DE KLEINE ZIELEN [tweede deel], Hoofdstuk 17

Hoofdstuk 17

Alleen, barstte Constance in een zenuwsnikbui los... O, dat verleden, dat ellendige verleden, dat altijd bleef aankleven, dat nooit van haar was af te schudden! Onrechtvaardig vond zij het leven en de familie en iedereen... Zij was geen slechte vrouw, zij had alleen eéns in haar leven, in haar leven van jonge, onberaden vrouw, dien noodlottigen misstap gedaan, maar bleven de gevolgen daarvan dan altijd?... Wat zij verlangde nu, was toch zóo weinig, zóo weinig, dat zij niet begreep, dat het zoo onbereikbaar bleef... Wat zij verlangde was niets anders dan kalm te leven in Den Haag, in haar land, en een beetje te worden liefgehad door alle de haren, voor wie zij voelde dat vreemde groote gevoel: dat zwak voor familie. Dat was alles, zij verlangde niets meer. Zij stelde aan het leven niets geene eischen meer, dan om zoo oud te kunnen worden, met wat verzoening en wat vergevensgezindheid, en dan te zien opgroeien haar kind tot man, terwijl zij, ter wille van haar kind, zoû blijven leven, zoo dragelijk mogelijk, aan de zijde van haar man. Dat was alles, dat was alles. Dàt was het eenige, wat zij, kleine ziel, nog vroeg aan het leven, en zij vroeg niets meer, en het was alsof allerlei geheime vijandelijkheden om haar heen het haar misgunden. Terwijl zij niets wenschte dan de kalme rust, scheen het om haar heen te woelen van vijandelijkheid. Waarom haatte men haar dan toch zoo? En waarom kon men niet een ander, of iets anders nu nemen als onderwerp van gesprek, van kwaad gesprek van nijdigheid, als de menschen daar dan volstrekt niet buiten konden?

Zij bleef dagen zeer neêrslachtig, ging weinig uit, zag alleen geregeld haar moeder. Paul was op reis en Adeline wachtte hare bevalling af. Mevrouw Van Lowe merkte niets van wat er omging in Constance, en als des Zondags zich de familieleden weêr verzamelden, straalde de oude vrouw in die illuzie der groote aanhankelijkheid, die er zijn zoû tusschen allen. De kinderen, altijd, lieten haar allen buiten hun twisten, hielden haar uit een eerbied en liefde in de illuzie, die haar dierbaar was. Adolfine, in tegenwoordigheid van mama, sprak nooit vinnig kwaad van Bertha, was vriendelijk tegen Constance. Van den twist van Addy en Jaap wist de oude mevrouw niets, en niets van de verklaring van Van der Welcke en de Van Saetzema's. Toen Van der Welcke en Addy thuis kwamen, sprak Constance met een enkel woord van haar gesprek met Adolfine. Maar verder bleef zij veel teruggetrokken in zichzelve, en zag alleen mama, en een enkelen keer Adeline, rustig moedertje, afwachtende haar achtste... Een enkelen keer bezocht zij met hare moeder de oude tantes, in dier kleine villa-tje bij Scheveningen, en dan was het:

- Hoe gaat het met je, Dorine?

- Wat zeg je?

- Marie vraagt hoe het met je gaat, Rien... Ze is zoo doof, Marie.

- O... goed... goed... Wie is dàt?

En tante Dorine wees naar Constance, haar nooit herkennende, met de hardnekkigheid van een heel oude, half kindsche vrouw.

- Dat is Constance... zei mevrouw Van Lowe.

- Dat is Gertrude...! zei dan tante Tien. Niet waar, Marie, dat is Gertrude?

- Neen, Christine, Gertrude is gestorven als klein meisje te Buitenzorg.

Maar tante Tien schreeuwde aan het oor van tante Rien:

- Dat is Marie's dochter! - Marie's dochter? - Ja... Gertrude... Gèr... tru... u-de.

Constance glimlachte.

- Laat maar, mama, fluisterde zij. En als mama afscheid nam:

- Nu, dag Dorine en Christine! - Wat zèg je?

- Adieu, Dorine en Christine... wij moeten weg.

- Ze moeten weg! schreeuwde tante Tien aan het oor van tante Rien.

- O... moeten ze weg? Waar gaan ze dan naar toe?

- Naar huis!

- O... naar huis? O... wonen ze niet hier? Nu... dag Marie... dank je wel voor je bezoek... En tegen Constance: Dag... Gertrude! Je bent immers Gertrude, niet waar?

- Ja... a... a! bevestigde tante Tien met een schrillen uitgerekten schreeuw. Ze is... Gertrùde... de dochter van Marie.

- Nu dan, dag... Gertrude...

Zoo gingen heel rustig, eenzaam en eentonig, de weken, de maanden voorbij. De sombere maanden van het vroeg invallende, koude en nattige najaar, zware stormen zweepende de boomen van de Kerkhoflaan, de wind onophoudelijk gierende om het huis, de regen neêrkletsende. Constance ging bijna nooit uit, sloot zich thuis op, als had zij iets pijn gedaan aan haar ziel, als wilde zij maar liever nu altijd veilig blijven in hare kamers, die haar lief waren. Zij was heel stil, zij zag bleek, zij zat dikwijls te denken, te peinzen - zij wist nauwlijks waarover - diep gezonken in haar melancholie, starende naar de woede van den stormenden wind buiten. Zij had niet dikwijls meer woorden met Van der Welcke, alsof een treurige zachtheid hare zenuwen hadden vermoeid. Tegen half een, tegen half vijf tuurde zij uit naar haar zoon, verlangde naar hem, look een weinig op als zij hem zag, als hij lief praatte, gezellig, haar jongen, die iederen dag meer een man werd. Maar zij had hem niet heel veel meer bij zich, nadat hij op het Gymnazium was, 's avonds veel werkte, van natuur ijveren plichtgetrouw. Van Vreeswijck kwam eens om de veertien dagen, de drie weken eten, meestal alleen, of zij vroeg er, nu Paul reisde, Marianne van Naghel bij, van wie zij veel hield. Dat was dan zoo een heel intiem exquis dinertje als zij kon geven - en daar bepaalde zich al hare wereldschheid bij. Zoo leefde zij in zich en in haar huis. De kamers, waar zij zat, weêrspiegelden altijd haarzelve: een vrouw van voornamen fijnen smaak, ook al was zij niet bepaald artistiek, en vooral vertoonden die kamers dat bewoonde, dat gezellige, dat huiselijke van een vrouw, die veel thuis is, en die zich wijdt aan haar home als haar troost. Ook al waren zij duur geworden, had zij altijd veel bloemen om zich, veel groene planten, waarmeê zij gelukkig was: Venushaar, dat, onder haar zorgen, tot een heerlijke weligheid werd. En om haar heen smolten de kleuren en lijnen van hare meubels en bloemen, van hare bibelots en handwerken in een, als een rustig lieve atmosfeer, die de hare was, met iets zeer persoonlijks, iets delicaats en intiems: iets zacht gedoezelds van eigenlijk heel kleine eenvoudige vrouwelijkheid, zonder één werkelijk kunstvoorwerp, zonder één aquarel of teekening of moderoman, en toch met niets in kleur of vorm of lijn dat het oog van een artist zoû kwetsen; integendeel, alles geworden tot een groote harmonie van uiterlijke, kleine dingen met innerlijke dingen, die ook geen grootheid hadden...

