×

LingQをより快適にするためCookieを使用しています。サイトの訪問により同意したと見なされます クッキーポリシー.

image

HET LATE LEVEN [part 1], Hoofdstuk 13

Hoofdstuk 13

- Ik ben gek! dacht hij, terwijl hij, na zijn middagmaal, vlug genomen in een restaurant in de stad, door den van storm nu opgierenden winternacht langs den Hoogen Weg liep naar Scheveningen.

Tragiesch zwiepten de bladlooze takkeboomen heen en weêr, als veegden zij de jagende wolken en in de scheurende schemerduisternis knipten hier en daar de lantarens als met oogen van helle spoken...

- Ik ben gek! Waarom heb ik haar dat alles verteld, ik, ik! die met dàmes nooit praten kan!

Hij liep tegen den wind in, boos op zichzelven en boos op den wind, als die hem tegenhield met verhinderende, openbreidende armen. De wind floot heel hoog in de lucht langs de opperste bladlooze twijgen en als door driftige vingers braken de twijgen en strooiden ze rondom hem neêr, en soms vlak voor zijn voeten viel, zwart, een zwaardere tak. - Hij liep voort, - zijn beenen sterker dan den wind, die hem tegenhield, die hem trok aan zijn flapperende jas - de handen in de zakken, den kraag op, diep de hoed in zijn oogen, en hij liep en liep zonder doel, alleen met een dorstig verlangen naar zee: zee, lucht en wind, om alles weg te waaien en te wasschen uit zijn brein, dat zoó zoû ziek worden van droomen... Was hij dan nog zoo een droomer steeds, ook al weêrsprak zijn geheel verder leven dien droom... Wat had hij plotseling tot die vrouw te gaan, dien middag haar zijn excuzes te maken, dat hij niet praten kon - en dan plotseling te praten... te praten als een jongen... haar dingen - vaagheden zijner jeugd - te vertellen, die hij nooit, aan wie ook, gezegd had, omdat ze niet waren dingen te zeggen, omdat ze, gezegd, niet meer waren... Wat stelde zij belang in zijn kinderspel en in zijn kindergedroom! Vermoedelijk had hij haar verveeld, misschien had zij om hem moeten lachen, met haar sceptiesch lachje van wereldvrouw, om zijn waarlijk te dwaze naïveteit - de naïveteit van een man - die gedacht, gewerkt en geleefd had, en die toch altijd een kind was gebleven - in sommige hoekjes van zijn ziel... Zoó schaamde hij zich over de herinnering aan àl wat hij haar had durven zeggen, zóó schaamde hij zich de onweêrstaanbare impulsie, die hem tot haar had doen spreken, te lang, over kinderjaren en kinderverbeeldingen, dat hij nu - als om zich weêr te herwinnen na die vreemde omtoovering in haar gezelschap - vocht met den wind, om zich sterk en een man te voelen... Huilende hing de wind aan zijn lichaam, sleepte zich meê aan zijn beenen, sloeg hem verblindende in het gezicht, maar hij liep voort: zijn sterke beenen liepen voort, met een brusken, regelmatigen stap, telkens krachtiger dan den wind, dien hij vertrapte en duwde van zijn pad weg...

