De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk XV

De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk XV

- Is u geweest op die soirée van ze, eergisteren?

- Welke soirée?

- Eergisteren, den dag na de aanteekening. Toen hebben ze een soirée gegeven, thuis. Ongeveer een zestig menschen. Alleen de chique kennissen en hun hofkliek. Wij niet. Mama is er geweest. Maar van de broêrs en zusters niemand.

- Ik wist zelfs niet, dat er een soirée was. We zijn vóor eergisteren het bruidspaar 's middags gaan feliciteeren. - Eergisteren hebben ze hun chique partij gegeven. Van avond is het maar een feestje voor ons en voor den rommel van de kennissen. Op die eerste soirée had Bertha een lage japon, en een sleep. Nu is ze hoog.

Oom lachte.

- Ja! zeide hij. Zoo een partij in een hôtel vind ik altijd een afdoener. Het diner was maar zoo-zoo.

- Zoo echt hôtel-eten.

- Hm, de champagne was goed, zei oom, die goed gedronken had.

- Wat heeft Van Naghel slecht gesproken. Spreekt hij ook zoo slecht als hij zijn Indische begrooting verdedigt. En wat ziet die mama van Van Raven er uit. Net een pottetrien.

- Het zijn toch chique lui.

- Ja, natuurlijk zijn ze chic. Anders zoû Bertha hem niet aan haar dochter hebben gelijmd. Een verloopen sujet, die aanstaande neef van me. En wat hangt Emilie altijd aan hem. Als Floortje zoo hing aan Dijkerhof, zoû ik het haar thuis eens flink zeggen. Die Emilie doet net een gemeene meid.

Oom was goedmoedig, omdat hij gedronken had: hij pufde een beetje en had gaarne zijn vest wat losgeknoopt: dat rokvest werd hem te nauw...

- Wat ziet Floortje er aardig uit, van avond, Adolfine. Dat wit staat haar goed.

Zij lachte, blij, gestreeld.

- Ja, niet waar... Emilie maakt het zoo bleek.

Mama Van Lowe ging voorbij, aan den arm van Otto van Naghel.

- Maakt Francis het nog al goed, mijn jongen?

- Ja, oma, van daag is ze vrij wel. Maar ze is dadelijk moê, dadelijk...

Hij was lang, mager, een frons boven zijn harde Van Loweoogen, de oogen van zijn grootvader. Hij was in die paar Indische jaren zoo verbitterd, dat het voor zijne grootmoeder, zijne ouders treurig was hem aan te hooren.

- Zoo jammer, dat jullie niet in Indië zijn kunnen blijven, niet waar, Otto.

- A bah, oma, wat een land. U heeft mooi spreken. U heeft Indië gekend als rezidentsvrouw en als vrouw van den gouverneur-generaal. Maar voor jonge menschen, die beginnen...

- Papa had je toch geholpen...

- Ja, papa helpt wat... Vies land; gemeen, ellendig land.

- Maar Otto, ik vond het er heerlijk.

- Jawel, in uw paleis te Buitenzorg. Dat spreekt. Maar is u ooit griffier van den landraad te Rankas-Betoeng geweest?

- Neen, Otto...

- Neen, natuurlijk niet. En dan met een vrouw, die twee keer in de week omver valt van de warmte... plat op den grond.

- Otto...

- Ach wat, grootmama. Het is het beroerdste, gemeenste, smerigste land, dat ik ken. We moesten die koloniën maar aan Engeland verkoopen, anders nemen ze ze ons toch nog af, op een goeien dag.

- Otto, ik ben heusch niet gewend aan zoo een toon.

- Jawel, ik ken dat, oma, al die officieele gewichtigheid omtrent Indië. Maar niet iedereen is gouverneur-generaal of minister van koloniën. Als ik dat ooit word, zal ik Indië dadelijk aanbidden.

- Je bent bitter, omdat Francis ziek is...

- Ziek, ziek... ze is niets. Ze is een riet. Als je tegen haar blaast, breekt ze.

- Ze was als jong meisje al een zwak dingetje, Otto.

- Nu maar, ik kan haar geen sterk dingetje maken, hoor oma.

- Foei Otto... Wees niet zoo bitter. Je hebt twee zulke lieve kinderen.

- Ja, kinderen, had ik ze maar niet. Dat zijn ook de vruchten van oogenblikken van onbedachtzaamheid. Ik beklaag de arme stumpers... Begint de voorstelling nu? Tableaux-vivants, door die goeie Louise gearrangeerd... Een pantomime van Frans en Henri... Vervelende dingen altijd, die bruiloftspartijen. Ik vond de onze onuitstaanbaar.

- Beste Otto, je bent in een onverdragelijk humeur.

- Oma, zoo ben ik tegenwoordig altijd.

- Dan raad ik je sterk aan je een beetje te beheerschen, want dan heb je geen leven, niet voor jezelven, niet voor je vrouw en niet voor je familie.

- Nu, ik heb ook geen leven voor mijn familie.

- Hoe meen je toch, Otto...

- Maar ik leef toch niet voor mijn familie, Oma!

- Ach jongen, heusch, je bent akelig! Breng me naar mijn plaats... Ik zie Bertha me wenken, ze wil me daar hebben bij zich en bij tante Ruyvenaer... De voorstelling begint...

- ...Ja-a-a, teemde Cateau tegen Van Saetzema, Van der Welcke en Karel. Een soirée van... ZESTIG ... mènschen... En er was de Rùssische gezant... en de gròotmeesteres... van de Kòningin.

- Nu maar, als ze zooveel kennissen hebben, vergoêlijkte Karel en sourdine.

- Ja-a-a maar, Kárel... niemand van de fàmilie... Waren jullie...MISSCHIEN ... geïnviteerd, Van der Welcke?

- Neen, wij niet.

- Zòo... jullie òok niet? Wèl... ik had toch gedàcht... dat ze Cònstance er bij zouden vragen.

- Waarom?

vroeg Van der Welcke koel.

- Ach... omdat die toch... OOK ... aan het Hòf is geweest... VROEGER . En jij òok..., niet waar... Van der Welcke?

- Ja, ik ook, zei Van der Welcke droog.

- Van der Welcke, zei Karel. Heb je dat kaartje ook van me gevonden...

- Welk kaartje?

- Wel, toen je in de stad zoû komen, heb ik je een visite gemaakt.

- En ik ook, hoor Van der Welcke, viel Van Saetzema in.

- O ja, zei Van der Welcke. Het was heel beleefd van jullie. Nu, ik zal je wel eens een kaartje terug brengen.

- O, maar daar zeg ik het niet om! zei Van Saetzema.

- Daar zeg ik het niet om! herhaalde Karel breed en goedmoedig. Ik had het alleen heel beroerd gevonden, als het weg was geraakt.

- Ja... kreunde Cateau. Omdat het... DAN ... zoo onhàrtelijk... had geschénen... Wat ziet het bruidje ROOD ... hè, Saet... zemà? Dat wit... maakt Emilietje wèl rood...

- Meer geel, zei Van Saetzema.

- Ja, zeurde Cateau. Jouw Floortje, hè... Saet... zema... die ziet er... snoézig... uit. In het wit. En wat is Dijkerhof een nette jòngen... Zoo een degelijke MAN . Maar Bertha... wat ziet die bléek...

- Meer groen, zei Van der Welcke, heel ernstig.

Cateau keek op, met de uilenoogen.

- Groen? herhaalde zij bedachtzaam. Vindt jij... Bertha hèusch GROEN ... Van der Welcke? Ja... ze is zeker... moê.

- Morgen, dacht Van der Welcke, weet heel Den Haag, dat ik Bertha groen heb gevonden...

Een tableau werd zichtbaar in de verte: het was een idee van Paul geweest en hij legde het aan Constance uit.

- Zie je, het is de Weelde. Het groote rad, waaronder Marianne en Carolientje liggen verpletterd, is de Industrie, en Floortje is de Weelde, die staat met een danspas op de Industrie en strooit goud en parelsnoeren van een dubbeltje. Het is misschien wat onduidelijk, de Weelde, die boven op de Industrie staat en Marianne en Carolientje verplettert... Floortje wiebelt en grinnikt... O, je moet weten, Adolfine vond het heerlijk, dat Floortje, haar Floortje, de Weelde was en Marianne van Bertha verpletterde.

Constance, te midden van geheel hare familie, was in een zacht gelukkige stemming.

- Ach, Paul, het is toch een lief, moederlijk gevoel van Adolfine, dat ze haar kind gaarne gelukkig ziet boven een ander...

Paul proestte.

- Je houdt me een beetje voor den gek, geloof ik...

- Ik hoû zoo van mooie menschen en je ziet er zoo weinig... Kijk eens door de zaal heen, allemaal leelijke menschen: de een loopt scheef, de ander is krom, die heeft een vooruitstekenden boezem, die een dikke buik. Ik kan niet tegen lichaamsdeelen, die proemineeren: het maakt me ziek er naar te kijken... Ja, eigenlijk zijn alle menschen leelijk... Weet je, als je uit alle romans van de wereld al de mooie heldinnen eens bij elkaâr nam, wat zoû je dan een hoop mooie vrouwen krijgen... Geen romancier heeft ooit den moed een afschuwelijke heldin te nemen, scheel, scheef, met een bochel... Als ik rijk was, loofde ik een premie uit voor een afschuwelijke heldin... Jà, kijk tante Lot - en hij deed-na het Indisch accent - schitterènd van de diamanten en met twee handen streelend haar bruin satijnen buik. Alweêr een buik, en ik kan niet tegen buiken... Maar toch wel ghoedig, tante! Kijk oom... die heeft zijn vest losgeknoopt: onhebbelijke vent... Heb je mijn vest gezien, Constance! Het is wit broché, het is heel chic... Zeg Cony, kijk eens mama, dat is toch een knappe oude vrouw, zooals ze loopt, lacht, praat... dat is iets, hè, dat zie je dadelijk: dat is een chique vrouw. Kijk daar naast nu eens die oude mevrouw Friesesteijn, burgerlijk, luidruchtig, vinnig, figuur van Mie de schoonmaakster. Afschuwelijk, afschuwelijk... Kijk Ernst eens... Cony. Dat is nu een broêr van me... net een oude jood en wat een rok, wat een rok! Waar heeft de vent het vel laten maken! Hij verdoet al zijn geld aan vazen en pullen. Kijk Gerrit eens... Cony. Die doet weêr vroolijk... de joviale huzaar met de breede borst en de brandebourgs... Arme kerel, hij vergaat van melancholie. Je gelooft me niet? Het is heusch zoo, hoor... Kijk Adolfine eens... Cony. Net een vogel, die kwaadspreekt, pp, pp, pp! Bertha's ooren zullen wel tuiten. O God, die oogen van Bertha, die altijd knippen! Ze moest er wat aan laten doen. Kijk Dorine eens... Cony. Onbehagelijk ziet ze er altijd uit. Eigenlijk Cony... zijn er maar een paar mooie menschen in de zaal... Mama en jij...

- En jij...