Eens dat Truitje Constance eenige papieren, brieven, rekeningen uit de bus bracht, trof Constance's oog een drukwerk, dat zij opende. Zij las den titel van het courantje: De Dwarskijker, en als iemand, die nooit veel met de post krijgt, verwonderde haar het blad, maar meende zij, dat men het haar zond als reclame voor een abonnement. Plotseling echter herinnerde zij zich: De Dwarskijker... een klein hatelijk weekblad, geredigeerd door een verloopen sujet, wroetende in alles wat geheimenis was van groote Haagsche families - dikwijls al voor chantage terecht gestaan, maar altijd weêr ontduikende, en er toch weêr een slaadje van makend, omdat de doorgehaalde families met veel geld susten en afkochten, zoowel lasteringen als openbaringen der waarheid. Constance wilde, verontwaardigd, het blad dadelijk verscheuren, toen haar oog viel op den naam van: Van Aghel van Achteren, als doorzichtige verdraaiïng van Van Naghel van Voorde, en zij kon niet nalaten te lezen. Zij las toen een kwaad artikeltje tegen haar zwager, den minister van koloniën, persoonlijke aanvallen tegen Van Naghel: een groote gewichtige nulliteit, rijk geworden als advocaat in Indië in een duistere praktijk met Chineezen, voortgeschopt in zijn carrière door een nog grootere, gewichtige nulliteit, zijn schoonvader, de oud gouverneur-generaal ‘Van Leeuwen'. Het artikel viel daarna Van Naghels broêr aan: de Commissaris der Koningin in Overijssel, en om te besluiten beloofde het in een volgend nummer van den Dwarskijker, eens een blik te geven in de onzedelijkheid der andere familieleden van dezen, zich aan Chineezen rijk gezogen, bourgeois, aan wien Indië nog niet de minste werkelijke verplichting had te wijten. En zeer duidelijk doelde de schrijver op de zuster van mevrouw Van Naghel: ook al een vrouw uit die heele hooge kringen, wier einde wel eens heel spoedig zoû kunnen naderen in een al te voorziene en betere wereldorde: ‘de ex-ambassadrice' werd zij genoemd, en op het schandaal van De Staffelaer en Van der Welcke werd nog eens gezinspeeld; met de aanlokkelijke belofte de volgende week eens die oude dingen, die altijd interessant bleven, omdat zij gaven een kijk in die verdorven maatschappij der aristocratie, in al hun details weêr te geven. Constance lezende, voelde haar hart kloppen, het bloed haar stijgen naar haar wangen, en hare handen beefden, hare knieën knikten, zij voelde zich of zij zoû flauw vallen. Zij begon zich al te wennen aan mondelinge lasteringen, maar zulke geschreven, voor ieder zichtbare, gedrukte artikelen, waren een ontsteltenis voor haar, en met puilende oogen las zij, en las zij over. Dat er zoo over de haren en haar werd geschreven, dat er de volgende week nog meer in dien lasterlijken trant over haar zoû geschreven worden, zoo niet laster, dan die onuitwischbare waarheid, vervulde haar met een wanhoop, een radeloosheid. Zij wist niet wat te doen, toen zij, vaag, de verschrikte oogen dwalende, zag tusschen de rekeningen en de papieren nog een ander papier: ‘Attentie s.v.p.!! Men gelieve zich in te teekenen op Den Dwarskijker, abonnementsprijs voor ieder trimester vijftig gulden'. Met de vette letters van een brutale chantage, werd het berichtje gegeven, en zij begreep het dadelijk: zij begreep wat beduidde dat abonnement op een schandblaadje voor tweehonderd gulden in het jaar! Maar zij begreep ook, dat, al zond zij nu dadelijk de vijftig gulden of tweehonderd, dat toch geen waarborg zoû zijn voor verdere diffamatie of oplichterij, en zij wist niet wat te doen...

Zij dacht eerst het blaadje te verbergen voor Van der Welcke, maar zij was zoo zenuwachtig dien geheelen dag, dat zij, na den eten, terwijl Addy naar boven was, het toonde aan haar man. Hij werd heel kwaad, met de nerveuze drift van zijn natuur, die zich meestal wist in te houden om niet in te hevige scènes met zijn vrouw te vervallen. Hij vloekte, balde zijn vuisten, liep onmachtig de kamer op en neêr, lust hebbende iets te breken, of op straat te gaan, en te razen tegen Den Haag, zijn huizen, zijn menschen. Ook hem was het gedrukte pamflet - vooral omdat het gedrukt was: te lezen voor iedereen - een ontzettende schande, die hij ten koste van hij wist niet hoeveel, had willen ontloopen. Ook welde het in hem op om naar het bureau van den Dwarskijker te gaan, ergens verborgen in een obscuur straatje, en den redacteur met zijn rotting af te ranselen. En zonder dat hij eigenlijk wist waarom, en hoe hij zich verleiden liet tot dat ondoordachte, onlogische woord - het woord als van een kwaad kind, dat niet meer denkt in de opbruising zijner driften, riep hij uit:

- Het is ook jouw schuld!

- Mijn schuld!

herhaalde zij heftig. Mijn God, mijn God, waarom? Waarom is het mijn schuld? - Het is jouw schuld! Jij hebt hier willen komen wonen, in dat ziekelijke verlangen van je naar je familie. In Brussel kende ons niemand, en sprak niemand over ons, en ons leven was er, zoo niet gelukkig, dan toch rustig. Hier is er altijd wat, altijd wat! Hier is het geen leven!

- En jij dan, verlangde jij niet terug? Was ik het alleen, die verlangde!? riep zij uit, gekwetst door zijn onredelijkheid.

Maar hij hoorde haar niet en al zijne opgekropte bitterheid kwam los.

- Hier loop ik iederen dag over de straat, alsof iedereen mij aankijkt en nawijst! Als ik kom in de Witte of op de Plaats tusschen al mijn kennissen van vroeger, voel ik mij misplaatst als een indringer, als iemand, die niet is te avoueeren. Het is jouw schuld, het is jouw schuld!

- Mijn schuld!

- Waarom heb je volstrekt in Holland willen terugkeeren!

- Maar jij dan?

- Ik?

- Ja, jij niet? Verlangde je soms niet naar je ouders, naar Holland! Heb je zelf niet gezegd, dat het goed zoû zijn voor ons kind!

- Voor ons kind! riep hij uit, niet hoorende, in zijn onmachtig ziedende drift. Voor ons kind! - en hij lachte zoo bitter, zoo schamper, als zij misschien nog nooit zijn lach had gehoord. Voor ons kind! Ik kan wat doen voor hem hier! Al werkt hij nog zoo goed, al heeft hij nog zooveel tact, altijd, altijd, zal men hem later, ook al komt hij in de carrière, die ik heb moeten breken, blijven nahouden het schandaal van zijn ouders! Voor ons kind...! Laat hem boèr worden... als hij dan Hollander moet zijn in Holland... Ergens verborgen voor al onze familie, onze kennissen, onze relaties. En het is alles, alles jouw schuld!

- Je bent onredelijk! riep zij uit, trillende onder zijn beleediging. Hebben wij ons iets te verwijten, Henri, dan hebben wij ons dat samen te doen, en dan heb jij niet het recht, mij, mij... een vrouw, alleen te laten dragen, de last van onze ellende!

- Die ellende zoû ten minste niet besproken, beschimpt, gekritizeerd, geridiculizeerd, gediffameerd worden, riep hij razend, stampende met zijn voet; als jij niet in Holland terug hadt willen komen!

- Was ik het alleen?

- Nu goed dan! gaf hij toe, zich niet meer meester; dan was ik het ook. Maar stòm zijn we dan beiden geweest, om terug te komen in dit ellendige land, tusschen die ellendige menschen! - Ik heb ze niet noodig... ik verlangde alleen naar mijn familie.

- Naar je familie... De Saetzema's, waar we al gebrouilleerd meê zijn, ook al groeten we elkaâr nog bij mama. De Van Naghels, die niets voor ons doen... wil je zoo leven, voor je kind, in Holland, hier, obscuurweg, altijd op je Kerkhoflaan, in je huis, in je kamers... met niemand dan Vreeswijck, die ons de genade aandoet eens te komen dineeren! Wie hebben wij, wie komt er bij ons, bij wie zijn wij eenigszins in tel!

- Ik verlangde alleen naar de sympathie van mijn familie!

- En wil je met die sympathie, die al heel betwijfelbaar is, hier blijven wonen, zoo... zoo obscuur... als je je kind later zijn carrière wil laten volgen... Ha, ha, hij zal er mooi komen, zoo... Denk je, dat hij er alleen met examens komt? Neen, hij komt er met relaties, dat is nu eenmaal zoo, nog meer dan met mooie examens... En je wil hem zoo, later, in de diplomatie laten gaan, terwijl zijn vader en zijn moeder zich hier verdommen! op de Kerkhoflaan! Nu dan... laat hem boèr worden: de toekomst behoort toch aan het plebs... Goed, het is dan ons beider schuld. Ons beider stomme schuld. Maar is het dan mijn schuld, jouw schuld is het ook... Heb je ooit iets gedaan om een stap verder te komen? Ik, ten minste in mijn eigen, ik had nog gerekend op de Van Naghels, ik dacht: mijn zwager heeft veel relaties, we zullen bij hem aan huis komen, persoonlijk kan het mij niet schelen... maar het is goed, later, voor mijn jongen.

- Zoo? En heb jij zelf geen relaties? Hebben je ouders geen relaties?... Al je oude vrienden van de Plaats... Wie van ze komt hier, wie van ze heeft, behalve Vreeswijck, de eenvoudige beleefdheid gehad, je vrouw de minste visite te maken? Niemand, niemand! gilde zij uit. Niet, dat ik er naar verlang, evenmin als jij verlangt bij Van Naghel te dineeren, maar als je dan zoo gesteld bent op relaties, ter wille van onzen zoon later... hadt dan ook wat anders gedaan, dan Den Haag en Scheveningen rond te fietsen - hadt dan je vroegere kennissen aan het verstand gebracht, dat als ze zich verwaardigen je te kennen in dat heilige mysterie van jullie Plaats... het, minstens genomen, eenvoudig beleefd zoû geweest zijn je vrouw en jezelven ook op te zoeken in hun woning, je vrouw niet te blijven nieeren, alsof ze nog je maîtresse was... - Dat blijft, dat blijft altijd zoo! riep hij onmachtig, razend, bijna tot huilens toe. Er zal nooit iets aan te veranderen zijn, al zijn we zestig, al zijn we tachtig!

