Θρησκευτικά | Χριστούγεννα - Ο Θεός γίνεται άνθρωπος | Γ' Δημοτικού Επ. 87
Παιδιά μου, γεια σας!
Λέγομαι Βιτζηλαίου Ελίζα και είμαι δασκάλα σε Δημοτικό σχολείο.
Σήμερα θα κάνουμε Θρησκευτικά.
Θρησκευτικά Γ' Δημοτικού.
Θα κάνουμε συγκεκριμένα την 4η ενότητα που αναφέρεται στη Γέννηση του Χριστού.
Τόσα χρόνια στο σχολείο κάνουμε ένα παιχνίδι με τα παιδιά της τάξης μου.
Και θα ήθελα να το κάνουμε μαζί, να συμμετέχετε όσο μπορείτε.
Γράφουμε λοιπόν μία λέξη στον πίνακα, τη βασική λέξη των Χριστουγέννων,
τα "Χριστούγεννα", την έχω εδώ ήδη γραμμένη,
και ζητάω από σας να σκεφτείτε τι σας φέρνει στο νου αυτή η λέξη,
η λέξη "Χριστούγεννα".
Προσπαθήστε να σκεφτείτε εκείνες τις μέρες, τι κάνουμε, πώς είμαστε.
Να σας πω τι μου λέτε συνήθως;
Χριστούγεννα; Χριστούγεννα - χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Το δέντρο που το στολίζουμε με το αστέρι ψηλά.
Χριστούγεννα - κάλαντα.
Τι άλλο μας φέρνουν στο νου τα Χριστούγεννα; Λιχουδιές.
Το οικογενειακό τραπέζι.
Λαμπιόνια, στολίδια.
Και στολίδια στους δρόμους.
Όλα αυτά, παιδιά, και πολλά άλλα ακόμα είναι τα Χριστούγεννα,
αν σκεφτούμε έτσι, τι είναι τα Χριστούγεννα, τι μας θυμίζουν.
Όμως, παιδιά, το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων,
είναι πιο βαθύ.
Δηλαδή όταν λέμε Χριστούγεννα,
τι μας έρχεται πρώτα στο μυαλό;
Ότι ο Κύριός μας, ο Χριστός, ήρθε στη Γη
και πήρε τη μορφή του ανθρώπου από αγάπη για μας τους ανθρώπους.
Άρα πάνω απ' όλα Χριστούγεννα είναι αγάπη.
Άμα ρωτήσουμε τα μικρά παιδιά, τα πολύ μικρά παιδάκια,
αν γράψω Χριστός = , τι είναι; Τι θα βάλω μετά το ίσον;
Χριστός = αγάπη, λένε τα περισσότερα παιδιά.
Γι' αυτό λοιπόν το βασικό μήνυμα των Χριστουγέννων,
είναι η αγάπη. Έτσι, παιδιά;
Η συγχώρεση.
Η προσφορά στους συνανθρώπους μας.
Η ειρήνη και η γαλήνη που νιώθουμε μέσα μας.
Πηγαίνουμε στην εκκλησία.
Ψάλλουμε ύμνους, προσευχόμαστε.
Όλα αυτά παιδια, βασικά αυτά είναι τα Χριστούγεννα.
Δηλαδή το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων,
είναι η αγάπη και ό,τι πορεύεται από αυτή.
Πώς μπορούμε εμείς τώρα,
να κάνουμε αυτή τη λέξη πράξη στην πραγματικότητα;
Δηλαδή πώς μπορούμε αυτό το μήνυμα των Χριστουγέννων,
να το κάνουμε αληθινό στην καθημερινή μας ζωή.
Δεν είναι ένα νόημα άπιαστο, δεν είναι κάτι αόριστο.
Ας πούμε στο σχολείο, στο σπίτι που είστε τώρα,
για σκεφτείτε πώς θα μπορούσε να είναι καλύτερη η ζωή σας;
Να βοηθάτε τους γονείς σας, να τους καταλαβαίνετε περισσότερο.
Τα αδέρφια σας, να μην μαλώνετε με τα αδέρφια σας, να τα αγαπάτε.
Να πάρετε τηλέφωνο τους παππούδες σας,
που θα χαρούν πάρα πολύ, άμα τους πάρετε τηλέφωνο αυτές τις μέρες.
Να προσφέρετε κάτι σε κάποιον συνάνθρωπό σας.
Σε ένα παιδάκι που ξέρετε ότι δεν έχει παιχνίδια, δεν έχει ρούχα,
κάτι που δεν χρειάζεστε εσείς και σας είναι άχρηστο.