- Ik weet niet wat het was, dacht hij; maar toen ik eenmaal alleen bij haar zat... moèst ik... moest ik het zeggen... Hoe kan ik met zooveel vaagheid in mij IETS zijn van praktisch nut voor de wereld! Vrouwen...? Hebben vrouwen in mijn leven ooit iets anders meêgeweefd, dan de meest banale draden... Heb ik ooit aan een vrouw woorden gezegd van toevertrouwing en onweêrhoudbare biecht, als ik dezen middag, zwak en omtooverd, heb moèten zeggen...? Waarom aan haar, waarom aan haar? Waarom niet aan anderen, vòor haar, en waarom aan haar het eerste... Moet mijn leven dan altijd blijven een onhandig tasten, van droom naar werkelijkheid en van werkelijkheid weêr naar droom?! Zeg mij, zèg mij dan toch: wat is er geweest voor allereersten aandrang in mij, om niet anders te kunnen dan haar die vreemde dingen te vertellen...! Zijn wij dan zoo onbewust, dat wij maar doen volgens de wetten der geheimste krachten in en over ons... Begrijp ik mijzelf, dat ik zoo heb gesproken... Dat ik zoo heb moeten spreken?! Het was als een verleiding... het was als een pad, dat helde naar heerlijke valleiën en het was alsof engelen of demonen - weet ik het - me duwden en duwden en fluisterden: ‘Zeg het àlles... en loop-af het pad... Je zal zien hoe mooi het is, je zal zien hoe mooi het wordt!' Zij, luisterde, stil, onbewegelijk... Wat dacht zij... Denkelijk niets... Zij hoorde niets, zij voelde niets... Als zij nu aan mij denkt, dan denkt zij als aan een gek, minstens als aan een zonderling... Wie is zij? Een vrouw-van-de-wereld geweest... die wereld juist, die ik haat... Wat is er in haar leven omgegaan... Uit ijdelheid heeft zij getrouwd een ouderen man... Toen een moment van passie... tusschen haar en Hans... Wat is er verder in haar geweest, wat is er verder in haar! Niets! De onbeduidende kleinte van allen, die haar gelijk zijn: menschen, die niet denken, die niet leven; menschen, die bestaan als poppen, met poppen-hersenen, en poppenzielen... in een poppenwereld van kleinte! Wat doe ik tusschen hen! O, niet, dat ik groot ben; niet, dat ik meer beduid, maar om iets te kunnen doen - voor de wereld - moet ik leven tusschen mènschen... andere menschen dan zij... of moet ik leven, alleen... in mijzelven... Zoo was het slingeren altijd: doen, droomen, doen, droomen... Maar nooit nog was het geweest die verleiding, dat wegtrekken van mijn ziel naar mollige valleiën van alvergetelheid en die wellust me te laten meêslepen als door ziele-magnetisme, door de vreemde sympathie in een vrouweziel! Is het dan zoo, in werkelijkheid... Is het, louter dan, een schijn van liefde? Liefde... die was er nooit: wist ik wat het was! Is er dan eéne, is er een Enkele? Kàn het, dat wij heel laat nog vinden... O, ik woû, dat de wind ze waaide weg uit mijn hoofd en mijn hart àl die vaagheid... en me sterk en eenvoudig achterliet... om alleen te doen... alleen te doèn... Nu WIL ik er niet meer aan denken...

En hij versnelde zijn stap, hij vocht krachtiger tegen den wind, als met een worstelaar gelijk van kracht, en toen hij eindelijk de zee daar zag, bleek schuimende onder den zwarten wolkennacht en huilende met duizende stemmen, dacht hij:

- Het was alles éen oogenblik van dwaasheid... Het was iets, dat niet was... Gesproken heb ik als ik niet had moeten spreken, maar wat ik gezegd heb... was niets... en verwaait op dit zelfde oogenblik... uit mijn hart... en uit mijn hoofd.

- - - - - - - - - - - - - -

Maar den volgenden dag, wordende wakker uit een kalmen slaap, vroeg hij integendeel zich af:

- Zijn juist de onuitsprekelijke dingen van onszelve... niet van het allerdiepste belang voor ons... en voor wie ze ons deden raden...

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

Hoofdstuk 13 Capítulo Chapter 13 Capítulo 13

- Ik ben gek! Eu|estou|louco - I'm crazy! - Eu estou louco! dacht hij, terwijl hij, na zijn middagmaal, vlug genomen in een restaurant in de stad, door den van storm nu opgierenden       winternacht langs den Hoogen Weg liep naar Scheveningen. ||||||||||||||||||||aufkommenden|||||||| pensou|ele|enquanto|ele|após|sua|refeição|rapidamente|tomada|em|um|restaurante|em|a|cidade|através|o|de|tempestade|agora|crescente|noite de inverno|ao longo de|o|Alto|Caminho|caminhou|para|Scheveningen he thought, as, after his midday meal, quickly taken at a restaurant in town, he walked through the winter night now rising from storm along the Hoogen Weg toward Scheveningen. pensou ele, enquanto, após seu almoço, rapidamente tomado em um restaurante na cidade, caminhava pela estrada alta em uma noite de inverno que agora se levantava com a tempestade em direção a Scheveningen.

Tragiesch zwiepten de bladlooze takkeboomen heen en weêr, als veegden zij de jagende wolken en in de scheurende schemerduisternis knipten hier en daar de lantarens als met oogen van helle spoken... tragisch|||blattlosen|Zweige|||||sie fegten|||jagenden|||||reißenden|Dämmerlicht|blitzten||||||||||| Trágico|balançavam|os|sem folhas|árvores de galhos|para frente|e|para trás|como|varriam|elas|as|perseguindo|nuvens|e|na|a|rasgante|penumbra|piscavam|aqui|e|lá|as|lanternas|como|com|olhos|de|brilhantes|fantasmas Tragically, the leafless branch trees swayed to and fro, as if sweeping the chasing clouds, and in the tearing twilight darkness the lanterns here and there blinked as if with eyes of infernal ghosts.... Tragicamente, as árvores sem folhas balançavam para frente e para trás, como se estivessem varrendo as nuvens fugidias e, na escuridão rasgada do crepúsculo, as lanternas piscavam aqui e ali como se fossem olhos de fantasmas brilhantes...

