11. Η λέσχη των μονομάχων (2)
"Επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω το βοηθό μου, τον καθηγητή Σνέιπ", είπε ο Λόκχαρτ χαρίζοντας στα παιδιά ένα απ' τα γνωστά του πλέον χαμόγελα. "Μου είπε ότι ξέρει από μονομαχίες και δέχτηκε να με βοηθήσει να σας κάνουμε μια μικρή επίδειξη πριν αρχίσουμε. Αλλά δε θέλω να μου στενοχωριέστε. Δε θα ξεκάνω τον καθηγητή σας, μη φοβάστε!"
"Τι καλά που θα 'ταν να ξέκαναν ο ένας τον άλλον", ψιθύρισε ο Ρον στο αφτί του Χάρι.
Ο Σνέιπ είχε στραβώσει περιφρονητικά τα χείλη. Ο Χάρι απορούσε που ο Λόκχαρτ δεν είχε χάσει το χαμόγελό του. Αν ο Σνέιπ κοίταζε αυτόν με το ύφος που κοίταζε τώρα τον Λόκχαρτ, θα το έβαζε στα πόδια όσο πιο γρήγορα μπορούσε.
Ο Λόκχαρτ και ο Σνέιπ στάθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλον και υποκλίθηκαν. Για την ακρίβεια, ο Λόκχαρτ υποκλίθηκε με περίτεχνες κινήσεις των χεριών του, ενώ ο Σνέιπ έγνεψε κοφτά. Μετά ύψωσαν μπροστά τους τα ραβδιά σαν ξίφη.
"Όπως βλέπετε, υψώνουμε τα ραβδιά στην κλασική θέση μάχης", είπε ο Λόκχαρτ στο σιωπηλό κοινό του. "Θα μετρήσουμε ως το τρία και θα εξαπολύσουμε τα πρώτα μάγια μας. Φυσικά κανείς δε θα σκοπεύσει για να σκοτώσει".
"Εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρη", είπε η Ερμιόνη βλέποντας τον Σνέιπ να σφίγγει τα δόντια.
"Ένα, δύο, τρία..."
Σήκωσαν κι οι δυο ψηλά τα ραβδιά. Ο Σνέιπ κραύγασε: "Αφοπλίσιους!"
Ένα εκτυφλωτικό κόκκινο φως εμφανίστηκε και ο Λόκχαρτ απογειώθηκε. Εκτινάχτηκε προς τα πίσω, έσκασε με την πλάτη στον τοίχο, πίσω από τη σκηνή, κι από κει γλίστρησε φαρδύς πλατύς στο δάπεδο.
Ο Μαλφόι και μερικοί ακόμα Σλίθεριν ξέσπασαν σε επευφημίες. Η Ερμιόνη ανασηκώθηκε τρομαγμένη στις μύτες των ποδιών της. "Λέτε να χτύπησε πολύ;" στρίγκλισε φέρνοντας τα πλεγμένα δάχτυλά της στα χείλη.
"Τι μας μέλλει εμάς;" είπαν με μια φωνή ο Χάρι και ο Ρον.
Ο Λόκχαρτ σηκώθηκε τρικλίζοντας. Του είχε φύγει το καπέλο και τα σγουρά μαλλιά του ήταν ορθωμένα.
"Είδατε, παιδιά;" είπε κι ανέβηκε παραπατώντας στην εξέδρα. "Ήταν ένα αφοπλιστικό ξόρκι. Όπως βλέπετε, έχασα το ραβδί μου... Α, ευχαριστώ, δεσποινίς Μπράουν. Ναι, θαυμάσια ιδέα να τους το δείξετε, καθηγητά Σνέιπ, αλλά επιτρέψτε μου να παρατηρήσω πως οι προθέσεις σας ήταν πασιφανείς. Αν ήθελα να σας εμποδίσω, θα ήταν πανεύκολο. Σκέφτηκα όμως πως θα ήταν πιο διδακτικό για τα παιδιά να δούνε..."
Ο Σνέιπ είχε ένα δολοφονικό ύφος. Προφανώς ο Λόκχαρτ το πρόσεξε, γιατί είπε: "Αρκετά όμως με τις επιδείξεις! Θα κατέβω κάτω να σας χωρίσω σε ζευγάρια. Καθηγητά Σνέιπ, αν έχετε την καλοσύνη να με βοηθήσετε..."
