19. Πόσο ατελής είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος
Την ίδια εποχή που κάποιοι άνθρωποι εξερευνούν το διάστημα,
στέλνουν αποστολές σε άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος,
σε δορυφόρους τους, ακόμη και σε κομήτες, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο,
την ίδια εποχή που η ανθρωπότητα ανακαλύπτει
όλο και περισσότερα πράγματα για τον υποατομικό κόσμο,
καταπολεμάει ανίατες μέχρι προσφάτως ασθένειες
και τα επιτεύγματα της μηχανικής ξεπερνούν κάθε φαντασία,
ακριβώς την ίδια εποχή υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σε ζώδια,
πνεύματα, στο κακό το μάτι και σε πολλά άλλα αποκυήματα της φαντασίας τους.
Και το ερώτημα είναι το εξής:
Πώς γίνεται να υπάρχει ένα τόσο μεγάλο χάσμα αντίληψης μεταξύ των ανθρώπων;
Σε αυτό το επεισόδιο,
θα εξηγήσουμε πόσο δύσκολο είναι να σκεφτόμαστε ορθολογικά,
ή με άλλα λόγια, πόσο ατελής είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει μία μεγάλη ιστορία εξέλιξης.
Απ' όσο γνωρίζουμε σήμερα,
τα πρωτεύοντα θηλαστικά εμφανίστηκαν πριν 65 εκατομμύρια χρόνια,
οι άνθρωποι με τη σύγχρονη ανατομία πριν 200 χιλιάδες χρόνια,
η χρήση της γλώσσας και άλλες ανεπτυγμένες γνωστικές λειτουργίες
πριν 50 χιλιάδες χρόνια
και η επιστημονική επανάσταση ξεκίνησε μόλις τον 16ο αιώνα μ.Χ.
Έτσι, βάζοντας τους αριθμούς κάτω,
εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι η μη λεκτική επικοινωνία,
καθώς και η μαγική, μυθολογική και θεολογική ερμηνεία του κόσμου από τον άνθρωπο
καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας,
έναντι της επικοινωνίας δια του λόγου
και της κατανόησης μέσω της αναλυτικής σκέψης.
Με απλά λόγια, ο εγκέφαλός μας κουβαλάει ένα πρωτόγονο κομμάτι,
με το οποίο οι πρόγονοί μας, όπως άλλωστε και τα υπόλοιπα ζώα,
επικοινωνούσαν μεταξύ τους δίχως γλώσσα
και αλληλεπιδρούσαν με το περιβάλλον τους προκειμένου να επιβιώσουν.
Μπορούμε εύκολα να καταλήξουμε στο συμπέρασμα
ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν εξελίχθηκε τελείως ορθολογικά.
Μάλιστα, η μη ορθολογική σκέψη μας κυριεύει τον εγκέφαλό μας.
Πιστεύουμε σε εικασίες και υποθέσεις
ενώ έχουμε ελάχιστες ενδείξεις για την εγκυρότητά τους,
βλέπουμε απειλές στο περιβάλλον μας χωρίς κάποιον υπαρκτό κίνδυνο,
επηρεαζόμαστε από τον περίγυρό μας σε βαθμό που δεν μπορούμε να φανταστούμε
και άλλα πολλά. Πάρα πολλά.
Ζούμε σε έναν στοιχειωμένο κόσμο.
Έναν κόσμο γεμάτο δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις.
Αυτές είναι οι εργοστασιακές ρυθμίσεις μας.
Πρέπει να καταβάλουμε μεγάλες ποσότητες ενέργειας
για να απομακρυνθούμε έστω και λίγο απ' αυτόν τον κόσμο.
Και η ευφυΐα εδώ δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο.
Όσο έξυπνος κι αν είναι ένας άνθρωπος, αν παραμείνει απαίδευτος,
θα βρίσκεται εγκλωβισμένος σε αυτόν τον στοιχειωμένο κόσμο.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο στην εποχή μας,
όπου το περιβάλλον μας εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς.