- Ik ben gek! Eu|estou|louco - I'm crazy! - Eu estou louco! Waarom heb ik haar dat alles verteld, ik, ik! Por que|tenho|eu|a ela|isso|tudo|contei|eu|eu Why did I tell her all that, me, me! Por que eu contei tudo isso a ela, eu, eu! die met dàmes nooit praten kan! ||Damen||| que|com|garotas|nunca|falam|pode Who can never talk to dàmes! aquele que nunca consegue falar com damas!

Hij liep tegen den wind in, boos op zichzelven en boos op den wind, als die hem tegenhield met verhinderende, openbreidende armen. |||||||||||||||||aufhielt||verhindernden|ausbreitenden| Ele|caminhava|contra|o|vento|em|bravo|consigo mesmo||e|bravo|contra|o|vento|como|que|o|impediu|com||abrindo|braços He walked against the wind, angry at himself and angry at the wind as it stopped him with impeding, opening arms. Ele caminhava contra o vento, bravo consigo mesmo e bravo com o vento, como se este o impedisse com braços abertos e obstinados. De wind floot heel hoog in de lucht langs de opperste bladlooze twijgen en als door driftige vingers braken de twijgen en strooiden ze rondom hem neêr, en soms vlak voor zijn voeten viel, zwart, een zwaardere tak. ||||||||||obersten||||||||||||streuten||||||||||||||schwerer| O|vento|soprou|muito|alto|em|o|ar|ao longo de|os|superiores|sem folhas|ramos|e|como|por|impetuosos|dedos|quebraram|os|ramos|e|espalharam|eles|ao redor de|dele|para baixo|e|às vezes|bem|diante de|seus|pés|caiu|preto|um|mais pesado|galho The wind whistled very high in the air along the supreme leafless twigs, and as if by adrift fingers the twigs broke and scattered them all around him, and sometimes just before his feet fell, black, a heavier branch. O vento assobiava bem alto no ar ao longo dos galhos superiores sem folhas e, como por dedos impetuosos, os galhos quebravam e se espalhavam ao seu redor, e às vezes, bem diante de seus pés, caía, negra, uma ramificação mais pesada. - Hij liep voort, - zijn beenen sterker dan den wind, die hem tegenhield, die hem trok aan zijn flapperende jas - de handen in de zakken, den kraag op, diep de hoed in zijn oogen, en hij liep en liep zonder doel, alleen met een dorstig verlangen naar zee: zee, lucht en wind, om alles weg te waaien en te wasschen uit zijn brein, dat zoó zoû ziek worden van droomen... Was hij dan nog zoo een droomer       steeds, ook al weêrsprak zijn geheel verder leven dien droom... Wat had hij plotseling tot die vrouw te gaan, dien middag haar zijn excuzes te maken, dat hij niet praten kon - en dan plotseling te praten... te praten als een jongen... haar dingen - vaagheden zijner jeugd - te vertellen, die hij nooit, aan wie ook, gezegd had, omdat ze niet waren dingen te zeggen, omdat ze, gezegd, niet meer waren... Wat stelde zij belang in zijn kinderspel en in zijn kindergedroom! |||||||||||||||||flatternde||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||so||||||||||||Träumer||||widersprach||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||Unklarheiten seiner Jugend||||||||||||||||||||||||||||||||||||Kindheitsträume Ele|caminhava|adiante|suas|pernas|mais fortes|do que|o|vento|que|ele|impedia|que|ele|puxava|de|seus|||||em|||||||||em|seu||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||sonho de criança - Hij liep voort, - zijn beenen sterker dan den wind, die hem tegenhield, die hem trok aan zijn flapperende jas - de handen in de zakken, den kraag op, diep de hoed in zijn oogen, en hij liep en liep zonder doel, alleen met een dorstig verlangen naar zee: zee, lucht en wind, om alles weg te waaien en te wasschen uit zijn brein, dat zoó zoû ziek worden van droomen... Was hij dan nog zoo een droomer steeds, ook al weêrsprak zijn geheel verder leven dien droom... Wat had hij plotseling tot die vrouw te gaan, dien middag haar zijn excuzes te maken, dat hij niet praten kon - en dan plotseling te praten... te praten als een jongen... haar dingen - vaagheden zijner jeugd - te vertellen, die hij nooit, aan wie ook, gezegd had, omdat ze niet waren dingen te zeggen, omdat ze, gezegd, niet meer waren... Wat stelde zij belang in zijn kinderspel en in zijn kindergedroom! - Ele continuou a andar, - suas pernas mais fortes que o vento, que o detinha, que o puxava pela sua jaqueta esvoaçante - as mãos nos bolsos, a gola levantada, o chapéu bem profundo sobre os olhos, e ele caminhava e caminhava sem destino, apenas com um desejo sedento pelo mar: mar, ar e vento, para levar tudo embora e lavar de sua mente, que assim poderia adoecer de sonhos... Será que ele ainda era um sonhador, mesmo que toda sua vida