×

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε τη λειτουργία του LingQ. Επισκέπτοντας τον ιστότοπο, συμφωνείς στην πολιτική για τα cookies.

image

De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk XVI

De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk XVI

XVI

Den volgenden dag waren Emilie en Marianne van Naghel bezig in haar boudoir. Zij hadden een zitkamer samen en Louise, de oudste zuster, had er eene apart. Emilie was bezig waterverven van den wand te nemen.

- De kamer was zoo gezellig! zeide zij zacht en schoof de aquarellen samen.

Marianne begon plotseling te snikken. De kamer was geheel overhoop, omdat Emilie verzamelde wat het hare was en het behangselpapier kwam met vreemde, frissche onverschoten vierkante plekken te voorschijn.

- Waarom trouw je ook dien akeligen jongen! riep Marianne snikkende uit. Wij waren zoo pleizierig te zamen, wij leefden met elkaâr... Als je trouwt heb ik niemand meer en het kan me niet schelen op nieuw mijn kamer te arrangeeren.

Emilie had een vagen blik van te staren in een vage toekomst.

- Kom Marianne - ik blijf in Den Haag...

- Neen, ik heb je al verloren! snikte Marianne driftig voort. Wat heb je in dien jongen gezien, wat heb je in dien jongen gezien?

Zij omhelsde hare zuster woest tegen zich aan en dwong:

- Zeg het dan... Wat heb je in dien jongen gezien?

- In... Eduard? Ik hoû van hem...

- Zoo? zei Marianne. Is het dan dàt alleen maar... hoûen van een man... liefde...

Een meid kwam binnen.

- Freule, daar is een koffer uit Brussel... met uw japonnen. Mevrouw vraagt of die dadelijk naar boven kan worden gebracht, om geen rommel beneden te hebben.

- Ja, breng maar boven.

Marianne was zenuwachtig in een stoel gezonken, sloot de oogen. Zij was zeer zenuwachtig, terwijl Emilie vreemd kalm doozen, portretten, bibelots schikte bij elkaâr.

- Emilie, zei Marianne gelaten; wat maak je een rommel!

- Wacht maar... ik neem alles weg.

- Ja juist... dat is het... alles gaat weg, alles gaat weg!

- Marianne, toe, hoû je toch goed.

Twee meiden zeulden een koffer aan.

- Waar, freule?

- Laat maar op de gang.

Bertha kwam boven.

- Dadelijk uitpakken, Emilie, anders kreukt het...

- Zoû dat mijn bruidsjapon zijn?

- Ik denk het van wel...

- Dan maar op mijn bed.

- Neen hangen, in mijn garderobe...

De meiden openden den koffer; haalden doozen te voorschijn... Een derde meid kwam aan.

- Een kwitantie van Van der Laan, mevrouw.

- Marianne, daar is mijn sleutelmandje: betaal even... Zes-enzestig gulden.

De twee studenten kwamen boven.

- Ongezellige boel tegenwoordig, zei Frans. Je vindt nooit iemand in den salon, als je thuis komt. Het is òf partij, òf rommel.

- God, wat ziet jullie kamer er uit!

- Wacht, wil ik meê uitpakken?

- Mevrouw, ik versta niets van wat de baboe zegt van de jonge mevrouw...

- Mau apa, Alima?

- Njonja moeda vraagt of njonja besar even boven komt, zei de baboe in het Maleisch.

- Ja, ik kom dadelijk.

- Wat doen jullie hier? riep Marietje aan de deur. Mama, is Emilie's japon gekomen? Mag ik zien?

- Mevrouw, daar is de oude mevrouw en mevrouw Van der Welcke... Vragen of de dames in den salon wachten?

- Oma! gilde Frans naar beneden.

- Wacht, zei Henri, de trap afrennende. Ik zal oma en tante halen...

Marianne begon te snikken.

- Mijn God, wat is er nu, Marianne? riep Bertha.

- Ik word gek! riep Marianne.

Emilie zoende haar.

De oude mevrouw Van Lowe kwam langzaam de trap op, galant geleid door haar kleinzoon, tegemoet gekomen door haar anderen kleinzoon.

- Oma, de bruidsjapon van Emilie is gekomen en ze moet hem passen! riep Marietje opgewonden.

- Ben ik niet te veel? vroeg Constance.

- Neen, Constance! riep Bertha.

Zeker niet. Kom binnen.

Van boudoir en slaapkamer stonden alle deuren open. Louise was binnengekomen - meestal hield zij zich buiten de druktes - en zij plooide met Bertha en de kamenier de witte japon uit, die de geheele kamer plotseling vulde met een sneeuwschitterende blankheid...

- Wat is er, baboe? vroeg mevrouw Van Lowe.

- Njonja moeda vraagt of njonja besar even boven komt, herhaalde de baboe. Maar als de Kandjeng njonja besar misschien zoû kunnen komen... voegde zij er aan toe, de titels op elkaâr stapelend uit eerbied voor de oude mevrouw, die de njonja besar Bogor was geweest.

- Dan zal ik maar even gaan, zei de oude mevrouw. Constance, kom je meê...

Heel langzaam, een beetje moê van de trappen, ging de oude mevrouw de treden op, hare hand aan de leuning. Constance volgde haar. Op de bovenverdieping tochtte het met plotselinge waai; deuren sloegen.

- Baboe... staat er een venster open?

De baboe liep onbenullig rond, nog niet wetende van Hollandsche deuren en vensters.

In een zitkamer was Francis, Otto's vrouw, met de twee kinderen. - Maar Francis, heb je het raam open!

- O, grootmama, ik stikte!

- Baboe, doe dadelijk het raam dicht! Francis, hoe is het mogelijk...

- Kan niet, Kandjeng! zuchtte de baboe, met de kracht van een mug drukkende op de knoppen van het solide Hollandsche venster.

Constance hielp haar, drukte het venster neér.

- Hier is tante Constance, die komt kennis met je maken, Francis... Maar Francis, ben je in sarong en kabaai!

- Mag dat niet, oma... Dag tante.

- Kind, hoe ben je in vier jaar zoo ver-Indiescht! riep de oude mevrouw zoo boos, als Constance haar zich niet herinnerde. Hoe is het mogelijk, hoe is het mogelijk! Ben je Holland vergeten? In Maart, het raam open, in een vliegende tocht, met je twee kinderen, jij in sarong en kabaai en Huig in een hemdje. Wil je jezelve en de kinderen vermoorden? Baboe, trek sinjo een baadje aan! Francis, Francis, ik ben jaren in Indië geweest, maar ik was zelfs in Indië bijna altijd gekleed, en toen ik in Holland terugkwam, was ik Holland niet zoo vergeten, als jij, een geheel Hollandsch vrouwtje, in vier jaren vergeten bent!

