Use what you love to make a difference: Myrto Papadopoulos at TEDxThessaloniki Nutze, was du liebst, um etwas zu bewegen: Myrto Papadopoulos bei TEDxThessaloniki Use what you love to make a difference: myrto Papadopoulos at TEDxThessaloniki Usa lo que amas para marcar la diferencia: myrto Papadopoulos en TEDxThessaloniki Utiliser ce que l'on aime pour faire la différence : Myrto Papadopoulos à TEDxThessaloniki Gebruik waar je van houdt om een verschil te maken: Myrto Papadopoulos bij TEDxThessaloniki Wykorzystaj to, co kochasz, by coś zmienić: Myrto Papadopoulos na TEDxThessaloniki Använd det du älskar för att göra skillnad: myrto Papadopoulos på TEDxThessaloniki Fark yaratmak için sevdiğiniz şeyi kullanın: myrto Papadopoulos TEDxThessaloniki'de

Μετάφραση: Andreas Tzekas Επιμέλεια: Lucas Kaimaras Transcript: Andreas Tzekas Edited by Lucas Kaimaras

Αρχικά να σας πω ότι πριν μπω στην σκηνή Let me start by saying that before I go on stage

ο Σάτγια, ο ορειβάτης ο απίστευτος που θα σας μιλήσει μετά, Satya, the incredible climber who will talk to you later, μου έκανε ασκήσεις αναπνοής για να ηρεμήσω she gave me breathing exercises to calm me down

και πιστέψτε με ότι λειτουργεί. and believe me it works.

Να 'ναι καλά η γιόγκα. Πραγματικά. Blessed be the yoga. Really.

Είμαι η Μυρτώ όπως ακούσατε, είμαι φωτογράφος, I'm Myrto as you heard, I'm a photographer, και σήμερα θα σας μιλήσω για κάτι κατ' αρχάς που αγαπάω πάρα πολύ, and today I'm going to talk to you about something first of all that I love very much,

έχω φοβερό πάθος γι' αυτό που κάνω, I have a tremendous passion for what I do,

και για εμένα η φωτογραφία είναι ένα μέσον έκφρασης and for me photography is a means of expression αλλά και είναι ένα αναγκαίο μέσο τυχοδιωκτισμού αν θέλετε. but it's also a necessary means of adventurism if you will. Έχω φοβερή ανάγκη να ανακαλύπτω κόσμους, I have a great need to discover worlds,

να μπαίνω σε καινούριους κόσμους, να γνωρίζω ανθρώπους, entering new worlds, meeting people,

να μιλάω με ανθρώπους, talking to people,

και ό,τι κάνω να το ζω όσο πιο αληθινά γίνεται. and everything I do I live as truly as possible. Για εμένα είναι πολύ σημαντικό και πολύτιμο. For me it is very important and valuable. Για μένα η φωτογραφία όλα αυτά τα χρόνια, For me photography all these years, δούλευω αρκετά χρόνια, I've been working for several years,

δεν θέλω να είναι απλά ένα πάθος. I don't want it to be just a passion.

Θέλω πλέον να μπορεί να φανεί και χρήσιμη στο ευρύτερο κοινό. I now want it to be useful to the wider public. Γι' αυτό και θα σας μιλήσω σήμερα για το "The Attendants". That's why I'm going to talk to you today about "The Attendants". Το "The Attendants" είναι ένα διαθεματικό πρότζεκτ, "The Attendants" is an interdisciplinary project, θα σας εξηγήσω μετά τι είναι αυτό, I'll explain to you later what that is,

το οποίο αποσκοπεί στην ευαισθητοποιήση του κοινού, which aims to raise public awareness, πάνω στο θέμα της πορνείας και του αγοραίου έρωτα, on the subject of prostitution and marketable love,

στην Ελλάδα της κρίσης, μέσα από την τέχνη. in Greece in crisis, through art. Το "The Attendants" θέλει να ανατρέψει τα στερεότυπα, "The Attendants" wants to subvert stereotypes, θέλει να με βάλει, να σας βάλει, να μας βάλει, he wants to put me, he wants to put you, he wants to put us, να ξανασκεφτούμε τι είναι αυτός ο κόσμος. to rethink what this world is.

