#006: Τιμιότητα, κριτήρια για γονείς και ψηφοφόρους, τα λάθη, τα φτερά των παιδιών.
(Ήχοι πόλης)
Για να αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου θα πρέπει να συμπεριφέρεται αυτός
έτσι όπως θα ήθελε να του συμπεριφέρονται.
Οπωσδήποτε χρειάζεται
ανάλογα βέβαια και με τον τύπο του ανθρώπου
κάτι ανάλογο.
Ευγένεια, ας πούμε, ναι. Ευγένεια.
Χαρακτήρα.
Σκέψη και αντιμετώπιση των πραγμάτων προς το καλό.
Είναι πρωταρχικό
για να μπορέσεις να ζεις αρμονικά στην κοινωνία
και να μπορέσεις να εξελιχθείς μέσα σε αυτήν.
Δηλαδή το σωστό τελικά δεν είναι ίδιο για όλους.
Δεν αισθάνονται όλοι καλά με το καλό.
Αυτό που σε εσένα φαίνεται λογικό σε κάποιον άλλον φαίνεται παράλογο.
Και δεν είναι βέβαια απαραίτητο ότι εσύ θα πρέπει να το δεχτείς αυτό.
Εσύ θα πρέπει να λειτουργήσεις με το δικό σου ένστικτο.
Αυτό το πράγμα, αυτό το ένστικτο το οποίο μέσα σε εσένα, μέσα στον δικό σου τον εαυτό έχει αναπτυχθεί και έχει εξελιχθεί.
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν εξελιχθεί και έχουν γίνει πλέον καλοί και λογικοί και υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι υπό εξέλιξη.
Το να είσαι τίμιος
σ'αυτή την εποχή που διανύουμε
είναι θέμα επιλογής.
Μπορείς να είσαι τίμιος και να είσαι και πολύ καλά με τον εαυτό σου.
Το τίμιος έχει να κάνει με τους στόχους.
Έχει να κάνει με πολλά πράγματα. Εξαρτάται δηλαδή το τίμιος ή το ανέντιμος από το τι στόχους έχεις βάλει.
Δηλαδή άμα πρέπει να θυσιάσεις την τιμιότητά σου για να πετύχεις κάποιους στόχους αυτό είναι επιλογή σου.
Βεβαίως μπορείς να είσαι τίμιος. Γιατί; Δεν υπάρχει πρόβλημα πάνω σ'αυτό ούτε δυσκολία.
Είναι πάρα πολύ εύκολο να είσαι τίμιος.
Και αν θέλεις, όταν έχεις εξελιχθεί και είσαι άνθρωπος που πάει προς το καλό,
είναι πανεύκολο για 'σένα να λειτουργείς με τίμιο τρόπο
και οι στόχοι σου να είναι παράλληλοι με αυτό.
Γιατί είναι δύσκολο να είσαι τίμιος;
Επειδή θα σου φερθεί κάποιος δηλαδή άσχημα
εσύ θα πρέπει, τί να κάνεις, να αντιδράσεις; Να φερθείς και εσύ άσχημα;
Θα γίνεις σαν εκείνον.
Όχι, δε νομίζω ότι είναι δύσκολο αυτό.
Εσύ θα ακολουθήσεις τη δική σου την πορεία, δε θα σε παρασύρει αυτό το πράγμα που λες
ότι κάποιος θα σε αδικήσει δηλαδή.
Είναι μέσα στα πλαίσια της επιβίωσης που λέγαμε πρωτύτερα.
Η δική μου η άποψη είναι ότι δε θα 'πρεπε να επιτρέπεται σε όλους τους ανθρώπους να είναι γονείς.
Θα έπρεπε να υπάρχει ένα σύστημα που να διασφαλίζει την ποιότητα.
Για να πούμε ότι έχουμε μια πιο ομαλή και πιο γρήγορη εξέλιξη του ανθρώπου.
Δεν είναι απόλυτα δίκαιο αυτό.
Ακούγεται και φασιστικό δηλαδή, έχουμε ξαναπεί για αυτό το πράγμα.
Εντάξει, αλλά σκέψου τώρα ότι σε ένα άθλημα, ας πούμε, στα 100 μέτρα τρέξιμο
δίνουνε στην αρχή εξετάσεις κάποιοι, ξέρω 'γω εκατό,
περνάνε οι πενήντα, μετά περνάνε στο δεύτερο στάδιο οι υπόλοιποι
και στο τέλος τρέχουνε οι οχτώ.
Και απ'τους οχτώ βγαίνουνε οι τρεις πρώτοι.
Για οτιδήποτε λοιπόν υπάρχει μία βαθμολόγηση.
Δε μπορούμε όλοι να πάμε να τρέξουμε στα 100 μέτρα. Και να πούμε ότι ξέρουμε και να τρέχουμε.