Αυτό λοιπόν είναι η αγάπη. Η αγάπη είναι πράξη.
Και η παραμικρότερη πράξη αγάπης έχει σημασία.
Θυμηθείτε το αυτό.
Πάμε λοιπόν να διηγηθούμε μαζί, να φέρουμε στο μυαλό μας μαζί,
την ιστορία των Χριστουγέννων,
που σίγουρα την έχετε ακούσει πάρα πολλές φορές.
Αλλά πριν ξεκινήσω θέλω να σας πω το εξής.
Επειδή από πολύ μικρά παιδιά,
έχετε διαβάσει σε βιβλιαράκια, έχετε δει εικόνες των Χριστουγέννων,
και μοιάζουν λίγο με παραμυθάκι,
θέλω να σας πω ότι τα Χριστούγεννα,
παιδιά, η γέννηση του Χριστού,
είναι ένα πραγματικό γεγονός.
Δεν είναι δηλαδή όπως στην Ιστορία,
που κάνουμε τη Μυθολογία κι είναι μύθος,
και μετά μαθαίνουμε την ιστορία που βασίζεται σε πηγές και σε μαρτυρίες.
Τα Χριστούγεννα, η γέννηση του Χριστού είναι ένα πραγματικό γεγονός,
το οποίο μας το μαρτυρούν όχι μόνο οι Γραφές,
αλλά και ιστορικές πηγές.
Πάμε λοιπόν να δούμε την ιστορία των Χριστουγέννων.
Θέλω να σας πω καταρχάς ότι το γεγονός της γέννησης του Χριστού,
το προέβλεψαν οι προφήτες πολλά χρόνια πριν.
Και συγκεκριμένα, για παράδειγμα ο προφήτης Ησαΐας,
σχεδόν οκτώ αιώνες πριν, παιδιά, τη γέννηση του Χριστού,
είπε ότι "ο ίδιος ο Κύριος θα σας δώσει ένα σημάδι", δήλωσε.
(Η δασκάλα διαβάζει τη διαφάνεια)
Ας τα πάρουμε λοιπόν, παιδιά, τα πράγματα από την αρχή.
Θα μιλήσουμε για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
(Η δασκάλα διαβάζει τη διαφάνεια)
Τον Ευαγγελισμό, παιδιά, τον γιορτάζουμε ακριβώς 9 μήνες πριν τη γέννηση του Χριστού,
και σηματοδοτεί το ξεκίνημα της ενανθρώπισης του Κυρίου.
Δηλαδή, δέχθηκε τον λόγο του Θεού η Παναγία,
έδωσε τη συγκατάθεσή της και είπε "Ας γίνει το θέλημα του Θεού",
και έτσι λοιπόν πάμε να μιλήσουμε για την ιστορία των Χριστουγέννων.
Το ταξίδι στη Βηθλεέμ και η γέννηση του Χριστού.
Η Μαρία και ο Ιωσήφ ζούσαν στη Ναζαρέτ.
Η Μαρία είχε τον Ιωσήφ σαν προστάτη της.
Ο Ιωσήφ προστάτευε και αγαπούσε πολύ τη Μαρία.
Δεν ήταν σύζυγος της Μαρίας, δεν ήταν άντρας της Παναγίας ο Ιωσήφ.
Ήταν αυτός που τη βοηθούσε.
Γιατί μην ξεχνάτε, εκείνα τα χρόνια ήταν τελείως διαφορετική η νοοτροπία,
και μια γυναίκα μόνη της και μάλιστα έγκυος,
ήταν δύσκολο να κινείται και να κυκλοφορεί.
Εκείνος λοιπόν ήταν, ας πούμε, ο φύλακας άγγελός της.
Εκείνον την καιρό λοιπόν , παιδιά, ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Καίσαρας Αύγουστος,
διέταξε να γίνει απογραφή του πληθυσμού.
Δηλαδή έπρεπε ο κάθε πολίτης της αυτοκρατορίας
να πάει στον τόπο καταγωγής του, στο χωριό του, ας πούμε,
κι εκεί να μετρήσουν πόσοι είναι οι κάτοικοι.
Αυτό έπρεπε να κάνουν και ο Ιωσήφ με τη Μαρία.
Επειδή ο Ιωσήφ καταγόταν από τη Βηθλεέμ,
έπρεπε να κάνουν ένα μεγάλο ταξίδι στη Βηθλεέμ.
Μεγάλο ταξίδι...
