Bolesław Prus "Lalka", Tom I, ROZDZIAŁ DRUGI: RZĄDY STAREGO SUBIEKTA

ROZDZIAŁ DRUGI: RZĄDY STAREGO SUBIEKTA

Pan Ignacy od dwudziestu pięciu lat mieszkał w pokoiku przy sklepie.

W ciągu tego czasu sklep zmieniał właścicieli i podłogę, szafy i szyby w oknach, zakres swojej działalności i subiektów; ale pokój pana Rzeckiego pozostał zawsze taki sam. Było w nim to samo smutne okno, wychodzące na to samo podwórze, z tą samą kratą, na której szczeblach zwieszała się być może ćwierćwiekowa pajęczyna, a z pewnością ćwierćwiekowa firanka, niegdyś zielona, obecnie wypłowiała z tęsknoty za słońcem.

Pod oknem stał ten sam czarny stół obity suknem, także niegdyś zielonym, dziś tylko poplamionym.

Na nim wielki czarny kałamarz wraz z wielką czarną piaseczniczką, przymocowaną do tej samej podstawki - para mosiężnych lichtarzy do świec łojowych, których już nikt nie palił, i stalowe szczypce, którymi już nikt nie obcinał knotów. Żelazne łóżko z bardzo cienkim materacem, nad nim nigdy nie używana dubeltówka, pod nim pudło z gitarą, przypominające dziecinną trumienkę, wąska kanapka obita skórą, dwa krzesła również skórą obite, duża blaszana miednica i mała szafa ciemnowiśniowej barwy stanowiły umeblowanie pokoju, który ze względu na swoją długość i mrok w nim panujący zdawał się być podobniejszym do grobu aniżeli do mieszkania.

Równie jak pokój, nie zmieniły się od ćwierć wieku zwyczaje pana Ignacego.

Rano budził się zawsze o szóstej; przez chwilę słuchał, czy idzie leżący na krześle zegarek, i spoglądał na skazówki, które tworzyły jedną linię prostą.

Podczas obrządku wycierania się kosmatymi ręcznikami z upodobaniem patrzył na swoje chude łydki i zarośnięte piersi mrucząc:

"No, przecie nabieram ciała". W tym samym czasie zeskakiwał z kanapki jego stary pudel Ir z wybitym okiem i mocno otrząsnąwszy się, zapewne z resztek snu, skrobał do drzwi, za którymi rozlegało się pracowite dmuchanie w samowar.

"Oddać w banku osiemset rubli, aha... Do Lublina wysłać trzy albumy, tuzin portmonetek... Właśnie!... Do Wiednia przekaz na tysiąc dwieście guldenów... Z kolei odebrać transport... Zmonitować rymarza za nieodesłanie walizek... Bagatela!... Napisać list do Stasia... Bagatela..." Skończywszy czytać zapalał jeszcze kilka płomieni i przy ich blasku robił przegląd towarów w gablotkach i szafach.

"Spinki, szpilki, portmonety... dobrze... Rękawiczki, wachlarze, krawaty... tak jest... Laski, parasole, sakwojaże... A tu - albumy, neseserki... Szafirowy wczoraj sprzedano, naturalnie!... Lichtarze, kałamarze, przyciski... Porcelana... Ciekawym, dlaczego ten wazon odwrócili?...Z pewnością... Nie, nie uszkodzony... Lalki z włosami, teatr, karuzel...Trzeba na jutro postawić w oknie karuzel, bo już fontanna spowszedniała. Bagatela!... Ósma dochodzi... Założyłbym się, że Klejn będzie pierwszy a Mraczewski ostatni. Naturalnie... Poznał się z jakąś guwernantką i już jej kupił neseser na rachunek i z rabatem... Rozumie się...Byle nie zaczął kupować bez rabatu i bez rachunku..." Tak mruczał i chodził po sklepie, przygarbiony, z rękoma w kieszeniach, a za nim jego pudel.

Drzwi od sieni skrzypnęły i ukazał się pan Klejn, mizerny subiekt, ze smutnym uśmiechem na posiniałych ustach.

- A co, byłem pewny, że pan przyjdziesz pierwszy.

Dzień dobry- rzekł pan Ignacy. - Paweł! gaś światło i otwieraj sklep.

Służący wbiegł ciężkim kłusem i zakręcił gaz.

Po chwili rozległo się zgrzytanie ryglów, szczękanie sztab i do sklepu wszedł dzień, jedyny gość, który nigdy nie zawodzi kupca. Rzecki usiadł przy kantorku pod oknem. Klejn stanął na zwykłym miejscu przy porcelanie.

- Pryncypał jeszcze nie wraca, nie miał pan listu?

- spytał Klejn.

- Spodziewam się go w połowie marca, najdalej za miesiąc.

- Jeżeli go nie zatrzyma nowa wojna.

- Staś... Pan Wokulski - poprawił się Rzecki - pisze mi, że wojny nie będzie.

- Kursa jednak spadają, a przed chwilą czytałem, że flota angielska wpłynęła na Dardanele.

-To nic, wojny nie będzie.

Zresztą - westchnął pan Ignacy - co nas obchodzi wojna, w której nie przyjmie udziału Bonaparte.

- Bonapartowie skończyli już karierę.

