×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.

image

Kruistocht in Spijkerbroek by Beckman Thea, 9-3 Het volksgericht

9-3 Het volksgericht

Het volksgericht deel 3

Het gebrul dat achter Dolf opsteeg maakte dat hij zich snel omdraaide, zich instinctief schrap zettend, want hij dacht dat de kinderen zich als één massa op hem zouden storten. Maar wat hij zag, waren zijn vrienden die dreigend de wapens ophieven. Hij zag ook opdringende kinderen die Nicolaas' vonnis meteen wilden uitvoeren, terwijl een ander deel zichtbaar aarzelde en vele anderen heftig protesteerden. Ze duwden en trokken aan elkaar, ze stompten en gilden. Boven alles uit donderde Fredo's stem die riep: ‘Bescherm hem!' Leonardo zwaaide zijn knots en schreeuwde, met bliksemende ogen: ‘Dood aan de verraders! Verdedigt Rudolf!' En op dat moment besefte Dolf dat het op een bloedbad ging uitlopen.

‘Scheurt hem aan stukken!' gilde Anselmus, dansend op de steen. ‘Raakt hem niet aan! Kinderen, redt jullie beschermer!' De kinderen gingen elkaar al te lijf. Dolf gilde, maar hij kon niets doen en niet verhinderen dat ze elkaar naar de keel vlogen. Woedende kreten stegen op. Leonardo deed met zijn knots een uitval in de richting van een groep kinderen die Dolf wilden aanvallen.

‘Nee!' schreeuwde Dolf.

En toen was daar opeens Dom Thaddeus, met geheven armen en harde stem: ‘Laat dat! Stilte, stilte. Raakt hem niet aan, kinderen, raakt hem niet aan. Rudolf is onschuldig - en ik zal het bewijzen.' Hij bleef het herhalen, schreeuwend boven het tumult. Nieuwsgierig naar wat de derde priester te zeggen had, bedaarden de kinderen enigszins. De vechtenden werden door ordebewakers uit elkaar getrokken en op hun plaatsen gezet.

‘Stil jullie. Dom Thaddeus gaat spreken.' De rij van toortsdragende jongens was verbroken. Ook zij waren naar voren gekomen om met hun vlammende knotsen Dolf te beschermen.

Maar Thaddeus' geroep deed hen terugwijken. De kinderen werden rustiger en wachtten af. Maar ze bleven op hun hoede, met strakgespannen lijfjes, alsof ze elkaar elk ogenblik weer konden aanvliegen. Carolus stond te springen op het rotsblok en gilde ook: ‘Stilte, stilte! Laat ons horen wat Dom Thaddeus te zeggen heeft.' Nog altijd stond de benedictijn met geheven armen in de spookachtig verlichte kring, vlak bij Dolf. Hij beval Leonardo, Frank en Peter wat achteruit te gaan, hetgeen ze langzaam en niet zonder tegenstribbelen deden. Maar ze deden het. Toen greep Thaddeus Dolf bij de hand, trok hem vooruit tot juist voor het rotsblok.

Anselmus, rechtop, snauwde: ‘Heb je het oordeel van Nicolaas niet gehoord, broeder Thaddeus? Het vonnis is uitgesproken en hoeft alleen maar voltrokken te worden. Waarom komt gij u er dan nog in mengen?' Dom Thaddeus wierp zijn kap af, zodat het licht op zijn geschoren schedel speelde.

‘Verdwaasden,' sprak hij luid en langzaam. ‘Domoren en verdwaasden zijt gij! Herkent ge een goddelijke afgezant niet wanneer ge hem ziet? Want dat is hij, deze Rudolf van Amstelveen. Hij is ons door de hemel gezonden om ervoor te zorgen dat het kinderleger veilig in het Heilige Land zal aankomen. Toen God zag dat Nicolaas niet was opgewassen tegen de geweldige taak om duizenden kinderen te voeden en te beschermen, zond Hij het kinderleger nog een uitverkorene: Rudolf van Amstelveen. Met geen andere opdracht dan zich te bekommeren om het lichamelijke welzijn van Gods kinderen. Heeft Rudolf van Amstelveen zich niet met ijver en een hart vol liefde van die taak gekweten? Toen de Duivel, verbitterd door hun onschuld, zijn Satanshorden op de kinderen afstuurde en de Scharlaken Dood onder ons bracht, heeft Rudolf van Amstelveen die duivelse horden weten te verslaan. Rudolf van Amstelveen bracht ons brood en gezondheid, moed en kracht - en nu waagt gij het, broeder Anselmus, en ook gij, Nicolaas, om deze uitverkorene van ketterse praktijken te beschuldigen! Schaamt u! Ge wilt hem laten vermoorden door dezelfde kinderen die hun leven aan hem te danken hebben. Beantwoordt gij zó Gods goedheid? Dan zal het u slecht vergaan, Dom Anselmus, en jou ook, Nicolaas.' Anselmus rochelde van onmachtige woede.

‘Broeder Thaddeus, je woorden zijn als dolksteken. Laat je niet misleiden. Hoe kan een ketter Gods afgezant zijn?' ‘God bedient zich van onverwachte instrumenten om Zijn wil door te zetten, broeder Anselmus.' ‘Dat zijn uitvluchten, broeder Thaddeus. Ge verwijt ons dat wij in Rudolf van Amstelveen geen uitverkorene des hemels hebben herkend. Waaraan hadden wij hem dan moeten herkennen? Aan zijn vroomheid? Die bezit hij niet! Aan zijn schoonheid? Schoonheid is een verleidingsmiddel van de Duivel.' De kinderen waren opgedrongen maar doodstil geworden. Dit nieuwe duel, tussen twee priesters nog wel, hield hen in de ban. Waarop zou het uitdraaien? Ze waren hun onderlinge verdeeldheid vergeten en volgden de strijd met gespitste oortjes, rode koontjes, open monden.

