Start learning this lesson now

Zielenschemering [part 1], Hoofdstuk 8

Hoofdstuk 8

Dien avond, in de laan voor het kleine hôtel, wandelde Addy, den arm in den arm van zijn moeder. De schaduwduisteringen pakten om hen heen, schel doorgloeid door de lantaren voor het huis.

- Mamaatje, ik moet eens met je spreken...

- En waarover, mijn jongen...

Wat was hij oud voor zijn jaren, en ernstig! Zij voelde zijn hand op haar arm zwaar liggen als de hand van een man; zij hoorde zijn stem vol geluid diep, een beetje liefkoozender nu dan anders, klinken aan haar oor. Hij was nog een jongen, een gymnaziast, maar dat was om zijn jaren: om zijn ziel voelde zij hem een man en haar groote zoon, en, maakte het haar heel oud, het maakte haar ook heel gelukkig, rustig en veilig in zijn bezit - zoolang zij hem nog niet had verloren... En nu, waar- over wilde hij haar spreken? Want hij sprak nog niet, liep door, zwijgend... En vlug, nieuwsgierig, raadde zij wat het toch zijn kon, dat hij haar met die plotseling liefkoozende stem wilde mededeelen... wilde verkrijgen van haar... Want zij voelde in hem iets, dat hij haar vragen zoû, een gunst bijna, een geschenk... Omdat hij zoo leunde op haar, voelde zij, dat hij een zwaarte in zich had, een gedachte van zwaarte, die hij haar zeggen ging, om het lichter te hebben... Wat kon hij hebben, wat zoû het zijn... Het was toch geen geld: hij was zoo verstandig... hij wist zoo precies wat zij missen kon... Was hij verliefd: een jongensverliefdheid...? Ja, zij besloot, dat het dat was... Had zij niet altijd gezegd: als Addy verliefd wordt, is het voor altijd, en zij was een beetje bang geworden voor dat ernstige hart van haar grooten zoon...

- Wat is er dan? vroeg zij en zij voegde er aan toe, wat schertsend:

- Ben je verliefd?

Hij lachte even.

- Neen. Ik ben niet verliefd. Maar tòch wil ik je iets heel ernstigs zeggen. Iets, dat je misschien verdriet zal doen, omdat je het altijd anders gedacht hadt... - En wat is dat dan, Addy, zeide zij, een beetje bang en te vergeefs zoekende.

- Het is dit, mama, zeide hij kalm en heel rustig. Ik kan niet in de diplomatie gaan, - omdat ik dokter wil worden.

Zij zweeg, liep door, zijn arm op den hare en het was of groote, nieuwe dingen plotseling voor haar openweken. Neen... zij had nooit gedacht, dat hij haar over carrière spreken zoû. Het was altijd zoo vast gesteld, van den beginne af, van zijn kinderjaren af - dat haar zoon vervolgen zoû het leven en de loopbaan, die zij voor zijn vader geknakt had. Het was haar altijd geweest eenigszins een vaag idee van vergoeding, die Addy, haar zoon, terug, zoû betalen haar man en zijn vader. Zij had nooit anders gedacht of zóo zoû het worden... Het kon, hij droeg een naam, geld zoû hij later hebben, en hij eenmaal in die loopbaan, die zij altijd zoo hoog en zoo eervol en zoo schitterend hadden gesteld - de hoogste, de eervolste, de schitterendste loopbaan in hunne kringen - zoû hij zijn vader troosten voor de verknoeiïng van diens eigen carrière, en hij zoû iets van rehabilitatie oproepen voor zijne moeder... Bijna onbewust, had zij het zoo, altijd, gedacht. En daarbij was dan nog in haar de atoom van ijdelheid, wel sluimerend den laatsten tijd, maar toch onuitroeibare kiem eeuwig: de ijdelheid in haar bloed - de ijdelheid, dat HAAR zoon die hoogste, eervolste, schitterendste loopbaan zoû gaan. Nu woelde, warrelde het voor haar uit... een schrik, een verwondering, een teleurstelling... alles heel snel door elkaâr; een plotse opwelling hem te zeggen van neen, van neen en dat het onmogelijk was, dat het papa te veel verdriet zoû doen, haarzelve, oude arme grootmama, zijn grootouders zeer zeker ook, - en als hij bleef volhouden, hoog hem zeggen, bevelen bijna, dat het niet kon - dat het niet kon... Maar zij zeide nog niets en ook hij zeide niets, en zij liepen verder door, het grauwe lint af van den weg, die voortschoot tusschen de links en rechts naar den avondstreep van den horizon wegvliedende weilanden, onder de groote starreluchten... Hij zeide niets, als had hij, eenvoudig en rustig, haar alles al gezegd. En zij voelde te veel hare warreling van schrik, verwondering, teleurstelling...

- Doet het je verdriet, mama? vroeg hij eindelijk.

- Het overvalt me, Addy... Ik had dat zoo nooit gedacht... - Kan je het niet in mij begrijpen...

- Begrijpen... ik weet niet, Addy. Wij hadden altijd gedacht...

- Ja, ik weet het: u heeft... papa en u... u heeft het altijd anders gedacht. Ik begrijp, dat ik u verdriet moet doen, en dat het een teleurstelling voor u is...

- Je moet maar eens spreken, met papa...

- Neen, zeide hij rustig, kalm. Ik wil eerst spreken met u, mama. Je weet, hoe ik hoû van mijn vader, hoe hij is als een kameraad, als een vriend. Maar ik kan niet het éerst met hem spreken, omdat hij niet begrijpen zoû. En ik wil het eerst met u spreken, mama, omdat u begrijpen zal.