Σκεφτείτε βέβαια ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τα μέσα
που έχουμε εμείς σήμερα.
Ταξίδευαν ή πεζοί, με τα πόδια, ή με τα ζώα,
γαϊδουράκια, άλογα κλπ.
Έτσι λοιπόν χρονικά ήταν σίγουρα πολύ μεγάλο το ταξίδι.
Ο Ιωσήφ έβαλε λοιπόν τη Μαρία πάνω στο γαϊδουράκι
και ξεκίνησαν για τον προορισμό τους, για τη Βηθλεέμ.
Όταν έφτασαν όμως στη Βηθλεέμ,
μετά από ένα πολύ κουραστικό ταξίδι, όπως είπαμε,
ήταν πολύ αργά, είχε βραδιάσει,
και δεν έβρισκαν πουθενά να μείνουν.
Ζήτησαν από 'δω, ζήτησαν από 'κει,
ένα μέρος να μπορέσουν να περάσουν το βράδυ πουθενά.
Ένας λοιπόν ταβερνιάρης που τους λυπήθηκε,
τους είπε ότι έχει έναν στάβλο,
που βάζει τα ζώα του, που είναι ζεστός και καθαρός,
και μπορούσαν να περάσουν το βράδυ τους εκεί.
Ο στάβλος αυτός ήταν μέσα σε μια σπηλιά.
Πήγαν λοιπόν εκεί ο Ιωσήφ με τη Μαρία
και το βράδυ την έπιασαν οι πόνοι.
Ήρθε η ώρα να γεννηθεί ο Χριστός.
Πραγματικά, εκείνο το βράδυ,
γεννήθηκε ο Χριστός σε μια ταπεινή φάτνη.
Και μάλιστα η Παναγία όταν τον γέννησε τον σπαργάνωσε,
δηλαδή, τον τύλιξε, τον φάσκιωσε,
τον τύλιξε πολύ στενά σε πανιά που ήταν ειδικά για μωρά,
και τον έβαλε στο μέρος που τρώνε τα ζώα,
στη φάτνη, στο παχνί όπως λέμε,
είναι ένα δοχείο που τρώνε τα ζώα σαν κουνίτσα εκεί,
για να μπορέσει να τον φροντίσει όπως φροντίζουμε ένα μωρό,
γιατί ο Χριστός έχει φυσικά και την ανθρώπινη διάστασή του,
και συμμετέχει σε όλες τις πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης,
όπως είναι και αυτό, που θα το δούμε στη συνέχεια στις αγιογραφίες.
Όπως είχαν προβλέψει, παιδιά, οι προφήτες,
εκείνο το βράδυ ένα πολύ λαμπερό αστέρι,
που κινούταν προς τη Βηθλεέμ,
με τη γέννηση του Χριστού ήρθε και στάθηκε ακριβώς
πάνω από το σπήλαιο που γεννήθηκε ο Χριστός.
Εδώ σας έχω βάλει και στη φωτογραφία δεξιά πάνω,
μια πραγματική φωτογραφία είναι αυτή,
που μας δείχνει ένα αστέρι που λάμπει στον ουρανό και κινείται.
Είναι ένα πραγματικό φαινόμενο.
Και μάλιστα οι αστρονόμοι, παιδιά,
μελετώντας προς τα πίσω τα φαινόμενα που είχαν συμβεί στον ουρανό εκείνη την εποχή,
βρήκαν ότι όντως υπήρχε ένα πάρα πολύ λαμπερό αστέρι,
το οποίο κινούταν και ήρθε και στάθηκε πάνω από τη Βηθλεέμ.
Είναι ένα πραγματικό περιστατικό κι αυτό.
Και γι' αυτό σας έχω μια αληθινή φωτογραφία.
Φυσικά δεν είναι η ίδια! Εντάξει, έχουνε μεσολαβήσει χιλιάδες χρόνια.
Για να 'χετε στο μυαλό σας τη γέννηση σαν ένα αληθινό γεγονός.
Εκεί κοντά λοιπόν στη σπηλιά που γεννήθηκε ο Χριστός,
ήταν κάποιοι βοσκοί που φύλαγαν τα πρόβατά τους το βράδυ,
και ξεκουράζονταν.
Ξαφνικά η νύχτα έγινε μέρα!
Μια τεράστια λάμψη έκανε τους βοσκούς να πέσουν κάτω απ' τον φόβο τους
και να κλείσουν τα μάτια, και παρουσιάστηκε μπροστά τους ένας άγγελος.
