9 Ένας σπασμένος κρίκος στην αλυσίδα (1)
Είχε πάει απομεσήμερο όταν ξύπνησα, ακμαίος κι ανανεωμένος. Ο Σέρλοκ Χολμς καθόταν ακριβώς εκεί που τον είχα αφήσει εκτός του ότι είχε αφήσει στην άκρη το βιολί του κι ήταν βυθισμένος σε ένα βιβλίο. Με κοίταξε καθώς ανασηκώθηκα, και πρόσεξα πως το πρόσωπο του ήταν σκυθρωπό και προβληματισμένο.
«Κοιμήθηκες πολύ βαθιά,» είπε. «Φοβήθηκα πως η κουβέντα μας θα σε ξυπνούσε.»
«Δεν άκουσα τίποτα,» απάντησα. «Είχες νεώτερα, λοιπόν;»
«Δυστυχώς, όχι. Ομολογώ πως είμαι έκπληκτος και απογοητευμένος. Ανέμενα κάτι συγκεκριμένο μέχρι αυτή την ώρα. Ο Γουίγγινς πέρασε για να αναφέρει. Λέει πως δεν υπάρχει ίχνος της Λάντσας. Ένα ενοχλητικό πισωγύρισμα, γιατί κάθε ώρα έχει σημασία.»
«Μπορώ να κάνω κάτι; Είμαι απολύτως ξεκούραστος τώρα, κι απολύτως έτοιμος για άλλη μια νύχτα ξεπορτίσματος.
«Όχι, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Μπορούμε μόνο να περιμένουμε. Αν πάμε οι ίδιοι ίσως το μήνυμα να έρθει κατά την απουσία μας και να προκληθεί επιπλέον καθυστέρηση. Μπορείς να κάνεις ότι επιθυμείς, όμως εγώ πρέπει να παραμείνω σε ετοιμότητα.»
«Τότε θα πεταχτώ μέχρι το Κάμπεργουέλ και θα επισκεφθώ την κ. Σέσιλ Φόρεστερ. Μου το ζήτησε, χθες.»
«Την κ. Σέσιλ Φόρεστερ;» ρώτησε ο Χολμς με ένα παιχνίδισμα χαμόγελου στα μάτια του.
«Μα, φυσικά και την δεσποινίδα Μόρσταν, επίσης. Ανυπομονούσαν να ακούσουν τι συνέβη.»
«Στη θέση σου δε θα τους έλεγα πάρα πολλά,» είπε ο Χολμς. «Μην εμπιστεύεσαι ποτέ απολύτως τις γυναίκες – ακόμη και τις καλύτερες.»
Δεν στάθηκα να διαφωνήσω επί της βάρβαρης αυτής αντίληψης.
«Θα γυρίσω πίσω σε μια δυο ώρες,» σχολίασα.
«Εντάξει! Καλή τύχη! Μα, λέω, αφού θα περάσεις το ποτάμι αν μπορούσες να επέστρεφες τον Τόμπι, γιατί δεν νομίζω πως είναι πιθανόν να τον χρησιμοποιήσουμε πλέον.»
Πήρα μαζί μου τον σκύλο όπως είπε και τον άφησα, μαζί με μισή χρυσή λίρα, στο σπίτι του γέρο φυσιοδίφη στο Πίντσιν Λέην. Στο Κάμπεργουέλ βρήκα την δεσποινίδα Μόρσταν λιγάκι κουρασμένη μετά από τις νυχτερινές της περιπέτειες αλλά ωστόσο πολύ πρόθυμη να ακούσει τα νέα. Η κ. Φόρεστερ επίσης, ήταν όλο περιέργεια. Τους είπα όλα όσα είχαμε κάνει, αποσιωπώντας, εντούτοις, τα πιο τρομαχτικά μέρη της τραγωδίας. Οπότε μολονότι μίλησα για το θάνατο του κ. Σόλτο, δεν ανέφερα τίποτα για τον ακριβή τρόπο και την μέθοδο που ακολουθήθηκε. Παρά τις όσες παραλείψεις μου, ωστόσο, ήταν αρκετό ώστε να τις ξαφνιάσει και να τις καταπλήξει.
