Βενέζης, Ηλίας - Οι Γλάροι Venezis|Ilias|the|Seagulls Venezis, Ilias – Die Möwen Venezis, Elias - The Seagulls Las gaviotas - Elias Venezis

Το νησάκι που βρίσκεται στα βορινά της Λέσβου, ανάμεσα Πέτρα και Μόλυβο, είναι γυμνό κι έρημο. |island||||northern||Lesbos|between|Petra||Molyvos||bare||deserted The islet located in the northern part of Lesbos, between Petra and Molyvos, is bare and deserted. Δεν έχει όνομα, κι οι ψαράδες που δουλεύουν σ' εκείνες τις θάλασσες το λένε απλά έτσι: «Το νησί». not||name|||fishermen|that|work|in|those|those|seas||call|simply|like this||island It has no name, and the fishermen who work in those seas simply call it: 'The Island.' Δεν έχει μήτε ένα δέντρο, εξόν από θάμνους. ||nor|one||except|except|bushes It has not even a single tree, apart from bushes. Τρία μίλια μακριά, τα βουνά της Λέσβου συνθέτουν μια ήμερη αρμονία από γραμμή, από κίνηση και χρώμα. |miles|away|||||compose||gentle|harmony||line|||| Πλάι σ' αυτή τη σπατάλη το γυμνό νησί με την αυστηρή γραμμή του φαίνεται ακόμα πιο έρημο. next to||||waste||naked||||strict|line|||||deserted Σαν να το είχε ξεχάσει ο Θεός, όταν έχτιζε τις στεριές κι έκανε τις θάλασσες στις εφτά πρώτες μέρες του Κόσμου. ||||||||||land|||||||first||| As if God had forgotten it, when he was building the lands and creating the seas in the first seven days of the World.

Μα από τούτη τη γυμνή λουρίδα της γης μπορείς να δεις, το καλοκαίρι, τον ήλιο να πέφτει μέσα στο ατέλειωτο πέλαγο. ||||naked|strip||earth||||||||||||endless|sea But from this bare strip of land, you can see, in the summer, the sun falling into the endless sea. Τότε τα χρώματα βάφουν τα νερά κι ολοένα αλλάζουν, κάθε στιγμή, σαν να λιώνουν μες στ' αλαφρά κύματα. |||paint||||evermore||||||melt|in||light|waves Then the colors paint the waters and constantly change, every moment, as if they melt in the light waves. Όταν τα βράδια είναι πολύ καθαρά, μπορείς να ξεχωρίσεις τα βουνά του Άθω να βγαίνουν μέσα απ' το πέλαγο και σιγά πάλι να σβήνουν μαζί με τη νύχτα που έρχεται. |||||clear|||distinguish||||Athos||emerging||||sea|||||fade|||||| Αυτή την ώρα ο μπαρμπα-Δημήτρης, ο μοναχικός κάτοικος του έρημου νησιού, θα κάμει την τελευταία κίνηση που τον ενώνει με τους ανθρώπους και με τη ζωή: θ' ανάψει το φως στο φάρο. ||||Uncle|||lonely|inhabitant||desolate|||will make||||||connects|||||||||||||lighthouse Το φως θ' αρχίσει ν' ανάβει, να σβήνει, πάλι, πάλι, στο ίδιο διάστημα αυστηρά, αναπόφευχτα, όπως οι σκοτεινές δυνάμεις της ζωής, η μοίρα του ανθρώπου, ο θάνατος. |||||burning||to go out|||||interval|strictly|inevitably||||||||||||

--

Ο γερο-φαροφύλακας τράβηξε τη βάρκα στον άμμο. ||lighthouse keeper|pulled||||sand Τη σιγούραρε καλά, μην τυχόν τη νύχτα γυρίσει ο καιρός και φουσκώσουν τα νερά. |she assured|||in case|||||||rise||waters Την κοίταξε για τελευταία φορά, πριν πάρει το δρόμο για το φάρο.

— Λοιπόν, πάει κι αυτό το ταξίδι..., λέει σιγά.

