21-23//
Τότε ήταν που εμφανίστηκε η αλεπού. «Καλημέρα» είπε η αλεπού. «Καλημέρα» απάντησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας που γύρισε αλλά δεν είδε τίποτα. «Είμαι εδώ πέρα» είπε η φωνή «κάτω από τη μηλιά». «Τι είσαι εσύ;» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Είσαι πολύ χαριτωμένη…» «Είμαι μια αλεπού» είπε η αλεπού. «Ένα να παίξεις μαζί μου» της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. «Είμαι πολύ λυπημένος…» «Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου» είπε η αλεπού. «Δεν είμαι εξημερωμένη». «Α! συγνώμη!» είπε ο μικρός πρίγκιπας. Μα κατόπιν σκέψης, πρόσθεσε: «Τι σημαίνει εξημερώνω;» «Δεν είσαι από εδώ» είπε η αλεπού «τι ψάχνεις;» «Ψάχνω τους ανθρώπους» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Τι σημαίνει εξημερώνω;» «Οι άνθρωποι» είπε η αλεπού «έχουν όπλα και κυνηγούν. Αυτό είναι πολύ ενοχλητικό! Εκτρέφουν επίσης και κότες. Αυτό είναι το μόνο ενδιαφέρον τους. Ψάχνεις για κότες;» Τ 21 64 «Όχι» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Ψάχνω για φίλους. Τι σημαίνει εξημερώνω;» «Είναι κάτι που έχει ξεχαστεί αρκετά» είπε η αλεπού. «Σημαίνει δημιουργώ δεσμούς» «Δημιουργώ δεσμούς;» «Φυσικά» είπε η αλεπού. «Μέχρι στιγμής είσαι για μένα ένα μικρό αγόρι, ίδιο ακριβώς με άλλα εκατό χιλιάδες μικρά αγόρια. Κι εγώ δεν σ' έχω ανάγκη. Ούτε κι εσύ μ' έχεις ανάγκη. Δεν είμαι για σένα παρά μια αλεπού ίδια ακριβώς με άλλες εκατό χιλιάδες αλεπούδες. Αν όμως με εξημερώσεις, θα έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Θα είσαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο…» «Αρχίζω να καταλαβαίνω» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Υπάρχει ένα λουλούδι… νομίζω ότι μ' έχει εξημερώσει…» «Είναι πιθανό» είπε η αλεπού. «Βλέπει κανείς πάνω στη Γη τόσα και τόσα…» «Α! Δεν βρίσκεται πάνω στη Γη» είπε ο μικρός πρίγκιπας. Η αλεπού φάνηκε να παραξενεύεται: «Πάνω σ' έναν άλλο πλανήτη;» «Ναι». «Υπάρχουν κυνηγοί στον πλανήτη αυτό;» «Όχι». «Ενδιαφέρον αυτό! Και κότες;» «Όχι». «Τίποτα δεν είναι τέλειο» αναστέναξε η αλεπού. Αλλά η αλεπού επέστρεψε στην αρχική της ιδέα: «Η ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγώ κότες, οι άνθρωποι με κυνηγάνε. Όλες οι κότες μοιάζουν κι όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν. Έτσι βαριέμαι λιγάκι. Μα αν εσύ με εξημερώσεις, η ζωή μου θα λάμψει. Θα αναγνωρίζω έναν ήχο βημάτων που θα είναι διαφορετικά από όλους τους άλλους. Τα βήματα των άλλων με κάνουν και χώνομαι στη γη. Τα δικά σου θα με καλούν έξω απ' τη γη σαν μια μουσική. Έπειτα δες! Βλέπεις, κάτω εκεί, τα χωράφια με το σιτάρι; Δεν τρώω καθόλου ψωμί. Το σιτάρι για μένα είναι άχρηστο. Και τα χωράφια με σιτάρι δεν μου θυμίζουν τίποτα. Κι αυτό είναι λυπηρό! Όμως εσύ έχεις ξανθά μαλλιά. Επομένως αυτό θα είναι υπέροχο όταν θα μ' έχεις εξημερώσει! Το σιτάρι που είναι χρυσό, θα με κάνει να θυμάμαι εσένα. Και θ' αγαπώ τον ήχο του αέρα ανάμεσα από τα σιτάρια…» Η αλεπού έμεινε για αρκετή ώρα να κοιτάζει τον μικρό πρίγκιπα: «Σε παρακαλώ… εξημέρωσέ με!» είπε. «Το θέλω πολύ» απάντησε ο μικρός πρίγκιπας «αλλά δεν έχω αρκετό χρόνο. