Μαθηματικά | Οι αριθμοί έως το 10 | Α' Δημοτικού Επ. 25
Καλημέρα σας!
Είμαι η Ράνια και σήμερα θα κάνουμε μαζί μία επανάληψη στους αριθμούς,
που έχουμε μάθει μέχρι τώρα.
Πρωτάκια, ακούτε; Σε εσάς αναφέρομαι!
Πάμε λοιπόν να ξεκινήσουμε!
Έχω μαρκαδοράκια εδώ μπροστά μου, πολύχρωμα και εντυπωσιακά, μπορώ να πω.
Αλλά δεν κρατάω τίποτα στα χέρια μου.
Άρα τι έχω;
Δεν έχω τίποτα!
Αυτό το τίποτα έχει όνομα στα Μαθηματικά.
Δεν κρατώ τίποτα, άρα έχω στα χέρια μου το 0.
Μηδέν ίσον τίποτα, καθόλου.
Είμαι άδεια, δεν κουβαλώ τίποτα.
Το 0 όταν έρθει η ώρα να το γράψουμε,
θα το κάνουμε σαν ένα ολοστρόγγυλο κουλουράκι Θεσσαλονίκης,
που είναι η πατρίδα μου και την αγαπώ! Για πάμε!
Μηδέν - 0
Δεν κρατούσα τίποτα στα χέρια μου.
Κι αν θέλεις να στο ζωγραφίσω μέσα σε αυτό το κουτάκι,
δεν θα σου κάνω τίποτα, γιατί το 0 δεν έχει καμία αξία.
Κι επειδή κουράστηκα να είμαι με άδεια χέρια,
θα έρθω και θα πάρω μαρκαδοράκι στα χέρια μου.
Και θέλω να μου πεις πόσα αντικείμενα κρατώ.
Έλα, είμαι σίγουρη ότι το ξέρεις!
Ναι, έχεις απόλυτο δίκιο!
Κρατώ μόνον έναν μαρκαδόρο.
Έναν. Νάτος!
Έναν με την παλάμη, ένα αντικείμενο στην άλλη μου παλάμη.
Και για πάμε να το ζωγραφίσουμε.
Εδώ μέσα πόσες κουκκίδες θα κάνω;
Τόσες κουκκίδες όσους μαρκαδόρους κρατάω.
Δηλαδή, μονάχα μία.
Ένα κουκκιδάκι εδώ.
Και πάμε να γράψουμε το σύμβολο του αριθμού 1, που είναι κάπως έτσι.
Ξεκινάω και κατεβαίνω.
Πολλές φορές θα δεις ότι εμείς οι μεγάλοι δεν βάζουμε αυτή τη γραμμούλα από κάτω.
Είναι θέμα επιλογής. Μπορείς να κάνεις αυτό που εξυπηρετεί εσένα.
Κρατώ τον έναν, δεν τον αφήνω και έρχομαι και παίρνω στα χέρια μου άλλον έναν.
Είχαν έναν και πήρα άλλον έναν.
Άρα στα χέρια μου έχω τώρα, έναν, δύο μαρκαδόρους.
Έναν. Δύο μαρκαδόρους.
Πάμε να το ζωγραφίσουμε με κουκκιδίτσες.
Σαν ζαράκια δεν είναι αυτά;
Νομίζω πως μοιάζουν.
Δύο κουκκιδίτσες, όσες και οι μαρκαδόροι που κρατώ.
Μία κουκκίδα για τον έναν και άλλη μία για τον άλλον.
Ξεκινώ να φτιάξω το σύμβολο του αριθμού 2.
Θα πούμε μετά τον τρόπο και την φορά γραφής,
για να τα κρατήσεις καλά στο μυαλό σου.
Και από το 2 που είναι λίγο κι εγώ θέλω να κάνω μία πολύχρωμη ζωγραφιά,
θα ανέβω ένα παραπάνω.
Είχα δύο, ένα, δύο και πήρα ακόμη έναν μαρκαδόρο στα χέρια μου.
Άρα τώρα έχω έναν, δύο, τρεις.
