Αττική - Μια ανοιξιάτικη απόδραση στο Πόρτο Ράφτη
Βόλτα στο Πόρτο Ράφτη αυτή την φορά.
Γιατί; Γιατί έτσι.
Γιατί κάθε τόπος αλλάζει
και δίνει αφορμές σε μικρό ή μεγάλο βαθμό για μία επίσκεψη.
Ειδικά αυτή την εποχή που το υγρό στοιχείο ασκεί μεγαλύτερη έλξη.
Το βορειονατολικότερο λιμάνι της Αττικής απέχει από το κέντρο περίπου 40 χιλιόμετρα,
αν επιλέξεις να πας μέσω Αττικής Οδού.
Μπορείς βέβαια να πας και από την παραλιακή λεωφόρο ή τη λεωφόρο Βουλιαγμένης
μέσω Βάρης - Κορωπίου και Μαρκοπούλου.
Ωραία διαδρομή όμως είναι και εκείνη από τον Κουβαρά, που διασχίζει ένα πυκνό πευκοδάσος.
Εγώ πάλι επέλεξα την τελευταία διαδρομή,
δηλαδή μέσω Κουβαρά.
Πρέπει να σου πω ότι είχα ένα αυτοκίνητο τσέπης, που καίει φυσικό αέριο.
Οικολογικό και οικονομικό.
Σε τέτοιες εποχές που κάθε γκαζιά είναι υπολογίσιμη,
είναι μεγάλη υπόθεση η μετακίνηση με τα λιγότερα δυνατά έξοδα.
Επιπλέον η τεχνολογία είναι στην υπηρεσία της οικολογίας, με γνώμονα την προστασία της φύσης.
Και σε περίπου 50 λεπτά βρέθηκα στο Πόρτο Ράφτη άνετα και οικονομικά.
Δεν σου γεμίζει το μάτι, αλλά ανέκαθεν αποτελούσε μέρος στρατηγικής σημασίας.
Το λιμάνι της Μεσογαίας ήταν πάντα η πύλη της Αττικής, προς το βορειοανατολικό Αιγαίο και τον Εύξεινο Πόντο
και η σχέση του αυτή μαρτυρείται από τα αρχαιολογικά ευρήματα αλλά και τη μυθολογία.
Ο ρόλος του Πόρτο Ράφτη,
ως εναλλακτικού λιμανιού για την Αθήνα,
όταν ο Πειραιάς ήταν αποκλεισμένος από εχθρικά πλοία,
αντανακλάται στα κείμενα των περιηγητών από τον ύστερο Μεσαίωνα μέχρι τους νεότερους χρόνους.
Ενας μικρός πλάτανος κατά μία εκδοχή έπαιξε ρόλο στη μετέπειτα ονομασία του.
Στα αρβανίτικα ράπη λέγεται ο πλάτανος και το μικρό πλατάνι ράπτη ή ράφτη ,
κάπως έτσι στους νεότερους χρόνους απέκτησε την ονομασία του το λιμάνι.
Τα περισσότερα μπορεί να τα ξέρεις για το Πόρτο Ράφτη,
αυτό που ίσως δεν γνωρίζεις είναι ότι το μικρό υπήνεμο λιμάνι του Αϊ Νικόλα πλέον
περπατιέται περιμετρικά.
Αποτελεί ένα μικρό κόσμημα, μια περιοχή που για χρόνια ήταν αναξιοποίητη.
Σήμερα διαθέτει μία καλοστρωμένη με βοτσαλωτές πλάκες περατζάδα
και ένα ξύλινο κατάστρωμα στη δυτική πλευρά της
που έρχεται σαν φυσική συνέχεια του πλακοστρωμένου τμήματος.
Αυτό που βλέπεις δημιουργήθηκε μέσα σε 45 ημέρες.
Θα σου πω ένα μυστικό γι' αυτήν εδώ την περατζάδα.
Για την δημιουργία της
χρησιμοποιήθηκαν 7.500 ανοξείδωτες βίδες.
Για την ξύλινη κατασκευή μάλιστα δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε ίχνος τσιμέντου, μου εξήγησε ο Θάνος Κατσίγιαννης,
ενεργό κύτταρο της παραθαλάσσιας κοινότητας και πρώην πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου Πόρτο Ράφτη.
Ολα, επεσήμανε, έγιναν με μεράκι,
ορθολογική αξιοποίηση των πόρων του Λιμενικού Ταμείου,
με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον
αλλά και με πρόβλεψη,
ώστε αυτόν τον ωραίο περίπατο να τον χαίρονται και συνάνθρωποί μας με ειδικές ανάγκες.
Ανάμεσα σε δύο ψηλά κτίρια,
το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου τραβάει το μάτι.
Στον δρόμο που στεφανώνει το λιμάνι του Πόρτο Ράφτη κοντοστάθηκα στο μοναδικό κτίσμα και κέντρισε την περιέργειά μου.
Είναι το μοναδικό οίκημα πάνω στη θάλασσα.
Σήμερα είναι σπίτι.
Αλλά τα πολύ παλιά χρόνια ήταν το σχολείο του οικισμού.
Κατέληξα στο εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνα.
Η ρομάντζα του είναι εντυπωσιακή.
Δεξιά και αριστερά του οι αμμουδιές δελεαστικές.
Το λιμανάκι του Αγίου Νικολάου στο Πόρτο Ράφτη είναι ό,τι πρέπει για μία ωραία βόλτα.
Και τώρα που το σκέφτομαι με αυτόν τον καιρό,
λέω μετά να τιμήσω ένα από τα μεζεδοπωλεία που είναι δίπλα στη θάλασσα.
Το Πόρτο Ράφτη
δεν προσφέρεται για βόλτες με τα πόδια ή το ποδήλατο μόνο.
Προσεχώς θα ρίξω βουτιές στις παραλίες του,
γνωστές και κρυφές,
αλλά και στη νυκτερινή ζωή του.
Ως την επόμενη απόδραση,
εκτός Αθηνών αλλά εντός Αττικής,
να περνάτε καλά σε ό,τι και να κάνετε.