- Je man heeft ook een goeie lijn, hij heeft een aangename rug. Ik ben gevoelig voor prettige ruggen. Ik hoû niet van mijn rug, en mijn rok zit toch netjes, hè... Een rok, dat is zoo lastig... Tegenwoordig kan bijna geen kleêrmaker een goede rok maken... Ja, mijn vest is netjes: kijk er maar naar... Nette knoopjes, hè: het zijn saffiertjes, ongeslepen, en cabochon. Ja, je hebt een chic broêrtje; kom, neem zijn arm maar eens, dan wandelen we wat door de zaal... Heb je gehoord, ze zijn allemaal woedend, Ruyvenaers, Saetzema's, Karel en Cateau, omdat ze niet gevraagd zijn op de eerste partij. Het plan was die te geven voor de aanteekening, maar Otto's komst kwam er net tusschen... Ook een râté, die Otto, met zijn papieren vrouwtje... Kijk die Van Ravens... Cony. Die houden zich strak bij Van Naghel en Bertha, om zich niet te encanailleeren met de Saetzema's. Zeg, Cony, ben je blij hier terug te zijn... Hoû je heusch van al die familie... Ik geloof niet, dat ik heb dat familie-zwak, dat er is in mama en in jou, en ook in Bertha en in Dorine... Bertha heeft het in haar eigen huis, Dorine en mama strooien het met weldaden uit over alle kinderen en kindskinderen... Zeg, Cony, dat noemen de menschen nu zich amuzeeren, omdat er een paar gaan trouwen. Maar kijk eens rond: niemand , die zich amuzeert. En daar geven Van Naghel en Bertha nu een paar duizend gulden voor uit, om ze eten te geven en wat te laten dansen en naar mijn Weelde te kijken: Floortje boven op Marianne. Kijk die gezichten. Niemand die natuurlijk opgewekt is. Natuur, natuur, Cony, dat is weg, totaal weg, bij menschen zooals wij. Er is geen gebaar, geen woord, en zelfs geen gedachte bij ons, die natuurlijk is. Alles is aanstellerij en voor-dengek-houderij, van den een van den ander, en niemand loopt er in. Het is toch een misselijke boel, zoo een maatschappij als de onze, zoo van nette menschen. Zoû je nu niet eigenlijk kunnen begrijpen, dat een anarchist daar met pleizier een bom in zoû gooien, bij voorbeeld tegen den buik van oom Ruyvenaer. Geen een anarchist, die van een buik houdt: de buik typeert den bourgeois. Daar gaan ze wat dansen: kijk, hoe leelijk ze vliegen door de zaal. Net lamgeslagen musschen... Er is in ons menschen te veel zwaarte, loomheid en ernst om gracieus te dansen. Kijk, het wordt bijna spectraal. Door al die voor-den-gek-houderij van élégance en chic en dansen en vroolijk-doen, zie je, dat de een maagpijn geeft, de ander hoofdpijn, dat Van Naghel denkt, hoe hij gisteren in de Kamer is uitgescholden, en Adolfine, hoe zij haar bruiloftspartijen maar half zoo grandioos zal opvoeren als Bertha...

Zij liet zich maar wiegen op zijne woorden en hij wist van geen einde; hij kon praten altijd door. Zijne moeder, zusters, nichtjes legden hem dikwijls het zwijgen op, liepen weg midden in zijne ontboezemingen, maar ZIJ hield van hem, vond wel iets waars in zijne woorden, door zijn humbug heen. Hij had een blik op die menschen rondom hem, die haar verbaasde, maar die zij, eensklaps, niet heelemaal onjuist vond. Het was zeer zeker waar: de menschen waren niet natuurlijk en vroolijk, gewoon-weg. Zij waren daar bijeen, uit beleefdheid om Bertha en Van Naghel, maar eigenlijk was de een moê, de ander nijdig...

- Tante, zei Emilie, die aan den arm van Van Raven rondging. Heeft Paul u te pakken, dan laat hij u niet meer los...

Zij noemde haar jongsten oom bij den naam. Zij was wel een bekoorlijk meisje, al zag Paul geen drie mooie menschen bijeen, en naast haar was haar aanstaande van zulk een bleeke onbeduidendheid, dat men zich verwonderde, waarom ze hem genomen had. Zij was wat mager, maar had iets gratieus', ongewoons en oorspronkelijks in haar wazig wit japonnetje van fijn geplooide mousseline-de-soie; zij had een paar aardige oogen van een vreemd vonkelend goudgrijs, als van een onbekenden edelsteen; het haar rossig, met goudgloed er in; een paar fijne sproetjes op haar matte tint van bleek blond meisje; zij had een lieven lach, een zachte stem, een lenigheid om lief te zijn en iets aardigs te zeggen, en vooral had zij een ingeboren distinctie en zoo, wit en glanzig, had zij iets - had men bijna gezegd - van een heel mooi albasten dingetje, of van een witte azalea in zonlicht; een lichtende blankheid, fijn en doorzichtig en blauwtjes dooraderd. Constance wist, dat zij een talent had, - meer dan meisjes-gewoon - voor schilderen, maar dat zij in haar drukke leven van uitgaand meisje nooit gelegenheid had gehad zich te ontwikkelen. En zij verwonderde zich over Van Raven, bleek, dun, stotterend, stamelend, correct en toch onhandig, met een scheeven schouder en drie haartjes van een snor in de lucht, werkzaam aan Buitenlandsche Zaken; uit eene familie, wier onvervalschte Hollandsche orthodoxe ge-strengheid zich ergerde aan veel in de Van Lowe's, de Van Naghels en vooral aan het Indische element der Ruyvenaers, maar die toch de dochter van den algemeen rijk gedachten minister van koloniën een geschikte partij voor haar zoon hadden geacht. Van Naghel, Bertha, royaal, gaven een aardige toelage meê. En Constance, toen Emilie en Van Raven verder gingen, complimentjes makende aan de gasten, verwonderde zich tegen Paul:

- Zoû ze heusch van hem houden?

- Zij van hem?! Wel neen! Waarom ze dan trouwen... Dat is het mysterie. Noch Van Naghel, noch Bertha hebben het idee hun dochter aan den man te brengen - zooals Adolfine. Louise is driemaal gevraagd en wil niet. En waarom Emilietje - dat fijne, witte kindje, waar heusch wel iets aardigs in is - iets artistieks, iets delicaats, iets exquis en, ik zoû zeggen, bijna iets natuurlijks... dien peenplukker heeft genomen, die zoo een beetje Duitsch nadoet, omdat hij veertien dagen in Berlijn is geweest - zijn snor à la Kaiser in de lucht, zijn straffe militaire buigingen, die hij nog onhandig doet op den koop toe - ik kan het je niet zeggen... Bertha, die heel blij was toen Otto trouwde, heeft gehuild toen Emilietje dien vent woû aannemen. De kerel is zoo dom als mijn schoen... Nette sokjes, heb ik, vindt je niet? Ja, Cony, waarom de menschen soms trouwen met elkaâr! Adolfine en Saetzema, waarom? Ik vraag je, in Godsnaam, waarom? Otto met Francis, waarom! - Zij voelde, dat hij op de lippen had: en jij met Van der Welcke, waarom? Maar hij zeide het niet, ging voort:

- Trouwen, dat is verschrikkelijk, vind ik. Elkander uitzoeken onder honderden, en dan zeggen: ik trouw met jou, ik leef met jou, ik slaap met jou, eet met jou, krijg kinderen met jou, word oud met jou, ga dood met jou: wil je? O God, Cony, hoe is het mogelijk, dat er getrouwd wordt. Het is altijd maar luk raak... Ik ril ervan als ik er aan denk...

- Paul, zeg me nu eens: wie zijn al die menschen...

Zij kende bijna niemand, van de kennissen: zoowat een zestig menschen, die zich verloren tusschen de veertig leden der familie. Het was nu de eerste keer, dat zij in Den Haag weêr ‘uit' was en hoewel men zich veel aan haar had laten voorstellen, had zij weinig gesproken, de menschen weêr vergeten. Paul, in zijn element, legde haar uit hoe de menschen bij elkaâr waren gehaald, in welke côterie zij thuis hoorden: menschen, die elkaâr niet kenden of nooit zagen, of niet groetten al kenden zij elkaâr, op deze bruiloftspartij te samen gesleept omdat de eene familie de Van Naghels, en de andere de Van Ravens kende... Om al die elkaâr onbekende elementen, was de partij zeker zoo gedwongen, hokten telkens de gesprekken, dwaalden de menschen, die niet dansten, doelloos om, zagen ze naar de dansenden met den vagen blik van een zich schikkend martelaarschap... Emilietje ging tusschen ze heen, heel lief, blank en diafaan; Van Raven achter zich, sprak zij met allen een woordje... Van Naghel en Bertha ook waren rustig druk als gastheer en gastvrouw, als menschen van de wereld, die dat kennen en het afdoen, zonder inspanning, eigenlijk denkende aan wat zij morgen te doen hebben... De leden der familie doken telkens te voorschijn tusschen de kennissen. En tusschen hen allen was het bewegelijkst: Dorine; zij had het heel druk, als altijd, liep zich in het zweet voor accessoires van den côtillon, danste niet, draafde maar... Paul noemde haar: het kameel...

Het was misschien vreemd, maar Constance, naast Paul, voelde zich tevreden, gelukkig... Zij had dit in jaren zoo niet meer bijgewoond, en zij voelde een rust en voldaanheid, dat zij te midden der haren was. Tranen welden telkens in hare oogen: zij wist niet waarom... Op die eerste familie-avonden bij mama had zij dat zwak voor familie nog niet zoo intens gevoeld, misschien omdat zij nog te schuchter geweest was... O, hoe was het mogelijk geweest, dat zij die veertien eenzame jaren inBrussel had kunnen doormaken! In járen had zij alleen het weldadige van liefde, sympathie, vriendschap gevoeld voor haar kind: nu voelde zij voor hen allen... Door haar vloot weêr dat gevoel, dat mama zoo sterk had - eene warmte in zich, die zij als jaren gemist had, iets weeks en weldadigs van nu oud te kunnen worden, van nu zich te kunnen wijden aan haar kind, voortaan, te midden van een atmosfeer van vaderland en huisgezin... En zij dacht er niet aan, zij lette niet op, dat de familie, de kennissen haar in stilte bekeken, beoordeelden en veroordeelden.

- Het is een wufte vrouw, zei mevrouw Van Raven, de aanstaande schoonmoeder van Emilie tegen mevrouw Friesesteijn. Het is wel een bezoeking voor de Van Naghels, dat die zuster uit Brussel weêr is op komen dagen.

- Na veertien jaren, zei de oude dame scherp, belust op nieuws, op schandaal; na veertien jaren geeft ze gelegenheid weêr alle herinneringen van vroeger op te halen!

En mevrouw Friesesteijn vond het heerlijk, dat Constance dit deed.

- Ze heeft haar vader vermoord.

- Ik heb De Staffelaer nog gekend... Een heel achtenswaardig mensch.