De oude vrouw had al zelve het kind op den schoot genomen en kleedde het warmer.

- Grootmama, wat brom je... Zeg liever eens aan de keukenmeid, dat ze de boeboer van Ottelientje beter maakt; die stijfsel kan het kind niet eten... En ze heeft aan baboe verteld, dat ze geen tijd had andere te maken... Het heele huis is dol, omdat Emilie trouwt. We kunnen heusch niet blijven, bij papa en mama, hier op die bovenverdieping.

- Francis, verkleed je eerst: anders word ik ernstig boos...

- Allah dan toch, grootmama! riep Francis geërgerd, maar toen Constance haar ook raadde, wierp zij een peignoir over haar sarong en kabaai heen, en bleef zoo, de bloote voeten in muiltjes.

- Geen wonder als je altijd ziek bent! bromde grootmama, nog bezig met het kind,

- Ach, tante Constance, kan u niet even naar de keuken gaan en aan de keukenmeid zeggen, dat Ottelientje andere boeboer moet hebben...

- Lieve Francis, lachte Constance; de keukenmeid heeft mij nog nooit gezien, en ik haar niet en als ik in haar keuken kwam en over die boeboer sprak, zoû ze mij gedecideerd de deur wijzen...

- Wat een boel dan toch hier in Holland! riep Francis. Mijn kind gaat dood van den honger!

- Ik wil wel even naar mama gaan...

- Ja, toe, wil u?

Constance ging. In het boudoir stond voor een grooten spiegel Emilie in haar bruidsjapon. Het zware witte satijn verpletterde haar, stond haar hard en wreed, nu zij ongekapt was, er moê en bleek uitzag...

- Het lijf zit slecht... Het moet in Godsnaam terug naar Brussel, zei Bertha.

- Ellèndig! zei Emilie en het woord was bijna een vloek tusschen hare lippen.

- Marianne, schrijf jij den brief er bij... Ik zal er de spelden bijsteken... Of neen ik zal liever zelf schrijven... Constance, zie toch eens!

- Het plooit hier, zei Constance. Maar het is niet erg... Durf je het niet hier laten veranderen?

- Daar betaal ik nu waarachtig... begon Bertha, maar zij hield zich in en zeide niet hoeveel... En dan zit het nog slecht!

- Bertha, Francis zendt me naar je...

- Waarom?

- Er is een kleine moeilijkheid met de boeboer van Ottelientje.

- Ik kom, zei Bertha doodmoê.

De kamenier, den sleep van Emilie in de handen, volgde haar in de slaapkamer; Marianne en Constance bleven alleen. Constance zag, dat Marianne schreide.

- Wat is er, kind?

- O, tante...

- Wat is er?

- Is het leven heusch waard, zoo veel drukte en omslag te maken! Trouwen, je boel verhuizen, dansen, diners geven, soirées, japonnen bestellen, die slecht zitten en honderden kosten, ziek zijn, kinderen hebben, boeboer eten... tante is het heusch alles de moeite waard?

- Kind, het is of ik Paul hoor!

- O, neen, ik heb Pauls welsprekendheid niet. Maar ik stik er in, het zit me tot hier en ik voel me dood-, dood-, dood-ongelukkig!

- Marianne!

Het jonge meisje, plotseling, barstte in een zenuwsnikken uit en wierp zich in de armen van Constance. Om haar heen was de kamer éen rommel, de deuren stonden open...

- Marianne, ik zal de deuren sluiten...

- Neen, tante, laat maar en blijf even bij mij! Ik kan niet meer, ik kan niet meer! Ik ben zoo moê van dien omslag, van die noodelooze drukte, van die soirée gisteren, van die tableaux-vivants, van die nijdigheden van Floortje, van die hatelijkheden van tante Adolfine, ik ben moê, moê, moê van alles... Ik kan niet meer, tante... Ik hoû zoo veel van Emilie, altijd zijn we samen geweest, het was zoo lief, zoo gezellig... en nu, in eens, trouwt ze, met dien lammen jongen, en nu neemt ze haar aquarellen weg, en nu is het gedaan, en nu is àlles weg, nu is alles weg! En Henri, hij is er ook zoo akelig om; hij houdt net als ik dol van Emilie en begrijpt ook niet, waarom ze het doet... Ze heeft het hier goed, papa en mama en iedereen houdt van haar, we hadden zoo een lief leventje, al was het wat druk en al hoû ik niet van dat eeuwige uitgaan, maar nu, nu is alles weg, nu is àlles weg! Ik heb gisteren met Henri zitten huilen, en op de soirée moesten wij vroolijk zijn en iedereen dacht, dat hij vroolijk was, de vroolijke student, en de jongen was er zoo treurig om, en gisteren moest ik in dat tableau-vivant meêdoen, en Floortje was allerhatelijkst en Henri met Frans haddenimmers een dialoog, en de jongen kon niet en ik vroeg u, tante, waarom toch, waarom toch al die ellende, als we zoo pret-tig samen waren! En waarom trouwt Emilie nu met dien lammen jongen, met dien lammen jongen!

Zij balde hare vuisten en, door haar snikken, begon zij in eens luidkeels te lachen.

- Ach tante... ha-ha...! ach tante...! Let er toch niet op, wat ik zeg! Ik ben dol, ik ben dol, maar ze maken me ook dol: mama, de jongens, de meiden, de baboe, Francis en de kinderen: het is altijd net een draaimolen? Ha-ha... heeft u ooit zoo een drukte gezien als bij ons in huis...

Zij snikte nu en lachte tegelijkertijd en plotseling bedacht zij, dat zij zich te veel had geuit tegen een vreemde tante en dat mama niet hield van die spontane ontboezemingen tegen vreemden - en, omdat zij zich herstellen wilde, vroeg zij, in eens deftiger:

- Heeft u zich gisteren nog al geamuzeerd, tante Constance?

- Ja Marianne, ik vond het heel prettig zoo bij jullie allen terug te zijn...

- Vindt u Brussel niet prettiger dan Den Haag?

- Wij hadden het zoo stil in Brussel, den laatsten tijd...

- Rome, dat zoû ik wel gaarne willen zien...

- Ja, Rome is heel mooi...

Nu zwegen zij stil en zij voelden beiden, dat verledene dingen haar scheidden, de nieuwe, vreemde tante, die terug was gekomen, uit het verleden, en het jonge meisje, dat plotseling bang was er voor.