Για πάμε να ελέγξουμε.
Έναν - 1.
Δύο - 2.
Τρεις - 3.
Και ήρθε η ώρα για το ζαράκι μας!
Ένα. Μοβ.
Δεύτερο. Φούξια; Ναι, έτσι θα το πω.
Και τρίτο. Κόκκινος.
Και ο αριθμός 3 ήρθε στην παρέα!
Κι επειδή κατάλαβες ότι κάποια στιγμή θα τα πιάσω όλα στα χέρια μου,
συνεχίζω να αυξάνω την ποσότητα που κρατώ.
Να μεγαλώνω τον αριθμό μου, να πιάνω πιο πολλά μαρκαδοράκια.
Είχα τρία και πάω στα - άλλο ένα - τέσσερα.
Ένα - 1
Δύο - 2
Τρία - 3
Τέσσερα - 4
Και πάμε για κουκκιδίτσες!
Μία.
Δεύτερη κουκκίδα.
Τρίτη.
Τέταρτη.
Όσους μαρκαδόρους κρατάω τόσες κουκκίδες έχω ζωγραφίσει στον πίνακά μας.
Και ο αριθμός 4 έρχεται ωραίος και καμαρωτός μπροστά μας.
Και ανεβαίνοντας από το 4 ήρθε η ώρα να ανοίξω όλη μου την παλάμη.
Και έχω αμέσως τον αριθμό 5.
Για να δούμε έχω 5 μαρκαδόρους στα χέρια μου;
Πάμε να μετρήσουμε.
Έναν - 1
Δύο - 2
Τρία - 3
Τέσσερα - 4
Α, ήρθε η ώρα να πάρω άλλον έναν και να τους κάνω 5.
Πέντε μαρκαδοράκια, τόσα όσα τα δαχτυλάκια μου στη μία παλάμη.
Όταν ανοίγεις όλη την παλάμη μπροστά σου έχεις το νούμερο 5 μπροστά σου.
Και πάμε να φτιάξουμε το ζαράκι μας.
Αν το ζαράκι μας είναι αυτό,
θα φτιάξω μία κουκκιδούλα για κάθε μαρκαδόρο που κρατώ.
Ήμασταν στο 4, να το.
Είναι ίδιο με το από πάνω, οπότε θα φτιάξω άλλη μία εδώ στη μέση,
για να κάνω το 4, 5.
Είχα 4, έβαλα άλλο 1 κι ανέβηκα στο 5.
Και το νούμερο 5.
Έχει μία μεγάλη στρογγυλή κοιλίτσα. Να τη.
Και είναι η παλάμη μας.
Με το που κοιτάς την παλάμη σου ολόκληρη και ανοιχτή,
έχεις μπροστά σου τον αριθμό 5.
Και ανεβαίνοντας σιγά - σιγά,
συνειδητοποιώ ότι δεν μου φτάνουν τα δαχτυλάκια στο ένα μου χεράκι.
Οπότε θα αναγκαστώ να τα αφήσω κάτω για να χρησιμοποιήσω και το άλλο.
Είναι 5. Τα αφήνω εδώ μπροστά μου για να μην τα μπερδέψω με τα υπόλοιπα.
Και το 5 ήρθε η ώρα να μεγαλώσει.
Θα πάρω άλλο ένα μαρκαδοράκι για να το βάλω εδώ στη συλλογή μου.
Κι απ' το 5 θα ανέβω στο...
1, 2, 3, 4, 5.
Και αυτό που με περιμένει εδώ είναι το 6.
Έξι δαχτυλάκια...
και πέντε,
έξι μαρκαδόρους.
Θα πάρω τρεις από το ένα χέρι και τρεις από το άλλο,
για να με βολεύει να τους κρατώ και θα τους μετρήσουμε.
Ένας.
Δύο.
Τρεις.
Τέσσερις.
Πέντε.
Έξι.
Ήμουν στο 5.
Έδωσα άλλο 1...
και ανέβηκα, μεγάλωσα, αυξήθηκα.