posterior contradissesse esse sonho... O que o levou de repente a ir até aquela mulher, naquela tarde, pedir desculpas a ela por não conseguir falar - e então, de repente, falar... falar como um garoto... contar a ela coisas - vaguidões de sua juventude - que ele nunca havia dito a ninguém, porque não eram coisas a serem ditas, porque, uma vez ditas, não eram mais... O que ela se importava com seu jogo de criança e com seus sonhos de criança! Vermoedelijk had hij haar verveeld, misschien had zij om hem moeten lachen, met haar sceptiesch lachje van wereldvrouw, om zijn waarlijk te dwaze naïveteit - de naïveteit van een man - die gedacht, gewerkt en geleefd had, en die toch altijd een kind was gebleven - in sommige hoekjes van zijn ziel... Zoó schaamde hij zich over de herinnering aan àl wat hij haar had durven zeggen, zóó schaamde hij zich de onweêrstaanbare impulsie, die hem tot haar had doen spreken, te lang, over kinderjaren en kinderverbeeldingen, dat hij nu - als om zich weêr te herwinnen na die vreemde omtoovering in haar gezelschap - vocht met den wind, om zich sterk en een man te voelen... Huilende hing de wind aan zijn lichaam, sleepte zich       meê aan zijn beenen, sloeg hem verblindende in het gezicht, maar hij liep voort: zijn sterke beenen liepen voort, met een brusken, regelmatigen stap, telkens krachtiger dan den wind, dien hij vertrapte en duwde van zijn pad weg... ||||langweilig||||||||||skeptisch|||||||||||Naivität||||||||||||||||||||Ecken||||||||||||||||||||||||unwiderstehlichen||||||||||||||Kinderfantasien|||||||||wiedergewinnen||||Verzauberung||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||plötzlichen|||||||||||||||| Provavelmente|tinha|ele|ela|entediado|talvez|tinha|ela|para|ele|deveria|rir|com|seu|cético|sorriso|de|mulher do mundo|por|sua|verdadeiramente|tão|tola|ingenuidade|a|ingenuidade|de|um|homem|que|pensado|trabalhado|e|vivido|tinha|e|que|ainda|sempre|um|criança|era|permanecido|em|alguns|cantos|de|sua|alma|Assim|envergonhou|ele|a si mesmo|sobre|a|lembrança|a|tudo|o que|ele|ela|tinha|ousar|dizer|tão|envergonhou|ele|a si mesmo|a|irresistível|impulso|que|o|a|ela|tinha|feito|falar|a|muito|sobre|anos de criança|e|imaginações infantis|que|ele|agora|como|para|a si mesmo|novamente|a|recuperar|após|aquela|estranha|transformação|em|sua|companhia|lutou|contra|o|vento|para|a si mesmo|forte|e|um|homem|a|sentir|Chorando|pendia|o|vento|em|seu|corpo|arrastava|a si mesmo|junto|em|suas|||o|ofuscante|em|o|rosto|mas|ele|caminhou|adiante|suas|fortes||caminhavam|adiante|com|um|brusco|regular|passo|cada vez|mais forte|do que|o|vento|que|ele|pisoteava|e|empurrava|de|seu|caminho|longe Vermoedelijk had hij haar verveeld, misschien had zij om hem moeten lachen, met haar sceptiesch lachje van wereldvrouw, om zijn waarlijk te dwaze naïveteit - de naïveteit van een man - die gedacht, gewerkt en geleefd had, en die toch altijd een kind was gebleven - in sommige hoekjes van zijn ziel... Zoó schaamde hij zich over de herinnering aan àl wat hij haar had durven zeggen, zóó schaamde hij zich de onweêrstaanbare impulsie, die hem tot haar had doen spreken, te lang, over kinderjaren en kinderverbeeldingen, dat hij nu - als om zich weêr te herwinnen na die vreemde omtoovering in haar gezelschap - vocht met den wind, om zich sterk en een man te voelen... Huilende hing de wind aan zijn lichaam, sleepte zich meê aan zijn beenen, sloeg hem verblindende in het gezicht, maar hij liep voort: zijn sterke beenen liepen voort, met een brusken, regelmatigen stap, telkens krachtiger dan den wind, dien hij vertrapte en duwde van zijn pad weg... Provavelmente, ele a havia entediado, talvez ela tivesse que rir dele, com seu sorriso cético de mulher do mundo, por sua verdadeira e tola ingenuidade - a ingenuidade de um homem - que pensou, trabalhou e viveu, e que ainda assim sempre permaneceu uma criança - em alguns cantos de sua alma... Assim, ele se envergonhava da lembrança de tudo o que ousou dizer a ela, assim se envergonhava do impulso irresistível que o fez falar com ela, por muito tempo, sobre a infância e as imaginações infantis, que agora - como para se recuperar daquela estranha transformação em sua companhia - lutava contra o vento, para se sentir forte e um homem... Chorando, o vento se agarrava ao seu corpo, arrastava-se com suas pernas, batia-lhe ofuscante no rosto, mas ele continuava a andar: suas pernas fortes continuavam a andar, com um passo brusco e regular, cada vez mais forte do que o vento, que ele pisoteava e empurrava para fora de seu caminho...