Το λέει μονάχος του και σωπαίνει. |||||is silent Το ταξίδι αυτό, στην αντικρινή στεριά, γίνεται μια φορά το μήνα. ||||opposite|land||||| Πηγαίνει για τις προμήθειές του, για το αλεύρι, το λάδι και για τα γεννήματα που του χρειάζονται. |||supplies||||flour||||||grains||| Στην αρχή, σε κάθε ταξίδι, έμενε όλη τη μέρα στο χωριό. |||||he stayed||||| Μιλούσε με παλιούς του φίλους, μάθαινε νέα για τη χώρα, για τον κόσμο, αν οι άνθρωποι ήταν σε πόλεμο για είχαν ειρήνη. ||||||||||||||||||war|if|they had|peace

Ο τελωνοφύλακας του έδινε το μισθό του. |customs officer|||||

— Λοιπόν, και τον άλλο μήνα με το καλό, μπαρμπα-Δημήτρη.

Ο γέρος κουνούσε το κεφάλι του κι ευχαριστούσε. ||was shaking|||||was thanking — Με το καλό, αν θα ‘χουμε ζωή, παιδί μου. with||||||||

Τις άλλες ώρες, ώσπου να γυρίσει στο «νησί του», τις περνούσε ανεβαίνοντας στη μικρή Παναγιά, στο βράχο με τα εκατό σκαλιά, να κάμει την προσευχή του. |||until||||||||climbing||||||||hundred|||||prayer| Σταύρωνε τα χέρια του μπροστά στο παλιό εικόνισμα, χαμήλωνε το κεφάλι και προσευχόταν για τα δυο αγόρια του, που χάθηκαν στην καταστροφή της Ανατολής, για τους άλλους ανθρώπους, τελευταία για τον εαυτό του. He was crossing||||||||lowered||||was praying||||||||||||||||||||

— Αν ζούνε, προστάτευέ τα, παρακαλούσε για τα παιδιά του. ||protect||he was asking|||| Φύλαγέ τα από θυμό κι από κακή ώρα. guard against|||anger|||| Φύλαγέ τα απ' το μαχαίρι... ||||knife

Μουρμούριζε τους χαιρετισμούς, ό,τι άλλο ήξερε από προσευχή, και τα γερασμένα πόδια του τρέμαν. ||||||||||aged|||trembled

— Κι εμένα, καιρός πια είναι να ξεκουραστώ..., έλεγε και βούρκωναν τα μάτια του. |||now|||rest|||were watering|||

Κατέβαινε τα εκατό σκαλιά κάθε φορά με πιο αλαφρή καρδιά. ||||||||light| Στο δρόμο στεκόταν και κοίταζε τα παιδάκια που παίζαν. ||||||||were playing Τον ξέραν όλα και σαν τον βλέπανε, βάζαν τις φωνές: |him|||||saw|they put||

— Μπαρμπα-Δημήτρη! Μπαρμπα-Δημήτρη!

Τους αγόραζε φουντούκια και τους τα μοίραζε, κι εκείνα φωνάζαν χαρούμενα: ||hazelnuts||||distributed|||were calling|

— Μην αργήσεις να ξανάρθεις, παππούλη! |||come back|grandpa Μην αργήσεις!

--

Έτσι γινόταν σε κάθε ταξίδι κάθε φορά. Μα όσο τα χρόνια περνούσαν, τόσο ξεσυνήθιζε με τους ανθρώπους. ||||||he got unaccustomed||| Η ερημιά ολοένα τον κυρίευε, μέρα με τη μέρα, τον απορροφούσε, σαν να στάλαζε μες στην ύπαρξή του τη φοβερή της δύναμη. ||||was conquering||||||was absorbing|||dripped|||existence||||| Σε κάθε ταξίδι λιγόστευε, όσο μπορούσε, τον καιρό που έπρεπε να μείνει στο χωριό για τις δουλειές του. |||he was reducing||||||||||||||

Έκοψε και το ανέβασμα στην εκκλησίτσα του βράχου. |||ascent||little church||

— Συχώρεσέ με, γιατί πια δεν μπορώ, έλεγε στο Θεό, σαν να είχε κάμει αμαρτία. forgive||why||||||||||done|sin — Forgive me, for I can no longer, he was saying to God, as if he had sinned. Παντού μπορώ να σε παρακαλώ, για να βλέπεις πόσο είμαι αδύναμος. everywhere||||||||||weak I can ask you everywhere, to see how weak I am.