Κατ' αρχάς να σας πω ότι ο κόσμος της σεξουαλικής βιομηχανίας, First of all, let me tell you that the world of the sex industry, μπορεί να είναι πραγματικά μυστικός, can be really secret,

σκοτεινός, κλειστός, επικίνδυνος, dark, closed, dangerous,

αλλά σκεφτείτε κάτι. but think about something.

Είναι προσιτός εμπορικά It is commercially accessible

πάρα πολύ σε όλους σας. very much to all of you.

και αυτό είναι το ερώτημα το οποίο θέλω να θέσω. and that's the question I want to ask. Πώς εμείς αντιλαμβανόμαστε τους ανθρώπους How we perceive people

που δουλεύουν μέσα σε αυτήν την βιομηχανία

και πως οι ίδιοι πραγματικά and how they themselves really

βιώνουν αυτήν την βιομηχανία.

Τι σημαίνει αυτό; What does this mean?

Το πως ξεκίνησε θα σας το πώ σε λίγο. I'll tell you how it started in a moment.

Ζούσα στο εξωτερικό.

Αρχικά να σας πω δύο πράγματα,

γενικότερα κάποια γεγονότα. some facts in general.

Κατ' αρχάς βρισκόμαστε σε μια περίοδο

βιώνουμε μάλλον μια κοινωνική, οικονομική και πολιτική κρίση αυτήν την στιγμή, we are rather experiencing a social, economic and political crisis at the moment,

η οποία μάλλον είναι τεράστια

και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουμε την αυξημένη ευπάθεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. and social exclusion.

Αυτό έχει πάλι ως αποτέλεσμα την εκμετάλλευση ανθρώπων και την παράνομη διακίνηση ανθρώπων. and the trafficking of human beings.

Κατ' αρχάς η σεξουαλική βιομηχανία, θεωρείται μακράν η μεγαλύτερη δύναμη, First of all, the sex industry is by far the biggest force, κινητήριος δύναμη για την εκμετάλλευση, των ανθρώπων αυτών. the driving force behind the exploitation of these people.

Σύμφωνα με τελευταία στατιστικά της Γιούροστατ, According to the latest statistics from Jurostat, τo 62% των ανθρώπων που μπαίνουν στην ΕΕ

καταλήγουν σε αυτήν την βιομηχανία.

Αυτός ο αριθμός εμένα, μου ακούγεται κάτι τεράστιο. That number sounds like a huge number to me.

Και επίσης το καλύτερο δεν σας το έχω πεί, And also the best I haven't told you,

βέβαια ειρωνικά το λέω.

Ο ετήσιος τζίρος σε αυτήν την βιομηχανία τον χρόνο είναι στα 2,5 δις. The annual turnover in this industry per year is 2.5 billion. Μιλάμε για έναν τζίρο με τον οποίο θα μπορούσαμε να ταΐσουμε We're talking about a turnover with which we could feed

άπειρους ανθρώπους, να βοηθήσουμε άπειρες χώρες. infinite people, to help infinite countries. Το πως ξεκίνησε όλο αυτό το ταξίδι, είναι μια μεγάλη ιστορία. How this whole journey started is a long story.

Ζούσα στο εξωτερικό. Πάντα μου έλειπε η Ελλάδα. I was living abroad. I always missed Greece. Πάντα ένιωθα η ιδιαίτερη Ελληνίδα του εξωτερικού. I always felt like the special Greek woman abroad. Και επέστρεψα στην Ελλάδα της κρίσης.

Επέστρεψα στο τέλος του 2009, αρχές του 2010, στην Ελλάδα της κρίσης, με φοβερή όρεξη, φοβερό πάθος in Greece of the crisis, with great appetite, great passion να καταγράψω αυτά που άκουγα, αυτά που βίωνα όσο ήμουνα στο εξωτερικό. to record what I heard, what I experienced while I was abroad. Η Ελλάδα είναι όντως μια ιδιαίτερη χώρα, Greece is indeed a special country,

αλλά είναι και μία χώρα με πάρα πολλά προβλήματα. but it is also a country with too many problems.

Και είναι επίσης μια πολύ συντηρητική κοινωνία. Τέλος πάντων ερχόμενη στην Ελλάδα, πορωμένη με την μηχανή μου, Anyway, coming to Greece, drunk on my bike, να βγαίνω στους δρόμους με συναδέλφους να καλύπτουμε γεγονότα, to take to the streets with colleagues to cover events,

και κάπου ένιωθα υποχρεωμένη να καλύψω αυτό που βιώνει η χώρα μου. and somewhere I felt compelled to cover what my country is experiencing.

