De grootste eetstoornis waar je nog nooit van hebt gehoord
Binnen twee uur al het eten dat je kunt vinden naar binnen werken...
...totdat je niet alleen supermisselijk bent...
...maar in het extreemste geval zelfs knock-out gaat.
Omdat je lichaam de gigantische hoeveelheid suiker...
...die je in een klap binnenkrijgt, niet kan verwerken.
We hebben het over niet te stoppen eetbuien.
En daaraan lijden in Nederland naar schatting zo'n 180.000 mannen en vrouwen.
Terwijl veel mensen dat niet eens van zichzelf weten.
Zakken chips, snoep, koekjes. Totdat je soms fysiek niet meer kan.
Als m'n kinderen binnenkwamen, ging snel die koektrommel achter een kast.
Voor m'n eigen kinderen. Ik schaamde me dood ervoor.
Als je ze dan ook vertelt dat het een officiële eetstoornis is.
Dan zie je ook heel vaak dat mensen heel erg opgelucht zijn.
Deze video gaat over de eetstoornis die veruit het meest voorkomt in Nederland.
Maar waar je bijna nooit iemand over hoort.
Bij een eetstoornis denk je misschien aan anorexia of boulimia.
Maar er is er dus nog een. En veel meer mensen hebben die.
Bing eating disorder. Een eetbuistoornis.
En dat is echt iets anders dan dat jij of ik...
...in één keer een reep chocola of zak chips leeg eet.
Je hebt een binge eating disorder als je binnen korte tijd...
...enorme hoeveelheden voedsel naar binnen werkt.
Waar je geen controle over hebt.
En dat gebeurt steeds weer opnieuw.
Het gaat dan niet alleen om lekkere dingen zoals chips, chocola of koekjes.
Maar eigenlijk om alles wat voor het grijpen ligt.
Dus bijvoorbeeld ook een heel pakje broodbeleg.
Maar ook dingen die niet eens lekker zijn, zoals bevroren brood...
...dat je uit zelfbescherming weggooit...
...maar later toch weer uit de prullenbak vist, omdat je drang om te eten niet kan weerstaan.
Je moet eten.
Ook Kim had deze stoornis.
En kreeg op haar vijftiende voor het eerst van die oncontroleerbare eetbuien.
Zakken chips, chocola, snoep, koekjes.
Brood met boter en zout of soms ook gewoon droge crackers.
Of zelfs gewoon beleg uit een pot bijvoorbeeld.
Het eten nam ik meestal mee naar m'n slaapkamer.
Als er mensen thuis waren, wilde ik niet dat ze zagen dat ik zoveel at.
Omdat m'n ouders dat natuurlijk ook niet goed vonden.
En soms ging ik ook weleens meerdere keren naar beneden.
Omdat ik dan dacht: oké, dan pak ik één zak chips.
En dan was dat toch niet genoeg.
Totdat je soms fysiek niet meer kan.
Dat je bij wijze van spreken de rest van de tijd alleen nog maar kan liggen.
Of dat je gewoon zo misselijk bent, dat je buik letterlijk helemaal vol zit.
Waar Kim last van had, is echt iets anders dan boulimia.
Daarbij heb je ook wel van die eetbuien.
Maar die compenseer je dan bijvoorbeeld door over te geven.
Of extreem te gaan sporten.
Dat deed Kim dus niet, en daardoor kwam ze tijdens haar stoornis kilo's en kilo's aan.
Ik zat eigenlijk grotendeels op dat moment op m'n kamer.
Ik kwam ook bijna niet de deur meer uit.
Eigenlijk vooral om naar de supermarkt te gaan.
Om eten te kopen, om eetbui-voedsel te kopen soms ook.
Omdat ik op een gegeven moment zo onzeker was over mezelf, over m'n lichaam.
Dat de schaamte eigenlijk zo overweldigend was.
Dat ik zelfs op een gegeven moment na ging denken...
...over wat voor liedjes ik op m'n begrafenis wilde draaien.
Dat was voor mij wel echt een dieptepunt.
Dat ik dacht: als ik hier nooit meer vanaf kom...
...en ik had ook echt het gevoel van hier kom ik nooit meer vanaf.
En zo wil ik gewoon niet leven.
En zoals we eerder al zeiden hebben zo'n 180.000 mensen in Nederland een eetbui-stoornis.
En waar het bij boulimia en anorexia vooral gaat om vrouwen.
Is een derde van de mensen met een eetbui-stoornis man.
Maar veel mensen hebben niet eens in de gaten dat hun ongewone eetgedrag...
...eigenlijk een eetstoornis is.
Laat staan dat ze hulp zoeken.
En als ze bij de huisarts aankloppen is dat vaak niet in eerste instantie voor de eetbuien.
Maar voor de gevolgen ervan, bijvoorbeeld overgewicht.
Als mensen hier voor het eerst een intake hebben zijn ze vaak al jarenlang bezig.
Met afvallen, lijnen, ze hebben ontzettend veel diëtisten bezocht.
En als je ze dan ook vertelt dat wat ze beschrijven tijdens zo'n eetbui...