Και από 5 έγινα 6.
Ολόκληρη παλάμη και ένα δαχτυλάκι ακόμα.
Έξι λοιπόν.
5, που είχαν πριν.
Και άλλο ένα στο δεύτερό μου ζαράκι για να μην τα κολλήσω, 6.
Το σύμβολο τώρα του 6 φυσικά θα είναι διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα!
Να το! Ολοστρόγγυλο!
Δεν έχει ούτε μία γωνίτσα.
Και μετά το 6, θα πάμε να ανέβουμε λίγο παραπάνω.
Είχα 6 και θα πάρω άλλον έναν μαρκαδόρο,
να εμπλουτίσω τη συλλογή μου να την κάνω μεγαλύτερη.
Άρα θα τσιμπήσω ένα δαχτυλάκι ακόμη από την άλλη μου την παλάμη και θα πάω στο...
Για πάμε να μετρήσουμε!
Ένα - 1
Δύο - 2
Τρία - 3
Τέσσερα - 4
Πέντε - 5
Έξι - 6
Επτά - 7
Έξι μαρκαδόροι λοιπόν,
και άλλος ένας, επτά.
Ας κάνουμε έναν έλεγχο κι εδώ, δεν βλάπτει.
Ένα - 1
Δύο - 2
Τρία - 3
Τέσσερα - 4
Πέντε - 5
Η παλάμη μου.
Έξι - 6
Επτά - 7
Και ήρθε η ώρα να φτιάξουμε το ζαράκι μας.
Το οποίο είναι διπλό αυτή τη φορά,
γιατί έχω ανέβει.
1, 2, 3, 4, 5...
Να τη, όλη μου η παλάμη μόλις ζωγραφίστηκε στο ένα μου ζαράκι.
Και είχα πάει στο, 6, 7.
Και ήρθε η ώρα για το αριθμητικό σύμβολο,
το νούμερο 7, τον αριθμό 7.
Ορίστε!
Ε, νομίζω κατάλαβες ότι θέλω να τα πιάσω όλα στα χέρια μου.
Οπότε από το 7 που ήμουν,
θα μου δώσω άλλον έναν μαρκαδόρο,
για να ικανοποιήσω έτσι την όρεξή μου,
την ανάγκη μου να τους πιάσω όλους και να κάνω τη ζωγραφιά μου.
Επτά λοιπόν και παίρνω άλλον έναν κίτρινο που μου αρέσει πολύ,
και τους κάνω οχτώ.
Πάμε να γράψουμε τα ζαράκια μας και φυσικά τον αριθμό μας.
Διπλό ζαράκι και πάλι.
Οχτώ - 8.
1, 2, 3, 4, 5.
Όλη μου η παλάμη ανοιχτή. Μην το ξεχάσεις!
Και 6, 7, 8.
Το νούμερο 8 τώρα φτιάχνεται πάρα πολύ εύκολα,
ενώνοντας δύο κυκλάκια.
Ένα πάνω και ένα κάτω,
ενωμένα στη μέση.
Οχτώ - 8.
Και νομίζω υποψιάζεσαι ότι δεν θα ηρεμήσω,
αν δεν πιάσω όλα τα μαρκαδοράκια στα χέρια μου!
Από το 8 λοιπόν,
θα ανέβω ένα παραπάνω.
Οχτώ και άλλο ένα;
Για πάμε να μετρήσουμε μαρκαδόρους...
και μετά να το δείξουμε με παλαμίτσα.
Ένα - 1
Δύο - 2
Τρία - 3
Τέσσερα - 4
Πέντε - 5
Ολόκληρη.
Έξι - 6
Επτά - 7
Οχτώ - 8
Εννιά - 9
Εννιά ή εννέα. Όπως σε βολεύει το λες.
Εννιά - 9. Πάμε στο ζαράκι.
Να το!
Πέντε από τη μία. Δεν θα βαρεθώ να το λέω!
Η παλάμη μας.
Είμαι στο 5, το κρατώ στο μυαλό και ξεκινώ να ανεβαίνω.