«Ένα ρομάντζο!» αναφώνησε η κ. Φόρεστερ. «Μια πληγωμένη κυρία, μισό εκατομμύριο ενός θησαυρού, ένας μαύρος κανίβαλος, κι ένας ξυλοπόδαρος κακοποιός. Αντικαθιστούν τον παραδοσιακό δράκο ή τον σατανικό ερλ. – Earl – τιτλούχος με βαθμό μεταξύ μαρκησίου και υποκόμη)!
Και δυο περιπλανώμενοι ιππότες έσπευσαν προς βοήθεια,» πρόσθεσε η δεσποινίδα Μόρσταν με μια λαμπερή ματιά προς το μέρος μου.
«Μα, Μαίρη, η τύχη σου εξαρτάται από το ζήτημα της έρευνας. Δεν νομίζω πως είσαι τόσο αναστατωμένη όσο θα ‘πρεπε. Φαντάσου μονάχα πως θα είναι να είσαι τόσο πλούσια και να έχεις τον κόσμο στα πόδια σου!»
Ένα φτερούγισμα χαράς βρήκε το δρόμο του προς την καρδιά μου βλέποντας πως δεν έδειχνε κανένα ίχνος ενθουσιασμού στην προοπτική. Αντιθέτως, έστριψε το περήφανο κεφάλι της, λες και το θέμα να ήταν κάτι το οποίο είχε ελάχιστη σημασία.
«Όμως ανησυχώ για τον κ. Θαντέους Σόλτο,» είπε. «Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία, όμως πιστεύω πως συμπεριφέρθηκε εξαιρετικά ευγενικά και έντιμα καθ' όλη την διάρκεια. Αποτελεί καθήκον μας να τον απαλλάξουμε από αυτή την φοβερή κι αβάσιμη κατηγορία.»
Είχε βραδιάσει όταν άφησα στο Κάμπεργουέλ, και είχε σκοτεινιάσει μέχρι την ώρα που έφτασα σπίτι. Το βιβλίο του συντρόφου μου κι η πίπα του βρίσκονταν πάνω στην πολυθρόνα, εκείνος όμως είχε εξαφανισθεί. Κοίταξα τριγύρω με την ελπίδα πως θα έβλεπα κάποιο μήνυμα, όμως δεν υπήρχε κανένα.
«Να υποθέσω πως ο κ. Σέρλοκ Χολμς βγήκε έξω,» είπα στην κ. Χάντζσον καθώς ανέβηκε για να χαμηλώσει τα στόρια. «Όχι, κύριε. Πήγε στο δωμάτιο του, κύριε. Ξέρετε, κύριε,» χαμηλώνοντας την φωνή της σε έναν όλο σημασία ψίθυρο, «φοβάμαι για την υγεία του.» «Πως κι έτσι, κ. Χάντζσον;»
«Βασικά, είναι τόσο παράξενος, κύριε. Μόλις φύγατε βημάτιζε και βημάτιζε, πάνω και κάτω, και πάνω και κάτω, μέχρι που είχα κουραστεί από τον ήχο των βημάτων του. Κατόπιν τον άκουσα να μιλάει στον εαυτό του και να μουρμουρίζει, και κάθε φορά που το κουδούνι χτυπούσε κατέβαινε στο κεφαλόσκαλο με ένα «Τι είναι, κ. Χάντζσον;» Και τώρα έχει κλειστεί στο δωμάτιο του, μα τον ακούω να βηματίζει συνέχεια όπως και πριν. Ελπίζω πως δεν θα αρρωστήσει, κύριε. Τόλμησα να του πω κάτι για ένα ηρεμιστικό φάρμακο, αλλά στράφηκε προς το μέρος μου, κύριε, με ένα τέτοιο βλέμμα που δεν έχω ιδέα πως καν βγήκα από το δωμάτιο.»
«Δεν πιστεύω πως έχετε κάποιο λόγο να ανησυχείτε κ. Χάντζσον,» απάντησα. «Τον έχω δει ξανά σ' αυτή την κατάσταση και παλιότερα. Έχει κάποιο προβληματάκι στο μυαλό του το οποίο τον εκνευρίζει.»
Προσπάθησα να μιλήσω με άνεση στην αξιέπαινη σπιτονοικοκυρά μας, ωστόσο ήμουν κι εγώ κάπως ανήσυχος όταν καθ' όλη την μακριά νύχτα άκουγα ακόμη κατά διαστήματα το μουντό ήχο του βηματισμού του, κι ήξερα πως το ευφυές πνεύμα του ένοιωθε ενοχλημένο στην ακούσια αδράνεια.
