Where inspiration comes from: Alexandros Avranas at TEDxAthens 2013
Μεταγραφή: Chryssa R. Takahashi Επιμέλεια: Lucas Kaimaras
Καλησπέρα.
Όταν κανείς ακούει τι είναι ο σκηνοθέτης,
φαντάζεται μια αίγλη, ένα πάρτι, ωραίες γυναίκες, πισίνες,
πολύ μεγάλο συνεργείο, πάρα πολλά χρήματα.
Ε λοιπόν, δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα.
Κάναμε μια ταινία, η οποία ήταν μια πολύ μεγάλη ανάγκη για μένα,
μια και μιλάμε για αχαρτογράφητα νερά.
Αφού νομίζω ότι η τέχνη πια έχει μόνο ένα νόημα,
το να μιλάει για μια κοινωνία η οποία βρίσκεται σε έναν κορεσμό,
που έχει γεμίσει από ψέματα
και χρειάζεται εν τέλει να ανανεωθεί.
Αυτό που χρησιμοποίησα στην ταινία πάρα πολύ έντονα ήταν η ειλικρίνεια,
μια ειλικρίνεια η οποία νομίζω ότι δεν υπάρχει σήμερα.
Όχι ότι εγώ την έχω μόνο,
αλλά ζούμε σε έναν κόσμο που η ειλικρίνεια μάλλον είναι κάτι που δεν μας παρέχεται
και έτσι φροντίζουμε να ζούμε σε ένα ψέμα.
Αυτή είναι για μένα η μοναδική, σημαντική -
είναι ο μοναδικός λόγος ύπαρξης για να υπάρχει ο κινηματογράφος
και νομίζω ότι είναι αυτό που κάνει τον ελληνικό κινηματογράφο
στη σημερινή εποχή να είναι τόσο ιδιαίτερος.
Θα ήθελα να δούμε λίγο το βίντεο, το τρέιλερ της ταινίας.
(Βίντεο)
(Μουσική)
Κοπέλα: Μαμά, είμαι έγκυος.
Γυναίκα: Είσαι σίγουρη;
[Miss Violence]
(Μουσική)
(Χειροκρότημα)
Είναι πάρα πολύ περίεργο για μένα να μιλάω σε τόσο μεγάλο κοινό
γιατί συνήθως κάνω ταινίες,
δεν χρειάζεται να λέω πολλά,
τα λένε οι ηθοποιοί για μένα.
Πάρα ταύτα νομίζω ότι αυτό που είναι πάρα πολύ σημαντικό και ενδιαφέρον για μένα
είναι ότι χρησιμοποίησα την οικογένεια.
Πολλοί στο εξωτερικό λένε γιατί οι Έλληνες χρησιμοποιούν την οικογένεια;
Είμαστε τόσο δεμένοι με αυτήν,
αλλά και τόσο κατεστραμμένοι από αυτήν.
Ο Παζολίν είχε πει μια πάρα πολύ ωραία ατάκα
ότι η μεγαλύτερη και καλύτερη εγκληματική οργάνωση είναι η οικογένεια.
Ο Παζολίν, σπουδαίος.
Από κει και πέρα, η οικογένεια χρησιμοποιείται πάρα πολύ απλά
και πολλές φορές όχι τόσο εύκολα, αλλά πολύ άμεσα,
για να μιλήσει για κάτι μεγαλύτερο που λέγεται κοινωνία.
Αφού άλλωστε και το άτομο που μεγαλώνει σε μια οικογένεια έρχεται για να ετοιμαστεί, να το πούμε έτσι,
για κάτι μεγαλύτερο που λέγεται κοινωνία,
οπότε μπορεί κανείς να αναλύσει την οικογένεια
και να μιλήσει για την κοινωνία.
Ένα βασικό ερώτημα που είχε η ταινία,
που εμένα με απασχολούσε πάρα πολύ και με απασχολεί ακόμη,
είναι γιατί αυτοί οι άνθρωποι ενώ καταπιέζονται, ενώ ευνουχίζονται,
δεν ανοίγουν απλά την πόρτα, που είναι μια ξεκλείδωτη πόρτα,
να βγουν έξω και να πάρουν τις αποφάσεις τους.
Είναι ένα θέμα που πάντα με απασχολούσε και πάντα θα με απασχολεί
και με απασχολεί όσον αφορά και τη σημερινή εποχή
γιατί οι Έλληνες δεν αποφασίζουν να κάνουν κάτι απέναντι σε αυτό.
Όχι μόνο οι Έλληνες, αλλά και οι Ευρωπαίοι,
σε όλη αυτήν τη πλασματική κρίση που δε μας αφορά εν τέλει καθόλου.
Νομίζω ότι ο κινηματογράφος είναι μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία
να μιλήσουμε για πράματα που μας απασχολούνε,
που μας δείχνουν μια αλήθεια
που τόσο καιρό μας κρύβανε
ή που τόσο καιρό και μεις οι ίδιοι δεν θέλαμε να δούμε.
Νομίζω ότι πρέπει κανείς να μπει σε αυτό τον δρόμο που λέγεται
αλήθεια, κινηματογράφος, τέχνη,
αφού άλλωστε η τέχνη πάντα άνθιζε σε εποχές κρίσης,
το λέει η ιστορία της τέχνης.
Το δίλημμα δεν είναι εύκολο, διλήμματα έχουμε όλοι.
Δίλημμα έχω και γω αυτή τη στιγμή που όντας με ένα τέτοιο μεγάλο βραβείο
πρέπει να αποφασίσω αν θα μείνω ένας δημιουργός ή θα κάνω ψυχαγωγία,
κάτι το οποίο δεν έχει καμία σχέση με μένα.
Πώς άλλωστε να αρνηθεί κανείς;
(Χειροκρότημα)
Πώς άλλωστε κι εγώ ο ίδιος να απαρνηθώ κάτι που τόσο καιρό έχω στερηθεί;
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
(Χειροκρότημα)