Κι όταν γύριζε στο νησί του, ύστερα από κάθε ταξίδι, έμενε πολύ αργά τη νύχτα, κάτω απ' τα άστρα, να προσεύχεται. ||||||||||he stayed||||||||stars||pray And when he returned to his island, after every journey, he would stay up late at night, under the stars, to pray.

--

Δε ρωτούσε πια νέα, τι γίνεται στον κόσμο. He no longer asked for news, what was happening in the world. Δεν ήξερε τίποτα. He knew nothing. Όλος ο κόσμος στένευε, μέρα με τη μέρα, γύρω στο έρημο νησί, κι έκλεινε με το βαθύ πέλαγο και με τα χρώματα, σαν έγερνε ο ήλιος. |||was narrowing|||||||desolate|||closed|||deep|ocean||||||setting|| The whole world was narrowing, day by day, around the deserted island, and closed with the deep sea and the colors, as the sun leaned over.

Οι τελευταίοι σύντροφοι που άλλαζε πότε πότε καμιά κουβέντα μαζί τους ήταν ψαράδες που, σαν δεν τους έπαιρνε ο καιρός, άραζαν για λίγο στο νησί του. ||companions||changed|sometimes|||||||||||||||were anchored||||| The last companions he would occasionally exchange a few words with were fishermen who, when the weather was bad, would rest for a while on his island. Μέναν εκεί στην ακρογιαλιά, όπου ερχόταν να σβήσει το κύμα, και λέγαν για τα βάσανά τους και για τη μοίρα τους. Menan|||seashore||||die out||wave|||||sufferings|||||fate| They would sit there on the shoreline, where the wave came to fade away, and talk about their struggles and their fate. Πολλές φορές ξενυχτούσαν εκεί. ||they stayed up all night| Many times they would spend the night there. Τότε, στις μακριές ώρες, ώσπου να χαράξει, όταν οι άλλες κουβέντες τέλειωναν, ερχόταν και η επίσημη ώρα για τα δυο παιδιά του. ||||||dawn|||||ended||||official||||||

— Ποιος το ξέρει..., του λέγαν οι ψαράδες. |||||the| Μπορεί να ζούνε κι να 'ρθουν, μπαρμπα-Δημήτρη. Έτσι σαν τους γλάρους σου, που γύρισαν. |||seagulls|||

Δε μιλούσε, δε σάλευε, τα ήμερα μάτια του μένανε στυλωμένα στο βάθος της νύχτας. |||moved||day||||fixed||||

— Ναι, μπαρμπα-Δημήτρη, σαν τους γλάρους σου. Έτσι μπορούν να γυρίσουν και να 'ρθουν. Μην απελπίζεσαι. |get discouraged

Οι ψαράδες τότε, μ' αυτή την αφορμή, φέρναν την κουβέντα στους γλάρους του γέρου. ||||||opportunity|brought||||seagulls||

— Αλήθεια, του λέγανε, Πώς μπόρεσες να τους μερώσεις, μπαρμπα-Δημήτρη; Πουθενά δεν ακούστηκε να μερώνουν οι γλάροι... |||||||ask|||||||sing||seagulls

— Έτσι είναι, παιδιά μου, μουρμούριζε αυτός. Όλα μερώνουν εδώ κάτου. |are getting better||down Μοναχά ο άνθρωπος... only||

Τον ρωτούσαν να τους πει πάλι την ιστορία με τους γλάρους, μόλο που την ξέραν, όπως την ξέραν κι όλοι όσοι ζούσαν στην αντικρινή στεριά. ||||||||||seagulls|even though|||||||||||||land Τα είχε βρει μικρά, μες στους βράχους, δυο γλαρόπουλα αμάλλιαγα ακόμα. ||||||||gull chicks|unharmed| Ήταν χειμώνας τότε, τα λυπήθηκε και τα κουβάλησε στο καλύβι του, πλάι στο φάρο. |winter||||||carried||cabin||next to|| Τα κράτησε και τα μεγάλωσε, ταΐζοντάς τα μικρά ψάρια που έπιανε το δίχτυ του. |||||feeding|||||||net| Μια μέρα του ήρθε η ιδέα να τους βγάλει από ένα όνομα.