‘Ja, Dom Thaddeus,' viel nu Nicolaas in met een hoogrode kleur. ‘Gij beweert maar iets. Gij wilt Rudolf van Amstelveen beschermen. Maar ge kunt niets bewijzen.' ‘Dat kan ik wel,' riep Thaddeus uit, niet minder opgewonden. ‘Jullie konden alleen maar beschuldigen. Ik heb een bewijs. Een zeer zichtbaar bewijs.' ‘Toon het!' gilde Anselmus met overslaande stem en hij keek angstig naar Thaddeus' lege handen, alsof hij een gezegeld perkament verwachtte met de handtekening van God. ‘Hier is het bewijs,' sprak de monnik plechtig. Hij vatte Dolf weer bij de linkerhand, stroopte de mouw van diens trui enigszins op en toonde het ‘bewijs'. Een litteken.

Als klein kind was Dolf gebeten door een hond. Diep waren de tanden van de bouvier in zijn onderarm gezonken en hadden drie bloedende gaten veroorzaakt. De wonden waren snel genezen, al bleven er littekens achter. Rafelige putjes aan de binnenkant van zijn arm, die nooit verkleurden en die in de zomer wit afstaken tegen zijn gebruinde huid. Dolf wist dat hij die kleine littekens bezat en dacht er nooit over na. Vroeger op school waren er kinderen geweest die ze hadden opgemerkt en vroegen: ‘Heeft iemand je aan zijn vork geprikt?' Daar hadden ze dan om gelachen. Maar hoe de littekens van een hondenbeet nu zijn onschuld konden bewijzen, was Dolf een volslagen raadsel.

Verbaasd staarde hij naar zijn arm.

‘Dit is het teken dat God hem opdrukte toen Hij Rudolf van Amstelveen Zijn missie bekendmaakte. Het teken van de Heilige Drievuldigheid. Durft ge nu nog te twijfelen, gij dwazen? Kent ge dan Gods merkteken niet?' Dom Thaddeus' ingrijpen maakte een onbeschrijflijke indruk. De kinderen persten zich naar voren om het ook te kunnen zien. Dolfs arm werd bijna uit zijn lichaam gerukt. Ze knielden voor hem neer, kusten zijn schoenen, de gerafelde zoom van zijn broek, zijn handen en vooral het litteken. Ze drukten hem bijna plat in hun geestdrift. Zij die het hardste geschreeuwd hadden: ‘Dood hem!' kropen nu over de grond om hem maar even te kunnen aanraken. Zelfs Nicolaas stapte van de steen, duwde de kinderen opzij en bracht Dolf daardoor wat verlichting.

‘Laat mij zien,' sprak de herdersknaap. Dolf toonde hem de littekens. Hij begreep weinig van de situatie en was er helemaal door overdonderd. Dat drie onnozele witte plekjes zo'n indruk konden maken, leek hem absurd. Maar hij begreep dat hij gered was. En dat niet alleen. Dom Thaddeus' tegenwoordigheid van geest - of beter: zijn instinctieve slimheid - had een bloedbad voorkomen. ‘Maak ruimte!' gebood Nicolaas. De kinderen weken enigszins terug, nieuwsgierig naar wat er ging komen. Nu stonden de twee uitverkorenen tegenover elkaar: Nicolaas, de leider van de Kinderkruistocht. En Rudolf, die weken geleden plotseling was komen opdagen: vreemd, onweerstaanbaar.

Nicolaas greep Dolf bij de pols en keek lang naar de drie witte putjes. Hij had wel eerder zulke littekens gezien bij mensen die door een wolf waren aangevallen en het wonder boven wonder hadden overleefd. Had Rudolf, voordat hij kruisvaarder werd, in winterse wouden met een wolf gevochten - en het ondier gedood? Was hij zo sterk? Nicolaas herinnerde zich plotseling alle dreigementen die zijn rivaal ooit had geuit in de tent - en die altijd bewaarheid waren geworden. Eens had hij de twee monniken vervloekt - en prompt daarop waren zij ziek geworden. Eens had hij de huifkar vervloekt - en diezelfde nacht was het ding in brand gevlogen. Rudolf van Amstelveen scheen een macht te bezitten die de macht van Nicolaas verre te boven ging. Zo'n jongen kon je niet tot vijand maken. Als je hem niet kon vernietigen (en welk kind zou nu nog een hand naar Rudolf durven uitsteken?) moest je hem te vriend houden. Deze gedachten schoten Nicolaas bliksemsnel door het hoofd, want, zoals gezegd, dom was hij niet. Zijn boerenslimheid gaf hem in wat hij moest doen.

Zwijgend liet hij Dolfs arm los en knielde.

De kinderen barstten uit in luid gejubel. Ze vonden het tafereel zó ontroerend dat ze Nicolaas' voorbeeld wilden volgen, maar daarvoor stonden ze te dicht opeengepakt. Anselmus keek toe van zijn hoge standplaats en verbeet zich. Dat Nicolaas, letterlijk en figuurlijk, door de knieën ging, betekende voor de monnik zo'n geweldige nederlaag dat hij het liefst woedend zou zijn weggelopen om zich nooit meer met de Kinderkruistocht te bemoeien. Alleen de gedachte aan Genua weerhield hem.

Dolf was dit alles toch te gortig. Hij hield niet van Nicolaas, maar hij wilde niet dat de jongen zich voor hem vernederde. Snel trok hij de herdersjongen omhoog.

‘Sta op, Nicolaas,' zei hij luid. ‘Je hoeft voor mij niet te knielen. Wees voortaan mijn vriend.' En hij omhelsde de leider.