...dat heel veel mensen dat beschrijven.
En dat het een officiële eetstoornis ook is.
Dan zie je ook heel vaak dat mensen heel erg opgelucht zijn.
Ik denk dat er heel veel mensen zijn die niet weten dat ze een eetbui-stoornis hebben.
Die denken dat ze slap zijn.
Dat ze zelf maar moeten stoppen met die grote hoeveelheden eten.
Daar heb je hulp bij nodig om dat te doorbreken.
En die hulp is er.
Het is ook niet zo gek dat mensen niet weten dat ze een stoornis hebben.
Binge eating disorder staat namelijk pas sinds 2013 als officiële diagnose in de DSM.
Een belangrijk handboek in de psychiatrie.
Daarvoor maakten we alleen het onderscheid tussen boulimia en anorexia.
En patiënten die last hadden van oncontroleerbare eetbuien...
...kregen het label NAO: Niet Anders Omschreven.
Dat is een soort restcategorie voor als je niet in die twee andere diagnoses paste.
Om je een idee te geven: anorexia nervosa is al veel langer een erkende ziekte.
Bovendien hoor je er weinig over.
We zochten uit hoe vaak het in de Nederlandse media over eetbuistoornissen gaat.
In de afgelopen vijf jaar ging het in 5000 artikelen over anorexia.
Zo'n 2500 keer over boulimia en nog geen 60 keer over eetbui-stoornis.
En dan gaat het in die artikelen niet eens over wat een eetbui-stoornis precies is.
Maar wordt het vaak genoemd in een bijzin.
En erover praten is juist heel belangrijk voor mensen die dwangmatig overeten.
Bevestigd krijgen dat je niet de enige bent.
Vandaar ook dat op verschillende plekken in Nederland mensen die overeten samenkomen.
Op een soort AA-meeting.
En wij waren de eerste die daar met een cameraploeg bij mochten zijn.
Ik ben Jacob, dwangmatig overeter.
- Hoi Jacob.
Ik ben Heleen. dwangmatig eter.
- Hoi Heleen.
Ik ben Rolf. dwangmatig eter.
- Hoi Rolf.
Fijn om hier te zijn.
Ik merkte hoe ik in het isolement zat van: dat is mijn eten.
De AO-meeting is een meeting van Anonieme Overeters.
Een groep van mensen die te maken hebben met dwangmatig eten.
En die dan op een geregelde basis bij elkaar komen.
Als m'n kinderen de kamer binnenkwamen, dan ging snel die koektrommel achter een kast.
Voor m'n eigen kinderen. Ik schaamde me dood.
Ik wilde het niet voelen. Ik wilde bepaalde dingen niet denken.
Ik wilde rust in m'n leven ervaren.
Het was mijn manier om met het leven om te gaan.
Het is vooral elkaar steunen.
Omdat ik zelf heel lang met veel schaamte heb gelopen.
Ik hoorde dus andere mensen mijn geheimen delen.
Dat gaf mij heel veel vrijheid.
Dat gaf mij het gevoel dat ik ook eerlijk daarin kon zijn.
Ik ben begonnen als een troosteter.
Omdat het me troostte in m'n zwaarheid van het leven.
Het nam echt m'n hele leven in beslag.
En langzaam maar zeker werd het steeds erger.
Maar ik eindigde met een alleseter, want ik at ook als ik plezier had.
Dan ging ik ook overeten. Op een gegeven moment was er alleen maar eten.
En ik heb zelf ook dat ervaren.
Andere mensen delen dingen, waar ik mezelf in herkende.
Dat geeft me het gevoel dat ik er niet meer alleen voor sta...
...en tegelijkertijd hoor hoe mensen daar ook uitgekomen zijn.
Dat geeft mij dus ook hoop.
Niet langer voelen wij ons hopeloos. Niet langer zijn we afhankelijk...
Dit gebeurt niet alleen hier in Utrecht.
Op veel meer plekken in Nederland zijn elke week van dit soort bijeenkomsten.
Waarom sommige mensen verslaafd raken aan eten, dat is niet helemaal bekend.
Erfelijkheid speelt een rol, maar ook stress en een depressie kunnen ervoor zorgen...
...dat je de ziekte ontwikkelt.
Maar het kan ook zo zijn dat je juist een depressie krijgt omdát je een eetbui-stoornis hebt.
Wat experts wel weten over binge eating disorder is dat je het eten niet zomaar kunt laten liggen.
Ook niet als je helemaal vol zit.
Maar gelukkig zijn er behandelingen waarbij je opnieuw leert eten.
En weet wanneer je vol zit.
Tijdens zo'n eetbui-stoornis heb je eigenlijk een haat/liefde verhouding met eten.
Door in therapie te gaan...
...of in ieder geval door te werken, op wat voor manier dan ook, om die eetbuien tegen te gaan.
Dat je ook wel heel sterk aan jezelf werkt.
Op ons YouTube kanaal vind je meer van dit soort verhalen.
Over wat er speelt in het leven van jonge mensen.
Dus abonneer je even, dan mis je niks.
Thanks voor het kijken.
Joe!