- Ze is in al die jaren niet ontvangen geworden bij hare schoonouders.

- Ik hoor, dat ze zeer intrigeert om nu bij ze ontvangen te worden.

- Dat kind is niet van Van der Welcke.

- Neen, het kind is van een Italiaan.

- Het is eigenlijk een gemeene vrouw.

- Marie is de moeder, niet waar, haàr kan je niet kwalijk nemen...

- Maar de familie...

- Die had moeten verhinderen...

- Dat ze in Den Haag kwam.

- Dat zeg ik ook, mevrouw.

- Juist, dàt zeg ik ook.

- Ze leeft van het geld van haar schoonouders.

- Nu, de Van Lowe's hebben wat... van den vader. - Niet veel.

- Neen, niet veel.

- Het is een heel ongelukkig huwelijk.

- Ja, en het kind krijgt een opvoeding, vreeselijk.

- Het kind doet wat het wil.

- Verbeeld u, mevrouw, het kind... heeft het huis gehuurd.

- Neen!

- Heusch!

- Wat een toestand: alles even onzedelijk!

- Waarom komt ze in Den Haag?

- Het verveelde haar in Brussel. En ze wil zich hier pousseeren, aan het Hof.

- Dat heb ik ook gehoord.

- Ja, dat is zoo... Oude relatie's, niet waar... De Van Naghels... Ze wil aan het Hof. - O, maar de Van Naghels zullen wel zorgen, dat ze er niet komt.

- Ten minste, dàn doen ze verstandig.

- Wat een voorbeeld voor de jonge meisjes, die tante...

- U weet, dat De Staffelaer haar gevonden heeft... in de armen van Van der Welcke...

De oude dames fluisterden.

- Neen!

- Ja, heusch...

- Hij is ook een gemeen sujet...

- Ja, hij heeft een maîtresse in Brussel.

- Waren ze er maar gebleven...

- ...Wat doet tante Constance weêr erg select, zei Floortje tegen Dijkerhof.

- Ze blijft den heelen avond zitten naast Paul, antwoordde haar aanstaande.

- Niemand is natuurlijk goed genoeg voor haar.

- Nu... als je de vrouw van een diplomaat bent geweest...

- En nu barones Van der Welcke...

- Waarom zijn ze eigenlijk in Den Haag gekomen?

- Mama denkt, omdat ze bang is, dat als grootmama, die een vrouw van den dag is... sterft...

- Nu, wat dan?

- Wel, dat ze dan niet precies krijgt wat haar toekomt.

- Ach kom...

- Neen, ze vertrouwt ons niet.

- Maar daar is immers een testament, de wet.

- Ja maar, die kent ze niet, de Hollandsche wet. En om zeker te zijn van wat ze krijgt, wil ze er bij zijn... als grootmama sterft. Ze hebben schulden...

- En hij voert niets uit...

- Neen. In Brussel heeft hij wijn verkocht...

- Het is een nette boel, die familie van jou, al zijn ze baron en diplomaat.

- O maar, wij beschouwen ze niet als familie... Dat heeft mama uitdrukkelijk gezegd...

- ...Dus, zeide meneer Van Raven tegen

Van Naghel en Van Saetzema. U denkt, dat ze alleen hier zijn komen wonen...?

- Omdat ze het zeer eenzaam in Brussel hadden...

- Maar de familie?

- Was er niet voor. Ik heb zelf nog wel eens met mama Van Lowe gesproken, of zij niet beter zoû doen, niet aan te raden...

- En...

- Mama is moeder, niet waar. Constance is toch haar kind... We hebben allen toegegeven. En dan... is het al zoo lang geleden, dat...

- Ik moet zeggen, zei meneer Van Raven met bedoeling; het is heel edel van u allen...

- Ja... Van Naghel heeft het heel nobel beschouwd, zei Van Saetzema, zeer opziende tegen zijn zwager, minister, Excellentie, hem vleiende, houdende te vriend. En we hebben allen gedaan, zooals Van Naghel goed vond...

- Men weet toch nooit... zei Van Raven bedenkelijk. Maar... pardon... het is uw schoonzuster, en het is heel edel,... heel edel... van u...

...Twee tantes van Adeline hielden het blonde moedertje vast.

- Adelientje...

- Tante...

- Die nieuwe zuster van je... is die aardig?

- Is die lief?

- Ja, tante, heusch heel lief.

- Maar het is een onfatsoenlijke vrouw geweest...

- Ach tante...

- Ja, ja, ja, meisje, we weten er alles van... wees maar wat voorzichtig.

- En word niet dadelijk koek en ei.

- Je bent zoo onbedachtzaam, Adelientje.

- En Gerrit is zoo goedig.

- Passen jullie maar op!

- Zoo iemand kan hem kwaad doen... in zijn carrière.

- Ach tante, wat... als de Van Naghels hen ontvangen.

- Ja, maar het wordt erg afgekeurd in de Van Naghels...

- Het is toch hun zuster...!

- Iedereen heeft den mond vol over hen... Ze zeggen...

- Wat?

- Dat Constance geen kind is van... haar vader.

- Maar tante, dat is toch vreeslijk!

- Om de Van Lowe's allen zoo fatsoenlijk zijn, kan zij niet... - Neen, kàn ze niet een dochter zijn...

- Van den ouden Van Lowe...

- Hoor eens, tante, dat is louter geklets!

- Adelientje!

- Ik wil er niet meer naar hooren, tante...

Neven en nichten van de Van Saetzema's, samen met de IJkstra's, familie van Cateau. - Die Adolfine!

- Ze is woedend!

- Waarom?

- O, om allerlei redenen. Ten eerste, omdat de Van Naghels een soirée hebben gegeven, waarop de heele familie is genieerd.

- Neen, maar, dàt is dan toch ook...

- Dan, omdat Adolfine geen plaats heeft in haar huis een soirée te geven - waarop ze oók de familie zoû kunnen nieeren.

- Om de plaats, waarop ze zat, zoo even aan tafel...

- En om de getuigen van Emilietje; haar oom Van Naghel, de commissaris in Overijssel en Karel Van Lowe, terwijl zij zegt, dat Van Saetzema ouder is dan Karel, dus...

- En ook nog om het japonnetje van Emilie, omdat dat witte dingetje uit Brussel komt en drie-honderd francs kost...

- Wat die Van Naghel uit moet geven voor dat huwelijk...

- Neen, het is Bertha: het zijn de Van Lowe's, die gooien het geld altijd weg... - Nu juist, dat zeg ik ook: Adolfine doet ook net of ze het heeft...

- Dat is omdat ze allen, die Van Lowe's, vergaan van hoogmoeds waanzin. - Ja, sedert de vader gouverneur-generaal is geweest, zijn ze altijd ontapbaar geweest...

- Die oude mevrouw, dat is net een pauw.

- En Bertha dan met haar chique kennissen.

- En dan die mevrouw Van der Welcke... Die heeft een verleden! Maar doet ook nog altijd alsof ze de koningin is.

- En ze zijn maar van een heel eenvoudige familie: Van Lowe...

- Ja, ze zijn niets: de grootvader was kruidenier.

- Neen!

- Wel ja!

- En die gekke Ernst dan, die altijd in de familie-papieren studeert of ze eigenlijk niet van adel zijn?

- Ja, die is gek!

- Au fond, zijn ze allemaal... een beetje gek.

- Ja, er loopt door ze allen een streepje.

- Nu, zeg maar een streep. En die loopt voort bij de Van Naghels...

- Adolfine is nog de beste...

- Maar ook hoogmoedswaanzin.

- Zeg... die mevrouw Van der Welcke... wat komt die hier eigenlijk doen?

- Nu, ze denkt, dat alles vergeten is... Er zijn vijftien jaren over heen. Ze is met Van der Welcke getrouwd...

- Maar niet voor de Hollandsche wet...

- Nu maar, dat kan ze over laten doen.

- Ja maar, ze zijn niet getrouwd voor de Hollandsche wet...

- Nu maar, dan vind ik ze niet getrouwd!

- Niet voor de Hòllandsche...

- Ja maar... Neen... Ja... Neen...

De soirée liep ten einde, de gasten vertrokken.

De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk XV The|little|souls|of|Louis|Couperus|Volume|Chapter|XV The Little Souls, by Louis Couperus - Part 1, Chapter XV

XV 15 XV

- Welke soirée? Which|evening - Which soirée?

Oom lachte. Uncle|laughed Uncle laughed.

- Ja! Yes - Yes! zeide hij. said|he he said. Zoo een partij in een hôtel vind ik altijd een afdoener. Such|a|party|in|a|hotel|find|I|always|a|downer Such a party in a hotel I always find a deal-breaker. Het diner was maar zoo-zoo. The|dinner|was|only|| The dinner was just so-so.

- Zoo echt hôtel-eten. So|really|| - So truly hotel food.

- Wat heeft Van Naghel slecht gesproken. What|has|||poorly|spoken - How poorly Van Naghel spoke. Spreekt hij ook zoo slecht als hij zijn Indische begrooting verdedigt. Does he speak|he|also|so|poorly|as|he|his|Indian|budget|defends Does he speak just as poorly when he defends his Indian budget? En wat ziet die mama van Van Raven er uit. And|what|looks|that|mom|of|||there|like And what does that mama of Van Raven look like. Net een pottetrien. Just|a|little pot Just like a pottrien.

- Het zijn toch chique lui. They|are|after all|classy|guys - They are quite classy people.

Oom was goedmoedig, omdat hij gedronken had: hij pufde een beetje en had gaarne zijn vest wat losgeknoopt: dat rokvest werd hem te nauw... Uncle|was|good-natured|because|he|drunk|had||puffed|a|little|and|had|gladly|his|vest|a little|unbuttoned|that|frock coat|became|him|too|tight Uncle was good-natured because he had been drinking: he puffed a little and liked to have his vest unbuttoned a bit: that tailcoat was getting too tight for him...

Zij lachte, blij, gestreeld. She|laughed|happy|stroked She laughed, happy, flattered.

Mama Van Lowe ging voorbij, aan den arm van Otto van Naghel. Mom|of|Lowe|walked|past|on|the|arm|of|Otto|of|Naghel Mama Van Lowe walked by, on the arm of Otto van Naghel.

Hij was lang, mager, een frons boven zijn harde Van Loweoogen, de oogen van zijn grootvader. He|was|tall|thin|a|frown|above|his|hard|Van|Loweo eyes|the|eyes|of|his|grandfather He was tall, thin, a furrow above his hard Van Lowe eyes, the eyes of his grandfather. Hij was in die paar Indische jaren zoo verbitterd, dat het voor zijne grootmoeder, zijne ouders treurig was hem aan te hooren. He|was|in|those|few|Indian|years|so|bitter|that|it|for|his|grandmother|his|parents|sad|was|him|to|hear|hear He had become so bitter in those few Indian years that it was sad for his grandmother, his parents to listen to him.

- Zoo jammer, dat jullie niet in Indië zijn kunnen blijven, niet waar, Otto. so|sad|that|you (plural)|not|in|India|are|can|stay|not|right|Otto - So sad that you couldn't stay in India, right, Otto.