Ένιωθα υποχρεωμένη για μένα κατ' αρχάς να τα έχω στο αρχείο μου,

σαν ιστορική καταγραφή. as a historical record.

Θεωρώ πως βιώνουμε ιστορικές στιγμές I think we are living through historic moments

και πιστεύω ότι θα τις βιώνουμε για αρκετά χρόνια, and I believe we will be experiencing them for several years to come,

αλλά τέλος πάντων είχα αυτή την φοβερή ενέργεια

κι εκεί που έβλεπα άνθρωποι να χάνουν τις δουλειές τους, and I was watching people lose their jobs,

να υπάρχει οργή, να υπάρχει θυμός -

είμαι σίγουρη ότι όλοι θυμάστε αυτές τις ημέρες. Είμαι σίγουρη ότι όλοι θυμάστε αυτή την εποχή.

Και ένιωθα πραγματικά ότι αυτό που έβλεπα, έβλεπα ανθρώπους να χάνουν τις δουλειές τους και από την άλλη παρατήρησα ότι υπήρξε μια φοβερή αύξηση στην παραγωγή ταινιών πορνό. Υπήρχε μια φοβερή αύξηση, στην σεξουαλική βιομηχανία.

Και εκεί κάπου αναρωτήθηκα «Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί συμβαίνει σε μια περίοδο της οικονομικής κρίσης;» Κατ' αρχάς είμαι σίγουρη ότι θυμάστε και ξέρετε για ποια εποχή μιλάω, με τα γεγονότα στις ειδήσεις μιλούσανε και για τις ταινίες αυτές. Ήτανε παράλληλα, ήτανε ταυτόχρονα.

Και αυτό μου έκανε φοβερή εντύπωση,

τότε δούλευα σε δημοσιογραφικούς οργανισμούς στην Αθήνα και θυμάμαι να πρήζω τον αρχισυντάκτη μου και να του λέω, «Θέλω να κάνω αυτό το θέμα. Άφησε με να κάνω αυτό το θέμα.

Θέλω να ασχοληθώ με αυτό, να κάνω έρευνα»

και έτσι ξεκίνησα να κάνω έρευνα πάνω σε αυτό το θέμα. Στην αρχή ακολουθούσα ένα πορνοστάρ, για πάρα πολλούς μήνες. Του είχα γίνει λίγο τσιμπούρι για να είμαι ειλικρινής.

«Και θέλω να μπω. Και θέλω να δω.»

Βρέθηκα σε σουρεαλιστικές στιγμές, σε σούπερ λουξ ξενοδοχεία, σε μαραθώνιους σεξ, σε πράγματα που δεν ήξερα καν ότι υπάρχουνε. Η ουσία είναι ότι δεν ένιωθα όμως

ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν η ιστορία για την οποία ήθελα να μιλήσω. Ήθελα να μιλήσω για κάτι άλλο.

Γνώριζα γυναίκες κατ' αρχάς και ήθελα να κάνω κάτι πιο βαθύ, ήθελα να κάνω κάτι πιο προσωπικό και ήθελα να πω μια πιο βαθιά ιστορία. Κάπως έτσι γεννήθηκε το "The Attendants".

Κατ' αρχάς να σας πω, ότι όλα αυτά τα χρόνια, μαζί με αυτήν την προσπάθεια, αυτό το project εξελίσσομαι κι εγώ, και εξελίσσεται κι η ιστορία μου.

Κατ' αρχάς είναι μια πραγματική ιστορία. Δεν είναι ένα σενάριο.

Το οποίο συνέχεια αλλάζει, η ζωή αλλάζει.

Και παράλληλα και εγώ μαζί του.

Αλλάζουμε, σταματάει, ξεκινάει και πάμε πάλι. Οπότε μια από τις σημαντικές αλλαγές αυτού του πρότζεκτ ήτανε όταν ο τότε υπουργός Υγείας, κύριος Λοβέρδος,

προεκλογικά εξέθεσε στην δημοσιότητα τις φωτογραφίες δώδεκα γυναικών

οι οποίες -χωρίς να έχει στοιχεία- ότι ήταν ιερόδουλες και φορείς του ιού HIV. Ας δούμε ένα βίντεο πρώτα.