- Ik weet niet wat het was, dacht hij; maar toen ik eenmaal alleen bij haar zat... moèst ik... moest ik het zeggen... Hoe kan ik met zooveel vaagheid in mij IETS zijn van praktisch nut voor de wereld! ||||||||||||||||musste||||||||||||||||||||| Eu|sei|não|o que|isso|era|pensou|ele|mas|quando|eu|uma vez|sozinho|perto de|dela|estava|tinha que|eu|tinha que|eu||||||com|tanta|vaguidade|em|mim|ALGO|ser|de|prático|utilidade|para|o|mundo - I don't know what it was, he thought; but once I sat alone with her ... I had to ... had to say it ... How could I, with so much vagueness in me, be ANYTHING of practical use to the world! - Eu não sei o que era, pensou ele; mas quando finalmente fiquei sozinho com ela... eu tinha que... tinha que dizer... Como posso ser algo de utilidade prática para o mundo com tanta vaguidade dentro de mim! Vrouwen...? Mulheres Women...? Mulheres...? Hebben vrouwen in mijn leven ooit iets anders meêgeweefd, dan de meest banale draden... Heb ik ooit aan een vrouw woorden gezegd van toevertrouwing en onweêrhoudbare biecht, als ik dezen middag, zwak en omtooverd, heb moèten zeggen...? ||||||||mitgewebt|||||Fäden||||||||||Vertrauen|||Beichte|||||||verzaubert||müssen| Têm|mulheres|na|minha|vida|alguma vez|algo|diferente|entrelaçado|do que|os|mais|banais|fios|Eu|eu|alguma vez|a|uma|mulher|palavras|dito|de|confiança|e|irresistível|confissão|quando|eu|este|tarde|fraco|e|encantado|eu|de que|dizer Did women in my life ever weave with me anything but the most banal threads... Have I ever said to a woman words of confession and unswerving confession, as I have had to say this afternoon, weak and transformed,...? As mulheres...? Waarom aan haar, waarom aan haar? Por que|a|ela|por que|a|ela Why to her, why to her? Por que a ela, por que a ela? Waarom niet aan anderen, vòor haar, en waarom aan haar het eerste... Moet mijn leven dan altijd blijven een onhandig tasten, van droom naar werkelijkheid en van werkelijkheid weêr naar droom?! ||||vor|||||||||||||||||||||||||| Por que|não|a|outros|antes de|ela|e|por que|a|ela|o|primeiro|Deve|meu|vida|então|sempre|continuar|um|desajeitado|tatear|de|sonho|para|realidade|e|de|realidade|de novo|para|sonho Why not to others, before her, and why to her first... Must my life always remain a clumsy groping, from dream to reality and from reality back to dream?! Por que não a outros, antes dela, e por que a ela primeiro... Minha vida deve sempre continuar sendo uma busca desajeitada, de sonho para a realidade e da realidade de volta ao sonho?! Zeg mij, zèg mij dan toch: wat is er geweest voor allereersten aandrang in mij, om niet anders te kunnen dan haar die vreemde dingen te vertellen...! Diga|me|diga|me|então|de fato|o que|é|houve|sido|para|primeiros|impulso|em|mim|para|não|de outra forma|a|poder|então|a|aquelas|estranhas|coisas|a|contar Tell me, tell me: what was the very first urge in me to tell her these strange things...! Diga-me, diga-me então: o que houve antes do primeiro impulso em mim, para não poder fazer outra coisa senão contar a ela aquelas coisas estranhas...! Zijn wij dan zoo onbewust, dat wij maar doen volgens de wetten der geheimste krachten in en over ons... Begrijp ik mijzelf,       dat ik zoo heb gesproken... Dat ik zoo heb moeten spreken?! |||||||||||||geheimsten||||||||||||||||||| Somos|nós|então|tão|inconscientes|que|nós|apenas|agimos|de acordo com|das|leis|das|mais secretas|forças|em|e|sobre|nós|Entendo|eu|a mim mesmo|que|eu|tão|tenho|falado|Que|eu|tão|tenho|de que|falar Are we then so unconscious, that we but do according to the laws of the most secret forces within and about us... Do I understand myself, that I have spoken like this... That I have had to speak like this! Estamos tão inconscientes assim, que apenas agimos de acordo com as leis das forças mais secretas dentro e sobre nós... Entendo a mim mesmo, que falei