Αυτός ο άγγελος τους έφερε το χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του Χριστού
και τους προέτρεψε να πάνε να προσκυνήσουν το θείο βρέφος.
Χωρίς να χάσουν χρόνο, πήραν ένα μικρό αρνάκι νεογέννητο
και ξεκίνησαν να πάνε να προσκυνήσουν τον μικρό Χριστό.
Στον δρόμο στρατιές αγγέλων είχαν πλημμυρίσει τον ουρανό,
είχαν ανοίξει οι ουρανοί και στρατιές αγγέλων υμνούσαν,
"Δόξα στον ύψιστο Θεό και ειρήνη στη γη.
Αγάπη και σωτηρία στους ανθρώπους".
Παράλληλα όμως, παιδιά,
κάμποσο καιρό πριν έρθει η ώρα να γεννηθεί ο Χριστός μας στη Βηθλεέμ,
τρεις μάγοι από τα βάθη της Ανατολής,
είχαν μάθει, είχαν διαβάσει μάλλον τις Γραφές τους,
και είδανε ότι έλεγαν οι προφήτες πως θα γεννηθεί ο Χριστός,
όταν υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα σημάδια.
Είδανε λοιπόν το σημάδι,
αυτό το υπέρλαμπρο αστέρι στον ουρανό,
και κατάλαβαν ότι ήρθε η ώρα να πάνε να προσκυνήσουν
τον βασιλιά των Ιουδαίων, όπως έλεγαν οι Γραφές.
Στην πραγματικότητα βέβαια ο Χριστός δεν είναι βασιλιάς με την κοσμική έννοια.
Αλλά είναι ένας βασιλιάς των Ουρανών.
Όχι βασιλιάς με σκήπτρο και κορώνα.
Ξεκίνησαν λοιπόν οι μάγοι,
στο δρόμο για να φτάσουν στη Βηθλεέμ ακολουθώντας το αστέρι,
σταμάτησαν στο παλάτι του βασιλιά Ηρώδη.
Εκεί όμως ο Ηρώδης όταν άκουσε ότι πρόκειται να γεννηθεί ένας άλλος βασιλιάς,
και να του πάρει τη βασιλεία, έτσι σκέφτηκε στο μυαλό του,
έβαλε σε δράση ένα πονηρό σχέδιο.
Και είπε τότε στους τρεις μάγους,
"Να πάτε να προσκυνήσετε, αλλά όταν γυρίσετε,
να περάσετε πάλι από εδώ να μου πείτε πού ακριβώς
είναι ο νεογέννητος βασιλιάς".
Συμφώνησαν λοιπόν οι τρεις μάγοι και συνέχισαν το ταξίδι τους.
Έφτασαν στον προορισμό τους,
πολύ εύκολα γιατί τους καθοδηγούσε το αστέρι,
και πρόσφεραν τα δώρα τους,
χρυσό, λιβάνι και σμύρνα.
Αυτά τα τρία δώρα, παιδιά, είναι συμβολικά.
Χρυσό έδωσαν στο νεογέννητο θείο βρέφος σαν βασιλιάς που ήτανε.
Λιβάνι για την θεϊκή του υπόσταση.
Έτσι; Το λιβάνι το χρησιμοποιούμε και στην λατρεία μας.
Και σμύρνα για την ανθρώπινη υπόστασή του.
Η σμύρνα παιδιά είναι ένα υλικό
που χρησιμοποιούσαν τότε, μια ουσία που έβγαινε από τα δέντρα,
και το χρησιμοποιούσαν σαν παυσίπονο για τους σωματικούς πόνους,
γι' αυτό λέμε ότι η σμύρνα είναι για την ανθρώπινη διάσταση του Χριστού.
Συνεχίζουμε λοιπόν, παιδιά, και τώρα θέλω να διαβάσουμε μαζί,
την εικόνα της γέννησης του Χριστού.
Βλέπουμε εδώ την εικόνα και από κάτω
βλέπουμε μία φράση από έναν πολύ όμορφο χριστουγεννιάτικο ύμνο,
"Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ὅτι ὤφθης ἐπὶ γῆς ὡς ἄνθρωπος δι' ἡμᾶς;".
Τι να προσφέρουμε σε σένα, Χριστέ μου,
που εμφανίστηκες στη γη σαν άνθρωπος για χάρη μας, για μας;
Εδώ βλέπουμε λοιπόν, στην όμορφη αυτή εικόνα της γέννησης,
καταρχάς να πούμε ότι η εικόνα της γέννησης είναι μία εορταστική εικόνα,
έχει πανηγυρικό χαρακτήρα, βλέπουμε στο κέντρο την Παναγία με το Χριστό δίπλα της,
όπως σας είπα, στην πέτρινη φάτνη φασκιωμένο.
