×

Wir verwenden Cookies, um LingQ zu verbessern. Mit dem Besuch der Seite erklärst du dich einverstanden mit unseren Cookie-Richtlinien.


image

Jules Verne - De reis om de wereld in 80 dagen, De reis om de wereld in 80 dagen - deel 5a (hoofdstuk 13)

De reis om de wereld in 80 dagen - deel 5a (hoofdstuk 13)

Dertiende hoofdstuk. Waarin Passepartout wederom het bewijs geeft dat de fortuin op de hand is der stoutmoedigen

Het plan was gewaagd en de volvoering zou met tallooze moeielijkheden gepaard gaan; misschien zou ze wel onmogelijk wezen. De heer Fogg ging zijn leven wagen, of minstens zijne vrijheid en daardoor ook de kans op het winnen zijner weddenschap. Maar hij aarzelde niet. Bovendien vond hij in Sir Francis Cromarty een bondgenoot, die ook voor geen klein gerucht vervaard was. Wat Passepartout betreft, deze was altijd gereed en men kon op hem rekenen. Het plan van zijn meester vervulde hem met hartstochtelijke bewondering. Hij erkende nu onder diens ijskoude bevroren oppervlakte een hart dat warm klopte, een gemoed, dat gevoelde. Hij begon van Phileas Fogg te houden. De vraag was nog slechts hoe de gids er over dacht en welke partij deze kiezen zou. Zoo hij al niet wilde medewerken, moest men zich ten minste van zijne onzijdigheid verzekeren. Maar zou hij niet geneigd zijn de Hindoes te helpen? Sir Francis Cromarty deed hem die vraag onbewimpeld. ‘Generaal,' antwoordde de gids, ‘ik ben een Parsi en de vrouw is eene Parsi. Gij kunt over mij beschikken.' ‘Goed zoo, gids,' antwoordde de heer Fogg. ‘Maar gij moet het wel weten,' zeide de Parsi, ‘niet alleen wagen wij er ons leven aan, maar ook den marteldood, wanneer wij gevat worden. Denk dus wel na vóór gij begint.' ‘Wij hebben nagedacht,' zeide Fogg. ‘Het komt me voor, dat wij den nacht moeten afwachten vóór wij iets ondernemen.' ‘Dat is ook mijn ideé,' antwoordde de gids. De brave Hindoe deelde toen eenige bijzonderheden mede omtrent het slachtoffer. Zij was eene indische vrouw, wier schoonheid algemeen beroemd was, en behoorde tot het ras der Parsis. Haar vader was een parsisch koopman te Bombay geweest en in die stad had zij een geheel engelsche opleiding genoten. Naar hare manieren en de mate van hare kennis oordeelende, zou men haar voor eene europeesche hebben gehouden. Aouda, zoo heette zij, was reeds op jeugdigen leeftijd wees geworden en aan den ouden rajah van Bundelkund uitgehuwelijkt. Drie maanden later was zij weduwe. Daar zij wist welk lot haar te wachten stond, was zij gevlucht, maar men had haar achterhaald en de bloedverwanten van den rajah, die belang hadden bij haren dood, hadden besloten dat ook zij zich zou moeten opofferen; ontkomen scheen niet meer mogelijk. Dit verhaal versterkte bij den heer Fogg en zijne metgezellen het besluit om haar te bevrijden. Men kwam overeen, dat de gids de richting naar de pagode van Pillaji zou inslaan en die zoo dicht mogelijk zou genaken. Een half uur later hield men halt in een dicht bosch, op vijfhonderd schreden van de pagode, welke men niet zien kon; maar het geschreeuw der dweepzieke menigte hoorde men duidelijk. Toen beraadslaagde men over de middelen om het slachtoffer te genaken. De gids kende de pagode van Pillaji, waarin hij verzekerde, dat de jeugdige vrouw zou worden opgesloten. De vraag was, of men er kon binnendringen door eene van de poorten, terwijl de gansche bende, zwijmeldronken, daarom heen was gelegerd; dan wel of men eene opening in den wand moest maken. Dit kon eerst beslist worden, wanneer men op de plek zelve zou zijn. Maar wat niet twijfelachtig kon wezen, was dat men dien nacht zelven het slachtoffer bevrijden moest, daar zij den anderen morgen ter dood gebracht zou worden. Op dat oogenblik zou geene menschelijke macht meer in staat zijn haar te redden. Fogg en zijne metgezellen wachtten den nacht af. Zoodra het donker werd, tegen zes uur des avonds, besloten zij tot eene verkenning in den omtrek van de pagode. De laatste kreten der fakirs waren weggestorven Volgens gewoonte moesten deze Indiërs bedwelmd zijn door den damp van opium en hennep en het was mogelijk tusschen hen door te sluipen tot den tempel. De Parsi, gevolgd door Phileas Fogg, Francis Cromarty en Passepartout, baande zich een doortocht door het bosch. Na tien minuten onder de takken te zijn doorgekropen, kwamen zij aan den oever eener kleine rivier, en daar zagen zij, bij het licht van de vlammende harstakjes, die op het uiteinde van ijzeren staven gestoken waren, een hoogen stapel hout. Dat was de brandstapel van welriekend sandelhout, doortrokken van geurige oliën. Bovenop lag het gebalsemd lijk van den rajah, hetwelk verbrand moest worden te gelijk met dat zijner weduwe. Op honderd schreden van den brandstapel verhief zich de pagode, wier torentjes boven de kruinen der boomen