assim... Que tive que falar assim?! Het was als een verleiding... het was als een pad, dat helde naar heerlijke valleiën en het was alsof engelen of demonen - weet ik het - me duwden en duwden en fluisterden: ‘Zeg het àlles... en loop-af het pad... Je zal zien hoe mooi het is, je zal zien hoe mooi het wordt!' ||||Verführung|||||||neigte|||Täler|||||Engel||Dämonen|||||drückten||drückten||flüsterten|||||||||||||||||||||| Isso|era|como|uma|tentação|isso|era|como|um|caminho|que|inclinava|para||vales|e|isso|era|como se|anjos|ou|demônios|sei|eu|isso|me|empurravam|e|empurravam|e|sussurravam|Diga|isso|tudo|e|||o|caminho|Você|verá|verá|como|bonito|isso|é|você|verá|verá|como|bonito|isso|se tornará It was like a temptation ... it was like a path, sloping toward delicious valleys and it was as if angels or demons - I don't know - were pushing and shoving and whispering to me, "Say it àll ... and walk-down the path ... You'll see how beautiful it is, you'll see how beautiful it becomes! Era como uma sedução... era como um caminho que levava a vales maravilhosos e era como se anjos ou demônios - sei lá - me empurrassem e sussurrassem: 'Diga tudo... e siga o caminho... Você verá como é bonito, você verá como ficará bonito!' Zij, luisterde, stil, onbewegelijk... Wat dacht zij... Denkelijk niets... Zij hoorde niets, zij voelde niets... Als zij nu aan mij denkt, dan denkt zij als aan een gek, minstens als aan een zonderling... Wie is zij? |||bewegungslos|||||||||||||||||||||||||||||||| Ela|ouviu|silenciosamente|imóvel|O que|pensou|ela|Provavelmente|nada|Ela|ouviu|nada|ela|sentiu|nada|Se|ela|agora|em|mim|pensa|então|pensa|ela|como|em|um|louco|pelo menos|como|em|um|esquisito|Quem|é|ela She, listened, silent, unmoving... What was she thinking... Probably nothing... She heard nothing, she felt nothing... When she thinks of me now, she thinks like a madman, at least like an eccentric... Who is she? Ela, ouvia, em silêncio, imóvel... O que ela pensava... Provavelmente nada... Ela não ouviu nada, ela não sentiu nada... Se agora ela pensa em mim, pensa como em um louco, pelo menos como em um excêntrico... Quem é ela? Een vrouw-van-de-wereld geweest... die wereld juist, die ik haat... Wat is er in haar leven omgegaan... Uit ijdelheid heeft zij getrouwd een ouderen man... Toen een moment van passie... tusschen haar en Hans... Wat is er verder in haar geweest, wat is er verder in haar! ||||||||||||||||||umgegangen|||||||||||||||||||||||||||||| Uma||de|||sido|||||||o que|é|há|em|ela|||||||||||||||||||||||||||||||| Been a woman-of-the-world... That very world that I hate... What went on in her life... Out of vanity she married an elderly man... Then a moment of passion... between her and Hans... What else has been in her, what else is in her! Uma mulher do mundo... aquele mundo que eu odeio... O que aconteceu em sua vida... Por vaidade, ela se casou com um homem mais velho... Então, um momento de paixão... entre ela e Hans... O que mais houve nela, o que mais houve nela! Niets! Nada Nothing! Nada! De onbeduidende kleinte van allen, die haar gelijk zijn: menschen, die niet denken, die niet leven; menschen, die bestaan als poppen, met poppen-hersenen, en poppenzielen... in een poppenwereld van kleinte! ||Kleinheit||||||||||||||||||||puppen|Puppenhirnen||Puppenseelen|||Puppenwelt|| O|insignificante|pequenez|de|todos|que|a|iguais|são|pessoas|que|não|pensam|que|não|vivem|pessoas|que|existem|como|bonecas|com|||e|almas de boneca|em|um|mundo de boneca|de|pequenez The insignificant smallness of all, who are her equal: human beings, who do not think, who do not live; human beings, who exist as dolls, with doll-brains, and doll-souls ... in a doll-world of smallness! A insignificância de todos, que são como ela: pessoas que não pensam, que não vivem; pessoas que existem como bonecas, com cérebros de boneca e almas de