IV. Ο Ποληκούσκα IV. Polikuska IV. Polikuska IV. Polikuska

Πέρασε μισή ώρα. Half an hour passed. Το μωρό ξεφώνισε. The baby cried out. Η Ακουλίνα σηκώθηκε και το τάισε. |||||fed Akoulina got up and fed it. Τώρα πια δεν έκλαιγε, μα ακουμπώντας στο χέρι της το αδυνατισμένο μα ακόμα όμορφο πρόσωπό της, στύλωσε τα μάτια στο κερί που τρεμόσβηνε και σκεφτόταν γιατί τάχατες παντρεύτηκε, γιατί τάχατες χρειάζονται τόσοι στρατιώτες κι ακόμα με τι τρόπο να εκδικηθεί τη μαραγκίνα. Now she no longer cried, but resting her weakened yet still beautiful face on her hand, she fixed her eyes on the candle that was flickering and wondered why she had gotten married, why so many soldiers were needed, and how she could take revenge on the carpenter.

Ακούστηκαν τα βήματα του Ποληκέη. The footsteps of Polikeis were heard. Η Ακουλίνα σφούγγισε καλά-καλά τ' απομεινάρια των δακρύων της και σηκώθηκε για να τον αφήσει να περάσει. Akoulina wiped away the remnants of her tears and got up to let him pass. Ο Ποληκέη μπήκε με ύφος. Polikei entered with an attitude. Πέταξε το σκούφο του πάνω στο κρεβάτι, ξεφύσηξε κι άρχισε να ξεκουμπώνει το ρούχο του. threw|||||||||||unbuttoning||| He threw his hat on the bed, sighed, and started unbuttoning his clothes.

- Λοιπόν; Γιατί σε καλέσανε; - So? Why were you called?

- Χμ! - Hmm! Αμ. Um. Αυτό πια το ξέρουμε. We know this by now. Ο Ποληκέη μπορεί να 'ναι ο πιο τελευταίος απ' τους τελευταίους ανθρώπους, όμως άμα πρόκειται για δουλειά, ποιον θα καλέσουν; Τον Ποληκούσκα. Polikey is probably the last of the last people, but when it comes to work, who will they call? Polikouska.

- Σαν τι δουλειά; - What kind of work?

Ο Ποληκέη δε βιάστηκε ν' αποκριθεί. Polikey didn't rush to respond. Άναψε την πίπα του, τράβηξε μια ρουφηξιά, κι έφτυσε. He lit his pipe, took a puff, and spat.

- Με πρόσταξε να πάω στον έμπορα για κάτι λεφτά. - He ordered me to go to the merchant for some money.

- Να φέρεις λεφτά; - ρώτησε η Ακουλίνα. - To bring money? - Akoulina asked.

Ο Ποληκέη χαμογέλασε και κίνησε το κεφάλι. Polikee smiled and nodded her head.

- Και σου είναι μια μαστόρισσα στα λόγια! - And you're quite the expert with words! - "έχει βγει, λέει τ' όνομα σου πως δεν είσαι άνθρωπος της εμπιστοσύνης, μα εγώ σε εμπιστεύομαι παραπάνω από κάθε άλλον...". - "It has been said, they say your name that you are not a person of trust, but I trust you more than anyone else...". (Ο Ποληκέη μιλούσε δυνατά, για να τον ακούνε οι συγκάτοικοι). |||||||||roommates (Polikēus was speaking loudly so that the housemates could hear him). "Μου υποσχέθηκες πως θα διορθωθείς και να η απόδειξη πως σε πιστεύω. ||||corrected||||||| "You promised me that you would improve, and here is the proof that I believe you. Να πας, λέει, στον έμπορα να πάρεις τα λεφτά και να τα φέρεις". Go, he says, to the merchant to get the money and bring it back." Τότες και εγώ της λέω: «Εγώ, κυρία, εμείς, όλοι μας δούλοι της αφεντιάς σου είμαστε και χρέος έχουμε έτσι που υπηρετούμε το Θεό να υπηρετούμε και την αφεντιά σου, και για τούτο νιώθω τον εαυτό μου πως δύναμαι να κάνω το παν για την υγεία της αφεντιάς σου κι ούτε πως μπορώ να πω το όχι για οποιαδήποτε δουλειά. Then I said to her: ‘I, madam, we are all your slaves and we have a duty, in the way we serve God, to also serve you, and for this reason I feel that I can do everything for your health and I can't say no to any task.’ Κείνο που θα προστάξετε θα το εκτελέσω γιατί είμαι δούλος σας». |||command||||||| ‘Whatever you command, I will execute it because I am your servant.’ (Και πάνω σ' αυτό χαμογέλασε με εκείνο το χαμόγελο του αγαθού, του αδύναμου και του φταιξιάρη.) ||||||||||||weak|||faulty (And upon this, he smiled with that smile of the good, the weak, and the guilty.) "Το λοιπόν, θα τα καταφέρεις σίγουρα; Το νιώθεις, λέει, πως απ' αυτό εξαρτιέται η μοίρα σου;". "So, will you definitely manage it? Do you feel that your fate depends on this?". Πώς μπορώ να μην το νιώθω, πώς μπορώ να μην τα καταφέρω; Κι αν βρέθηκαν άνθρωποι να με κακολογήσουν αυτό μπορούν για το καθένα να τον κάνουν, όμως εγώ, θαρρώ, πως ποτές, μα ποτές, δε διανοήθηκα το παραμικρό κακό ενάντια στην υγεία της αφεντιάς σας. ||||||||||||||||||slander|||||||||||||||||I considered||||||||| How can I not feel it, how can I not manage? And if there are people who have slandered me, they could do that to anyone, but I, I believe, have never ever conceived the slightest evil against your health. Και της τα είπα, που λες, έτσι δα όμορφα, όμορφα και σταράτα, που η κυρά μας μαλάκωσε ολότελα. |||||||||||clearly|||||| And I told her, you see, so beautifully, beautifully and straightforwardly, that our lady was completely softened. Και μου λέει στο τέλος: "Εσύ θα είσαι ο πρώτος ανάμεσα στους ανθρώπους μου". And he tells me in the end: "You will be the first among my people." (Σώπασε λίγο και το ίδιο χαμόγελο ξαναφάνηκε στο πρόσωπό του.) (He paused a bit and the same smile reappeared on his face.) Βλέπεις, εγώ ξέρω πολύ καλά με τι τρόπο πρέπει να μιλάει κανένας με δαύτους. You see, I know very well how one should speak to them. Τύχαινε πολλές φορές, τα περασμένα χρόνια, να μου βρίσκεται κάποιο δύστροπο αφεντικό, όπως πάντα με τα πετυχημένα λόγια μου, κατάφερνα στο τέλος να τον κάνω μεταξωτό. ||||||||||grumpy||||||||||||||| Many times in the past years, I would find myself with some cantankerous boss, but as always with my successful words, I managed to make him silk in the end.