- Doprawdy?...

- uśmiechnął się ironicznie pan Ignacy. - A na czyjąż korzyść MacMahon z Ducrotem układali w styczniu zamach stanu?... Wierz mi, panie Klejn, bonapartyzm to potęga!...

- Jest większa od niej.

- Jaka?

- oburzył się pan. Ignacy.

- Może republika z Gambettą?... - Może Bismarck?..

- Socjalizm... - szepnął mizerny subiekt kryjąc się za porcelanę.

- A, moje uszanowanie panu Lisieckiemu!

- zwrócił się do przybyłego. - Zimny dzień mamy, prawda? Która też godzina w mieście, bo mój zegarek musi się spieszyć. Jeszcze chyba nie ma kwadransa na dziewiątą?..

- Także koncept!...

Pański zegarek zawsze spieszy się z rana, a późni wieczorem - odparł cierpko Lisiecki ocierając szronem pokryte wąsy.

- Założę się, żeś pan był wczoraj na preferansie.

- Ma się wiedzieć.

Cóż pan myślisz, że mi na całą dobę wystarczy widok waszych galanterii i pańskiej siwizny?

- No, mój panie, wolę być trochę szpakowatym aniżeli łysym - oburzył się pan Ignacy.

- Koncept!...

- syknął pan Lisiecki. - Moja łysina, jeżeli ją kto dojrzy, jest smutnym dziedzictwem rodu, ale pańska siwizna i gderliwy charakter są owocami starości, którą... chciałbym szanować.

Potem zapisał cenę spluwaczki na kartce, podał ją przez ramię Rzeckiemu i poszedł za gablotkę z miną bankiera, który złożył na cel dobroczynny kilka tysięcy rubli.

Spór o siwiznę i łysinę był zażegnany.

Dopiero około dziewiątej wszedł, a raczej wpadł do sklepu pan Mraczewski, piękny, dwudziestoletni blondynek, z oczyma jak gwiazdy, z ustami jak korale, z wąsikami jak zatrute sztylety.

Wbiegł ciągnąc za sobą od progu smugę woni, i zawołał:

- Słowo honoru daję, że już musi być wpół do dziesiątej.

Letkiewicz jestem, gałgan jestem, no - podły jestem, ale cóż zrobię, kiedy matka mi zachorowała i musiałem szukać doktora. Byłem u sześciu...

- Czy u tych, którym dajesz pan neseserki?

- spytał Lisiecki.

- Neseserki?...

Nie. Nasz doktor nie przyjąłby nawet szpilki. Zacny człowiek... Prawda, panie Rzecki, że już jest wpół do dziesiątej? Stanął mi zegarek.

- Dochodzi dzie-wią-ta... - odparł ze szczególnym naciskiem pan Ignacy.

- Dopiero dziewiąta?...

No, kto by myślał! A tak projektowałem sobie, że dziś przyjdę do sklepu pierwszy, wcześniej od pana Klejna...

- Ażeby wyjść przed ósmą - wtrącił pan Lisiecki.

Mraczewski utkwił w nim błękitne oczy, w których malowało się najwyższe zdumienie.

- Pan skąd wie?...

- odparł. - No, słowo honoru daję, że ten człowiek ma zmysł proroczy! Właśnie dziś, słowo honoru... muszę być na mieście przed siódmą, choćbym umarł, choćbym... miał podać się do dymisji...

- Niech pan od tego zacznie - wybuchnął Rzecki - a będzie pan wolny przed jedenastą, nawet w tej chwili, panie Mraczewski.

Pan powinieneś być hrabią, nie kupcem, i dziwię się, że pan od razu nie wstąpił do tamtego fachu, przy którym zawsze ma się czas, panie Mraczewski. Naturalnie!

- No, i pan w jego wieku latałeś za spódniczkami - odezwał się Lisiecki.

- Co tu bawić się w morały.

- Nigdy nie latałem!

- krzyknął Rzecki uderzając pięścią w kantorek.

- Przynajmniej raz wygadał się, że całe życie jest niedołęgą - mruknął Lisiecki do Klejna, który uśmiechał się, podnosząc jednocześnie brwi bardzo wysoko.

Do sklepu wszedł drugi gość i zażądał kaloszy.

Naprzeciw niego wysunął się Mraczewski.

- Kaloszyków żąda szanowny pan?

Który numerek, jeżeli wolno spytać? Ach, szanowny pan zapewne nie pamięta! Nie każdy ma czas myśleć o numerze swoich kaloszy, to należy do nas. Szanowny pan raczy zająć miejsce na taburecie. Paweł! przynieś ręcznik, zdejm panu kalosze i wytrzyj obuwie...

Wbiegł Paweł ze ścierką i rzucił się do nóg przybyłemu.

- Ależ, panie, ależ przepraszam!...

- tłomaczył się odurzony gość.

- Bardzo prosimy - mówił prędko Mraczewski - to nasz obowiązek.

Zdaje mi się, że te będą dobre - ciągnął, podając parę sczepionych nitką kaloszy. - Doskonałe, pysznie wyglądają; szanowny pan ma tak normalną nogę, że niepodobna mylić się co do numeru. Szanowny pan życzy sobie zapewne literki; jakie mają być literki?...