- U zal het begrijpen, mama, als ik het u zeg. Ik voel niets geen roeping, om een carrière te volgen, waarin men zeker veel worden kan, als men zoû behooren tot de vier, vijf groote mannen, die er in uitblinken... En dan nog... Al behoorde ik tot... tot die vier, vijf... al behoorde ik tot ze in talent, in genie - wat ik nooit doen zal - dan zoû er nog iets in mij zijn, dat mij verhinderen zoû mijn doel te vinden in een leven en een werkkring, die beiden geheel in strijd zijn met mijn natuur... Ik zoû er altijd, mama, te eenvoudig voor zijn en te natuurlijk, je Hollandsche jongen...

- Terwijl dat andere, dokter te zijn, dat voel ik, heel duidelijk, als het eenige, dat mij roept en waarin ik goed zal zijn. Mag ik er eens over praten, hoe ik dat voel? Er is voor mij niets, dat me meer interesseert, dan de mensch zelve... en hem te bestudeeren, uiterlijk, innerlijk. Dat is voor mijn verstand. En dan, mama, is er ook een kwestie van gevoel. Er is niets, waarvoor ik zoo voel, als voor een mensch, die lijdt. Lichamelijk, of moreel. Er is dan een natuurlijke drang in me, zoo dood-eenvoudig weg, als zitten of loopen of praten - om te helpen, zooveel ik kan. Zoo voel ik het en zoo heb ik het u gezegd. Met meer woorden kan ik het u niet zeggen. Het zouden, onge- veer, altijd de zelfde woorden zijn. Maar zoo, als ik het u zeg, heb ik hoop, dat u het begrijpt, en het meêvoelt met mij, mama. En dan, moedertje... is er nog iets, en dat ik bijna niet durf zeggen, omdat je misschien zal denken, dat ik het me verbeeld...

- Zeg het, mijn jongen.

- Het is dit, mama: ik voel in mij een kracht om te genezen... En ik voel, dat die kracht groeit...

Zijn groote ernst verschrikte haar.

- Maar dit, mama, zeg ik alleen aan u, en wil ik aan niemand anders zeggen... Ook niet aan papa, omdat ik voel, dat hij het niet zoû begrijpen. Ik zeg het alleen aan u, en ik zal het nooit aan iemand meer zeggen... Ik zeg het aan u als een rechtvaardiging voor wat ik doen zal... En is het niet, wordt het niet als ik denk, dan zal u mij vergeven, niet waar, want ik ben nu te goeder trouw.

- Mijn kind...

Een zachte ontroering kwam in haar op.

- Mijn kind, ik heb geen verdriet.

- Wat ik u zeg... is u een teleurstelling.

- Een teleursteliing... is het een teleurstelling? Ik geloof dat nu niet, mijn kind. Nu al niet meer... Na den eersten schok, dien je woorden me hebben gegeven. Nu al niet meer. Als er iets duidelijk in je is, dat je voelt en dat je roept... o waarom zoû je het dan niet volgen... In hoe weinigen van ons is er zoo iets duidelijk... Laten wij hier gaan zitten, op die zandplek, onder die boomen... In hoe weinigen is er iets duidelijk... Was er in mij niet alles vaag... tot heel laat toe, mijn kind... Hangen wij niet allen aan kleine dingen... aan kleine belangen... voor onszelve, of die zoo klein om ons zijn... Herinner je je nog goed... onzen vriend... voor wien mama veel gevoeld heeft... Het was in hem niet duidelijk... Kind, als het duidelijk in je is... nu al... en als je al bijna zeker bent, dat je je niet vergist... volg dan wat je roept... Niemand heeft recht je tegen te houden... En waarom zoû ik je tegenhouden... Om kleine redenen, kind, terwijl misschien veel grootere dingen je drijven... Om kleine redenen... om iets van ijdelheid misschien... Ach zie je, kind, ik bèn klein... Ik hàd het gaarne gezien... jou, mijn jongen, in dien anderen werkkring... Papa zoû er om voldaan zijn... en je moeder zoû je misschien iets geven van vroeger terug... begrijp je... Ik zoû niet eerlijk zijn als ik je niet bekende, dat ik het gaarne zoo gezien had... Maar dat komt, omdat ik nog aan heele kleine dingen hang... terwijl grootere dingen je drijven... En àls dat dan zoo is, mijn kind... dan ben ik trotsch op je... trotsch op je... Zie je, er is altijd dàt in je moeder, mijn jongen: haar kiem van ijdelheid... Ze is zoo blij, dat jij haar niet erfde... Dat ze je misschien andere dingen gaf... iets heel weinig, maar haar beste... dat in jou heel groot zal groeien... Een atoom, die in jou een wereld wordt... Neen, een teleurstelling is het niet meer...

Maar hij trok zich terug in zichzelven...

- Misschien is het beter, dat ik het niet zeg...

- Waarom niet, mijn kind...

- En je vergeeft me... de deceptie...

- Die is er niet meer...

- Wat is er dan...

- Een groote kalmte, mijn kind. Het zal héel goed worden, denk ik. Doe als je denkt, ga tot wat je roept.

Zij leunde tegen hem aan, legde haar hoofd op zijn schouder. Hij kuste haar. Een stroom van weldadigheid scheen te zaligen door haar heen.