- Maar goed... zeide zij, als met een ingeving, die haar sterkte tegen de onredelijkheid van haar man in. Je wenscht het voor je zoon! Ik zal het doen! Ik zal met Bertha spreken, en IK , ik het eerst. Ik zal haar zeggen, wat ik van haar verlang, als van een zuster. Maar ook wensch ik dan, dat jij de belangen - voor later, voor je zoon - bij jouw kennissen behartigt, en ook wensch ik dan, mij van den winter te laten prezenteeren aan het Hof... Ik heb er nooit aan gedacht, maar de menschen hebben er van het moment, dat wij hier zijn gekomen, den mond vol van gehad... en nu, nu zal ik het doen... Wat is er voor bezwaar tegen? Dat we familie van De Staffelaer zullen coudoyeeren! Het kan mij wat schelen wie ik coudoyeer. Ik had gedacht eenvoudig hier te leven, in de sympathie voor mijn familie, - maar als mij die dan brok voor brok wordt ontzegd - als er dan nog zulke ellendige pamfletten verschijnen als dit - als je me dan nog daarenboven verwijt, dat ik niet aan de toekomst van mijn zoon denk, - dan zal ik mijn gedragslijn veranderen, en dan zal ik met Bertha praten. Praat jij met je kennissen in de Plaats, en als je eenige fierheid hebt - weiger voortaan met ze om te gaan, wanneer ze je vrouw en jezelven ook niet erkennen als behoorende tot de hunnen. Ik - ik verdraag het niet langer! Ik wenschte niets dan stilte, rust, sympathie, niets dan hier oud te worden bij mijn moeder en mijn zusters en broêrs, maar als er dan éclat moet zijn, niettegenstaande die doodeenvoudige verlangens - welnu, dan zal er dat éclat zijn: dat de menschen met recht kunnen zeggen: mevrouw Van der Welcke pousseert zich weêr in de kringen, waar zij altijd heeft thuis behoord.

- Ik kan niet! zeide hij zwak. Ik kan onmogelijk doen, wat je wilt. Ik kan niet, na zes maanden, mij te hebben laten welgevallen een zeker geduld worden tusschen mijn vroegere kennissen, ze nu aan het verstand brengen, dat ik met mijn vrouw visites wensch te maken aan hen en hun vrouwen, en die visites van ze terug eisch.

- Dan zal ik het alleen doen! zeide zij. Ik ben gebrouilleerd met Adolfine, maar haar rommelkliek heb ik niet noodig. Ik geloof, dat er in Bertha nog wel eenige zusterlijke sympathie voor mij is, en ik zal met haar spreken, en zij mòet mij helpen. Maar je zal mij niet meer kunnen verwijten, dat ik niet denk aan de toekomst van mijn kind. En ben je te zwak om je kennissen te toonen, wat je wenscht, - dan zal ik alleen, later, als de carrière van onzen zoon zwaar is - het recht hebben je te verwijten, wat jij me nu verwijt...

- Verwijten... ik denk niet aan verwijten! viel hij in, driftig, onlogisch, onredelijk. Ik denk alleen aan dat lamme blad... aan dat lamme blad...

Hij keek er heen zenuwachtig, waar het lag op de tafel; zij ook...

- Ik ga naar den vent toe... ik zal hem op zijn gezicht!... ik zal hem op zijn gezicht slaan!

Zij lachte schamper.

- Doe je dat ook voor de toekomst van je zoon?

Hij hield zich in, krampte de vuisten, liep huilend de kamer uit, gooide zich in zijn fauteuil boven, rookte cigarette na cigarette, liep op en neêr, razend en machteloos.

Dien avond kwamen Gerrit en Paul aan, en zij wisten ook van den Dwarskijker: zij vertelden, dat bij Van Naghel ook een exemplaar van het pamflet in de bus was gestoken. En Gerrit, razend wordende omdat Van der Welcke nog razend was, zei:

- Als je dien vent op zijn gezicht wil slaan, Van der Welcke, ben ik je man!

Paul, moê, sloot de oogen, keurde af met die geblazeerde uitdrukking van zijn geheele gezicht.

- Beste Gerrit, wees nu weêr niet de flinke ritmeester, met de sabel, die er maar op inhouwt, en alles denkt kapot en klein te kunnen slaan. En jij Van der Welcke, hoû je in Godsnaam kalm, als je de zaak niet wil verergeren.

- Maar wat te doen? vroeg Constance nerveus.

- Totaal niets, zei Paul filozofisch.

Hoofdstuk 17 Chapter Bölüm 17 Chapter 17

Alleen, barstte Constance in een zenuwsnikbui los... O, dat verleden, dat ellendige verleden, dat altijd bleef aankleven, dat nooit van haar was af te schudden! Alone|burst|Constance|in|a|nervous breakdown|loose|Oh|that|past|that|miserable|past|that|always|remained|sticking|that|never|from|her|was|off|to|shake Alone, Constance burst into a fit of nerves... Oh, that past, that miserable past, that always clung to her, that she could never shake off! Onrechtvaardig vond zij het leven en de familie en iedereen... Zij was geen slechte vrouw, zij had alleen eéns in haar leven, in haar leven van jonge, onberaden vrouw, dien noodlottigen misstap gedaan, maar bleven de gevolgen daarvan dan altijd?... unjust|found|she|the|life|and|the|family|and|everyone|She|was|no|bad|woman|she|had|only|once|in|her|life|in|her|life|of|young|impulsive|woman|that|fateful|mistake|made|but|remained|the|consequences|of that|then|always She found life and family and everyone to be unjust... She was not a bad woman, she had only made that fateful misstep once in her life, in her life as a young, indecisive woman, but did the consequences of that always remain?... Wat zij verlangde nu, was toch zóo weinig, zóo weinig, dat zij niet begreep, dat het zoo onbereikbaar bleef... Wat zij verlangde was niets anders dan kalm te leven in Den Haag, in haar land, en een beetje te worden liefgehad door alle de haren, voor wie zij voelde dat vreemde groote gevoel: dat zwak voor familie. What|she|desired|now|was|still|so|little|||that|she|not|understood|that|it|so|unreachable|remained||she|||||||||||||||||||||||||for|||||||||||family What she desired now was so little, so little, that she could not understand why it remained so unattainable... What she longed for was nothing more than to live peacefully in The Hague, in her country, and to be a little loved by all the people, for whom she felt that strange great feeling: that weakness for family. Dat was alles, zij verlangde niets meer. That|was|everything|she|desired|nothing|more That was everything, she desired nothing more. Zij stelde aan het leven niets geene eischen meer, dan om zoo oud te kunnen worden, met wat verzoening en wat vergevensgezindheid, en dan te zien opgroeien haar kind tot man, terwijl zij, ter wille van haar kind, zoû blijven leven, zoo dragelijk mogelijk, aan de zijde van haar man. She|set|to|the|life|nothing|no|demands|more|than|in order to|so|old|to|be able|become|with|some|reconciliation|and|some|forgivingness|and|then|to|see|grow up|her|child|into|man|||for|sake|of|her|child|would|remain|living|as|bearable|possible|at|the|side|of|her|husband She demanded nothing from life, except to grow old, with some reconciliation and forgiveness, and then to see her child grow into a man, while she, for the sake of her child, would continue to live, as bearably as possible, by the side of her husband. Dat was alles, dat was alles. That|was|everything|that|was|everything That was everything, that was everything. Dàt was het eenige, wat zij, kleine ziel, nog vroeg aan het leven, en zij vroeg niets meer, en het was alsof allerlei geheime vijandelijkheden om haar heen het haar misgunden. That|was|the|only|what|she|little|soul|still|asked|of|the|life|and|she|asked|nothing|more|and|it|was|as if|all kinds of|secret|hostilities|around|her|around|it|her|begrudged That was the only thing she, small soul, still asked of life, and she asked for nothing more, and it was as if all kinds of secret hostilities around her wished her ill. Terwijl zij niets wenschte dan de kalme rust, scheen het om haar heen te woelen van vijandelijkheid. While|she|nothing|wished|than|the|calm|peace|seemed|it|around|her|around|to|churn|of|hostility While she wished for nothing but calm peace, it seemed to swirl around her with hostility. Waarom haatte men haar dan toch zoo? Why|hated|people|her|then|still|so Why did people hate her so? En waarom kon men niet een ander, of iets anders nu nemen als onderwerp van gesprek, van kwaad gesprek van nijdigheid, als de menschen daar dan volstrekt niet buiten konden? And|why|could|one|not|another|other|or|something|else|now|take|as|subject|of|conversation|of|bad|conversation|of|spite|if|the||there|then|completely|not|outside|could And why could they not choose another, or something else as a topic of conversation, of malicious conversation, if people simply could not refrain from it?

