9//
Θεωρώ πως για την απόδρασή του αξιοποίησε ένα σμήνος από άγρια μεταναστευτικά πουλιά. Το πρωινό της αναχώρησής του, τακτοποίησε τα πάντα στον πλανήτη του προσεκτικά. Καθάρισε προσεκτικά τα ενεργά του ηφαίστεια. Είχε δυο ενεργά ηφαίστεια. Και ήταν ιδιαιτέρως βολικό για να ζεσταίνει το πρωινό του. Είχε επίσης κι ένα ανενεργό ηφαίστειο. Μα, όπως έλεγε: «Δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται!» Καθάρισε λοιπόν εξίσου προσεκτικά και το ανενεργό ηφαίστειο. Όταν είναι καλά καθαρισμένα, τα ηφαίστεια καίνε σιγά και σταθερά, χωρίς εκρήξεις. Οι ηφαιστειακές εκρήξεις είναι όπως η φωτιά του τζακιού. Εμείς βέβαια εδώ στη γη, είμαστε πολύ μικροί για να καθαρίζουμε τα ηφαίστειά μας. Γι' αυτό μας προκαλούν τόσα πολλά προβλήματα. Ο μικρός πρίγκιπας ξερίζωσε επίσης, με μια κάποια μελαγχολία, τα τελευταία βλασταράκια από τα μπαομπάμπ. Πίστευε ότι ποτέ πια δεν θα επέστρεφε. Όμως όλες αυτές οι συνηθισμένες του δουλειές, το πρωί εκείνο, του φάνηκαν ιδιαίτερα ευχάριστες. Και όταν πότισε για μια τελευταία φορά το λουλούδι και ετοιμάστηκε να το σκεπάσει με τη γυάλα του, ανακάλυψε την επιθυμία να κλάψει. «Αντίο» είπε στο λουλούδι. Αυτή όμως δεν του απάντησε. «Αντίο» επανέλαβε. Το λουλούδι έβηξε. Όμως δεν ήταν εξαιτίας του συναχιού. «Ήμουν ανόητη» του είπε τελικά. «Σου ζητώ να με συγχωρέσεις. Κοίταξε να είσαι ευτυχισμένος». Του έκανε εντύπωση η απουσία παραπόνου. Στεκόταν εκεί, παραξενεμένος, με τη γυάλα στον αέρα. Δεν καταλάβαινε αυτή την ήρεμη γλυκύτητα. «Μα, ναι, σ' αγαπώ» του είπε το λουλούδι. «Δεν κατάλαβες τίποτα από δικό μου σφάλμα. Δεν έχει πια σημασία. Αλλά κι εσύ φέρθηκες το ίδιο ανόητα όπως εγώ. Κοίτα να είσαι ευτυχισμένος… Άφησε αυτή τη γυάλα. Δεν τη θέλω πια». «Μα ο αέρας…» «Δεν είμαι τόσο κρυωμένη… Ο δροσερός αέρας της νύχτας μου κάνει καλό. Είμαι ένα λουλούδι». «Μα, τα ζώα…» «Θα πρέπει να ανεχτώ δυο ή τρεις κάμπιες αν θέλω να γνωρίσω πεταλούδες. Φαίνεται πως είναι πάρα πολύ όμορφες. Διαφορετικά ποιος θα με επισκεφτεί; Εσύ θα βρίσκεσαι μακριά. Όσο για τα μεγάλα θηρία, δεν φοβάμαι κανένα. Έχω τα νύχια μου». Και έδειξε με αφέλεια τα τέσσερα αγκάθια της. Έπειτα πρόσθεσε: «Μην καθυστερείς έτσι, είναι ενοχλητικό. Αποφάσισες να φύγεις. Φύγε». Γιατί δεν ήθελε να τη δει να κλαίει. Ήταν ένα λουλούδι πολύ περήφανο…