Κατέβηκαν από την εξέδρα κι άρχισαν να χωρίσουν τα παιδιά ανά δύο.
Ο Λόκχαρτ ζευγάρωσε τον Νέβιλ με τον Τζάστιν Φιντς-Φλέτσλι. Ο Σνέιπ ξεκίνησε από τον Χάρι και τον Ρον.
"Καιρός να χωρίσουμε την "ντριμτιμ", θαρρώ", σάρκασε. "Ουέσλι, εσύ με τον Μίλιγκαν. Πότερ..."
Ο Χάρι κοίταξε αυθόρμητα την Ερμιόνη.
"Δε νομίσω", είπε ο Σνέιπ με ένα παγερό χαμόγελο. "Κύριε Μαλφόι, ελάτε εδώ. Για να δούμε τι θα κάνετε με το διάσημο Πότερ. Κι εσείς, δεσποινίς Γκρέιντζερ, θα ζευγαρώσετε με τη δεσποινίδα Μπούλστροουντ".
Ο Μαλφόι πλησίασε με ένα ειρωνικό χαμόγελο. Ξοπίσω του ακολουθούσε ένα κορίτσι του Σλίθεριν, το οποίο θύμισε στον Χάρι μιαν εικόνα που είχε δει στο Διακοπές με τις μάγισσες. Ήταν ψηλή και εύσωμη, με το βαρύ πιγούνι της σουφρωμένο επιθετικά. Η Ερμιόνη της χάρισε ένα βεβιασμένο χαμόγελο. Εκείνη δεν το ανταπέδωσε.
"Σταθείτε ο ένας απέναντι στον άλλον!" φώναξε ο Λόκχαρτ. "Μόλις μετρήσω ως το τρία, θα εξαπολύσετε τα μάγια σας για να αφοπλίσετε τον αντίπαλό σας. Μόνο να τον αφοπλίσετε, δε θέλουμε ατυχήματα. Ένα... Δύο... Τρία..."
Ο Χάρι ύψωσε το ραβδί του, αλλά ο Μαλφόι είχε ήδη ξεκινήσει από το "δύο". Τα μάγια του χτύπησαν τον Χάρι τόσο δυνατά, που ένιωσε σαν να έφαγε κατακέφαλα μια κατσαρόλα.
Κλονίστηκε. Παρ' όλ' αυτά οι δυνάμεις του κρατούσαν ακόμα κι έτσι, χωρίς να χάσει στιγμή, σημάδεψε τον Μαλφόι με το ραβδί του και φώναξε: "Χαχάνιους!"
Ένα τόξο ασημένιου φωτός χτύπησε τον Μαλφόι στο στομάχι. Διπλώθηκε στα δύο ασθμαίνοντας.
"Είπα να αφοπλίσετε μόνο!" κραύγασε θορυβημένος ο Λόκχαρτ στα ζευγάρια των μονομάχων, καθώς ο Μαλφόι έπεφτε στα γόνατα.
Ο Χάρι τον είχε χτυπήσει με ένα γαργαλιστικό ξόρκι και τον είχε κάνει να παραλύσει από τα γέλια. Δε συνέχισε, γιατί το θεώρησε άνανδρο να χτυπήσει τον Μαλφόι ενώ ήταν πεσμένος. Όμως έκανε λάθος. Ο λαχανιασμένος από τα γέλια Μαλφόι σημάδεψε με το ραβδί του τα γόνατα του Χάρι και πρόφερε με κόπο: "Ταραντέλιους!". Αμέσως τα πόδια του Χάρι άρχισαν να κινούνται ανεξέλεγκτα στα βήματα ενός γρήγορου χορού.
"Σταματήστε! Σταματήστε!" ούρλιαζε ο Λόκχαρτ.
Ο Σνέιπ αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. "Να λυθούν τα μάγια!" κραύγασε.
Τα πόδια του Χάρι σταμάτησαν να χορεύουν. Ο Μαλφόι σταμάτησε να γελάει.