De kinderen leken wel gek geworden. Ze lachten, dansten, kusten elkaar. Ze gedroegen zich zo uitbundig dat niemand had kunnen raden hoeveel werk ze die dag hadden verzet. Hand in hand dansten ze over het veld. Ze zongen liedjes alsof het feest was. Zij die zo-even nog met elkaar hadden gevochten, vergaven elkaar van ganser harte en zoenden elkaar dat het klapte. Dolf werd door twintig sterke jongens op de schouders gehesen en in triomf naar het kampement gedragen. Mariecke liep erachter, snikkend van opluchting.

Pas heel laat die avond werd het rustig. De maan kwam op, de sterren twinkelden. De meeste kinderen sliepen in met een glimlach om de lippen. Morgen zouden ze de bergen aanvallen, maar met Rudolf van Amstelveen in hun midden en grote pakken levensmiddelen op hun rug zouden ze sterk genoeg zijn om alle moeilijkheden te overwinnen. Dolf was moe, maar slapen kon hij niet. De gebeurtenissen van die avond hadden hem hevig aangegrepen. Hij voelde hoe Leonardo naar zijn arm tastte. Zou de student hem nu ook als een hemelse afgezant beschouwen? Dolf hoopte vurig van niet.

Hij hoorde Leonardo zacht grinniken.

‘Was het een grote hond, of een wolf?' fluisterde de student.

‘Een hond,' antwoordde Dolf zacht. ‘Ik was pas vier jaar oud...' ‘Wat zál je een keel hebben opgezet,' spotte Leonardo gedempt. ‘Ja, dat moet wel. Ik kan me er bijna niets van herinneren, het is zo lang geleden.' Even was het stil, toen kwam door de duisternis Leonardo's stem voorzichtig in zijn oor fluisteren: ‘Nicolaas is niet gek. En hij is een herder. Hij heeft de littekens net zo goed herkend als ik.' ‘Denk je?' vroeg Dolf verrast.

‘En Anselmus ook...' ‘Wat wil je daarmee zeggen?' ‘Dat zij de list van Dom Thaddeus hebben doorzien. Blijf op je hoede, Rudolf, al ben je voorlopig veilig. Je hebt veel vrienden en wij zullen niet toestaan dat jou een haar wordt gekrenkt, maar...' ‘Leonardo,' zei Dolf ernstig, ‘ik heb niet het minste verlangen naar verdeeldheid onder de kinderen. Ik was dolblij met de inval van Dom Thaddeus, want ze zijn nu weer eensgezind.' ‘Dat zal je dan tegenvallen,' fluisterde Leonardo. ‘Wacht maar tot morgen...' ‘Wat gebeurt er dan?' ‘Dat zul je wel zien. Anselmus zal raar opkijken, dat verzeker ik je.' Dolf probeerde te bedenken wat die toespeling betekende, maar hij kwam er niet uit. Te talrijk waren zijn gedachten bij de bergen die hun zwarte schaduwen over het kampement wierpen. Achter hun hoge kammen gromde een onweer.

Voor Dolf betekenden de Alpen een leger geduchte vijanden die aangevallen en overwonnen moesten worden. En waarvoor hij diep in zijn hart doodsbang was.

‘Morgen,' dacht hij. ‘En de hemel sta ons bij.'

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

9-3 Het volksgericht 9-3 Der Volksgerichtshof 9-3 Το λαϊκό δικαστήριο 9-3 The people's court 9-3 El tribunal popular 9-3 Le tribunal populaire 9-3 Народный суд

Het volksgericht deel 3 |people's court|

Het gebrul dat achter Dolf opsteeg maakte dat hij zich snel omdraaide, zich instinctief schrap zettend, want hij dacht dat de kinderen zich als één massa op hem zouden storten. |roar||||rose||||||turned around|||braced himself|bracing himself|because||||||||||||would|pounce on Das Gebrüll, das hinter Dolf ertönte, ließ ihn sich schnell umdrehen, und er spannte sich instinktiv an, da er dachte, die Kinder würden sich in einem Schwarm auf ihn stürzen. Maar wat hij zag, waren zijn vrienden die dreigend de wapens ophieven. ||||||||threatening|||raised their weapons But what he saw were his friends menacingly raising arms. Hij zag ook opdringende kinderen die Nicolaas' vonnis meteen wilden uitvoeren, terwijl een ander deel zichtbaar aarzelde en vele anderen heftig protesteerden. |||pushy||||verdict|immediately||execute|||||visible|hesitated|and|||strongly|were protesting Er sah auch eindringende Kinder, die das Urteil des Nikolaus sofort vollstrecken wollten, während ein anderer Teil sichtlich zögerte und viele andere vehement protestierten. He also saw encroaching children who wanted to carry out Nicholas' sentence immediately, while another part visibly hesitated and many others protested vehemently. Ze duwden en trokken aan elkaar, ze stompten en gilden. |pushed||pulled||||stomped||screamed Sie schubsten und zerrten aneinander, sie stampften und schrien. They pushed and pulled at each other, they stomped and screamed. Boven alles uit donderde Fredo's stem die riep: ‘Bescherm hem!' |||thundered||||called|Protect him| Über allem donnerte Fredos Stimme, die rief: "Beschütze ihn! Leonardo zwaaide zijn knots en schreeuwde, met bliksemende ogen: ‘Dood aan de verraders! |swung||club||screamed||lightning|||||traitors Leonardo schwang seinen Streitkolben und rief mit blitzenden Augen: "Tod den Verrätern! Verdedigt Rudolf!' defend| En op dat moment besefte Dolf dat het op een bloedbad ging uitlopen. ||||realized||||||bloodbath|was going|end in