6, 7, 8, 9.
Και πάμε να σχηματίσουμε το 9.
Στρογγυλούλι κι αυτό! Δεν έχει γωνίτσες.
Κάποιοι από εμάς τους ενήλικες κάνοντας αυτήν εδώ την κοιλίτσα,
την κάνουν όχι τόσο καμπυλωτή, με γωνίτσες,
αλλά αυτό και πάλι είναι θέμα επιλογής.
Μάθε να το γράφεις έτσι και μετά μεγαλώνοντας διαλέγεις.
Και ήρθε η μαγική στιγμή που θα πιάσω όλους τους μαρκαδόρους στα χέρια μου.
Είχα εννιά.
Πέντε στη μία παλαμίτσα.
Όσα τα δάχτυλά μου.
Και τέσσερις στην άλλη.
Και θα τσιμπήσω με αυτό μου το χεράκι τον τελευταίο μαρκαδόρο.
Και θα έχω πέντε στο ένα χέρι...
και πέντε στο άλλο.
Άρα θα έχω μπροστά μου όλα μου τα δάχτυλα ανοιχτά.
Για πάμε να μετρήσουμε. Πόσα είναι τα δάχτυλά μας;
Ένα - 1
Δύο - 2
Τρία - 3
Τέσσερα - 4
Πέντε - 5
Αλλά αυτό το ξέρεις ήδη.
Έξι - 6
Επτά - 7
Οχτώ - 8
Εννέα - 9
Δέκα - 10
Και φτάσαμε στην πρώτη δεκάδα των αριθμών.
Διπλό ζαράκι και πάλι.
Πέντε από τη μία πλευρά.
Και πέντε από την άλλη.
Το 10 είναι πρώτος αριθμός που φτιάχνεται,
συνδυάζοντας δύο από αυτά που έχουμε ήδη γράψει,
δύο ψηφία από αυτά που έχουμε ήδη γράψει.
Είναι διψήφιος αριθμός.
Δηλαδή φτιάχνεται από την παρεούλα άλλων δύο.
Μέχρι τώρα έχεις μάθει όλους τους αριθμούς που υπάρχουν.
Δεν θα δεις κανέναν αριθμό, όσο μεγάλος κι αν είναι,
να σχηματίζεται από διαφορετικά ψηφία από αυτά που υπάρχουν ήδη.
Το 10 που ήρθε στην παρέα μας τελευταίο και μεγαλύτερο, δυνατότερο,
φτιάχνεται από την παρέα δύο αριθμών.
1 και 0 γραμμένα μαζί μου δίνουν το 10.
Βάζω το 0, που είναι οι μοναδούλες μου.
Θα μιλήσουμε αργότερα γι' αυτές.
Και μπροστά με άλλο χρώμα βάζω το νούμερο 1.
Μία δεκάδα λοιπόν.
Ή αλλιώς όλα μου τα δάχτυλα μαζί!
Αφού σβήσαμε τον πίνακα,
πάμε να γράψουμε όλους τους αριθμούς που μάθαμε παρέα...
και να κάνουμε μία επανάληψη,
στο πώς πρέπει να κουνιέται το χέρι μου,
την ώρα που τους γράφει.
Πινακάκι λοιπόν!
Και ξεκινάμε από το 0.
Όταν δεν έχω τίποτα στα χέρια μου,
έχω τον αριθμό 0.
Δηλαδή ένα ολοστρόγγυλο κουλουράκι,
που ακουμπάει όπως όλα όσα γράφουμε στο τετράδιο,
στο κάτω μέρος της γραμμής.
Προχωρώντας στον αριθμό 1,
ξεκινάω περίπου από τη μέση της γραμμής...
και τραβάω μία στραβούλικη γραμμή,
πλησιάζοντας στο πάνω άκρο.
Κατεβαίνω κάτω με ένα κοντάρι.
Και βάζω και μία βάση για να είναι γερό το αριθμάκι που έφτιαξα.
Πηγαίνοντας προς το 2,
το χέρι μου τοποθετείται στη μέση περίπου της γραμμής
και φτιάχνει μισό κυκλάκι.
