×

LingQをより快適にするためCookieを使用しています。サイトの訪問により同意したと見なされます クッキーポリシー.

image

2 - Ο Χάρι Πότερ και η Κάμαρα με τα Μυστικά (AudioBo...), 12. Το πολυχυμικό φίλτρο (2)

12. Το πολυχυμικό φίλτρο (2)

Με λίγη τύχη, ο Μαλφόι θα έπαιρνε σε λίγο ένα καλό μάθημα.

Μόλις ο Χάρι και ο Ρον έφαγαν την τρίτη μερίδα χριστουγεννιάτικου κέικ, η Ερμιόνη τους πήρε άρον άρον από την τραπεζαρία για να τελειοποιήσουν το σχέδιό τους.

"Θα χρειαστούμε κάτι από τα άτομα στα οποία θα μεταμορφωθούμε", είπε με φυσικότητα η Ερμιόνη, σαν να τους έστελνε στο σούπερ μάρκετ να αγοράσουν απορρυπαντικό. "Και φυσικά είναι προτιμότερο να πάρετε κάτι από τον Κράμπε και τον Γκόιλ - είναι οι καλύτεροι φίλοι του Μαλφόι και θα τους τα πει όλα. Πρέπει επίσης να φροντίσουμε να μην εμφανιστούν ξαφνικά οι πραγματικοί Κράμπε και Γκόιλ την ώρα που θα "εξομολογούμε" τον Μαλφόι."

"Τα έχω σκεφτεί όλα", συνέχισε ήρεμα, αγνοώντας την ταραγμένη έκφραση στα πρόσωπα του Χάρι και του Ρον. Τους παρουσίασε δύο μεγάλα κέικ σοκολάτας. "Τους έχω βάλει ένα απλό υπνωτικό φίλτρο. Εσείς το μόνο που χρειάζεται να κάνετε, είναι να φροντίσετε να πέσουν στα χέρια του Κράμπε και του Γκόιλ. Ξέρετε τι λαίμαργοι που είναι, θα τα καταβροχθίσουν εν ριπή οφθαλμού. Μόλις κοιμηθούνε, κόψτε μερικές τρίχες από τα μαλλιά τους και μετά κρύφτε τους στο ντουλάπι με τις σκούπες".

Ο Χάρι και ο Ρον κοιτάχτηκαν δύσπιστα.

"Ερμιόνη, δε νομίζω..." είπε ο Χάρι.

"Φοβάμαι πως θα..." είπε ο Ρον.

Αλλά στα μάτια της Ερμιόνης υπήρχε μια μεταλλική λάμψη, η οποία θύμιζε πολύ εκείνη που είχε μερικές φορές η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.

"Το φίλτρο θα είναι άχρηστο χωρίς τις τρίχες του Κράμπε και του Γκόιλ", τους είπε αυστηρά, "θέλετε να ανακρίνουμε τον Μαλφόι, ναι ή όχι;"

"Καλά, καλά", είπε ο Χάρι. "Εσύ, όμως, τίνος τα μαλλιά θα κόψεις;"

"Το έχω φροντίσει ήδη!" είπε κεφάτα η Ερμιόνη, βγάζοντας ένα μπουκαλάκι από την τσέπη της, μέσα στο οποίο υπήρχε μία και μοναδική τρίχα, "Θυμόσαστε την πάλη μου με τη Μίλισεντ Μπούλστροουντ στο μάθημα της μονομαχίας; Μια τρίχα της κόλλησε στα ρούχα μου όταν προσπαθούσε να με στραγγαλίσει! Κι έχει πάει σπίτι της για τα Χριστούγεννα. Αρκεί λοιπόν να πω στους Σλίθεριν ότι άλλαξα γνώμη και γύρισα πίσω".

Όταν η Ερμιόνη πετάχτηκε να ρίξει μια ματιά στο φίλτρο, ο Ρον στράφηκε στον Χάρι με το φόβο αποτυπωμένο στο πρόσωπό του.

"Και να θέλαμε να βγάλουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια, τόσο καλά δε θα τα καταφέρναμε", του είπε.

Αλλά, προς μεγάλη έκπληξη του Χάρι και του Ρον, η πρώτη φάση του σχεδίου εκτελέστηκε σύμφωνα με τις προβλέψεις της Ερμιόνης. Μετά το χριστουγεννιάτικο τσάι ο Χάρι και ο Ρον κρύφτηκαν στο έρημο χολ της εισόδου και περίμεναν τον Κράμπε και τον Γκόιλ, οι οποίοι είχαν μείνει μόνοι στο τραπέζι του Σλίθεριν και καταβρόχθιζαν το τέταρτο κομμάτι τούρτας. Ο Χάρι ακούμπησε τα κέικ πάνω στην κουπαστή της σκάλας. Όταν είδαν τον Κράμπε και τον Γκόιλ να μπαίνουν στο χολ της εισόδου, ο Χάρι και ο Ρον κρύφτηκαν πίσω από μια πανοπλία, δίπλα στην εξώπορτα.