‘Scheurt hem aan stukken!' Tear him apart||| Reißt ihn in Stücke! 'Tear him to pieces!' gilde Anselmus, dansend op de steen. gild(1)||dancing||| schrie Anselmus und tanzte auf dem Stein. ‘Raakt hem niet aan! Touches||| Fassen Sie ihn nicht an! 'Don't touch him! Kinderen, redt jullie beschermer!' |save||protector Kinder, rettet euren Beschützer! De kinderen gingen elkaar al te lijf. ||||already||body Die Kinder waren bereits dabei, sich gegenseitig zu attackieren. The children were already going at each other. Dolf gilde, maar hij kon niets doen en niet verhinderen dat ze elkaar naar de keel vlogen. |gasped||||||||prevent||||||throat| Dolf schrie, aber er konnte weder etwas tun noch verhindern, dass sie sich gegenseitig an die Gurgel gingen. Dolf screamed, but he could neither do anything nor prevent them from going at each other's throats. Woedende kreten stegen op. Angry|shouts|rose up| Wütende Schreie wurden laut. Leonardo deed met zijn knots een uitval in de richting van een groep kinderen die Dolf wilden aanvallen. ||||club||attack|||||||||||attack Leonardo ging mit seinem Streitkolben auf eine Gruppe von Kindern los, die Dolf angreifen wollten. Leonardo made an attack with his mace toward a group of children who wanted to attack Dolf.

‘Nee!' schreeuwde Dolf. shouted| rief Dolf.

En toen was daar opeens Dom Thaddeus, met geheven armen en harde stem: ‘Laat dat! ||||suddenly||||raised|arms|||voice|| Und dann war da plötzlich Dom Thaddeus, mit erhobenen Armen und rauer Stimme: "Lass das! And then suddenly there was Dom Thaddeus, with raised arms and harsh voice: 'Leave that! Stilte, stilte. Schweigen, Schweigen. Raakt hem niet aan, kinderen, raakt hem niet aan. touch|||||touch||| Fasst ihn nicht an, Kinder, fasst ihn nicht an. Rudolf is onschuldig - en ik zal het bewijzen.' ||innocent||||| Rudolf ist unschuldig - und ich werde es beweisen.' Hij bleef het herhalen, schreeuwend boven het tumult. |||repeat|screaming|||tumult Er wiederholte es immer wieder, schrie es über den Tumult hinweg. He kept repeating it, shouting above the tumult. Nieuwsgierig naar wat de derde priester te zeggen had, bedaarden de kinderen enigszins. Curious|||||priest||||calmed down|||somewhat Neugierig auf das, was der dritte Priester zu sagen hatte, beruhigten sich die Kinder etwas. De vechtenden werden door ordebewakers uit elkaar getrokken en op hun plaatsen gezet. |fighting|||order keepers|||pulled apart|||||put Die Kämpfer wurden von Sicherheitskräften auseinandergezogen und auf ihre Plätze gesetzt.

‘Stil jullie. Dom Thaddeus gaat spreken.' De rij van toortsdragende jongens was verbroken. |||torch-bearing|||broken Ook zij waren naar voren gekomen om met hun vlammende knotsen Dolf te beschermen. ||||forward||||||clubs|Dolf||protect

Maar Thaddeus' geroep deed hen terugwijken. ||shout|||recede back Doch Thaddeus' Rufe ließen sie umkehren. But Thaddeus' shouts made them turn back. De kinderen werden rustiger en wachtten af. |||calmer||| Maar ze bleven op hun hoede, met strakgespannen lijfjes, alsof ze elkaar elk ogenblik weer konden aanvliegen. ||remained|||on their guard||tightly stretched|bodies|as if|||||||attack each other Aber sie blieben wachsam, mit angespannten Körpern, als ob sie jeden Moment wieder aufeinander losgehen könnten. But they remained wary, with bodies taut as if they could attack each other again at any moment. Carolus stond te springen op het rotsblok en gilde ook: ‘Stilte, stilte! ||||||||screamed||| Laat ons horen wat Dom Thaddeus te zeggen heeft.' Nog altijd stond de benedictijn met geheven armen in de spookachtig verlichte kring, vlak bij Dolf. ||||||raised||||ghostly|lit|circle|close|| Hij beval Leonardo, Frank en Peter wat achteruit te gaan, hetgeen ze langzaam en niet zonder tegenstribbelen deden. |commanded||||||backward|||which||||||resisting| Er befahl Leonardo, Frank und Peter, ein Stück zurückzutreten, was sie langsam und nicht ohne Widerstand taten. He ordered Leonardo, Frank and Peter to step back a bit, which they did slowly and not without opposition. Maar ze deden het. Toen greep Thaddeus Dolf bij de hand, trok hem vooruit tot juist voor het rotsblok. Then|||||||||||just|||rock block Dann packte Thaddeus Dolf an der Hand und zog ihn vorwärts bis kurz vor den Felsen.

Anselmus, rechtop, snauwde: ‘Heb je het oordeel van Nicolaas niet gehoord, broeder Thaddeus? Anselm|upright|snapped||||judgment|||||brother| Het vonnis is uitgesproken en hoeft alleen maar voltrokken te worden. |the verdict||||needs to|||executed|| Das Urteil ist bereits gesprochen und muss nur noch vollstreckt werden. The verdict has been pronounced and only needs to be fulfilled. Waarom komt gij u er dan nog in mengen?' ||||||||interfere Warum mischt ihr euch dann ein? Then why do ye come to interfere? Dom Thaddeus wierp zijn kap af, zodat het licht op zijn geschoren schedel speelde. ||||cape or hood|||||||shaved head|skull| Dom Thaddäus nahm seine Kapuze ab, so dass das Licht auf seinen kahlgeschorenen Schädel fiel.