«Ε, λοιπόν, εσένα θα σε λέμε...»

Μες στις αναμνήσεις του, μες στην καρδιά του, κείνη την ήμερη ώρα τριγυρίζανε τα δυο παιδικά πρόσωπα, τον καιρό που ήταν πολύ μικρά και τα φώναζε. ||||||||||||were wandering|||||||||||||

«Λοιπόν..., εσένα να σε λέμε Βασιλάκη, είπε στο ένα πουλί. |||||Vasilaki|||| Κι εσένα να σε λέμε Αργύρη...» |||||Argyros

Έτσι, από τότε άρχισε να τα φωνάζει με τα ονόματα των παιδιών του. Κι οι γλάροι σιγά σιγά τα συνηθίσανε. ||seagulls||||got used to

Σαν μεγάλωσαν κι ήρθε η άνοιξη, ένα πρωί σκέφτηκε πως είναι αμαρτία να έχει σκλαβωμένα τα πουλιά. |they grew||||||||||sin|||enslaved|| Αποφάσισε να τα λευτερώσει. |||free Άνοιξε το μεγάλο καλαμένιο κλουβί κι έπιασε πρώτα το ένα πουλί. |||bamboo|cage|||||| Το κράτησε μες στα δυο του χέρια, το χάιδεψε. ||||||||patted Αισθανόταν την καρδιά του να είναι πολύ αλαφρή. |||||||light

«Άιντε, λοιπόν, Βασίλη!» είπε στο πουλί και άνοιξε τα χέρια του, να το αφήσει να φύγει.

Το πουλί πέταξε, έφυγε.

Έβγαλε και το άλλο, το χάιδεψε σαν το πρώτο, το άφησε κι αυτό. Όλα ήταν ήμερα κείνη τη μέρα και η νύχτα που ήρθε ήταν ήμερη. ||day|||||||||| Μονάχα που αισθανόταν να είναι ακόμα πιο έρημος. only|||||||

Το ίδιο βράδυ είχε αποτραβηχτεί νωρίς, όταν άκουσε στο μικρό παράθυρο της καλύβας αλαφριά χτυπήματα. ||||pulled away||||||||cabin|light| Πλησίασε και κοίταξε. he approached|| Δεν το πίστευε. Πετούσε απ' τη χαρά του, σαν να ήταν τα παιδιά του που γύριζαν.

Άνοιξε την πόρτα να μπουν μέσα οι γλάροι. |||||||seagulls

Από τότε αυτό γινόταν: τα πουλιά φεύγαν το πρωί, ταξιδεύανε ως τις αντικρινές στεριές της Ανατολής, ως πέρα στο Σίγρι, και τα βράδια γύριζαν. ||||||were leaving|||traveled|||opposite|shores|||as|beyond||Sigri|||| Έκαναν κοπάδι μαζί με άλλους γλάρους και πολλές φορές πετούσαν πάνω απ' το ρημονήσι. |flock||||seagulls||||||||Rimoni Island Αν ήταν χαμηλά, ο γέρος μπορούσε να τους ξεχωρίσει απ' τα σταχτιά σημάδια που είχαν κάτω απ' τις φτερούγες. |||||||||||ashy|marks||||||wings Σαν έβγαινε με τη βάρκα κι αυτοί τριγύριζαν εκεί σιμά, χαμήλωναν και τσίριζαν από πάνω του. |||||||||close by|they were lowering||squeaked||| Τους είχαν μάθει κι σι άλλοι ψαράδες στα μέρη εκείνα. ||||to||||| Και σαν τους βλέπανε, φωνάζαν γελώντας:

— Ε, Βασίλη!... Ε, Αργύρη!...

