5 Tips 4 You | Μαρία Φιλίππου | TEDxYouth@Academy - YouTube
Μετάφραση: Panos Koutsodimitropoulos Επιμέλεια: Chryssa R. Takahashi
Καλησπέρα! Θα σας πάω λίγο πίσω περίπου 20 χρόνια,
για να μην ομολογήσουμε και ηλικίες από τώρα.
Ήμουν 17 χρονών
και έφυγα απ' το νησί μου, την Κύπρο
- κάτι είχες πει πριν στα Κυπριακά, θα το συζητήσουμε μετά -
για σπουδές στην Αγγλία
και μετά από τεσσεράμισι χρόνια επέστρεψα πίσω
με πάρα πολύ όρεξη και ενέργεια
να δουλέψω σε αυτό που πραγματικά σπούδασα.
Λοιπόν, για έξι με οχτώ μήνες, έκανα οτιδήποτε εκτός απ' αυτό.
Δούλεψα DJ σε κάποια μαγαζιά, σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό,
στον Δήμο για κάποια καταγραφή της πολεοδομίας,
βοήθησα στη διοργάνωση κάποιων σεμιναρίων, σε ένα ερευνητικό κέντρο
σε ένα πανεπιστήμιο για κάποιες έρευνες,
οπότε, καμία σχέση με αυτό που σπούδασα.
Μια καθοριστική στιγμή σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα
ήταν όταν έπινα ένα καφεδάκι με τη γιαγιά μου,
η οποία γυρνάει και μου λέει,
«Καλά, παιδί μου, τεσσεράμισι χρόνια τι σπούδαζες στην Αγγλία
και δεν βρίσκεις μια κανονική δουλειά;»
Οπότε, αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σας σήμερα,
είναι πέντε απλές συμβουλές,
που πραγματικά, θα παρακαλούσα να μου της έλεγε κι εμένα κάποιος τότε.
Οπότε, πάμε να δούμε.
Προτού ξεκινήσουμε όμως να μπούμε απ' ευθείας στο κομμάτι των συμβουλών,
θα ήθελα να περάσουμε λίγο χρόνο, έτσι ώστε να καταρρίψουμε
κάποιους μύθους, που έχουμε λίγο στο μυαλό μας
για το πώς είναι το εργασιακό περιβάλλον σήμερα,
αλλά να δούμε και κάποιες τάσεις στον χώρο εργασίας,
οι οποίες είναι αρκετά έντονες σε παγκόσμιο επίπεδο.
Και ξεκινάω με αυτό:
[Ήρωας ενάντια Χαμένου]
Ξέρω ότι οι περισσότεροι από εσάς,
ήτανε η δεκαετία που είχατε γεννηθεί σήμερα, η δεκαετία του '90,
αλλά είμαι σίγουρη ότι είτε θα θυμάστε τους γονείς σας
είτε από κάποιες ταινίες,
το πρότυπο κάποιου επιτυχημένου εργαζόμενου ήταν αυτό,
που φορούσε ένα ωραίο κουστούμι και μια γραβάτα.
Και σίγουρα, ο κύριος που είναι στα δεξιά με το τζινάκι του,
δεν παρέπεμπε σε επιτυχία.
Μέσα σε 20 χρόνια μόνο, αυτή η εικόνα έχει αντιστραφεί.
Βλέπουμε ο κύριος με το τζινάκι,
πιστέψτε με, σήμερα, ίσως να είναι αυτό το πρότυπο
από τους πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες παγκοσμίως,
και έχουμε πάρα πολλά παραδείγματα στον χώρο της τεχνολογίας και όχι μόνο.
Και ο κύριος με το κουστούμι,
μετά από διάφορα, ας πούμε, «συμβάντα» που είχαμε:
Lehman Brothers, τράπεζες κ.ο.κ., σίγουρα, έχει ξεπεραστεί.
Ας το πούμε έτσι,
για να μην δημιουργήσουμε κι άλλα πρότυπα εμείς.
Επίσης, αν σκεφτούμε λίγο τον χώρο εργασίας,
τουλάχιστον πριν από 10 - 15 χρόνια,
υπήρχαν κάποια δεδομένα στον χώρο εργασίας.
Τι σημαίνει αυτό.
Σημαίνει ότι ξυπνούσες το πρωί, πήγαινες σε ένα συγκεκριμένο κτίριο,
είχες ένα συγκεκριμένο γραφείο,
συνεργαζόσουν και έβλεπες, είχες επαφή
με την ομάδα σου, συναδέλφους, το αφεντικό σου,
και είχες μια ρουτίνα, η οποία είχε και φυσική παρουσία.
Σήμερα, όλο αυτό έχει αλλάξει.