- Hij weet het nu, voor zich, dacht zij, opziende naar de welwetende sterren. Hij weet het... heilig, heilig. O God, laat hij het... altijd... heilig voor zich weten...! !

Hoofdstuk 8 Chapter Chapter 8

Dien avond, in de laan voor het kleine hôtel, wandelde Addy, den arm in den arm van zijn moeder. That|evening|in|the|lane|in front of|the|small|hotel|walked|Addy|the|arm|in|the|arm|of|his|mother That evening, in the lane in front of the small hotel, Addy walked arm in arm with his mother. De schaduwduisteringen pakten om hen heen, schel doorgloeid door de lantaren voor het huis. The|shadowy darkness|enveloped|around|them|around|sharply|illuminated|by|the|lantern|in front of|the|house The shadows gathered around them, brightly illuminated by the lantern in front of the house.

Zij gingen langzaam op en neêr, en de druk van zijn hand nu drong haar zachtjes vooruit, de duisteringen van schaduw door, uit den grellen gloed van het lantarenoog, en den weg op verder, waar, onder de groote starreluchten, de weilanden heel ver weg vluchtten naar den avondstreep heen van den horizon. They|went|slowly|up|and|down|and|the|pressure|of|his|hand|now|pushed|her|gently|forward|the|darkness|of|shadow|through|out|the|harsh|glow|of|the|lantern's eye|and|the|road|on|further|where|under|the|great|starry skies|the|meadows|very|far|away|fled|towards|the|evening line|away|from|the|horizon They moved slowly up and down, and the pressure of his hand now gently urged her forward, through the shadows, out of the harsh glow of the lantern's eye, and further along the road, where, under the great starry skies, the meadows fled far away towards the evening line of the horizon.

- En waarover, mijn jongen... And|about what|my|boy - And about what, my boy...

Wat was hij oud voor zijn jaren, en ernstig! What|was|he|old|for|his|years|and|serious How old he was for his years, and serious! Zij voelde zijn hand op haar arm zwaar liggen als de hand van een man; zij hoorde zijn stem vol geluid diep, een beetje liefkoozender nu dan anders, klinken aan haar oor. She|felt|his|hand|on|her|arm|heavily|lying|like|the|hand|of|a|man|She|heard|his|voice|full|sound|deep|a|little|more affectionate|now|than|otherwise|sounding|at|her|ear She felt his hand heavy on her arm like the hand of a man; she heard his voice deep and full of sound, a little more affectionate now than usual, ringing in her ear. Hij was nog een jongen, een gymnaziast, maar dat was om zijn jaren: om zijn ziel voelde zij hem een man en haar groote zoon, en, maakte het haar heel oud, het maakte haar ook heel gelukkig, rustig en veilig in zijn bezit - zoolang zij hem nog niet had verloren... En nu, waar- over wilde hij haar spreken? He|was|still|a|boy|a|high school student|but|that|was|because of|his|years|because of|his|soul|felt|she|him|a|man|and|her|great|son|and|made|it|her|very|old|it|made|her|also|very|happy|calm|and|safe|in|his|possession|as long as|she|him|still|not|had|lost|And|now|||wanted|he|her|to speak He was still a boy, a high school student, but that was due to his years: for his soul, she felt him to be a man and her great son, and, while it made her feel very old, it also made her very happy, calm, and safe in his possession - as long as she had not lost him yet... And now, what did he want to talk to her about? Want hij sprak nog niet, liep door, zwijgend... En vlug, nieuwsgierig, raadde zij wat het toch zijn kon, dat hij haar met die plotseling liefkoozende stem wilde mededeelen... wilde verkrijgen van haar... Want zij voelde in hem iets, dat hij haar vragen zoû, een gunst bijna, een geschenk... Omdat hij zoo leunde op haar, voelde zij, dat hij een zwaarte in zich had, een gedachte van zwaarte, die hij haar zeggen ging, om het lichter te hebben... Wat kon hij hebben, wat zoû het zijn... Het was toch geen geld: hij was zoo verstandig... hij wist zoo precies wat zij missen kon... Was hij verliefd: een jongensverliefdheid...? Because|he|spoke|yet|not|walked|on|silently|And|quickly|curiously|guessed|she|what|it|anyway|be|could|that|he|her|with|that|suddenly|affectionate|voice|wanted|to inform|wanted|to obtain|from|her|Because|she|felt|in|him|something|that|he|her|to ask|would|a|favor|almost|a|gift|Because|he|so|leaned|on|her|felt|she|that|he|a|heaviness|in|himself|had|a|thought|of|heaviness|that|he|her|to tell|was going|to|it|lighter|to|have|What|could|he|have|what|would|it|be|It|was|anyway|no|money|he|was|so|wise|he|knew|so|exactly|what|she|to miss|could|Was|he|in love|a|boyish infatuation For he was not speaking yet, walking on, silent... And quickly, curiously, she guessed what it could be, that he wanted to share with her in that suddenly affectionate voice... wanted to obtain from her... For she felt in him something that he would ask her, a favor almost, a gift... Because he leaned on her so much, she felt that he had a weight in him, a thought of weight, that he was going to tell her, to make it lighter... What could he have, what could it be... It was not money: he was so wise... he knew exactly what she could miss... Was he in love: a boyish love...? Ja, zij besloot, dat het dat was... Had zij niet altijd gezegd: als Addy verliefd wordt, is het voor altijd, en zij was een beetje bang geworden voor dat ernstige hart van haar grooten zoon... Yes|she|decided|that|it|that|was|Had|she|not|always|said|when||in love|becomes|is|it|forever|always|and|she|was|a|little|afraid|become|of|that|serious|heart|of|her|big|son Yes, she decided, that was it... Had she not always said: when Addy falls in love, it is for life, and she had become a little afraid of that serious heart of her great son...