- A bah, oma, wat een land. Oh|dear|grandma|what|a|country - Oh dear, grandma, what a country. U heeft mooi spreken. You|have|beautiful|speaking You have spoken beautifully. U heeft Indië gekend als rezidentsvrouw en als vrouw van den gouverneur-generaal. You|have|India|known|as|wife of the resident|and|as|wife|of|the|| You have known India as a resident's wife and as the wife of the governor-general. Maar voor jonge menschen, die beginnen... But|for|young||who|are starting But for young people, who are starting...

- Papa had je toch geholpen... Dad|had|you|anyway|helped - Dad would have helped you...

- Jawel, in uw paleis te Buitenzorg. Yes indeed|in|your|palace|at|Buitenzorg - Yes, in your palace in Buitenzorg. Dat spreekt. That|speaks That speaks for itself. Maar is u ooit griffier van den landraad te Rankas-Betoeng geweest? But|is|you|ever|clerk|of|the|district council|in|||been But have you ever been the clerk of the district council in Rankas-Betoeng?

- Neen, Otto... No|Otto - No, Otto...

- Otto... Otto - Otto...

- Ach wat, grootmama. oh|what|grandmother - Oh come on, grandma. Het is het beroerdste, gemeenste, smerigste land, dat ik ken. It|is|the|worst|meanest|dirtiest|country|that|I|know It's the most miserable, meanest, dirtiest country I know. We moesten die koloniën maar aan Engeland verkoopen, anders nemen ze ze ons toch nog af, op een goeien dag. We|had to|those|colonies|just|to|England|sell|otherwise|take|them||us|anyway|still|away|on|a|good|day We should just sell those colonies to England, otherwise they will take them from us anyway, one of these days.

- Otto, ik ben heusch niet gewend aan zoo een toon. Otto|I|am|really|not|used|to|such|a|tone - Otto, I really am not used to such a tone.

- Jawel, ik ken dat, oma, al die officieele gewichtigheid omtrent Indië. yes|I|know|that|grandma|already|that|official|weightiness|regarding|India - Yes, I know that, grandma, all that official seriousness about India. Maar niet iedereen is gouverneur-generaal of minister van koloniën. But|not|everyone|is|||or|minister|of|colonies But not everyone is a governor-general or minister of colonies. Als ik dat ooit word, zal ik Indië dadelijk aanbidden. If|I|that|ever|become|will|I|India|immediately|worship If I ever become that, I will immediately worship India.

- Ziek, ziek... ze is niets. Sick|sick|she|is|nothing - Sick, sick... she is nothing. Ze is een riet. She|is|a|reed She is a reed. Als je tegen haar blaast, breekt ze. If|you|against|her|blow|breaks|she If you blow on her, she breaks.

- Nu maar, ik kan haar geen sterk dingetje maken, hoor oma. Now|but|I|can|her|no|strong|little thing|make|you know|grandma - Come on, I can't make her a strong little thing, you know grandma.

- Ja, kinderen, had ik ze maar niet. Yes|children|had|I|them|but|not - Yes, children, I wish I didn't have them. Dat zijn ook de vruchten van oogenblikken van onbedachtzaamheid. That|are|also|the|fruits|of|moments|of|thoughtlessness Those are also the fruits of moments of thoughtlessness. Ik beklaag de arme stumpers... Begint de voorstelling nu? I|pity|the|poor|fools|Does start|the|show|now I pity the poor fools... Is the show starting now? Tableaux-vivants, door die goeie Louise gearrangeerd... Een pantomime van Frans en Henri... Vervelende dingen altijd, die bruiloftspartijen. ||by|that|good|Louise|arranged|A|pantomime|by|Frans|and|Henri|Annoying|things|always|those|wedding parties Tableaux-vivants, arranged by that good Louise... A pantomime by Frans and Henri... Always annoying things, those wedding parties. Ik vond de onze onuitstaanbaar. I|found|the|ours|unbearable I found ours unbearable.

- Beste Otto, je bent in een onverdragelijk humeur. Dear|Otto|you|are|in|an|unbearable|mood - Dear Otto, you are in an intolerable mood.

- Oma, zoo ben ik tegenwoordig altijd. Grandma|so|am|I|nowadays|always - Grandma, that's how I am these days.

- Dan raad ik je sterk aan je een beetje te beheerschen, want dan heb je geen leven, niet voor jezelven, niet voor je vrouw en niet voor je familie. Then|advise|I|you|strongly|to|you|a|little|to|control|because|then|have|you|no|life|not|for|yourself|not|for|your|wife|and|not|for|your|family - Then I strongly advise you to control yourself a bit, because then you have no life, not for yourself, not for your wife, and not for your family.

- Nu, ik heb ook geen leven voor mijn familie. Now|I|have|also|no|life|for|my|family - Well, I also have no life for my family.

- Hoe meen je toch, Otto... How|mean|you|really|Otto - What do you mean, Otto...

- Maar ik leef toch niet voor mijn familie, Oma! But|I|live|still|not|for|my|family|Grandma - But I don't live for my family, Grandma!

- Ach jongen, heusch, je bent akelig! Oh|boy|really|you|are|creepy - Oh boy, really, you are terrible! Breng me naar mijn plaats... Ik zie Bertha me wenken, ze wil me daar hebben bij zich en bij tante Ruyvenaer... De voorstelling begint... Bring|me|to|my|seat|I|see|Bertha|me|waving|she|wants|me|there|have|with|her|and|with|aunt|Ruyvenaer|The|performance|begins Take me to my seat... I see Bertha waving at me, she wants me to be there with her and Aunt Ruyvenaer... The show is starting...

- ...Ja-a-a, teemde Cateau tegen Van Saetzema, Van der Welcke en Karel. |||teamed|Cateau|against|Van|Saetzema||||and|Karel - ...Yee-es, Cateau teased Van Saetzema, Van der Welcke, and Karel. Een soirée van... ZESTIG ... mènschen... En er was de Rùssische gezant... en de gròotmeesteres... van de Kòningin. A|soirée|of|SIXTY|people|And|there|was|the|Russian|envoy|and|the|grand mistress|of|the|Queen An evening of... SIXTY ... people... And there was the Russian envoy... and the grand mistress... of the Queen.

- Nu maar, als ze zooveel kennissen hebben, vergoêlijkte Karel en sourdine. Now|but|if|they|so many|||justified|Karel|and|sourdine - Well then, if they have so many acquaintances, Karel justified and muted.

- Ja-a-a maar, Kárel... niemand van de fàmilie... Waren jullie...MISSCHIEN ... geïnviteerd, Van der Welcke? |||but|Kárel|nobody|of|the|family|Were|you|MAYBE|invited|Van|the|Welcke - Yes, but, Kárel... none of the family... Were you... PERHAPS ... invited, Van der Welcke?

- Neen, wij niet. No|we|not - No, not us.

- Waarom? Why - Why?

vroeg Van der Welcke koel. asked|Van|the|Welcke|cool asked Van der Welcke coolly.

- Ach... omdat die toch... OOK ... aan het Hòf is geweest... VROEGER . Ah|because|he|anyway|also|at|the|Hof|has|been|earlier - Oh... because he has... ALSO ... been to the Court... BEFORE. En jij òok..., niet waar... Van der Welcke? And|you|also|not|true|from|the|Welcke And you too..., right... Van der Welcke?

- Ja, ik ook, zei Van der Welcke droog. Yes|I|also|said||||dry - Yes, me too, said Van der Welcke dryly.

- Welk kaartje? Which|ticket - Which card?

- Wel, toen je in de stad zoû komen, heb ik je een visite gemaakt. Well|when|you|in|the|city|would|come|I have|I|you|a|visit|made - Well, when you were supposed to come to the city, I made you a visit.

- O, maar daar zeg ik het niet om! Oh|but|that|||it|not|for - Oh, but that's not why I'm saying it! zei Van Saetzema. said|Van|Saetzema said Van Saetzema.

- Daar zeg ik het niet om! There|say|I|it|not|for - That's not why I'm saying it! herhaalde Karel breed en goedmoedig. repeated|Karel|broadly|and|good-naturedly Karel repeated broadly and good-naturedly. Ik had het alleen heel beroerd gevonden, als het weg was geraakt. I|had|it|only|very|badly|found|if|it|away|had|gotten rid of I would have found it very terrible if it had gotten lost.

- Meer geel, zei Van Saetzema. More|yellow|said|Van|Saetzema - More yellow, said Van Saetzema.

- Groen? Green - Green? herhaalde zij bedachtzaam. repeated|she|thoughtfully she repeated thoughtfully. Vindt jij... Bertha hèusch GROEN ... Van der Welcke? Do you find|you|Bertha|really|GREEN|Van|the|Welcke Do you think... Bertha really GREEN ... Van der Welcke? Ja... ze is zeker... moê. Yes|she|is|certainly|tired Yes... she is definitely... tired.

Een tableau werd zichtbaar in de verte: het was een idee van Paul geweest en hij legde het aan Constance uit. A|tableau|was|visible|in|the|distance|it|had|an|idea|of|Paul|been|and|he|explained|it|to|Constance|out A tableau became visible in the distance: it had been an idea of Paul and he explained it to Constance.

- Zie je, het is de Weelde. See|you|it|is|the|Weelde - You see, it is the Wealth. Het groote rad, waaronder Marianne en Carolientje liggen verpletterd, is de Industrie, en Floortje is de Weelde, die staat met een danspas op de Industrie en strooit goud en parelsnoeren van een dubbeltje. The|great|wheel|under which|Marianne|and|Carolientje|lie|crushed|is|the|Industry|and|Floortje|is|the|Wealth|who|stands|with|a|dance step|on|the|Industry|and|scatters|gold|and|pearl necklaces|from|a|dime The great wheel, under which Marianne and Carolientje are crushed, is the Industry, and Floortje is the Wealth, who stands with a dance step on the Industry and scatters gold and pearl necklaces of a dime. Het is misschien wat onduidelijk, de Weelde, die boven op de Industrie staat en Marianne en Carolientje verplettert... Floortje wiebelt en grinnikt... O, je moet weten, Adolfine vond het heerlijk, dat Floortje, haar Floortje, de Weelde was en Marianne van Bertha verpletterde. It|is|perhaps|a bit|unclear|the|Weelde|that|above|on|the|Industry|stands|and|Marianne|and|Carolientje|crushes|Floortje|wobbles|and|giggles|Oh|you|must|know|Adolfine|found|it|delightful|that|Floortje|her|Floortje|the|Weelde|was|and|Marianne|of|Bertha|crushed It may be a bit unclear, the Weelde, which is on top of the Industry and crushes Marianne and Carolientje... Floortje wobbles and giggles... Oh, you should know, Adolfine loved it, that Floortje, her Floortje, was the Weelde and crushed Marianne from Bertha.

Constance, te midden van geheel hare familie, was in een zacht gelukkige stemming. Constance|to|midst|of|entire|her|family|was|in|a|softly|happy|mood Constance, amidst her entire family, was in a softly happy mood.