‘Verdwaasden,' sprak hij luid en langzaam. Wandered||||| Benommen", sagte er laut und langsam. 'Dazed,' he spoke loudly and slowly. ‘Domoren en verdwaasden zijt gij! ||fools and idiots||you 'Dummköpfe und Narren seid ihr! 'Dummies and fools be ye! Herkent ge een goddelijke afgezant niet wanneer ge hem ziet? Recognizes|||divine|messenger||||| Erkennst du nicht einen göttlichen Abgesandten, wenn du ihn siehst? Want dat is hij, deze Rudolf van Amstelveen. Because||||||| Hij is ons door de hemel gezonden om ervoor te zorgen dat het kinderleger veilig in het Heilige Land zal aankomen. |||||heaven|sent||for it||||||safely|||||| Toen God zag dat Nicolaas niet was opgewassen tegen de geweldige taak om duizenden kinderen te voeden en te beschermen, zond Hij het kinderleger nog een uitverkorene: Rudolf van Amstelveen. When|||||||up to the task|||great||||||to feed|||protect|sent||||||chosen one|Rudolf of Amstelveen|| Da Nikolaus der gewaltigen Aufgabe, Tausende von Kindern zu ernähren und zu beschützen, nicht gewachsen war, schickte Gott der Kinderarmee einen anderen Auserwählten: Rudolf von Amstelveen. Met geen andere opdracht dan zich te bekommeren om het lichamelijke welzijn van Gods kinderen. |||task||||to care|||physical|well-being||| With no other mission than to care about the physical well-being of God's children. Heeft Rudolf van Amstelveen zich niet met ijver en een hart vol liefde van die taak gekweten? |||||||zeal|||||||||performed his duty Hat Rudolf van Amstelveen diese Aufgabe nicht mit Eifer und einem Herzen voller Liebe erfüllt? Did not Rudolf of Amstelveen perform that task with zeal and a heart full of love? Toen de Duivel, verbitterd door hun onschuld, zijn Satanshorden op de kinderen afstuurde en de Scharlaken Dood onder ons bracht, heeft Rudolf van Amstelveen die duivelse horden weten te verslaan. When|||bitter||their|innocence||Satan's hordes||||sent against|||||||brought|||||||hordes|||defeat When the Devil, embittered by their innocence, sent his Satanic hordes upon the children and brought the Scarlet Death among us, Rudolf of Amstelveen managed to defeat those demonic hordes. Rudolf van Amstelveen bracht ons brood en gezondheid, moed en kracht - en nu waagt gij het, broeder Anselmus, en ook gij, Nicolaas, om deze uitverkorene van ketterse praktijken te beschuldigen! |||brought|||||courage|||||dares|you||||||you||||chosen one||heretical|||accuse Schaamt u! Be ashamed| Ge wilt hem laten vermoorden door dezelfde kinderen die hun leven aan hem te danken hebben. ||||kill him||||||||||| You want him killed by the same children who owe their lives to him. Beantwoordt gij zó Gods goedheid? Answer|||| Do ye thus answer God's goodness? Dan zal het u slecht vergaan, Dom Anselmus, en jou ook, Nicolaas.' ||||badly|will fare|||||| Then you will fare badly, Dom Anselmus, and you too, Nicholas. Anselmus rochelde van onmachtige woede. Anselmus|burst out||powerless|rage Anselmus roared with impotent rage.

‘Broeder Thaddeus, je woorden zijn als dolksteken. ||||||daggers 'Brother Thaddeus, your words are like dagger stabs. Laat je niet misleiden. |||misled Don't be fooled. Hoe kan een ketter Gods afgezant zijn?' |||heretic||messenger| ‘God bedient zich van onverwachte instrumenten om Zijn wil door te zetten, broeder Anselmus.' |makes use of|||unexpected|means means of action|||||||| "God employs unexpected instruments to carry through His will, Brother Anselmus. ‘Dat zijn uitvluchten, broeder Thaddeus. ||excuses|| Ge verwijt ons dat wij in Rudolf van Amstelveen geen uitverkorene des hemels hebben herkend. |blame|||||||||chosen one||heaven||recognized Ge wirft uns vor, in Rudolf van Amstelveen keinen Auserwählten des Himmels zu erkennen. Waaraan hadden wij hem dan moeten herkennen? what||||||recognize him Aan zijn vroomheid? ||piety Die bezit hij niet! |possesses|| He doesn't own that one! Aan zijn schoonheid? ||beauty Schoonheid is een verleidingsmiddel van de Duivel.' Beauty|||seduction tool||| De kinderen waren opgedrongen maar doodstil geworden. |||forced||dead still| The children had been pushed up but had become dead silent. Dit nieuwe duel, tussen twee priesters nog wel, hield hen in de ban. ||duel||||||||||spell This new duel, between two priests still, kept them spellbound. Waarop zou het uitdraaien? |||turn out Ze waren hun onderlinge verdeeldheid vergeten en volgden de strijd met gespitste oortjes, rode koontjes, open monden. |||interpersonal|division|||||||pointed ears|perked ears||red cheeks|| They had forgotten their divisions among themselves and were following the battle with ears pricked, tongues red, mouths open.

‘Ja, Dom Thaddeus,' viel nu Nicolaas in met een hoogrode kleur. |||||||||deep red| 'Yes, Dom Thaddeus,' Nicholas now fell in with a high red. ‘Gij beweert maar iets. You|claim|| Du behauptest nur etwas. 'Thou art just asserting something. Gij wilt Rudolf van Amstelveen beschermen. You|||||protect Maar ge kunt niets bewijzen.' Aber ihr könnt nichts beweisen.' ‘Dat kan ik wel,' riep Thaddeus uit, niet minder opgewonden. ||||exclaimed|||||excited Das kann ich auch", rief Thaddäus nicht minder aufgeregt aus. ‘Jullie konden alleen maar beschuldigen. ||||accuse Sie können nur anklagen. 'You could only accuse. Ik heb een bewijs. Een zeer zichtbaar bewijs.' |very|visible| ‘Toon het!' Show it| gilde Anselmus met overslaande stem en hij keek angstig naar Thaddeus' lege handen, alsof hij een gezegeld perkament verwachtte met de handtekening van God. gild|||hoarse|||||anxiously|||||as if|||sealed|parchment|expected|||signature|| schrie Anselmus mit überschlagender Stimme und blickte ängstlich auf Thaddäus' leere Hände, als erwarte er ein versiegeltes Pergament mit Gottes Unterschrift. ‘Hier is het bewijs,' sprak de monnik plechtig. |||||||solemnly 'Here is the proof,' the monk spoke solemnly. Hij vatte Dolf weer bij de linkerhand, stroopte de mouw van diens trui enigszins op en toonde het ‘bewijs'. |grabbed||again|||left hand|rolled up||sleeve||his|sweater|somewhat|||showed|| Er fasste Dolf wieder an der linken Hand, krempelte den Ärmel seines Pullovers leicht hoch und zeigte den "Beweis". He caught Dolf by the left hand again, slightly rolled up the sleeve of his sweater and showed the "proof. Een litteken. |scar Eine Narbe.