Στη μεγάλη τραπεζαρία απλώθηκε ξαφνικά ησυχία. Ένας πρασινωπός καπνός πλανιόταν στην ατμόσφαιρα. Όλοι άρχισαν να κοιτάνε γύρω τους μετρώντας τις "απώλειες". Ο Νέβιλ και ο Τζάστιν κείτονταν ξέπνοοι στο πάτωμα. Ο Ρον υποβάσταζε ένα χαλκοπράσινο Σίμους, ζητώντας του συγγνώμη για ότι του είχε κάνει το σπασμένο ραβδί του. Μόνο η Ερμιόνη και η Μίλισεντ Μπούλστροουντ ήταν ακόμα πιασμένες στα χέρια. Η Μίλισεντ είχε κάνει ένα κεφαλοκλείδωμα στην Ερμιόνη, η οποία έκλαιγε από τον πόνο. Τα ραβδιά και των δυο ήταν πεταμένα στο πάτωμα. Ο Χάρι έτρεξε να βοηθήσει την Ερμιόνη. Δεν ήταν εύκολο, γιατί η Μίλισεντ ήταν πιο εύσωμη από εκείνον.
"Πω πω", έκανε ο Λόκχαρτ καθώς τριγύριζε ανάμεσα στα παιδιά κι έβλεπε τα αποτελέσματα της μονομαχίας. "Σήκω πάνω, ΜακΜίλαν... Προσέξτε, δεσποινίς Φόσετ... Τσιμπήστε το δυνατά και θα σταματήσει αμέσως το αίμα".
Στη συνέχεια ο Λόκχαρτ στάθηκε αναψοκοκκινισμένος στο κέντρο της μεγάλης τραπεζαρίας και είπε: "Καλύτερα να σας διδάξω τώρα πώς να αποκρούετε τα εχθρικά μάγια". Έριξε μια ματιά στον Σνέιπ, που τα μαύρα μάτια του σπίθιζαν. Αποτράβηξε βιαστικά το βλέμμα του και είπε: "Ένα ζευγάρι εθελοντών, παρακαλώ... Λονγκμπότομ και Φιντς-Φλέτσλι, τι λέτε;"
"Δεν είναι καλή ιδέα, καθηγητά Λόκχαρτ", είπε ο Σνέιπ προχωρώντας προς το μέρος του σαν μεγάλη, μοχθηρή νυχτερίδα. "Ο Λονγκμπότομ προκαλεί καταστροφές ακόμα και με τα απλούστερα ξόρκια, θα στείλουμε ότι απομείνει από τον Φιντς-Φλέτσλι στο νοσοκομείο μέσα σε ένα κουτί από σπίρτα". Το στρογγυλό, ροδαλό πρόσωπο του Νέβιλ έγινε ακόμα πιο ροδαλό. "Τι λέτε για τον Μαλφόι και τον Πότερ;" Συνέχισε ο Σνέιπ με ένα ύπουλο χαμόγελο.
"Έξοχη ιδέα!" είπε ο Λόκχαρτ. Και έγνεψε στον Χάρι και στον Μαλφόι να σταθούν στη μέση της μεγάλης τραπεζαρίας. Τα παιδιά παραμέρισαν για να τους κάνουν χώρο.
"Τώρα, Χάρι", είπε ο Λόκχαρτ, "μόλις ο Μαλφόι σε σημαδέψει με το ραβδί του, εσύ θα κάνεις αυτό".
Και σήκωσε το ραβδί του κι άρχισε να του κάνει μια σειρά περίπλοκων περιστροφών. Κάποια στιγμή του έπεσε. Ο Σνέιπ χαμογέλασε ειρωνικά καθώς ο Λόκχαρτ το μάζευε βιαστικά λέγοντας: "Ωωπ! Πολύ νευρικό είναι το ραβδί μου σήμερα!"
Ο Σνέιπ πλησίασε τον Μαλφόι, έσκυψε και του ψιθύρισε κάτι στο αφτί. Ο Μαλφόι χαμογέλασε πονηρά.
Ο Χάρι κοίταξε νευρικά τον Λόκχαρτ και είπε: "Κύριε καθηγητά, μπορείτε να μου ξαναδείξετε αυτή την απόκρουση;"
"Φοβάσαι;" τον ρώτησε ψιθυριστά ο Μαλφόι, για να μην τον ακούσει ο Λόκχαρτ.
"Θα 'θελες", απάντησε ο Χάρι με τις άκρες των χειλιών του.
Ο Λόκχαρτ χτύπησε κεφάτα τον Χάρι στον ώμο. "Κάνε ότι έκανα κι εγώ, Χάρι!"
"Τι, να μου πέσει το ραβδί μου;"
Αλλά ο Λόκχαρτ δεν του έδωσε σημασία.
"Τρία... Δυο... Ένα... Φύγαμε!" φώναξε.
