×

Usamos cookies para ayudar a mejorar LingQ. Al visitar este sitio, aceptas nuestras politicas de cookie.

image

Kruistocht in Spijkerbroek by Beckman Thea, 22-2 Boodschap uit de toekomst

22-2 Boodschap uit de toekomst

Boodschap uit de toekomst deel 2

In elk geval was het doosje een bewijs dat de materietransmitter hersteld was en goed werkte. Dolf probeerde zo logisch mogelijk te denken. Leonardo had het doosje opgeraapt voor de ingang van de Sint Nicolaaskerk. Die basiliek staat er nog in mijn eeuw, mag ik aannemen. Van mijn vader kunnen die natuurkundigen gehoord hebben dat ik verzot ben op eeuwenoude kerken. Zouden ze nu alle kerkpleinen in Europa met die doosjes bestoken, in de hoop mij op die manier terug te vinden?

Knettergek word ik er van, zuchtte hij. Ze schijnen thuis toch wel iets af te weten van de Kinderkruistocht. Misschien hebben ze een professor in de geschiedenis ingeschakeld, of alle bibliotheken overhoop gehaald... anders zouden ze geen doosje naar Bari hebben gestuurd. Zullen ze Brindisi ook gaan proberen?

Mariecke kwam binnen en liep naar hem toe. Bezorgd knielde ze naast hem.

‘Leonardo zegt dat je ziek bent,' zei ze zacht. Ze legde haar hand tegen zijn voorhoofd. ‘Ja, je gloeit.' Dolf stopte snel het doosje en het briefje in zijn broekzak.

‘Ik ben niet ziek.' ‘Er is nieuws,' vertelde Mariecke opgewonden. ‘Dom Thaddeus heeft een boodschap gekregen van bisschop Adrianus. De bisschop vraagt of de leiders van de Kinderkruistocht morgenochtend bij hem op audiëntie komen. Rudolf, ik ben bang dat de mensen in Brindisi ons kwijt willen.' ‘Dat zou me niets verbazen,' mompelde Dolf ontmoedigd. ‘Waar moeten we dan heen? Kunnen we nog verder?' ‘Ik weet het niet.' ‘Heb je gezien dat Leonardo ook onrustig is geworden? Ik geloof dat hij het ook niet meer weet en terug wil naar huis...' Dolf zuchtte.

‘... maar hij zal ons niet zomaar in de steek laten,' babbelde Mariecke. ‘Dat heb ik hem zelf horen zeggen. Hij wil dat Frank en Peter en Bertho bij hem blijven als zijn bedienden, dan kan hij hen naar school sturen.' ‘Dat zou mooi zijn.' ‘Ja. Maar waarom ben jij hier weggekropen? Het is mooi weer buiten.' Dolf trok het meisje plotseling tegen zich aan en staarde naar de banen zonlicht waarin het stof dwarrelde. Lieve kleine Mariecke, wat moet er toch van jou worden? Ik kan je niet meenemen naar mijn eeuw...

‘Waarom huil je, Rudolf?' ‘Ik huil niet.' Maar dat deed hij wel. Het was weer zo moeilijk, zo onoplosbaar! Diezelfde avond nam Dolf een besluit. Toen al de kinderen bijeenzaten voor de maaltijd, haalde hij Leonardo's vondst tevoorschijn en liet deze aan hen zien. ‘Lieve kinderen, bekijk dit goed. Als een van jullie in de komende dagen zo'n doosje vindt - waar dan ook - willen jullie het dan oprapen en de plek waar je het gevonden hebt op de een of andere manier een merk geven? En breng mij dan meteen het doosje...' Ze begrepen er niet veel van en wilden eerst het wonderdoosje van dichtbij zien. Het ging van hand tot hand en allemaal verbaasden ze zich erover dat het zo licht was.

‘Wat is het? Wat wil je ermee doen? Waarom moet de plek aangegeven worden?' De vragen werden over hem uitgestort en hij kon ze niet beantwoorden.

‘Is het tovenarij?' ‘Nee, nee, dat niet. Iemand uit mijn eigen land heeft ze verloren, dat is alles.' ‘Verloren?' vroeg Leonardo scherp. De knappe student was niet van plan zich allerlei onzin wijs te laten maken. ‘Wie verliest nu zo iets? Dat is toch een kostbaar ding!' ‘De doosjes zijn alleen kostbaar voor degene die er de betekenis van kent,' antwoordde Dolf. ‘En je hebt gelijk, Leonardo, ze zijn niet werkelijk verloren. Maar ze betekenen dat mijn vader mij zoekt. Hij weet niet waar ik ben en legt die doosjes neer, omdat ik de enige ben die ze kent. Zo hoopt hij mij terug te vinden. Begrijp je?' ‘Je vader?' ‘O, kinderen, hélp me,' smeekte Dolf. ‘Maandenlang heb ik jullie geholpen, daarom vraag ik nu: wie zo'n doosje vindt moet het meteen bij mij brengen en me vertellen waar precies hij het gevonden heeft. Precies dat plekje! Het is voor mij erg belangrijk. Toe...' De kinderen, die geen enkele reden hadden om Rudolf van Amstelveen te wantrouwen, knikten. Alleen Leonardo keek twijfelend. Blijkbaar vond hij het rondstrooien van geheimzinnige doosjes een rare manier om iemand op te sporen. En dat wás het ook. Behalve als je niets anders tot je beschikking had dan een materietransmitter en je in het wilde weg moest proberen contact te maken met 761 jaar geleden...

De volgende ochtend gingen Dom Thaddeus, Dolf, Leonardo, Frank en Bertho naar de stad om op audiëntie te gaan bij de bisschop. Peter trok met een grote groep naar het strand om te gaan vissen.

Frank en Bertho bleven buiten wachten, voor de deur van het bisschoppelijk paleis: een onaanzienlijk stenen gebouw. Alleen de priester, de student en Dolf werden binnengelaten. De prelaat ontving hen in zijn werkkamer, in gezelschap van zijn secretaris, enkele kooplieden en een paar zeelieden.

Na de gebruikelijke eerbetuigingen - het kussen van de ring, het beantwoorden van een paar vragen - kwam de bisschop ter zake. Hij sprak Latijn, wat voor Leonardo en Dom Thaddeus wel te volgen was, maar voor Dolf nauwelijks. De student wierp zich op als tolk.

‘Het is zonneklaar dat de kinderen die in de ruïne van de abdij verblijf houden, niet verder kunnen trekken,' zei de bisschop. ‘De wegen houden op bij Brindisi. Dat zevenhonderd kinderen de zee kunnen oversteken om even Jeruzalem te gaan bevrijden, is iets waarin geen zinnig mens kan geloven. Er zit dus voor hen niets anders op dan naar huis terug te keren.' Daar heb je het al, dacht Dolf ongerust. Ze willen ons kwijt. Maar waar moeten we heen?