Ζούμε σε ένα όλο και πιο ορθολογικό περιβάλλον,
με τον ορθολογισμό να αποτελεί τη βάση κάθε επιστήμης.
Πάρα πολλά επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας
είναι πλέον η καθημερινότητά μας.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος όμως εξελίσσεται με τρομερά αργούς ρυθμούς
και οι ζωώδεις σκέψεις μας δεν έχουν προσαρμοστεί ακόμη
σε αυτό το ταχύτατα εξελισσόμενο περιβάλλον.
Αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχουν άνθρωποι πολλών γνωστικών ταχυτήτων.
Υπάρχουν άνθρωποι
που προσπαθούν να συμβαδίσουν με το ορθολογικό περιβάλλον τους
και άλλοι που δεν κάνουν κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια
και μένουν στην προεπιλεγμένη τους κατάσταση.
Για να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους μη ορθούς συλλογισμούς μας,
θα πρέπει πρώτα απ' όλα να τους κατανοήσουμε
και να αποδεχθούμε τη μη ορθολογική φύση μας.
Όμως, σχεδόν κανένας άνθρωπος
δεν παραδέχεται ότι επηρεάζεται από προκαταλήψεις ή από τον περίγυρό του,
και δεν είναι λογικά σκεπτόμενος.
Ακόμη και ένας φανατικός θρησκευόμενος που πιστεύει στη Δημιουργία,
θα υποστηρίξει με βεβαιότητα ότι είναι λογικά σκεπτόμενος.
Πώς όμως κάποιος θα βρει τα κίνητρα να αναζητήσει τη λογική σκέψη,
όταν δεν αντιλαμβάνεται καν ότι του λείπει;
Ας δούμε κάποια παραδείγματα
για να καταλάβετε πόσο «ατελής» είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος.
Η κοινωνική συμμόρφωση, όπως έχουμε αναφέρει σε πολλά επεισόδια,
είναι ένα κεφάλαιο της κοινωνικής ψυχολογίας,
και έχει να κάνει με την τάση μας να συμμορφωνόμαστε ασυναίσθητα
με την άποψη του πλήθους.
Αυτή η ώθηση έχει κυρίως εξελικτικούς παράγοντες.
Για παράδειγμα, σε παλαιότερες εποχές,
όποιος δεν συμμορφωνόταν με τα πιστεύω της ομάδας
ήταν πολύ πιθανό να αποκοπεί από την ομάδα,
μειώνοντας έτσι την πιθανότητα επιβίωσής του.
Όσοι είχαν το πλεονέκτημα της επιβίωσης,
είχαν μεγαλύτερη τάση να διαιωνίσουν και τα γονίδιά τους σε επόμενες γενιές.
Αυτό ονομάζεται Φυσική Επιλογή.
Άρα η ασυναίσθητη συμμόρφωσή μας με το πλήθος
έχει περάσει στο DNA μας ακόμη και σήμερα σε μεγάλο βαθμό.
Επίσης, ένα σημαντικό στοιχείο για την επιβίωσή μας
ήταν η ανάγκη μας να παίρνουμε γρήγορες αποφάσεις.
Σε περίπτωση κινδύνου, έπρεπε να αποφασίσουμε τάχιστα
ακόμη κι αν είχαμε ελλειπή στοιχεία.
Όπως για παράδειγμα όταν ακούγαμε έναν θόρυβο στους θάμνους.
Δεν άξιζε το ρίσκο να το σκεφτούμε και να το αναλύσουμε,
οπότε σκεφτόμασταν και κινούμασταν βάσει του χειρότερου σεναρίου,
όπως το να ήταν ένας πάνθηρας.
Αυτή η τάση μας να παίρνουμε γρήγορες αποφάσεις
και να βγάζουμε γρήγορα συμπεράσματα,
πολλές φορές δημιουργεί μια διαστρεβλωμένη εικόνα για την πραγματικότητα,
δημιουργώντας λανθασμένες αιτιώδεις σχέσεις.
Η οποία, παρεμπιπτόντως, είναι και μία από τις αιτίες
στο να πιστεύουμε σε θεωρίες συνωμοσίας.