Ο Μαλφόι σήκωσε σβέλτα το ραβδί του και κραύγασε: "Μαυροφίδιους!"
Η μύτη του ραβδιού εξερράγη. Ο Χάρι είδε έντρομος ένα μακρύ μαύρο φίδι να ξεπετάγεται από μέσα, να σωριάζεται βαριά στο πάτωμα ανάμεσά τους και ύστερα να ορθώνεται έτοιμο να επιτεθεί. Τα άλλα παιδιά άρχισαν να οπισθοχωρούν στριγκλίζοντας.
"Μην κουνιέσαι, Πότερ", είπε νωχελικά ο Σνέιπ, απολαμβάνοντας προφανώς το θέαμα ενός Χάρι να κοιτάζεται στα μάτια με το φίδι χωρίς ούτε καν το φρύδι του να τολμάει να κουνήσει, "θα το εξαφανίσω εγώ".
"Επιτρέψτε μου!" πετάχτηκε ο Λόκχαρτ.
Σημάδεψε με το ραβδί του το φίδι. Ακούστηκε ένα δυνατό μπαμ και το φίδι, αντί να εξαφανιστεί, πετάχτηκε σε ύψος τριών μέτρων κι ύστερα έπεσε ξανά στο πάτωμα με έναν εκκωφαντικό γδούπο. Εξαγριωμένο, σφύριξε δυνατά, σύρθηκε προς το μέρος του Φιντς-Φλέτσλι κι ορθώθηκε με τα δόντια του ξεγυμνωμένα, έτοιμο να του ορμήσει.
Αυτό που έκανε ο Χάρι στη συνέχεια, ούτε που το κατάλαβε. Δεν ξέρει πώς το αποφάσισε. Το μόνο που ξέρει, είναι ότι κάτι μέσα του τον ώθησε να φωνάξει ανόητα στο φίδι "άφησέ τον!" Μολονότι κανείς δε θα περίμενε το παραμικρό αποτέλεσμα, το φίδι, εντελώς ανεξήγητα, χαμήλωσε το κορμί του υπάκουα στο πάτωμα και κοιτούσε τον Χάρι στα μάτια εκστασιασμένο. Ο φόβος του Χάρι εξατμίστηκε μονομιάς. Ήξερε ότι το φίδι δεν μπορούσε να πειράξει τώρα κανέναν, αν και δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς το ήξερε.
Στράφηκε χαμογελαστός στον Τζάστιν, περιμένοντας να τον δει ανακουφισμένο, απορημένο, ή ακόμα και ευγνώμονα, αλλά σίγουρα όχι θυμωμένο και τρομαγμένο όπως τον είδε.
"Τι παιχνίδι παίζεις;" του έβαλε τις φωνές ο Τζάστιν.
Και πριν ο Χάρι προλάβει να μιλήσει, ο Τζάστιν έκανε μεταβολή κι έφυγε φουριόζος από τη μεγάλη τραπεζαρία.
Ο Σνέιπ προχώρησε μπροστά, κούνησε το ραβδί του και το φίδι εξαφανίστηκε μέσα σε μια τουλούπα μαύρου καπνού. Κοιτούσε κι αυτός τον Χάρι με τρόπο παράξενο. Το βλέμμα του, διαπεραστικό και υπολογιστικό, δεν άρεσε καθόλου στον Χάρι. Ο Χάρι πρόσεξε επίσης ότι ένα εχθρικό μουρμουρητό διέτρεχε τη μεγάλη τραπεζαρία. Και τότε ένιωσε κάποιον να τον τραβάει από πίσω.
"Έλα", άκουσε τη φωνή του Ρον στο αφτί του. "Πάμε να φύγουμε..."
Ο Ρον τον οδήγησε προς την έξοδο, ενώ η Ερμιόνη τους ακολουθούσε από δίπλα. Καθώς έβγαιναν από τις πόρτες, τα παιδιά παραμέριζαν δεξιά κι αριστερά σαν να φοβόνταν μην κολλήσουν κάποια μεταδοτική ασθένεια.
Ο Χάρι δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε. Ο Ρον και η Ερμιόνη δεν του το εξήγησαν παρά μόνον όταν έφτασαν στην αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ, που ήταν άδεια από παιδιά.
Τότε ο Ρον έσπρωξε τον Χάρι σε μια καρέκλα και του είπε: "Είσαι ερπετόφωνος. Γιατί δε μας το είπες;"
"Τι είμαι;" είπε ο Χάρι.