Την ώρα του πρωινού έδειχνε καταβεβλημένος και τσακισμένος, με μια ιδέα πυρετώδους χροιάς στα μάγουλα του.
«Θα εξαντληθείς όπως πας, γέρο,» σχολίασα. «Σε άκουγα να πηγαινοέρχεσαι όλη νύχτα.»
«Όχι, δεν μπορούσα να κοιμηθώ,» απάντησε. «Αυτό το κολασμένο πρόβλημα με κατατρώει. Πάει πολύ να μας σταματά ένα τόσο μικρό εμπόδιο όταν όλα τα υπόλοιπα έχουν υπερπηδηθεί. Γνωρίζω τους άντρες, την λάντσα, τα πάντα, κι εντούτοις δεν έχω νέα τους. Έθεσα κι άλλες δυνάμεις επί το έργο και χρησιμοποίησα κάθε δυνατό μέσο που είχα στη διάθεση μου. Ολόκληρος ο ποταμός έχει ερευνηθεί σε κάθε πλευρά, ωστόσο δεν υπάρχουν νεώτερα, ούτε έχει μάθει κάτι η κ. Σμιθ για το σύζυγο της. Ενδεχομένως σύντομα θα καταλήξω στο συμπέρασμα πως βύθισαν το σκάφος. Ωστόσο υπάρχουν ενστάσεις έπ' αυτού.»
«Είτε πως η κ. Σμιθ μας έβαλε σε λάθος διαδρομή.»
«Όχι, θεωρώ πως αυτό μπορεί να απορριφθεί. Έβαλα να το ερευνήσουν, κι υπάρχει λάντσα αυτής της περιγραφής.»
«Θα υπήρχε περίπτωση να ‘χει ανέβει τον ποταμό;»
«Έχω λάβει υπόψη μου τη συγκεκριμένη πιθανότητα, επίσης, και υπάρχει μια ομάδα έρευνας που θα ψάξει προς τα πάνω ως το Ρίτσμοντ. Αν δεν υπάρξουν νεώτερα σήμερα θα ξεκινήσω μόνος μου αύριο και θα ψάξω για τους άντρες αντί του σκάφους. Αλλά σίγουρα, σίγουρα θα μάθουμε κάτι.»
Δεν μάθαμε, εντούτοις. Ούτε κουβέντα δεν έφτασε στ' αυτιά μας από τον Γουίγκινς ή τους υπόλοιπους παράγοντες. Υπήρξαν άρθρα στις περισσότερες από τις εφημερίδες επί της τραγωδίας του Νόργουντ. Όλα εμφανίζονταν μάλλον εχθρικά προς τον ατυχή Θαντέους Σόλτο. Δεν υπήρξαν νεώτερα ευρήματα, εντούτοις, σε καμία τους, εκτός από το ότι η προανάκριση θα ελάμβανε χώρα την επομένη. Πήγα μέχρι το Καμπεργουέλ το απόγευμα για να αναφέρω την έλλειψη αποτελεσμάτων στις κυρίες, και κατά την επιστροφή μου βρήκα το Σέρλοκ Χολμς αποκαρδιωμένο και κάπως σκυθρωπό. Μετά βίας απαντούσε στις ερωτήσεις μου και ασχολήθηκε όλο το βράδυ με μια δυσνόητη χημική ανάλυση η οποία περιελάμβανε αρκετή θέρμανση αποστακτήρων και διύλιση αναθυμιάσεων, καταλήγοντας εν τέλει σε μια οσμή που σχεδόν με έκανε να θέλω να φύγω από το διαμέρισμα. Ως τις μικρές νυχτερινές ώρες άκουγα το τσούγκρισμα των δοκιμαστικών σωλήνων το οποίο μου έλεγε πως ήταν ακόμη απασχολημένος με το δύσοσμο πείραμα του.
Νωρίς την αυγή ξύπνησα απότομα και ξαφνιάστηκα βρίσκοντας τον να στέκεται πλάι στο κρεβάτι μου, ντυμένο με μια τραχιά ναυτική ένδυση που αποτελείτο από μια πατατούκα κι ένα χοντροκομμένο κόκκινο φουλάρι γύρω από το λαιμό του.