Πριν πάω να κλείσω το κυκλάκι μου όμως,
Κατεβαίνω κάτω και βάζω και σε αυτό μία βάση,
για να είναι επίσης γερό και δυνατό.
Και πάμε στο 3.
1, 2, 3.
Μισά κυκλάκια θα φτιάξω και θα τα κουμπώσω στη μέση,
που θα κοιτάζουν αριστερά.
Μισό, χωρίς να σηκώσω τον μαρκαδόρο από τον πίνακα,
φτιάχνω άλλο μισό και τελείωσα.
Και προχωράμε στο 4.
Πάλι περίπου στη μέση της γραμμής,
θα τραβήξω μισή γραμμούλα που γέρνει λιγάκι.
Θα της βάλω μία βάση
και ένα κοντάρι που θα τα κρατάει όλα καρφωμένα στο έδαφος.
Με τρεις κινήσεις λοιπόν φτιάχνεται το 4.
Και ανεβαίνουμε προς το 5.
Στο πάνω μέρος της γραμμής,
φτιάχνω μία σκεπίτσα.
Της βάζω ένα κονταράκι
και φτιάχνω και μία μεγάλη κοιλίτσα,
που κοιτάζει αριστερά.
Δηλαδή, εκεί που κοίταζε και το 3.
Συνεχίζουμε στο 6,
που είναι ένα στρογγυλούλι αριθμάκι.
Ξεκινάω από το πάνω μέρος της γραμμής
και με μία κίνηση θα το φέρω.
Είναι σαν να κάνω ένα κυκλάκι.
Κατεβαίνω στο κάτω μέρος της σειράς,
μόνο που μετανιώνω και δεν το κάνω τόσο μεγάλο.
Οπότε για να το κλείσω,
φτιάχνω ένα σαλιγκαράκι; Μπορείς να το πεις;
Μπορεί να μοιάζει κι έτσι.
Πάμε στο 7.
Σκεπίτσα, στο πάνω μέρος της γραμμής.
Μία κοιλίτσα μικρούλα που κατεβαίνει μέχρι κάτω.
Κι άλλη μία μικρή σκεπίτσα, παραθυράκι ίσως,
περίπου στη μέση της κοιλιάς μου.
Οχταράκι το αγαπημένο μου!
Δύο κυκλάκια ενωμένα.
Φτιάχνω το ένα στο πάνω μέρος της γραμμής.
Και το άλλο στο κάτω.
Και θα μεγαλώσω λίγο τη γραμμή μας,
για να χωρέσει το 9 και το 10.
Κυκλάκι, στο πάνω μέρος της γραμμής για το 9.
Και κοιλίτσα που κατεβαίνει.
Σου 'χω πει ότι αυτό μπορεί να το δεις και με γωνίτσες, δηλαδή κάπως έτσι.
Είναι ο ίδιος αριθμός. Μην τρομάξεις!
Και ολοκληρώνουμε με το 10.
Διψήφιος αριθμός,
που φτιάχνεται με τον συνδυασμό του 1 και το 0.
Ορίστε λοιπόν οι πρώτοι μας αριθμοί,
από το 0 έως και το 10.
Για πάμε να μετρήσουμε.
0 - μηδέν
1 - ένα
2 - δύο. Δείχνουν ταυτόχρονα.
3 - τρία
4 - τέσσερα
5 - πέντε
6 - έξι
7 - επτά
8 - οχτώ
9 - εννέα
10 - δέκα
Και ανάποδα. Είσαι έτοιμος;
10 - δέκα
9 - εννιά
8 - οχτώ
7 - επτά
6 - έξι
5 - πέντε
4 - τέσσερα
3 - τρία
2 - δύο
1 - ένα
0 - μηδέν
Τελείωσαν οι πρώτοι μας αριθμοί!
Αυτοί ήταν!
Τους έχουμε όλους; Νομίζω πως ναι.
Τώρα θα πάμε να παίξουμε ένα παιχνίδι,
με πέντε αντικείμενα.