uitstaken. ‘Volg mij,' zeide de gids op fluisterenden toon. Met verdubbelde behoedzaamheid en door zijne metgezellen gevolgd, gleed de gids onhoorbaar door het hooge gras langs den oever. Men hoorde niets dan het ruischen van den wind in het gebladerte. Weldra bleef de Parsi staan op eene opene plek in het bosch, verlicht door eenige brandende dennentakken. Op den grond lagen een aantal slapenden verstrooid, kennelijk in dronkenschap verkeerende. Men zou gezegd hebben, dat het een slagveld was met dooden bedekt. Mannen, vrouwen en kinderen lagen hier op en door elkander, terwijl men op korten afstand nog eenige beschonkenen hoorde ronken. Op den achtergrond tusschen dicht geboomte zag men onduidelijk de omtrekken van de pagode. Maar tot groote teleurstelling van den gids onderscheidde men de lijfwachten van den rajah, die bij helder flikkerende boomstammen, de ontbloote sabels in de hand, op schildwacht stonden voor den tempel. Men moest dus onderstellen dat de priesters in den tempel eveneens waakten. De Parsi waagde zich niet verder. Hij besefte dat het onmogelijk was den ingang van den tempel te naderen en voerde zijne metgezellen in het bosch terug. Phileas Fogg en Cromarty hadden eveneens begrepen, dat van deze zijde niets was te beproeven. Zij hielden stand en overlegden met elkander op fluisterenden toon. ‘Laat ons wachten,' zeide de generaal, ‘het is eerst acht ure en het is mogelijk, dat ook de lijfwachten in slaap vallen.' ‘Dit is inderdaad mogelijk,' zeide de Parsi. Phileas Fogg en de zijnen legden zich dus neder bij een boom en wachtten. De tijd viel hun zeer lang. Nu en dan verliet hen de gids om eens hoogte van de zaken te gaan nemen. Maar de lijfwachten van den rajah bleven waken bij hunne toortsen en door de openingen in de pagode drong een flauw licht naar buiten. Men wachtte tot middernacht, maar de toestand bleef dezelfde. Vóór den tempel hield men nog altijd de wacht. Blijkbaar kon men er dus niet op rekenen, dat ook de wachters zouden gaan slapen. Waarschijnlijk hadden zij geen opium mogen schuiven Men moest dus op een ander middel bedacht zijn en trachten door eene opening in de achterzijde van den tempel daar binnen te dringen. Maar het bleef de vraag of daar de priesters niet even waakzaam zouden zijn als de soldaten er buiten. Na een laatste overleg, verklaarde de gids zich bereid om op verkenning uit te gaan. Fogg, Sir Francis en Passepartout volgden hem. Zij maakten een omweg groot genoeg om onbemerkt de achterzijde van den tempel te bereiken. Tegen half een kwamen zij hier aan zonder iemand ontmoet te hebben. Aan dien kant werd volstrekt geen wacht gehouden, maar er waren daar dan ook deuren noch vensters. De nacht was donker; de maan in haar laatste kwartier en bovendien was zij verborgen achter de zware wolken. De dikke boomen verhoogden nog de duisternis. Het was echter niet genoeg dat men de achterzijde van den tempel bereikt had; men moest er nog eene opening in maken. Phileas Fogg en de zijnen hadden niets dan hunne zakmessen. Gelukkig bestonden de wanden slechts uit gemetselde steenen en hout, zoodat het niet moeielijk was er een gat in te boren. Als de eerste steen was weggenomen, volgden de andere van zelf. Men toog aan het werk, zoo weinig gedruisch mogelijk makende De Parsi aan de eene zijde en Passepartout aan de andere lichtten de steenen er uit, zoodat men al spoedig eene spleet had van twee voet breedte. Het werk vorderde reeds goed, toen eensklaps een kreet uit den tempel weerklonk en onmiddellijk door andere kreten werd beantwoord. Passepartout en de gids staakten hun arbeid. Had men hen ontdekt? Was er alarm gemaakt? De voorzichtigheid gebood hun zich te verwijderen, wat zij dan ook deden tegelijk met Phileas Fogg en Sir Francis Cromarty. Zij verborgen zich op nieuw in het dichtst van het bosch, wachtende tot het alarm, wanneer het dit geweest was, zou zijn bedaard, ten einde dan weder hunne taak te hervatten. Maar, helaas! een gedeelte van de lijfwacht trok den tempel om en posteerde zich aan de achterzijde, zoodat het ook van dien kant niet meer mogelijk was de pagode te naderen. Men kan zich de teleurstelling van de vier moedige mannen denken, aan wie thans elke poging tot redding belet was. Zij konden het slachtoffer niet naderen, hoe zouden zij het dus redden? Sir Francis beet zich de lippen aan bloed. Passepartout was buiten zich zelven van woede en met moeite kon de gids hem in bedwang houden. Fogg alleen bleef kalm en verborg zijne gewaarwordingen. ‘Zou ons dus niets anders overblijven dan weder heen te gaan?' vroeg de generaal. ‘Er blijft ons niets anders over,' erkende de gids. ‘Laat ons wachten,' zeide Fogg, ‘ik behoef eerst morgen ten twaalf uren te Allahabad te zijn.' ‘Maar wat hoopt gij dan nog?' vroeg Francis Cromarty ‘Over een paar uur is