Zij bleef dagen zeer neêrslachtig, ging weinig uit, zag alleen geregeld haar moeder. She|remained|days|very|depressed|went|little|out|saw|only|regularly|her|mother She remained very melancholic for days, went out little, and only regularly saw her mother. Paul was op reis en Adeline wachtte hare bevalling af. Paul|was|on|trip|and|Adeline|waited|her|childbirth|out Paul was on a trip and Adeline was waiting for her delivery. Mevrouw Van Lowe merkte niets van wat er omging in Constance, en als des Zondags zich de familieleden weêr verzamelden, straalde de oude vrouw in die illuzie der groote aanhankelijkheid, die er zijn zoû tusschen allen. Mrs|of|Lowe|noticed|nothing|of|what|there|was going on|in|Constance|and|when|the|Sundays|themselves|the|family members|again|gathered|radiated|the|old|woman|in|that|illusion|of the|great|affection|that|there|would be|so|between|all Mrs. Van Lowe noticed nothing of what was happening in Constance, and when the family members gathered again on Sundays, the old woman radiated that illusion of great affection that there would be among all. De kinderen, altijd, lieten haar allen buiten hun twisten, hielden haar uit een eerbied en liefde in de illuzie, die haar dierbaar was. The|children|always|left|her|all|outside|their|quarrels|kept|her|from|a|respect|and|love|in|the|illusion|that|her|dear|was The children always kept her out of their disputes, maintaining her in an illusion that was dear to her out of respect and love. Adolfine, in tegenwoordigheid van mama, sprak nooit vinnig kwaad van Bertha, was vriendelijk tegen Constance. Adolfine|in|presence|of|mama|spoke|never|quickly|bad|of|Bertha|was|friendly|towards|Constance Adolfine, in the presence of mama, never spoke sharply ill of Bertha, and was kind to Constance. Van den twist van Addy en Jaap wist de oude mevrouw niets, en niets van de verklaring van Van der Welcke en de Van Saetzema's. From|the|twist|of|Addy|and|Jaap|knew|the|old|lady|nothing|and|nothing|of|the|explanation|of|Van|the|Welcke|and|the|Van|Saetzema's The old lady knew nothing of the quarrel between Addy and Jaap, nor anything about the explanation from Van der Welcke and the Van Saetzema's. Toen Van der Welcke en Addy thuis kwamen, sprak Constance met een enkel woord van haar gesprek met Adolfine. When|from|the|Welcke|and|Addy|home|arrived|spoke|Constance|with|a|single|word|of|her|conversation|with|Adolfine When Van der Welcke and Addy came home, Constance spoke with a single word about her conversation with Adolfine. Maar verder bleef zij veel teruggetrokken in zichzelve, en zag alleen mama, en een enkelen keer Adeline, rustig moedertje, afwachtende haar achtste... Een enkelen keer bezocht zij met hare moeder de oude tantes, in dier kleine villa-tje bij Scheveningen, en dan was het: But|further|remained|she|much|withdrawn|in|herself|and|saw|only|mama|and|one|few|time|Adeline|calm|little mother|waiting for|her|eighth|One|few|time|visited|she|with|her|mother|the|old|aunts|in|that|small|||near|Scheveningen|and|then|was|it But further, she remained very withdrawn within herself, and only saw mama, and on a few occasions Adeline, calmly waiting for her eighth... A few times she visited the old aunts with her mother, in that little villa by Scheveningen, and then it was:

- Hoe gaat het met je, Dorine? How|are|you|doing|you|Dorine - How are you, Dorine?

- Wat zeg je? What|do you say|you - What did you say?

- Marie vraagt hoe het met je gaat, Rien... Ze is zoo doof, Marie. Marie|asks|how|it|with|you|goes|Rien|She|is|so|deaf|Marie - Marie is asking how you are doing, Rien... She is so deaf, Marie.

- O... goed... goed... Wie is dàt? Oh|good||Who|is|that - Oh... good... good... Who is that?

- Dat is Constance... zei mevrouw Van Lowe. That|is|Constance|said|Mrs|Van|Lowe - That is Constance... said Mrs. Van Lowe.

- Dat is Marie's dochter! That|is|Marie's|daughter - That's Marie's daughter! - Marie's dochter? |daughter - Marie's daughter? - Ja... Gertrude... Gèr... tru... u-de. Yes|Gertrude|||| - Yes... Gertrude... Gèr... tru... de.

Constance glimlachte. Constance|smiled Constance smiled.

- Naar huis! Home|to - Home!

- Nu dan, dag... Gertrude... Now|then|goodbye|Gertrude - Well then, goodbye... Gertrude...

Zoo gingen heel rustig, eenzaam en eentonig, de weken, de maanden voorbij. So|went|very|quietly|lonely|and|monotonously|the|weeks|the|months|past Thus, the weeks and months passed by very quietly, lonely, and monotonously. De sombere maanden van het vroeg invallende, koude en nattige najaar, zware stormen zweepende de boomen van de Kerkhoflaan, de wind onophoudelijk gierende om het huis, de regen neêrkletsende. The|gloomy|months|of|the|early|arriving|cold|and|rainy|autumn|heavy|storms|whipping|the|trees|of|the|Kerkhoflaan|the|wind|incessantly|howling|around|the|house|the|rain|pouring down The gloomy months of the early arriving, cold and wet autumn, heavy storms whipping the trees of the Cemetery Avenue, the wind howling incessantly around the house, the rain pouring down. Constance ging bijna nooit uit, sloot zich thuis op, als had zij iets pijn gedaan aan haar ziel, als wilde zij maar liever nu altijd veilig blijven in hare kamers, die haar lief waren. Constance|went|almost|never|out|locked|herself|at home|up|as|had|she|something|pain|done|to|her|soul|as|wanted|she|but|rather|now|always|safe|to stay|in|her|rooms|which|her|dear|were Constance hardly ever went out, locked herself at home, as if she had hurt her soul, as if she preferred to stay safe in her rooms, which she loved. Zij was heel stil, zij zag bleek, zij zat dikwijls te denken, te peinzen - zij wist nauwlijks waarover - diep gezonken in haar melancholie, starende naar de woede van den stormenden wind buiten. She|was|very|quiet|she|looked|pale|she|sat|often|to|think|to|ponder|she|knew|hardly|about what|deep|sunk|in|her|melancholy|staring|at|the|fury|of|the|stormy|wind|outside She was very quiet, she looked pale, she often sat thinking, pondering - she hardly knew about what - deeply sunk in her melancholy, staring at the fury of the stormy wind outside. Zij had niet dikwijls meer woorden met Van der Welcke, alsof een treurige zachtheid hare zenuwen hadden vermoeid. She|had|not|often|more|words|with|Van|the|Welcke|as if|a|sorrowful|softness|her|nerves|had|fatigued She did not often have many words with Van der Welcke, as if a mournful softness had tired her nerves. Tegen half een, tegen half vijf tuurde zij uit naar haar zoon, verlangde naar hem, look een weinig op als zij hem zag, als hij lief praatte, gezellig, haar jongen, die iederen dag meer een man werd. Around|half|one|around|half|five|stared|she|out|at|her|son|longed|for|him|looked|a|little|up|when|she|him|saw|when|he|sweet|talked|cheerfully|her|boy|who||day|more|a|man|became Around half past twelve, around half past four, she gazed out for her son, longed for him, looked a little pleased when she saw him, when he spoke sweetly, comfortably, her boy, who was becoming more of a man every day. Maar zij had hem niet heel veel meer bij zich, nadat hij op het Gymnazium was, 's avonds veel werkte, van natuur ijveren plichtgetrouw. But|she|had|him|not|very|much|more|with|herself|after|he|at|the|Gymnasium|was|in the|evenings|much|worked|from|nature|study|dutifully But she did not have him much with her anymore, after he went to the Gymnasium, working a lot in the evenings, dutifully striving by nature. Van Vreeswijck kwam eens om de veertien dagen, de drie weken eten, meestal alleen, of zij vroeg er, nu Paul reisde, Marianne van Naghel bij, van wie zij veel hield. From|Vreeswijck|came|once|every|the|fourteen|days|the|three|weeks|to eat|usually|alone|or|she|asked|her|now|Paul|traveled|Marianne|from|Naghel|along|from|whom|she|much|loved Van Vreeswijck came every two weeks, three weeks for dinner, usually alone, or she would invite Marianne van Naghel, whom she loved very much, now that Paul was traveling. Dat was dan zoo een heel intiem exquis dinertje als zij kon geven - en daar bepaalde zich al hare wereldschheid bij. That|was|then|such|a|very|intimate|exquisite|dinner|as|she|could|give|and|there|determined|herself|already|her|worldliness|by That was then such a very intimate exquisite dinner as she could give - and that defined all her worldliness. Zoo leefde zij in zich en in haar huis. So|lived|she|in|herself|and|in|her|house Thus she lived in herself and in her house. De kamers, waar zij zat, weêrspiegelden altijd haarzelve: een vrouw van voornamen fijnen smaak, ook al was zij niet bepaald artistiek, en vooral vertoonden die kamers dat bewoonde, dat gezellige, dat huiselijke van een vrouw, die veel thuis is, en die zich wijdt aan haar home als haar troost. The|rooms|where|she|sat|always reflected|always|herself|a|woman|of|notably|refined|taste|also|although|was|she|not|particularly|artistic|and|especially|displayed|those|rooms|that|inhabited|that|cozy|that|domestic|of|a|woman|who|much|at home|is|and|who|herself|dedicates|to|her|home|as|her|comfort The rooms where she sat always reflected herself: a woman of distinguished fine taste, even though she was not particularly artistic, and especially those rooms displayed the inhabited, the cozy, the homely aspect of a woman who is often at home, and who dedicates herself to her home as her comfort. Ook al waren zij duur geworden, had zij altijd veel bloemen om zich, veel groene planten, waarmeê zij gelukkig was: Venushaar, dat, onder haar zorgen, tot een heerlijke weligheid werd. Even|though|were|they|expensive|had become|had|she|always|many|flowers|around|herself|many|green|plants|with which|she|happy|was|Venus hair|which|under|her|care|to|a|delightful|well-being|became Even though they had become expensive, she always had many flowers around her, many green plants, with which she was happy: Venus hair, which, under her care, became a delightful abundance. En om haar heen smolten de kleuren en lijnen van hare meubels en bloemen, van hare bibelots en handwerken in een, als een rustig lieve atmosfeer, die de hare was, met iets zeer persoonlijks, iets delicaats en intiems: iets zacht gedoezelds van eigenlijk heel kleine eenvoudige vrouwelijkheid, zonder één werkelijk kunstvoorwerp, zonder één aquarel of teekening of moderoman, en toch met niets in kleur of vorm of lijn dat het oog van een artist zoû kwetsen; integendeel, alles geworden tot een groote harmonie van uiterlijke, kleine dingen met innerlijke dingen, die ook geen grootheid hadden... And|around|her|around|melted|the|colors|and|lines|of|her|furniture|and|flowers|of|her|knick-knacks|and|needlework|into|one|like|a|calm|sweet|atmosphere|that|the|her|was|with|something|very|personal|something|delicate|and|intimate|something|softly|blurred|of|actually|very|small|simple|femininity|without|one|truly|work of art|without|one|watercolor|or|drawing|or|fashion novel|and|yet|with|nothing|in|color|or|form|or|line|that|it|eye|of|an|artist|would|hurt|on the contrary|everything|become|to|a|great|harmony|of|external|small|things|with|inner|things|that|also|no|greatness|had And around her, the colors and lines of her furniture and flowers, of her knick-knacks and handicrafts melted into one, like a calm lovely atmosphere that was hers, with something very personal, something delicate and intimate: something softly blended of actually very small simple femininity, without a single real work of art, without a single watercolor or drawing or fashion magazine, and yet with nothing in color or shape or line that would offend the eye of an artist; on the contrary, everything became a great harmony of external, small things with internal things, which also had no greatness...