- L. P.

- mruknął gość, czując, że tonie w bystrym potoku wymowy grzecznego subiekta.

- Panie Lisiecki, panie Klejn, przybijcie z łaski swojej literki.

Szanowny pan każe zawinąć dawne kalosze? Paweł! wytrzyj kalosze i okręć w bibułę. A może szanowny pan nie życzy sobie dźwigać zbytecznego ciężaru? Paweł! rzuć kalosze do paki... Należy się dwa ruble kopiejek pięćdziesiąt... Kaloszy z literkami nikt szanownemu panu nie zamieni, a to przykra rzecz znaleźć w miejsce nowych artykułów dziurawe graty... Dwa ruble pięćdziesiąt kopiejek do kasy z tą karteczką. Panie kasjerze, pięćdziesiąt kopiejek reszty dla szanownego pana...

Nim gość oprzytomniał, ubrano go w kalosze, wydano resztę i wśród niskich ukłonów odprowadzono do drzwi.

Interesant stał przez chwilę na ulicy, bezmyślnie patrząc w szybę, spoza której Mraczewski darzył go słodkim uśmiechem i ognistymi spojrzeniami. Wreszcie machnął ręką i poszedł dalej, może myśląc, że w innym sklepie kalosze bez literek kosztowałyby go dziesięć złotych.

Pan Ignacy zwrócił się do Lisieckiego i kiwał głową w sposób oznaczający podziw i zadowolenie.

Mraczewski dostrzegł ten ruch kątem oka i podbiegłszy do Lisieckiego, rzekł półgłosem:

- Niech no pan patrzy, czy nasz stary nie jest podobny z profilu do Napoleona III?

Nos... wąs... hiszpanka...

- Do Napoleona, kiedy chorował na kamień - odparł Lisiecki.

Na ten dowcip pan Ignacy skrzywił się z niesmakiem.

Swoją drogą Mraczewski dostał urlop przed siódmą wieczór, a w parę dni później w prywatnym katalogu Rzeckiego otrzymał notatkę:

"Był na Hugonotach w ósmym rzędzie krzeseł z niejaką Matyldą? ?. " Na pociechę mógłby sobie powiedzieć, że w tym samym katalogu równie posiadają notatki dwaj inni.

jego koledzy, a także inkasent, posłańcy, nawet - służący Paweł. Skąd Rzecki znał podobne szczegóły z życia swych współpracowników? Jest to tajemnica, z którą przed nikim się nie zwierzał.

O trzeciej znowu wszyscy byli na miejscu.

O ósmej wieczór zamykano sklep; subiekci rozchodzili się i zostawał tylko Rzecki.

Robił dzienny rachunek, sprawdzał kasę, układał plan czynności na jutro i przypominał sobie: czy zrobiono wszystko, co wypadało na dziś. Każdą zaniedbaną sprawę opłacał długą bezsennością i smętnymi marzeniami na temat ruiny sklepu, stanowczego upadku Napoleonidów i tego, że wszystkie nadzieje, jakie miał w życiu, były tylko głupstwem.

"Nic nie będzie! Giniemy bez ratunku!" - wzdychał przewracając się na twardej pościeli.

Jeżeli dzień udał się dobrze, pan Ignacy był kontent.

Potem śniły mu się obszerne węgierskie równiny, granatowe i białe linie wojsk, przysłoniętych chmurą dymu... Nazajutrz miewał posępny humor i skarżył się na ból głowy.

Do przyjemniejszych dni należała u niego niedziela; wówczas bowiem obmyślał i wykonywał plany wystaw okiennych na cały tydzień.

W jego pojęciu okna nie tylko streszczały zasoby sklepu, ale jeszcze powinny były zwracać uwagę przechodniów bądź najmodniejszym towarem, bądź pięknym ułożeniem, bądź figlem.

Niekiedy, podczas tych samotnych zajęć, w starym subiekcie budziło się dziecko.

Wydobywał wtedy i ustawiał na stole wszystkie mechaniczne cacka. Był tam niedźwiedź wdrapujący się na słup, był piejący kogut, mysz, która biegała, pociąg, który toczył się po szynach, cyrkowy pajac, który cwałował na koniu, dźwigając drugiego pajaca, i kilka par, które tańczyły walca przy dźwiękach niewyraźnej muzyki. Wszystkie te figury pan Ignacy nakręcał i jednocześnie puszczał w ruch. A gdy kogut zaczął piać łopocząc sztywnymi skrzydłami, gdy tańczyły martwe pary, co chwilę potykając się i zatrzymując, gdy ołowiani pasażerowie pociągu, jadącego bez celu, zaczęli przypatrywać mu się ze zdziwieniem i gdy cały ten świat lalek, przy drgającym świetle gazu, nabrał jakiegoś fantastycznego życia, stary subiekt podparłszy się łokciami śmiał się cicho i mruczał:

- Hi!

hi! hi! dokąd wy jedziecie, podróżni?... Dlaczego narażasz kark, akrobato?... Co wam po uściskach, tancerze?... Wykręcą się sprężyny i pójdziecie na powrót do szafy. Głupstwo, wszystko głupstwo!...a wam, gdybyście myśleli, mogłoby się zdawać, że to jest coś wielkiego!...