Als klein kind was Dolf gebeten door een hond. |||||bitten||| Als kleines Kind war Dolf von einem Hund gebissen worden. Diep waren de tanden van de bouvier in zijn onderarm gezonken en hadden drie bloedende gaten veroorzaakt. |||teeth|||bouvier|||forearm|sunk in|||||holes|caused Die Zähne des Bouviers hatten sich tief in seinen Unterarm gebohrt und drei blutende Löcher verursacht. Deeply, the bouvier's teeth had sunk into his forearm and caused three bleeding holes. De wonden waren snel genezen, al bleven er littekens achter. ||||healed|although|remained|there|scars| The wounds had healed quickly, although scars remained. Rafelige putjes aan de binnenkant van zijn arm, die nooit verkleurden en die in de zomer wit afstaken tegen zijn gebruinde huid. Frayed spots|pockmarks|||inside|||arm|||faded colors|||||||stood out|||tanned|skin Ragged welts on the inside of his arm, which never discolored and which in summer stood out white against his tanned skin. Dolf wist dat hij die kleine littekens bezat en dacht er nooit over na. ||||||scars|had|||it||| Dolf knew he owned those little scars and never thought about it. Vroeger op school waren er kinderen geweest die ze hadden opgemerkt en vroegen: ‘Heeft iemand je aan zijn vork geprikt?' ||||there||been||||noticed||asked||||||fork|poked Daar hadden ze dan om gelachen. |||||laughed Darüber hätten sie nur gelacht. Maar hoe de littekens van een hondenbeet nu zijn onschuld konden bewijzen, was Dolf een volslagen raadsel. |||scars|||dog bite|||innocence||||||complete|mystery Aber wie die Narben von einem Hundebiss nun seine Unschuld beweisen sollten, war Dolf ein völliges Rätsel.

Verbaasd staarde hij naar zijn arm. Amazed|stared||||arm

‘Dit is het teken dat God hem opdrukte toen Hij Rudolf van Amstelveen Zijn missie bekendmaakte. |||sign||||pressed|when|||||||revealed mission Dies ist das Zeichen, das Gott auf ihn drückte, als er Rudolf von Amstelveen seine Sendung ankündigte. 'This is the sign that God pressed upon him when He announced His mission to Rudolf of Amstelveen. Het teken van de Heilige Drievuldigheid. |sign||||Holy Trinity Durft ge nu nog te twijfelen, gij dwazen? dare|you||||doubt|you|fools Wagt ihr nun zu zweifeln, ihr Narren? Dare you doubt now, ye fools? Kent ge dan Gods merkteken niet?' ||||sign of God| Kennst du denn nicht das Zeichen Gottes? Do you not then know God's mark? Dom Thaddeus' ingrijpen maakte een onbeschrijflijke indruk. ||intervention|||indescribable|impression Das Eingreifen von Dom Thaddäus hat einen unbeschreiblichen Eindruck hinterlassen. Dom Thaddeus' intervention made an indescribable impression. De kinderen persten zich naar voren om het ook te kunnen zien. ||squeezed themselves|||forward|||||| Dolfs arm werd bijna uit zijn lichaam gerukt. |arm||||||torn Ze knielden voor hem neer, kusten zijn schoenen, de gerafelde zoom van zijn broek, zijn handen en vooral het litteken. |knelt|||down|kissed||||frayed|hem|||||||especially||scar Ze drukten hem bijna plat in hun geestdrift. |pressed|||flat|||enthusiasm In ihrem Eifer haben sie ihn fast platt gemacht. Zij die het hardste geschreeuwd hadden: ‘Dood hem!' |||loudest|screamed||| Those who had shouted the loudest, "Kill him! kropen nu over de grond om hem maar even te kunnen aanraken. crawl||||||||just a|||touch krochen nun auf dem Boden herum, nur um ihn einen Moment lang zu berühren. Zelfs Nicolaas stapte van de steen, duwde de kinderen opzij en bracht Dolf daardoor wat verlichting. ||stepped down||||pushed|||to the side||brought||thereby||relief Sogar der Nikolaus trat vom Stein, schob die Kinder beiseite und verschaffte Dolf damit etwas Erleichterung.

‘Laat mij zien,' sprak de herdersknaap. |||||shepherd boy Dolf toonde hem de littekens. |showed|||scars Hij begreep weinig van de situatie en was er helemaal door overdonderd. ||little||||||it|||overwhelmed Er verstand nur wenig von der Situation und war damit völlig überfordert. Dat drie onnozele witte plekjes zo'n indruk konden maken, leek hem absurd. ||silly||||impression|||seemed||absurd That three silly little white spots could make such an impression seemed absurd to him. Maar hij begreep dat hij gered was. |||||saved| En dat niet alleen. Dom Thaddeus' tegenwoordigheid van geest - of beter: zijn instinctieve slimheid - had een bloedbad voorkomen. ||presence||mind||||instinctive|cleverness||||prevent Dom Thaddeus' Geistesgegenwart - oder vielmehr seine instinktive Klugheit - hatte ein Blutbad verhindert. ‘Maak ruimte!' Macht Platz! gebood Nicolaas. offered to| De kinderen weken enigszins terug, nieuwsgierig naar wat er ging komen. ||weeks|somewhat back||curious||||was going to| Nu stonden de twee uitverkorenen tegenover elkaar: Nicolaas, de leider van de Kinderkruistocht. |were standing|||chosen ones|opposite||||||| En Rudolf, die weken geleden plotseling was komen opdagen: vreemd, onweerstaanbaar. ||||weeks ago|suddenly|||showed up|strange irresistible|irresistibly Und Rudolf, der vor Wochen plötzlich aufgetaucht war: fremd, unwiderstehlich. And Rudolf, who had suddenly appeared weeks ago: strange, irresistible.