"Ερπετόφωνος!" είπε ο Ρον. "Μιλάς τη γλώσσα των φιδιών!"
"Το ξέρω", είπε ο Χάρι. "Θέλω να πω, είναι η δεύτερη φορά που το κάνω. Μια φορά στο ζωολογικό κήπο έβαλα κατά λάθος ένα βόα συσφιγκτήρα να ορμήσει στον ξάδελφό μου, τον Ντάντλι. Είναι μεγάλη ιστορία... Ο βόας μου είχε πει λίγο πριν μέσα από το τζάμι ότι δεν είχε δει ποτέ του τη Βραζιλία και πόσο το επιθυμούσε. Έτσι, τον ελευθέρωσα, άθελά μου. Αυτό έγινε πριν μάθω ότι είμαι μάγος..."
"Μίλησες λοιπόν μ' ένα βόα συσφιγκτήρα;" επανέλαβε ξεψυχισμένα ο Ρον.
"Και λοιπόν;" είπε ο Χάρι. "Στοιχηματίζω ότι αυτή την ικανότητα την έχει ένα σωρό κόσμος".
"Κάνεις λάθος", είπε ο Ρον. "Είναι πολύ ασυνήθιστο χάρισμα. Χάρι, την έχεις άσχημα".
"Γιατί, παρακαλώ;" είπε ο Χάρι, ο οποίος είχε αρχίσει να θυμώνει. "Τι πάθατε όλοι σας; Δες, αν δεν είχα πει στο φίδι να μην επιτεθεί στον Τζάστιν. .."
"Α, αυτό του είπες;"
"Τι εννοείς; Ήσουνα μπροστά... Με άκουσες".
"Σε άκουσα να μιλάς στα ερπετικά", είπε ο Ρον, "στη γλώσσα των φιδιών, θα μπορούσες να του πεις οτιδήποτε. Γι' αυτό πανικοβλήθηκε ο Τζάστιν. Μίλησες σαν να προέτρεπες το φίδι να κάνει κάτι. Το ξέρεις ότι μας κοψοχόλιασες;"
Ο Χάρι σάστισε. "Μίλησα σε ξένη γλώσσα; μα... Δεν το κατάλαβα... Πώς γίνεται να μιλάω μια γλώσσα χωρίς να ξέρω ότι την ξέρω;"
Ο Ρον κούνησε το κεφάλι. Τόσο αυτός όσο και η Ερμιόνη είχαν ένα ύφος σαν να ήταν σε κηδεία. Ο Χάρι δεν έβλεπε τίποτα το τόσο τρομερό.
"Μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί είναι κακό να εμποδίσω ένα μεγάλο, επιθετικό φίδι να φάει το κεφάλι του Τζάστιν;" ρώτησε. "Τι σημασία έχει πώς το έκανα; Η ουσία είναι πως ο Τζάστιν δε θα γίνει μέλος του συλλόγου ακέφαλων κυνηγών!"
"Έχει σημασία", είπε βραχνά η Ερμιόνη, που βρήκε επιτέλους τη λαλιά της, "διότι ο Σαλαζάρ Σλίθεριν ήταν ξακουστός για το χάρισμά του να μιλάει στα φίδια. Γι' αυτό το σύμβολο του κοιτώνα Σλίθεριν είναι το φίδι".
Ο Χάρι έμεινε με το στόμα ανοιχτό.
"Ακριβώς", είπε ο Ρον. "Και τώρα όλο το σχολείο νομίζει πως είναι προπροπροπροπάππος σου..."
"Μα δεν είναι", είπε ο Χάρι με ανεξήγητο πανικό.
"Κάπως δύσκολο να το αποδείξεις", είπε η Ερμιόνη. "Έζησε πριν από χίλια χρόνια. Πού ξέρεις ότι δεν είναι;"
Ο Χάρι έμεινε πολλές ώρες ξάγρυπνος εκείνη τη νύχτα. Από ένα άνοιγμα στις κουρτίνες του κρεβατιού του έβλεπε από το παράθυρο του πυργίσκου το χιόνι και στοχαζόταν. Μήπως ήταν απόγονος του Σαλαζάρ Σλίθεριν; Για την οικογένεια του πατέρα του δεν ήξερε τίποτα. Οι Ντάρσλι του απαγόρευαν τις ερωτήσεις για τους γονείς του.