Άλλη μεγάλη ατέλεια του εγκεφάλου μας είναι το γεγονός
ότι προσεγγίζει έναν αντικειμενοστραφή τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας.
Οκ, δεν βγάλατε κανένα νόημα, γι' αυτό θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω τι εννοώ.
Είναι πάρα πολύ βολικό για την επικοινωνία μας
αλλά και για την διευκόλυνση της καθημερινότητάς μας
να οριοθετούμε, να ονομάζουμε και να κατηγοριοποιούμε
διάφορα αντικείμενα, έννοιες και καταστάσεις
οι οποίες έχουν νόημα για την ανθρώπινη αντίληψη,
αλλά δεν βγάζουν κανένα νόημα για το σύμπαν.
Και τα περισσότερα παράδοξα δημιουργούνται
όταν η ανθρώπινη αντίληψη συναντά τη συμπαντική αλήθεια,
όπως και στο γνωστό σε όλους «παράδοξο της ταυτότητας».
Για παράδειγμα, ένα συγκεκριμένο αυτοκίνητο
που θα το ονομάσουμε The Skeptic Car.
Για εμάς είναι μια ολότητα,
καθώς μας βοηθάει πολύ στην επικοινωνία μια τέτοια προσέγγιση.
Για το σύμπαν όμως είναι πολλά κομμάτια ενωμένα,.
τα οποία θεωρητικά θα μπορούσαν να φτάσουν ακόμη και σε ατομικό επίπεδο.
Μπορούν να υπάρξουν συχνές αλλαγές σε αυτό το αυτοκίνητο,
όπως αλλαγή προφυλακτήρα, καθισμάτων, ακόμη και κινητήρα
και να συνεχίζει να είναι το ίδιο αυτοκίνητο για εμάς τους ανθρώπους.
Για το σύμπαν όμως δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.
Ακόμη και αλλαγή να μη γίνει,
τα ηλεκτρόνια και διάφορα υποατομικά σωματίδια
αλληλεπιδρούν συνεχώς με το περιβάλλον τους ανταλλάζοντας ύλη,
οπότε συνεχώς θα είναι ένα διαφορετικό σύνολο σωματιδίων.
Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη
όταν κατατάσσουμε με αντικειμενοστραφή τρόπο
μη υπαρκτά πράγματα όπως κάποιες ιδέες.
Για παράδειγμα, μια ποδοσφαιρική ομάδα.
Τι είναι αυτό που κάνει μια συγκεκριμένη ποδοσφαιρική ομάδα;
Οι μέτοχοι; Αυτοί μπορεί να αλλάζουν συνεχώς. Οι παίκτες επίσης.
Αν αλλάξει η ονομασία ενώ όλα τα άλλα παραμείνουν ίδια
θα συνεχίσει να είναι η ίδια ομάδα;
Αν αλλάξει το γήπεδο;
Σαφείς απαντήσεις υπάρχουν μόνο όταν υπάρχουν σαφείς ορισμοί.
Και σε τέτοιες περιπτώσεις που δεν υπάρχει σαφήνεια,
απλώς εξυπηρετούμε τη βολικότητα της σκέψης μας,
αδυνατούμε να δώσουμε ικανοποιητικές απαντήσεις.
Γιατί αν το δούμε τελείως ρεαλιστικά, η ομάδα δεν είναι κάτι το απτό.
Είναι μια ιδέα που δημιουργήσαμε για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε
και να ικανοποιήσουμε διάφορες ανάγκες μας.
Και πάμε να προσεγγίσουμε υπό αυτό το πρίσμα
ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ανθρωπότητας, τη συνειδητότητα.
Προσπαθούμε να αντιληφθούμε την έννοια της συνειδητότητας
ως μια υπαρκτή, τετριμμένη και στατική κατάσταση,
αλλά στην πραγματικότητα προσεγγίζει μια συνεχώς μεταβαλλόμενη
φαντασιοπλαστική ιδέα.
Δεν υπάρχει η συνειδητότητα έτσι όπως την έχουμε στο μυαλό μας.