Dom Thaddeus nam het woord.

‘Monsignore, uw woorden getuigen van wijsheid en doorzicht. Het bezwaar is echter dat deze kinderen geen tehuis hebben om naar terug te keren. Het zijn wezen en verschoppelingen.' ‘Dat is me bekend,' antwoordde de bisschop zacht. ‘Bovendien zou terugkeren ook moeilijk zijn, want de winter is in aantocht. Voordat de kinderen de bergen in het Noorden bereiken, zijn de passen dichtgesneeuwd. Maar in Brindisi kunnen zij niet blijven. Wij hebben voor hen gedaan wat we konden, maar een hele winter zevenhonderd kinderen onderhouden kunnen we niet. In de stad opnemen is ook onmogelijk, we zijn al overbevolkt. Brindisi groeit niet meer, Bari verstikt ons.' Leonardo knikte. Zijn anders zo spottende gezicht stond ernstig. Dom Thaddeus vouwde wanhopig de handen.

‘Toch,' vervolgde de bisschop, ‘moet ik die kinderen helpen, dat is mijn christenplicht.' Hij wees nu naar de kooplieden en zeelui, die er zwijgend bij stonden. ‘Ik heb een aantal rijke kooplieden en betrouwbare kapiteins gevonden die willen zorgen voor het vervoer van de kinderen naar de republiek Venetië. Per schip. Van de kinderen wordt verwacht dat zij zich tijdens de reis op de schepen nuttig maken. Zij zullen worden verdeeld over acht schepen die ook goederen zullen vervoeren. In Venetië kunnen de kinderen overwinteren. Ik zal de leiders brieven meegeven voor de bisschop en voor het stadsbestuur van Venetië. Daarin zal ik verzoeken de kinderen op te vangen, in de stad onder te brengen en hen voorzover nodig volgend voorjaar verder te helpen, zodat ze veilig naar hun vaderland kunnen terugkeren. Als er kinderen bij zijn die in Venetië willen blijven, dan zal dat zeker geregeld kunnen worden. Ik weet dat het flinke jongens en meisjes zijn die hard kunnen werken, al zijn ze door de lange tocht wat verwilderd...' Hij hield even op om adem te scheppen. Leonardo vertaalde snel het voornaamste voor Dolf.

‘Een andere oplossing weet ik niet,' besloot de bisschop. Dom Thaddeus knielde en kuste de man de hand.

‘Monsignore, ik dank u,' prevelde hij. ‘God zal u voor deze goede daad belonen.' ‘Sta op, Dom Thaddeus, dank niet mij, maar de Allerhoogste die mij deze oplossing voor een moeilijk probleem heeft ingegeven. Over drie dagen zullen de schepen uitvaren. Bereid de kinderen erop voor. Met deze mannen kunt u de bijzonderheden van de reis bespreken. Gegroet, en God zegene u.' Daarmee was het gesprek afgelopen. Dolf was in de wolken. Voor het restant van het kinderleger zou gezorgd worden, nu was hij vrij om terug te keren naar de twintigste eeuw, áls...

Frank en Bertho, die geduldig gewacht hadden, werden meteen van het goede nieuws op de hoogte gesteld.

‘Maar ik ga niet mee naar Venetië,' verklaarde Leonardo snel. ‘Ik ga naar Palermo, naar het hof van keizer Frederik.' Samen met de kooplui en kapiteins gingen ze toen naar de haven om de schepen te bekijken. Dolf vond ze erg klein, maar Dom Thaddeus scheen ermee ingenomen. In zijn ogen waren het blijkbaar zeewaardige schuiten. Ze regelden het tijdstip van inscheping en daarna haastten ze zich naar de abdij om de kinderen op de hoogte te brengen. Dolf wist niet goed wat hij moest doen. Afscheid nemen van Leonardo en meegaan naar Venetië? Hier blijven wachten, in de hoop dat er eens een doosje van dr. Simiak naar Brindisi zou komen? Leonardo zag zijn verwarring.

‘Je trekt een gezicht alsof Venetië je niet aanlokt. Ga dan met mij mee...

‘Ik weet het niet,' zuchtte Dolf. ‘Mijn vader zoekt me. Als ik hier wegga, zal hij me nooit meer kunnen vinden.' ‘Wil je gevonden worden?' vroeg de student scherp.

‘Ja, nu wel.' ‘Nou, dan blijf je toch gewoon op je vader wachten.' ‘Jawel... maar Mariecke dan?' ‘Wat is er met Mariecke?' ‘Als mijn vader mij vindt, zal hij mij naar huis halen. Mariecke kan ik dan niet meenemen. Ik zou niets liever willen, maar het kán niet.' ‘Dat hoeft ook niet,' zei Leonardo kalm. ‘Mariecke blijft bij mij.' ‘Meen je dat? O, vriend...' Maar Dolf was toch wel verbaasd. Leonardo zei met afgewend gezicht: ‘Heb je haar wel eens goed bekeken, Rudolf? Ze is het liefste meisje van de wereld. Ik neem haar mee naar Pisa, breng haar bij mijn ouders en laat haar daar opvoeden. Met Frank en Peter ga ik dan naar Palermo, en als blijkt dat de keizer mij kan gebruiken, laat ik Mariecke ook komen en trouw met haar.' ‘En als ze dat niet wil?' ‘Natuurlijk wil ze - maar niet zolang jij in de buurt bent.' Dolf kon het nauwelijks verwerken. Eén ogenblik was hij schreeuwend jaloers, toen zag hij in dat dit het beste was dat het meisje kon overkomen. Ze zou opgroeien tot een allerliefst vrouwtje: mooi, verstandig en zorgzaam. Ze hield van Leonardo bijna evenveel als van Rudolf.

‘Ze is nog zo jong...' fluisterde hij. ‘Een jaar of elf. Over drie jaar is ze oud genoeg om te trouwen.' Dolf wist dat het in deze tijd normaal was dat meisjes van dertien, veertien jaar werden uitgehuwelijkt, vooral in de betere kringen.

‘Zal je familie geen bezwaar maken? Mariecke is doodarm.' Leonardo lachte zacht.

‘Ze heeft een gouden hart - dat is bruidsschat genoeg voor mij.' Dolf knikte weer. Ergens van binnen deed het pijn. Binnen enkele dagen zou hij van allemaal afscheid moeten nemen. Zuchtend wendde hij zich af.

Frank kwam op hem toelopen.

‘Rudolf.' ‘Nu niet,' mompelde Dolf verdrietig. ‘Ik heb geen zin om te praten.' ‘Maar...' Dolf liep door. Ze waren intussen bij de abdij gekomen en hij wilde op zoek gaan naar Mariecke.