- Wat is er dan? What|is|there|then - What is it then? vroeg zij en zij voegde er aan toe, wat schertsend: asked|she|and|she|added|it|on|to|what|jokingly she asked and added jokingly:

- Ben je verliefd? Are|you|in love - Are you in love?

Hij lachte even. He|laughed|briefly He laughed for a moment.

- Het is dit, mama, zeide hij kalm en heel rustig. It|is|this|mama|said|he|calmly|and|very|quietly - It is this, mom, he said calmly and very quietly. Ik kan niet in de diplomatie gaan, - omdat ik dokter wil worden. I|can|not|in|the|diplomacy|go|because|I|doctor|want|to become I cannot go into diplomacy, - because I want to become a doctor.

Zij zweeg, liep door, zijn arm op den hare en het was of groote, nieuwe dingen plotseling voor haar openweken. She|was silent|walked|past|her|arm|on|the|hers|and|it|was|as if|great|new|things|suddenly|before|her|were revealed She was silent, walked on, his arm on hers and it was as if great, new things suddenly opened up for her. Neen... zij had nooit gedacht, dat hij haar over carrière spreken zoû. No|she|had|never|thought|that|he|her|about|career|to speak|would No... she had never thought that he would talk to her about a career. Het was altijd zoo vast gesteld, van den beginne af, van zijn kinderjaren af - dat haar zoon vervolgen zoû het leven en de loopbaan, die zij voor zijn vader geknakt had. It|was|always|so|firmly|determined|from|the|beginning|from|from|his|childhood|from|that|her|son|pursue|would|the|life|and|the|career|that|she|for|his|father||had It had always been so firmly established, from the very beginning, from his childhood - that her son would follow the life and career that she had broken for his father. Het was haar altijd geweest eenigszins een vaag idee van vergoeding, die Addy, haar zoon, terug, zoû betalen haar man en zijn vader. It|was|her|always|been|somewhat|a|vague|idea|of|compensation|that|Addy|her|||would|pay|her|husband|and|his|father It had always been a somewhat vague idea of compensation for her that Addy, her son, would pay back her husband and his father. Zij had nooit anders gedacht of zóo zoû het worden... Het kon, hij droeg een naam, geld zoû hij later hebben, en hij eenmaal in die loopbaan, die zij altijd zoo hoog en zoo eervol en zoo schitterend hadden gesteld - de hoogste, de eervolste, de schitterendste loopbaan in hunne kringen - zoû hij zijn vader troosten voor de verknoeiïng van diens eigen carrière, en hij zoû iets van rehabilitatie oproepen voor zijne moeder... Bijna onbewust, had zij het zoo, altijd, gedacht. She|had|never|differently|thought|or|so|would|it|become|It|could|he|bore|a|name|money|would|he|later|have|and|he|once|in|that|career|that|she|always|so|high|and|so|honorable|and|so|brilliant|had|set|the|highest|the|most honorable|the|most brilliant|career|in|their|circles|would|he|his|father|comfort|for|the|ruin|of|his|own|career|and|he|would|something|of|rehabilitation|evoke|for|his|mother|Almost|unconsciously|had|she|it|so|always|thought She had never thought otherwise, or that it would be so... It was possible, he bore a name, he would have money later, and once in that career, which they had always held so high, so honorable, and so splendid - the highest, the most honorable, the most splendid career in their circles - he would comfort his father for the ruin of his own career, and he would evoke some rehabilitation for his mother... Almost unconsciously, she had always thought it that way. En daarbij was dan nog in haar de atoom van ijdelheid, wel sluimerend den laatsten tijd, maar toch onuitroeibare kiem eeuwig: de ijdelheid in haar bloed - de ijdelheid, dat HAAR zoon die hoogste, eervolste, schitterendste loopbaan zoû gaan. And|in addition|was|then|still|in|her|the|atom|of|vanity|well|dormant|the|last|time|but|still|indelible|seed|eternal|the|vanity|in|her|blood|the|vanity|that|HER|son|who|highest|most honorable|most brilliant|career|would|go And in addition, there was still in her the atom of vanity, which had been dormant lately, but still an indelible seed forever: the vanity in her blood - the vanity that HER son would pursue that highest, most honorable, most splendid career. Nu woelde, warrelde het voor haar uit... een schrik, een verwondering, een teleurstelling... alles heel snel door elkaâr; een plotse opwelling hem te zeggen van neen, van neen en dat het onmogelijk was, dat het papa te veel verdriet zoû doen, haarzelve, oude arme grootmama, zijn grootouders zeer zeker ook, - en als hij bleef volhouden, hoog hem zeggen, bevelen bijna, dat het niet kon - dat het niet kon... Maar zij zeide nog niets en ook hij zeide niets, en zij liepen verder door, het grauwe lint af van den weg, die voortschoot tusschen de links en rechts naar den avondstreep van den horizon wegvliedende weilanden, onder de groote starreluchten... Hij zeide niets, als had hij, eenvoudig en rustig, haar alles al gezegd. Now|stirred|whirled|it|ahead|her|out|a|fright|a|wonder|a|disappointment|everything|very|quickly|through|each other|a|sudden|impulse|him|to|say|of|no|of||and|that|it|impossible|was|that|it|dad|too|much|sorrow||cause|herself|old|poor|grandmother|his|grandparents|very|certainly|also|and|if|he|kept|insisting|loudly|him|saying|commanding|almost|that|it|not|could|that|it|not|could|But|she|said|yet|nothing|and|also|he|said|nothing|and|they|walked|further|through|the|gray|ribbon|off|from|the|road|that|advanced|between|the|left|and|right|towards|the|evening line|of|the|horizon|fleeing||under|the|great|starry skies|He|said|nothing|as|had|he||and|calmly|her|everything|already|said Now it swirled, it whirled before her... a fright, a wonder, a disappointment... everything very quickly intertwined; a sudden impulse to tell him no, no and that it was impossible, that it would cause too much sorrow for papa, for herself, old poor grandma, certainly also for his grandparents, - and if he persisted, to tell him firmly, almost commanding, that it could not be - that it could not be... But she said nothing and he said nothing either, and they continued walking, down the gray ribbon of the road, which stretched between the fields fleeing towards the evening line of the horizon, under the great starry skies... He said nothing, as if he had simply and calmly already said everything to her. En zij voelde te veel hare warreling van schrik, verwondering, teleurstelling... And|she|felt|too|much|her|turmoil|of|fear|wonder|disappointment And she felt too much of her turmoil of fear, wonder, disappointment...