En zonder dat Marianne begreep, waarom, smachtte zij dwars door die schichtige vrees heen:

- O... een geluk... een groot geluk... dat me heelemaal vult!! Geen diners meer en japonnen en omslag om niets, maar... een geluk... een groot geluk...! Zij voelde zoo vreemd, duizelig... maar zij vond nog kracht om te zeggen:

- Het is jammer, dat u zoo lang van ons weg is geweest... Wij zouden àltijd veel van u... en oom... gehouden hebben... maar nu... zijn u beiden... nog zoo vreemd... voor ons allen...

- Ja... antwoordde Constance, heel moê, en zij begreep niet waarom zij zich plotseling heel treurig voelde - alsof het toch... voor allerlei dingen... niet goed was geweest, dat zij terug was gekomen - en als zoû zij een vreemde blijven, altijd, ook al voelde zij het groote gevoel, voor wie waren de haren, verwant...

- ...Een geluk... een groot geluk! verlangde Marianne nog, zachtjes, en zij perste met de handen haar borst, als benauwd van hare vreemde smachting...

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk XVI The|little|souls|of|Louis|Couperus|Volume|Chapter|XVI The Little Souls, by Louis Couperus - Part 1, Chapter XVI

XVI sixteen XVI

Den volgenden dag waren Emilie en Marianne van Naghel bezig in haar boudoir. The|following|day|were|Emilie|and|Marianne|of|Naghel|busy|in|her|boudoir The following day, Emilie and Marianne van Naghel were busy in her boudoir. Zij hadden een zitkamer samen en Louise, de oudste zuster, had er eene apart. They|had|a|living room|together|and|Louise|the|oldest|sister|had|there|one|separate They shared a sitting room, and Louise, the eldest sister, had one separately. Emilie was bezig waterverven van den wand te nemen. Emilie|was|busy|water painting|from|the|wall|to|remove Emilie was busy removing watercolors from the wall.

- De kamer was zoo gezellig! The|room|was|so|cozy - The room was so cozy! zeide zij zacht en schoof de aquarellen samen. said|she|softly|and|pushed|the|watercolors|together she said softly and gathered the watercolors together.

Marianne begon plotseling te snikken. Marianne|began|suddenly|to|sob Marianne suddenly began to sob. De kamer was geheel overhoop, omdat Emilie verzamelde wat het hare was en het behangselpapier kwam met vreemde, frissche onverschoten vierkante plekken te voorschijn. The|room|was|completely|in disarray|because|Emilie|collected|what|it|hers|was|and|the|wallpaper|came|with|strange|fresh|unbleached|square|spots|to|light The room was completely in disarray, as Emilie was collecting what was hers and the wallpaper revealed strange, fresh, unbleached square patches.

- Waarom trouw je ook dien akeligen jongen! Why|marry|you|also|that|awful|boy - Why are you marrying that awful boy! riep Marianne snikkende uit. shouted|Marianne|sobbing|out Marianne cried out sobbing. Wij waren zoo pleizierig te zamen, wij leefden met elkaâr... Als je trouwt heb ik niemand meer en het kan me niet schelen op nieuw mijn kamer te arrangeeren. We|were|so|happy|together|together|we|lived|with|each other|If|you|marries|have|I|nobody|more|and|it|can|me|not|care|about|new|my|room|to|arrange We were so happy together, we lived with each other... If you get married, I will have no one left and I don't care about rearranging my room again.

Emilie had een vagen blik van te staren in een vage toekomst. Emilie|had|a|vague|gaze|from|to|stare|in|a|vague|future Emilie had a vague look from staring into a vague future.

- Kom Marianne - ik blijf in Den Haag... Come|Marianne|I|stay|in|Den|Haag - Come Marianne - I will stay in The Hague...

- Neen, ik heb je al verloren! No|I|have|you|already|lost - No, I have already lost you! snikte Marianne driftig voort. sobbed|Marianne|angrily|on Marianne sobbed fiercely on. Wat heb je in dien jongen gezien, wat heb je in dien jongen gezien? What|have|you|in|that|boy|seen|what|have|you|in|that|boy|seen What did you see in that boy, what did you see in that boy?

Zij omhelsde hare zuster woest tegen zich aan en dwong: She|embraced|her|sister|fiercely|against|herself|to||forced She embraced her sister fiercely against her and demanded:

- Zeg het dan... Wat heb je in dien jongen gezien? Say|it|then|What|have|you|in|that|boy|seen - Then say it... What did you see in that boy?

- In... Eduard? In|Eduard - In... Eduard? Ik hoû van hem... I|love|of|him I love him...

- Zoo? Zoo - Oh? zei Marianne. said|Marianne said Marianne. Is het dan dàt alleen maar... hoûen van een man... liefde... Is|it|then|that|only|but|to love|from|a|man|love Is that all there is... loving a man... love...

Een meid kwam binnen. A|girl|came|inside A girl walked in.

- Freule, daar is een koffer uit Brussel... met uw japonnen. Miss|there|is|a|suitcase|from|Brussels|with|your|dresses - Miss, there is a suitcase from Brussels... with your dresses. Mevrouw vraagt of die dadelijk naar boven kan worden gebracht, om geen rommel beneden te hebben. Madam|asks|if|that|immediately|upstairs|upstairs|can|be|brought|to|no|mess|downstairs|to|have Madam asks if it can be brought upstairs right away, to avoid clutter downstairs.

- Ja, breng maar boven. Yes|bring|but|upstairs - Yes, take it upstairs.

Marianne was zenuwachtig in een stoel gezonken, sloot de oogen. Marianne|was|nervous|in|a|chair||closed|the|eyes Marianne had sunk nervously into a chair, closing her eyes. Zij was zeer zenuwachtig, terwijl Emilie vreemd kalm doozen, portretten, bibelots schikte bij elkaâr. She|was|very|nervous|while|Emilie|strangely|calm|boxes|portraits|knick-knacks|arranged|next to|each other She was very nervous, while Emilie calmly arranged boxes, portraits, and trinkets together.

- Emilie, zei Marianne gelaten; wat maak je een rommel! Emilie|said|Marianne|resigned|what|make|you|a|mess - Emilie, said Marianne resignedly; what a mess you're making!

- Wacht maar... ik neem alles weg. Wait|but|I|take|everything|away - Just wait... I'll take everything away.

- Ja juist... dat is het... alles gaat weg, alles gaat weg! Yes|right|that|is|it|everything|goes|away|everything|goes|away - Yes exactly... that's it... everything is going away, everything is going away!