Frank greep hem bij de arm.

‘Je zei gisteren dat het zo belangrijk was.' ‘Wat dan?' ‘Het doosje.' Met een ruk stond Dolf stil.

‘Doosje?' vroeg hij schril.

De kleine leerlooier diepte een licht metalen voorwerp op.

‘Dit bedoelde je toch?' Dolf greep er met zoveel geweld naar dat Frank ervan schrok. ‘Hoe kom je daar aan?' ‘Gevonden, deze ochtend.' ‘Waar? Weet je nog waar?' ‘In de stad. Het lag opeens voor mijn voeten toen Bertho en ik bij het paleis op jullie stonden te wachten.' ‘Hoe laat?' ‘Dat weet ik niet precies. Toen jullie bij de bisschop waren.' Dat was een uur of tien, bedacht Dolf. Zenuwachtig peuterde hij het doosje open. Er zat een briefje in, precies gelijk aan de boodschap die Leonardo in Bari had gevonden. Alleen de cijfers onderaan weken af.

‘Ik had het je natuurlijk meteen moeten laten zien,' zei Frank verontschuldigend, ‘maar toen jullie naar buiten kwamen met het goede nieuws, vergat ik het.' ‘Dat geeft niet. Denk je dat je de plek waar je het doosje opraapte, precies kunt terugvinden?' ‘Dat zal wel.' ‘Kom mee dan.' ‘Wat wil je doen?' ‘Terug naar de stad. Ik moet weten waar het lag.' Een half uur later stonden ze weer op het Domplein van Brindisi. Frank wees naar de nauwe straat die daarop uitkwam en waar de ingang van het bisschoppelijk paleis lag.

‘Bertho en ik stonden hier, met onze ruggen tegen de muur geleund. En toen zag ik plotseling iets glinsteren, vlak voor mijn voeten. Ik raapte het op en...' ‘Het komt erop aan dat ik precies de plek weet. Weet je zeker dat het hier lag, en niet een meter verder?' vroeg Dolf dringend. Twijfelend keek hij neer op het hobbelige plaveisel. Opgedroogde modder, stof en vuil zag hij. Geen enkel merkteken.

‘Ik stond hier,' prevelde Frank, ‘ja, want de bobbel in de muur stak tussen mijn schouderbladen. En mijn voeten had ik zó... ja, en opeens lag dat ding naast mijn linkervoet, hier. Klopt, precies op die rode steen.' Zijn vinger prikte in het stof. Dolf knielde ernaast. Hij veegde wat modder opzij en knikte.

‘We moeten de plaats duidelijk aangeven, zodat ik die morgenochtend kan herkennen.' Radeloos keek hij rond. De kleine poort van de kanselarij van het bisschoppelijk paleis bracht hem op een idee.

‘Leg je hand op die plek, Frank. En wacht dan even op mij. Ik kom zo terug.'

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

22-2 Boodschap uit de toekomst 22-2 Nachricht aus der Zukunft 22-2 Μήνυμα από το μέλλον 22-2 Message from the future 22-2 Mensaje del futuro 22-2 Message du futur 22-2 来自未来的讯息

Boodschap uit de toekomst deel 2

In elk geval was het doosje een bewijs dat de materietransmitter hersteld was en goed werkte. |||||||||||repariert|||| |||||||||||repaired|||| In jedem Fall war die Box ein Beweis dafür, dass der Materietransmitter repariert war und gut funktionierte. In any case, the box was proof that the matter transmitter had been repaired and was working well. Dolf probeerde zo logisch mogelijk te denken. Dolf versuchte, so logisch wie möglich zu denken. Dolf tried to think as logically as possible. Leonardo had het doosje opgeraapt voor de ingang van de Sint Nicolaaskerk. |||||||||||Nikolaikirche ||||picked up|||||||Saint Nicholas Church Leonardo hatte die Box am Eingang der St. Nikolaikirche aufgehoben. Leonardo had picked up the box in front of the entrance of the Saint Nicholas Church. Die basiliek staat er nog in mijn eeuw, mag ik aannemen. ||||||||||assume That basilica is still there in my century, I assume. Van mijn vader kunnen die natuurkundigen gehoord hebben dat ik verzot ben op eeuwenoude kerken. |||||physicists||||||||centuries-old| My father may have told those physicists that I am crazy about ancient churches. Zouden ze nu alle kerkpleinen in Europa met die doosjes bestoken, in de hoop mij op die manier terug te vinden? ||||Kirchplätze||||||bestocken|||||||||| ||||church squares||||||bombard|||||||||| Are they now bombarding all the church squares in Europe with those little boxes, hoping to find me back that way?

Knettergek word ik er van, zuchtte hij. knetterverrückt|||||| crazy|||||he sighed| Ich werde da echt verrückt, seufzte er. I go crazy from it, he sighed. Ze schijnen thuis toch wel iets af te weten van de Kinderkruistocht. |scheinen|||||||wissen||| |seem|||||||||| Sie scheinen zu Hause doch etwas von dem Kinderkreuzzug zu wissen. They apparently know something about the Children's Crusade at home. Misschien hebben ze een professor in de geschiedenis ingeschakeld, of alle bibliotheken overhoop gehaald... anders zouden ze geen doosje naar Bari hebben gestuurd. ||||||||eingeschaltet|||Bibliotheken|über den Haufen|durchsucht||||||||| ||||professor||||involved|||libraries|upside down|turned upside down||||||||| Vielleicht haben sie einen Professor für Geschichte eingeschaltet oder alle Bibliotheken durchwühlt... sonst hätten sie kein Kästchen nach Bari geschickt. Maybe they brought in a history professor, or turned all the libraries upside down... otherwise they wouldn't have sent a box to Bari. Zullen ze Brindisi ook gaan proberen? Werden sie auch versuchen, Brindisi zu erreichen?

Mariecke kwam binnen en liep naar hem toe. Mariecke came in and walked up to him. Bezorgd knielde ze naast hem. Worried, she knelt down beside him.

‘Leonardo zegt dat je ziek bent,' zei ze zacht. 'Leonardo says that you're sick,' she said softly. Ze legde haar hand tegen zijn voorhoofd. She placed her hand against his forehead. ‘Ja, je gloeit.' ||glühst ||glow ‘Yes, you're glowing.' Dolf stopte snel het doosje en het briefje in zijn broekzak. |legte||||||||| ||||||||||pants pocket Dolf quickly stuffed the box and the note into his pocket.