Po takich i tym podobnych monologach szybko składał zabawki i rozdrażniony chodził go pustym sklepie, a za nim jego brudny pies.

"Głupstwo handel... głupstwo polityka... głupstwo podróż do Turcji... głupstwo całe życie, którego początku nie pamiętamy, a końca nie znamy... Gdzież prawda?.. Ponieważ tego rodzaju zdania wypowiadał niekiedy głośno i publicznie, więc uważano go za bzika, a poważne damy, mające córki na wydaniu, nieraz mówiły:

- Oto do czego prowadzi mężczyznę starokawalerstwo!

Z domu pan Ignacy wychodził rzadko i na krótko i zwykle kręcił się po ulicach, na których mieszkali jego koledzy albo oficjaliści sklepu.

Wówczas jego ciemnozielona algierka lub tabaczkowy surdut, popielate spodnie z czarnym lampasem i wypłowiały cylinder, nade wszystko zaś jego nieśmiałe zachowanie się zwracały powszechną uwagę. Pan Ignacy wiedział to i coraz bardziej zniechęcał się do spacerów. Wolał przy święcie kłaść się na łóżku i całymi godzinami patrzeć w swoje zakratowane okno, za którym widać było szary mur sąsiedniego domu, ozdobiony jednym jedynym, również zakratowanym oknem, gdzie czasami stał garnczek masła albo wisiały zwłoki zająca.

Lecz im mniej wychodził, tym częściej marzył o jakiejś dalekiej podróży na wieś lub za granicę.

Coraz częściej spotykał we snach zielone pola i ciemne bory, po których błąkałby się, przypominając sobie młode czasy. Powoli zbudziła się w nim głucha tęsknota do tych krajobrazów, więc postanowił, natychmiast po powrocie Wokulskiego, wyjechać gdzieś na całe lato.

- Choć raz przed śmiercią, ale na kilka miesięcy - mówił kolegom, którzy nie wiadomo dlaczego uśmiechali się z tych projektów.

Dobrowolnie odcięty od natury i ludzi, utopiony w wartkim, ale ciasnym wirze sklepowych interesów, czuł coraz mocniej potrzebę wymiany myśli.

A ponieważ jednym nie ufał, inni go nie chcieli słuchać, a Wokulskiego nie było, więc rozmawiał sam z sobą i - w największym sekrecie pisywał pamiętnik.

To hear audio for this text, and to learn the vocabulary sign up for a free LingQ account.

Άνοιγμα αυτού του μαθήματος στο LingQ

ROZDZIAŁ DRUGI: RZĄDY STAREGO SUBIEKTA CHAPTER|TWO|RULES|OLD|SUBJECT CHAPITRE DEUX : LE RÈGNE DE L'ANCIEN SUJET CHAPTER TWO: THE RULES OF THE OLD CLERK

ROZDZIAŁ DRUGI: RZĄDY STAREGO SUBIEKTA CHAPTER|TWO|RULES|OLD|SUBJECT CHAPTER TWO: THE RULES OF THE OLD CLERK

W ciągu tego czasu sklep zmieniał właścicieli i podłogę, szafy i szyby w oknach, zakres swojej działalności i subiektów; ale pokój pana Rzeckiego pozostał zawsze taki sam. In|the course of|this|time|shop|changed|owners|and|the floor|the wardrobes|and|the windows|in|the windows|scope|its|business|and|subjects|but|room|Mr|Rzecki|remained|always|such|same During that time, the shop changed owners and floors, cabinets and window panes, the scope of its activities and clerks; but Mr. Rzecki's room always remained the same. Było w nim to samo smutne okno, wychodzące na to samo podwórze, z tą samą kratą, na której szczeblach zwieszała się być może ćwierćwiekowa pajęczyna, a z pewnością ćwierćwiekowa firanka, niegdyś zielona, obecnie wypłowiała z tęsknoty za słońcem. It was|in|it|the same|same|sad|window|facing|on|the same|same|courtyard|with|that|same|grate|on|which|rungs|hung|itself|perhaps|maybe|quarter-century-old|spiderweb|and|with|certainly|quarter-century-old|curtain|once|green|currently|faded|from|longing|for|sunlight |||||||||||||||решіткою|||||||||||||||||||||| Il y avait la même fenêtre triste, donnant sur la même cour, avec le même treillis, aux barreaux duquel pendait peut-être une toile d'araignée vieille d'un quart de siècle, et certainement un rideau vieux d'un quart de siècle, autrefois vert, aujourd'hui délavé par la nostalgie du soleil. There was the same sad window, overlooking the same courtyard, with the same grate, on which perhaps a quarter-century spider web hung, and certainly a quarter-century curtain, once green, now faded from longing for the sun.