Στην πραγματικότητα, όλα: οι ρόλοι, η δουλειά, οι ομάδες,
είναι όλα εικονικά, εξ αποστάσεως.
Κι αυτό, ουσιαστικά, έχει αλλάξει και τα δεδομένα στον χώρο του ταλέντου,
όπως το λέμε.
Όπως κι όλα τα προϊόντα σήμερα, τα περισσότερα τέλος πάντων,
είναι παγκόσμια, η πληροφόρηση πια είναι σε παγκόσμιο επίπεδο
και είναι πραγματικού χρόνου,
έτσι και ο χώρος του ταλέντου έχει δημιουργήσει ένα οικοσύστημα,
το οποίο δεν έχει σύνορα.
Αυτό, επηρέασε και πάρα πολύ τον τρόπο,
που οργανώνονται πια οι επιχειρήσεις, δηλαδή:
Παραδοσιακά, υπήρχε μια ιεραρχική δομή, η οποία εξασφάλιζε κάποιον έλεγχο
όσο αφορά το κομμάτι της εργασίας.
Σήμερα, μιλάμε για δίκτυα,
γιατί η πραγματική ανάγκη των εταιρειών δεν είναι ο έλεγχος,
αλλά είναι η ευελιξία
στο να μπορούνε να προσαρμόζονται με τις ανάγκες των καταναλωτών, των πελατών,
οι οποίες προχωράνε με πολύ μεγαλύτερους ρυθμούς απ' ό,τι οι ίδιοι οι οργανισμοί.
Άρα, μιλάμε για οργανισμούς, που δουλεύουνε με δίκτυα
και είναι πολύ έντονο το στοιχείο της ευελιξίας.
Και για να μη νομίζετε ότι όλο αυτό το πράγμα
είναι πολύ μακριά από την ελληνική πραγματικότητα,
θα σας φέρω στη δικιά μου πραγματικότητα.
Λοιπόν, ζω Αθήνα,
εργάζομαι για μια εταιρεία, η όποια έχει περίπου 350 άτομα
σκορπισμένα σε 13 γραφεία,
31 εθνικότητες, 20 γλώσσες,
οι οποίες εξυπηρετούν 23 αγορές στην κεντρική και νοτιοανατολική Ευρώπη.
Και για να σας πάρω λίγο στο δικό μου δίκτυο, στη δικιά μου ομάδα:
Αποτελείται από μία Δανέζα, η οποία είναι υπεύθυνη
για την προσέλκυση και στελέχωση προσωπικού
από την Κοπεγχάγη για αυτά τα 13 γραφεία.
Έχουμε μία Γερμανίδα, ναι, έχουμε κι εμείς τη δικιά μας εσωτερική τρόικα,
η οποία είναι υπεύθυνη για το κομμάτι των αποζημιώσεων,
μία Αγγλίδα, η οποία κάθεται εδώ στην Αθήνα
και είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη και εξέλιξη προσωπικού
και επίσης, έχουμε μια πολύ μικρή ομάδα στη Πολωνία,
η οποία διαχειρίζεται τη μισθοδοσία
και όλο το διαχειριστικό κομμάτι του προσωπικού.
Άρα, όπως καταλαβαίνετε,
αυτή η εικονικότητα δεν είναι πολύ μακριά από εμάς
και σίγουρα δεν είναι μακριά από εσάς.
Αυτός είναι ο εργασιακός χώρος,
που σίγουρα εσείς θα πρέπει να μπείτε σε κάποια χρόνια.
Λοιπόν, εδώ θέλω να κάνω μια μικρή παραδοχή.
Καμιά φορά κι εγώ το νιώθω αυτό
όταν διαβάζω κάποιες αγγελίες εργασίας
ή όταν σκέφτομαι τη διαδικασία της αξιολόγησης,
που βάζουμε τους υποψήφιους να περάσουνε,
σκέφτομαι ότι εσείς αυτό που μπορεί να έχετε στο μυαλό σας
είναι ότι τελικά τι ψάχνουνε;
Υπερήρωες;
Κι όμως, οι υπερήρωες υπάρχουν μόνο στις ταινίες.
Γι' αυτό και θα ήθελα να σας δώσω πέντε απλές συμβουλές,
που πιστεύω ότι θα σας βοηθήσουνε στο να προγραμματίσετε
αυτό που θέλετε να κάνετε πραγματικά στην εργασιακή σας εμπειρία.
Και ξεκινάμε με το πρώτο:
Αυτό ίσως να είναι από τα αγαπημένα μου αποφθέγματα
αυτές τις ημέρες, με όλη αυτή την αλλαγή που περνάμε
και όλες αυτές τις εμπειρίες που έχουμε.