[Νοσημάτων έγιναν σε εκατό εκδιδόμενες γυναίκες στο κέντρο της Αθήνας, ενώ πάνω από χίλια άτομα έχουνε μέχρι στιγμής τηλεφωνήσει στο ΚΕΕΛΠΝΟ και ζητούν πληροφορίες.

Οι αρχές έδωσαν στην δημοσιότητα τις φωτογραφίες των γυναικών αυτών και καλούν όσους είχανε σεξουαλική επαφή μαζί τους χωρίς να έχουν πάρει τις απαραίτητες προφυλάξεις να σπεύσουν να εξεταστούν.

Σταγόνα στον ωκεανό είναι οι 17 ιερόδουλες που πάσχουν από Έιτζ,

κι εντοπίστηκαν τις τελευταίες δύο ημέρες.

Δυστυχώς το νούμερο των οροθετικών εκδιδόμενων ατόμων που βρήκαμε χθες δεν είναι τρία άτομα αλλά είναι έντεκα.

- Έντεκα; - Έντεκα.]

Έντεκα, δώδεκα, τριάντα, ενενήντα...

Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό δεν ήταν τρόπος να λυθεί ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα.

Αντιλαμβάνεστε ότι παραβιάστηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτών των γυναικών. Καταλαβαίνετε ότι χρησιμοποιήθηκαν σαν ανθρώπινα σκουπίδια,

για ένα πολιτικό παιχνίδι, για έναν πολιτικό σκοπό. Θυμάμαι να οδηγάω, πήγαινα για ένα γύρισμα,

και θυμάμαι να ακούω στο αυτοκίνητο δύο πολύ τρέντι τύπισσες -που κι εγώ μου αρέσει το τρέντι, μην με κατηγορήσετε γι' αυτό-

και θυμάμαι να οδηγώ και να ακούω στο ραδιόφωνο, σε πολύ γνωστό ραδιοφωνικό σταθμό της Αθήνας, αυτά τα δύο νέα κορίτσια να θεωρούνε φυσικό, δεδομένο, ότι αυτές οι γυναίκες έπρεπε να φανούν στην δημοσιότητα γιατί κάνουνε κακό στην ελληνική κοινωνία.

Είναι μικρόβια για την ελληνική κοινωνία.

Σας το ορκίζομαι φρέναρα, τώρα φοράω φόρεμα, σταμάτησα για να ηρεμήσω. Εξαγριώθηκα.

Θύμωσα τόσο πολύ, που αποφάσισα ότι -

κατ' αρχάς αναθεώρησα τις αξίες μου σαν άνθρωπος. Αναθεώρησα τις αξίες μου σαν φωτογράφος.

Τι θέλω από όλο αυτό το πράγμα;

Εκεί αποφάσισα ότι πραγματικά το "The Attendants" ήθελα να είναι κάτι πολύ πιο δυνατό, κάτι πιο άμεσο στο ευρύτερο κοινό. Και σκέφτηκα «Πώς μπορώ να το κάνω αυτό;» Δεν έχω πολλά εργαλεία, δημιουργός είμαι.

Έχω μια φωτογραφική μηχανή αλλά έχω πάθος

και τέλος πάντων προσπάθησα να βάλω όλες τις γνώσεις μου σε ένα πράγμα.

Δηλαδή να χρησιμοποιήσω την φωτογραφία, αλλά αποφάσισα να χρησιμοποιήσω

το βίντεο, τον ήχο, ηχογραφήσεις, και το βασικότερο όλων,

ξεκίνησα να έχω πολύ πιο ενεργό ρόλο, κοινωνικά, στις πιάτσες της Αθήνας. Γιατί οι πιάτσες της Αθήνας είναι αρκετές και ήμουν συνέχεια εκεί. Όπου εκεί δεν ήμουνα η Μυρτώ η φωτογράφος - καμία σχέση. Ήμουνα η Μυρτώ που απλά πήγαινε, συναντούσε αυτές τις κοπέλες,

και απλά μιλούσαμε.

Απλά προσπαθούσα να καταλάβω.

Απλά προσπαθούσα να ακούσω.

Αυτός ήταν ο ρόλος μου.