Eens dat Truitje Constance eenige papieren, brieven, rekeningen uit de bus bracht, trof Constance's oog een drukwerk, dat zij opende. Once|that|Truitje|Constance|some|papers|letters|bills|from|the|mailbox|brought|struck|Constance's|eye|a|printed matter|that|she|opened Once when Truitje brought Constance some papers, letters, bills from the mailbox, Constance's eye caught a printed piece that she opened. Zij las den titel van het courantje: De Dwarskijker, en als iemand, die nooit veel met de post krijgt, verwonderde haar het blad, maar meende zij, dat men het haar zond als reclame voor een abonnement. She|read|the|title|of|the|little newspaper|The|Dwarskijker|and|as|someone|who|never|much|with|the|mail|receives|surprised|her|it|paper|but|thought|she|that|one|it|her|sent|as|advertisement|for|a|subscription She read the title of the little newspaper: The Cross-Eyed Viewer, and as someone who never receives much mail, she was surprised by the publication, but she thought that it was sent to her as advertising for a subscription. Plotseling echter herinnerde zij zich: De Dwarskijker... een klein hatelijk weekblad, geredigeerd door een verloopen sujet, wroetende in alles wat geheimenis was van groote Haagsche families - dikwijls al voor chantage terecht gestaan, maar altijd weêr ontduikende, en er toch weêr een slaadje van makend, omdat de doorgehaalde families met veel geld susten en afkochten, zoowel lasteringen als openbaringen der waarheid. Suddenly|however|remembered|she|herself|The|Dwarskijker|a|small|hateful|weekly magazine|edited|by|a||subject|digging|in|everything|what|secret|was|of|great|Hague|families|often|already|for|blackmail|rightfully|stood|but|always|again|evading|and|it|still|again|a|little profit|from|making|because|the|crossed out|families|with|much|money|silenced|and|bought off|both|slanders|as|revelations|of the|truth Suddenly, however, she remembered: The Cross-Eyed Viewer... a small spiteful weekly magazine, edited by a washed-up individual, digging into all that was secretive about great Hague families - often already facing blackmail, but always managing to evade it, and still making a fuss about it, because the affected families silenced and bought off both slanders and revelations of the truth with a lot of money. Constance wilde, verontwaardigd, het blad dadelijk verscheuren, toen haar oog viel op den naam van: Van Aghel van Achteren, als doorzichtige verdraaiïng van Van Naghel van Voorde, en zij kon niet nalaten te lezen. Constance|wanted|indignant|the|page|immediately|to tear up|when|her|eye|fell|on|the|name|of|Van|Aghel|of|Achteren|as|transparent|distortion|of|Van|Naghel|of|Voorde|and|she|could|not|help|to|read Constance wanted, outraged, to tear the magazine apart immediately, when her eye fell on the name of: Van Aghel van Achteren, a transparent distortion of Van Naghel van Voorde, and she could not help but read. Zij las toen een kwaad artikeltje tegen haar zwager, den minister van koloniën, persoonlijke aanvallen tegen Van Naghel: een groote gewichtige nulliteit, rijk geworden als advocaat in Indië in een duistere praktijk met Chineezen, voortgeschopt in zijn carrière door een nog grootere, gewichtige nulliteit, zijn schoonvader, de oud gouverneur-generaal ‘Van Leeuwen'. She|read|then|a|bad|article|against|her|brother-in-law|the|minister|of|colonies|personal|attacks|against|Van|Naghel|a|great|weighty|nullity|rich|became|as|lawyer|in|India|in|a|dark|practice|with|Chinese|pushed forward|in|his|career|by|a|even|greater|weighty|nullity|his|father-in-law|the|former|||'Van|Leeuwen' She then read a nasty little article against her brother-in-law, the Minister of Colonies, personal attacks against Van Naghel: a great significant nullity, who became rich as a lawyer in India in a shady practice with Chinese, pushed forward in his career by an even greater, significant nullity, his father-in-law, the former Governor-General 'Van Leeuwen'. Het artikel viel daarna Van Naghels broêr aan: de Commissaris der Koningin in Overijssel, en om te besluiten beloofde het in een volgend nummer van den Dwarskijker, eens een blik te geven in de onzedelijkheid der andere familieleden van dezen, zich aan Chineezen rijk gezogen, bourgeois, aan wien Indië nog niet de minste werkelijke verplichting had te wijten. The|article|fell|afterwards|Van|Naghel's|brother|at|the|Commissioner|of the|Queen|in|Overijssel|and|to|to|conclude|promised|it|in|a|next|issue|of|the|Dwarskijker|once|a|glance|to|give|into|the|immorality|of the|other|family members|of|this|themselves|to|Chinese|rich|drawn|bourgeois|to|whom|India|still|not|the|slightest|real|obligation|had|to|owe The article then attacked Van Naghel's brother: the Commissioner of the Queen in Overijssel, and to conclude, it promised to give a glimpse in a next issue of the Cross-Eyed Viewer, into the immorality of the other family members of this one, who had become rich through Chinese, bourgeois, to whom India had not owed the slightest real obligation. En zeer duidelijk doelde de schrijver op de zuster van mevrouw Van Naghel: ook al een vrouw uit die heele hooge kringen, wier einde wel eens heel spoedig zoû kunnen naderen in een al te voorziene en betere wereldorde: ‘de ex-ambassadrice' werd zij genoemd, en op het schandaal van De Staffelaer en Van der Welcke werd nog eens gezinspeeld; met de aanlokkelijke belofte de volgende week eens die oude dingen, die altijd interessant bleven, omdat zij gaven een kijk in die verdorven maatschappij der aristocratie, in al hun details weêr te geven. And|very|clearly|referred|the|writer|at|the|sister|of|Mrs|Van|Naghel|also|already|a|woman|from|those|whole|high|circles|whose|end|well|once|very|soon|would|could|approach|in|a|too|too|foreseen|and|better|world order|the|||was|she|called|and|at|the|scandal|of|The|Staffelaer|and|Van|the|Welcke|was|still|once|hinted|with|the|enticing|promise|the|next|week|once|those|old|things|that|always|interesting|remained|because|they|gave|a|glimpse|into|that|corrupt|society|of|aristocracy|in|all|their|details|again|to|give And the writer clearly referred to the sister of Mrs. Van Naghel: also a woman from those very high circles, whose end could very well approach soon in a too foreseeable and better world order: 'the ex-ambassador' she was called, and the scandal of De Staffelaer and Van der Welcke was hinted at again; with the enticing promise to revisit those old things next week, which always remained interesting because they provided a glimpse into that corrupt society of the aristocracy, in all their details. Constance lezende, voelde haar hart kloppen, het bloed haar stijgen naar haar wangen, en hare handen beefden, hare knieën knikten, zij voelde zich of zij zoû flauw vallen. Constance|reading|felt|her|heart|beating|the|blood|her|rising|to|her|cheeks|and|her|hands|trembled|her|knees|buckled|she|felt|herself|as|she|would|faint|fall Reading Constance, she felt her heart beating, the blood rising to her cheeks, and her hands trembling, her knees buckled, she felt as if she would faint. Zij begon zich al te wennen aan mondelinge lasteringen, maar zulke geschreven, voor ieder zichtbare, gedrukte artikelen, waren een ontsteltenis voor haar, en met puilende oogen las zij, en las zij over. She|began|herself|already|to|get used|to|verbal|slanders|but|such|written|for||visible|printed|articles|were|a|shock|for|her|and|with|bulging||read|she|and|read|she|over She was starting to get used to oral slanders, but such written, visible to everyone, printed articles were a shock to her, and with bulging eyes she read, and read on. Dat er zoo over de haren en haar werd geschreven, dat er de volgende week nog meer in dien lasterlijken trant over haar zoû geschreven worden, zoo niet laster, dan die onuitwischbare waarheid, vervulde haar met een wanhoop, een radeloosheid. That|there|so|about|the|hairs|and|her|was|written|that|there|the|next|week|still|more|in|that|slanderous|manner|about|her|would|written|be|so|not|slander|than|that|indelible|truth|filled|her|with|a|despair|a|hopelessness That there was so much written about her and that even more would be written in that slanderous tone the following week, if not slander, then that indelible truth, filled her with despair, a hopelessness. Zij wist niet wat te doen, toen zij, vaag, de verschrikte oogen dwalende, zag tusschen de rekeningen en de papieren nog een ander papier: ‘Attentie s.v.p.!! She|knew|not|what|to|do|when|she|vaguely|the|frightened|eyes|wandering|saw|between|the|bills|and|the|papers|still|another|other|paper|Attention||| She didn't know what to do when she vaguely saw, with frightened eyes wandering, another piece of paper among the bills and documents: 'Attention please!! Men gelieve zich in te teekenen op Den Dwarskijker, abonnementsprijs voor ieder trimester vijftig gulden'. One|please|themselves|in|||for|The|Dwarskijker|subscription price|for|each|trimester|fifty|guilders Please subscribe to The Cross-Viewer, subscription price for each trimester fifty guilders'. Met de vette letters van een brutale chantage, werd het berichtje gegeven, en zij begreep het dadelijk: zij begreep wat beduidde dat abonnement op een schandblaadje voor tweehonderd gulden in het jaar! With|the|bold|letters|of|a|brazen|blackmail|was|the|message|given|and|she|understood|it|immediately|she|understood|what|meant|that|subscription|on|a|tabloid|for|two hundred|guilders|in|the|year With the bold letters of a brazen blackmail, the message was delivered, and she understood immediately: she understood what that subscription to a scandal sheet for two hundred guilders a year meant! Maar zij begreep ook, dat, al zond zij nu dadelijk de vijftig gulden of tweehonderd, dat toch geen waarborg zoû zijn voor verdere diffamatie of oplichterij, en zij wist niet wat te doen... But|she|understood|also|that|even if|sent|she|now|immediately|the|fifty|guilders|or|two hundred|that|still|no|guarantee|would|be|against|further|defamation|or|fraud|and|she|knew|not|what|to|do But she also understood that even if she sent the fifty guilders or two hundred right away, it would not guarantee her against further defamation or fraud, and she didn't know what to do...