Paul proestte. Paul|protested Paul burst out laughing.

- Ik hoû zoo van mooie menschen en je ziet er zoo weinig... Kijk eens door de zaal heen, allemaal leelijke menschen: de een loopt scheef, de ander is krom, die heeft een vooruitstekenden boezem, die een dikke buik. I|love|so|of|beautiful|people|and|you|see|there|so|few|Look|once|through|the|hall|around|all|ugly|people|the|one|walks|crooked|the|other|is|bent|that|has|a|protruding|chest|that|a|big|belly - I love beautiful people so much and you see so few of them... Just look through the hall, all ugly people: one walks crooked, another is bent, that one has a protruding chest, that one a big belly. Ik kan niet tegen lichaamsdeelen, die proemineeren: het maakt me ziek er naar te kijken... Ja, eigenlijk zijn alle menschen leelijk... Weet je, als je uit alle romans van de wereld al de mooie heldinnen eens bij elkaâr nam, wat zoû je dan een hoop mooie vrouwen krijgen... Geen romancier heeft ooit den moed een afschuwelijke heldin te nemen, scheel, scheef, met een bochel... Als ik rijk was, loofde ik een premie uit voor een afschuwelijke heldin... Jà, kijk tante Lot - en hij deed-na het Indisch accent - schitterènd van de diamanten en met twee handen streelend haar bruin satijnen buik. I|can|not|stand|body parts|that|protrude|it|makes|me|sick|at it|to|to||||||||||If||out||novels|of|the|||||heroines|||||||||||||||novelist|||||||heroine|||ugly|ugly|with|||||||loofde|||premium|||||||||||||||||glistening|||diamonds|||two|hands|stroking|her|brown|satin|belly I can't stand body parts that protrude: it makes me sick to look at them... Yes, actually all people are ugly... You know, if you took all the beautiful heroines from all the novels in the world and put them together, what a lot of beautiful women you would have... No novelist has ever had the courage to take a hideous heroine, cross-eyed, crooked, with a hump... If I were rich, I would offer a prize for a hideous heroine... Yes, look at Aunt Lot - and he mimicked the Indian accent - shining with diamonds and stroking her brown satin belly with both hands. Alweêr een buik, en ik kan niet tegen buiken... Maar toch wel ghoedig, tante! Again|a|belly|and|I|can|not|against|bellies|But|still|well|cheerful|aunt Another belly, and I can't stand bellies... But still quite cheerful, Aunt! Kijk oom... die heeft zijn vest losgeknoopt: onhebbelijke vent... Heb je mijn vest gezien, Constance! Look|uncle|he|has|his|vest|unbuttoned|unbearable|guy|Have|you|my|vest|seen|Constance Look Uncle... he has unbuttoned his vest: unbearable man... Have you seen my vest, Constance! Het is wit broché, het is heel chic... Zeg Cony, kijk eens mama, dat is toch een knappe oude vrouw, zooals ze loopt, lacht, praat... dat is iets, hè, dat zie je dadelijk: dat is een chique vrouw. It|is|white|brocade|it|is|very|chic|Say|Cony|look|once|mom|that|is|really|a|attractive|old|woman|as|she|walks|laughs|talks|that|is|something|right|that|see|you|immediately|that|is|a|chic|woman It's white brocade, it's very chic... Say Cony, look at mama, isn't she a handsome old woman, the way she walks, laughs, talks... that's something, right, you can see that right away: that's a chic woman. Kijk daar naast nu eens die oude mevrouw Friesesteijn, burgerlijk, luidruchtig, vinnig, figuur van Mie de schoonmaakster. Look|there|next to|now|once|that|old|Mrs|Friesesteijn|bourgeois|noisy|sharp|figure|of|Mie|the|cleaner Look next to that old Mrs. Friesesteijn, bourgeois, noisy, sharp, figure of Mie the cleaning lady. Afschuwelijk, afschuwelijk... Kijk Ernst eens... Cony. terrible|terrible|Look|Ernst|once|Cony Awful, awful... Look at Ernst... Cony. Dat is nu een broêr van me... net een oude jood en wat een rok, wat een rok! That|is|now|a|brother|of|me|just|an|old|jew|and|what|a|skirt|what|a|skirt That is now a brother of mine... just like an old Jew and what a skirt, what a skirt! Waar heeft de vent het vel laten maken! Where|has|the|guy|it|skin|had|made Where did the guy have the skin made! Hij verdoet al zijn geld aan vazen en pullen. He|wastes|all|his|money|on|vases|and|jugs He wastes all his money on vases and jugs. Kijk Gerrit eens... Cony. Look|Gerrit|once|Cony Look at Gerrit... Cony. Die doet weêr vroolijk... de joviale huzaar met de breede borst en de brandebourgs... Arme kerel, hij vergaat van melancholie. He|acts|again|cheerfully|the|jovial|hussar|with|the|broad|chest|and|the|epaulettes|Poor|fellow|he|perishes|from|melancholy He's cheerful again... the jovial hussar with the broad chest and the epaulettes... Poor guy, he's dying of melancholy. Je gelooft me niet? You|believe|me|not You don't believe me? Het is heusch zoo, hoor... Kijk Adolfine eens... Cony. It|is|really|so|you know|Look|Adolfine|once|Cony It's really true, you know... Look at Adolfine... Cony. Net een vogel, die kwaadspreekt, pp, pp, pp! Just|a|bird|that|speaks ill|pp|pp| Just like a bird that gossips, pp, pp, pp! Bertha's ooren zullen wel tuiten. Bertha's|ears|will|probably|ring Bertha's ears will surely be ringing. O God, die oogen van Bertha, die altijd knippen! O|God|those|eyes|of|Bertha|that|always|twinkle Oh God, those eyes of Bertha, that are always twinkling! Ze moest er wat aan laten doen. She|had to|it|something|about|have done|done She should have something done about them. Kijk Dorine eens... Cony. Look|Dorine|once|Cony Look at Dorine... Cony. Onbehagelijk ziet ze er altijd uit. uncomfortable|looks|she|there|always|out She always looks uncomfortable. Eigenlijk Cony... zijn er maar een paar mooie menschen in de zaal... Mama en jij... actually|Cony|are|there|only|a|few|beautiful||in|the|hall|Mom|and|you Actually Cony... there are only a few beautiful people in the room... Mom and you...

- En jij... And|you - And you...

- Je man heeft ook een goeie lijn, hij heeft een aangename rug. Your|husband|has|also|a|good|line|he|has|a|pleasant|back - Your husband has a good line too, he has a pleasant back. Ik ben gevoelig voor prettige ruggen. I|am|sensitive|to|pleasant|backs I am sensitive to nice backs. Ik hoû niet van mijn rug, en mijn rok zit toch netjes, hè... Een rok, dat is zoo lastig... Tegenwoordig kan bijna geen kleêrmaker een goede rok maken... Ja, mijn vest is netjes: kijk er maar naar... Nette knoopjes, hè: het zijn saffiertjes, ongeslepen, en cabochon. I|love|not|of|my|back|and|my||||neat|right|||||||||||tailor|||||||jacket||||||||buttons||it|are|sapphires|uncut|and|cabochon I don't like my back, and my skirt is still neat, right... A skirt, that's so difficult... Nowadays almost no tailor can make a good skirt... Yes, my cardigan is neat: just look at it... Neat buttons, right: they are sapphires, uncut, and cabochon. Ja, je hebt een chic broêrtje; kom, neem zijn arm maar eens, dan wandelen we wat door de zaal... Heb je gehoord, ze zijn allemaal woedend, Ruyvenaers, Saetzema's, Karel en Cateau, omdat ze niet gevraagd zijn op de eerste partij. Yes|you|have|a|stylish|little brother|come|take|his|arm|just|once|then|we walk|we|a little|through|the|hall|Have|you|heard|they|are|all|furious|Ruyvenaers|Saetzema's|Karel|and|Cateau|because|they|not|invited|are|to|the|first|party Yes, you have a fancy little brother; come, take his arm for a moment, and let's walk through the hall... Have you heard, they are all furious, the Ruyvenaers, the Saetzema's, Karel and Cateau, because they weren't invited to the first party. Het plan was die te geven voor de aanteekening, maar Otto's komst kwam er net tusschen... Ook een râté, die Otto, met zijn papieren vrouwtje... Kijk die Van Ravens... Cony. The|plan|was|it|to|give|for|the|annotation|but|Otto's|arrival|came|there|just|in between|Also|a|mistake|that|Otto|with|his|paper|wife|Look|that|Van|Ravens|Cony The plan was to hold it for the notes, but Otto's arrival got in the way... What a nuisance, that Otto, with his paper wife... Look at those Van Ravens... Cony. Die houden zich strak bij Van Naghel en Bertha, om zich niet te encanailleeren met de Saetzema's. They|keep|themselves|close|near|Van|Naghel|and|Bertha|in order to|themselves|not|to|get involved|with|the|Saetzema's They are sticking close to Van Naghel and Bertha, to avoid mingling with the Saetzema's. Zeg, Cony, ben je blij hier terug te zijn... Hoû je heusch van al die familie... Ik geloof niet, dat ik heb dat familie-zwak, dat er is in mama en in jou, en ook in Bertha en in Dorine... Bertha heeft het in haar eigen huis, Dorine en mama strooien het met weldaden uit over alle kinderen en kindskinderen... Zeg, Cony, dat noemen de menschen nu zich amuzeeren, omdat er een paar gaan trouwen. Say|Cony|am|you|happy|here|back|to|be|Do|you|really|of|all|that|family|I|believe|not|that|I|have|that|||that|there|is|in|mom|and|in||and|also|in|Bertha|and|in|Dorine|Bertha|has|it|in|her|own|house|Dorine|and|mom|scatter|it|with|blessings|out|over|all|children|and|grandchildren|Say|Cony|that|call|the|people|now|themselves|amuse|because|there|a|few|are going|to marry Say, Cony, are you happy to be back here... Do you really love all that family... I don't think I have that family weakness, that exists in mom and in you, and also in Bertha and in Dorine... Bertha has it in her own house, Dorine and mom spread it generously over all the children and grandchildren... Say, Cony, people now call that having fun, just because a couple are getting married. Maar kijk eens rond: niemand , die zich amuzeert. But|look|once|around|nobody|who|himself|enjoys But just look around: no one is having fun. En daar geven Van Naghel en Bertha nu een paar duizend gulden voor uit, om ze eten te geven en wat te laten dansen en naar mijn Weelde te kijken: Floortje boven op Marianne. And|there|give|Van|Naghel|and|Bertha|now|a|few|thousand|guilders|for|out|to|them|food|to|give|and|a little|to|let|dance|and|at|my|Wealth|to|look|Floortje|above|on|Marianne And now Van Naghel and Bertha are spending a few thousand guilders on them, to give them food and let them dance a bit and to look at my Weelde: Floortje on top of Marianne. Kijk die gezichten. Look|those|faces Look at those faces. Niemand die natuurlijk opgewekt is. Nobody|who|naturally|cheerful|is No one is naturally cheerful, of course. Natuur, natuur, Cony, dat is weg, totaal weg, bij menschen zooals wij. Nature||Cony|that|is|gone|totally|gone|with|people||us Nature, nature, Cony, that is gone, completely gone, in people like us. Er is geen gebaar, geen woord, en zelfs geen gedachte bij ons, die natuurlijk is. There|is|no|gesture|no|word|and|even|no|thought|with|us|that|natural|is There is no gesture, no word, and even no thought in us that is natural. Alles is aanstellerij en voor-dengek-houderij, van den een van den ander, en niemand loopt er in. Everything|is|pretentiousness|and||thinking|holding|from|the|one|from|the|other|and|nobody|falls|in| Everything is just pretentiousness and pretense, from one to another, and no one falls for it. Het is toch een misselijke boel, zoo een maatschappij als de onze, zoo van nette menschen. It|is|anyway|a|disgusting|mess|such|a|society|as|the|ours|such|of|decent| It's quite a miserable situation, such a society as ours, filled with respectable people. Zoû je nu niet eigenlijk kunnen begrijpen, dat een anarchist daar met pleizier een bom in zoû gooien, bij voorbeeld tegen den buik van oom Ruyvenaer. would|you|now|not|actually|could|understand|that|an|anarchist|there|with|pleasure|a|bomb|in|would|throw|for|example|against|the|belly|of|uncle|Ruyvenaer Wouldn't you actually understand that an anarchist would gladly throw a bomb there, for example against the belly of uncle Ruyvenaer? Geen een anarchist, die van een buik houdt: de buik typeert den bourgeois. Not|a|anarchist|who|of|a|belly|likes|the|belly|characterizes|the|bourgeois No anarchist loves a belly: the belly typifies the bourgeois. Daar gaan ze wat dansen: kijk, hoe leelijk ze vliegen door de zaal. There|go|they|a little|dance|look|how|ugly|they|fly|through|the|hall Look at them dance: see how ugly they fly through the hall. Net lamgeslagen musschen... Er is in ons menschen te veel zwaarte, loomheid en ernst om gracieus te dansen. Just|beaten|mosquitoes|There|is|in|us||too|much|heaviness|sluggishness|and|seriousness|to|gracefully|to|dance Just beaten down sparrows... There is too much heaviness, lethargy, and seriousness in us humans to dance gracefully. Kijk, het wordt bijna spectraal. Look|it|becomes|almost|spectral Look, it is becoming almost spectral. Door al die voor-den-gek-houderij van élégance en chic en dansen en vroolijk-doen, zie je, dat de een maagpijn geeft, de ander hoofdpijn, dat Van Naghel denkt, hoe hij gisteren in de Kamer is uitgescholden, en Adolfine, hoe zij haar bruiloftspartijen maar half zoo grandioos zal opvoeren als Bertha... Through|all|that|||||of|elegance|and|chic|and|dancing|and|||you see|you|that|the|one|stomach pain|gives|the|other|headache|that|Van|Naghel|thinks|how|he|yesterday|in|the|Chamber|is|insulted|and|Adolfine|how|she|her|wedding parties|but|half|so|grand|will|perform|as|Bertha Through all that pretentiousness of elegance and chic and dancing and being cheerful, you see that one has a stomach ache, the other a headache, that Van Naghel is thinking about how he was insulted in the Chamber yesterday, and Adolfine, how she will only perform her wedding parties half as grand as Bertha...

