FILIPINO BOOK: ANG MADYIK SILYA NI TITOY WITH TAGALOG SUBTITLES
Ang Madyik Silya ni Titoy
Kuwento ni Russell Molina
Guhit ni Marcus Nada
Inilathala ng Adarna House
(MUSIC)
Maliit lang ang baryo namin kaya siguradong madali mo akong mahahanap.
Madalas akong nasa plasa kasama si Titoy.
Dito kami nanghuhuli ng gagamba at nanghahabol ng tutubi.
Pag dumaan ka, ipakikilala kita kay Titoy.
Mabait siya. Palabiro at makulit kagaya ko.
Pambihira ang tawa niya --'kala mo pabo!
(TUNOG PABO!)
At alam mo ba...meron siyang madyik silya!
Peksman! Madyik talaga!
Merong dalawang gulong na di nabubutas, kahit idaan pa sa batong matalas.
Di kailangan ng gasolina, konting tulak lang--aandar na!
Makulay ang upuan nito at kumikinang--ang gara!
Minsan, sasakay lang kaming dalawa sa madyik silya at bigla itong nagiging kotse.
"VROOOOOOOM! VROOOOOOOOM!
TABI KAYO....TABI KAYOOOOOOOO!!!!" hiyaw namin habang nakataas ang mga kamay.
Minsan nagiging eroplano ito.
"AEEEEEEEEEENG-AEEEEEEEENG!
ANG SARAP LUMIPAD!"
At walang biro--nagiging tren pa ito!
"TOOOOOOOOOT-TOOOOOOOOT!"
Madyik talaga!
"Hep, hep, hep...sa'n na naman ang punta mo ha?" ang laging habol ni Nanay pag patakbo na ako sa labas.
"Diyan lang po, kasama si Titoy," ang lagi ko namang sagot.
"Saan diyan?"
"Sa may buwan po!" sigaw ni Titoy mula sa labas sabay tawa na parang pabo.
(TAWANG PABO ULIT!)
Di alam ni Nanay, pag nakasakay kami sa madyik silya ni Titoy, kung saan-saan kami nakararating.
Noong isang araw nga, bumisita kami sa palasyo sa may sapa...at meron pang parti!
Doon nagkokonsert ang mga kuliglig habang nagtatambol ang mga palaka.
Rak en Rol pa ang tugtog nila! Galing 'no?
(TUGTOG RAK EN ROL KASAMA ANG KULIGLIG!)
Kahapon nama'y nagpunta kami sa kaharian ng mga tilapya-- Doo'y nagsasalita ang mga isda!
"Ang gara ng silya n'yo ha," ang bati ng Haring Pla-Pla.
Gusto sana namin siyang isakay kaya lang mukha siyang malansa.
Inalok na lamang namin sila ng tinapay at nagpaalam na kami.
Marami na kaming napuntahan ni Titoy sakay ng kaniyang madyik silya.
Mga kuwebang makukulay, mga mansiyon sa gitna ng gubat, at sari-saring lugar na kakaiba.
Bibilib ka!
Sayang nga at kami lang ang nakapamamasyal.
'Yung mga ibang bata kasi'y ayaw makipaglaro.
Umiiwas sila kay Titoy tuwing dumadaan siya.
Nahihiya 'ata.
Pag nasa plasa sila, di nila niyayaya si Titoy magbasketbol.
Di nila pansin ang kotse pag umaarangkada.
Di rin nila rinig ang eroplano at tren.
Tanging nakikita nila ay ang anyo ni Titoy --wala kasi siyang paa.
"Ipinanganak si Titoy na di tulad ng ibang bata," sabi ni Nanay sa akin.
"Kaya para makaparoo't parito siya, kailangan niya ng wheel chair."
Oo nga pala, wheel chair daw ang tawag sa madyik silya ni Titoy.
"Pero bukod do'n," dugtong ni Nanay," hindi siya kaiba sa inyo, di ba?"
"Tara na! Tara na!" hiyaw ni Titoy mula sa labas.
"Hinihintay na tayo ng prinsesa sa may palayan!"
May bago na naman kaming pupuntahan.
Si Titoy talaga-kahit walang paa, kung saan-saan nakararating.
Balang araw, makabibisita rin ang mga ibang bata kay Haring Pla-Pla.
Maririnig din nila ang tugtugan sa sapa.
Balang araw ay makikita nilang walang ipinag-iba si Titoy sa kanila.
At mahahanap din nila ang aking nakita...isang kaibigan.
"VROOOOOOOM! VROOOOOOM!
Tabi kayo! Tabi!"
"AEEEEEEEEEEENG-AEEEEEEEEENG!"
"TOOOOOOOOOOOT-TOOOOOOOOOOOOOT!"
Dumaan ka sa plasa. Dito mo kami makikita.
Nanghuhuli ng gagamba.
"Nakikipaghabulan sa tutubi.
Nakasakay sa madyik silya.