Na nim wielki czarny kałamarz wraz z wielką czarną piaseczniczką, przymocowaną do tej samej podstawki - para mosiężnych lichtarzy do świec łojowych, których już nikt nie palił, i stalowe szczypce, którymi już nikt nie obcinał knotów. On|it|large|black|inkwell|along|with|large|black|sand box|attached|to|this|same|base|pair|brass|candlesticks|for|candles|tallow|which|already|no one|not|lit|and|steel|tongs|with which|already|no one|not|trimmed|wicks ||||||||||||||||||||||||||||||||||клямок On y trouvait un grand encrier noir, ainsi qu'un grand bécasseau noir, attaché à la même soucoupe - une paire de chandeliers en laiton pour les bougies de suif, que plus personne ne brûle, et des pinces en acier, avec lesquelles plus personne ne coupe les mèches. On it was a large black inkwell along with a large black sand tray, attached to the same base - a pair of brass candlesticks for tallow candles, which no one lit anymore, and steel tongs, with which no one trimmed wicks anymore. Żelazne łóżko z bardzo cienkim materacem, nad nim nigdy nie używana dubeltówka, pod nim pudło z gitarą, przypominające dziecinną trumienkę, wąska kanapka obita skórą, dwa krzesła również skórą obite, duża blaszana miednica i mała szafa ciemnowiśniowej barwy stanowiły umeblowanie pokoju, który ze względu na swoją długość i mrok w nim panujący zdawał się być podobniejszym do grobu aniżeli do mieszkania. Iron|bed|with|very|thin|mattress|above|it|never||used|double-barreled shotgun|under|it|box|with|guitar|resembling|child-sized|coffin|narrow|sofa|upholstered|in leather|two|chairs|also|in leather|upholstered|large|metal|basin|and|small|wardrobe|dark cherry|color|constituted|furnishing|of the room|which|due to|regard|on|its|length|and|darkness|in|it|prevailing|seemed|reflexive pronoun|to be|more similar|to|grave|than|to|dwelling Un lit en fer avec un matelas très mince, un double baril jamais utilisé au-dessus, une boîte avec une guitare en dessous qui ressemblait à un cercueil d'enfant, un canapé étroit recouvert de cuir, deux chaises également recouvertes de cuir, une grande bassine en fer-blanc et une petite armoire de couleur cerise foncée constituaient le mobilier de la pièce qui, en raison de sa longueur et de l'obscurité qui y régnait, ressemblait plus à un tombeau qu'à une habitation. An iron bed with a very thin mattress, above it an never-used double-barreled shotgun, beneath it a box with a guitar, resembling a child's little coffin, a narrow sofa upholstered in leather, two chairs also upholstered in leather, a large tin basin, and a small wardrobe of dark cherry color made up the furnishings of the room, which due to its length and the darkness prevailing in it seemed more like a grave than a dwelling.

"No, przecie nabieram ciała". No|after all|I am gaining|weight "Eh bien, j'ai pris du poids". "No, I'm gaining weight." W tym samym czasie zeskakiwał z kanapki jego stary pudel Ir z wybitym okiem i mocno otrząsnąwszy się, zapewne z resztek snu, skrobał do drzwi, za którymi rozlegało się pracowite dmuchanie w samowar. In|the|same||jumped off|from|sofa|his|old|poodle|Ir|with|swollen|eye|and|strongly|shaking off|himself|probably|from|remnants|sleep|scratched|at|the door|behind|which|echoed|itself|busy|blowing|in|samovar Au même moment, son vieux caniche Ir, l'œil crevé, sauta du sandwich et, se secouant lourdement, sans doute à cause d'un reste de sommeil, se précipita vers la porte, derrière laquelle résonnait le souffle actif du samovar. At the same time, his old poodle Ir, with a bruised eye, jumped off the couch and, shaking off the remnants of sleep, scratched at the door behind which the busy blowing of the samovar could be heard.

Obejrzawszy się, czy ma krawat na szyi, a zegarek i portmonetkę w kieszeniach, pan Ignacy wydobywał ze stolika wielki klucz i, trochę zgarbiony, uroczyście otwierał tylne drzwi sklepu obite żelazną blachą. Having looked around|himself|whether|has|tie|around|neck|and|watch|and|wallet|in|pockets|Mr|Ignacy|was taking out|from|the table|large|key|and|a little|hunched|solemnly|was opening|back|door|of the store|covered|with iron|sheet ||||||||||||||||||||||||||||||бляхою Après avoir vérifié qu'il avait bien sa cravate autour du cou, sa montre et son porte-monnaie dans ses poches, M. Ignatius a sorti une grosse clé de la table et, légèrement voûté, a ouvert solennellement la porte arrière de la boutique aux murs de fer. After checking if he had a tie around his neck, and a watch and wallet in his pockets, Mr. Ignacy took a large key from the table and, slightly hunched over, ceremoniously opened the back door of the shop, which was covered with iron plates.