Nicolaas greep Dolf bij de pols en keek lang naar de drie witte putjes. |||||wrist||||||||pockmarks Nicholas packte Dolf am Handgelenk und sah sich die drei weißen Striemen genau an. Hij had wel eerder zulke littekens gezien bij mensen die door een wolf waren aangevallen en het wonder boven wonder hadden overleefd. ||||such|scars|||||||wolf||attacked|||miraculously||miracle||survived Er hatte solche Narben bei Menschen gesehen, die schon einmal von einem Wolf angegriffen worden waren und wie durch ein Wunder überlebt hatten. Had Rudolf, voordat hij kruisvaarder werd, in winterse wouden met een wolf gevochten - en het ondier gedood? ||||crusader|||wintry|forests||||fought|||beast|killed it Hatte Rudolf, bevor er zum Kreuzritter wurde, im Winterwald gegen einen Wolf gekämpft - und ihn getötet? Had Rudolf, before becoming a crusader, fought a wolf in wintry woods—and killed the beast? Was hij zo sterk? Nicolaas herinnerde zich plotseling alle dreigementen die zijn rivaal ooit had geuit in de tent - en die altijd bewaarheid waren geworden. |||suddenly||threats|||rival|||expressed|||||||came true|| Nicholas erinnerte sich plötzlich an alle Drohungen, die sein Rivale jemals im Zelt ausgesprochen hatte - und die immer wahr geworden waren. Nicholas suddenly remembered all the threats his rival had ever made in the tent - and they had always come true. Eens had hij de twee monniken vervloekt - en prompt daarop waren zij ziek geworden. ||||||cursed||and promptly|then|||| Once he had cursed the two monks - and soon afterwards they fell ill. Eens had hij de huifkar vervloekt - en diezelfde nacht was het ding in brand gevlogen. ||||covered wagon|cursed||||||||fire|caught fire Rudolf van Amstelveen scheen een macht te bezitten die de macht van Nicolaas verre te boven ging. |||seemed||||possess||||||far above||| Rudolf von Amstelveen schien eine Macht auszuüben, die weit über die von Nikolaus hinausging. Rudolf van Amstelveen seemed to possess a power that far exceeded the power of Nicolaas. Zo'n jongen kon je niet tot vijand maken. ||||||enemy| Als je hem niet kon vernietigen (en welk kind zou nu nog een hand naar Rudolf durven uitsteken?) |||||destroying|||||||||||dare|reach out Wenn du ihn nicht vernichten könntest (und welches Kind würde es wagen, Rudolf jetzt die Hand zu reichen?) If you couldn't destroy him (and what child would dare reach out to Rudolf now?) moest je hem te vriend houden. Deze gedachten schoten Nicolaas bliksemsnel door het hoofd, want, zoals gezegd, dom was hij niet. ||shot||lightning fast||||because|||||| Diese Gedanken schossen Nicholas blitzschnell durch den Kopf, denn er war, wie gesagt, nicht dumm. These thoughts flashed through Nicholas's head at lightning speed, because, as I said, he was not stupid. Zijn boerenslimheid gaf hem in wat hij moest doen. |farmers' wisdom|||||||

Zwijgend liet hij Dolfs arm los en knielde. Silently|||||||

De kinderen barstten uit in luid gejubel. ||bursting out||||cheering The children burst into loud cheers. Ze vonden het tafereel zó ontroerend dat ze Nicolaas' voorbeeld wilden volgen, maar daarvoor stonden ze te dicht opeengepakt. |||scene|so much|touching||||example||||for that||||too close together|too close together They found the scene so moving that they wanted to follow Nicholas' example, but they were too tightly packed for that. Anselmus keek toe van zijn hoge standplaats en verbeet zich. ||||||stand location||bitten| Dat Nicolaas, letterlijk en figuurlijk, door de knieën ging, betekende voor de monnik zo'n geweldige nederlaag dat hij het liefst woedend zou zijn weggelopen om zich nooit meer met de Kinderkruistocht te bemoeien. ||literally||figuratively|||knees|went|||||||defeat||||preferably|furious||||||||||||get involved Nicholas's bending, literally and figuratively, was such a great defeat for the monk that he would have preferred to run away in a rage never to interfere with the Children's Crusade again. Alleen de gedachte aan Genua weerhield hem. ||thought|||held back| Only the thought of Genoa held him back.

Dolf was dit alles toch te gortig. ||||||too much Dolf war das alles sowieso zu viel. Still, Dolf was too generous with all this. Hij hield niet van Nicolaas, maar hij wilde niet dat de jongen zich voor hem vernederde. |did not like||||||||||||||humiliated He didn't love Nicholas, but he didn't want the boy to humble himself before him. Snel trok hij de herdersjongen omhoog. |quickly pulled|||the shepherd boy|up Rasch zog er den Hirtenjungen hoch.

‘Sta op, Nicolaas,' zei hij luid. ‘Je hoeft voor mij niet te knielen. |need|||||kneel Wees voortaan mijn vriend.' Be|from now on|| From now on, be my friend. En hij omhelsde de leider. ||embraced|| Und er umarmte den Anführer. And he hugged the leader.