Ένα άλλο γεγονός το οποίο με συγκίνησε

και αν θέλετε ανέτρεψε πάλι αυτήν την προσπάθεια,

καταρχάς για αυτό λέγεται crossmedia πρότζεκτ.

Όταν συνέβη αυτό που σας είπα χρησιμοποιώντας όλα αυτά τα εργαλεία μου, εκεί άλλαξε για να μπορέσω να μεταδώσω σε εσάς με καλύτερο τρόπο το βίωμά μου. Η άλλη αλλαγή που έγινε για μένα πολύ σημαντική. Πέρυσι είχα πάει στην Κύπρο

να καλύψω την οικονομική κρίση για ένα γαλλικό έντυπο,

ήμουν όλη μέρα στους δρόμους πάλι με το όπλο μου εδώ, την μηχανή μου, κούραση, δουλεύαμε πάρα πολύ σκληρά.

Σε κάποια φάση, τις δώδεκα το βράδυ,

εκεί που σερνόμουνα κανονικά, βρέθηκα σε ένα κέντρο πορνείας.

Σε αυτό το κέντρο ήταν πορνεία, τα μπάρ, οι γυναίκες και ο προαγωγός νταβατζής, πείτε τον όπως θέλετε.

Με βλέπει. Με κάλεσε κοντά του να πιούμε ένα ποτό. Πήγα. Έκατσα μαζί του.

Εξηντάρης, οικογενειάρχης, πρώην φυλακισμένος για διακίνηση γυναικών,

δεν έφταιγε φυσικά.

Και μιλούσαμε. Εντάξει, ωραίος τύπος.

Απέναντί μου καθόντουσαν εφτά γυναίκες οι οποίες περιμένανε πελάτες.

Και με κοιτούσαν και μάλιστα πολύ προκλητικά, γιατί ήμουνα προκλητική. Όταν πας κάπου με ένα όπλο πάνω σου να φωτογραφίσεις - η φωτογραφική μηχανή πολλές φορές μπορεί να τρομάξει τον κόσμο. Αλλά ανάμεσα σε αυτές τις κοπέλες υπήρχε μια κοπέλα, μια Ρουμάνα, ένα πανέμορφο πλάσμα και με κοιτούσε πολύ επίμονα και ήταν πολύ νευρική. Εκεί που την κοιτούσα και με κοιτούσε γυρνάει και μου κάνει, «Έλα εδώ εσύ». Σηκώθηκα δειλά και με την μηχανή, πήγα και μου λέει,

«Τι κάνεις εσύ εδώ; Τι θες εσύ εδώ;»

Της λέω, «Έχω έρθει να καλύψω την οικονομική κρίση της Κύπρου». Και πολύ φυσικά την ρωτάω και εγώ, «Εσύ τι κάνεις εδώ;»

Και γυρνάει και μου κάνει,

«Άκουσε να δεις, εγώ αυτό που κάνω, δεν θέλω να το κάνω.

Είμαι υποχρεωμένη να το κάνω.

Έχω αναγκαστεί να το κάνω και έχω και ένα γιο να θρέψω. Γι' αυτό το κάνω».

Καταρχάς είχε ένα πάρα πολύ λευκό δέρμα, αλλά είχε και μελανιές.

Αλλά ήταν και πάρα πολύ νευρική. Με τραβούσε σαν μαγνήτης αυτό το κορίτσι.

Σε κάποια φάση πήρα το θάρρος, εκεί χώρισα τον κόσμο μου με τον κόσμο της,

και την ρώτησα, αφού μιλούσαμε έτσι αρκετή ώρα,

«Σε παρακαλώ, θα μπορούσα να σε τραβήξω ένα πορτρέτο;» Θυμάμαι ακόμα το πώς με κοίταξε.

Με κοίταξε και μου είπε,

«Άμα σε αφήσω να με φωτογραφίσεις,

θα είναι σαν να βάζεις μια παύση στην ζωή μου. Θα είναι σαν να με στιγματίζεις αυτήν την στιγμή με αυτό που κάνω».

Πάντα ανατριχιάζω, συγνώμη.

Με κοιτούσε τόσο έντονα και πραγματικά ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα. Λέω, μα πραγματικά αυτό κάνω όταν φωτογραφίζω κάποιον; Βάζω παύση στην ζωή του; Παίρνω κάτι και φεύγω;

Εκεί πραγματικά αναθεώρησα και είπα, δεν θέλω απλά να είμαι φωτογράφος,

θέλω να είμαι άνθρωπος, θέλω να δώσω.