het dag en....' ‘De kans, die ons thans ontsnapt, kan zich op het laatste oogenblik aanbieden.' De generaal trachtte op het gelaat van Phileas Fogg te lezen, wat er in dezen omging Hij begreep niet, waarop die koele Brit thans nog kon hopen. Zou hij misschien op het oogenblik, dat de vrouw op den brandstapel stond, haar met geweld aan hare beulen willen ontrukken? Dat zou krankzinnigheid wezen; maar was de man niet krankzinnig genoeg om het te beproeven? Nochtans stemde Cromarty er in toe, te blijven tot de ontknooping van deze vreeselijke gebeurtenis. De gids wilde echter niet, dat de heeren op de plek zouden vertoeven waar zij zich nu bevonden en geleidde hen naar een andere plaats nabij het open gedeelte van het bosch. Daar waren zij onder het zware lommer der boomen en zagen zij de slapende groepen, flauw verlicht door de walmende toortsen Passepartout intusschen, op de onderste takken gezeten, peinsde over een plan, dat reeds terstond bij hem was opgerezen en telkens in zijn geest terugkeerde, zoodat hij het niet meer van zich kon zetten. Eerst had hij tot zich zelven gezegd, dat het eene dwaasheid zou zijn; toen vroeg hij zich af, waarom hij het niet zou wagen; het was in ieder geval een kans, misschien wel de eenige, en die wezens waren zoo dom.... Passepartout deelde zijn plan niet mede, maar weldra klauterde hij met de lenigheid van een slang in de onderste takken, welker uiteinden den grond raakten. De uren verliepen en weldra zag men een lichten gloed in de verte. Het was de dageraad. In de omgeving bleef alles nog donker. Het gewichtige oogenblik was daar. De sluimerende menigte verrees plotseling van den grond. Er kwam leven en beweging in de groepen. De tam-tam werd geslagen en het zingen begon weder. Het uur was gekomen, waarop de ongelukkige sterven moest. Weldra werden de poorten van den tempel geopend. Een fel licht straalde naar buiten. Fogg en Cromarty zagen het slachtoffer door het volle schijnsel der toortsen bestraald; twee priesters sleepten haar mede. Het scheen hun zelfs toe, dat door een laatste instinct van zelfbehoud, de rampzalige uit hare verdooving ontwaakte en trachtte te vluchten Het hart van Sir Francis dreigde te barsten en zenuwachtig greep hij de hand van Phileas Fogg; hij voelde dat die hand een mes omklemd hield. Op dit oogenblik zette de stoet zich in beweging. De jeugdige vrouw was weder in een staat van verdooving geraakt, door den damp der hennep teweeggebracht. Zij werd tusschen de fakirs door gedragen, terwijl deze hunne godsdienstige liederen zongen. Phileas Fogg en zijne metgezellen sloten zich bij de laatste gelederen aan en volgden. Twee minuten daarna kwamen zij aan den oever der rivier en hielden stand op vijftig schreden van den brandstapel, waarop het lijk van den rajah lag. In de schemering zagen zij het roerlooze slachtoffer neergelegd naast het zielloos overschot van haar echtgenoot. Een der priesters naderde met eene toorts, en bijna onmiddellijk stond de met olie doortrokken houtstapel in volle vlam. Op dat oogenblik hielden Sir Francis Cromarty en de gids Phileas Fogg tegen, die in waanzinnigen moed zich op den brandstapel wilde werpen. Reeds stootte hij hen van zich af, toen plotseling het tooneel een geheel ander aanzien kreeg. Een kreet van schrik steeg uit aller mond. De gansche menigte wierp zich, in de grootste ontzetting, ter aarde. De oude rajah was dan niet dood? Men zag hoe hij plotseling overeind rees, zijne gade in de armen nam en als een schim van den brandstapel verdween, te midden van de vlammen en de rookwolken. De fakirs, de lijfwachten, de priesters, aan vrees en schrik ten prooi, lagen met het gelaat op den grond en durfden niet opzien naar dit wonder. Het roerlooze slachtoffer werd weggedragen door een paar krachtige armen, die haar gewicht niet schenen te gevoelen. De heeren Fogg en Cromarty waren blijven staan. De Parsi had het hoofd gebogen en Passepartout was zeker niet minder verbaasd. De uit den dood verrezene had de plaats bereikt waar de heeren Fogg en Cromarty zich bevonden en op stroeven toon zeide hij: ‘Vooruit!' Het was Passepartout zelf, die den brandstapel had bestegen te midden van den dikken rook en de vrouw ontrukt had aan een wissen dood. Een oogenblik later waren alle vier in het bosch verdwenen en de olifant rende in snellen draf voort. Maar een luid geschreeuw en zelfs een kogel, die den hoed van Phileas Fogg doorboorde, getuigden, dat de list ontdekt was. Op den brandstapel lag nog altijd het lijk van den ouden rajah en de priesters, van hunne ontsteltenis bekomen, begrepen dat een onbeschaamde roof was gepleegd. Zij ijlden, gevolgd door de wachters, de vluchtenden na. Men schoot op hen, maar de Europeanen reden te snel en in weinige oogenblikken waren zij buiten het bereik der pijlen en kogels.