‘Ik ben niet ziek.' ‘Er is nieuws,' vertelde Mariecke opgewonden. |||said||excitedly ‘Es gibt Neuigkeiten', erzählte Mariecke aufgeregt. 'There is news,' Mariecke said excitedly. ‘Dom Thaddeus heeft een boodschap gekregen van bisschop Adrianus. |||||||bishop| ‘Dumm Thaddeus hat eine Nachricht von Bischof Adrianus erhalten. 'Dumb Thaddeus has received a message from Bishop Adrianus. De bisschop vraagt of de leiders van de Kinderkruistocht morgenochtend bij hem op audiëntie komen. |||||||||||||Audienz| |bishop||||||||||||audience| Der Bischof fragt, ob die Führer des Kinderkreuzzuges morgen früh bei ihm zur Audienz kommen. The bishop asks if the leaders of the Children's Crusade can come to see him tomorrow morning. Rudolf, ik ben bang dat de mensen in Brindisi ons kwijt willen.' ||||||||||loswerden| ||||||||||lose| Rudolf, I'm afraid that the people in Brindisi want to get rid of us. ‘Dat zou me niets verbazen,' mompelde Dolf ontmoedigd. ||||surprise||| That wouldn't surprise me at all, Dolf murmured discouraged. ‘Waar moeten we dan heen? Where should we go then? Kunnen we nog verder?' ‘Ik weet het niet.' ‘Heb je gezien dat Leonardo ook onrustig is geworden? Ik geloof dat hij het ook niet meer weet en terug wil naar huis...' Dolf zuchtte. |sighed

‘... maar hij zal ons niet zomaar in de steek laten,' babbelde Mariecke. ||||||||||sagte| ||||||||||chatted| '... but he won't just leave us,' Mariecke chattered. ‘Dat heb ik hem zelf horen zeggen. 'I heard him say that myself. Hij wil dat Frank en Peter en Bertho bij hem blijven als zijn bedienden, dan kan hij hen naar school sturen.' He wants Frank, Peter, and Bertho to stay with him as his servants, so he can send them to school.' ‘Dat zou mooi zijn.' ‘That would be nice.' ‘Ja. ‘Yes. Maar waarom ben jij hier weggekropen? |||||crawled away But why have you crawled away here? Het is mooi weer buiten.' The weather is nice outside. Dolf trok het meisje plotseling tegen zich aan en staarde naar de banen zonlicht waarin het stof dwarrelde. ||||||||||||Bändern|||||umherwirbelte ||||suddenly||||||||rays|||||swirled Dolf zog das Mädchen plötzlich zu sich und starrte auf die Lichtstrahlen, in denen der Staub schwebte. Dolf suddenly pulled the girl towards him and stared at the beams of sunlight in which the dust swirled. Lieve kleine Mariecke, wat moet er toch van jou worden? Liebe kleine Mariecke, was wird nur aus dir werden? Dear little Mariecke, what is to become of you? Ik kan je niet meenemen naar mijn eeuw... ||||take you||| Ich kann dich nicht in meine Ewigkeit mitnehmen...

‘Waarom huil je, Rudolf?' ‘Ik huil niet.' Maar dat deed hij wel. ||||schon Het was weer zo moeilijk, zo onoplosbaar! ||||||unlösbar ||||||unsolvable Es war wieder so schwierig, so unlösbar! It was once again so difficult, so unsolvable! Diezelfde avond nam Dolf een besluit. that same||||| Am selben Abend fasste Dolf einen Entschluss. That same evening, Dolf made a decision. Toen al de kinderen bijeenzaten voor de maaltijd, haalde hij Leonardo's vondst tevoorschijn en liet deze aan hen zien. ||||zusammen saßen|||||||Fundstück||||||ihnen| ||||gathered together||||took out|||discovery|to light|||||| Als alle Kinder zum Essen versammelt waren, holte er Leonardos Fundstück hervor und zeigte es ihnen. When all the children were gathered for the meal, he pulled out Leonardo's find and showed it to them. ‘Lieve kinderen, bekijk dit goed. ||schaut|| Dear|||| Als een van jullie in de komende dagen zo'n doosje vindt - waar dan ook - willen jullie het dan oprapen en de plek waar je het gevonden hebt op de een of andere manier een merk geven? ||||||||||||||||||aufheben|||Ort|||||||||||||Kennzeichen geben| ||||||||||||||||||pick it up||||||||||||||||| If any of you find such a box in the next few days - anywhere - will you pick it up and somehow brand the place you found it? En breng mij dan meteen het doosje...' |bring||||| And then bring me the box immediately...' Ze begrepen er niet veel van en wilden eerst het wonderdoosje van dichtbij zien. ||||||||||Wunderkästchen||| ||||||||||wonder box||| They didn't understand much of it and first wanted to see the wonder box up close. Het ging van hand tot hand en allemaal verbaasden ze zich erover dat het zo licht was. ||||||||verblühten|||||||| ||||||||were amazed|||||||| Es ging von Hand zu Hand und alle wunderten sich, wie leicht es war. It went from hand to hand and they all marveled at how light it was.

‘Wat is het? ‚Was ist es? Wat wil je ermee doen? |||with it| Was willst du damit machen? What do you want to do with it? Waarom moet de plek aangegeven worden?' ||||angegeben| ||||indicated| Why does the place need to be indicated? De vragen werden over hem uitgestort en hij kon ze niet beantwoorden. |||||ausgegossen|||||| |||||poured out|||||| The questions were poured over him and he could not answer them.