Πώς μπορώ να το κάνω αυτό το πράγμα;

Ένα όνειρο έχει αρχίσει να υλοποιείται κάνοντας όλη αυτήν την προσπάθεια, βγαίνοντας στις πιάτσες της Αθήνας, στους δρόμους. Εκεί συνάντησα και την Μαρία και τον Πόλυ,

η Μαρία είναι σήμερα εδώ στο κοινό μου μαζί μας. Με την Μαρία και τον Πόλυ, από τον Στρατό Σωτηρίας. Είναι αξιωματικοί του Στρατού Σωτηρίας στην Ελλάδα.

Βρεθήκανε πριν από ενάμιση χρόνο

-εγώ έκανα όλο αυτό το πράγμα, είχα βιώσει όλα αυτά τα πράγματα-

αυτοί είχανε έρθει Θεσσαλονίκη και είχαν κάνει το Γκρίνλάιτ Πρότζεκτ,

ένα πρόγραμμα επανένταξης για γυναίκες εδώ στην Θεσσαλονίκη,

και ήρθανε αντίστοιχα και στην Αθήνα και ειδωθήκαμε.

Εγώ είχα αρχίσει ήδη, να στήνω ένα πρόγραμμα επανένταξης το οποίο ανήκει στο "The Attendants", το οποίο λέγεται "The Reflower Project".

Σήμερα έχουμε υλοποιήσει ένα κοινό μας όνειρο.

Έχουμε ανοίξει ένα κέντρο, σε ένα από τα πιο βρώμικα και σκληρά κέντρα της Αθήνας. Πίσω από την Ομόνοια.

Είναι το μεγαλύτερο κέντρο διακίνησης γυναικών, ναρκωτικών, προαγωγών,

ό,τι φανταστεί ο νους σας υπάρχει σε αυτόν τον δρόμο. Κι εμείς είμαστε εκεί.

Είμαστε εκεί, αυτήν την στιγμή το κτήριο ακόμα φτιάχνεται, χτίζεται... Κατ' αρχάς όλο αυτό έχει γίνει χωρίς καμία υποδομή πόρων, με το πάθος μας και την αγάπη μας γι' αυτό που κάνουμε.

Και αυτό που παρέχουμε αυτήν την στιγμή είναι η κοινωνική υποστήριξη

σε αυτές τις κοπέλες και κάποιες βασικές ανάγκες προς το παρόν. Σκοπός μας είναι να εντάξουμε και το "Reflower Project" μέσα, μέσα από μαθήματα τέχνης και μέσα κυρίως από την φωτογραφία,

γιατί η φωτογραφία έχει κάτι πολύ μαγικό.

Κάθε εικόνα έχει μια ιστορία,

και πιστέψτε με μπορεί να λειτουργήσει σαν θεραπευτικό, σαν φάρμακο.

Μέσα από την φωτογραφία μπορούμε να επικοινωνήσουμε με αυτές τις γυναίκες. Κι εκτός από το "Reflower Project", αντίστοιχα και ο Στρατός Σωτηρίας

προσπαθεί να εντάξει και τα δικά του προγράμματα.

Βρισκόμαστε σε ένα σύνορο στο κέντρο αυτό.

Είμαστε ένα σύνορο που χωρίζει δύο κόσμους, κι εμείς θέλουμε να ενώσουμε αυτούς τους δύο κόσμους. Θέλουμε να αναβαθμίσουμε την περιοχή με όλη αυτήν μας την προσπάθεια.

Όλα αυτά τα χρόνια, το ταξίδι αυτό για εμένα, έχει υπάρξει πολύ μακρύ, δύσκολο.

Ψέματα θα σας πω ότι μένω ανεπηρέαστη από όλο αυτό. Ψέματα θα σας πω ότι αυτό δεν μπαίνει στο σπίτι μου,

στην ζωή μου, στην σχέση μου. Μπαίνει παντού.

Θα ήταν ακόμα πιο ψέμα να σας πω ότι δεν έχω σκεφτεί να το παρατήσω.