"Spinki, szpilki, portmonety... dobrze... Rękawiczki, wachlarze, krawaty... tak jest... Laski, parasole, sakwojaże... A tu - albumy, neseserki... Szafirowy wczoraj sprzedano, naturalnie!... cufflinks|stilettos|coin purses||gloves|fans|ties|yes|is|canes|umbrellas|suitcases|And|here|albums|briefcases|Sapphire|yesterday|was sold|naturally |||||||||||||||несесери|||| "Cufflinks, pins, wallets... good... Gloves, fans, ties... that's right... Canes, umbrellas, suitcases... And here - albums, briefcases... The sapphire one was sold yesterday, of course!..." Lichtarze, kałamarze, przyciski... Porcelana... Ciekawym, dlaczego ten wazon odwrócili?...Z pewnością... Nie, nie uszkodzony... Lalki z włosami, teatr, karuzel...Trzeba na jutro postawić w oknie karuzel, bo już fontanna spowszedniała. candlesticks|inkwells|paperweights|porcelain|I wonder|why|this|vase|turned|From|certainly|No|not|damaged|Dolls|with|hair|theater|carousel|It is necessary|for|tomorrow|to place|in|the window|carousel|because|already|fountain|has become mundane |||||||||||||||||||||||||карусель|||| Candlesticks, inkpots, buttons... Porcelain... I wonder why they turned this vase around?... Certainly... No, not damaged... Dolls with hair, theater, carousel... We need to put the carousel in the window for tomorrow, because the fountain has already become mundane. Bagatela!... A trifle Trivial!... Ósma dochodzi... Założyłbym się, że Klejn będzie pierwszy a Mraczewski ostatni. Eight|arrives|I would bet|myself|that|Klejn|will be|first|and|Mraczewski|last It's almost eight... I would bet that Klejn will be first and Mraczewski last. Naturalnie... Poznał się z jakąś guwernantką i już jej kupił neseser na rachunek i z rabatem... Rozumie się...Byle nie zaczął kupować bez rabatu i bez rachunku..." Naturally|He met|himself|with|some|governess|and|already|her|bought|briefcase|on|account|and|with|discount|It is understood|itself|As long as|not|started|buying|without|discount|and|without|receipt Naturally... He got to know some governess and already bought her a briefcase on account and with a discount... Of course... As long as he doesn't start buying without a discount and without an account..." Tak mruczał i chodził po sklepie, przygarbiony, z rękoma w kieszeniach, a za nim jego pudel. Yes|he mumbled|and|walked|around|the store|hunched|with|hands|in|pockets|and|behind|him|his|poodle He was humming and walking around the store, hunched over, with his hands in his pockets, and behind him was his poodle.

- Pryncypał jeszcze nie wraca, nie miał pan listu? The principal|yet|not|returns|not|had|sir|letter - Le directeur n'est pas encore rentré, vous n'avez pas reçu de lettre ? - The principal hasn't returned yet, did you have a letter?

- spytał Klejn. asked|Klejn - asked Klejn.

- Spodziewam się go w połowie marca, najdalej za miesiąc. I expect|him|to arrive|in|mid|March|at the latest|in|month - I expect him in mid-March, at the latest in a month.

- Jeżeli go nie zatrzyma nowa wojna. If|him|not|stops|new|war - Unless a new war stops him.

-To nic, wojny nie będzie. It|nothing|war|not|will be - It's nothing, there will be no war.

- Bonapartowie skończyli już karierę. the Bonapartes|have finished|already|career - The Bonapartes have already finished their career.

- Doprawdy?... Really - Really?...

- uśmiechnął się ironicznie pan Ignacy. smiled|himself||Mr|Ignacy - Mr. Ignacy smiled ironically. - A na czyjąż korzyść MacMahon z Ducrotem układali w styczniu zamach stanu?... And|on|whose|benefit|MacMahon|with|Ducrot|were planning|in|January|coup|d'état - Et en faveur de qui MacMahon et Ducrot ont-ils organisé le coup d'État de janvier.... ? - And for whose benefit did MacMahon and Ducrot arrange the coup in January?... Wierz mi, panie Klejn, bonapartyzm to potęga!... Believe|me|Mr|Klejn|Bonapartism|is|power Believe me, Mr. Klejn, Bonapartism is a power!...

- Jest większa od niej. It is|bigger|than|her - It is bigger than her.

- Jaka? Which - What?

- oburzył się pan. was outraged|himself|sir - The gentleman was offended. Ignacy. Ignacy Ignacy.

- Może republika z Gambettą?... Maybe|republic|with|Gambetta - Maybe a republic with Gambetta?... - Może Bismarck?.. Maybe|Bismarck - Maybe Bismarck?..

- A, moje uszanowanie panu Lisieckiemu! And|my|respect|to Mr|Lisiecki - A, my respects to Mr. Lisiecki!

- zwrócił się do przybyłego. turned|himself|to|the arrived one - he addressed the newcomer. - Zimny dzień mamy, prawda? Cold|day|we have|right - It's a cold day, isn't it? Która też godzina w mieście, bo mój zegarek musi się spieszyć. What|also|time|in|the city|because|my|watch|must|itself|hurry What time is it in the city, because my watch must be running fast. Jeszcze chyba nie ma kwadransa na dziewiątą?.. Not yet|probably|not|has|quarter|to|nine ||||п'ятнадцятихвилинки|| It's probably not a quarter to nine yet?..

- Także koncept!... Also|concept - What a concept!...

- Ma się wiedzieć. It should|reflexive pronoun|to know - One should know.

Cóż pan myślisz, że mi na całą dobę wystarczy widok waszych galanterii i pańskiej siwizny? Well|sir|you think|that|to me|for|whole|day|is enough|sight|your|finery|and|your|gray hair ||||||||||||||сивини Que crois-tu que la vue de tes galanteries et de tes cheveux gris me suffise pour 24 heures ? What do you think, that the sight of your trinkets and your gray hair will be enough for me for a whole day?