Όπως, ας πούμε, λέω και για το ποιός θα ψηφίσει. Γιατί να ψηφίζουνε όλοι;
Γιατί να αφήσω εγώ να ψηφίζει ένας ηλίθιος, ας πούμε, για το μέλλον μου;
Που ξέρω ότι είναι ηλίθιος, ότι είναι αποδεδειγμένο ότι ο άνθρωπος αυτός δε μπορεί να έχει σωστή κρίση.
Δεν έχει εμπειρία για να μπορέσει να πει ποιός είναι αυτός ο οποίος θα μπορέσει να μας κυβερνήσει.
Ποιός επέλεξε τον ψηφοφόρο εν πάσει περιπτώσει;
Οι ψηφοφόροι θα εκλέξουνε τους διοικητές. Τους ψηφοφόρους ποιός τους εκλέγει;
Με ποιά κριτήρια; Είναι πολύ χαλαρά θέλω να πω τα κριτήρια. Είναι πολύ χαλαρά τα κριτήρια.
Και αυτό συμβαίνει και με τους γονείς. Είναι πολύ χαλαρά τα κριτήρια.
Άντε, να ξεκινήσουμε να γίνουμε γονείς. Δηλαδή...
Για ποιό λόγο γίνεται κάποιος γονέας, ας πούμε;
Επειδή έφτασε στο επίπεδο ότι, ναι, με τον άνθρωπο που επέλεξε να ζήσει μαζί του μπορεί να κάνει και παιδιά;
Και μετά αποδεικνύεται ότι δε μπορούσε ποτέ να το κάνει αυτό.
Και βρίσκονται κάποια παιδιά αστήριχτα εφόσον οι γονείς τους θα χωρίσουνε.
Και αναλαμβάνει ο οποιοσδήποτε να τα διαπαιδαγωγήσει και για αυτό έχουμε και, ίσως, κάποιες φορές χάλια στην κοινωνία.
Η κοινωνία για να γίνει πιο σωστή θα πρέπει να υπάρξει εξέλιξη.
Θες με τους νόμους; Θες με την εκπαίδευση; Θες με κάποιον τρόπο να υπάρξει εξέλιξη.
Αυτό λέω. Δε θέλω να φανεί φασιστικό αυτό που λέω.
Δεν είναι δηλαδή απόλυτο αυτό που λέω.
Ότι θα πρέπει δηλαδή οι γονείς να μην είναι οποιοιδήποτε
Ναι, να είναι οποιοιδήποτε, αλλά αυτοί να πληρούνε κάποιες προϋποθέσεις.
Όταν ξεκινάς από το "Α", ας πούμε, άμα έχεις ένα παιδί σήμερα, εσύ, εδώ,
και όσο μεγαλώνει τόσο χειροτερεύει, έτσι;
Ενώ ήτανε καλός μαθητής μετά έγινε κακός, μετά έγινε ληστής, μετά πήγε φυλακή, μετά σκότωσε το δεσμοφύλακα...
ε αυτό τώρα είναι μείον, έτσι;
Ένα τέτοιο άτομο, ας πούμε, δε θέλουμε να μας βγάλει απογόνους. Τι να τους κάνουμε τέτοιους απογόνους;
Αυτό θέλω να πω.
Αν αυτό το πράγμα είναι δίκαιο. Δε ξέρω αν είναι δίκαιο.
Για εμένα ακούγεται λογικό, όχι δίκαιο απαραίτητα.
Θέλεις να βάλεις τεράστιους, μεγάλους στόχους τους οποίους σ'αυτή τη χώρα δε θα μπορέσεις να τους πετύχεις ποτέ;
Επιλογή είναι.
Θα πρέπει να πάρεις αποφάσεις αφού κάτσεις και σκεφτείς πραγματικά πολύ.
Δε πρέπει να το πάρεις δηλαδή ότι «ξέρεις τι, άντε φεύγουνε όλοι, πάω να φύγω και εγώ ας πούμε»
«Δεν είναι καλά στην Ελλάδα, είναι καλά, ξέρω 'γω, στην Αγγλία, είναι καλά στη Γερμανία
που έχουν πιο σταθερά συστήματα, που οι νόμοι εφαρμόζονται... που... που... που...». Έτσι; Ωραία.
Αν πούμε ότι ζεις πολλά χρόνια. Αν πάρουμε σα δεδομένο, για να αυξήσουμε τη συζήτηση, ότι ζεις πολλά χρόνια.
Γιατί κανένας δε ξέρει πόσο θα ζήσει.
Σ'αυτά τα χρόνια λοιπόν τι θα 'θελες εσύ να κάνεις; Τι θα θελες να καταφέρεις;
Πρέπει τέτοιες συζητήσεις να κάνεις με τον εαυτό σου για να δεις αν αξίζει τον κόπο να παρατήσεις
την πατρίδα σου, το μέρος που έζησες την αρχή της ζωής σου για να πας να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου κάπου αλλού.