Είναι πάρα πολύ απλό. Αυτό που λέει είναι:
«Οι αναλφάβητοι του 21ου αιώνα
δεν θα είναι εκείνοι που δεν θα μπορούν να διαβάσουν και να γράψουν,
αλλά αυτοί που δεν μπορούν να μάθουν, να ξεμάθουν και να ξαναμάθουν».
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις αλλάζουν, οι ανάγκες αλλάζουν.
Η καινοτομία, νομίζω, ότι παίζει καθοριστικό ρόλο
σε οτιδήποτε δραστηριοποιείται κάποια επιχείρηση,
αλλά αυτό που πραγματικά ψάχνουν οι επιχειρήσεις,
αυτό που πραγματικά θα είναι πλεονέκτημα για εσάς
είναι να έχετε όρεξη να μάθετε,
αλλά και να ξεχάσετε πράγματα που έχετε μάθει.
Πάρα πολύ σημαντικό!
Αυτό θα σας δώσει τις δυνατότητες να ασχοληθείτε
και να προσφέρετε σε πολύ διαφορετικά κομμάτια.
Κι αυτό είναι, πραγματικά, το μεγαλύτερο προγνωστικό
για το πόσο μακριά θα φτάσει ένα ταλέντο σήμερα, στις επιχειρήσεις.
Η δεύτερη συμβουλή, για την οποία χαίρομαι πάρα πολύ
γιατί ο Ιάν έκανε μια πολύ καλή εισαγωγή σε αυτό,
είναι το κομμάτι της εξερεύνησης.
Αυτό, που είπε πριν και ο Ιάν.
Αυτό, που θα ήθελα λίγο να σας ζητήσω, είναι να είστε ανήσυχοι.
Να θέλετε να ζήσετε διαφορετικές εμπειρίες.
Όσες περισσότερες εμπειρίες ζείτε,
τόσο πιο ολοκληρωμένο θα γίνεται το δικό σας το προφίλ.
Τι εννοώ με αυτό;
Κάντε όσες πρακτικές μπορείτε να κάνετε,
παρακολουθήστε διαδικτυακά μαθήματα από ξένα πανεπιστήμια,
ασχοληθείτε με ένα άθλημα,
κάντε εθελοντική εργασία.
Το χρειαζόμαστε πάρα πολύ στην Ελλάδα αυτήν την περίοδο.
Διαβάστε ένα βιβλίο, το οποίο είναι άσχετο με αυτό που σπουδάζετε.
Πραγματικά, ανοίξτε τους ορίζοντές σας.
Δείτε πράγματα, τα οποία σας ανοίγουν και σαν προσωπικότητες.
Αυτό το πράγμα θα σας δώσει πάρα πολλά εφόδια σε έναν χώρο εργασίας.
Και γενικά στη ζωή σας.
Το τρίτο, και για μένα από τα πιο σημαντικά
και ίσως από τα πιο δύσκολα να χτίσεις σε έναν άνθρωπο,
είναι όλο το κομμάτι που αγγίζει όλο τον συναισθηματικό σας κόσμο.
Στο χώρο εργασίας, το λέμε λίγο σοφιστικέ, συναισθηματική νοημοσύνη,
αλλά δεν είναι τίποτε άλλο, από κάποιες δεξιότητες,
οι οποίες θα σας βοηθήσουν να επικοινωνήσετε με τον κόσμο,
να ακούσετε, να χτίσετε σχέσεις εμπιστοσύνης
έτσι ώστε να μπορείτε να επηρεάσετε αποφάσεις,
αλλά και να έχετε μια καλή συνεργασία.
Φανταστείτε πόσο σημαντικό είναι αυτό
όταν ζείτε σε ένα εργασιακό περιβάλλον που όλα είναι εικονικά.
Πάρτε τη δικιά μου περίπτωση.
Πόσο δύσκολο είναι εγώ να εμπνεύσω την ομάδα μου
που βρίσκεται σε τόσα διαφορετικά μέρη,
πόσο δύσκολο θα ήταν,
αν δεν μπορούσα να μπω σε όλη αυτήν τη συναισθηματική -ας πούμε φάση,
να αντιληφθώ ποιες είναι οι ανάγκες τους,
πώς μπορώ να τους επηρεάσω, πώς μπορώ να βοηθήσω,
πώς μπορούμε να συνεργαστούμε, πώς να επικοινωνήσω μαζί τους.
Για μένα, οτιδήποτε τεχνικό -ας το πούμε, οποιαδήποτε άλλη κατάρτιση,
μπορείς να την εμπεδώσεις πολύ εύκολα στους εργαζομένους.