- Koncept!... Concept - Concept!...

Do sklepu wszedł pierwszy gość: kobieta ubrana w salopę i chustkę na głowie, żądająca mosiężnej spluwaczki... Pan Ignacy bardzo nisko ukłonił się jej i ofiarował krzesło, a pan Lisiecki zniknął za szafami i wróciwszy po chwili doręczył interesantce ruchem pełnym godności żądany przedmiot. To|the store|entered|first|guest|woman|dressed|in|overalls|and|scarf|on|head|demanding|brass|spittoon|Mr|Ignacy|very|low|bowed|himself|to her|and|offered|chair|and|Mr|Lisiecki|disappeared|behind|the cabinets|and|returning|after|a moment|delivered|to the client|with a movement|full|of dignity|requested|item |||||||||||||||плювальки||||||||||||||||||||||||||| Le premier visiteur entre dans la boutique : une femme vêtue d'un salo et d'un fichu sur la tête, qui demande un crachoir en laiton... M. Ignacy s'incline très bas devant elle et lui offre une chaise, tandis que M. Lisiecki disparaît derrière les armoires et, revenant au bout d'un moment, remet l'objet demandé à la femme d'un geste digne. The first customer entered the shop: a woman dressed in a smock and a headscarf, demanding a brass spittoon... Mr. Ignacy bowed very low to her and offered a chair, while Mr. Lisiecki disappeared behind the cabinets and returned after a moment to deliver the requested item to the customer with a gesture full of dignity.

Potem zapisał cenę spluwaczki na kartce, podał ją przez ramię Rzeckiemu i poszedł za gablotkę z miną bankiera, który złożył na cel dobroczynny kilka tysięcy rubli. Then||price|spittoon|on|paper|handed|it|over|shoulder|Rzecki|and|went|behind|display case|with|expression|banker|who|donated|for|purpose|charitable|several|thousand|rubles Then he wrote down the price of the spittoon on a piece of paper, handed it over his shoulder to Rzecki, and went behind the display case with the demeanor of a banker who has donated several thousand rubles for a charitable cause.

Letkiewicz jestem, gałgan jestem, no - podły jestem, ale cóż zrobię, kiedy matka mi zachorowała i musiałem szukać doktora. I am||rascal||well|vile||but|what|will I do|when|mother|to me|got sick|and|I had to|look for|doctor Je suis Letkiewicz, je suis une tête de noeud, je suis méchant, mais qu'est-ce que je vais faire quand ma mère tombe malade et que je dois chercher un médecin. I am Letkiewicz, I am a rascal, well - I am vile, but what can I do when my mother fell ill and I had to look for a doctor. Byłem u sześciu... I was|at|six I went to six...

- spytał Lisiecki. asked|Lisiecki - asked Lisiecki.

- Neseserki?... pencil cases Несесерки - Little bags?...

Nie. No No. Nasz doktor nie przyjąłby nawet szpilki. Our|doctor|not|would accept|even|pin Our doctor wouldn't accept even a pin. Zacny człowiek... Prawda, panie Rzecki, że już jest wpół do dziesiątej? Noble|man|Truth|Mr|Rzecki|that|already|is|half|to|ten A decent man... Isn't it true, Mr. Rzecki, that it is already half past nine? Stanął mi zegarek. ||watch My watch has stopped.

- Dochodzi dzie-wią-ta... - odparł ze szczególnym naciskiem pan Ignacy. It's approaching||||replied|with|particular|emphasis|Mr|Ignacy - Il est environ neuf heures... - a répondu M. Ignacy avec une insistance particulière. - It's almost nine... - Mr. Ignacy replied with particular emphasis.

- Dopiero dziewiąta?... only|nine - Is it only nine?...

- Pan skąd wie?... Sir|where|knows - How do you know?...

- No, i pan w jego wieku latałeś za spódniczkami - odezwał się Lisiecki. No|and|sir|at|his|age|you flew|after|skirts|spoke|himself|Lisiecki - Well, and you were chasing skirts at his age - Lisiecki spoke up.

- Nigdy nie latałem! Never|not|I flew - I have never flown!

Do sklepu wszedł drugi gość i zażądał kaloszy. To|the store|entered|second|customer|and|demanded|galoshes ||||гість||| Another guest entered the store and demanded galoshes.

Naprzeciw niego wysunął się Mraczewski. opposite|him|stepped|himself|Mraczewski En face de lui se trouve Mraczewski. Mraczewski stepped forward.

- Kaloszyków żąda szanowny pan? galoshes|demands|honorable|sir - Does the esteemed gentleman require galoshes?

- Ależ, panie, ależ przepraszam!... But|sir|but|I apologize - But, sir, I am so sorry!...

- tłomaczył się odurzony gość. explained|himself|intoxicated|guy - the intoxicated guest explained.

- L. P. L|P - L. P.

Nim gość oprzytomniał, ubrano go w kalosze, wydano resztę i wśród niskich ukłonów odprowadzono do drzwi. Before|guest|came to his senses|he was dressed|in||rubber boots|they gave|the change|and||low|bows|he was escorted|to|the door Avant que l'invité n'ait repris ses esprits, il a été habillé avec des bottes de laine, on lui a donné de la monnaie et on l'a raccompagné à la porte en lui faisant des courbettes. Before the guest came to his senses, he was dressed in galoshes, given his change, and escorted to the door with low bows.