"Μα πόσα χωράει το στομάχι τους;" ψιθύρισε έκπληκτος ο Ρον στον Χάρι τη στιγμή που ο Κράμπε έδειχνε χαρούμενος τα κέικ στον Γκόιλ και ορμούσαν πάνω τους.

Μπουκώθηκαν χαμογελώντας ηλίθια. Έφαγαν για λίγο λαίμαργα, με ύφος θριαμβευτικό. Κι ύστερα, χωρίς την παραμικρή αλλαγή στην έκφρασή τους, σωριάστηκαν ανάσκελα στο πάτωμα.

Το πιο δύσκολο ήταν να τους κρύψουν στο ντουλάπι στην άλλη άκρη του χολ. Μόλις τους στρίμωξαν ανάμεσα στις σφουγγαρίστρες και τους κουβάδες, ο Χάρι έκοψε ένα τσουλούφι από το κεφάλι του Γκόιλ και ο Ρον ξερίζωσε μερικές τρίχες του Κράμπε. Πήραν και τα παπούτσια τους, γιατί τα δικά τους ήταν πολύ πιο μικρό νούμερο από του Γκόιλ και του Κράμπε.

Ύστερα, έκπληκτοι ακόμα για το κατόρθωμά τους έτρεξαν στις τουαλέτες της Μυρτιάς. Ο πυκνός καπνός που έβγαινε από τον καμπινέ μέσα στον οποίο ήταν κλεισμένη η Ερμιόνη κι ανακάτευε, τους θόλωσε την όραση. Ανασήκωσαν τους μανδύες για να προστατεύσουν τα πρόσωπά τους και χτύπησαν την πόρτα.

"Ερμιόνη;"

Άκουσαν το συρτή να ανοίγει. Ξεπρόβαλε μια Ερμιόνη ιδρωμένη και αναψοκοκκινισμένη. Πίσω της ακουγόταν ο κοχλασμός του παχύρρευστου φίλτρου. Πάνω στο καπάκι της λεκάνης ήταν τοποθετημένα ήδη τρία ποτήρια.

"Τους κανονίσατε;" ρώτησε ξέπνοη η Ερμιόνη.

Ο Χάρι της έδειξε τις τρίχες του Γκόιλ.

"Ωραία. Κι εγώ βούτηξα μερικούς μανδύες από τα άπλυτα", είπε η Ερμιόνη δείχνοντας ένα μικρό σάκο. "Θα χρειαστείτε μεγαλύτερο νούμερο όταν μεταμορφωθείτε σε Κράμπε και Γκόιλ".

Έσκυψαν κι οι τρεις πάνω από τη χύτρα. Το φίλτρο έμοιαζε από κοντά με πηχτή, σκούρα λάσπη που σιγοβράζει.

"Είμαι σίγουρη πως τα έκανα όλα σωστά", είπε η Ερμιόνη και ξαναδιάβασε τη λεκιασμένη σελίδα των ισχυρότερων φίλτρων. "Είναι όπως λέει το βιβλίο ότι πρέπει να είναι... Μόλις το πιούμε... Θα έχουμε μια ώρα ακριβώς στη διάθεσή μας πριν ξαναπάρουμε την κανονική μορφή μας".

"Και τώρα;" ψιθύρισε ο Ρον.

"Θα το μοιράσουμε σε τρία ποτήρια και θα ρίξουμε τις τρίχες".

Η Ερμιόνη γέμισε με την κουτάλα τα τρία ποτήρια. Ύστερα, με χέρι που έτρεμε, έριξε την τρίχα της Μίλισεντ Μπούλστροουντ από το μπουκαλάκι στο ποτήρι. Το φίλτρο άρχισε να τσιρίζει σαν βραστήρας και να αφρίζει. Λίγες στιγμές αργότερα πήρε ένα αηδιαστικό κιτρινωπό χρώμα.

"Μπλιαχ! Άρωμα Μίλισεντ Μπούλστροουντ", είπε ο Ρον κοιτάζοντάς το με αηδία. "Στοιχηματίζω ότι έχει απαίσια γεύση".

"Σειρά σας", είπε η Ερμιόνη.

