Hvenær þú mátt kvongast
Hvenær þú mátt kvongast.
Þegar þú hefir fastnað þér konu, leiðir það af sjálfu sér, að þú ferð að hugsa um að reisa bú og kvongast. Elskendur þrá ekkert meira en það, að eiga eigið heimili og vera sjálfs sín húsbændur. En það er undir ýmsum ástæðum komið, hvenær þú getur gengið í hjónaband. Í fljótu bragði finst þér það máske vera að reisa sér hurðarás um öxl, af ætla að gefa nokkur ráð um það, hvenær menn megi kvongast. En svo er þó eigi. Fyrsta heilræðið, sem eg vil gefa þér, er þetta: Kvongastu eigi fyr en högum þínur er svo háttað, að þú getir staðið straum af heimilinu fjárhagslega. — Oft hefir fátækt og óregla eyðilagt heimilisfriðinn og gert heimilið að argasta spillingarbæli.
Ef atvinna þín er tekjurýr, þá skaltu reyna að komast að betri stöðu. Betri er þér föst staða, þótt kauplág sé, heldur en hlaupavinna með óvissum tekjum.
Vertu sparsamur og hagsýnn og gefðu unnustu þinni eigi glingur eða hégómlegar gjafir, en gefðu henni þá hluti, sem henni mega að gagni koma.
Legðu nokkrar krónur mánaðarlega í sparisjóð.
Vertu bindindismaður: Neyttu eigi víns og eigi mikils tóbaks.
Vertu eigi oft á skemtunum.
Varðveittu vel lánstraust þitt.
Ef þú gætir þessa, sem eg hefi nú upp talið, verður þú áður en þú veist af, fær um að kaupa húsgögn og aðra þá hluti, sem til búsins þurfa.