- Doet het je verdriet, mama? Does|it|you|sadness|mom - Does it make you sad, mom? vroeg hij eindelijk. asked|he|finally he finally asked.

- Het overvalt me, Addy... Ik had dat zoo nooit gedacht... - Kan je het niet in mij begrijpen... It|overwhelms|me|Addy|I|had|that|so|never|thought|Can|you|it|not|in|me|understand - It overwhelms me, Addy... I never thought it would be like this... - Can't you understand it in me...

- Ja, ik weet het: u heeft... papa en u... u heeft het altijd anders gedacht. Yes|I|know|it|you|has|dad|and|you||has|it|always|differently|thought - Yes, I know: you have... dad and you... you have always thought differently. Ik begrijp, dat ik u verdriet moet doen, en dat het een teleurstelling voor u is... I|understand|that|I|you|sadness|must|cause|and|that|it|a|disappointment|for|you|is I understand that I must hurt you, and that it is a disappointment for you...

- Neen, zeide hij rustig, kalm. No|said|he|calmly|calm - No, he said calmly. Ik wil eerst spreken met u, mama. I|want|first|to speak|with|you|mom I want to talk to you first, mom. Je weet, hoe ik hoû van mijn vader, hoe hij is als een kameraad, als een vriend. You|know|how|I|love|of|my|father|how|he|is|like|a|comrade|like|a|friend You know how I love my father, how he is like a buddy, like a friend. Maar ik kan niet het éerst met hem spreken, omdat hij niet begrijpen zoû. But|I|can|not|the|first|with|him|speak|because|he|not|understand|would But I cannot speak to him first, because he would not understand. En ik wil het eerst met u spreken, mama, omdat u begrijpen zal. And|I|want|it|first|with|you|to speak|mom|because|you|will understand|will And I want to speak to you first, mama, because you will understand.

Er was een dankbare vleiïng voor haar ijdelheid in zijn woorden, maar ook iets intensers, nog haar niet dadelijk duidelijk - en het was omdat zij wist, dat hij zijn vader meer liefhad dan haar, en toch met haar het eerst wilde spreken... There|was|a|grateful|flattery|for|her|vanity|in|his|words|but|also|something|more intense|not yet|her|not|immediately|clear|and|it|was|because|she|knew|that|he|his|father|more|loved|than|her|and|yet|with|her|it|first|wanted|to speak There was a grateful flattery for her vanity in his words, but also something more intense, not immediately clear to her - and it was because she knew that he loved his father more than her, and yet wanted to speak to her first...

- U zal het begrijpen, mama, als ik het u zeg. You|will|it|understand|mom|when|I|it|you|say - You will understand, mama, when I tell you. Ik voel niets geen roeping, om een carrière te volgen, waarin men zeker veel worden kan, als men zoû behooren tot de vier, vijf groote mannen, die er in uitblinken... En dan nog... Al behoorde ik tot... tot die vier, vijf... al behoorde ik tot ze in talent, in genie - wat ik nooit doen zal - dan zoû er nog iets in mij zijn, dat mij verhinderen zoû mijn doel te vinden in een leven en een werkkring, die beiden geheel in strijd zijn met mijn natuur... Ik zoû er altijd, mama, te eenvoudig voor zijn en te natuurlijk, je Hollandsche jongen... I|feel|nothing|no|calling|to|a|career|to|pursue|in which|one|certainly|much|achieved|can|if|one|would|belong|to|the|four|five|great|men|who|there|in|excel|And|then|still|Even if|belonged|I|to|to|those|four|five|even|belonged|I|to|them|in|talent|in|genius|what|I|never|do|will|then|would|there|still|something|in|me|be|that|me|prevent|would|my|goal|too|find|in|a|life|and|a|work environment|which|both|completely|in|conflict|with|with|my|nature|I|would|there|always|mama|too|simple|for|be|and|too|natural|your|Dutch|boy I feel nothing, no calling, to pursue a career in which one can certainly become much, if one were to belong to the four or five great men who excel in it... And then again... Even if I belonged to... to those four or five... even if I belonged to them in talent, in genius - which I will never do - then there would still be something in me that would prevent me from finding my goal in a life and a work environment that are completely at odds with my nature... I would always be, mama, too simple for it and too natural, your Dutch boy...