Zij liet zich maar wiegen op zijne woorden en hij wist van geen einde; hij kon praten altijd door. She|let|herself|only|sway|to|his|words|and|he|knew|of|no|end|he|could|talk|always|on She let herself be swayed by his words and he knew no end; he could talk on and on. Zijne moeder, zusters, nichtjes legden hem dikwijls het zwijgen op, liepen weg midden in zijne ontboezemingen, maar ZIJ hield van hem, vond wel iets waars in zijne woorden, door zijn humbug heen. His|mother|sisters|nieces|imposed|him|often|the|silence|upon|ran|away|in the middle|in|his|confessions|but|SHE|loved|of|him|found|indeed|something|true|in|his|words|through|his|humbug|through His mother, sisters, and nieces often silenced him, walked away in the middle of his confessions, but SHE loved him, found something true in his words, through his humbug. Hij had een blik op die menschen rondom hem, die haar verbaasde, maar die zij, eensklaps, niet heelemaal onjuist vond. He|had|a|glance|at|those|people|around|him|who|her|surprised|but|those|she|suddenly|not|entirely|incorrect|found He had a look at the people around him, which surprised her, but which she suddenly found not entirely incorrect. Het was zeer zeker waar: de menschen waren niet natuurlijk en vroolijk, gewoon-weg. It|was|very|certainly|true|the|people|were|not|natural|and|cheerful|| It was very certainly true: the people were not natural and cheerful, simply. Zij waren daar bijeen, uit beleefdheid om Bertha en Van Naghel, maar eigenlijk was de een moê, de ander nijdig... They|were|there|gathered|out of|politeness|for|Bertha|and|Van|Naghel|but|actually|was|the|one|tired|the|other|angry They were gathered there out of politeness for Bertha and Van Naghel, but actually one was weary, the other angry...

- Tante, zei Emilie, die aan den arm van Van Raven rondging. Aunt|said|Emilie|who|on|the|arm|of|Van|Raven|was walking around - Aunt, said Emilie, who was walking around on the arm of Van Raven. Heeft Paul u te pakken, dan laat hij u niet meer los... Has|Paul|you|on|hook|then|lets|he|you|not|anymore|loose If Paul gets hold of you, he won't let you go...

Zij noemde haar jongsten oom bij den naam. She|named|her|youngest|uncle|by|the|name She called her youngest uncle by name. Zij was wel een bekoorlijk meisje, al zag Paul geen drie mooie menschen bijeen, en naast haar was haar aanstaande van zulk een bleeke onbeduidendheid, dat men zich verwonderde, waarom ze hem genomen had. She|was|indeed|a|charming|girl|although|saw|Paul|no|three|beautiful|people|together|and|next to|her|||fiancé|of|such|a|pale|insignificance|that|one|oneself|wondered|why|she|him|taken|had She was indeed a charming girl, although Paul did not see three beautiful people together, and next to her, her fiancé was of such pale insignificance that one wondered why she had chosen him. Zij was wat mager, maar had iets gratieus', ongewoons en oorspronkelijks in haar wazig wit japonnetje van fijn geplooide mousseline-de-soie; zij had een paar aardige oogen van een vreemd vonkelend goudgrijs, als van een onbekenden edelsteen; het haar rossig, met goudgloed er in; een paar fijne sproetjes op haar matte tint van bleek blond meisje; zij had een lieven lach, een zachte stem, een lenigheid om lief te zijn en iets aardigs te zeggen, en vooral had zij een ingeboren distinctie en zoo, wit en glanzig, had zij iets - had men bijna gezegd - van een heel mooi albasten dingetje, of van een witte azalea in zonlicht; een lichtende blankheid, fijn en doorzichtig en blauwtjes dooraderd. She|was|somewhat|thin|but|had|something|graceful|unusual|and|original|in|her|hazy|white|little dress|of|fine|pleated|mousseline||silk|she|had|a|pair|nice|eyes|of|a|strange|sparkling|gold-gray|like|of|a|unknown|gemstone|the|her|reddish|with|golden glow|in|in|a|pair|fine|freckles|on|her|dull|complexion|of|pale|blonde|girl|she|had|a|sweet|smile|a|soft|voice|a|agility|to|be lovely|to|be|and|something|nice|to|say|and|especially|had|she|an|innate|distinction|and|so|white|and|shiny|had|she|something|had|one|almost|said|of|a|very|beautiful|alabaster|little thing|or|of|a|white|azalea|in|sunlight|a|luminous|whiteness|fine|and|transparent|and|bluish|veined She was somewhat thin, but had something graceful, unusual, and original in her hazy white dress of finely pleated silk muslin; she had a pair of nice eyes of a strange sparkling gold-gray, like an unknown gemstone; her hair was reddish, with a golden glow in it; a couple of fine freckles on her matte complexion of pale blonde; she had a lovely smile, a soft voice, a gracefulness to be charming and say something nice, and above all, she had an innate distinction and so, white and shiny, she had something - one might almost say - of a very beautiful alabaster little thing, or of a white azalea in sunlight; a luminous whiteness, fine and transparent and veined with blue. Constance wist, dat zij een talent had, - meer dan meisjes-gewoon - voor schilderen, maar dat zij in haar drukke leven van uitgaand meisje nooit gelegenheid had gehad zich te ontwikkelen. Constance|knew|that|she|a|talent|had|more|than|||for|painting|but|that|she|in|her|busy|life|of|outgoing|girl|never|opportunity|had|had|herself|to|develop Constance knew that she had a talent - more than is usual for girls - for painting, but that in her busy life as an outgoing girl, she had never had the opportunity to develop it. En zij verwonderde zich over Van Raven, bleek, dun, stotterend, stamelend, correct en toch onhandig, met een scheeven schouder en drie haartjes van een snor in de lucht, werkzaam aan Buitenlandsche Zaken; uit eene familie, wier onvervalschte Hollandsche orthodoxe ge-strengheid zich ergerde aan veel in de Van Lowe's, de Van Naghels en vooral aan het Indische element der Ruyvenaers, maar die toch de dochter van den algemeen rijk gedachten minister van koloniën een geschikte partij voor haar zoon hadden geacht. And|she|wondered|herself|about|Van|Raven|pale|thin|stuttering|stammering|correct|and|yet|awkward|with|a|crooked|shoulder|and|three|little hairs|of|a|mustache|in|the|air|working|at|Foreign|Affairs|from|a|family|whose|unadulterated|Dutch|orthodox|about||themselves|was annoyed|at|much|in|the|Van|Lowe's|the|Van|Naghels|and|especially|at|the|Indian|element|of the|Ruyvenaers|but|they|still|the|daughter|of|the|general|wealthy|thought|minister|of|colonies|a|suitable|match|for|her|son|had|considered And she wondered about Van Raven, pale, thin, stuttering, stammering, correct yet awkward, with a crooked shoulder and three little hairs of a mustache sticking up, working at Foreign Affairs; from a family whose unadulterated Dutch orthodox strictness was annoyed by much in the Van Lowe's, the Van Naghels, and especially by the Indian element of the Ruyvenaers, but who still considered the daughter of the generally wealthy-minded minister of colonies a suitable match for their son. Van Naghel, Bertha, royaal, gaven een aardige toelage meê. From|Naghel|Bertha|generously|gave|a|nice|allowance|too From Naghel, Bertha, generously, gave a nice allowance as well. En Constance, toen Emilie en Van Raven verder gingen, complimentjes makende aan de gasten, verwonderde zich tegen Paul: And|Constance|when|Emilie|and|Van|Raven|further|went|compliments|making|to|the|guests|wondered|herself|at|Paul And Constance, when Emilie and Van Raven continued, making compliments to the guests, wondered to Paul:

- Zoû ze heusch van hem houden? Would|she|really|of|him|love - Could she really love him?