Και γύρω - γύρω όλη η πλάση γιορτάζει.
Στο πίσω μέρος είναι σκοτεινό το τοπίο,
βλέπουμε έτσι το σκούρο φόντο.
Σε αντίθεση με το μπροστινό μέρος που είναι φωτεινό.
Αυτό συμβολίζει το σκοτάδι στο οποίο ήταν οι άνθρωποι πριν τον ερχομό του Χριστού,
και το καινούργιο κομμάτι, το φωτεινό, το μπροστινό κομμάτι,
είναι ο καινούργιος κόσμος που ανατέλλει με τη γέννηση του Χριστού.
Γύρω από την Παναγία λοιπόν και τον Χριστό που είναι τα κεντρικά πρόσωπα,
παρατηρούμε εκεί στη φάτνη του Χριστούλη δύο ζώα,
που ζεσταίνουν τον Χριστό με την αναπνοή τους.
Αυτά τα ζώα, παιδιά, συμβολίζουν τους ανθρώπους της Παλαιάς Διαθήκης.
Περίμεναν διαβάζοντας τις προφητείες των προφητών,
με μεγάλη αγωνία τον ερχομό του Μεσσία.
Και για να δούμε γύρω - γύρω τι προσφέρει η πλάση στον Χριστό.
Από πάνω ακριβώς βλέπουμε την ακτίνα του άστρου της γέννησης,
που βλέπουμε ότι ο ουρανός προσφέρει λοιπόν το αστέρι.
Αριστερά πάνω βλέπουμε μια στρατιά αγγέλων,
οι άγγελοι προσφέρουν τον ύμνο τους.
Κάτω απ' τους αγγέλους παρατηρούμε τους τρεις μάγους
που προσφέρουν τα δώρα τους που είπαμε.
Και δεξιά τώρα, στο δεξί μέρος,
βλέπουμε τον άγγελο που 'χει εμφανιστεί στους βοσκούς.
Και οι βοσκοί προσφέρουν τον θαυμασμό τους.
Και το αρνάκι μετά που πήραν δώρο στον νεογέννητο Χριστούλη.
Και στις άκρες της εικόνας,
κάτω αριστερά και δεξιά,
παρατηρούμε ότι κάτω αριστερά είναι ο Ιωσήφ,
ο οποίος είναι πάντα μακριά από το βρέφος και την Παναγία,
γιατί δεν είναι ο σύζυγος της Παναγίας, δεν είναι άντρας της.
Είπαμε είναι ο προστάτης της, αυτός που την αγαπάει και την προσέχει.
Ενώ δεξιά παρατηρούμε δύο γυναίκες,
είναι απλές γυναίκες, το καταλαβαίνουμε γιατί δεν έχουν φωτοστέφανο,
που φροντίζουν το μωρό, το θείο βρέφος,
το καταλαβαίνουμε από το φωτοστέφανο ότι είναι ο Χριστούλης.
Κι αυτό θέλει να μας δείξει αυτό που σας είπα προηγουμένως,
την ανθρώπινη διάσταση του Χριστού.
Ναι μεν ήταν και είναι Θεός,
αλλά συμμετέχει σε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής,
και σαν ένα μωράκι κι αυτός έπαιρνε το λουτρό του σε αυτό το σημείο.
Πάμε λοιπόν τώρα, παιδιά,
να σας διαβάσω ένα πολύ όμορφο απόσπασμα,
από ένα μεγαλύτερο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη.
"Ο αδελφός Ιησούς" λέγεται το ποίημα
και το απόσπασμα "Η Γέννηση".
(Η δασκάλα διαβάζει το ποίημα)
Όπως, παιδιά μου, θα περάσουν και πάρα πολλοί αιώνες,
όσο μάλλον για την ακρίβεια υπάρχει αυτός ο κόσμος,
δεν θα ΄χουμε να πούμε τίποτα πιο όμορφο και πιο ελπιδοφόρο,
από τη γέννηση του Χριστού.
Σας εύχομαι λοιπόν, παιδιά μου, ολόψυχα,
αυτά τα Χριστούγεννα να είναι αληθινά Χριστούγεννα,
να είναι τα καλύτερα Χριστούγεννα που έχετε περάσει ποτέ.
Γεια σας!