‘Is het tovenarij?' ||sorcery ‘Nee, nee, dat niet. Iemand uit mijn eigen land heeft ze verloren, dat is alles.' Someone from my own country has lost them, that's all.' ‘Verloren?' 'Lost?' vroeg Leonardo scherp. ||scharf ||sharp früh stellte Leonardo scharf. Leonardo asked sharply. De knappe student was niet van plan zich allerlei onzin wijs te laten maken. ||||nicht||||||weise||| |handsome||||||||nonsense|wise||| Der gutaussehende Student hatte nicht die Absicht, sich mit allerlei Unsinn verunsichern zu lassen. The handsome student was not going to let all kinds of nonsense fool him. ‘Wie verliest nu zo iets? |verliert||| |loses||| „Wer verliert so etwas?“ 'Who loses something like that? Dat is toch een kostbaar ding!' ||||kostbares| ||||precious| That is quite a precious thing! ‘De doosjes zijn alleen kostbaar voor degene die er de betekenis van kent,' antwoordde Dolf. ||||valuable||the one|||||||| 'The boxes are only valuable to those who know their meaning,' replied Dolf. ‘En je hebt gelijk, Leonardo, ze zijn niet werkelijk verloren. ||||||||really| 'And you're right, Leonardo, they are not truly lost. Maar ze betekenen dat mijn vader mij zoekt. ||bedeuten||||| But they mean that my father is looking for me. Hij weet niet waar ik ben en legt die doosjes neer, omdat ik de enige ben die ze kent. |||||||puts|||||||||who|| He doesn't know where I am and puts down those boxes, because I am the only one who knows them. Zo hoopt hij mij terug te vinden. |hofft||||| |hopes||||| This is how he hopes to find me again. Begrijp je?' "Do you understand?" ‘Je vader?' ‘O, kinderen, hélp me,' smeekte Dolf. ||hilft||| ||help||| 'Oh, children, help me,' Dolf pleaded. ‘Maandenlang heb ik jullie geholpen, daarom vraag ik nu: wie zo'n doosje vindt moet het meteen bij mij brengen en me vertellen waar precies hij het gevonden heeft. |||||||||||||||||||||||genau|||| for months|||||||||||||||||||||tell|||||| 'For months I have helped you, that's why I now ask: whoever finds such a little box must bring it to me immediately and tell me exactly where he found it.' Precies dat plekje! Exactly that spot! Het is voor mij erg belangrijk. Es ist für mich sehr wichtig. Toe...' to Hin... De kinderen, die geen enkele reden hadden om Rudolf van Amstelveen te wantrouwen, knikten. ||||||||||||distrust| Die Kinder, die keinen Grund hatten, Rudolf von Amstelveen zu misstrauen, nickten. The children, who had no reason to distrust Rudolf from Amstelveen, nodded. Alleen Leonardo keek twijfelend. |||zweifelnd |||doubtfully Only Leonardo looked hesitant. Blijkbaar vond hij het rondstrooien van geheimzinnige doosjes een rare manier om iemand op te sporen. |||||||||seltsame||||||spüren apparently||||scattering around||mysterious|||strange|||||| Apparently, he found the scattering of mysterious boxes a strange way to track someone down. En dat wás het ook. Behalve als je niets anders tot je beschikking had dan een materietransmitter en je in het wilde weg moest proberen contact te maken met 761 jaar geleden... |||||||Verfügung||||||||||||||||||her Except|||||||disposal|||||||||||||||||| Except if you had nothing else at your disposal than a matter transmitter and you had to try to make contact at random with 761 years ago...

De volgende ochtend gingen Dom Thaddeus, Dolf, Leonardo, Frank en Bertho naar de stad om op audiëntie te gaan bij de bisschop. ||||||||||||||||audience||||| The next morning, Dom Thaddeus, Dolf, Leonardo, Frank, and Bertho went to the city to have an audience with the bishop. Peter trok met een grote groep naar het strand om te gaan vissen. Peter went to the beach with a large group to go fishing.

Frank en Bertho bleven buiten wachten, voor de deur van het bisschoppelijk paleis: een onaanzienlijk stenen gebouw. |||||||||||bischöflich|||unbedeutend||Gebäude |||||||||||episcopal|||insignificant||building Frank und Bertho warteten draußen vor der Tür des bischöflichen Palastes: ein unscheinbares Steingebäude. Frank and Bertho stayed outside waiting, in front of the bishop's palace: an unremarkable stone building. Alleen de priester, de student en Dolf werden binnengelaten. ||||||||hereingelassen ||||||||let in Nur der Priester, der Student und Dolf wurden hereingelassen. Only the priest, the student, and Dolf were admitted inside. De prelaat ontving hen in zijn werkkamer, in gezelschap van zijn secretaris, enkele kooplieden en een paar zeelieden. |Prälat|||||Arbeitszimmer|||||Sekretär||||||Seeleute |prelate|received||||study|||||secretary||merchants||||sailors Der Prälat empfing sie in seinem Arbeitszimmer, in Begleitung seines Sekretärs, einiger Kaufleute und ein paar Seeleute. The prelate received them in his study, accompanied by his secretary, some merchants, and a few sailors.

Na de gebruikelijke eerbetuigingen - het kussen van de ring, het beantwoorden van een paar vragen - kwam de bisschop ter zake. |||||Küssen|||Ring|||||||||||zur Sache ||usual|honors||kissing|||ring|||||||||||to the point Nach den üblichen Ehrungen - dem Küssen des Rings, dem Beantworten einiger Fragen - kam der Bischof zur Sache. Hij sprak Latijn, wat voor Leonardo en Dom Thaddeus wel te volgen was, maar voor Dolf nauwelijks. Er sprach Latein, was für Leonardo und Dom Thaddeus verständlich war, aber für Dolf kaum. He spoke Latin, which could be followed by Leonardo and Dom Thaddeus, but barely by Dolf. De student wierp zich op als tolk. ||||||Dolmetscher ||||||interpreter Der Student stellte sich als Dolmetscher zur Verfügung. The student cast himself as interpreter.

‘Het is zonneklaar dat de kinderen die in de ruïne van de abdij verblijf houden, niet verder kunnen trekken,' zei de bisschop. ||sonnenklar||||||||||||||||||| ||sunny clear|||||||||||stay||||||||bishop 'It is obvious that the children staying in the ruins of the abbey cannot move on,' the bishop said. ‘De wegen houden op bij Brindisi. Dat zevenhonderd kinderen de zee kunnen oversteken om even Jeruzalem te gaan bevrijden, is iets waarin geen zinnig mens kan geloven. |||||||||||||||||vernünftiger||| ||||||cross|||||||||||sensible||| That seven hundred children can cross the sea to briefly go free Jerusalem is something no sensible person can believe. Er zit dus voor hen niets anders op dan naar huis terug te keren.' |||for|||||||||| So they have no choice but to return home. Daar heb je het al, dacht Dolf ongerust. There you have it, Dolf thought anxiously. Ze willen ons kwijt. |||rid of They want to get rid of us. Maar waar moeten we heen? But where should we go?

Dom Thaddeus nam het woord. Fool Thaddeus took the floor.

‘Monsignore, uw woorden getuigen van wijsheid en doorzicht. Monsignore||||||| Monsignor|||testify||wisdom and insight||insight 'Monsignore, your words demonstrate wisdom and insight. Het bezwaar is echter dat deze kinderen geen tehuis hebben om naar terug te keren. |objection|||||||home|||||| Het zijn wezen en verschoppelingen.' ||||outcasts ‘Dat is me bekend,' antwoordde de bisschop zacht. ‘Bovendien zou terugkeren ook moeilijk zijn, want de winter is in aantocht. Voordat de kinderen de bergen in het Noorden bereiken, zijn de passen dichtgesneeuwd. ||||||||||||zugeschneit |||||||||||mountain passes|snowed in Maar in Brindisi kunnen zij niet blijven. Wij hebben voor hen gedaan wat we konden, maar een hele winter zevenhonderd kinderen onderhouden kunnen we niet. In de stad opnemen is ook onmogelijk, we zijn al overbevolkt. Brindisi groeit niet meer, Bari verstikt ons.' |||||erstickt uns| |grows||||suffocates| Leonardo knikte. Zijn anders zo spottende gezicht stond ernstig. |otherwise||mocking||| His otherwise mocking face was serious. Dom Thaddeus vouwde wanhopig de handen. ||folded|desperately|| Dumb Thaddeus folded his hands in despair.