- Marianne, toe, hoû je toch goed. Marianne|come on|hold|you|after all|well - Marianne, come on, just hold it together.

Twee meiden zeulden een koffer aan. Two|girls|dragged|a|suitcase|along Two girls were dragging a suitcase.

- Waar, freule? Where|miss - Where, miss?

- Laat maar op de gang. Let|but|in|the|hallway - Just leave it in the hallway.

Bertha kwam boven. Bertha|came|upstairs Bertha came upstairs.

- Dadelijk uitpakken, Emilie, anders kreukt het... Later|unpack|Emilie|otherwise|wrinkles|it - Unpack it right away, Emilie, or it will get wrinkled...

- Zoû dat mijn bruidsjapon zijn? would|that|my|wedding dress|be - Could that be my wedding dress?

- Ik denk het van wel... I|think|it|of|well - I think so...

- Dan maar op mijn bed. Then|but|on|my|bed - Then on my bed.

- Neen hangen, in mijn garderobe... No|hanging|in|my|wardrobe - No hanging, in my wardrobe...

De meiden openden den koffer; haalden doozen te voorschijn... Een derde meid kwam aan. The|girls|opened|the|suitcase|took out|boxes|out|in sight|A|third|girl|came|over The girls opened the suitcase; took out boxes... A third girl arrived.

- Een kwitantie van Van der Laan, mevrouw. A|receipt|from|Van|the|Laan|madam - A receipt from Van der Laan, madam.

- Marianne, daar is mijn sleutelmandje: betaal even... Zes-enzestig gulden. Marianne|there|is|my|key basket|pay|quickly||sixty|guilders - Marianne, there's my key basket: please pay... Sixty-six guilders.

De twee studenten kwamen boven. The|two|students|came|upstairs The two students came upstairs.

- Ongezellige boel tegenwoordig, zei Frans. Unpleasant|crowd|nowadays|said|Frans - It's an unfriendly place these days, said Frans. Je vindt nooit iemand in den salon, als je thuis komt. You|find|never|anyone|in|the|living room|when|you|home|arrive You never find anyone in the lounge when you come home. Het is òf partij, òf rommel. It|is|either|party||junk It's either a party or a mess.

- God, wat ziet jullie kamer er uit! God|what|looks|your|room|there|like - God, what does your room look like!

- Wacht, wil ik meê uitpakken? Wait|do I want|I|together|unpack - Wait, do I want to help unpack?

- Mevrouw, ik versta niets van wat de baboe zegt van de jonge mevrouw... Madam|I|understand|nothing|of|what|the|nanny|says|about|the|young|lady - Ma'am, I don't understand anything the nanny is saying about the young lady...

- Mau apa, Alima? Want|what|Alima - What is it, Alima?

- Njonja moeda vraagt of njonja besar even boven komt, zei de baboe in het Maleisch. Mrs|Moeda|asks|if|Mrs|Besar|just|upstairs|comes|said|the|nanny|in|the|Malay - The nanny asked if the madam could come upstairs for a moment, said the nanny in Malay.

- Ja, ik kom dadelijk. Yes|I|will come|right away - Yes, I'll be right there.

- Wat doen jullie hier? What|are doing|you (plural)|here - What are you doing here? riep Marietje aan de deur. called|Marietje|at|the|door Marietje shouted at the door. Mama, is Emilie's japon gekomen? Mom|is|Emilie's|dress|arrived Mom, has Emilie's dress arrived? Mag ik zien? May|I|see Can I see it?

- Mevrouw, daar is de oude mevrouw en mevrouw Van der Welcke... Vragen of de dames in den salon wachten? Madam|there|is|the|old|lady|and|Mrs|Van|of|Welcke|Ask|if|the|ladies|in|the|parlor|are waiting - Madam, there is the old lady and Mrs. Van der Welcke... Should we ask if the ladies are waiting in the salon?

- Oma! Grandma - Grandma! gilde Frans naar beneden. yelled|Frans|down|down Frans shouted down.

- Wacht, zei Henri, de trap afrennende. Wait|said|Henri|the|stairs|running down - Wait, said Henri, running down the stairs. Ik zal oma en tante halen... I|will|grandma|and|aunt|pick up I will get grandma and aunt...

Marianne begon te snikken. Marianne|began|to|sob Marianne started to sob.

- Mijn God, wat is er nu, Marianne? My|God|what|is|there|now|Marianne - My God, what is it now, Marianne? riep Bertha. shouted|Bertha Bertha shouted.

- Ik word gek! I|am|crazy - I'm going crazy! riep Marianne. shouted|Marianne Marianne shouted.

Emilie zoende haar. Emilie|kissed|her Emilie kissed her.

De oude mevrouw Van Lowe kwam langzaam de trap op, galant geleid door haar kleinzoon, tegemoet gekomen door haar anderen kleinzoon. The|old|Mrs|Van|Lowe|came|slowly|the|stairs|up|gallantly|led|by|her|grandson|towards|coming|by|her|other|grandson The old Mrs. Van Lowe slowly came up the stairs, elegantly led by her grandson, met by her other grandson.

- Oma, de bruidsjapon van Emilie is gekomen en ze moet hem passen! Grandma|the|wedding dress|of|Emilie|is|arrived|and|she|must|it|try on - Grandma, Emilie's wedding dress has arrived and she needs to try it on! riep Marietje opgewonden. shouted|Marietje|excited shouted Marietje excitedly.

- Ben ik niet te veel? Am|I|not|too|much - Am I not too much? vroeg Constance. asked|Constance asked Constance.

- Neen, Constance! No|Constance - No, Constance! riep Bertha. shouted|Bertha shouted Bertha.

Zeker niet. Certainly|not Certainly not. Kom binnen. Come|in Come in.

Van boudoir en slaapkamer stonden alle deuren open. From|boudoir|and|bedroom|were|all|doors|open All the doors from the boudoir and bedroom were open. Louise was binnengekomen - meestal hield zij zich buiten de druktes - en zij plooide met Bertha en de kamenier de witte japon uit, die de geheele kamer plotseling vulde met een sneeuwschitterende blankheid... Louise|was|had entered|usually|kept|she|herself|outside|the|crowds|and|she|unfolded|with|Bertha|and|the|maid|the|white|dress|out|which|the|whole|room|suddenly|filled|with|a|snow shimmering|whiteness Louise had entered - she usually kept herself away from the crowds - and she unfolded the white gown with Bertha and the maid, which suddenly filled the entire room with a snow-glittering whiteness...