Ο Χάρι έριξε τις τρίχες του Γκόιλ στο μεσαίο ποτήρι και ο Ρον του Κράμπε στο τελευταίο. Και τα δύο ποτήρια τσίριξαν και άφρισαν. Του Γκόιλ πήρε λαδί χρώμα και του Κράμπε ένα σκούρο, μουντό καφέ.

"Περιμένετε", είπε ο Χάρι όταν ο Ρον και η Ερμιόνη ετοιμάστηκαν να πιούν από τα ποτήρια τους. "Καλύτερα να μην το πιούμε όλοι εδώ: Όταν μεταμορφωθούμε σε Κράμπε και Γκόιλ, δε θα χωράμε. Και η Μίλισεντ Μπούλστροουντ δεν είναι δα συλφίδα".

"Καλά που το σκέφτηκες", είπε ο Ρον ξεκλειδώνοντας την πόρτα, "Θα πάμε ο καθένας σε ξεχωριστό καμπινέ".

Ο Χάρι πήγε στον μεσαίο, προσέχοντας να μη χυθεί ούτε μια σταγόνα από το μαγικό φίλτρο.

"Έτοιμοι;" φώναξε.

"Έτοιμοι", απάντησαν ο Ρον και η Ερμιόνη.

"Ένα... Δύο... Τρία..."

Ο Χάρι έπιασε τη μύτη του και ήπιε το φίλτρο μονοκοπανιά. Είχε μια γεύση σαν παραβρασμένο κουνουπίδι. Τα σωθικά του άρχισαν αμέσως ν' ανακατεύονται σαν να 'χε καταπιεί ζωντανά φίδια. Διπλώθηκε στα δύο κι αναρωτήθηκε αν θα έκανε εμετό.

Μετά από λίγο ένα κάψιμο άρχισε ν' απλώνεται από το στομάχι του ως τ' ακροδάχτυλά του. Στη συνέχεια τον κυρίευσε η φοβερή αίσθηση ότι λιώνει. Έπεσε στα τέσσερα, καθώς η επιδερμίδα του άρχισε να είναι ρευστή σαν καυτό κερί, τα χέρια του να μεγαλώνουν μπρος στα ίδια του τα μάτια, τα δάχτυλά του να χοντραίνουν, τα νύχια του να φαρδαίνουν και οι κλειδώσεις του να φουσκώνουν σαν καρούμπαλα. Στη συνέχεια ήταν η σειρά των ώμων του. Άρχισαν να πλαταίνουν προκαλώντας του αβάσταχτο πόνο. Ένα μυρμήγκιασμα στο κούτελό του έδωσε να καταλάβει ότι οι ρίζες των μαλλιών του κατέβαιναν προς τα φρύδια του. Ο μανδύας του σκίστηκε, όταν το στήθος του φούσκωσε σαν βαρέλι που σπάει τα τσέρκια. Τα πόδια του υπέφεραν στα παπούτσια που φορούσε, γιατί είχαν μεγαλώσει κατά τέσσερα νούμερα...

Όλα τελείωσαν ξαφνικά όπως είχαν αρχίσει. Ο Χάρι κειτόταν μπρούμυτα στο παγωμένο πέτρινο δάπεδο κι άκουγε τη Μυρτιά να μουρμουρίζει σκυθρωπά στον τελευταίο καμπινέ. Έβγαλε με δυσκολία τα παπούτσια του και σηκώθηκε. Ώστε έτσι ήταν να είσαι ο Γκόιλ. Με χέρια που έτρεμαν, έβγαλε τον παλιό μανδύα, ο οποίος τώρα του ερχόταν ως το γόνατο, φόρεσε τον άλλον και έδεσε τα κορδόνια των παπουτσιών του Γκόιλ, που ήταν μεγάλα σαν βάρκες. Έκανε να διώξει τα μαλλιά από τα μάτια του, αλλά τα δάχτυλά του άγγιξαν τις κοντές, σκληρές τρίχες του Γκόιλ, και το ανύπαρκτο σχεδόν μέτωπό του. Τότε συνειδητοποίησε ότι τα γυαλιά θόλωναν την όρασή του, διότι ο Γκόιλ προφανώς δεν τα χρειαζόταν. Τα έβγαλε και φώναξε:

"Είσαστε καλά, παιδιά;" από τα χείλη του βγήκε η πνιχτή, τραχιά φωνή του Γκόιλ.

"Ναι", ακούστηκε το βαθύ γρύλισμα του Ρον-Κράμπε από τα δεξιά του.

Ο Χάρι ξεκλείδωσε την πόρτα και πήγε στο ραγισμένο καθρέφτη. Και τότε, για πρώτη φορά, αντίκρισε τον καινούριο του εαυτό. Ήταν φτυστός ο Γκόιλ!