De reis om de wereld in 80 dagen - deel 5a (hoofdstuk 13) Die Reise um die Welt in 80 Tagen - Teil 5a (Kapitel 13) The journey around the world in 80 days - part 5a (chapter 13) La vuelta al mundo en 80 días - parte 5a (capítulo 13) Le tour du monde en 80 jours - partie 5a (chapitre 13) Кругосветное путешествие за 80 дней - часть 5а (глава 13) Dünya etrafında 80 günde yolculuk - 5a bölümü (13. bölüm) Навколосвітня подорож за 80 днів - частина 5а (розділ 13)

Dertiende hoofdstuk. Thirteenth chapter. Waarin Passepartout wederom het bewijs geeft dat de fortuin op de hand is der stoutmoedigen ||wieder||||||||||||Mutigen In which Passepartout once again gives proof that fortune is on the hand of the bold

Het plan was gewaagd en de volvoering zou met tallooze moeielijkheden gepaard gaan; misschien zou ze wel onmogelijk wezen. The plan was daring and its execution would be fraught with countless difficulties; perhaps it would be impossible. De heer Fogg ging zijn leven wagen, of minstens zijne vrijheid en daardoor ook de kans op het winnen zijner weddenschap. Mr. Fogg was going to risk his life, or at least his freedom and therefore the chance of winning his bet. Maar hij aarzelde niet. But he did not hesitate. Bovendien vond hij in Sir Francis Cromarty een bondgenoot, die ook voor geen klein gerucht vervaard was. |||||||||||||||verantwortlich war| Moreover, he found an ally in Sir Francis Cromarty, who was also not one to mince words. Wat Passepartout betreft, deze was altijd gereed en men kon op hem rekenen. ||||||bereit|||||| As for Passepartout, he was always ready and could be counted on. Het plan van zijn meester vervulde hem met hartstochtelijke bewondering. His master's plan filled him with passionate admiration. Hij erkende nu onder diens ijskoude bevroren oppervlakte een hart dat warm klopte, een gemoed, dat gevoelde. He now recognized beneath its icy frozen surface a heart that beat warmly, a mind that felt. Hij begon van Phileas Fogg te houden. He began to love Phileas Fogg. De vraag was nog slechts hoe de gids er over dacht en welke partij deze kiezen zou. The question remained only how the guide thought about it and which side it would choose. Zoo hij al niet wilde medewerken, moest men zich ten minste van zijne onzijdigheid verzekeren. If he did not want to cooperate at all, one had to at least assure oneself of his impartiality. Maar zou hij niet geneigd zijn de Hindoes te helpen? But wouldn't he be inclined to help the Hindus? Sir Francis Cromarty deed hem die vraag onbewimpeld. |||||||unembellished Sir Francis Cromarty made him ask that question unimpressively. ‘Generaal,' antwoordde de gids, ‘ik ben een Parsi en de vrouw is eene Parsi. 'General,' replied the guide, 'I am a Parsi and the woman is a Parsi. Gij kunt over mij beschikken.' ||||verfügen Thou canst dispose of me. ‘Goed zoo, gids,' antwoordde de heer Fogg. 'Good so, guide,' Mr. Fogg replied. ‘Maar gij moet het wel weten,' zeide de Parsi, ‘niet alleen wagen wij er ons leven aan, maar ook den marteldood, wanneer wij gevat worden. ||||||||Parsi||||||||||||martyrdom|||| 'But thou must know,' said the Parsi, 'not only do we risk our lives to it, but also the torture death, if we are caught.' Denk dus wel na vóór gij begint.' So do think before ye begin.' ‘Wij hebben nagedacht,' zeide Fogg. 'We've been thinking,' Fogg said. ‘Het komt me voor, dat wij den nacht moeten afwachten vóór wij iets ondernemen.' 'It occurs to me that we should wait out the night before we do anything.' ‘Dat is ook mijn ideé,' antwoordde de gids. 'That's my ideé too,' the guide replied. De brave Hindoe deelde toen eenige bijzonderheden mede omtrent het slachtoffer. The good Hindu then shared some details about the victim. Zij was eene indische vrouw, wier schoonheid algemeen beroemd was, en behoorde tot het ras der Parsis. ||||||||||||||||Parsis She was an Indian woman, whose beauty was universally famous, and belonged to the race of Parsis. Haar vader was een parsisch koopman te Bombay geweest en in die stad had zij een geheel engelsche opleiding genoten. Her father had been a Parsian merchant in Bombay, and in that city she had received an all-English education. Naar hare manieren en de mate van hare kennis oordeelende, zou men haar voor eene europeesche hebben gehouden. Judging by her manners and the extent of her knowledge, one would have taken her for a European. Aouda, zoo heette zij, was reeds op jeugdigen leeftijd wees geworden en aan den ouden rajah van Bundelkund uitgehuwelijkt. Aouda|||||||||waise||||||||| Aouda, that was her name, had been orphaned at an early age and married off to the old rajah of Bundelkund. Drie maanden later was zij weduwe. Three months later, she was widowed. Daar zij wist welk lot haar te wachten stond, was zij gevlucht, maar men had haar achterhaald en de bloedverwanten van den rajah, die belang hadden bij haren dood, hadden besloten dat ook zij zich zou moeten opofferen; ontkomen scheen niet meer mogelijk. Knowing what fate awaited her, she had fled, but she had been caught and the rajah's kinsmen, interested in her death, had decided that she too should sacrifice herself; escape seemed impossible. Dit verhaal versterkte bij den heer Fogg en zijne metgezellen het besluit om haar te bevrijden. This story reinforced in Mr. Fogg and his companions the decision to free her. Men kwam overeen, dat de gids de richting naar de pagode van Pillaji zou inslaan en die zoo dicht mogelijk zou genaken. |||||||||||||||||||||nähern It was agreed that the guide would take the direction to Pillaji pagoda and get as close to it as possible. Een half uur later hield men halt in een dicht bosch, op vijfhonderd schreden van de pagode, welke men niet zien kon; maar het geschreeuw der dweepzieke menigte hoorde men duidelijk. ||||||||||||||||||||||||||frommige Menge|Menge||| Half an hour later they stopped in