- Wat is er, baboe? What|is|there|nanny - What is it, baboe? vroeg mevrouw Van Lowe. asked|Mrs|Van|Lowe Mrs. Van Lowe asked.

- Njonja moeda vraagt of njonja besar even boven komt, herhaalde de baboe. Mrs|coin|asks|if|Mrs|besar|just|upstairs|comes|repeated|the|nanny - Njonja moeda asks if njonja besar can come upstairs for a moment, the baboe repeated. Maar als de Kandjeng njonja besar misschien zoû kunnen komen... voegde zij er aan toe, de titels op elkaâr stapelend uit eerbied voor de oude mevrouw, die de njonja besar Bogor was geweest. But|if|the|honorable|lady|great|perhaps|would|be able to|come|added|she|it|to|added|the|titles|on|each other|stacked|out of|respect|for|the|old|lady|who|the|lady|great|Bogor|had|been But if the Kandjeng njonja besar could perhaps come... she added, stacking the titles on top of each other out of respect for the old lady, who had been the njonja besar of Bogor.

- Dan zal ik maar even gaan, zei de oude mevrouw. Then|shall|I|just|briefly|go|said|the|old|lady - Then I will just go for a moment, said the old lady. Constance, kom je meê... Constance|come|you|with Constance, will you come with me...

Heel langzaam, een beetje moê van de trappen, ging de oude mevrouw de treden op, hare hand aan de leuning. very|slowly|a|little|tired|from|the|stairs|went|the|old|lady|the|steps|up|her|hand|on|the|railing Very slowly, a bit tired from the stairs, the old lady went up the steps, her hand on the railing. Constance volgde haar. Constance|followed|her Constance followed her. Op de bovenverdieping tochtte het met plotselinge waai; deuren sloegen. On|the|upper floor|draught|it|with|sudden|wind|doors|slammed On the upper floor, there was a draft with sudden gusts; doors slammed.

- Baboe... staat er een venster open? nanny|is|there|a|window|open - Baboe... is a window open?

De baboe liep onbenullig rond, nog niet wetende van Hollandsche deuren en vensters. The|nanny|walked|foolishly|around|not yet||knowing|about|Dutch|doors|and|windows The baboe walked around cluelessly, still unaware of Dutch doors and windows.

In een zitkamer was Francis, Otto's vrouw, met de twee kinderen. In|a|living room|was|Francis|Otto's|wife|with|the|two|children In a sitting room was Francis, Otto's wife, with the two children. - Maar Francis, heb je het raam open! But|Francis|have|you|the|window|open - But Francis, did you open the window!

- O, grootmama, ik stikte! Oh|grandmother|I|choked - Oh, grandmother, I was suffocating!

- Baboe, doe dadelijk het raam dicht! nanny|do|soon|the|window|closed - Nanny, close the window right now! Francis, hoe is het mogelijk... Francis|how|is|it|possible Francis, how is it possible...

- Kan niet, Kandjeng! Can|not|Kandjeng - Can't do it, Your Highness! zuchtte de baboe, met de kracht van een mug drukkende op de knoppen van het solide Hollandsche venster. sighed|the|nanny|with|the|strength|of|a|mosquito|pressing|on|the|buttons|of|the|solid|Dutch|window sighed the nanny, pressing the buttons of the solid Dutch window with the strength of a mosquito.

Constance hielp haar, drukte het venster neér. Constance|helped|her|pressed|the|window|down Constance helped her, pressed the window down.

- Hier is tante Constance, die komt kennis met je maken, Francis... Maar Francis, ben je in sarong en kabaai! Here|is|aunt|Constance|who|comes|acquaintance|with|you|to make|Francis|But||are|you|in|sarong|and|kabaai - Here is Aunt Constance, who has come to meet you, Francis... But Francis, are you in a sarong and kabaai!

- Mag dat niet, oma... Dag tante. May|that|not|grandma|Hello|aunt - Is that not allowed, grandma... Hello aunt.

- Kind, hoe ben je in vier jaar zoo ver-Indiescht! Child|how|are|you|in|four|years|so|| - Child, how have you become so Indo in four years! riep de oude mevrouw zoo boos, als Constance haar zich niet herinnerde. shouted|the|old|lady|so|angry|when|Constance|her|herself|not|remembered the old lady exclaimed so angrily, as Constance did not remember her. Hoe is het mogelijk, hoe is het mogelijk! How|is|it|possible|how|is|it|possible How is it possible, how is it possible! Ben je Holland vergeten? Are|you|Holland|forgotten Have you forgotten Holland? In Maart, het raam open, in een vliegende tocht, met je twee kinderen, jij in sarong en kabaai en Huig in een hemdje. In|March|the|window|open|in|a|flying|trip|with|your|two|children|you|in|sarong|and|kabaai|and|Huig|in|a|little shirt In March, the window open, on a flying trip, with your two children, you in a sarong and kabaai and Huig in a little shirt. Wil je jezelve en de kinderen vermoorden? Do|you|yourself|and|the|children|kill Do you want to kill yourself and the children? Baboe, trek sinjo een baadje aan! nanny|put|boy|a|swimsuit|on Baboe, put a coat on sinjo! Francis, Francis, ik ben jaren in Indië geweest, maar ik was zelfs in Indië bijna altijd gekleed, en toen ik in Holland terugkwam, was ik Holland niet zoo vergeten, als jij, een geheel Hollandsch vrouwtje, in vier jaren vergeten bent! Francis||I|have|years|in|India|been|but|I|was|even|in|India|almost|always|dressed|and|when|I|in|Holland|returned|was|I|Holland|not|so|forgotten|as|you|a|completely|Dutch|little woman|in|four|years|forgotten|are Francis, Francis, I have been in India for years, but I was almost always dressed even in India, and when I returned to Holland, I had not forgotten Holland as much as you, a completely Dutch little woman, have forgotten in four years!

De oude vrouw had al zelve het kind op den schoot genomen en kleedde het warmer. The|old|woman|had|already|herself|the|child|on|the|lap|taken|and|dressed|it|warmer The old woman had already taken the child on her lap and dressed it warmer.