Με ένα πολύ καλό σεμινάριο,
με ένα πολύ καλό μάθημα σε ένα πανεπιστήμιο.
Στο κομμάτι, όμως, το συναισθηματικό,
είναι κάτι που πραγματικά, πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος να το θέλει
και να το προσπαθήσει πάρα πολύ.
Και όταν πηγαίνετε σε συνεντεύξεις, αν ρωτάτε εμένα,
είναι το πιο σημαντικό πράγμα, που πρέπει να αφήσετε πίσω.
Το τέταρτο, που έχει να κάνει με τη δικτύωση,
είναι και πολύ παρεξηγημένο στην Ελλάδα,
γιατί, συνήθως, σκεφτόμαστε το βύσμα.
Δεν έχει καμία σχέση με το βύσμα.
Έχει να κάνει με το πόσο δικτυωμένοι είμαστε σαν άνθρωποι,
όχι μόνο στα κοινωνικά δίκτυα με την τεχνολογία,
αλλά και με ομάδες ανθρώπων.
Ρωτήστε, ζητήστε βοήθεια.
Σήμερα, βάλτε στο μυαλό σας δύο - τρία άτομα,
που θα θέλατε τελειώνοντας αυτή η εκδήλωση, να δικτυωθείτε.
Ρωτήστε, διεκδικήστε πράγματα.
Είναι υποχρέωσή μας σε αυτή τη γενιά να βοηθάμε τη νέα γενιά.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα γνώση που είχα, από κάποια εμπειρία στο Σίλικον Βάλεϊ.
Αυτό που με μάγεψε και αυτό που έχω καταλάβει,
που βασίζεται η επιτυχία αυτού του μέρους του κόσμου,
είναι γιατί όλοι οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν κατακτήσει κάτι,
το νιώθουν πραγματικά καθήκον τους να χτίσουν την επόμενη γενιά.
Οπότε, ζητήστε μας πράγματα.
Αυτός είναι ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που υπάρχουμε.
[Ψάχνω δουλειά]
Θα ήθελα να τελειώσω με άλλη μια παραδοχή,
γιατί είμαι σίγουρη, ότι όλοι τώρα εδώ, οι περισσότεροι από εσάς θα σκέφτεστε,
«Ωραία μας τα λέτε, αλλά ζούμε σε μια χώρα όπου έξι στους 10 νέους είναι άνεργοι
και βλέπουμε ότι και οι προοπτικές δεν είναι ιδανικές».
Θα σας πω ένα μικρό παράδειγμα.
Ένας ελέφαντας σε αυτό το μέγεθος έχει μια αλυσίδα στο ένα του πόδι,
καρφωμένη στο έδαφος και δεν ξεφεύγει.
Μένει εκεί, ακίνητος. Γιατί;
Εγώ, αυτό που θα μπορούσα να σκεφτώ είναι ότι το μέγεθος ενός ελέφαντα,
με το να κουνήσει απλά το πόδι του θα μπορέσει να απελευθερωθεί.
Γιατί δεν το κάνει;
Γιατί όταν ήταν μωράκι, τον είχαν μάθει με την αλυσίδα να τον περιορίζουνε.
Και είχε προσπαθήσει πολλές φορές να ξεφύγει,
αλλά δεν τα κατάφερνε.
Μεγαλώνοντας, με αυτό το μέγεθος, ενώ θα μπορούσε πολύ εύκολα να το κάνει,
έχει συνηθίσει στο μυαλό του, έχει αποδεχτεί τον περιορισμό
ότι δεν μπορεί να ξεφύγει.
Γι' αυτό και δεν το έχει κάνει ποτέ
και παραμένει αιχμαλωτισμένος με την αλυσίδα.
Αυτό για μένα, λέει πάρα πολλά.
Και η ερώτηση που θέλω να σας κάνω είναι,
γιατί να αφήσετε οποιονδήποτε να σας αιχμαλωτίζει
με ό,τι μπορεί να συμβαίνει στη χώρα μας.
Φανταστείτε ότι, το μυαλό σας έχει το μέγεθος ενός μεγάλου ελέφαντα.
Πόσο από αυτό χρησιμοποιείτε;
Και θα ήθελα να κλείσω
με κάτι πάρα πολύ απλό και πάρα πολύ σημαντικό:
Να μην τα παρατήσετε ποτέ.
Θα σας πούνε όχι, θα σας απορρίψουνε. Σε όλους μας έχει συμβεί.
Το πιο σημαντικό όμως είναι να βρίσκετε πάντα το θάρρος και τη δύναμη
να διεκδικήσετε αυτά που θέλετε και αυτά που σας αξίζουν.
Ευχαριστώ πολύ!
(Χειροκρότημα)