a dense forest, five hundred paces from the pagoda, which could not be seen; but the shouts of the whooping crowd were clearly heard. Toen beraadslaagde men over de middelen om het slachtoffer te genaken. ||||||||||behelligen Then they deliberated on the means to genaken the victim. De gids kende de pagode van Pillaji, waarin hij verzekerde, dat de jeugdige vrouw zou worden opgesloten. The guide knew the pagoda of Pillaji, in which he assured, the youthful woman would be locked up. De vraag was, of men er kon binnendringen door eene van de poorten, terwijl de gansche bende, zwijmeldronken, daarom heen was gelegerd; dan wel of men eene opening in den wand moest maken. |||||||||||||||gesamte Bande|Bande|betrunken und schläfrig||||lagerte||||||||||| The question was, whether one could enter through one of the gates, while the whole gang, swooning, was stationed around it; or whether one should make an opening in the wall. Dit kon eerst beslist worden, wanneer men op de plek zelve zou zijn. This could not be decided until one was at the site itself. Maar wat niet twijfelachtig kon wezen, was dat men dien nacht zelven het slachtoffer bevrijden moest, daar zij den anderen morgen ter dood gebracht zou worden. But what could not be doubted was that the victim had to be freed that night, as she was to be put to death the following morning. Op dat oogenblik zou geene menschelijke macht meer in staat zijn haar te redden. At that moment, no human power would be able to save her. Fogg en zijne metgezellen wachtten den nacht af. Fogg and his companions waited out the night. Zoodra het donker werd, tegen zes uur des avonds, besloten zij tot eene verkenning in den omtrek van de pagode. |||||||||||||Erkundung|||||| As soon as it got dark, around six in the evening, they decided to explore the perimeter of the pagoda. De laatste kreten der fakirs waren weggestorven Volgens gewoonte moesten deze Indiërs bedwelmd zijn door den damp van opium en hennep en het was mogelijk tusschen hen door te sluipen tot den tempel. ||||||verblasst||||||betäubt|||||||||||||||||||| The last cries of the fakirs had died away According to custom, these Indians must have been intoxicated by the vapor of opium and hemp, and it was possible to sneak between them to the temple. De Parsi, gevolgd door Phileas Fogg, Francis Cromarty en Passepartout, baande zich een doortocht door het bosch. The Parsi, followed by Phileas Fogg, Francis Cromarty and Passepartout, made his way through the forest. Na tien minuten onder de takken te zijn doorgekropen, kwamen zij aan den oever eener kleine rivier, en daar zagen zij, bij het licht van de vlammende harstakjes, die op het uiteinde van ijzeren staven gestoken waren, een hoogen stapel hout. |||||||||||||||||||||||||||Harzstöcke|||||||stäbe|||||| After crawling under the branches for ten minutes, they came to the bank of a small river, and there, by the light of the flaming resin stakes, which were stuck on the end of iron bars, they saw a tall pile of wood. Dat was de brandstapel van welriekend sandelhout, doortrokken van geurige oliën. |||||||||duftend| That was the pyre of fragrant sandalwood, infused with fragrant oils. Bovenop lag het gebalsemd lijk van den rajah, hetwelk verbrand moest worden te gelijk met dat zijner weduwe. ||||||||das welches||||||||| On top lay the embalmed corpse of the rajah, which was to be burned at the same time as that of his widow. Op honderd schreden van den brandstapel verhief zich de pagode, wier torentjes boven de kruinen der boomen uitstaken. ||||||erhob sich||||||||||| A hundred paces from the pyre rose the pagoda, whose turrets rose above the tops of the trees. ‘Volg mij,' zeide de gids op fluisterenden toon. 'Follow me,' the guide said in a whisper. Met verdubbelde behoedzaamheid en door zijne metgezellen gevolgd, gleed de gids onhoorbaar door het hooge gras langs den oever. With redoubled caution and followed by his companions, the guide slid inaudibly through the tall grass along the bank. Men hoorde niets dan het ruischen van den wind in het gebladerte. One heard nothing but the rustling of the wind in the foliage. Weldra bleef de Parsi staan op eene opene plek in het bosch, verlicht door eenige brandende dennentakken. ||||||||||||||||Tannenzweige Soon the Parsi stopped in a clearing in the forest, lit by a few burning pine branches. Op den grond lagen een aantal slapenden verstrooid, kennelijk in dronkenschap verkeerende. ||||||schlafenden||||| Scattered on the ground were a number of sleeping people, apparently in drunkenness. Men zou gezegd hebben, dat het een slagveld was met dooden bedekt. One would have said, it was a battlefield covered with dead. Mannen, vrouwen en kinderen lagen hier op en door elkander, terwijl men op korten afstand nog eenige beschonkenen hoorde ronken. |||||||||||||||||Besoffenen|| Men, women and children lay here on and through each other, while a few inebriated ones could still be heard ranting from a short distance away. Op den achtergrond tusschen dicht geboomte zag men onduidelijk de omtrekken van de pagode. In the background among dense trees, one could see indistinctly the outlines of the pagoda. Maar tot groote teleurstelling van den gids onderscheidde men de lijfwachten van den rajah, die bij helder flikkerende boomstammen, de ontbloote sabels in de hand, op schildwacht stonden voor den tempel. ||||||||||Leibwachen||||||||||||||||Wachpost|||| But much to the guide's disappointment, they distinguished the rajah's bodyguards, who stood on sentry duty in front of the temple by bright flickering logs, the bared sabers in their hands. Men moest dus onderstellen dat de priesters in den tempel eveneens waakten. ||||||||||auch| So one had to assume that the priests in the temple were also watching. De Parsi waagde zich niet verder. The Parsi did not venture further. Hij besefte dat het onmogelijk was den ingang van den tempel te naderen en voerde zijne metgezellen in het bosch terug. Realizing that it was impossible to approach the entrance to the temple, he led his companions back into the forest. Phileas Fogg en Cromarty hadden eveneens begrepen, dat van deze zijde niets was te beproeven. Phileas Fogg and Cromarty had also understood that from this side there was nothing to try. Zij hielden stand en overlegden met elkander op fluisterenden toon. ||||beratschlagten||||| They stood their ground and consulted with each other in a whispered tone. ‘Laat ons wachten,' zeide de generaal, ‘het is eerst acht ure en het is mogelijk, dat ook de lijfwachten in slaap vallen.' 