--

Έτσι περνούσαν οι μέρες στο ρημονήσι. |||||deserted island Η μια, η άλλη, αυτή που πέρασε, αυτή που θα 'ρθει. Μια αδιατάραχτη σειρά από μέρες και νύχτες, που δεν είχαν τίποτα να περιμένουν, άλλο απ' το θάνατο. |uninterrupted|||||||||||||||

Μια βραδιά του καλοκαιριού έγινε κάτι ασυνήθιστο. ||||||unusual Οι γλάροι δε γύρισαν. |seagulls|| Μήτε την άλλη μέρα φάνηκαν, μήτε την άλλη νύχτα. neither|||||nor|||

— Μπορεί να ταξιδέψαν μακριά, συλλογίστηκε ο γέρος, για να ξεγελάσει την ανησυχία του. ||traveled||thought|||||fool (or deceive)||anxiety|

Το άλλο πρωί, όπως συνήθιζε, κάθισε στο πεζούλι του φάρου. |||||||bench||lighthouse Κοίταξε το πέλαγο. Μια στιγμή του φάνηκε πως η θάλασσα αυλακωνόταν, κανένα μίλι μακριά, σαν να περνούσαν δελφίνια και παίζαν. |||||||was being plowed||mile|away|||||| Πολλές φορές έβλεπε στ' ανοιχτά να περνούν δελφίνια. Τα παρακολουθούσε να γράφουν τις αργές κινήσεις τους όξω απ' το νερό, πάλι να πέφτουν. |was watching||||slow|movements||outside||||||falling

— Δελφίνια θα είναι και τώρα.

Μα σε λίγο είδε καθαρά πως δεν ήταν.

— Άνθρωποι είναι! είπε ξαφνιασμένος. |surprised

Κατέβηκε στο ακρογιάλι και περίμενε. ||beach|| Σε λίγο ξεχώρισε πως ήταν ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Κολυμπούσαν πλάι πλάι, με αργές κινήσεις, γεμάτες βεβαιότητα. they were swimming|next to|side by side||||full of|certainty Και το μικρό κύμα έκλεινε πάνω στο αυλάκι που άφηναν. |||wave||||gutter||

Τι να θέλουν;

Δε θυμόταν άλλη φορά να είχαν έρθει κατά κει για κολύμπι άνθρωποι. |remembered|||||||||swimming| Κι ύστερα, δε φαινόταν εκεί γύρω καμιά βάρκα, απ' όπου να είχαν πέσει.

Σε λίγη ώρα είχαν φτάσει.

Τα δυο βρεμένα κορμιά τινάζουνται απ' τη θάλασσα στ' ακρογιάλι. ||wet||shake off|||||beach

Το αγόρι κοιτάζει το κορίτσι μες στα μάτια και τεντώνει τα χέρια του ψηλά. |||||||||stretches||||

— Αχ! λέει παίρνοντας βαθιά ανάσα. |||breath Τι καλά που ήταν!

Το κορίτσι κάνει την ίδια κίνηση με τα χέρια. Πιο αργά:

— Τι καλά που ήταν!

Ύστερα τρέξαν προς το φαροφύλακα. ||||lighthouse keeper

— Εσύ ‘σαι ο μπαρμπα-Δημήτρης; λέει το αγόρι.

— Εγώ είμαι, λέει με ταραχή. ||||anxiety Μπας και σας έτυχε τίποτα; maybe|||happened|

— Α, μπα! βιάζεται να πει το αγόρι. is in a hurry|||| Είπαμε χτες να κάνουμε αυτό το ταξίδι με τη φίλη μου, και να που ήρθαμε. |||||||||friend|||||

— Από πού; ρωτά ο γέρος με απορία. ||||||wonder — Μα απ' αντίκρυ, απ' την Πέτρα. ||across|||

--

Ο μπαρμπα-Δημήτρης δεν ξέρει τι να πει, μουρμουρίζει μονάχα πως δε θυμάται να του είχαν έρθει άλλη φορά ξένοι με τέτοιο ταξίδι. ||||||||||||remembers||||||||||

Άρχισαν ν' ανεβαίνουν προς το φάρο.

Περπατούσε πρώτος, τα παιδιά ακολουθούσαν. Δε θα ήταν το καθένα περισσότερο από δεκαοχτώ, δεκαεννιά χρονώ. ||||||||nineteen|years old Κι εκείνος βάδιζε μπρος, και τα χρόνια βάραιναν στους ώμους του, σαν να του ζητούσαν την ευθύνη, γιατί δεν τ' άφηνε να ξεκουραστούν. ||was walking|||||weighed||shoulders|||||were asking||responsibility||||||

Κάθισαν στο πεζούλι του φάρου. ||bench|| Μπροστά τους το Αιγαίο ακύμαντο, ο ήλιος έτρεμε πάνω του. ||||calm|||||

— Από πού έρχεστε; ρώτησε ο γέρος.