Εκτός του ότι είναι ένα συνονθύλευμα πολλών λειτουργιών
και όχι ένα μεμονωμένο πράγμα,
η διάταξη της ύλης μας συνεχώς εναλλάσσεται με το περιβάλλον μας.
Τα περισσότερα κύτταρά μας κάθε δευτερόλεπτο πεθαίνουν κι ανανεώνονται
και οι συνάψεις των νευρώνων μας αλλάζουν ασταμάτητα.
Άρα κάθε στιγμή που περνάει,
στην πραγματικότητα είμαστε κάτι διαφορετικό.
Αλλά επειδή οι αλλαγές αυτές είναι σταδιακές,
ο εγκέφαλός μας δεν αντιλαμβάνεται αυτή τη διαφοροποίηση
και απομνημονεύει ένα άτομο ως την ίδια μεταβλητή.
Οι ατέλειες του ανθρώπινου εγκεφάλου όμως δεν σταματούν εδώ.
Έχουμε τεράστια τάση να γεμίζουμε διαφορά γνωσιακά κενά
ώστε να βγάζουν τα πάντα νόημα γύρω μας.
Είναι τόση μεγάλη αυτή η τάση,
που γεμίζουμε τα κενά με οποιαδήποτε πληροφορία μας δίνεται,
με αποτέλεσμα να δημιουργούμε πολλές λανθασμένες αιτιώδεις σχέσεις.
Δεν μας αρέσει να λέμε «δεν ξέρω».
Προτιμούμε να πλάθουμε ιστορίες και εικασίες
για να καλυφθούν αυτά τα κενά στο μυαλό μας
και να βγάλουν νόημα τα πάντα γύρω μας, βλέπε Δημιουργία,
παρά να αποδεχθούμε την άγνοιά μας.
Αυτό το φαινόμενο γεννάει πολλά λογικά άλματα,
όπως η πλάνη της ψευδούς αιτίας και η επίκληση στην άγνοια.
Επίσης, ένα ακόμη αρνητικό κατάλοιπο της εξέλιξής μας
είναι η επιλεκτική ενσυναίσθηση.
Έχουμε μεγαλύτερη τάση να ταυτιστούμε συναισθηματικά
με άτομα που νιώθουμε πιο κοντά μας,
όπως άτομα της ίδιας φυλής, της ίδιας εθνικότητας
ή άτομα που έχουν τα ίδια πιστεύω με εμάς,
παρά με άτομα που νιώθουμε πιο μακριά μας.
Αυτή η τάση είναι μια από τις βασικότερες αιτίες του ρατσισμού
και θα την αναλύσουμε σε μελλοντικό επεισόδιο.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με πάρα πολλές γνωστικές προκαταλήψεις,
λογικά άλματα και την επιλεκτική μας μνήμη,
μας δημιουργούν μια εικόνα για τον κόσμο γύρω μας η οποία δεν είναι πραγματική.
Και τι θα έπρεπε να κάνουμε για αυτό;
Πρώτα απ' όλα να αποδεχθούμε ότι δεν είμαστε τόσο λογικοί όσο νομίζουμε,
να αντιλαμβανόμαστε όλο και περισσότερο τη μη ορθολογική μας φύση
και να προσπαθούμε συνεχώς να εξελισσόμαστε.
Θα έπρεπε όμως να αποτάξουμε τελείως
τον παραμυθένιο και μαγικό κόσμο που κρύβουμε;
Η απάντηση εδώ δεν είναι τόσο απλή,
και θα μπορούσε να αποτελέσει επεισόδιο από μόνη της.
Όπως και να έχει όμως,
μια πιο ορθολογική προσέγγιση της πραγματικότητας
μπορεί να ευνοήσει σε τεράστιο βαθμό την ανθρωπότητα.
Από την ανάπτυξη των επιστημών και τη διευκόλυνση της καθημερινότητάς μας
έως και στη θέσπιση μιας πιο ηθικής κοινωνίας
με σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες.
Είμαι ο Άκης και μόλις παρακολουθήσατε την εκπομπή "The Skeptic Theory".