- Zij van hem?! She|of|him - She loves him?! Wel neen! Well| Well no! Waarom ze dan trouwen... Dat is het mysterie. Why|they|then|marry|That|is|the|mystery Why they get married then... That is the mystery. Noch Van Naghel, noch Bertha hebben het idee hun dochter aan den man te brengen - zooals Adolfine. Neither|of|Naghel|nor|Bertha|have|the|idea|their|daughter|to|the|man|to|marry|as|Adolfine Neither Van Naghel nor Bertha have the idea of marrying off their daughter - like Adolfine. Louise is driemaal gevraagd en wil niet. Louise|is|three times|asked|and|wants|not Louise has been asked three times and does not want to. En waarom Emilietje - dat fijne, witte kindje, waar heusch wel iets aardigs in is - iets artistieks, iets delicaats, iets exquis en, ik zoû zeggen, bijna iets natuurlijks... dien peenplukker heeft genomen, die zoo een beetje Duitsch nadoet, omdat hij veertien dagen in Berlijn is geweest - zijn snor à la Kaiser in de lucht, zijn straffe militaire buigingen, die hij nog onhandig doet op den koop toe - ik kan het je niet zeggen... Bertha, die heel blij was toen Otto trouwde, heeft gehuild toen Emilietje dien vent woû aannemen. And|why|little Emilie|that|fine|white|child|where|really|well|something|nice|in|is|something|artistic|something|delicate|something|exquisite|and|I|would|say|almost|something|natural|that|carrot picker|has|taken|who|so|a|little|German|imitates|because|he|fourteen|days|in|Berlin|is|been|his|mustache|in the style of|the|Kaiser|in|the|air|his|strict|military|bows|which|he|still|awkwardly|does|on|the|side|too|I|can|it|you|not|say|Bertha|who|very|happy|was|when|Otto|married|has|cried|when|little Emilie|that|guy|wanted|to accept And why Emilietje - that fine, white child, who really has something nice in her - something artistic, something delicate, something exquisite and, I would say, almost something natural... has taken that carrot picker, who imitates a bit of German because he has been in Berlin for fourteen days - his mustache à la Kaiser in the air, his stiff military bows, which he still awkwardly does on top of that - I can't tell you... Bertha, who was very happy when Otto got married, cried when Emilietje wanted to accept that guy. De kerel is zoo dom als mijn schoen... Nette sokjes, heb ik, vindt je niet? The|guy|is|so|dumb|as|my|shoe|Nice|socks|have|I|find|you|not The guy is as dumb as my shoe... Nice little socks, I have, don't you think? Ja, Cony, waarom de menschen soms trouwen met elkaâr! Yes|Cony|why|the|people|sometimes|marry|with|each other Yes, Cony, why do people sometimes marry each other! Adolfine en Saetzema, waarom? Adolfine|and|Saetzema|why Adolfine and Saetzema, why? Ik vraag je, in Godsnaam, waarom? I|ask|you|in|God's name|why I ask you, for God's sake, why? Otto met Francis, waarom! Otto|met|Francis|why Otto with Francis, why! - Zij voelde, dat hij op de lippen had: en jij met Van der Welcke, waarom? She|felt|that|he|on|the|lips|had|and|you|with|Van|the|Welcke|why - She felt that he had on his lips: and you with Van der Welcke, why? Maar hij zeide het niet, ging voort: But|he|said|it|not|went|on But he did not say it, continued:

- Trouwen, dat is verschrikkelijk, vind ik. Marrying|that|is|terrible|think|I - Getting married, I find that terrible. Elkander uitzoeken onder honderden, en dan zeggen: ik trouw met jou, ik leef met jou, ik slaap met jou, eet met jou, krijg kinderen met jou, word oud met jou, ga dood met jou: wil je? each other|to choose|among|hundreds|and|then|to say|I|marry|with||I|live|with||I|sleep|with||eat|with||have|children|with||grow|old|with||die|death|with||want|you Choosing each other among hundreds, and then saying: I marry you, I live with you, I sleep with you, eat with you, have children with you, grow old with you, die with you: do you want to? O God, Cony, hoe is het mogelijk, dat er getrouwd wordt. O|God|Cony|how|is|it|possible|that|there|married|is Oh God, Cony, how is it possible that people get married. Het is altijd maar luk raak... Ik ril ervan als ik er aan denk... It|is|always|just|luck||I|shiver|from it|when|I|it|to|think It's always just a matter of luck... I shiver at the thought...

- Paul, zeg me nu eens: wie zijn al die menschen... Paul|say|me|now|once|who|are|all|those| - Paul, tell me now: who are all these people...

Zij kende bijna niemand, van de kennissen: zoowat een zestig menschen, die zich verloren tusschen de veertig leden der familie. She|knew|almost|nobody|of|the|acquaintances|about|sixty|sixty|people|who|themselves|lost|among|the|forty|members|of the|family She hardly knew anyone among the acquaintances: about sixty people, who got lost among the forty members of the family. Het was nu de eerste keer, dat zij in Den Haag weêr ‘uit' was en hoewel men zich veel aan haar had laten voorstellen, had zij weinig gesproken, de menschen weêr vergeten. It|was|now|the|first|time|that|she|in|Den|Haag|again|'out'|was|and|although|one|herself|much|to|her|had|let|introduce|had|she|little|spoken|the|people|again|forgotten This was the first time she was 'out' again in The Hague, and although many had been introduced to her, she had spoken little, forgetting the people again. Paul, in zijn element, legde haar uit hoe de menschen bij elkaâr waren gehaald, in welke côterie zij thuis hoorden: menschen, die elkaâr niet kenden of nooit zagen, of niet groetten al kenden zij elkaâr, op deze bruiloftspartij te samen gesleept omdat de eene familie de Van Naghels, en de andere de Van Ravens kende... Om al die elkaâr onbekende elementen, was de partij zeker zoo gedwongen, hokten telkens de gesprekken, dwaalden de menschen, die niet dansten, doelloos om, zagen ze naar de dansenden met den vagen blik van een zich schikkend martelaarschap... Emilietje ging tusschen ze heen, heel lief, blank en diafaan; Van Raven achter zich, sprak zij met allen een woordje... Van Naghel en Bertha ook waren rustig druk als gastheer en gastvrouw, als menschen van de wereld, die dat kennen en het afdoen, zonder inspanning, eigenlijk denkende aan wat zij morgen te doen hebben... De leden der familie doken telkens te voorschijn tusschen de kennissen. Paul|in|his|element|explained|her|out|how|the|people|to|each other|were|gathered|in|which|circle|they|home|belonged|people|who|each other|not|knew|or|never|saw|or|not|greeted|although|knew|they|each other|at||wedding party|together|together|dragged||the|one|family|the|Van|Naghels|and|the|other|the|Van|Ravens|knew|because|all|those|each other|unknown|elements|was|the|party|certainly|so|forced|huddled|repeatedly|the|conversations|wandered|the|people|who|not|danced|aimlessly|around|saw|they|at|the|dancers|with|the|vague|gaze|of|a|themselves|resigning|martyrdom|Emilietje|went|between|them|through|very|sweet|fair|and|diaphanous|Van|Raven|behind|herself|spoke|she|with|everyone|a|little word|Van|Naghel|and|Bertha|also|were|calmly|busy|as|host|and|hostess|as|people|of|the|world|who|that|know|and|it|dismiss|without|effort|actually|thinking|about|what|they|tomorrow|to|do|have|the|members|of the|family|popped|repeatedly|to|fore|between|the|acquaintances Paul, in his element, explained to her how the people had been gathered, in which circle they belonged: people who did not know each other or had never seen each other, or did not greet each other even though they knew each other, all dragged together at this wedding party because one family knew the Van Naghels, and the other the Van Ravens... Because of all these unknown elements to each other, the party was certainly so forced, conversations kept stalling, people who did not dance wandered aimlessly around, looking at the dancers with the vague gaze of a resigned martyrdom... Emilietje moved among them, very sweet, fair and diaphanous; with Van Raven behind her, she spoke a word to everyone... Van Naghel and Bertha were also calmly busy as hosts, like people of the world, who know how to handle it effortlessly, actually thinking about what they have to do tomorrow... The family members kept popping up among the acquaintances. En tusschen hen allen was het bewegelijkst: Dorine; zij had het heel druk, als altijd, liep zich in het zweet voor accessoires van den côtillon, danste niet, draafde maar... Paul noemde haar: het kameel... And|among|them|all|was|it|most lively|Dorine|she|had|it|very|busy|as|always|ran|herself|in|the|sweat|for|accessories|of|the|cotillion|danced|not|trotted|but|Paul|called|her|the|camel And among them all, the most animated was: Dorine; she was very busy, as always, sweating for accessories for the cotillion, not dancing, just trotting around... Paul called her: the camel...

Het was misschien vreemd, maar Constance, naast Paul, voelde zich tevreden, gelukkig... Zij had dit in jaren zoo niet meer bijgewoond, en zij voelde een rust en voldaanheid, dat zij te midden der haren was. It|was|perhaps|strange|but|Constance|next to|Paul|felt|herself|content|happy|She|had|this|in|years|so|not|anymore|attended|and|she|felt|a|peace|and|fulfillment|that|she|in|the midst|of the|hairs|was It may have been strange, but Constance, next to Paul, felt content, happy... She had not attended this in years, and she felt a peace and satisfaction that she was among them. Tranen welden telkens in hare oogen: zij wist niet waarom... Op die eerste familie-avonden bij mama had zij dat zwak voor familie nog niet zoo intens gevoeld, misschien omdat zij nog te schuchter geweest was... O, hoe was het mogelijk geweest, dat zij die veertien eenzame jaren inBrussel had kunnen doormaken! Tears|welled|repeatedly|in|her|eyes|she|knew|not|why|On|that|first|family||||had|||||||||||||||||||||||||||||||||been able to|endure Tears welled up in her eyes: she did not know why... At those first family evenings at mom's, she had not felt that weakness for family so intensely, perhaps because she had been too shy... Oh, how had it been possible for her to endure those fourteen lonely years in Brussels! In járen had zij alleen het weldadige van liefde, sympathie, vriendschap gevoeld voor haar kind: nu voelde zij voor hen allen... Door haar vloot weêr dat gevoel, dat mama zoo sterk had - eene warmte in zich, die zij als jaren gemist had, iets weeks en weldadigs van nu oud te kunnen worden, van nu zich te kunnen wijden aan haar kind, voortaan, te midden van een atmosfeer van vaderland en huisgezin... En zij dacht er niet aan, zij lette niet op, dat de familie, de kennissen haar in stilte bekeken, beoordeelden en veroordeelden. In|years|had|she|only|the|beneficial|of|love|sympathy|friendship|felt|for|her|child|now|felt|she|for|them|all|Through|her|fleet|again|that|feeling|that|mama|so|strong|had|a|warmth|in|herself|that|she|as|years|missed|had|something|weak|and|beneficial|of|now|old|to|be able to|become|of|now|herself|to|be able to|devote|to|her|child|henceforth|to|midst|of|a|atmosphere|of|homeland|and|family|And|she|thought|of it|not|of|she|paid|not|attention|that|the|family|the||her|in|silence|looked at|judged|and|condemned For years she had only felt the benefits of love, sympathy, friendship for her child: now she felt it for all of them... Through her fleet, she again felt that feeling that mom had so strongly - a warmth within her that she had missed for years, something tender and beneficial about being able to grow old now, about being able to dedicate herself to her child from now on, amidst an atmosphere of homeland and family... And she did not think about it, she did not pay attention to the fact that the family, the acquaintances were silently watching her, judging and condemning her.