Hij boog zich een beetje lachende naar haar over, en zij zag hem eensklaps, heel correct in een rok, tusschen de jonge diplomaten, die zij zich herinnerde van vroeger, uit Rome... Neen, zóo leek hij niet op zijn vader... He|bent|himself|a|little|laughing|at|her|over|and|she|saw|him|suddenly|very|correctly|in|a|skirt|among|the|young|diplomats|who|she|herself|remembered|from|earlier|from|Rome|No||looked|he|not|like|his|father He leaned over to her a bit, laughing, and she suddenly saw him, very correctly dressed in a suit, among the young diplomats she remembered from before, from Rome... No, he did not look like his father at all...

- Terwijl dat andere, dokter te zijn, dat voel ik, heel duidelijk, als het eenige, dat mij roept en waarin ik goed zal zijn. While|that|other|doctor|to|be|that|feel|I|very|clearly|as|it||that|me|calls|and|in which|I|good|will|be - While that other thing, being a doctor, I feel very clearly, as the only thing that calls me and in which I will be good. Mag ik er eens over praten, hoe ik dat voel? May|I|about|once|over|talk|how|I|that|feel May I talk about how I feel about that? Er is voor mij niets, dat me meer interesseert, dan de mensch zelve... en hem te bestudeeren, uiterlijk, innerlijk. There|is|for|me|nothing|that|me|more|interests|than|the|human|self|and|him|to|study|outward|inward There is nothing that interests me more than the human being itself... and studying him, outwardly, inwardly. Dat is voor mijn verstand. That|is|for|my|understanding That is for my understanding. En dan, mama, is er ook een kwestie van gevoel. And|then|mom|is|there|also|a|matter|of|feeling And then, mom, there is also a matter of feeling. Er is niets, waarvoor ik zoo voel, als voor een mensch, die lijdt. There|is|nothing|for which|I|so|feel|as|for|a|human|who|suffers There is nothing I feel so strongly for as for a person who suffers. Lichamelijk, of moreel. Physical|or|moral Physical, or moral. Er is dan een natuurlijke drang in me, zoo dood-eenvoudig weg, als zitten of loopen of praten - om te helpen, zooveel ik kan. There|is|then|a|natural|urge|in|me|so|||away|like|sitting|or|walking|or|talking|to|to|help|as much|I|can There is then a natural urge in me, as dead-simple as sitting or walking or talking - to help, as much as I can. Zoo voel ik het en zoo heb ik het u gezegd. So|feel|I|it|and|so|have|I|it|you|said This is how I feel it and this is how I have told you. Met meer woorden kan ik het u niet zeggen. With|more|words|can|I|it|you|not|say I cannot express it to you in more words. Het zouden, onge- veer, altijd de zelfde woorden zijn. It|would|||always|the|same|words|be They would, approximately, always be the same words. Maar zoo, als ik het u zeg, heb ik hoop, dat u het begrijpt, en het meêvoelt met mij, mama. But|like this|if|I|it|you|say|have||hope|that|you|it|understand|and|it|empathizes|with|me|mom But like this, as I tell you, I hope that you understand it, and feel it with me, mama. En dan, moedertje... is er nog iets, en dat ik bijna niet durf zeggen, omdat je misschien zal denken, dat ik het me verbeeld... And|then|mother|is|there|still|something|and|that|I|almost|not|dare|to say|because|you|maybe|will|think|that|I|it|myself|imagined And then, mother... there is something else, and I almost don't dare to say it, because you might think that I am imagining it...

- Zeg het, mijn jongen. Say|it|my|boy - Say it, my boy.

- Het is dit, mama: ik voel in mij een kracht om te genezen... En ik voel, dat die kracht groeit... It|is|this|mom|I|feel|in|me|a|strength|to|to|heal|And|I|feel|that|that|strength|grows - It's this, mom: I feel a power within me to heal... And I feel that power growing...

Zijn groote ernst verschrikte haar. His|great|seriousness|frightened|her His great seriousness frightened her.

- Maar dit, mama, zeg ik alleen aan u, en wil ik aan niemand anders zeggen... Ook niet aan papa, omdat ik voel, dat hij het niet zoû begrijpen. But|this|mom|say|I|only|to|you|and|want|I|to|nobody|else|to say|Also|not|to|dad|because|I|feel|that|he|it|not|would|understand - But this, mom, I only say to you, and I don't want to say it to anyone else... Not even to dad, because I feel that he wouldn't understand. Ik zeg het alleen aan u, en ik zal het nooit aan iemand meer zeggen... Ik zeg het aan u als een rechtvaardiging voor wat ik doen zal... En is het niet, wordt het niet als ik denk, dan zal u mij vergeven, niet waar, want ik ben nu te goeder trouw. I|say|it|only|to|you|and|I|will|it|never|to|anyone|more|say|I|say|it|to|you|as|a|justification|for|what|I|do|will|And|is|it|not|becomes|it|not|as|I|think|then|will|you|me|forgive|not|true|for|I|am|now|too|good|faith I say it only to you, and I will never say it to anyone else... I say it to you as a justification for what I will do... And if it is not, if it does not happen as I think, then you will forgive me, won't you, because I am now sincere.

- Mijn kind... My|child - My child...