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πολλά πράγματα να γνωρίσω». «Γνωρίζει κάποιος μόνο τα πράγματα που εξημερώνει» είπε η αλεπού. «Οι άνθρωποι δεν έχουν πια τον χρόνο να καταλάβουν τίποτα. Αγοράζουν διάφορα πράγματα φτιαγμένα από τους εμπόρους. Αφού δεν υπάρχει κάποιος έμπορος που να πουλάει φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον φίλους. Αν θέλεις έναν φίλο, εξημέρωσέ με!» «Τι πρέπει να κάνω;» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Θα πρέπει να είσαι πολύ υπομονετικός» απάντησε η αλεπού. «Πρώτα θα κάθεσαι λιγάκι μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιά μου κι εσύ δεν θα λες τίποτα. Τα λόγια είναι πηγή παρεξηγήσεων. Όμως κάθε μέρα θα μπορείς να κάθεσαι λιγάκι πιο κοντά…» Την επόμενη ημέρα ήρθε πάλι ο μικρός πρίγκιπας. «Θα ήταν καλύτερα να έρχεσαι πάντα την ίδια ώρα» είπε η αλεπού. «Αν έρχεσαι, για παράδειγμα στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρείς θα αρχίζω να νιώθω ευτυχισμένη. Όσο θα περνά η ώρα, τόσο περισσότερο θα νιώθω ευτυχισμένη. Στις τέσσερις πια θα αγχώνομαι και θα ανησυχώ· θα ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας! Όμως αν εσύ έρχεσαι όποτε να ‘ναι, δεν θα ξέρω ποτέ ποια ώρα να ετοιμάσω την καρδιά μου… Πρέπει να έχουμε το τελετουργικό μας». «Τι είναι το τελετουργικό;» ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας. «Είναι κάτι που έχει ξεχαστεί αρκετά» είπε η αλεπού. «Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να διαφέρει από τις υπόλοιπες, μια ώρα από τις άλλες. Υπάρχει ένα τελετουργικό, για παράδειγμα, για τους κυνηγούς μου. Χορεύουν κάθε Πέμπτη με τις κοπέλες του χωριού. Η Πέμπτη λοιπόν είναι μια θαυμάσια μέρα! Πηγαίνω έναν περίπατο μέχρι τα αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν όποτε να ‘ναι, όλες οι μέρες θα ήταν ίδιες και δεν θα είχα ούτε στιγμή για ξεκούραση». Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν άρχισε να πλησιάζει η ώρα της αναχώρησης: «Α!» είπε η αλεπού «θα κλάψω». «Είναι δικό σου λάθος» είπε ο μικρός πρίγκιπας «εγώ δεν ήθελα καθόλου το κακό σου αλλά εσύ ήθελες να σ' εξημερώσω…» «Φυσικά» είπε η αλεπού. «Μα θα κλάψεις!» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Φυσικά» είπε η αλεπού. «Άρα δεν κέρδισες τίποτα!» «Κέρδισα» είπε η αλεπού «το χρώμα του σιταριού». Και πρόσθεσε: «Πήγαινε να δεις πάλι τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις ότι το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο. Θα επιστρέψεις για να μου πεις αντίο και κι εγώ θα σου κάνω δώρο ένα μυστικό». Ο μικρός πρίγκιπας πήγε να δει πάλι τα τριαντάφυλλα. «Δεν είστε καθόλου ίδια με το τριαντάφυλλό μου, δεν είστε ακόμη τίποτα» τους είπε. «Κανείς δεν σας έχει εξημερώσει και δεν έχετε εξημερώσει κανέναν. Είστε όπως ήταν η αλεπού μου. Δεν ήταν παρά μια αλεπού ίδια με εκατό χιλιάδες άλλες. Όμως έγινε πλέον φίλη μου και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο». Και τα τριαντάφυλλα 67 στενοχωρήθηκαν. «Είσαστε όμορφα αλλά άδεια» τους είπε ακόμη. «Κανένας δεν θα πέθαινε για χάρη σας. Βέβαια, ένας τυχαίος περαστικός θα νόμιζε ότι το τριαντάφυλλό μου σας μοιάζει. Όμως εκείνο από μόνο του είναι πιο σημαντικό απ' όλα εσάς μαζί επειδή εκείνο είναι αυτό που πότισα. Επειδή εκείνο είναι αυτό που προστάτευσα με το παραβάν. Επειδή εκείνο είναι αυτό που για χάρη του σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δυο