- Het is een wufte vrouw, zei mevrouw Van Raven, de aanstaande schoonmoeder van Emilie tegen mevrouw Friesesteijn. It|is|a|dull|woman|said|Mrs|of|Raven|the|future|mother-in-law|of|Emilie|to|Mrs|Friesesteijn - She is a silly woman, said Mrs. Van Raven, the future mother-in-law of Emilie, to Mrs. Friesesteijn. Het is wel een bezoeking voor de Van Naghels, dat die zuster uit Brussel weêr is op komen dagen. It|is|indeed|a|nuisance|for|the|Van|Naghels|that|that|sister|from|Brussels|again|is|up|coming|showing up It is indeed a visit for the Van Naghels that that sister from Brussels has shown up again.

- Ze heeft haar vader vermoord. She|has|her|father|murdered - She murdered her father.

- Ze is in al die jaren niet ontvangen geworden bij hare schoonouders. She|is|in|all|those|years|not|received|become|at|her|in-laws - She has not been received by her in-laws in all those years.

- Dat kind is niet van Van der Welcke. That|child|is|not|of|Van|the|Welcke - That child is not from Van der Welcke.

- Neen, het kind is van een Italiaan. No|the|child|is|of|an|Italian - No, the child is from an Italian.

- Marie is de moeder, niet waar, haàr kan je niet kwalijk nemen... Marie|is|the|mother|not|true|her|can|you|not|blame|take - Marie is the mother, isn't she, you can't blame her...

- Maar de familie... But|the|family - But the family...

- Die had moeten verhinderen... That|should|have|prevent - They should have prevented...

- Dat ze in Den Haag kwam. That|she|in|Den|Haag|came - That she came to The Hague.

- Dat zeg ik ook, mevrouw. That|say|I|also|madam - That's what I'm saying too, ma'am.

- Juist, dàt zeg ik ook. Exactly|that|say|I|also - Exactly, that's what I'm saying too.

- Nu, de Van Lowe's hebben wat... van den vader. Now|the|from|||||the|father - Now, the Van Lowe's have some... from the father. - Niet veel. Not|much - Not much.

- Neen, niet veel. No|not|much - No, not much.

- Verbeeld u, mevrouw, het kind... heeft het huis gehuurd. Imagine|you|madam|the|child|has|the|house|rented - Imagine, madam, the child... has rented the house.

- Neen! No - No!

- Heusch! Hey - Really!

- Waarom komt ze in Den Haag? Why|does she come|she|to|| - Why is she coming to The Hague?

- Dat heb ik ook gehoord. That|have|I|also|heard - I heard that too.

- Ja, dat is zoo... Oude relatie's, niet waar... De Van Naghels... Ze wil aan het Hof. Yes|that|is|so|Old|relationships|not|true|The|Van|Naghels|She|wants|to|the|Court - Yes, that's true... Old relationships, isn't it... The Van Naghels... She wants to go to the court. - O, maar de Van Naghels zullen wel zorgen, dat ze er niet komt. Oh|but|the|||will|surely|ensure|that|she|there|not|comes - Oh, but the Van Naghels will make sure she doesn't get there.

- U weet, dat De Staffelaer haar gevonden heeft... in de armen van Van der Welcke... You|know|that|The|Staffelaer|her|found|has|in|the|arms|of||der|Welcke - You know that De Staffelaer found her... in the arms of Van der Welcke...

De oude dames fluisterden. The|old|ladies|whispered The old ladies whispered.

- Neen! No - No!

- Ja, heusch... Yes|really - Yes, really...

- Ja, hij heeft een maîtresse in Brussel. Yes|he|has|a|mistress|in|Brussels - Yes, he has a mistress in Brussels.

- Waren ze er maar gebleven... Were|they|there|only|stayed - If only they had stayed...

- Nu... als je de vrouw van een diplomaat bent geweest... Now|if|you|the|wife|of|a|diplomat|are|been - Well... if you have been the wife of a diplomat...

- En nu barones Van der Welcke... And|now|baroness|of|the|Welcke - And now Baroness Van der Welcke...

- Mama denkt, omdat ze bang is, dat als grootmama, die een vrouw van den dag is... sterft... Mom|thinks|because|she|afraid|is|that|when|grandma|who|a|woman|of|the|day|is|dies - Mama thinks, because she is afraid that if grandma, who is a woman of the day... dies...

- Nu, wat dan? Now|what|then - Well, what then?

- Ach kom... oh|come - Oh come on...

- Neen, ze vertrouwt ons niet. No|she|trusts|us|not - No, she doesn't trust us.

- Ja maar, die kent ze niet, de Hollandsche wet. Yes|but|he|knows|her|not|the|Dutch|law - Yes, but she doesn't know it, the Dutch law. En om zeker te zijn van wat ze krijgt, wil ze er bij zijn... als grootmama sterft. And|to|sure|to|be|of|what|she|gets|wants|she|there|present|be|when|grandma|dies And to be sure of what she gets, she wants to be there... when grandma dies. Ze hebben schulden... They|have|debts They have debts...

- En hij voert niets uit... And|he|executes|nothing|out - And he does nothing...

- O maar, wij beschouwen ze niet als familie... Dat heeft mama uitdrukkelijk gezegd... Oh|but|we|consider|them|not|as|family|That|has|mom|explicitly|said - Oh, but we do not consider them family... Mom has explicitly said that...

- Maar de familie? But|the|family - But the family?

- En... And - And...

- Mama is moeder, niet waar. Mom|is|mother|not|true - Mama is mother, isn't she. Constance is toch haar kind... We hebben allen toegegeven. Constance|is|after all|her|child|We|have|all|admitted Constance is still her child... We have all admitted it. En dan... is het al zoo lang geleden, dat... And|then|is|it|already|so|long|ago|that And then... it has been so long ago, that...

- Adelientje... Adelientje - Adelientje...

- Tante... Aunt - Aunt...

- Die nieuwe zuster van je... is die aardig? That|new|sister|of|your|is|she|nice - That new sister of yours... is she nice?

- Is die lief? Is|that|sweet - Is she sweet?

- Ja, tante, heusch heel lief. Yes|aunt|really|very|sweet - Yes, aunt, really very sweet.

- Maar het is een onfatsoenlijke vrouw geweest... But|it|is|a|indecent|woman|has been - But she has been an indecent woman...

- Ach tante... Oh|aunt - Oh aunt...

- Je bent zoo onbedachtzaam, Adelientje. You|are|so|thoughtless|little Adelien - You are so thoughtless, little Adelien.

- En Gerrit is zoo goedig. And|Gerrit|is|so|good-natured - And Gerrit is so good-natured.

- Passen jullie maar op! Be careful|you (plural)|just|up - Just watch out!

- Zoo iemand kan hem kwaad doen... in zijn carrière. So|someone|can|him|harm|do|to|his|career - So someone can harm him... in his career.

- Ja, maar het wordt erg afgekeurd in de Van Naghels... Yes|but|it|is|very|disapproved|in|the|Van|Naghels - Yes, but it is very disapproved in the Van Naghels...

- Het is toch hun zuster...! It|is|anyway|their|sister - After all, she is their sister...!

- Wat? What - What?

- Dat Constance geen kind is van... haar vader. That|Constance|no|child|is|of|her|father - That Constance is not a child of... her father.

- Om de Van Lowe's allen zoo fatsoenlijk zijn, kan zij niet... To|the|Van|Lowe's|all|so|decent|be|can|she|not - Because all the Van Lowe's are so respectable, she cannot... - Neen, kàn ze niet een dochter zijn... No|can|she|not|a|daughter|be - No, she cannot be a daughter...

- Van den ouden Van Lowe... from|the|old|Van|Lowe - From the old Van Lowe...

- Adelientje! little Adelien - Adelientje!

- Ze is woedend! She|is|furious - She is furious!

- Waarom? Why - Why?

- En ook nog om het japonnetje van Emilie, omdat dat witte dingetje uit Brussel komt en drie-honderd francs kost... And|also|still|for|the|little dress|of|Emilie|because|that|white|little thing|from|Brussels|comes|and|||francs|costs - And also for Emilie's little dress, because that white thing comes from Brussels and costs three hundred francs...

- Dat is omdat ze allen, die Van Lowe's, vergaan van hoogmoeds waanzin. That|is|because|they|all|those|Van|Lowe's|perish|from|pride|madness - That's because all of them, those Van Lowe's, are consumed by delusions of grandeur. - Ja, sedert de vader gouverneur-generaal is geweest, zijn ze altijd ontapbaar geweest... Yes|since|the|father|||has|been|they|they|always|untouchable|been - Yes, since the father was governor-general, they have always been untouchable...

- Neen! No - No!

- Wel ja! Well|yes - Yes!

- En die gekke Ernst dan, die altijd in de familie-papieren studeert of ze eigenlijk niet van adel zijn? And|that|crazy|Ernst|then|who|always|in|the|||studies|whether|they|actually|not|of|nobility|are - And what about that crazy Ernst, who always studies the family papers to see if they are actually of noble descent?

- Ja, die is gek! Yes|that|is|crazy - Yes, he is crazy!

- Nu, zeg maar een streep. Now|say|just|a|line - Well, let's say a streak. En die loopt voort bij de Van Naghels... And|that|runs|further|at|the|Van|Naghels And that continues with the Van Naghels...

- Adolfine is nog de beste... Adolfine|is|still|the|best - Adolfine is still the best...

- Maar ook hoogmoedswaanzin. But|also|arrogance madness - But also hubris madness.

- Maar niet voor de Hollandsche wet... But|not|for|the|Dutch|law - But not according to Dutch law...

- Nu maar, dat kan ze over laten doen. Now|but|that|can|she|it|have done|done - Well then, she can have that done.

- Niet voor de Hòllandsche... Not|for|the|Dutch - Not under the Dutch...

- Ja maar... Neen... Ja... Neen... Yes|but|No|Yes|No - Yes but... No... Yes... No...

De soirée liep ten einde, de gasten vertrokken. The||was|to|end|the|guests|left The evening was coming to an end, the guests were leaving.

SENT_CWT:AFkKFwvL=18.36 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=7.68 en:AFkKFwvL openai.2025-01-22 ai_request(all=452 err=0.00%) translation(all=376 err=0.80%) cwt(all=4509 err=5.26%)