- Wie zal mij zeker zeggen, dat ik mij niet vergis, mama en dat ik het NU niet heilig, heilig weet, voor mij... Het is iets heel huiverigs het heilig te weten, voor zich... Ik zoû bijna zeggen: het heilig te weten voor anderen... is niet zoo huiverig als het te doen voor zich... Maar toch... dit... mijn roeping... die VOEL ik... Wie zal mij tegenspreken, wat ik zoo duidelijk in mij voel, ook al ben ik soms verbaasd om mijn eigen waarneming... Ik weet het, mama, mijn woorden klinken vreemd en ze zijn zeker niet van een jongen van mijn jaren... Maar dat komt, omdat ik van het allergeheimste van mij tot u laat spreken, in een groote, groote vertrouwelijkheid... Het is nu zoo stil en zoo kalm hier, mama, in den avond, en de sterren zien er zoo helder uit alsof ZIJ alles heel zeker weten... Ik, ik weet niet zeker... ik voel alleen... en ik verlang. Who|will|me|surely|tell|that|I|myself|not|am mistaken|mom|and|that|I|it|NOW|not|holy|holy|know|for|me|It|is|something|very|frightening|it|holy|to|know|for|oneself|I|would|almost|say|it|holy|to|know|for|others|is|not|so|frightening|as|it|to|do|for|oneself|But|still|this|my|calling|that|FEEL|I|Who|will|me|contradict|what|I|so|clearly|in|me|feel|also|even|am|I|sometimes|surprised|by|my|own|perception|I|know|it|mom|my|words|sound|strange|and|they|are|certainly|not|of|a|boy|of|my|years|But|that|comes|because|I|from|the|most secret|of|me|to|you|let|speak|in|a|great|great|confidentiality|It|is|now|so|quiet|and|so|calm|here|mom|in|the|evening|and|the|stars|look|there|so|bright|out|as if|THEY|everything|very|surely|know|I|I|know|not|sure|I|feel|only|and|I|long - Who can surely tell me that I am not mistaken, mom, and that I do not know it HOLY, HOLY now, for myself... It is something very eerie to know it holy, for oneself... I would almost say: to know it holy for others... is not as eerie as to do it for oneself... But still... this... my calling... I FEEL it... Who will contradict me, what I feel so clearly within me, even though I am sometimes surprised by my own perception... I know, mom, my words sound strange and they are certainly not from a boy of my years... But that is because I let speak the most secret part of me to you, in a great, great confidentiality... It is so quiet and so calm here now, mom, in the evening, and the stars look so bright as if THEY know everything very surely... I, I do not know for sure... I only feel... and I long. En ik laat dat allergeheimste maar vrij en vertrouwelijk tot u spreken... om u vooral geen verdriet te laten hebben... And|I|let|that|most secret|but|freely|and|confidential|to|you|speak|to|you|especially|no|sadness|to|let|have And I let that most secret part speak freely and confidentially to you... to especially not cause you any sadness...

- Wat ik u zeg... is u een teleurstelling. What|I|you|say|is|you|a|disappointment - What I say to you... is a disappointment.

- Een teleursteliing... is het een teleurstelling? A|disappointment|is|it|a|disappointment - A disappointment... is it a disappointment? Ik geloof dat nu niet, mijn kind. I|believe|that|now|not|my|child I do not believe that now, my child. Nu al niet meer... Na den eersten schok, dien je woorden me hebben gegeven. Now|already|not|anymore|After|the|first|shock|that|you|words|me|have|given Not anymore... After the first shock, those words must have given me. Nu al niet meer. Now|already|not|anymore Not anymore. Als er iets duidelijk in je is, dat je voelt en dat je roept... o waarom zoû je het dan niet volgen... In hoe weinigen van ons is er zoo iets duidelijk... Laten wij hier gaan zitten, op die zandplek, onder die boomen... In hoe weinigen is er iets duidelijk... Was er in mij niet alles vaag... tot heel laat toe, mijn kind... Hangen wij niet allen aan kleine dingen... aan kleine belangen... voor onszelve, of die zoo klein om ons zijn... Herinner je je nog goed... onzen vriend... voor wien mama veel gevoeld heeft... Het was in hem niet duidelijk... Kind, als het duidelijk in je is... nu al... en als je al bijna zeker bent, dat je je niet vergist... volg dan wat je roept... Niemand heeft recht je tegen te houden... En waarom zoû ik je tegenhouden... Om kleine redenen, kind, terwijl misschien veel grootere dingen je drijven... Om kleine redenen... om iets van ijdelheid misschien... Ach zie je, kind, ik bèn klein... Ik hàd het gaarne gezien... jou, mijn jongen, in dien anderen werkkring... Papa zoû er om voldaan zijn... en je moeder zoû je misschien iets geven van vroeger terug... begrijp je... Ik zoû niet eerlijk zijn als ik je niet bekende, dat ik het gaarne zoo gezien had... Maar dat komt, omdat ik nog aan heele kleine dingen hang... terwijl grootere dingen je drijven... En àls dat dan zoo is, mijn kind... dan ben ik trotsch op je... trotsch op je... Zie je, er is altijd dàt in je moeder, mijn jongen: haar kiem van ijdelheid... Ze is zoo blij, dat jij haar niet erfde... Dat ze je misschien andere dingen gaf... iets heel weinig, maar haar beste... dat in jou heel groot zal groeien... Een atoom, die in jou een wereld wordt... Neen, een teleurstelling is het niet meer... If|there|something|clear|in|you|is|that|you|feel|and|that|you|call|oh|why|would|you|it|then|not|follow|In|how|few|of|us|is|there|so|something|clear|Let|us|here|go|sit|on|that|sandy spot|under|those|trees|In|how|few|is|there|something|clear|Was|there|in|me|not|everything|vague|until|very|late|too|my|child|Do we hang|we|not|all|to|small|things|to|small|interests|for|ourselves|or|those|so|small|around|us|be|Remember|you|you|still|well|our|friend|for|whom|mom|much|felt|has|It|was|in|him|not|clear|Child|if|it|clear|in|you|is|now|already|and|if|you|already|almost|sure|are|that|you|you|not|mistaken|follow|then|what|you|call|No one|has|right|you|against|to|stop|And|why|would|I|you|stop|For|small|reasons|child|while|perhaps|much||things|you|drive|For|small|reasons|around|something|of|vanity|perhaps|Oh|see|you|child|I|am|small|I|had|it|gladly|seen|you|my|boy|in|that|other|work environment|Dad|would|it|for|satisfied|be|and|you|mother|would|you|perhaps|something|give|of|earlier|back|understand|you|I|would|not|honest|be|if|I|you|not|confessed|that|I|it|gladly|so|seen|had|But|that|comes|because|I|still|to|whole|small|things|hang||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||| If there is something clear in you, that you feel and that you call out... oh why wouldn't you follow it... In how few of us is there something so clear... Let us sit here, on that sandy spot, under those trees... In how few is there something clear... Wasn't everything vague in me... until very late, my child... Don't we all cling to small things... to small interests... for ourselves, or those that are so small around us... Do you still remember well... our friend... for whom mom felt a lot... It was not clear in him... Child, if it is clear in you... even now... and if you are almost sure that you are not mistaken... then follow what you call out... No one has the right to stop you... And why would I stop you... For small reasons, child, while perhaps much greater things drive you... For small reasons... for something of vanity perhaps... Oh you see, child, I am small... I would have liked to see you, my boy, in that other sphere of work... Dad would be satisfied... and your mother might give you something back from the past... do you understand... I would not be honest if I did not confess to you that I would have liked to see it that way... But that comes because I still cling to very small things... while greater things drive you... And if that is the case, my child... then I am proud of you... proud of you... You see, there is always that in your mother, my boy: her seed of vanity... She is so happy that you did not inherit it... That she perhaps gave you other things... something very little, but her best... that will grow very large in you... An atom that becomes a world in you... No, it is no longer a disappointment...