Μπορεί να είναι καλό αυτό.
Μπορεί να κάνεις καλύτερα πράγματα εκεί για τον κόσμο.
Μπορεί να ωφελήσεις και την πατρίδα σου γιατί, ας πούμε...
Α! Έχουμε τη Βαρβάκειο αγορά γιατί ο Βαρβάκης έδωσε λεφτά και έγινε η Βαρβάκειος αγορά.
Ω πω πω πω πω!
Δεν κόβουμε ποτέ τα φτερά (των παιδιών).
Δεν του κόβουμε τα φτερά.
Εγώ δεν είπα ποτέ να κοπούνε τα φτερά.
Δεν είπα ποτέ να πούμε ότι «Ξέρεις τι; Σου βάζω ταβάνι». Χωρίς ταβάνι.
Να έχεις την ελευθερία. Ελεύθερος σημαίνει παιδευμένος.
Έτσι;
Ελεύθερα θα πάρει την απόφαση και θα λειτουργήσει.
Δεν πρόκειται ποτέ κανένας σωστός γονιός, κατ'εμέ, να του βάλει φρένο, να του βάλει ταβάνι, να του πει ότι «μέχρι εκεί».
Τι θα πει; Βεβαίως. Άμα θέλει να πάει στο εξωτερικό, να πάει στο εξωτερικό.
Κανένα πρόβλημα.
Αν νομίζει ότι αυτό πρέπει να κάνει, να το κάνει.
Δεν θα το πω εγώ. Εγώ θα πω το εξής, αυτό που είπα και προηγουμένως.
Που θα περάσει καλύτερα τη ζωή του;
Πού θα νιώθει καλύτερα;
Εμένα θα μου αρέσει για τα δικά μου τα παιδιά να νιώθουν αυτά καλά.
Δηλαδή αυτό είναι το ζητούμενο. Δεν είναι το ζητούμενο να έχω εγώ τα παιδιά μου και να τα χαίρομαι.
Και να μην περνάν καλά. Ή να περνάν καλά αλλά μόνο και μόνο για να τα έχω εγώ κοντά μου να θέλω αυτό το πράγμα. Όχι.
Είναι αυτό που έλεγε και ο Σωκράτης με τη φιλία.
Πρέπει να σκέφτεσαι το καλό του φίλου σου.
Αυτός να αισθάνεται καλά. Τότε λέγεσαι φίλος.
Όταν νοιάζεσαι για το καλό του φίλου σου, τότε είσαι φίλος.
Όταν νοιάζεσαι για το καλό του παιδιού σου, τότε είσαι γονιός.
Για χίλιους δύο λόγους την κάθε φορά κάνεις κάποιο λάθος.
Ωραία, δεν είσαι τέλειος. ΟΚ, θα κάνεις λάθος. Σημασία έχει να μαθαίνεις από τα λάθη σου.
Δεν είναι σημαντικό να κάνεις λάθος. Δεν πρέπει να γίνεται το λάθος. Παρόλα αυτα γίνεται.
ΟΚ, γίνεται. Καλά θα είναι να μη το ξανακάνεις το λάθος. Αν το καταλάβεις ότι το 'κανες, ότι ήτανε λάθος αυτό που 'κανες.
Δεν πρέπει να κάνουμε λάθη για να μάθουμε. Αν αυτό θέλεις να πεις.
Δεν πρέπει να μαθαίνουμε μέσα από τα λάθη ντε και καλά. Μπορούμε να μάθουμε και χωρίς να κάνουμε λάθη.
Μπορούμε να μάθουμε γιατί αντιγράψαμε. Μπορούμε να μάθουμε γιατί μελετήσαμε.
Πρέπει να κάνουμε λάθος για να μάθουμε;
Ο πιο λάθος τρόπος για να μάθεις είναι κάνοντας λάθος. Είναι ο τελευταίος.
Έχουμε χίλιους δύο καλύτερους τρόπους να μάθουμε πράγματα. Όχι από το λάθος.
Ο τελευταίος τρόπος να μάθεις πράγματα είναι το λάθος.
Να ορμήσεις, να κάνεις λάθος και να δεις ότι αυτό ήταν λάθος και μετά «α, τ' άλλο είναι το σωστό».
Ε όχι ρε φίλε, εντάξει.
Χμμ.... Ναι ε;
Αν μπορούσαμε να φωνάξουμε κάτι στον κόσμο...
Πρέπει να είναι μια λέξη αυτό.
Γιατί δε μπορείς να φωνάξεις πολλά πράγματα μαζί, έτσι δεν είναι;
Είχε πει ο Χριστός το «αγαπάτε αλλήλους».
Που είναι καλό αυτό.