«Έφυγα για να κατέβω το ποτάμι, Γουώτσον,» είπε. «Το στριφογυρνούσα στο μυαλό μου, και βλέπω μόνο ένα τρόπο για να δοθεί λύση. Αξίζει να προσπαθήσω, όπως και να ‘χει.»
«Σίγουρα, δεν θέλεις να έρθω μαζί σου;» είπα εγώ.
«Όχι, θα είσαι πολύ πιο χρήσιμος αν παραμείνεις εδώ ως εκπρόσωπος μου. Είμαι απρόθυμος στο να φύγω, γιατί είναι πολύ πιθανό πως κάποιο μήνυμα ίσως να έρθει κατά τη διάρκεια της ημέρας, μολονότι ο Γουίγκινς ήταν αποκαρδιωμένος σχετικά με το θέμα χθες βράδυ. Θέλω να ανοίξεις όλα τα σημειώματα και τα τηλεγραφήματα, και να ενεργήσεις κατά την κρίση σου αν κάποια νέα προκύψουν. Να βασισθώ πάνω σου;»
«Απολύτως.»
«Φοβάμαι πως δεν θα μπορέσεις να μου τηλεγραφήσεις, μιας κι είναι δύσκολο να γνωρίζω που ενδεχομένως να βρεθώ. Αν σταθώ τυχερός, ωστόσο, ίσως να μη λείψω για πολύ. Θα βρω νεώτερα όποια κι αν είναι αυτά πριν επιστρέψω.»
Δεν είχα καθόλου νέα του μέχρι και το πρωινό. Ανοίγοντας την Standard, ωστόσο, ανακάλυψα πως υπήρχε μια νεώτερη αναφορά σχετικά με την υπόθεση. Αναφορικά με την τραγωδία του Άνω Νόργουντ [σχολίαζε] έχουμε λόγους να πιστεύουμε πως το θέμα υπόσχεται να είναι ακόμη περισσότερο σύνθετο και μυστηριώδες από όσο αρχικά εικαζόταν. Νεώτερα στοιχεία απέδειξαν πως ήταν εντελώς αδύνατο πως ο κ. Θαντέους Σόλτο θα μπορούσε να έχει με οποιοδήποτε τρόπο εμπλακεί στην υπόθεση. Εκείνος κι η οικονόμος, η κ. Μπέρνστοουν, αφέθηκαν ελεύθεροι χθες το βράδυ. Πιστεύεται, ωστόσο, πως η αστυνομία έχει κάποιο στοιχείο σχετικά με τους πραγματικούς ενόχους, και πως υπόκειται σε έρευνα από τον Άθελνυ Τζόουνς, της Σκότλαντ Γιάρντ, με το ξακουστό δυναμισμό και την σωφροσύνη του. Περαιτέρω συλλήψεις αναμένονται από ώρα σ' ώρα.
«Αρκετά ικανοποιητικό όπως πάει μέχρι στιγμής,» σκέφθηκα. «Ο φίλος Σόλτο είναι ασφαλής, όπως και να ‘χει. Αναρωτιέμαι ποιο ενδεχομένως να είναι το νεώτερο στοιχείο μολονότι δείχνει να αποτελεί μια στερεότυπη αντιμετώπιση όποτε η αστυνομία κάνει κάποια κουταμάρα.»
Πέταξα την εφημερίδα στο τραπέζι, αλλά εκείνη την στιγμή το μάτι έπιασε μια αγγελία στην στήλη των προσωπικών. Πήγαινε έτσι: ΑΠΩΛΕΣΘΕΝΤΕΣ – Δεδομένου πως ο Μορντεκάϊ Σμιθ, βαρκάρης, κι ο γιος του Τζιμ άφησαν την προβλήτα του Σμιθ περίπου στις τρεις την περασμένη Τρίτη το πρωί με την ατμάκατο Χαραυγή, μαύρη με δυο κόκκινες λωρίδες, φουγάρο μαύρο με λευκή ρίγα, το ποσό των πέντε λιρών θα αποδοθεί σε όποιον προσφέρει πληροφορίες στην κ. Σμιθ, στην προβλήτα Σμιθ, είτε στον αριθμό 221Β, στην οδό Μπέϊκερ, σχετικά με την τοποθεσία του υπό συζήτηση Μορντεκάϊ Σμιθ και της λάντσας Χαραυγή.