'Let us wait,' said the general, 'it is first eight o'clock and it is possible, that even the bodyguards will fall asleep.' ‘Dit is inderdaad mogelijk,' zeide de Parsi. 'This is indeed possible,' the Parsi said. Phileas Fogg en de zijnen legden zich dus neder bij een boom en wachtten. So Phileas Fogg and his own laid down by a tree and waited. De tijd viel hun zeer lang. Time fell very long to them. Nu en dan verliet hen de gids om eens hoogte van de zaken te gaan nemen. Now and then they left the guide to go and take an altitude. Maar de lijfwachten van den rajah bleven waken bij hunne toortsen en door de openingen in de pagode drong een flauw licht naar buiten. But the rajah's bodyguards remained vigilant by their torches, and a faint light penetrated out through the openings in the pagoda. Men wachtte tot middernacht, maar de toestand bleef dezelfde. One waited until midnight, but the condition remained the same. Vóór den tempel hield men nog altijd de wacht. In front of the temple they were still keeping watch. Blijkbaar kon men er dus niet op rekenen, dat ook de wachters zouden gaan slapen. Apparently, then, one could not count on it, that even the watchmen would go to sleep. Waarschijnlijk hadden zij geen opium mogen schuiven Men moest dus op een ander middel bedacht zijn en trachten door eene opening in de achterzijde van den tempel daar binnen te dringen. ||||||schmuggeln|||||||||||||||||||||||| Probably they would not have been allowed to shove opium One had therefore to think of another means and try to penetrate through an opening in the back of the temple there. Maar het bleef de vraag of daar de priesters niet even waakzaam zouden zijn als de soldaten er buiten. But the question remained whether the priests there would not be as vigilant as the soldiers outside. Na een laatste overleg, verklaarde de gids zich bereid om op verkenning uit te gaan. |||Besprechung||||||||Erkundung||| After a final consultation, the guide declared his willingness to explore. Fogg, Sir Francis en Passepartout volgden hem. Fogg, Sir Francis and Passepartout followed him. Zij maakten een omweg groot genoeg om onbemerkt de achterzijde van den tempel te bereiken. They made a detour large enough to reach the back of the temple unnoticed. Tegen half een kwamen zij hier aan zonder iemand ontmoet te hebben. By 12:30 they arrived here without having met anyone. Aan dien kant werd volstrekt geen wacht gehouden, maar er waren daar dan ook deuren noch vensters. There was absolutely no guard on that side, but then there were neither doors nor windows there. De nacht was donker; de maan in haar laatste kwartier en bovendien was zij verborgen achter de zware wolken. The night was dark; the moon in her last quarter and, moreover, she was hidden behind the heavy clouds. De dikke boomen verhoogden nog de duisternis. The thick trees further increased the darkness. Het was echter niet genoeg dat men de achterzijde van den tempel bereikt had; men moest er nog eene opening in maken. ||jedoch||||||||||||||||||| However, it was not enough that they had reached the back of the temple; they still had to make an opening in it. Phileas Fogg en de zijnen hadden niets dan hunne zakmessen. Phileas Fogg and his had nothing but their pocket knives. Gelukkig bestonden de wanden slechts uit gemetselde steenen en hout, zoodat het niet moeielijk was er een gat in te boren. ||||||gemauerten|||||||||||||| Fortunately, the walls consisted only of brick and wood, so it was not difficult to drill a hole in them. Als de eerste steen was weggenomen, volgden de andere van zelf. Once the first stone was removed, the others followed naturally. Men toog aan het werk, zoo weinig gedruisch mogelijk makende De Parsi aan de eene zijde en Passepartout aan de andere lichtten de steenen er uit, zoodat men al spoedig eene spleet had van twee voet breedte. |zogte||||||||||||||||||||lichten||||||||||Spalte||||| They set to work, making as little noise as possible. The Parsi on one side and Passepartout on the other lifted out the stones, so that soon there was a gap of two feet wide. Het werk vorderde reeds goed, toen eensklaps een kreet uit den tempel weerklonk en onmiddellijk door andere kreten werd beantwoord. ||||||||Schrei||||||||||| The work was already progressing well, when suddenly a cry echoed from the temple and was immediately answered by other cries. Passepartout en de gids staakten hun arbeid. ||||hörten auf|| Passepartout and the guide ceased their labor. Had men hen ontdekt? Had they been discovered? Was er alarm gemaakt? Had alarms been raised? De voorzichtigheid gebood hun zich te verwijderen, wat zij dan ook deden tegelijk met Phileas Fogg en Sir Francis Cromarty. Prudence commanded them to remove themselves, which they did at the same time as Phileas Fogg and Sir Francis Cromarty. Zij verborgen zich op nieuw in het dichtst van het bosch, wachtende tot het alarm, wanneer het dit geweest was, zou zijn bedaard, ten einde dan weder hunne taak te hervatten. ||||||||||||||||||||||beruhigt|||||||| They hid again in the densest part of the forest, waiting for the alarm, if any, to subside, in order to resume their task. Maar, helaas! But, alas! een