Θα ζωγραφίσω 5 καρδούλες και θα πάρω και στα χέρια μου 5 μαρκαδόρους.
Να 'τοι!
Μία.
Δύο.
Τρεις.
Τέσσερις.
Πέντε.
Έχω ζωγραφίσει μία καρδιά για κάθε μαρκαδόρο που κρατώ.
Μία.
Δεύτερη.
Τρίτη.
Τέταρτη.
Πέμπτη.
Πέντε καρδιές, πέντε μαρκαδόροι.
Πάμε να το κάνουμε με τις καρδιές και θα πιάσουμε τους μαρκαδόρους σε λίγο.
Αν δεν έχεις πάρει ήδη μαρκαδόρους στα χέρια σου,
ήρθε η ώρα να ψάξεις και να τους βρεις!
Για πάμε λοιπόν.
Έχω 5 καρδούλες, όλη μου την παλάμη λοιπόν.
Και ετοιμάσου να παίξουμε το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού.
Θα κρύβω καρδούλες κι εσύ θα μου λες πόσες έχω κρύψει,
για να φτάσουμε στις 5,
που είναι ο στόχος μας.
Μην κοιτάς! Κρύβω!
Πόσες έχω;
Μία.
Δύο.
Τρεις.
Πόσες μου λείπουν;
Έχω τρεις και θέλω να φτάσω στις 5.
Βάζω το 3 λοιπόν στο μυαλό μου και συνεχίζω.
Μόνο 2 καρδούλες είχα κρύψει με το χέρι μου.
Για πάμε να το κάνουμε και αριθμητική αυτό, να δούμε πώς το γράφουμε.
3 και 2 μας φτιάχνει το 5.
Και συνεχίζουμε. Μην κοιτάς.
Κρύβω.
Πόσες έκρυψα;
Για να δούμε.
Έχω 2, νάτες.
Στόχος μου είναι το 5.
Βάζω λοιπόν το 2 στο νου
και την παλάμη μου εδώ για να κρατά αυτά που ήδη έχω και μετρώ.
Πόσα δάχτυλα άνοιξα;
Ναι, 3.
2 και 3 με ανεβάζουν στο 5.
Και πάμε να συνεχίσουμε με μαρκαδόρους.
5 στα χέρια μου, αλλά γνωρίζεις καλά ότι θα κρύψω.
Και με μία αστραπιαία κίνηση λοιπόν,
έχω κρύψει τους περισσότερους μαρκαδόρους.
Και κρατώ μονάχα 1.
1 και πόσοι για το 5;
1, το βάζω στο νου και συνεχίζω το μέτρημα.
Πόσα μαρκαδοράκια έχω λοιπόν κρυμμένα στο ένα μου χέρι;
Ξεκίνησα με το 1, να το,
και σήκωσα άλλα 1, 2, 3, 4 δαχτυλάκια.
Γιατί 1 που είχα και 4 που έδωσα με ανεβάζουν στο 5.
Και τελειώνουμε το παιχνίδι μας με ένα τελευταίο κρύψιμο.
Έχω 5 στα χέρια μου και αποφασίζω να κρύψω και τους 5!
Τι έχω κρυμμένους;
Μόλις το είπα!
Δεν έχω τίποτα μπροστά μου και έχω και τους 5 από πίσω μου.
Ποιο είναι το τίποτα;
Ναι, το κουλουράκι μας.
Το 0.
0 λοιπόν - τίποτα δεν σου έδειξα πριν - και 5 που είχα κρυμμένους,
τους πήρα όλους πίσω απ' την πλάτη μου,
με ανεβάζουν στο 5.
Και για να ολοκληρώσουμε,
πάμε να παίξουμε ένα ακόμη παιχνίδι,
στο οποίο θα μου πεις ποιο νουμεράκι είναι πιο μεγάλο από το άλλο.
Στην αρχή θα ζωγραφίσω,
γιατί όπως έχεις καταλάβει είμαι και εξαιρετική ζωγράφος,
και στη συνέχεια θα γράψουμε με αριθμούς,
ό,τι εγώ έχω ζωγραφίσει.