- Κι είναι πολλά τα λεφτά; - ρώτησε η Ακουλίνα. - And is it a lot of money? - Akoulina asked.

- Τρία πεντακοσάρια ρούβλια, αποκρίθηκε μ' αδιαφορία ο Ποληκέη. |five-hundred rubles|||||| - Three five-hundred rubles, answered Polikei with indifference.

Η Ακουλίνα κίνησε το κεφάλι. Akoulina moved her head.

- Και πότε φεύγεις; - And when are you leaving?

- Αύριο, πρόσταξε η κυρά. - Tomorrow, ordered the mistress. Πάρε, μου λέει ένα άλογο, όποιο θέλεις, πέρνα από το γραφείο και τράβα με τη βοήθεια του Θεού. Take, he says to me, a horse, whichever you like, go to the office and go with the help of God.

- Δόξα σοι ο Θεός, είπε η Ακουλίνα, σηκώθηκε και σταυροκοπήθηκε. |to you|||||||| - Glory to you, O God, said Akoulina, she got up and made the sign of the cross. Ο Θεός να σε βοηθήσει, Ηλίτς, πρόσθεσε ψιθυριστά, για να μην ακουστεί απ' τους συγκάτοικους και τον άδραξε από το μανίκι του πουκάμισού του. ||||||||||||||roommates||||||||| May God help you, Ilits, she added whisperingly, so that the roommates wouldn't hear, and she grabbed him by the sleeve of his shirt. Ηλίτς, να μ' ακούσεις, το καλό που σου θέλω, για το Χριστό, μη βάλεις βότκα στο στόμα σου εκεί που θα πας. Ilits, listen to me, the good I want for you, for Christ, don't put vodka in your mouth where you're going. Φίλησε σταυρό. Kiss the cross.

- Δεν τρελάθηκα να μπεκρολογήσω, κουβαλώντας τόσα λεφτά! |||bet on booze||| - I didn't go crazy to be drunk, carrying so much money! - την καθησύχασε. - it calmed her down. Και κάποιος έπαιζε κει πάνω στο πιάνο, τόσο όμορφα, τρέλα! And someone was playing beautifully on the piano, it was madness! - πρόσθεσε σε λίγο χαμογελώντας. - he added smiling shortly after. Η δεσποινίδα, φαίνεται. The young lady appears. Εγώ, που λες στεκόμουν έτσι δα, μπροστά στην κυρία, στο δικό της δωμάτιο κι η δεσποινίδα, πίσω από την κλεισμένη πόρτα, στο άλλο χαλούσε κόσμο με το παίξιμο της. I, as you say, was standing like this in front of the lady, in her own room, and the young lady, behind the closed door, was making a fuss with her playing. Άλλο που στο λέω. Another thing I am telling you. Αρχινούσε σιγά-σιγά, κι έπαιρνε μετά μια φόρα, που σου πιανόταν η ανάσα! ||||||||||was caught|| It started slowly, and then it took off, taking your breath away! Ειδικά μου φαινόταν, ακούγοντάς την, πως και εγώ θα μπορούσα να παίξω στο πιάνο, σαν και δαύτη. ||||||||||||||||this It especially seemed to me, listening to it, that I too could play the piano, like that one. Μα το Θεό, θα μπορούσα. By God, I could. Είμαι επιδέξιος σε κάτι τέτοια, εγώ που με βλέπεις. I am skilled at such things, me who you see. Αύριο να μου δώσεις παστρικό πουκάμισο. Tomorrow give me a neat shirt.

Και πλάγιασαν να κοιμηθούν ευτυχισμένοι. And they lay down to sleep happily.