Nos... wąs... hiszpanka... Nose|mustache|Spanish girl Nose... mustache... Spanish flu...

jego koledzy, a także inkasent, posłańcy, nawet - służący Paweł. his|friends|and|also|collector|messengers|even|servant|Paul His colleagues, as well as the collector, the messengers, even - the servant Paul. Skąd Rzecki znał podobne szczegóły z życia swych współpracowników? Where|Rzecki|knew|similar|details|from|life|his|coworkers How did Rzecki know such details about the lives of his coworkers? Jest to tajemnica, z którą przed nikim się nie zwierzał. It is|this|secret|with||before|no one|himself|not|confided It is a secret that he did not confide in anyone.

Wydobywał wtedy i ustawiał na stole wszystkie mechaniczne cacka. He extracted|then|and|placed|on|the table|all|mechanical|gadgets He would then take out and set up all the mechanical toys on the table. Był tam niedźwiedź wdrapujący się na słup, był piejący kogut, mysz, która biegała, pociąg, który toczył się po szynach, cyrkowy pajac, który cwałował na koniu, dźwigając drugiego pajaca, i kilka par, które tańczyły walca przy dźwiękach niewyraźnej muzyki. There was|there|bear|climbing|itself|on|pole|there was|crowing|rooster|mouse|that|ran|train|that|rolled|itself|on|tracks|circus|clown|who|galloped|on|horse|carrying|second|clown|and|a few|pairs|that|danced|waltz|to the|sounds|indistinct|music |||||||||||||||||||||||||||паяц|||||||||| There was a bear climbing a pole, a crowing rooster, a mouse that ran around, a train that rolled on the tracks, a circus clown galloping on a horse, carrying another clown, and several pairs dancing the waltz to the sounds of indistinct music. Wszystkie te figury pan Ignacy nakręcał i jednocześnie puszczał w ruch. All|these|figures|Mr|Ignacy|wound up|and|simultaneously|released|in|motion All these figures Mr. Ignacy would wind up and simultaneously set in motion. A gdy kogut zaczął piać łopocząc sztywnymi skrzydłami, gdy tańczyły martwe pary, co chwilę potykając się i zatrzymując, gdy ołowiani pasażerowie pociągu, jadącego bez celu, zaczęli przypatrywać mu się ze zdziwieniem i gdy cały ten świat lalek, przy drgającym świetle gazu, nabrał jakiegoś fantastycznego życia, stary subiekt podparłszy się łokciami śmiał się cicho i mruczał: And|when|rooster|started|to crow|flapping|stiff|wings|when|danced|dead|pairs|every|moment|stumbling|themselves|and|stopping|when|leaden|passengers|train|driving|without|purpose|began|to look at|him|themselves|with|surprise|and|when|all|this|world|of dolls|by|flickering|light|gas|took on|some|fantastic|life|old|clerk|propping|himself|on his elbows|laughed|himself|quietly|and|murmured Et quand le coq se mit à chanter de ses ailes raides, quand les couples morts dansèrent, trébuchant et s'arrêtant de temps en temps, quand les passagers du train, qui roulaient sans but, commencèrent à le regarder avec étonnement, et quand tout ce monde de marionnettes, à la lumière vacillante du gaz, prit une vie fantastique, le vieux subiect, se soutenant avec ses coudes, rit doucement et marmonna : And when the rooster began to crow, flapping its stiff wings, as the dead couples danced, stumbling and stopping every moment, as the leaden passengers of the train, going aimlessly, started to look at him in astonishment, and as this whole world of dolls, in the flickering gaslight, took on some fantastic life, the old clerk, propping himself up on his elbows, laughed quietly and murmured:

- Hi! Hi - Hi!

Z domu pan Ignacy wychodził rzadko i na krótko i zwykle kręcił się po ulicach, na których mieszkali jego koledzy albo oficjaliści sklepu. From|home|Mr|Ignacy|would leave|rarely|and|for|a short time|and|usually|wandered|himself|around|the streets|on|which|lived|his|friends|or|officials|of the store |||||||||||||||||||||офіціалісти| En dehors de la maison, M. Ignatius sortait rarement et pour de courtes périodes et traînait généralement dans les rues où vivaient ses collègues ou les fonctionnaires du magasin. Mr. Ignacy rarely left his house and usually wandered the streets where his friends or shop officials lived.

- Choć raz przed śmiercią, ale na kilka miesięcy - mówił kolegom, którzy nie wiadomo dlaczego uśmiechali się z tych projektów. Though|once|before|death|but|for|few|months|he said||who|not|known|why|smiled|at each other|at|those|projects - Pour une fois avant qu'il ne meure, mais pour quelques mois", a-t-il dit à ses collègues, qui, pour une raison inconnue, ont souri à ces projets. - At least once before death, but for a few months - he said to his colleagues, who for some unknown reason smiled at these projects.

SENT_CWT:AFkKFwvL=5.49 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=7.63 en:AFkKFwvL openai.2025-02-07 ai_request(all=239 err=0.00%) translation(all=191 err=0.00%) cwt(all=2490 err=0.72%)