τρείς για να γίνουν πεταλούδες). Επειδή εκείνο είναι αυτό που άκουσα να παραπονιέται ή να περηφανεύεται ή ακόμα και να μένει αμίλητο μερικές φορές. Επειδή εκείνο είναι το τριαντάφυλλό μου». Και γύρισε στην αλεπού: «Αντίο» είπε... «Αντίο» είπε η αλεπού. «Ορίστε λοιπόν το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μονάχα με την καρδιά βλέπεις καθαρά. Το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια». «Το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια» επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται. «Είναι ο χρόνος που έχασες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό». «Είναι ο χρόνος που έχασα για το τριαντάφυλλό μου…» είπε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται. «Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια» είπε η αλεπού. «Αλλά εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος γι' αυτό που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου…» «Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου…» επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται. 68 «Καλημέρα» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Καλημέρα» είπε ο κλειδούχος του τρένου. «Τι κάνεις εδώ;» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Χωρίζω τους επιβάτες ανά χίλιους» είπε ο κλειδούχος. «Στέλνω τα τρένα που τους μεταφέρουν, άλλοτε δεξιά, άλλοτε αριστερά». Και μια κατάφωτη υπερταχεία, βροντώντας όπως ο κεραυνός, τράνταξε το φυλάκιο του κλειδούχου. «Φαίνονται πολύ βιαστικοί» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Τι ψάχνουν;» «Ούτε ο μηχανοδηγός δεν το ξέρει αυτό» είπε ο κλειδούχος. Και μια δεύτερη κατάφωτη υπερταχεία πέρασε μουγκρίζοντας από την αντίθετη κατεύθυνση. «Επιστρέφουν κιόλας;» ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας… «Δεν είναι οι ίδιοι» είπε ο κλειδούχος. «Εδώ πέρα είναι διασταύρωση». «Δεν ήταν ευχαριστημένοι εκεί όπου βρίσκονταν;» «Κανένας δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος εκεί όπου βρίσκεται» είπε ο κλειδούχος. Μια τρίτη, κατάφωτη υπερταχεία, πέρασε βροντώντας όπως ο κεραυνός. «Μήπως αυτοί κυνηγούν τους πρώτους ταξιδιώτες» ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας. «Δεν κυνηγάνε τίποτα απολύτως» είπε ο κλειδούχος. «Εκεί μέσα κοιμούνται ή χασμουριούνται. Μόνο τα παιδιά κολλάνε τις μύτες τους στα τζάμια». «Μόνο τα παιδιά ξέρουν τι ζητάνε» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Χάνουν τον καιρό τους με μια πάνινη κούκλα κι αυτή γίνεται πολύ σημαντική κι αν τους τη στερήσει κανείς, κλαίνε…» «Είναι τυχερά» είπε ο κλειδούχος. 22 69 «Καλημέρα» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Καλημέρα» είπε ο έμπορος που εμπορευόταν χάπια τελειοποιημένα που σταματούν τη δίψα. Παίρνεις ένα την εβδομάδα και δεν νιώθεις πλέον την ανάγκη να πιεις νερό. «Γιατί τα πουλάς αυτά;» ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας. «Είναι μεγάλη οικονομία χρόνου» είπε ο έμπορος. «Οι ειδικοί έκαναν τους υπολογισμούς. Γλιτώνει κανείς πενήντα τρία λεπτά την εβδομάδα». «Και τι τα κάνει αυτά τα πενήντα τρία λεπτά;» «Τα κάνει ό,τι θέλει…» Εγώ, σκέφτηκε ο μικρός πρίγκιπας, αν είχα πενήντα τρία λεπτά στη διάθεσή μου, θα πήγαινα αργά αργά σε μια πηγή…