boneca... em um mundo de bonecas de insignificância! Wat doe ik tusschen hen! O que|faço|eu|entre|eles What am I doing between them! O que estou fazendo entre eles! O, niet, dat ik groot ben; niet, dat ik meer beduid, maar om iets te kunnen doen - voor de wereld - moet ik leven tusschen mènschen... andere menschen dan zij... of moet ik leven, alleen... in mijzelven... Zoo was het slingeren altijd: doen, droomen, doen, droomen... Maar nooit nog was het geweest die verleiding, dat wegtrekken van mijn ziel naar mollige valleiën van alvergetelheid en die wellust me te laten meêslepen als door ziele-magnetisme, door de vreemde sympathie in een vrouweziel! ||||||||||bedeuten||||||||||||||Menschen|||||||||||||||schwingen|||||||||||||||Abziehen||||||||Allverheiligheid|||||||||||Seelenmagnetismus|||||||Frauenseele Oh|não|que|eu|grande|sou|não|que|eu|mais|significo|mas|para|algo|a|poder|fazer|para|o|mundo|devo|eu|viver|entre|homens|outros||do que|eles|ou|devo|eu|viver|sozinho|em|mim mesmo|Assim|era|isso|oscilar|sempre|fazer|sonhar|fazer|sonhar|Mas|nunca|mais|foi|isso|sido|aquela|tentação|que|afastamento|de|minha|alma|para|suaves|vales|de|insignificância|e|aquela|luxúria|me|a|deixar|arrastar|como|por||magnetismo|por|a|estranha|simpatia|em|uma|alma feminina Oh, not that I am great; not that I am more significant, but in order to do something - for the world - I must live among... other people than they are... or I must live alone... within myself... So the swaying was always: doing, dreaming, doing, dreaming... But never before had it been that temptation, that drawing of my soul to plump valleys of oblivion and that lust to let myself be carried away as if by soul-magnetism, by the strange sympathy in a woman's soul! Oh, não que eu seja grande; não que eu signifique mais, mas para poder fazer algo - pelo mundo - eu preciso viver entre pessoas... outras pessoas do que elas... ou devo viver, sozinho... em mim mesmo... Assim foi sempre a oscilação: fazer, sonhar, fazer, sonhar... Mas nunca foi aquela sedução, aquele puxão da minha alma para os vales gordinhos de todo o esquecimento e aquela luxúria me arrastando como por magnetismo da alma, pela estranha simpatia em uma alma feminina! Is het dan zoo, in werkelijkheid... Is het, louter dan, een schijn van liefde? É|isso|então|assim|na|realidade|É|isso|apenas|então|um|aparência|de|amor Is it so then, in reality ... Is it, mere then, an appearance of love? É assim, na realidade... É apenas uma ilusão de amor? Liefde... die was er nooit: wist ik wat het was! Amor|que|era|lá|nunca|soubesse|eu|o que|isso|era Love ... it was never there: did I know what it was! Amor... isso nunca existiu: eu sabia o que era! Is er dan eéne, is er een Enkele? É|há|então|uma|é|há|uma|única Then is there a One, is there a Some? Há então um, há um único? Kàn het, dat wij heel laat nog vinden... O, ik woû, dat de wind ze waaide weg uit mijn hoofd en mijn hart àl die vaagheid... en me sterk en eenvoudig achterliet... om alleen te doen... alleen te doèn... Nu WIL ik er niet meer aan denken... ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||tun|||||||| Pode|isso|que|nós|muito|tarde|ainda|encontrar|Oh|eu|desejava|que|o|vento|elas|soprasse|longe|de|meu|cabeça|e|meu|coração|toda|aquela|confusão|e|me|forte|e|simples|deixasse|para|sozinho|a|fazer|sozinho|a|fazer|Agora|QUERO|eu|disso|não|mais|a|pensar Can it be, that we find very late... Oh, I wish, that the wind blew them away from my head and my heart àll that vagueness... and left me strong and simple... to do alone... to do alone... Now I don't WANT to think about it anymore.... É possível que encontremos muito tarde... Oh, eu gostaria que o vento levasse toda essa confusão da minha cabeça e do meu coração... e me deixasse forte e simples... para fazer sozinho... fazer sozinho... Agora eu NÃO QUERO mais pensar nisso...