‘Toch,' vervolgde de bisschop, ‘moet ik die kinderen helpen, dat is mijn christenplicht.' |continued||bishop||||||||| ‘Still,' continued the bishop, ‘I must help those children, that is my Christian duty.' Hij wees nu naar de kooplieden en zeelui, die er zwijgend bij stonden. |||||merchants|||||silently|| ‘Ik heb een aantal rijke kooplieden en betrouwbare kapiteins gevonden die willen zorgen voor het vervoer van de kinderen naar de republiek Venetië. |||||||zuverlässige||||||||||||||Republik| |||||||reliable||||||||transport||||||Republic of Venice| I have found a number of wealthy merchants and reliable captains who want to ensure the transportation of the children to the Republic of Venice. Per schip. By ship. Van de kinderen wordt verwacht dat zij zich tijdens de reis op de schepen nuttig maken. ||||expected||||||||||useful| The children are expected to be useful on the ships during the journey. Zij zullen worden verdeeld over acht schepen die ook goederen zullen vervoeren. |||||||||||transport They will be divided among eight ships that will also carry goods. In Venetië kunnen de kinderen overwinteren. |||||überwintern |||||spend the winter In Venice, the children can winter. Ik zal de leiders brieven meegeven voor de bisschop en voor het stadsbestuur van Venetië. ||||Briefe|mitgeben||||||||| |||||to give along||||||||| I will give the leaders letters for the bishop and for the city council of Venice. Daarin zal ik verzoeken de kinderen op te vangen, in de stad onder te brengen en hen voorzover nodig volgend voorjaar verder te helpen, zodat ze veilig naar hun vaderland kunnen terugkeren. |||||||||||||||||soweit wie nötig|nötig|||||||||||Vaterland|| |||request||||||||||||||as needed|||next spring|||||||||homeland|| Als er kinderen bij zijn die in Venetië willen blijven, dan zal dat zeker geregeld kunnen worden. ||||||||||||||geregelt|| ||||||||||||||arranged|| Ik weet dat het flinke jongens en meisjes zijn die hard kunnen werken, al zijn ze door de lange tocht wat verwilderd...' ||||big|||||||||||||||||wild Hij hield even op om adem te scheppen. |||||||holen Er hielt kurz an, um Atem zu holen. Leonardo vertaalde snel het voornaamste voor Dolf. |übersetzte|||das Wichtigste|| |translated|||main points|| Leonardo übersetzte schnell das Wesentliche für Dolf.

‘Een andere oplossing weet ik niet,' besloot de bisschop. ||Lösung|||||| ||solution|||||| „Eine andere Lösung weiß ich nicht“, entschied der Bischof. ‘I don't know another solution,' the bishop decided. Dom Thaddeus knielde en kuste de man de hand. Dom Thaddeus knelt and kissed the man's hand.

‘Monsignore, ik dank u,' prevelde hij. Monsignor||||muttered| ‘Monsignore, I thank you,' he whispered. ‘God zal u voor deze goede daad belonen.' ‘Sta op, Dom Thaddeus, dank niet mij, maar de Allerhoogste die mij deze oplossing voor een moeilijk probleem heeft ingegeven. |||||||||Allerhöchste||||Lösung||||||eingebeben |||||||||Most High||||||||||inspired Steh auf, dummer Thaddeus, dank nicht mir, sondern dem Allerhöchsten, der mir diese Lösung für ein schwieriges Problem eingegeben hat. Over drie dagen zullen de schepen uitvaren. ||||||auslaufen ||||||set sail In drei Tagen werden die Schiffe auslaufen. Bereid de kinderen erop voor. Bereite die Kinder darauf vor. Met deze mannen kunt u de bijzonderheden van de reis bespreken. Gegroet, en God zegene u.' |||segne| Greetings|||bless| Daarmee was het gesprek afgelopen. with that|||conversation| Dolf was in de wolken. ||||clouds Voor het restant van het kinderleger zou gezorgd worden, nu was hij vrij om terug te keren naar de twintigste eeuw, áls... ||Restbetrag||||||||||||||||||| ||remainder||||||||||||||||||| For the remainder of the children’s camp, arrangements would be made; now he was free to return to the twentieth century, IF...

Frank en Bertho, die geduldig gewacht hadden, werden meteen van het goede nieuws op de hoogte gesteld. ||||||||||||||||informed Frank and Bertho, who had patiently waited, were immediately informed of the good news.

‘Maar ik ga niet mee naar Venetië,' verklaarde Leonardo snel. 'But I'm not going to Venice,' Leonardo quickly declared. ‘Ik ga naar Palermo, naar het hof van keizer Frederik.' ||||||court||| Samen met de kooplui en kapiteins gingen ze toen naar de haven om de schepen te bekijken. Together with the merchants and captains, they then went to the harbor to look at the ships. Dolf vond ze erg klein, maar Dom Thaddeus scheen ermee ingenomen. |||sehr|||||||zufrieden ||||||||||pleased with it Dolf hielt sie für sehr klein, aber Dom Thaddeus schien damit zufrieden zu sein. Dolf found them very small, but Dom Thaddeus seemed pleased with them. In zijn ogen waren het blijkbaar zeewaardige schuiten. ||||||seetaugliche|seetüchtige Boote ||||||seaworthy|boats In seinen Augen waren es offensichtlich seetüchtige Boote. In his eyes, they were apparently seaworthy vessels. Ze regelden het tijdstip van inscheping en daarna haastten ze zich naar de abdij om de kinderen op de hoogte te brengen. |regelten||Zeitpunkt|||||haasten||||||||||||| |arranged||time||boarding time|||hurried||||||||||||| Sie regelten die Einschiffungszeit und beeilten sich dann zur Abtei, um die Kinder zu informieren. They arranged the time of embarkation and then rushed to the abbey to inform the children. Dolf wist niet goed wat hij moest doen. Dolf didn't know exactly what to do. Afscheid nemen van Leonardo en meegaan naar Venetië? Saying goodbye||||||| Saying goodbye to Leonardo and going to Venice? Hier blijven wachten, in de hoop dat er eens een doosje van dr. Simiak naar Brindisi zou komen? Staying here and waiting, hoping that a package from Dr. Simiak would eventually arrive in Brindisi? Leonardo zag zijn verwarring. |||confusion

‘Je trekt een gezicht alsof Venetië je niet aanlokt. |machst|||||||anlockt ||||||||entices you ‘Du machst ein Gesicht, als ob Venedig dich nicht anlockt. 'You pull a face like Venice doesn't appeal to you. Ga dan met mij mee... Komm dann mit mir mit... Then come with me...