- Grootmama, wat brom je... Zeg liever eens aan de keukenmeid, dat ze de boeboer van Ottelientje beter maakt; die stijfsel kan het kind niet eten... En ze heeft aan baboe verteld, dat ze geen tijd had andere te maken... Het heele huis is dol, omdat Emilie trouwt. Grandma|what|grumble|you|Tell|rather|once|to|the|kitchen maid|that|she|the|porridge|of|little Ottelie|better|makes|that|starch|can|it|child|not|eat|And|she|has|to|nanny|told|that|she|no|time|had|other|to|make|The|whole|house|is|crazy|because|Emilie|is getting married - Grandma, what are you grumbling about... Rather tell the kitchen maid to make Ottelientje's boeboer better; that starch is not something the child can eat... And she told baboe that she had no time to make another... The whole house is crazy because Emilie is getting married. We kunnen heusch niet blijven, bij papa en mama, hier op die bovenverdieping. We|can|really|not|stay|at|dad|and|mom|here|on|that|upper floor We really can't stay here with dad and mom, up on that upper floor.

- Francis, verkleed je eerst: anders word ik ernstig boos... Francis|dress|you|first|otherwise|will be|I|seriously|angry - Francis, change your clothes first: otherwise, I will get seriously angry...

- Allah dan toch, grootmama! Allah|then|nevertheless|grandmother - Allah and yet, grandma! riep Francis geërgerd, maar toen Constance haar ook raadde, wierp zij een peignoir over haar sarong en kabaai heen, en bleef zoo, de bloote voeten in muiltjes. shouted|Francis|annoyed|but|when|Constance|her|also|guessed|threw|she|a|peignoir|over|her|sarong|and|kabaai|on||remained|so|the|bare|feet|in|slippers Francis exclaimed annoyed, but when Constance guessed her too, she threw a peignoir over her sarong and kabaai, and stayed like that, her bare feet in slippers.

- Geen wonder als je altijd ziek bent! No|wonder|if|you|always|sick|are - No wonder you're always sick! bromde grootmama, nog bezig met het kind, grumbled|grandma|still|busy|with|the|child grumbled grandma, still busy with the child,

- Ach, tante Constance, kan u niet even naar de keuken gaan en aan de keukenmeid zeggen, dat Ottelientje andere boeboer moet hebben... Oh|aunt|Constance|can|you|not|just|to|the|kitchen|go|and|to|the|kitchen maid|tell|that|Ottelientje|other|boeboer|must|have - Oh, aunt Constance, can't you just go to the kitchen and tell the kitchen maid that Ottelientje needs a different boeboer...

- Lieve Francis, lachte Constance; de keukenmeid heeft mij nog nooit gezien, en ik haar niet en als ik in haar keuken kwam en over die boeboer sprak, zoû ze mij gedecideerd de deur wijzen... Dear|Francis|laughed|Constance|the|kitchen maid|has|me|not yet|never|seen|and|I|her|not|and|if|I|in|her|kitchen|came|and|about|that|booboer|spoke||she|me|decisively|the|door|point - Dear Francis, Constance laughed; the kitchen maid has never seen me, and I have never seen her, and if I entered her kitchen and spoke about that booboer, she would decisively show me the door...

- Wat een boel dan toch hier in Holland! What|a|lot|then|still|here|in|Holland - What a lot of things here in Holland! riep Francis. shouted|Francis Francis exclaimed. Mijn kind gaat dood van den honger! My|child|will die|dead|from|the|hunger My child is dying of hunger!

- Ik wil wel even naar mama gaan... I|want|just|for a moment|to|mom|go - I want to go to mama for a moment...

- Ja, toe, wil u? Yes|come on|do you want|you - Yes, please, would you?

Constance ging. Constance|went Constance left. In het boudoir stond voor een grooten spiegel Emilie in haar bruidsjapon. In|the|boudoir|stood|in front of|a|large|mirror|Emilie|in|her|wedding dress In the boudoir stood Emilie in her wedding dress before a large mirror. Het zware witte satijn verpletterde haar, stond haar hard en wreed, nu zij ongekapt was, er moê en bleek uitzag... The|heavy|white|satin|crushed|her|stood|her|hard|and|cruel|now|she|unkempt|was|there|weary|and|pale|looked The heavy white satin overwhelmed her, looked harsh and cruel on her, now that she was unkempt, looking tired and pale...

- Het lijf zit slecht... Het moet in Godsnaam terug naar Brussel, zei Bertha. The|body|is|uncomfortable|It|must|in|God's name|back|to|Brussels|said|Bertha - The fit is poor... It must go back to Brussels for God's sake, said Bertha.

- Ellèndig! Damn it - Awful! zei Emilie en het woord was bijna een vloek tusschen hare lippen. said|Emilie|and|the|word|was|almost|a|curse|between|her|lips said Emilie and the word was almost a curse between her lips.

- Marianne, schrijf jij den brief er bij... Ik zal er de spelden bijsteken... Of neen ik zal liever zelf schrijven... Constance, zie toch eens! Marianne|write|you|the|letter|it|along|I|will|it|the|pins|attach|Or|no|I|will|rather|myself|write|Constance|see|at least|once - Marianne, you write the letter... I will add the pins... Or no, I would rather write it myself... Constance, just look!

- Het plooit hier, zei Constance. It|folds|here|said|Constance - It's wrinkled here, said Constance. Maar het is niet erg... Durf je het niet hier laten veranderen? But|it|is|not|bad|Dare|you|it|not|here|let|change But it's not bad... Do you not dare to have it changed here?

- Daar betaal ik nu waarachtig... begon Bertha, maar zij hield zich in en zeide niet hoeveel... En dan zit het nog slecht! There|pay|I|now|truly|began|Bertha|but|she|held|herself|back|and|said|not|how much|And|then|is|it|still|bad - I really pay for that now... Bertha began, but she held back and did not say how much... And then it's still bad!

- Bertha, Francis zendt me naar je... Bertha|Francis|sends|me|to|you - Bertha, Francis is sending me to you...

- Waarom? Why - Why?

- Er is een kleine moeilijkheid met de boeboer van Ottelientje. There|is|a|small|difficulty|with|the|boeboer|of|Ottelientje - There is a small difficulty with the booboer of Ottelientje.

- Ik kom, zei Bertha doodmoê. I|come|said|Bertha|dead tired - I'm coming, said Bertha dead tired.

De kamenier, den sleep van Emilie in de handen, volgde haar in de slaapkamer; Marianne en Constance bleven alleen. The|maid|the|dress|of|Emilie|in|the|hands|followed|her|in|the|bedroom|Marianne|and|Constance|stayed|alone The maid, holding Emilie's train, followed her into the bedroom; Marianne and Constance were left alone. Constance zag, dat Marianne schreide. Constance|saw|that|Marianne|cried Constance saw that Marianne was crying.

- Wat is er, kind? What|is|there|child - What is it, child?

- O, tante... Oh|aunt - Oh, aunt...

- Wat is er? What|is|there - What is it?