Για δες!
Αστεράκια στην αρχή.
Στη συνέχεια θα κάνω λουλουδάκια.
Ορίστε. Από εδώ και από εδώ, να μην μείνουν παραπονεμένα.
Θα κάνω αρκετά γιατί μου αρέσουν.
Να μύριζαν κιόλας, τι ωραία που θα 'ταν!
Ωραία! Και θα ολοκληρώσω με σπιτάκια.
Ναι ψηλά σπιτάκια.
Με στραβά παραθυράκια, αλλά δεν πειράζει!
Και από εδώ.
Σε αυτά δεν κάνω παράθυρα.
Αλλά μπορείς να τα προσθέσεις εσύ, αν σου αρέσουν.
Και πάμε να δούμε τι έχω κάνει.
1, 2, 3 αστεράκια αριστερά.
1, 2, 3, 4 αστεράκια δεξιά.
Ποια είναι περισσότερα;
Δεξιά έχω ζωγραφίσει 4 αστεράκια,
ενώ αριστερά 3.
Το 4 είναι πιο μεγάλο από το 3.
Και αυτό θα το δείξει το στόμα της φάλαινας,
που θα έρθει και θα κοιτάει στον μεγαλύτερο αριθμό.
Πάμε και σε αριθμάκια.
Το 4 είναι πιο μεγάλο από το 3.
Ή αλλιώς το 3 είναι μικρότερο από το 4.
Πάμε στα λουλούδια.
1, 2
1, 2, 3, 4, 5
Με μία ματιά νομίζω ξεχωρίζεις
ότι από δω έχω πιο πολλά λουλουδάκια
σε σχέση με την άλλη πλευρά.
Οπότε το στόμα μου θα κοιτάζει και πάλι από δω.
1, 2
1, 2, 3, 4, 5
Το 2 είναι πιο μικρό από το 5.
Και να σου πω κάτι;
Τώρα θα τα κάνω τούμπα και θα τα γυρίσω ανάποδα.
Θα γράψω πρώτα το 5 και μετά το 2.
Ποιο είναι πιο μεγάλο;
Το 5. Άρα το στόμα μου, το στόμα της φάλαινας,
θα κοιτάζει πάντα το μεγαλύτερο.
Οπότε θα έρθω και θα αναποδογυρίσω αυτό το σύμβολο ανισότητας,
το στόμα της φάλαινας, μπορείς να το θυμάσαι έτσι,
για να κοιτάει πάντα στον μεγαλύτερο αριθμό.
Και τελειώνουμε με τα σπιτάκια.
Να σου πω κάτι; Πήρα την απόφαση να φτιάξω λίγα περισσότερα από δω.
Γιατί μου παραπονέθηκαν!
Και θέλω να τους κρατώ όλους ικανοποιημένους.
Για πάμε να μετρήσουμε.
1, 2, 3, 4, 5
1, 2, 3, 4, 5, 6
Πάλι από δω θα κοιτάει το στόμα μου! Γιατί;
Γιατί έχω πιο πολλά σπιτάκια, μεγαλύτερο αριθμό.
Το 5 λοιπόν είναι μικρότερο από το 6.
Ή αν τα αναποδογυρίσω και βάλω το 6 μπροστά,
το 6 θα είναι μεγαλύτερο από το 5.
Στην περίπτωση που ό,τι έχω από αριστερά,
το ίδιο ακριβώς έχω και από δεξιά,
χρησιμοποιώ το γνωστό μας ίσον (=),
που δείχνει ότι η μία πλευρά είναι ακριβώς ίδια με την άλλη.
Αυτά λοιπόν!
Πώς σου φάνηκε η επανάληψή μας;
Νομίζεις ότι ήταν πλήρης;
Εγώ είμαι καλυμμένη.
Ελπίζω να το απόλαυσες όσο εγώ.
Εμείς θα τα πούμε ξανά την επόμενη φορά.
Να είστε όλοι καλά! Γεια σας!