gedeelte van de lijfwacht trok den tempel om en posteerde zich aan de achterzijde, zoodat het ook van dien kant niet meer mogelijk was de pagode te naderen. Part of the bodyguard surrounded the temple and positioned themselves at the rear, so that it was no longer possible to approach the pagoda from that side either. Men kan zich de teleurstelling van de vier moedige mannen denken, aan wie thans elke poging tot redding belet was. |||||||||||||jetzt|||||verhindert| One can imagine the disappointment of the four brave men, to whom now any attempt at rescue was prevented. Zij konden het slachtoffer niet naderen, hoe zouden zij het dus redden? They could not approach the victim, so how would they make it? Sir Francis beet zich de lippen aan bloed. Sir Francis bit his lips on blood. Passepartout was buiten zich zelven van woede en met moeite kon de gids hem in bedwang houden. Passepartout was beside himself with anger, and with difficulty the guide was able to restrain him. Fogg alleen bleef kalm en verborg zijne gewaarwordingen. |||||||Empfindungen Fogg alone remained calm and hid his sensations. ‘Zou ons dus niets anders overblijven dan weder heen te gaan?' 'So would there be nothing left for us but to go again?' vroeg de generaal. the general asked. ‘Er blijft ons niets anders over,' erkende de gids. 'Nothing else remains for us,' the guide acknowledged. ‘Laat ons wachten,' zeide Fogg, ‘ik behoef eerst morgen ten twaalf uren te Allahabad te zijn.' 'Let us wait,' Fogg said, 'I need not be at Allahabad until twelve o'clock tomorrow.' ‘Maar wat hoopt gij dan nog?' 'But what hopes ye then?' vroeg Francis Cromarty ‘Over een paar uur is het dag en....' ‘De kans, die ons thans ontsnapt, kan zich op het laatste oogenblik aanbieden.' Francis Cromarty asked 'In a few hours it will be day and....' 'The opportunity, which escapes us now, may present itself at the last moment.' De generaal trachtte op het gelaat van Phileas Fogg te lezen, wat er in dezen omging Hij begreep niet, waarop die koele Brit thans nog kon hopen. ||versuchte|||Gesicht||||||||||||||||||||| The general tried to read on Phileas Fogg's face what was going on in this person He did not understand what this cool Briton could hope for now. Zou hij misschien op het oogenblik, dat de vrouw op den brandstapel stond, haar met geweld aan hare beulen willen ontrukken? ||||||||||||||||||Henker||entreißen Would he perhaps, at the moment when the woman was on the pyre, want to snatch her by force from her executioners? Dat zou krankzinnigheid wezen; maar was de man niet krankzinnig genoeg om het te beproeven? That would be insanity; but wasn't the man insane enough to try it? Nochtans stemde Cromarty er in toe, te blijven tot de ontknooping van deze vreeselijke gebeurtenis. Dennoch||||||||||Entwirrung|||| Nevertheless, Cromarty agreed to stay until the unraveling of this dreadful event. De gids wilde echter niet, dat de heeren op de plek zouden vertoeven waar zij zich nu bevonden en geleidde hen naar een andere plaats nabij het open gedeelte van het bosch. ||||||||||||verweilen||||||||||||||||||| The guide, however, did not want the gentlemen to stay where they were now and led them to another place near the open part of the forest. Daar waren zij onder het zware lommer der boomen en zagen zij de slapende groepen, flauw verlicht door de walmende toortsen Passepartout intusschen, op de onderste takken gezeten, peinsde over een plan, dat reeds terstond bij hem was opgerezen en telkens in zijn geest terugkeerde, zoodat hij het niet meer van zich kon zetten. ||||||Laub|||||||||||||rauchenden|||||||||sinnierte||||||||||||||||||||||||| There they were under the heavy shade of the trees, watching the sleeping groups, faintly illuminated by the burning torches Passepartout, meanwhile, seated on the lower branches, pondered a plan that had already occurred to him and kept returning to his mind, so that he could no longer put it aside. Eerst had hij tot zich zelven gezegd, dat het eene dwaasheid zou zijn; toen vroeg hij zich af, waarom hij het niet zou wagen; het was in ieder geval een kans, misschien wel de eenige, en die wezens waren zoo dom.... Passepartout deelde zijn plan niet mede, maar weldra klauterde hij met de lenigheid van een slang in de onderste takken, welker uiteinden den grond raakten. ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||mitteilte||bald|||||Geschmeidigkeit|||||||||||| At first he had said to himself that it would be a folly; then he wondered why he should not risk it; in any case it was a chance, perhaps the only one, and those creatures were so stupid.... Passepartout did not announce his plan, but soon he was scrambling with the agility of a snake in the lower branches, whose ends touched the ground. De uren verliepen en weldra zag men een lichten gloed in de verte. The hours passed and soon one saw a light glow in the distance. Het was de dageraad. |||Morgendämmerung It was the dawn. In de omgeving bleef alles nog donker. Nearby, everything still remained dark. Het gewichtige oogenblik was daar. The momentous moment had arrived. De sluimerende menigte verrees plotseling van den grond. |||erhob sich|||| The slumbering crowd suddenly rose from the ground. Er kwam leven en beweging in de groepen. There was life and movement in the groups. De tam-tam werd geslagen en het zingen begon weder. The tam-tam was struck and the singing began again. Het uur was gekomen, waarop de ongelukkige sterven moest. The hour had come when the unfortunate one had to die. Weldra werden de poorten van den tempel geopend. Soon the gates of the temple were opened. Een fel licht straalde naar buiten. A bright light beamed out. Fogg en Cromarty zagen het slachtoffer door het volle schijnsel der toortsen bestraald; twee priesters sleepten haar mede. Fogg and Cromarty saw the victim irradiated by the full glow of