Έχω σκεφτεί άπειρες φορές να το παρατήσω και να πώ, «Δεν μπορώ άλλο, με πονάει, με πονάει πάρα πολύ.» Αλλά ξέρετε τι, άμα το παρατήσω,

θα είναι σαν να χάνω την πίστη μου σε κάτι που πραγματικά αγαπάω πάρα πολύ.

Πιστεύω πάρα πολύ στον άνθρωπο

και πιστεύω πάρα πολύ στην ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Δεν θέλω να το βάλω κάτω.

Και κάτι άλλο.

Έχω αντιμετωπίσει πάρα πολύ τους φόβους μου μέσα από αυτό το ταξίδι.

Με έχει βοηθήσει και εγώ να αναλύσω δικά μου κομμάτια του εαυτού μου. Έχω παρατηρήσει ότι όλοι οι άνθρωποι που γνωρίζω γύρω μου και μου δίνουν μια ιστορία, μοιραζόμαστε τα ίδια πράγματα.

Τους φόβους μας, τις αμαρτίες μας, τα καλά μας, τα κακά μας. Δεν διαφέρουμε καθόλου, πιστέψτε με.

Όποτε βρισκόμαστε μαζί είναι σαν να μπαίνουμε όλοι μαζί σε μια συλλογική και ατομική κάθαρση.

Είναι λίγο στιγμιαία αλλά συμβαίνει.

Άλλος ένας στόχος όλης αυτής της προσπάθειας είναι να δημιουργηθεί μια κινητή έκθεση με όλο αυτό το υλικό όλων αυτών των χρόνων. Θέλω πραγματικά να μοιραστώ όλα τα βιώματά μου με εσάς. Θέλω να ξανασκεφτούμε, να ξανασκεφτείτε τι σημαίνει σεξουαλική βιομηχανία και σκοπεύω αυτήν η έκθεση να ταξιδέψει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Αλλά μέσα δεν θα έχει μόνο φωτογραφίες.

Θα έχει φωτογραφικό υλικό,

θα έχει εγκαταστάσεις, θα χτίσουμε ένα πορνείο μέσα, θα έχει βίντεο, θα έχει ήχους.

Θέλω στην ουσία ο θεατής σταδιακά να νιώσει συναισθήματα.

Να αναρωτηθεί, να ξανασκεφτεί δύο φορές.

Αυτό είναι το εργαλείο μου.

Αυτό ξέρω να κάνω.

Αλλά θέλω να το κάνω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Αλλά δεν είναι εύκολο, δεν είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρω.

Αλλά πιστεύω ότι οι εικόνες μου έχουν να διηγηθούν κάτι και θέλω πραγματικά να το μοιραστώ μαζί σας όλο αυτό το ταξίδι. Πραγματικά να ξανασκεφτούμε.

Αυτός είναι ο τρόπος να αφήσω το δικό μου λιθαράκι σε αυτή την κοινωνία.

Δεν ξέρω. Αυτό μπορώ, αυτό κάνω. Θα τα δώσω όλα.

Δεν μπορώ να υποσχεθώ κάτι άλλο.

Οι κυβερνήσεις μας είναι αυτές που είναι.

Οι νόμοι είναι αυτοί που είναι.

Οι κυβερνήσεις σίγουρα αλλάζουνε τις αντιλήψεις της κοινωνίας.

Σίγουρα μας επηρεάζουν.

Αλλά ποιος είναι ο δικός μας ρόλος μέσα σε αυτό που λέγεται κοινωνία;

Αυτό με ενδιαφέρει και αυτό θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Θέλω να βρούμε όλοι μαζί αυτόν τον σκοπό, θέλω να βρούμε όλοι μαζί αυτό το πάθος,

να αφήσουμε το δικό μας προσωπικό λιθαράκι σε αυτή την κοινωνία.

Η Ελέανορ Ρούσβελτ είπε κάτι πανέμορφο και πολύ αληθινό. «Κερδίζεις δύναμη, θάρρος και εμπιστοσύνη

με κάθε εμπειρία στην οποία σταματάς για να κοιτάξεις τον φόβο κατάματα. Πρέπει να κάνεις αυτό που πιστεύεις ότι δεν μπορείς». Και εγώ έρχομαι και σας ρωτώ.

Αυτό δεν είναι η εξέλιξη;

Αυτός δεν είναι ο λόγος της υπαρξής μας;

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

(Χειροκρότημα)