Zij dacht eerst het blaadje te verbergen voor Van der Welcke, maar zij was zoo zenuwachtig dien geheelen dag, dat zij, na den eten, terwijl Addy naar boven was, het toonde aan haar man. She|thought|at first|the|note|to|hide|from|Van|the|Welcke|but|she|was|so|nervous|that|whole|day|that|she|after|the|meal|while|Addy|up|upstairs|was|it|showed|to|her|husband She first thought to hide the leaflet from Van der Welcke, but she was so nervous that whole day, that after dinner, while Addy was upstairs, she showed it to her husband. Hij werd heel kwaad, met de nerveuze drift van zijn natuur, die zich meestal wist in te houden om niet in te hevige scènes met zijn vrouw te vervallen. He|became|very|angry|with|the|nervous|temper|of|his|nature|who|himself|usually|knew|in|too|hold|from|not|into|too|intense|scenes|with|his|wife|to|fall He became very angry, with the nervous rage of his nature, which usually knew how to hold back to avoid falling into intense scenes with his wife. Hij vloekte, balde zijn vuisten, liep onmachtig de kamer op en neêr, lust hebbende iets te breken, of op straat te gaan, en te razen tegen Den Haag, zijn huizen, zijn menschen. He|cursed||his|fists|walked|powerless|the|room|up|and|down|desire|having|something|to|break|or|on|street|to|go|and|to|rage|against|The||his|houses|his| He cursed, clenched his fists, walked helplessly up and down the room, wanting to break something, or go out into the street and rage against The Hague, its houses, its people. Ook hem was het gedrukte pamflet - vooral omdat het gedrukt was: te lezen voor iedereen - een ontzettende schande, die hij ten koste van hij wist niet hoeveel, had willen ontloopen. Also|him|was|the|printed|pamphlet|especially|because|it|printed|was|to|read|for|everyone|a|tremendous|shame|that|he|at|cost|of|he|knew|not|how much|had|wanted|to escape For him too, the printed pamphlet - especially because it was printed: readable for everyone - was an enormous disgrace, which he would have wanted to avoid at any cost. Ook welde het in hem op om naar het bureau van den Dwarskijker te gaan, ergens verborgen in een obscuur straatje, en den redacteur met zijn rotting af te ranselen. Also|welled|it|in|him|up|to|to|the|office|of|the|Dwarskijker|to|go|somewhere|hidden|in|an|obscure|alley|and|the|editor|with|his|cane|off|to|beat He also felt the urge to go to the office of the Dwarskijker, hidden somewhere in an obscure alley, and to beat the editor with his stick. En zonder dat hij eigenlijk wist waarom, en hoe hij zich verleiden liet tot dat ondoordachte, onlogische woord - het woord als van een kwaad kind, dat niet meer denkt in de opbruising zijner driften, riep hij uit: And|without|that|he|actually|knew|why|and|how|he|himself|seduced|let|to|that|thoughtless|illogical|word|it|word|like|of|a|naughty|child|that|not|anymore|thinks|in|the|outburst|his|instincts|shouted|he|out And without really knowing why, and how he was led to that thoughtless, illogical word - the word of a naughty child, who no longer thinks in the surge of his impulses, he exclaimed:

- Het is ook jouw schuld! It|is|also|your|fault - It's your fault too!

- Mijn schuld! My|fault - My fault!

herhaalde zij heftig. repeated|she|vehemently she repeated fiercely. Mijn God, mijn God, waarom? My|God|||why My God, my God, why? Waarom is het mijn schuld? Why|is|it|my|fault Why is it my fault? - Het is jouw schuld! It|is|your|fault - It is your fault! Jij hebt hier willen komen wonen, in dat ziekelijke verlangen van je naar je familie. You|have|here|wanted|to come|to live|in|that|sickly|longing|of|your|towards|your|family You wanted to come live here, in that sickly desire of yours for your family. In Brussel kende ons niemand, en sprak niemand over ons, en ons leven was er, zoo niet gelukkig, dan toch rustig. In|Brussels|knew|us|nobody|and|spoke||about|us|and|our|life|was|there|so|not|happy|then|still|quiet In Brussels, no one knew us, and no one spoke about us, and our life there was, if not happy, then at least peaceful. Hier is er altijd wat, altijd wat! Here|is|there|always|something|always|something Here there is always something, always something! Hier is het geen leven! Here|is|it|no|life Here it is not a life!

- En jij dan, verlangde jij niet terug? And|you|then|longed|you|not|back - And what about you, didn't you long for it back? Was ik het alleen, die verlangde!? Was|I|it|alone|who|longed Was I the only one who longed for it!? riep zij uit, gekwetst door zijn onredelijkheid. shouted|she|out|hurt|by|his|unreasonable behavior she exclaimed, hurt by his unreasonable behavior.

Maar hij hoorde haar niet en al zijne opgekropte bitterheid kwam los. But|he|heard|her|not|and|all|his|suppressed|bitterness|came|out But he didn't hear her and all his pent-up bitterness was released.

- Hier loop ik iederen dag over de straat, alsof iedereen mij aankijkt en nawijst! Here|walk|I||day|across|the|street|as if|everyone|me|looks at|and|points at - Here I walk every day across the street, as if everyone is looking at me and pointing! Als ik kom in de Witte of op de Plaats tusschen al mijn kennissen van vroeger, voel ik mij misplaatst als een indringer, als iemand, die niet is te avoueeren. When|I|arrive|in|the|Witte|or|on|the|Square|among|all|my|acquaintances|from|the past|feel|I|myself|out of place|like|an|intruder|like||who|not|is|to|acknowledge When I come to the Witte or to the Plaats among all my acquaintances from the past, I feel out of place like an intruder, like someone who cannot be acknowledged. Het is jouw schuld, het is jouw schuld! It|is|your|fault|it|is|your|fault It's your fault, it's your fault!

- Mijn schuld! My|fault - My fault!

- Maar jij dan? But|you|then - But what about you?

- Ik? I - Me?

- Ja, jij niet? Yes|you|not - Yes, not you? Verlangde je soms niet naar je ouders, naar Holland! Longed|you|sometimes|not|for|your|parents|to|Holland Did you sometimes long for your parents, for Holland! Heb je zelf niet gezegd, dat het goed zoû zijn voor ons kind! Have|you|yourself|not|said|that|it|good|would|be|for|our|child Did you not say yourself that it would be good for our child!