‘Ik weet het niet,' zuchtte Dolf. ‘Ich weiß es nicht,' seufzte Dolf. ‘I don't know,' sighed Dolf. ‘Mijn vader zoekt me. ‘My father is looking for me. Als ik hier wegga, zal hij me nooit meer kunnen vinden.' |||gehe||||||| |||leave||||||| If I leave here, he will never be able to find me again. ‘Wil je gevonden worden?' "Do you want to be found? vroeg de student scherp. |||sharp

‘Ja, nu wel.' ‘Nou, dan blijf je toch gewoon op je vader wachten.' ‘Well, then you just stay and wait for your father.' ‘Jawel... maar Mariecke dan?' ‘Yes... but what about Mariecke?' ‘Wat is er met Mariecke?' ‘What happened to Mariecke?' ‘Als mijn vader mij vindt, zal hij mij naar huis halen. 'If my father finds me, he will take me home. Mariecke kan ik dan niet meenemen. I cannot take Mariecke with me then. Ik zou niets liever willen, maar het kán niet.' I would like nothing more, but it can't be done.' ‘Dat hoeft ook niet,' zei Leonardo kalm. 'That's not necessary,' Leonardo said calmly. ‘Mariecke blijft bij mij.' 'Mariecke stays with me.' ‘Meen je dat? 'Do you mean that?' O, vriend...' Maar Dolf was toch wel verbaasd. But Dolf was quite surprised. Leonardo zei met afgewend gezicht: ‘Heb je haar wel eens goed bekeken, Rudolf? |||turned away|face|||||||| Leonardo sagte mit abgewandtem Gesicht: "Hast du sie dir genau angeschaut, Rudolf? Leonardo said with a turned-away face: 'Have you ever really looked at her, Rudolf?' Ze is het liefste meisje van de wereld. |||liebstes|||| |||sweetest|||| Sie ist das süßeste Mädchen der Welt. She is the sweetest girl in the world. Ik neem haar mee naar Pisa, breng haar bij mijn ouders en laat haar daar opvoeden. |||||||||||||||erziehen |||||||||||||||raise her Ich werde sie nach Pisa mitnehmen, sie zu meinen Eltern bringen und sie dort erziehen lassen. I will take her to Pisa, introduce her to my parents, and have them raise her. Met Frank en Peter ga ik dan naar Palermo, en als blijkt dat de keizer mij kan gebruiken, laat ik Mariecke ook komen en trouw met haar.' |||||||||||es scheint|||||||||||||heiraten|| Mit Frank und Peter werde ich dann nach Palermo gehen, und wenn sich herausstellt, dass der Kaiser mich gebrauchen kann, werde ich Mariecke mitkommen lassen und sie heiraten.' I will then go to Palermo with Frank and Peter, and if it turns out that the emperor can use me, I will have Mariecke come as well and marry her. ‘En als ze dat niet wil?' 'Und wenn sie nicht will?' And what if she doesn’t want to? ‘Natuurlijk wil ze - maar niet zolang jij in de buurt bent.' Natürlich wird sie das - aber nicht, wenn du dabei bist. ‘Of course she wants to - but not as long as you're around.’ Dolf kon het nauwelijks verwerken. ||||process it Dolf konnte es kaum ertragen. Dolf could hardly process it. Eén ogenblik was hij schreeuwend jaloers, toen zag hij in dat dit het beste was dat het meisje kon overkomen. ||||screaming|jealous||||||||||||||happen to Einen Moment lang schrie er vor Eifersucht, dann wurde ihm klar, dass dies das Beste war, was dem Mädchen passieren konnte. For a moment he was screamingly jealous, then he realized that this was the best thing that could happen to the girl. Ze zou opgroeien tot een allerliefst vrouwtje: mooi, verstandig en zorgzaam. ||aufwachsen||||Fräulein|||| ||grow up|||very sweetest|||||caring Sie würde zu einer alles liebenden Frau heranwachsen: schön, weise und fürsorglich. She would grow up to be the sweetest little lady: beautiful, smart, and caring. Ze hield van Leonardo bijna evenveel als van Rudolf. |||||almost as much||| Sie liebte Leonardo fast so sehr wie sie Rudolf liebte. She loved Leonardo almost as much as Rudolf.

‘Ze is nog zo jong...' fluisterde hij. ‘She is still so young...' he whispered. ‘Een jaar of elf. Etwa 11 Jahre alt. ‘About eleven years. Over drie jaar is ze oud genoeg om te trouwen.' In three years she will be old enough to marry.' Dolf wist dat het in deze tijd normaal was dat meisjes van dertien, veertien jaar werden uitgehuwelijkt, vooral in de betere kringen. |||||||normal|||||||||||||besseren| ||||||||||||||||married off||||better|circles Dolf knew that in this time it was normal for girls of thirteen or fourteen to be married off, especially in the better circles.

‘Zal je familie geen bezwaar maken? ||||objection| Wird Ihre Familie nichts dagegen haben? ‘Will your family not object? Mariecke is doodarm.' ||Mariecke ist bettelarm. ||dead arm Mariecke is dead broke.' Leonardo lachte zacht. Leonardo laughed softly.

‘Ze heeft een gouden hart - dat is bruidsschat genoeg voor mij.' |||||||Mitgift||| |||||||dowry||| Sie hat ein goldenes Herz - das ist Mitgift genug für mich. ‘She has a golden heart - that's dowry enough for me.' Dolf knikte weer. Dolf nickte erneut. Dolf nodded again. Ergens van binnen deed het pijn. Irgendwo im Inneren tat es weh. Somewhere inside, it hurt. Binnen enkele dagen zou hij van allemaal afscheid moeten nemen. In wenigen Tagen würde er sich von ihnen allen verabschieden müssen. In a few days he would have to say goodbye to them all. Zuchtend wendde hij zich af. Seufzend wandte er sich ab. Sighing, he turned away.

Frank kwam op hem toelopen. ||||zule laufen ||||walking towards Frank walked up to him.

‘Rudolf.' ‘Nu niet,' mompelde Dolf verdrietig. ‘Ik heb geen zin om te praten.' Ich habe keine Lust zu reden. 'I don't feel like talking.' ‘Maar...' 'But...' Dolf liep door. Dolf ging weiter. Dolf kept walking. Ze waren intussen bij de abdij gekomen en hij wilde op zoek gaan naar Mariecke. Inzwischen waren sie in der Abtei angekommen und er wollte nach Mariecke suchen. They had meanwhile arrived at the abbey and he wanted to go look for Mariecke.