the torches; two priests dragged her along. Het scheen hun zelfs toe, dat door een laatste instinct van zelfbehoud, de rampzalige uit hare verdooving ontwaakte en trachtte te vluchten Het hart van Sir Francis dreigde te barsten en zenuwachtig greep hij de hand van Phileas Fogg; hij voelde dat die hand een mes omklemd hield. |||||||||||||verhängnisvolle|||Betäubung|||||||||||||platzen, zerreißen|||||||||||||||||umklammert| It even seemed to them, that by some last instinct of self-preservation, the calamity awoke from her stupor and attempted to flee Sir Francis' heart threatened to burst, and nervously he grasped Phileas Fogg's hand; he felt that that hand clasped a knife. Op dit oogenblik zette de stoet zich in beweging. At this moment, the procession set in motion. De jeugdige vrouw was weder in een staat van verdooving geraakt, door den damp der hennep teweeggebracht. The young woman had once again fallen into a state of stupor brought on by the vapor of hemp. Zij werd tusschen de fakirs door gedragen, terwijl deze hunne godsdienstige liederen zongen. She was carried between the fakirs as they sang their religious songs. Phileas Fogg en zijne metgezellen sloten zich bij de laatste gelederen aan en volgden. ||||||||||Reihen||| Phileas Fogg and his companions joined the last ranks and followed. Twee minuten daarna kwamen zij aan den oever der rivier en hielden stand op vijftig schreden van den brandstapel, waarop het lijk van den rajah lag. Two minutes after that they arrived at the riverbank and stopped fifty paces from the pyre, on which the rajah's corpse lay. In de schemering zagen zij het roerlooze slachtoffer neergelegd naast het zielloos overschot van haar echtgenoot. ||||||steuerlos||||||Überrest|||Ehemann At dusk, they saw the motionless victim laid out next to the soulless remains of her husband. Een der priesters naderde met eene toorts, en bijna onmiddellijk stond de met olie doortrokken houtstapel in volle vlam. ||||||Fackel|||||||||||| One of the priests approached with a torch, and almost immediately the oil-soaked woodpile was in full flame. Op dat oogenblik hielden Sir Francis Cromarty en de gids Phileas Fogg tegen, die in waanzinnigen moed zich op den brandstapel wilde werpen. At that moment, Sir Francis Cromarty and the guide stopped Phileas Fogg, who in insane courage wanted to throw himself on the stake. Reeds stootte hij hen van zich af, toen plotseling het tooneel een geheel ander aanzien kreeg. ||||||||||Bühne||||| Already he was repelling them, when suddenly the scene took on an entirely different appearance. Een kreet van schrik steeg uit aller mond. A cry of terror rose from everyone's mouth. De gansche menigte wierp zich, in de grootste ontzetting, ter aarde. The entire crowd, in the greatest dismay, threw themselves to the earth. De oude rajah was dan niet dood? The old rajah was not dead then? Men zag hoe hij plotseling overeind rees, zijne gade in de armen nam en als een schim van den brandstapel verdween, te midden van de vlammen en de rookwolken. ||||||||seine Gattin||||||||Gespenst|||||||||||| One saw how he suddenly rose to his feet, took his consort in his arms and disappeared like a shadow from the pyre, amid the flames and clouds of smoke. De fakirs, de lijfwachten, de priesters, aan vrees en schrik ten prooi, lagen met het gelaat op den grond en durfden niet opzien naar dit wonder. |||||||||||Beute|||||||||||||| The fakirs, the bodyguards, the priests, prey to fear and terror, lay with their faces on the ground, not daring to look up at this miracle. Het roerlooze slachtoffer werd weggedragen door een paar krachtige armen, die haar gewicht niet schenen te gevoelen. |bewusstlos||||||||||||||| The motionless victim was carried away by a pair of powerful arms, which did not seem to feel her weight. De heeren Fogg en Cromarty waren blijven staan. Messrs. Fogg and Cromarty had remained standing. De Parsi had het hoofd gebogen en Passepartout was zeker niet minder verbaasd. The Parsi had bowed his head, and Passepartout was certainly no less surprised. De uit den dood verrezene had de plaats bereikt waar de heeren Fogg en Cromarty zich bevonden en op stroeven toon zeide hij: ‘Vooruit!' ||||wiederbelebte|||||||||||||||rauem|||| The risen from the dead had reached the place where Messrs. Fogg and Cromarty were, and in a stilted tone he said, "Forward! Het was Passepartout zelf, die den brandstapel had bestegen te midden van den dikken rook en de vrouw ontrukt had aan een wissen dood. ||||||||bestiegen||||||||||||||schnellen| It was Passepartout himself, who had climbed the pyre amid the thick smoke and saved the woman from an erasing death. Een oogenblik later waren alle vier in het bosch verdwenen en de olifant rende in snellen draf voort. ||||||||||||||||Trab| An instant later, all four had disappeared into the forest and the elephant ran on at a fast trot. Maar een luid geschreeuw en zelfs een kogel, die den hoed van Phileas Fogg doorboorde, getuigden, dat de list ontdekt was. |||||||Kugel||||||||||||| But a loud scream and even a bullet that pierced Phileas Fogg's hat testified that the ruse had been discovered. Op den brandstapel lag nog altijd het lijk van den ouden rajah en de priesters, van hunne ontsteltenis bekomen, begrepen dat een onbeschaamde roof was gepleegd. |||||||||||||||||||||||||verübt On the pyre still lay the corpse of the old rajah, and the priests, having recovered from their dismay, understood that a brazen robbery had been committed. Zij ijlden, gevolgd door de wachters, de vluchtenden na. |eilten||||||| They iced, followed by the guards, the fleeing ones. Men schoot op hen, maar de Europeanen reden te snel en in weinige oogenblikken waren zij buiten het bereik der pijlen en kogels. They were shot at, but the Europeans were driving too fast and in few moments they were out of range of arrows and bullets.