Αττική - Απόδραση στα Δερβενοχώρια
Στις δυτικές απολήξεις της Πάρνηθας
στέκει αιώνες τώρα, σαν άγρυπνος φρουρός της Αθήνας, ένα κάστρο.
Αυτό, έχω ως αφετηρία για ένα οδοιπορικό, πέρα από το φυσικό βόρειο τείχος της πόλης.
Στην πίσω αυλή της Πάρνηθας.
Περίπου 26 χιλιόμετρα από την Αθήνα
και 10 από την Φυλή,
μια πινακίδα στα δεξιά, με καθοδηγεί για το περίφημο κάστρο της.
Ο δρόμος δεν είναι αρκετά φαρδύς.
Είναι όμως καλός.
Φυσικό προπύργιο της Αττικής από Βορρά η Πάρνηθα,
έπαιζε σπουδαίο αμυντικό ρόλο.
Αυτό επιβεβαιώνουν πολυάριθμα λείψανα οχυρώσεων.
Σε υψόμετρο 687 μέτρων στα δυτικά του βουνού,
ήλεγχε το πέρασμα προς τη Βοιωτία.
Εχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 11 φρούρια και φρυκτωρίες, δηλαδή πύργοι αναμετάδοσης σημάτων με φωτιές.
Εχω έλθει στο καστλ μπλακ της Αθήνας.
Το ωραιότερο και σπουδαιότερο οχυρό της Αττικής.
Το Κάστρο της Φυλής.
Επιστρέφω στον ασφαλτόδρομο την ώρα που ο ήλιος είναι ήδη ψηλά
και η ψύχρα έχει κάπως υποχωρήσει.
Το οικολογικό αυτοκίνητο που μου παραχωρήθηκε,
κινείται και με φυσικό αέριο, το πιο καθαρό και λιγότερο ρυπογόνο καύσιμο.
Το φυσικό αέριο, ως εναλλακτική πηγή ενέργειας,
συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος.
Περνάω από μια συστοιχία από μεγάλες ανεμογεννήτριες
και από μια ασφάλτινη ευθεία μπαίνω στο οροπέδιο που είναι τα Δερβενοχώρια.
Η συστάδα των 5 χωριών
πήρε την ονομασία της από την τουρκική λέξη ντερβέν.
Είναι γεωγραφικός προσδιορισμός στενής διάβασης διαμέσου ορεινών όγκων.
Σημαίνει δε και είσοδο έξοδο προς ευρύτερη περιοχή.
Επί της υποδοχής στα αριστερά είναι η Στεφάνη.
Το χωριό έχει έναν νοικοκυρεμένο πυρήνα,
με φρεσκοπλακωστρωμένο κεντρικό δρόμο που διασχίζει την πλατεία,
στην οποία λειτουργούν δυο τρεις ταβέρνες.
Συνεχίζω όμως.
Το Πράσινο, είναι μια σταλιά χωριό.
Εχει μόλις 53 μόνιμους κατοίκους
και είναι πλάι-πλάι με το χωριό Πάνακτο.
Ο Πάνακτος με τους 100 κατοίκους είναι στις παρυφές ενός υψώματος
και πήρε την ονομασία του από το οχυρό που υπάρχει στην κορυφή του.
Συνεχίζω για την Πύλη.
Στο χωριό των περίπου 700 κατοίκων,
έγινε μια από τις σημαντικότερες μάχες επί Κατοχής,
ανάμεσα σε έναν επίλεκτο λόχο των ναζί και κατοίκων του χωριού και ανταρτών.
Την επόμενη μέρα, γερμανικά τεθωρακισμένα σχεδόν ισοπέδωσαν το χωριό.
Το κεφαλοχώρι της περιοχής είναι τα Σκούρτα με τους σχεδόν 1.000 κατοίκους.
Εδώ οι επιλογές για φαγητό είναι περισσότερες.
Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, διότι τα Σκούρτα
είναι ευρέως γνωστά από το παρελθόν και λόγω του Ράλι Ακρόπολις.
Φτάνω στην περιοχή της Δαφνούλας, με δύο υποστατικά και τρεις στάνες.
Ο λόγος που ήρθα εδώ βρίσκεται μετά από αυτό το πράσινο λιβάδι.
Εκείνο το πετρογέφυρο.
Στέκει σιωπηλό πάνω από τα νερά του Ασωπού.
Ολο αυτό το οδοιπορικό έγινε για ακριβώς αυτό εδώ το σημείο.
Το γεφύρι πάνω από τον ποταμό Ασωπό.
Δεν θα μπορούσα να ήμουνα πουθενά αλλού παρά εδώ την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Η επόμενη εκπομπή δεν θα έχει βουνό.
Θα έχει όμως κάτι που βράζει.
Κοντά στη θάλασσα ένας μικρός Βεζούβιος, μια ανάσα από την Αθήνα.
