Chapter 11. The Corsican Ogre (4) Capítulo 11. El ogro corso (4) Chapitre 11. L'ogre corse (4)

"But you have seen him?" "Sire, I went straight to the Duc de Blacas." "But you will see him, then?" "I think not, sire." "Ah, I forgot," said Louis, smiling in a manner which proved that all these questions were not made without a motive; "I forgot you and M. Noirtier are not on the best terms possible, and that is another sacrifice made to the royal cause, and for which you should be recompensed." ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||compensated for ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||ödüllendirilmelisin "Ah, unuttum," dedi Louis, bu soruların bir motivasyonsuz yapılmadığını kanıtlayan bir şekilde gülümseyerek; "Unuttum, senin ve M. Noirtier'in mümkün olan en iyi ilişkiler içinde olmadığınızı, bu da kraliyet davası için yapılan bir başka fedakarlık ve bunun için ödüllendirilmeniz gerektiğini." "Sire, the kindness your majesty deigns to evince towards me is a recompense which so far surpasses my utmost ambition that I have nothing more to ask for." |||||consents to||show|||||||||||||||||||| ||||||||||||||||aşar||en yüksek||||||||| « Sire, la bonté que Votre Majesté daigne témoigner envers moi est une récompense qui dépasse de loin ma plus grande ambition que je n'ai plus rien à demander. "Majesteleri, sizin benim için gösterdiğiniz nazik davranış, benim en büyük hırsımı çok aşan bir ödüllendirme ki, artık istemeyecek hiçbir şeyim kalmadı." "Never mind, sir, we will not forget you; make your mind easy. « N'importe, monsieur, nous ne vous oublierons pas ; rassurez-vous. "Önemli değil, efendim, sizi unutmayacağız; içinizi ferah tutun. In the meanwhile" (the king here detached the cross of the Legion of Honor which he usually wore over his blue coat, near the cross of St. ||||||ayırdı|||||||||||||||||||| Bu arada" (kral burada genellikle mavi cebinin üzerine taktığı Onur Liyakat Nişanı'nın haçını, St. Louis, above the order of Notre-Dame-du-Mont-Carmel and St. ||||||||Mount|Carmel|| |||||||||Karmel|| Louis'in haçının yakınına, Notre-Dame-du-Mont-Carmel ve St. Lazare, and gave it to Villefort)--"in the meanwhile take this cross." Lazare||||||||||| Lazare||||||||||| Lazare'nın nişanının üstüne bıraktı ve bunu Villefort'a verdi)--"bu arada bu haçı al." "Sire," said Villefort, "your majesty mistakes; this is an officer's cross." |||||||||belonging to an| |||||||||subayın| "Majesteleri," dedi Villefort, "yanılıyorsunuz; bu bir subay nişanı." "Ma foi," said Louis XVIII., "take it, such as it is, for I have not the time to procure you another. ||||||||||||||||||obtain for|| "Ma foi," dedi Louis XVIII., "onu böyle al, çünkü sana başka birini temin edecek zamanım yok. Blacas, let it be your care to see that the brevet is made out and sent to M. de Villefort." ||||||||||official document||||||||| ||||||||||terfi belgesi||||||||| Blacas, ayez soin de veiller à ce que le brevet soit établi et envoyé à M. de Villefort. Blacas, vekaletnameyi hazırlayıp M. de Villefort'a göndermeni sağla." Villefort's eyes were filled with tears of joy and pride; he took the cross and kissed it. Villefort'un gözleri sevinç ve gurur dolu yaşlarla doldu; haçı aldı ve öptü. "And now," he said, "may I inquire what are the orders with which your majesty deigns to honor me?" "Take what rest you require, and remember that if you are not able to serve me here in Paris, you may be of the greatest service to me at Marseilles." "Sire," replied Villefort, bowing, "in an hour I shall have quitted Paris." "Go, sir," said the king; "and should I forget you (kings' memories are short), do not be afraid to bring yourself to my recollection. ||||||||||krallar||||||||||||| Baron, send for the minister of war. Baron, savaş bakanını çağırın. Blacas, remain." Blacas, kal. "Ah, sir," said the minister of police to Villefort, as they left the Tuileries, "you entered by luck's door--your fortune is made." |||||||||||||||||şansın||||| "Ah, efendim," dedi polis bakanı Villefort'a, Tuileries'den çıkarken, "şansa kapıdan girdiniz - artık şansınız açık." "Will it be long first?" « Est-ce que ce sera long d'abord ? » "Önce uzun mu olacak?" muttered Villefort, saluting the minister, whose career was ended, and looking about him for a hackney-coach. |||||||||||||||hired carriage| |||||||||||||||taksi araba| murmura Villefort en saluant le ministre dont la carrière était terminée, et en cherchant autour de lui un fiacre. Villefort mırıldandı, bakanı selamladı, kariyeri sona ermiş olan, ve etrafında bir fayton aradı. One passed at the moment, which he hailed; he gave his address to the driver, and springing in, threw himself on the seat, and gave loose to dreams of ambition. ||||||||||||||||fırlayarak girdi||||||||||||| Tam o sırada geçen bir araba gördü; onu durdurdu; sürücüye adresini verdi ve içine atlayarak, koltuğa yaslandı ve hırs dolu hayallere daldı.

Ten minutes afterwards Villefort reached his hotel, ordered horses to be ready in two hours, and asked to have his breakfast brought to him. He was about to begin his repast when the sound of the bell rang sharp and loud. ||||||meal|||||||||| The valet opened the door, and Villefort heard some one speak his name.

"Who could know that I was here already?" said the young man. The valet entered.

"Well," said Villefort, "what is it?--Who rang?--Who asked for me?" "A stranger who will not send in his name." "A stranger who will not send in his name! What can he want with me?" "He wishes to speak to you." "To me?" "Yes." "Did he mention my name?" "Yes." "What sort of person is he?" "Why, sir, a man of about fifty." "Short or tall?" "About your own height, sir." "Dark or fair?" "Dark,--very dark; with black eyes, black hair, black eyebrows." "And how dressed?" asked Villefort quickly.

"In a blue frock-coat, buttoned up close, decorated with the Legion of Honor." "It is he!" said Villefort, turning pale.

"Eh, pardieu," said the individual whose description we have twice given, entering the door, "what a great deal of ceremony! |pardon my word|||||||||||||||||| Is it the custom in Marseilles for sons to keep their fathers waiting in their anterooms?" |||||||||||||||waiting rooms |||||||||||||||bekleme odaları "Father!" cried Villefort, "then I was not deceived; I felt sure it must be you." Villefort haykırdı: "O zaman yanılmamışım; kesinlikle sen olmalısın diye düşündüm." "Well, then, if you felt so sure," replied the new-comer, putting his cane in a corner and his hat on a chair, "allow me to say, my dear Gerard, that it was not very filial of you to keep me waiting at the door." |||||||||||||walking stick||||||||||||||||||||||respectful to a parent||||||||| |||||||||||||||||||||||||||||||||||evlat||||||||| "Peki, o zaman bu kadar emin hissettiysen," dedi yeni gelen, bastonunu köşeye koyarak ve şapkasını bir sandalyeye yerleştirerek, "kıymetli Gerard, seni kapıda bekletmenin pek evlatça bir davranış olmadığını söylememe izin ver." "Leave us, Germain," said Villefort. ||Germain|| "Bizi yalnız bırak, Germain," dedi Villefort. The servant quitted the apartment with evident signs of astonishment.