- Is het leven heusch waard, zoo veel drukte en omslag te maken! Is|the|life|really|worth|so|much|fuss|and|upheaval|to|make - Is life really worth all this fuss and commotion! Trouwen, je boel verhuizen, dansen, diners geven, soirées, japonnen bestellen, die slecht zitten en honderden kosten, ziek zijn, kinderen hebben, boeboer eten... tante is het heusch alles de moeite waard? Marrying|your|stuff|moving|dancing|dinner parties|giving|soirées|dresses|ordering|those|poorly|fit|and|hundreds|cost|sick|being|children|having|boeboer|eating|aunt|is|it|really|everything|the|effort|worth Getting married, moving your stuff, dancing, hosting dinners, soirées, ordering dresses that fit poorly and cost hundreds, being sick, having children, eating boeboer... aunt, is it really all worth it?

- Kind, het is of ik Paul hoor! Child|it|is|or|I|Paul|hear - Child, it's as if I hear Paul!

- O, neen, ik heb Pauls welsprekendheid niet. Oh|no|I|have|Paul's|eloquence|not - Oh no, I don't have Paul's eloquence. Maar ik stik er in, het zit me tot hier en ik voel me dood-, dood-, dood-ongelukkig! But|I|suffocate|in it|in|it|sits|me|up to|here|and|I|feel|me||||unhappy But I'm suffocating in it, it's up to here and I feel dead-, dead-, dead-unhappy!

- Marianne! Marianne - Marianne!

Het jonge meisje, plotseling, barstte in een zenuwsnikken uit en wierp zich in de armen van Constance. The|young|girl|suddenly|burst|into|a|nervous sobbing|out|and|threw|herself|into|the|arms|of|Constance The young girl suddenly burst into nervous sobs and threw herself into Constance's arms. Om haar heen was de kamer éen rommel, de deuren stonden open... Around|her|around|was|the|room||mess||doors|were|open Around her, the room was a mess, the doors were open...

- Marianne, ik zal de deuren sluiten... Marianne|I|will|the|doors|close - Marianne, I will close the doors...

- Neen, tante, laat maar en blijf even bij mij! No|aunt|let|but|and|stay|a little|with|me - No, aunt, just leave them and stay with me for a moment! Ik kan niet meer, ik kan niet meer! I|can|not|anymore|I|can|not|anymore I can't take it anymore, I can't take it anymore! Ik ben zoo moê van dien omslag, van die noodelooze drukte, van die soirée gisteren, van die tableaux-vivants, van die nijdigheden van Floortje, van die hatelijkheden van tante Adolfine, ik ben moê, moê, moê van alles... Ik kan niet meer, tante... Ik hoû zoo veel van Emilie, altijd zijn we samen geweest, het was zoo lief, zoo gezellig... en nu, in eens, trouwt ze, met dien lammen jongen, en nu neemt ze haar aquarellen weg, en nu is het gedaan, en nu is àlles weg, nu is alles weg! I|am|so|tired|from|that|change|from|that|pointless|hustle|from|that|evening|yesterday|from|that|||from|that|annoyances|from|Floortje|from|that|hatreds|from|aunt|Adolfine|I|am|tired|tired|tired|from|everything|I|can|not|anymore|aunt|I|love|so|much|of|Emilie|always|were|we|together|been|it|was|so|sweet|so|cozy|and|now|in|once|marries|she|with|that|lame|boy|and|now|takes|she|her|watercolors|away|and|now|is|it|done|and|now|is|everything|gone|now|is|everything|gone I am so tired of that change, of that pointless hustle, of that soirée yesterday, of those tableaux vivants, of Floortje's spitefulness, of aunt Adolfine's nastiness, I am tired, tired, tired of everything... I can't take it anymore, aunt... I love Emilie so much, we have always been together, it was so sweet, so cozy... and now, all of a sudden, she is marrying that lame boy, and now she is taking her watercolors away, and now it's over, and now everything is gone, now everything is gone! En Henri, hij is er ook zoo akelig om; hij houdt net als ik dol van Emilie en begrijpt ook niet, waarom ze het doet... Ze heeft het hier goed, papa en mama en iedereen houdt van haar, we hadden zoo een lief leventje, al was het wat druk en al hoû ik niet van dat eeuwige uitgaan, maar nu, nu is alles weg, nu is àlles weg! And|Henri|he|is|there|also|so|upset|about|he|loves|just|like|I|crazy|of|Emilie|and|understands|also|not|why|she|it|does|She|has|it|here|well|dad|and|mom|and|everyone|loves|of|her|we|had|so|a|sweet|little life|although|was|it|a little|busy|and|although|like|I|not|of|that|eternal|going out|but|now|now|is|everything|gone|now|is|everything|gone And Henri, he is also so upset about it; he loves Emilie just like I do and doesn't understand why she is doing this... She has it good here, with papa and mama and everyone loves her, we had such a lovely life, even though it was a bit hectic and even though I don't like that endless going out, but now, now everything is gone, now everything is gone! Ik heb gisteren met Henri zitten huilen, en op de soirée moesten wij vroolijk zijn en iedereen dacht, dat hij vroolijk was, de vroolijke student, en de jongen was er zoo treurig om, en gisteren moest ik in dat tableau-vivant meêdoen, en Floortje was allerhatelijkst en Henri met Frans haddenimmers een dialoog, en de jongen kon niet en ik vroeg u, tante, waarom toch, waarom toch al die ellende, als we zoo pret-tig samen waren! I|have|yesterday|with|Henri|sitting|crying|and|at|the|soirée|had to|we|cheerful|be|and|everyone|thought|that|he|cheerful|was|the|cheerful|student|and|the|boy|was|there|so|sad|about|and|yesterday|had to|I|in|that|||participate|and|Floortje|was|most hateful|and|Henri|with|Frans|always had|a|dialogue|and|the|boy|could|not|and|I|asked|you|aunt|why|still|why|still|all|that|misery|when|we|so|be||together|were I cried with Henri yesterday, and at the soirée we had to be cheerful and everyone thought he was cheerful, the cheerful student, and the boy was so sad about it, and yesterday I had to participate in that tableau vivant, and Floortje was the most hateful and Henri with Frans always had a dialogue, and the boy couldn't, and I asked you, aunt, why all this misery, when we were so happy together! En waarom trouwt Emilie nu met dien lammen jongen, met dien lammen jongen! And|why|marries|Emilie|now|with|that|lame|boy|||| And why is Emilie marrying that lame boy now, that lame boy!