- Voor ons kind! For|our|child - For our child! riep hij uit, niet hoorende, in zijn onmachtig ziedende drift. shouted|he|out|not|hearing|in|his|powerless|raging|fury he exclaimed, not hearing, in his powerless raging fury. Voor ons kind! For|our|child For our child! - en hij lachte zoo bitter, zoo schamper, als zij misschien nog nooit zijn lach had gehoord. and|he|laughed|so|bitter|so|sarcastically|as|she|perhaps|yet|never|his|laugh|had|heard - and he laughed so bitterly, so scornfully, as she may have never heard his laugh before. Voor ons kind! For|our|child For our child! Ik kan wat doen voor hem hier! I|can|something|do|for|him|here I can do something for him here! Al werkt hij nog zoo goed, al heeft hij nog zooveel tact, altijd, altijd, zal men hem later, ook al komt hij in de carrière, die ik heb moeten breken, blijven nahouden het schandaal van zijn ouders! Although|works|he|still|so|well|although|has|he|still|so much|tact|always|always|will|one|him|later|also|although|comes|he|in|the|career|that|I|have|had to|break|remain|holding against|the|scandal|of|his|parents Even if he works so well, even if he has so much tact, always, always, people will later remember, even if he advances in the career that I had to break, the scandal of his parents! Voor ons kind...! For|our|child For our child...! Laat hem boèr worden... als hij dan Hollander moet zijn in Holland... Ergens verborgen voor al onze familie, onze kennissen, onze relaties. Let|him|farmer|become|if|he|then|Dutchman|must|be|in|Holland|Somewhere|hidden|from|all|our|family|our|acquaintances|our|relationships Let him become a farmer... if he has to be Dutch in Holland... Somewhere hidden from all our family, our acquaintances, our connections. En het is alles, alles jouw schuld! And|it|is|everything|everything|your|fault And it is all, all your fault!

- Je bent onredelijk! You|are|unreasonable - You are unreasonable! riep zij uit, trillende onder zijn beleediging. cried|she|out|trembling|under|his|insult she exclaimed, trembling under his insult. Hebben wij ons iets te verwijten, Henri, dan hebben wij ons dat samen te doen, en dan heb jij niet het recht, mij, mij... een vrouw, alleen te laten dragen, de last van onze ellende! Have|we|ourselves|anything|to|blame|Henri|then|have|we|ourselves|that|together|to|do|and|then|you|you|not|the|right|me|me|a|woman|alone|to|let|carry|the|burden|of|our|misery If we have anything to reproach ourselves for, Henri, then we must do that together, and you do not have the right to make me, me... a woman, bear alone the burden of our misery!

- Was ik het alleen? Was|I|it|alone - Was I the only one?

- Naar je familie... De Saetzema's, waar we al gebrouilleerd meê zijn, ook al groeten we elkaâr nog bij mama. To|your|family|The|Saetzema's|where|we|already|quarrelled|with|are|also|already|greet|we|each other|still|at|mom - For your family... The Saetzema's, with whom we are already at odds, even though we still greet each other at mom's. De Van Naghels, die niets voor ons doen... wil je zoo leven, voor je kind, in Holland, hier, obscuurweg, altijd op je Kerkhoflaan, in je huis, in je kamers... met niemand dan Vreeswijck, die ons de genade aandoet eens te komen dineeren! The|of|Naghels|who|nothing|for|us|do|want|you|such|life|for|your|child|in|Holland|here|obscure way|always|on|your|Kerkhoflaan|in|your|house|in|your|rooms|with|no one|but|Vreeswijck|who|us|the|grace|does us the favor|once|to|come|dine The Van Naghels, who do nothing for us... do you want to live like this, for your child, in Holland, here, obscurely, always on your Kerkhoflaan, in your house, in your rooms... with no one but Vreeswijck, who does us the grace of coming to dinner once! Wie hebben wij, wie komt er bij ons, bij wie zijn wij eenigszins in tel! Who|have|we|who|comes|there|to|us|at|who|are|we|somewhat|in|count Who do we have, who comes to us, with whom are we somewhat valued!

- En wil je met die sympathie, die al heel betwijfelbaar is, hier blijven wonen, zoo... zoo obscuur... als je je kind later zijn carrière wil laten volgen... Ha, ha, hij zal er mooi komen, zoo... Denk je, dat hij er alleen met examens komt? And|want|you|with|that|sympathy|that|already|very|questionable|is|here|to stay|to live|so|so|||you|||||||||||he||there|||||||||only|with|exams|gets - And do you want to stay here with that sympathy, which is already very questionable, so... so obscure... if you want your child to follow his career later... Ha, ha, he will get far, so... Do you think he will get there just with exams? Neen, hij komt er met relaties, dat is nu eenmaal zoo, nog meer dan met mooie examens... En je wil hem zoo, later, in de diplomatie laten gaan, terwijl zijn vader en zijn moeder zich hier verdommen! No|he|comes|there|with|connections|that|is|now|once|so|even|more|than|with|beautiful|exams|And|you|want|him|so|later|in|the|diplomacy|to let|go|while|his|father|and|his|mother|themselves|here|to suffer No, he will get there with connections, that's just how it is, even more than with good exams... And you want him to go into diplomacy later, while his father and mother are stuck here! op de Kerkhoflaan! on|the|Kerkhoflaan on Cemetery Avenue! Nu dan... laat hem boèr worden: de toekomst behoort toch aan het plebs... Goed, het is dan ons beider schuld. Now|then|let|him|farmer|become|the|future|belongs|anyway|to|the|common people|Well|it|is|then|our|both|fault Well then... let him become a farmer: the future belongs to the plebs anyway... Fine, it's both our fault. Ons beider stomme schuld. Our|mutual|stupid|guilt Both of our stupid fault. Maar is het dan mijn schuld, jouw schuld is het ook... Heb je ooit iets gedaan om een stap verder te komen? But|is|it|then|my|fault|your|fault|is|it|also|Have|you|ever|anything|done|to|a|step|further|to|come But is it then my fault, it's your fault too... Have you ever done anything to take a step further? Ik, ten minste in mijn eigen, ik had nog gerekend op de Van Naghels, ik dacht: mijn zwager heeft veel relaties, we zullen bij hem aan huis komen, persoonlijk kan het mij niet schelen... maar het is goed, later, voor mijn jongen. I|at|least|in|my|own|I|had|still|counted|on|the|Van|Naghels|I|thought|my|brother-in-law|has|many|connections|we|will|at|him|at|home|come|personally|can|it|me|not|matter|but|it|is|good|later|for|my|boy I, at least in my own case, was still counting on the Van Naghels, I thought: my brother-in-law has many connections, we will visit him at home, personally I don't care... but it's good, later, for my boy.

- Zoo? Zoo - Zoo? En heb jij zelf geen relaties? And|have|you|yourself|no|relationships And don't you have any relationships yourself? Hebben je ouders geen relaties?... Do have|your|parents|no|relationships Don't your parents have any relationships?... Al je oude vrienden van de Plaats... Wie van ze komt hier, wie van ze heeft, behalve Vreeswijck, de eenvoudige beleefdheid gehad, je vrouw de minste visite te maken? All|your|old|friends|from|the|Place|Who|of|them|comes|here|who|of|them|has|except|Vreeswijck|the|simple|politeness|had|your|wife|the|least|visit|to|make All your old friends from the Place... Who among them comes here, who among them has, except Vreeswijck, shown the simplest courtesy to make your wife the least visit? Niemand, niemand! Nobody|nobody No one, no one! gilde zij uit. screamed|she|out she cried out. Niet, dat ik er naar verlang, evenmin als jij verlangt bij Van Naghel te dineeren, maar als je dan zoo gesteld bent op relaties, ter wille van onzen zoon later... hadt dan ook wat anders gedaan, dan Den Haag en Scheveningen rond te fietsen - hadt dan je vroegere kennissen aan het verstand gebracht, dat als ze zich verwaardigen je te kennen in dat heilige mysterie van jullie Plaats... het, minstens genomen, eenvoudig beleefd zoû geweest zijn je vrouw en jezelven ook op te zoeken in hun woning, je vrouw niet te blijven nieeren, alsof ze nog je maîtresse was... - Dat blijft, dat blijft altijd zoo! Not|that|I|it|to|long|no more|than|you|longs|at|Van|Naghel|to|dine|but|if|you|then|so|set|are|on|relationships|for|sake|of|our|son|later|had|then|also|something|different|done|than|The|Hague|and|Scheveningen|around|to|cycle|had|then|your|former|acquaintances|to|the|understanding|brought|that|if|they|themselves|deign|you|to|know|in|that|holy|mystery|of|your|Place|it|at least|taken|simply|polite|would|been|be|your|wife|and|yourself|also|in|to|visit|in|their|home|your|wife|not|to|remain|deny|as if|she|still|your|mistress|was|That|remains|that|remains|always|so Not that I desire it, any more than you desire to dine with Van Naghel, but if you are so concerned about relationships, for the sake of our son later... you could have done something else than cycling around The Hague and Scheveningen - you could have made your former acquaintances understand that if they deign to know you in that holy mystery of your Place... it would have simply been polite to visit your wife and yourself in their home, not to keep denying your wife, as if she were still your mistress... - That remains, that always remains so! riep hij onmachtig, razend, bijna tot huilens toe. shouted|he|powerless|furious|almost|to|crying|point he shouted helplessly, furious, almost to the point of tears. Er zal nooit iets aan te veranderen zijn, al zijn we zestig, al zijn we tachtig! There|will|never|anything|to||change|be|even|are|we|sixty|even|are|we|eighty There will never be anything to change, whether we are sixty, whether we are eighty!