En hij versnelde zijn stap, hij vocht krachtiger tegen den wind, als met een worstelaar gelijk van kracht, en toen hij eindelijk de zee daar zag, bleek schuimende onder den zwarten wolkennacht en huilende met duizende stemmen, dacht hij: ||beschleunigte||||||||||||Ringer|||||||||||||||||Wolkennacht||||||| E|ele|acelerou|seu|passo|ele|lutou|mais forte|contra|o|vento|como|com|um|lutador|igual|de|força|e|então|ele|finalmente|o|mar|lá|viu|parecia|espumante|sob|a|negra|noite de nuvens|e|uivante|com|milhares|vozes|pensou|ele And he quickened his step, he fought more vigorously against the wind, as with a wrestler equal in strength, and when at last he saw the sea there, pale foaming under the black cloud night and howling with a thousand voices, he thought: E ele acelerou o passo, lutou com mais força contra o vento, como um lutador de igual força, e quando finalmente viu o mar ali, espumando sob a noite negra de nuvens e uivando com milhares de vozes, pensou:

- Het was alles éen oogenblik van dwaasheid... Het was iets, dat niet was... Gesproken heb ik als ik niet had moeten spreken, maar wat ik gezegd heb... was niets... en verwaait       op dit zelfde oogenblik... uit mijn hart... en uit mijn hoofd. ||||||Dummheit||||||||||||||||||||||||verblasst||||||||||| O|foi|tudo|um|momento|de|tolice|O|foi|algo|que|não|era|Falado|eu|eu|como|eu|não|tinha|dever|falar|mas|o que|eu|disse|eu|era|nada|e|se dissipa|neste|este|mesmo|momento|de|meu|coração|e|de|minha|cabeça - It was all one moment of foolishness... It was something, which was not... Spoken I have when I should not have spoken, but what I said... was nothing... and is blowing away at this same moment... from my heart... and from my head. - Foi tudo um momento de loucura... Foi algo que não existia... Falei quando não deveria ter falado, mas o que eu disse... foi nada... e se dissipa neste mesmo momento... do meu coração... e da minha cabeça.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Maar den volgenden dag, wordende wakker uit een kalmen slaap, vroeg hij integendeel zich af: Mas|o|seguinte|dia|ao ser|acordado|de|um|tranquilo|sono|perguntou|ele|ao contrário|a si mesmo|de But the next day, waking from a calm sleep, he on the contrary wondered: Mas no dia seguinte, ao acordar de um sono tranquilo, ele se perguntou:

- Zijn juist de onuitsprekelijke dingen van onszelve... niet van het allerdiepste belang voor ons... en voor wie ze ons deden raden... |||unaussprechlichen|||||||von allergrößter|||||||||| São|exatamente|dos|inexprimíveis|coisas|de|nós mesmos|não|de||mais profundo|importância|para|nós|e|para|quem|as|nós|fizeram|adivinhar - Are not the very unspeakable things of ourselves... of the very deepest importance to us... and to whom they made us guess.... - Não são exatamente as coisas inexprimíveis de nós mesmos... de importância extrema para nós... e para aqueles que nos fizeram adivinhar...?

SENT_CWT:AFkKFwvL=11.94 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=4.91 pt:AFkKFwvL openai.2025-01-22 ai_request(all=41 err=0.00%) translation(all=34 err=0.00%) cwt(all=1082 err=17.93%)