Zij balde hare vuisten en, door haar snikken, begon zij in eens luidkeels te lachen. She|balled|her|fists|and|through|her|sobs|began|she|suddenly|once|loudly|to|laugh She clenched her fists and, through her sobs, suddenly began to laugh out loud.

- Ach tante... ha-ha...! Oh|aunt|| - Oh aunt... ha-ha...! ach tante...! oh|aunt oh aunt...! Let er toch niet op, wat ik zeg! Don't|it|anyway|not|mind|what|I|say Just don't pay attention to what I say! Ik ben dol, ik ben dol, maar ze maken me ook dol: mama, de jongens, de meiden, de baboe, Francis en de kinderen: het is altijd net een draaimolen? I|am|crazy|||crazy|||||||mom|the|boys|the|girls|the|nanny|Francis|and|the|children|it|is|always|just|a|carousel I am crazy, I am crazy, but they drive me crazy too: mom, the boys, the girls, the nanny, Francis, and the children: it's always just like a merry-go-round? Ha-ha... heeft u ooit zoo een drukte gezien als bij ons in huis... ||have|you|ever|such|a|commotion|seen|as|at|our|in|house Ha-ha... have you ever seen such a commotion as in our house...

Zij snikte nu en lachte tegelijkertijd en plotseling bedacht zij, dat zij zich te veel had geuit tegen een vreemde tante en dat mama niet hield van die spontane ontboezemingen tegen vreemden - en, omdat zij zich herstellen wilde, vroeg zij, in eens deftiger: She|sobbed|now|and|laughed|simultaneously|and|suddenly|realized|she|that|she|herself|too|much|had|expressed|to|a|strange|aunt|and|that|mom|not|liked|of|those|spontaneous|confessions|to|strangers|and|because|she|herself|recovering|wanted|asked|she|in|once|more dignified She was now sobbing and laughing at the same time and suddenly realized that she had expressed herself too much to a strange aunt and that mom did not like those spontaneous confessions to strangers - and, wanting to recover, she asked, a bit more formally:

- Heeft u zich gisteren nog al geamuzeerd, tante Constance? Have|you|yourself|yesterday|still|already|enjoyed|aunt|Constance - Did you enjoy yourself yesterday, Aunt Constance?

- Ja Marianne, ik vond het heel prettig zoo bij jullie allen terug te zijn... Yes|Marianne|I|found|it|very|pleasant|so|with|you|all|back|to|be - Yes Marianne, I really enjoyed being back with all of you...

- Vindt u Brussel niet prettiger dan Den Haag? Do you find|you|Brussels|not|more pleasant|than|| - Don't you find Brussels more pleasant than The Hague?

- Wij hadden het zoo stil in Brussel, den laatsten tijd... We|had|it|so|quiet|in|Brussels|the|last|time - We had it so quiet in Brussels, lately...

- Rome, dat zoû ik wel gaarne willen zien... Rome|that|would|I|well|gladly|want|see - Rome, I would really like to see that...

- Ja, Rome is heel mooi... Yes|Rome|is|very|beautiful - Yes, Rome is very beautiful...

Nu zwegen zij stil en zij voelden beiden, dat verledene dingen haar scheidden, de nieuwe, vreemde tante, die terug was gekomen, uit het verleden, en het jonge meisje, dat plotseling bang was er voor. Now|were silent|they|quietly|and|they|felt|both|that|past|things|them|separated|the|new|strange|aunt|who|back|had|come|from|the|past|and|the|young|girl|that|suddenly|afraid|was|for|of Now they fell silent and both felt that past things separated them, the new, strange aunt who had returned from the past, and the young girl who was suddenly afraid of it.

En zonder dat Marianne begreep, waarom, smachtte zij dwars door die schichtige vrees heen: And|without|that|Marianne|understood|why|longed|she|right through|through|that|timid|fear|past And without Marianne understanding why, she longed through that fleeting fear:

- O... een geluk... een groot geluk... dat me heelemaal vult!! Oh|a|happiness|a|great|happiness|that|me|completely|fills - Oh... a happiness... a great happiness... that completely fills me!! Geen diners meer en japonnen en omslag om niets, maar... een geluk... een groot geluk...! No|dinners|more|and|dresses|and|cover|for|nothing|but|a|happiness|a|great|happiness No more dinners and dresses and wraps for nothing, but... a happiness... a great happiness...! Zij voelde zoo vreemd, duizelig... maar zij vond nog kracht om te zeggen: She|felt|so|strange|dizzy|but|she|found|still|strength|to|to|say She felt so strange, dizzy... but she still found the strength to say:

- Het is jammer, dat u zoo lang van ons weg is geweest... Wij zouden àltijd veel van u... en oom... gehouden hebben... maar nu... zijn u beiden... nog zoo vreemd... voor ons allen... It|is|a pity|that|you|so|long|from|us|away|has|been|We|would|always|much|of|you|and|uncle|loved|would have|but|now|are|you|both|still|so|strange|to|us|all - It's a pity that you have been away from us for so long... We would always have cared a lot for you... and uncle... but now... both of you... are still so strange... to all of us...

- Ja... antwoordde Constance, heel moê, en zij begreep niet waarom zij zich plotseling heel treurig voelde - alsof het toch... voor allerlei dingen... niet goed was geweest, dat zij terug was gekomen - en als zoû zij een vreemde blijven, altijd, ook al voelde zij het groote gevoel, voor wie waren de haren, verwant... Yes|answered|Constance|very|tired|and|she|understood|not|why|she|herself|suddenly|very|sad|felt|as if|it|still|for|various|things|not|well|had|been|that|she|back|was|come|and|as|would|she|a|stranger|remain|always|also|even|felt|she|the|great|feeling|for|whom|were|the|hairs|related - Yes... Constance replied, very tired, and she did not understand why she suddenly felt very sad - as if it had not been good for various reasons that she had come back - and as if she would always remain a stranger, even though she felt the great feeling, for whom the hair was, related...

- ...Een geluk... een groot geluk! A|happiness|a|great|happiness - ...A happiness... a great happiness! verlangde Marianne nog, zachtjes, en zij perste met de handen haar borst, als benauwd van hare vreemde smachting... longed|Marianne|still|softly|and|she|pressed|with|the|hands|her|chest|as|suffocated|from|her|strange|longing Marianne still longed, softly, and she pressed her hands to her chest, as if suffocated by her strange yearning...

SENT_CWT:AFkKFwvL=9.3 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=4.71 en:AFkKFwvL openai.2025-01-22 ai_request(all=219 err=0.00%) translation(all=182 err=0.00%) cwt(all=2058 err=2.09%)