— Σπουδάζουμε στην Αθήνα, είπε το κορίτσι. we study||||| Εγώ σπουδάζω χημικός κι ο φίλος μου στο Πολυτεχνείο. ||||||||Polytechnic

— Α, αλήθεια!... Μουρμουρίζει ο γέρος χωρίς να καταλαβαίνει.

— Έχεις πάει καμιά φορά στην Αθήνα, παππούλη; Ρωτά το κορίτσι. ||||||grandpa|||

— Όχι. Ποτές. Potter

— Θα το ήθελες τώρα;

Η φωνή του είναι σιγανή, μόλις ακούεται: ||||quiet|barely|is heard

— Όχι, παιδί μου. Τώρα είναι αργά.

— Θα είσαι πολύ μονάχος εδώ, παππούλη. |||alone||grandpa

— Είμαι πολύ μοναχός, παιδί μου.

Σώπασαν. Πέρασε λίγη ώρα. Ψηλά πέρασε ένα κοπάδι γλάροι. |||flock|seagulls Ο γέρος σηκώνεται και μπαίνει στο καλύβι να φέρει γλυκό. ||||||cabin||| Απ' το μικρό παράθυρο μπορεί να βλέπει τα δυο παιδιά, έτσι που είναι ξαπλωμένα. Στα κορμιά τους και στα πρόσωπά τους τρέμουν ακόμα στάλες απ' τη θάλασσα. |||||||tremble||drops||| Ο ήλιος τα έχει ψήσει αλύπητα, είναι κει σαν δυο αγάλματα από μπρούντζο που τα ξέβρασε το πέλαγο — μια θεότητα της υγείας και μια θεότητα της νεότητας. ||||fried|relentlessly|||||||bronze|||washed up||||deity||health|||deity||youth Τα μαύρα μαλλιά του κοριτσιού πέφτουν πάνω στους ώμους του και στα μεγάλα μαύρα μάτια του σαλεύει βαθύ φως. |||||fall|||||||||||stirs||

...Έτσι απλά και ήμερα είναι όλα στο ρημονήσι αυτή την ιερή ώρα. |||today||||Rimonisi|||| Έτσι ήμερα είναι και μες στην καρδιά του γέρου ανθρώπου. |today|||||||| Είναι πλημμυρισμένος, τούτο το καλοκαιρινό πρωινό, είναι βουρκωμένος. |flooded||||||muddy Αυτή η απρόοπτη τρυφερότητα που ήρθε να ταράξει την ερημιά του, τα ακίνητα νερά... ||unexpected|tenderness||||disturb||solitude|||still|

— Παππούλη, να ‘ρθουμε κι εμείς μέσα; του φωνάζει απ' έξω το κορίτσι. Grandpa|||||||||||

— Έρχουμαι εγώ, έρχουμαι! Λέει ταραγμένος. |upset

Τους έφερε γλυκό, αμύγδαλα, κρύο νερό. |||almonds||

— Δεν έχω τίποτα άλλο..., μουρμουρίζει, σαν να θέλει να τον συχωρέσουν. ||||||||||forgive

— Κάθισε, κάθισε, παππούλη, — τον πιάνει το κορίτσι απ' το χέρι να καθίσει πλάι του. ||grandpa||||||||||next to|

Κάθισε.

— Ελάτε και αύριο, τους λέει δειλά. |||||timidly Θα ψαρέψω για σας τη νύχτα. |fish|||| Αύριο φεύγουμε, απαντά το κορίτσι με λύπη. Κρίμα, τόσες μέρες που ήμαστε εδώ να μην ερχόμαστε! Είσαι πάντα έτσι έρημος, παππούλη; |||lonely|grandpa

— Πάντα, παιδί μου.

— Α. τώρα καταλαβαίνω τι ήταν οι γλάροι..., μουρμουρίζει το αγόρι. ||||||seagulls|||

— Ναι, παιδί μου, αυτό είναι. Η ερημιά.

