×

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε τη λειτουργία του LingQ. Επισκέπτοντας τον ιστότοπο, συμφωνείς στην πολιτική για τα cookies.


image

Confessio Augustana 1530 (Lutheran Confession), Art. I.—De Deo.

Art. I.—De Deo.

Art. I. —De Deo.

Ecclesiæ magno consensus apud nos docent, Decretum Nicænæ Synodi, de unitate essentiæ divinæ et de tribus personis, verum et sine ulla dubitatione credendum esse. Videlicet, quod sit una essentia divina, quæ et appellatur et est Deus, æternus, incorporeus impartibilis, immensa potentia, sapientia, bonitate, creator et conservator omnium rerum, visibilium et invisibilium; et tamen tres sint personæ, ejusdem essentiæ et potentiæ, et coæternæ, Pater, Filius et Spiritus Sanctus. Et nominee personæ utuntur ea significatione, qua usi sunt in hac causa Scriptores Ecclesiastici, ut significet non partem aut qualitatem in alio, sed quod proprie subsistit.

Damnant omnes hæreses, contra hunc articulum exortas, ut Manichæos, qui duo principia ponebant, Bonum et Malum, item Valentinianos, Arianos, Eunomianos, Mahometistas et omnes horum similes. Damnant et Samosatenos, veteres et neotericos, qui, cum tantum unam personam esse contendant de Verbo et de Spiritu Sancto astute et impie rhetoricantur, quod non sint personæ distinctæ, sed quod Verbum significet verbum vocale, et Spiritus motum in rebus creatum.

Art. I.—De Deo. Kunst. I. – Von Gott Art. I.—Of God. Arte. I.—De Dios.

**Art. I. **—De Deo.

Ecclesiæ magno consensus apud nos docent, Decretum Nicænæ Synodi, de unitate essentiæ divinæ et de tribus personis, verum et sine ulla dubitatione credendum esse. The Churches teach with great agreement among us, that the Decree of the Nicene Synod, concerning the unity of the divine essence and the three persons, is true and must be believed without any doubt. Videlicet, quod sit una essentia divina, quæ et appellatur et est Deus, æternus, incorporeus impartibilis, immensa potentia, sapientia, bonitate, creator et conservator omnium rerum, visibilium et invisibilium; et tamen tres sint personæ, ejusdem essentiæ et potentiæ, et coæternæ, Pater, Filius et Spiritus Sanctus. It is evident that there is one divine essence, which is both called and is God, eternal, incorporeal, incommunicable, of immense power, wisdom, goodness, creator and preserver of all things, visible and invisible; and yet there are three persons, of the same essence and power, and coeternal, the Father, the Son, and the Holy Spirit. Et nominee personæ utuntur ea significatione, qua usi sunt in hac causa Scriptores Ecclesiastici, ut significet non partem aut qualitatem in alio, sed quod proprie subsistit. And the personal nouns use that meaning which the Ecclesiastical writers used in this case, so that it signifies not a part or a quality in another, but that which properly subsists.

Damnant omnes hæreses, contra hunc articulum exortas, ut Manichæos, qui duo principia ponebant, Bonum et Malum, item Valentinianos, Arianos, Eunomianos, Mahometistas et omnes horum similes. They condemn all heresies that have arisen against this article, such as the Manichaeans, who posited two principles, Good and Evil, as well as Valentinians, Arians, Eunomians, Mohammedans, and all similar ones. Damnant et Samosatenos, veteres et neotericos, qui, cum tantum unam personam esse contendant de Verbo et de Spiritu Sancto astute et impie rhetoricantur, quod non sint personæ distinctæ, sed quod Verbum significet verbum vocale, et Spiritus motum in rebus creatum. They condemn also the Samosatenes, both the ancient and the modern, who cleverly and impiously argue that there is only one person concerning the Word and the Holy Spirit, stating that there are not distinct persons, but that Word signifies a vocal word and Spirit a movement created in things.