- Zie je, mama, ik voel het zoo duidelijk als ik met oom Ernst samen ben... Niet, dat ik al iets kan, maar wel, dat ik iets zal kunnen... Later... Ik voel, dat als hij een millimeter tot mij ging... en ik de kracht had nog een millimeter tot hem te gaan... wij elkander genaderd zouden hebben, hij mij, en ik hem... Nu gebeurt dat niet, maar hoe duidelijk voel ik niet, dat ik in hem iets zoek, - de geheime plek, van waar ik hem zoû kunnen genezen, als... als ik ouder, verder en sterker was... See|you|mom|I|feel|it|so|clearly|when|I|with|uncle|Ernst|together|am|Not|that|I|already|anything|can|but|well|that|I|something|will|be able to|Later|I|feel|that|if|he|one|millimeter|towards|me|went|and|I|the|strength|had|still|one|millimeter|towards|him|to|go|we|each other|approached|would|have|he|me|and|I|him|Now|happens|that|not|but|how|clearly|feel|I|not|that|I|in|him|something|seek|the|secret|place|from|where|I|him|would|be able to|heal|if|if|I|older|further|and|stronger|were - You see, mom, I feel it so clearly when I am with uncle Ernst... Not that I can do anything yet, but I feel that I will be able to do something... Later... I feel that if he came a millimeter towards me... and I had the strength to go another millimeter towards him... we would have approached each other, he me, and I him... Now that does not happen, but how clearly do I not feel that I am looking for something in him, - the secret place, from where I could heal him, if... if I were older, further along, and stronger...

- Misschien is het beter, dat ik het niet zeg... Maybe|is|it|better|that|I|it|not|say - Maybe it's better that I don't say it...

- Waarom niet, mijn kind... Why|not|my|child - Why not, my child...

- Zulke heel geheime dingen moet je niet zeggen... Maar ik wil heelemaal vertrouwelijk met je zijn... - En je bent het geweest... Dwing niet je woorden, als ze niet komen... Zeg ze kalm, als ze bij je opwellen... Mama zal probeeren je te begrijpen... Mama begrijpt je... such|very|secret|things|must|you|not|say|But|I|want|completely|confidential|with|you|be|And|you|are|it|been|Force|not|your|words|if|they|not|come|Say|them||when|they|at|you|arise|Mama|will||you|to|understand|Mama|understands|you - Such very secret things you should not say... But I want to be completely confidential with you... - And you have been... Don't force your words if they don't come... Say them calmly, as they rise within you... Mama will try to understand you... Mama understands you...

- En je vergeeft me... de deceptie... And|you|forgive|me|the|deception - And you forgive me... the deception...

- Die is er niet meer... He|is|there|not|anymore - That is no longer there...

- Wat is er dan... What|is|there|then - What is there then...

SENT_CWT:AFkKFwvL=21.05 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=10.24 en:AFkKFwvL openai.2025-02-07 ai_request(all=115 err=0.00%) translation(all=92 err=0.00%) cwt(all=2156 err=4.73%)