— Θα πρέπει να τους συχωρέσεις, παππούλη, λέει πάλι το αγόρι σε λίγο. ||||forgive|grandpa|||||| Αν ήξεραν, δε θα το έκαναν ποτέ.

Ο γέρος δεν καταλαβαίνει. Στέκει με απορία.

— Για ποιους λες, παιδί μου; |who|||

—Γι' αυτούς που σκοτώσαν τους γλάρους σου λέω, μπαρμπα-Δημήτρη. |||killed||seagulls|||| Είναι φίλοι μας.

Καταλαβαίνει τα γόνατά του να τρέμουν, η καρδιά του χτυπά.

— Τους σκοτώσαν είπες; |killed|

— Α, δεν το ήξερες ακόμα;...

Το παιδί δαγκάνει τα χείλια του, μα είναι αργά. ||bites||lips|||| Του λέει την ιστορία: πως κυνηγούσαν, όλη η νεολαία, ύστερα κατεβήκαν στην ακρογιαλιά· οι δυο γλάροι χαμήλωσαν απ' το άλλο κοπάδι, ο φίλος τους τράβηξε εκεί σιμά, γνώρισαν τις σταχτιές φτερούγες. |||||they were hunting|||||they went down||beach|||gulls|lowered||||||||||close|they recognized||streaked|

Ο γέρος ακούει, ακούει, — δεν είναι τίποτα, δυο γλάροι ήταν. ||||||||seagulls|

— Δεν ήξεραν, παππούλη..., λέει με θερμή φωνή το κορίτσι, συγκινημένο απ' τη βουβή λύπη που βλέπει στο γερασμένο πρόσωπο. ||grandpa|||warm||||moved|||silent|||||aged| Δεν ήξεραν...

Κι εκείνος κουνά μόλις, αργά, το κεφάλι του, συγκατανεύοντας: ||nods||||||nodding

— Ναι, ναι, παιδί μου. Δε θα ξέραν...

--

Αρκετή ώρα πέρασε.

— Πρέπει να φύγουμε, λέει το αγόρι. Το κορίτσι σηκώνεται.

— Να φύγουμε.

Πηγαίνουν μπροστά, ο γέρος έρχεται λίγο πίσω τους. Φτάσαν στην ακρογιαλιά. They arrived||beach

— Σε χαιρετούμε, παππούλη, λέει πρώτο το κορίτσι. |greet|||||

Πιάνει το χέρι του, σκύβει να το φιλήσει. He takes||||bends||| Κι αυτός της χαϊδεύει τα μακριά μαλλιά. |||pets|||

— Να σας βλογά ο Θεός, μουρμουρίζει συγκινημένος. ||bless||||

Έφυγαν. Παρακολουθεί πολλή ώρα το μικρό αυλάκι που κάνουν τα κορμιά τους στη θάλασσα. |||||||||bodies||| Ώσπου όλα σβήνουν απ' τα μάτια του. Και το πέλαγο είναι πάντα έρημο Και ατελείωτο. |||||||endless

Νυχτώνει. Έχει καθίσει στο πεζούλι, σι ώρες περνούν. Όλα περνούν απ' τα θολωμένα μάτια του: τα μικρά του τα χρόνια, τα παιδιά που μεγάλωσε και χάθηκαν, οι άνθρωποι που τον πικράνανε. ||||clouded||||||||||||||||||made him sad Όλα περνούν κι όλα σβήνουν. Και τα δυο παιδιά κι ένα κοπάδι γλάροι που πετούν ψηλά. ||two|||||||| Δυο γλάροι έχουν σταχτιές φτερούγες. |||gray|wings Κι αυτοί περνούν και χάνουνται. ||||get lost Δεν είναι πια να γυρίσει τίποτα. Έχει χαμηλώσει το κεφάλι και τα δάκρυα στάζουν στην ξερή γη. |lowered||||||drop||| Από πάνω του το φως του φάρου ανάβει, πάλι, πάλι, στο ίδιο διάστημα, αυστηρά και αναπόφευχτα, όπως οι σκοτεινές δυνάμεις της ζωής, η μοίρα του ανθρώπου, ο θάνατος. ||||||||||||interval|||inevitably||||||||||||