- Maar goed... zeide zij, als met een ingeving, die haar sterkte tegen de onredelijkheid van haar man in. But|well|said|she|as|with|an|inspiration|that|her|strength|against|the|unreasonable behavior|of|her|husband|in - But well... she said, as if with an inspiration, that gave her strength against the unreasonable behavior of her husband. Je wenscht het voor je zoon! You|wish|it|for|your|son You wish it for your son! Ik zal het doen! I|will|it|do I will do it! Ik zal met Bertha spreken, en IK , ik het eerst. I|will|with|Bertha|speak|and|I|I|it|first I will speak with Bertha, and I, I will do it first. Ik zal haar zeggen, wat ik van haar verlang, als van een zuster. I|will|her|to tell|what|I|of|her|expect|as|of|a|sister I will tell her what I expect from her, as from a sister. Maar ook wensch ik dan, dat jij de belangen - voor later, voor je zoon - bij jouw kennissen behartigt, en ook wensch ik dan, mij van den winter te laten prezenteeren aan het Hof... Ik heb er nooit aan gedacht, maar de menschen hebben er van het moment, dat wij hier zijn gekomen, den mond vol van gehad... en nu, nu zal ik het doen... Wat is er voor bezwaar tegen? But|also|wish|I|then|that|you|the|interests|for|later|for|your|son|among|your|acquaintances|advocates|and|also|wish|I|then|me|in|the|winter|to|let|present|to|the|court|I|have|it|never|to|thought|but|the||have|it|from|the|moment|that|we|here|are|come|the|mouth|full|of|had|and|now|now|will|I|it|do|What|is|there|for|objection|against But I also wish that you take care of the interests - for later, for your son - with your acquaintances, and I also wish to be presented at the Court this winter... I never thought of it, but people have been talking about it since the moment we arrived here... and now, now I will do it... What is there to object to? Dat we familie van De Staffelaer zullen coudoyeeren! That|we|family|of|The|Staffelaer|will|cohabitate That we will be related to the De Staffelaer family! Het kan mij wat schelen wie ik coudoyeer. It|can|me|a little|matter|who|I|coudoyeer I don't care who I honor. Ik had gedacht eenvoudig hier te leven, in de sympathie voor mijn familie, - maar als mij die dan brok voor brok wordt ontzegd - als er dan nog zulke ellendige pamfletten verschijnen als dit - als je me dan nog daarenboven verwijt, dat ik niet aan de toekomst van mijn zoon denk, - dan zal ik mijn gedragslijn veranderen, en dan zal ik met Bertha praten. I|had|thought|simply|here|to|live|in|the|sympathy|for|my|family|but|if|me|that|then|piece|for|piece|is|denied|if|there|then|still|such|miserable|pamphlets|appear|if|this|if|you|me|then|still|on top of that|blame|that|I|not|to|the|future|of|my|son|think|then|will|I|my|course of action|change|and|then|will|I|with|Bertha|talk I had thought it would be simple to live here, in sympathy for my family, - but when that is denied to me piece by piece - when such miserable pamphlets as this still appear - when you then also blame me for not thinking about my son's future, - then I will change my course of action, and I will talk to Bertha. Praat jij met je kennissen in de Plaats, en als je eenige fierheid hebt - weiger voortaan met ze om te gaan, wanneer ze je vrouw en jezelven ook niet erkennen als behoorende tot de hunnen. Do you talk|you|with|your|acquaintances|in|the|Place|and|if|you||pride|have|refuse|from now on|with|them|to|to|associate|when|they|your|wife|and|yourself|also|not|recognize|as|belonging|to|the|their kind You talk to your acquaintances in the Place, and if you have any pride - refuse to associate with them from now on, when they do not recognize your wife and yourself as belonging to them. Ik - ik verdraag het niet langer! I|I|tolerate|it|not|longer I - I can no longer tolerate it! Ik wenschte niets dan stilte, rust, sympathie, niets dan hier oud te worden bij mijn moeder en mijn zusters en broêrs, maar als er dan éclat moet zijn, niettegenstaande die doodeenvoudige verlangens - welnu, dan zal er dat éclat zijn: dat de menschen met recht kunnen zeggen: mevrouw Van der Welcke pousseert zich weêr in de kringen, waar zij altijd heeft thuis behoord. I|wished|nothing|but|silence|peace|sympathy|nothing|but|here|old|to|become|with|my|mother|and|my|sisters|and|brothers|but|if|there|then|éclat|must|be|notwithstanding|those|dead simple|desires|well then|then|will|there|that|éclat|be|that|the|people|with|right|can|say|Mrs|of|the|Welcke|pushes|herself|again|in|the|circles|where|she|always|has|home|belonged I wished for nothing but silence, peace, sympathy, nothing but to grow old here with my mother and my sisters and brothers, but if there must be éclat, despite those dead simple desires - well then, there will be that éclat: that people can rightly say: Mrs. Van der Welcke is pushing herself back into the circles where she has always belonged.

- Dan zal ik het alleen doen! Then|will|I|it|alone|do - Then I will do it alone! zeide zij. said|she she said. Ik ben gebrouilleerd met Adolfine, maar haar rommelkliek heb ik niet noodig. I|am|quarreled|with|Adolfine|but|her|gang of troublemakers|have|I|not|need I am on bad terms with Adolfine, but I do not need her nonsense. Ik geloof, dat er in Bertha nog wel eenige zusterlijke sympathie voor mij is, en ik zal met haar spreken, en zij mòet mij helpen. I|believe|that|there|in|Bertha|still|well|some|sisterly|sympathy|for|me|is|and|I|will|with|her|speak|and|she|must|me|help I believe that there is still some sisterly sympathy for me in Bertha, and I will speak to her, and she must help me. Maar je zal mij niet meer kunnen verwijten, dat ik niet denk aan de toekomst van mijn kind. But|you|will|me|not|anymore|be able to|blame|that|I|not|think|about|the|future|of|my|child But you can no longer blame me for not thinking about the future of my child. En ben je te zwak om je kennissen te toonen, wat je wenscht, - dan zal ik alleen, later, als de carrière van onzen zoon zwaar is - het recht hebben je te verwijten, wat jij me nu verwijt... And|are|you|too|weak|to|your|acquaintances|to|show|what|you||then|will|I|alone|later|when|the|career|of|our|son|hard|is|the|right|to have|you|to|blame|what|you|me|now|blame And if you are too weak to show your acquaintances what you wish, then I will alone, later, when our son's career is difficult - have the right to blame you for what you are now blaming me for...

- Verwijten... ik denk niet aan verwijten! Blame|I|think|not|of|blame - Blame... I do not think about blame! viel hij in, driftig, onlogisch, onredelijk. fell|he|in|angrily|illogical|unreasonable he fell in, angry, illogical, unreasonable. Ik denk alleen aan dat lamme blad... aan dat lamme blad... I|think|only|of|that|lame|leaf|||| I only think about that lame page... about that lame page...

- Ik ga naar den vent toe... ik zal hem op zijn gezicht!... I|go|to|the|guy|towards|I|will|him|in|his|face - I'm going to the guy... I'll hit him in the face!... ik zal hem op zijn gezicht slaan! I|will|him|in|his|face|hit I will hit him in the face!

Zij lachte schamper. She|laughed|scornfully She laughed scornfully.

- Als je dien vent op zijn gezicht wil slaan, Van der Welcke, ben ik je man! If|you|that|guy|in|his|face|wants|to hit|Van|the|Welcke|am|I|your|man - If you want to hit that guy in the face, Van der Welcke, I'm your man!

- Beste Gerrit, wees nu weêr niet de flinke ritmeester, met de sabel, die er maar op inhouwt, en alles denkt kapot en klein te kunnen slaan. Dear|Gerrit|be|now|again|not|the|tough|drill sergeant|with|the|saber|who|there|just|on|strikes|and|everything|thinks|broken|and|small|too|be able to|hit - Dear Gerrit, don't be the brave drum major again, with the saber, who just keeps hitting and thinks he can smash everything to pieces. En jij Van der Welcke, hoû je in Godsnaam kalm, als je de zaak niet wil verergeren. And|you|Van|the|Welcke|keep|you|in|God's name|calm|if|you|the|situation|not|want|worsen And you Van der Welcke, for God's sake, stay calm if you don't want to make things worse.

- Totaal niets, zei Paul filozofisch. Totally|nothing|said|Paul|philosophically - Absolutely nothing, Paul said philosophically.

SENT_CWT:AFkKFwvL=10.07 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=3.33 en:AFkKFwvL openai.2025-02-07 ai_request(all=237 err=0.00%) translation(all=189 err=0.00%) cwt(all=3425 err=2.86%)