De kinderen leken wel gek geworden. ||seemed||| Ze lachten, dansten, kusten elkaar. ||danced|kissed| Ze gedroegen zich zo uitbundig dat niemand had kunnen raden hoeveel werk ze die dag hadden verzet. |behaved|||exuberantly|||||guess predict|||||||work They were so exuberant that no one could have guessed how much work they had done that day. Hand in hand dansten ze over het veld. |||||||field Ze zongen liedjes alsof het feest was. |sang|songs|as if||party| Zij die zo-even nog met elkaar hadden gevochten, vergaven elkaar van ganser harte en zoenden elkaar dat het klapte. |||just now|||||fought|forgave|||whole heart|with all their heart||kissed||||clapped Those who had fought each other a moment ago forgave each other wholeheartedly and kissed each other until they clapped. Dolf werd door twintig sterke jongens op de schouders gehesen en in triomf naar het kampement gedragen. |||||||||hoisted||||||campsite|carried Mariecke liep erachter, snikkend van opluchting. |was walking|behind it|sobbing||sobbing with relief

Pas heel laat die avond werd het rustig. Only||||||| Only very late that night did things quiet down. De maan kwam op, de sterren twinkelden. |moon|||||twinkled De meeste kinderen sliepen in met een glimlach om de lippen. |||slept||||||| Morgen zouden ze de bergen aanvallen, maar met Rudolf van Amstelveen in hun midden en grote pakken levensmiddelen op hun rug zouden ze sterk genoeg zijn om alle moeilijkheden te overwinnen. |||||||||||||||||food supplies||||would||||||||| Tomorrow they would attack the mountains, but with Rudolf van Amstelveen in their midst and large packs of provisions on their backs they would be strong enough to overcome all difficulties. Dolf was moe, maar slapen kon hij niet. |was|||||| De gebeurtenissen van die avond hadden hem hevig aangegrepen. |events||||||deeply|moved him Hij voelde hoe Leonardo naar zijn arm tastte. ||||||arm|touched He felt Leonardo groping for his arm. Zou de student hem nu ook als een hemelse afgezant beschouwen? ||||||||heavenly|messenger|consider Would the student now also regard him as a heavenly emissary? Dolf hoopte vurig van niet. |hoped|fervently||

Hij hoorde Leonardo zacht grinniken. |||softly|chuckle He heard Leonardo chuckle softly.

‘Was het een grote hond, of een wolf?' fluisterde de student. whispered||

‘Een hond,' antwoordde Dolf zacht. ||||softly ‘Ik was pas vier jaar oud...' ||only||| ‘Wat zál je een keel hebben opgezet,' spotte Leonardo gedempt. What||||throat||set up|mocked||muffled 'What a throat you must have had,' Leonardo scoffed muffled. ‘Ja, dat moet wel. Ik kan me er bijna niets van herinneren, het is zo lang geleden.' |||it||||remember|||||ago Even was het stil, toen kwam door de duisternis Leonardo's stem voorzichtig in zijn oor fluisteren: ‘Nicolaas is niet gek. ||||||||darkness||||||ear|whisper|||| There was a moment of silence, then through the darkness Leonardo's voice whispered carefully in his ear: 'Nicholas is not crazy. En hij is een herder. ||||shepherd Hij heeft de littekens net zo goed herkend als ik.' |||scars|just|||recognized|| He recognized the scars as much as I did. ‘Denk je?' vroeg Dolf verrast. ||surprised

‘En Anselmus ook...' ‘Wat wil je daarmee zeggen?' What|||that| 'What is your point?' ‘Dat zij de list van Dom Thaddeus hebben doorzien. ||the|trick|||||see through 'That they saw through Dom Thaddeus' ruse. Blijf op je hoede, Rudolf, al ben je voorlopig veilig. |||on your guard||although|||for now| Je hebt veel vrienden en wij zullen niet toestaan dat jou een haar wordt gekrenkt, maar...' ||||||will||allow||||your hair||hurt| You have many friends and we will not allow you to be harmed a hair, but... ‘Leonardo,' zei Dolf ernstig, ‘ik heb niet het minste verlangen naar verdeeldheid onder de kinderen. |||seriously|||||least|desire||dividedness|among|| 'Leonardo,' said Dolf gravely, 'I have not the slightest desire for division among the children. Ik was dolblij met de inval van Dom Thaddeus, want ze zijn nu weer eensgezind.' ||overjoyed|||intervention||||because||||once again|united I was overjoyed with Dom Thaddeus's lead, because they are now united again.' ‘Dat zal je dan tegenvallen,' fluisterde Leonardo. ||||disappoint|whispered| "You'll be disappointed then," Leonardo whispered. ‘Wacht maar tot morgen...' 'Just wait until tomorrow...' ‘Wat gebeurt er dan?' |||then ‘Dat zul je wel zien. Anselmus zal raar opkijken, dat verzeker ik je.' Anselm||strange|be surprised||I assure you|| Anselm will be surprised, I assure you.' Dolf probeerde te bedenken wat die toespeling betekende, maar hij kwam er niet uit. |tried||think about|||reference|meant|||||| Dolf tried to think what that allusion meant, but he couldn't figure it out. Te talrijk waren zijn gedachten bij de bergen die hun zwarte schaduwen over het kampement wierpen. |numerous|||thoughts|||||||shadows|||campsite|cast Too many were his thoughts of the mountains casting their black shadows over the encampment. Achter hun hoge kammen gromde een onweer. |||crowns|rumbled|| A thunderstorm rumbled behind their high ridges.

Voor Dolf betekenden de Alpen een leger geduchte vijanden die aangevallen en overwonnen moesten worden. For Dolf||meant||||army|formidable|enemies|||||| For Dolf, the Alps meant an army of formidable enemies to be attacked and overcome. En waarvoor hij diep in zijn hart doodsbang was.

‘Morgen,' dacht hij. ‘En de hemel sta ons bij.' ||||us| 'And heaven help us.'