Frank greep hem bij de arm. |grabbed|||| Frank packte ihn am Arm. Frank grabbed him by the arm.

‘Je zei gisteren dat het zo belangrijk was.' Du hast gestern gesagt, es sei so wichtig. ‘You said yesterday that it was so important.' ‘Wat dan?' ‘Het doosje.' Met een ruk stond Dolf stil.

‘Doosje?' vroeg hij schril.

De kleine leerlooier diepte een licht metalen voorwerp op. ||Der kleine Gerber||||metallisches|leichtes Metallobjekt| ||tanner|dug|||metal|| Der kleine Gerber grub einen leichten Metallgegenstand aus. The little tanner dug up a light metal object.

‘Dit bedoelde je toch?' Das hast du doch gemeint, oder? Dolf greep er met zoveel geweld naar dat Frank ervan schrok. |||||force||||| Dolf packte ihn mit solcher Wucht, dass Frank erschrak. ‘Hoe kom je daar aan?' Woher hast du das? ‘Gevonden, deze ochtend.' Gefunden, heute Morgen. ‘Waar? Weet je nog waar?' Wissen Sie noch, wo? ‘In de stad. Het lag opeens voor mijn voeten toen Bertho en ik bij het paleis op jullie stonden te wachten.' Sie lag mir plötzlich zu Füßen, als Bertho und ich im Palast auf dich warteten.' It suddenly lay at my feet when Bertho and I were waiting for you at the palace. ‘Hoe laat?' Um wie viel Uhr? What time? ‘Dat weet ik niet precies. Das weiß ich nicht genau. I don't know exactly. Toen jullie bij de bisschop waren.' Als du mit dem Bischof zusammen warst. Dat was een uur of tien, bedacht Dolf. Das war etwa um 10 Uhr, dachte Dolf. Zenuwachtig peuterde hij het doosje open. |nervös pulte er|||| Nervously|fidgeted with|||| Nervös öffnete er die Schachtel. Nervously, he pried the box open. Er zat een briefje in, precies gelijk aan de boodschap die Leonardo in Bari had gevonden. |||||||||message|||||| There was a note inside, exactly the same as the message that Leonardo had found in Bari. Alleen de cijfers onderaan weken af. ||numbers|at the bottom|weaken|stand out Nur die Zahlen am unteren Rand wichen ab. Only the numbers at the bottom were different.

‘Ik had het je natuurlijk meteen moeten laten zien,' zei Frank verontschuldigend, ‘maar toen jullie naar buiten kwamen met het goede nieuws, vergat ik het.' |||dir|||||zeigen|||verzeihend||als|||draußen|||||||| |||||||||||apologetically||||||||||||| 'I should have shown you right away,' Frank said apologetically, 'but when you came outside with the good news, I forgot it.' ‘Dat geeft niet. Das macht nichts. 'That's okay. Denk je dat je de plek waar je het doosje opraapte, precies kunt terugvinden?' ||||||wo||||aufgehoben||| ||||||||||picked up||| Glaubst du, dass du den Ort, an dem du die Schachtel aufgehoben hast, genau wiederfinden kannst? Do you think you can find the exact spot where you picked up the box?' ‘Dat zal wel.' Das wird schon sein. ‘That will be fine.' ‘Kom mee dan.' ‘Come along then.' ‘Wat wil je doen?' ‘What do you want to do?' ‘Terug naar de stad. ‘Back to the city.' Ik moet weten waar het lag.' I need to know where it was.' Een half uur later stonden ze weer op het Domplein van Brindisi. Half an hour later, they were back at the Dom Square of Brindisi. Frank wees naar de nauwe straat die daarop uitkwam en waar de ingang van het bisschoppelijk paleis lag. ||||narrow||||led to|||||||episcopal|| Frank pointed to the narrow street that led to it and where the entrance of the bishop's palace was located.

‘Bertho en ik stonden hier, met onze ruggen tegen de muur geleund. |||||||||||gelehnt an |||||||||||leaned against 'Bertho and I were standing here, with our backs leaning against the wall. En toen zag ik plotseling iets glinsteren, vlak voor mijn voeten. |||||||right||| And then I suddenly saw something glimmering right in front of my feet. Ik raapte het op en...' ‘Het komt erop aan dat ik precies de plek weet. ||it depends||||||| ‘It’s crucial that I know the exact location. Weet je zeker dat het hier lag, en niet een meter verder?' Are you sure it was here, and not a meter further?' vroeg Dolf dringend. Dolf asked urgently. Twijfelend keek hij neer op het hobbelige plaveisel. ||||||holpriges|Pflaster ||||||bumpy|pavement Zweifelnd schaute er auf das holprige Pflaster. He looked down hesitantly at the bumpy pavement. Opgedroogde modder, stof en vuil zag hij. ||||Schmutz|| ||dust|||| Er sah getrocknete Erde, Staub und Schmutz. He saw dried mud, dust, and dirt. Geen enkel merkteken. Kein einziges Merkmal. No distinguishing marks.

‘Ik stond hier,' prevelde Frank, ‘ja, want de bobbel in de muur stak tussen mijn schouderbladen. ||||||||Beule||||||| ||||||||bump||||||| ‘I was standing here,' murmured Frank, ‘yes, because the bump in the wall was between my shoulder blades. En mijn voeten had ik zó... ja, en opeens lag dat ding naast mijn linkervoet, hier. ||||||||||||||linkem Fuß| ||||||||||||||left foot| And my feet were like this... yes, and suddenly that thing was lying next to my left foot, here. Klopt, precies op die rode steen.' Correct||||| That's right, exactly on that red stone.' Zijn vinger prikte in het stof. ||stuck||| His finger poked into the dust. Dolf knielde ernaast. ||neben ihm ||next to it Dolf knelt beside it. Hij veegde wat modder opzij en knikte. |swept|||to the side|| He brushed some mud aside and nodded.

‘We moeten de plaats duidelijk aangeven, zodat ik die morgenochtend kan herkennen.' |||||angeben|||||| |||||indicate|||||| ‘We need to clearly indicate the place, so that I can recognize it tomorrow morning.' Radeloos keek hij rond. desperately||| Desperately he looked around. De kleine poort van de kanselarij van het bisschoppelijk paleis bracht hem op een idee. ||kleine Tor|||Kanzlei||||||||| |||||chancery||||||||| The small gate of the chancery of the bishop's palace gave him an idea.

‘Leg je hand op die plek, Frank. ‘Put your hand on that spot, Frank. En wacht dan even op mij. And then wait for me for a moment. Ik kom zo terug.' ich||| I'll be back soon.'