Πάνω στην ώρα, άνοιξε η πόρτα του Ρον. Κοιτάχτηκαν. Εκτός από την ταραχή και τη χλομάδα, ο Ρον ήταν φτυστός ο Κράμπε, από τα μαλλιά ως τα μακριά, κρεμαστά σαν του γορίλα χέρια του.

"Απίστευτο", είπε ο Ρον-Κράμπε πλησιάζοντας στον καθρέφτη και ψηλαφώντας την πλακουτσωτή μύτη του Κράμπε. "Απίστευτο".

"Ώρα να πηγαίνουμε", είπε ο Χάρι-Γκόιλ χαλαρώνοντας το λουρί του ρολογιού του, γιατί του πλήγωνε το δέρμα. "Πρέπει να μάθουμε πού είναι η αίθουσα αναψυχής του Σλίθεριν. Ελπίζω να βρούμε κάποιον να τον πάρουμε από πίσω..."

Ο Ρον-Κράμπε, ο οποίος δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια του από τον Χάρι-Γκόιλ, είπε: "Δε φαντάζεσαι πόσο παράξενο είναι να βλέπω τον Γκόιλ να σκέφτεται". Χτύπησε την πόρτα της Ερμιόνης. "Έλα, πρέπει να φύγουμε..."

Του απάντησε μια διαπεραστική φωνή. "Ε... Δε νομίσω πως θα μπορέσω να έρθω. Πηγαίνετε χωρίς εμένα".

"Ερμιόνη, το ξέρουμε πως η Μίλισεντ Μπούλστροουντ είναι άσχημη, αλλά κανείς δε θα καταλάβει πως είσαι εσύ".

"Ε... Δες... Δεν μπορώ να έρθω. Βιαστείτε, μη χασομεράτε".

Ο Χάρι-Γκόιλ κοίταξε απορημένος τον Ρον-Κράμπε.

"Τώρα μοιάζεις πιο πολύ στον Γκόιλ", του είπε ο Ρον-Κράμπε. "Αυτό το ύφος παίρνει όταν ο καθηγητής του κάνει μια ερώτηση".

"Ερμιόνη, είσαι καλά;" της φώναξε ο Χάρι-Γκόιλ πίσω από την κλειστή πόρτα.

"Καλά... Μια χαρά. Πηγαίνετε..."

Ο Χάρι-Γκόιλ κοίταξε το ρολόι του. Είχαν ήδη χάσει πέντε από τα πολύτιμα εξήντα λεπτά.

"Θα ξανάρθουμε εδώ, εντάξει;" της είπε.

Τα δυο παιδιά άνοιξαν προσεκτικά την πόρτα, βεβαιώθηκαν πως ο διάδρομος ήταν άδειος και βγήκαν.

"Μην κουνάς τα χέρια σου", μουρμούρισε ο Χάρι-Γκόιλ στον Ρον-Κράμπε.

"Ε;"

"Ο Κράμπε τα κρατά σαν κοκαλωμένα".

"Έτσι;"

"Τώρα είναι καλύτερα".

Κατέβηκαν τη μαρμάρινη σκάλα. Έπρεπε να βρούνε κάποιον και να τον πάρουν από πίσω, για να τους πάει στην αίθουσα αναψυχής του Σλίθεριν. Παρ' όλ' αυτά δεν έβρισκαν κανέναν.

"Καμιά ιδέα;" μουρμούρισε ο Χάρι-Γκόιλ.

"Οι Σλίθεριν έρχονται για πρωινό πάντα από δω", είπε ο Ρον-Κράμπε δείχνοντας την είσοδο των υπογείων.

Πριν προλάβει να αποσώσει τη φράση του, ένα κορίτσι με μακριά, σγουρά μαλλιά βγήκε από την είσοδο.

"Συγγνώμη", είπε ο Ρον-Κράμπε πλησιάζοντάς τη βιαστικά, "ξεχάσαμε το δρόμο για την αίθουσα αναψυχής".

"Ορίστε;" είπε ξερά το κορίτσι. "Για τη δική μας αίθουσα αναψυχής; Εγώ είμαι του Ράβενκλοου!"

Και πριν απομακρυνθεί, τους έριξε ένα καχύποπτο βλέμμα.

Ο Χάρι-Γκόιλ και ο Ρον-Κράμπε κατέβηκαν βιαστικά τα πέτρινα σκαλοπάτια, με τα βήματά τους ν' αντηχούν ασυνήθιστα βαριά καθώς περπατούσαν. Κάτι τους έλεγε ότι τα πράγματα δε θα ήταν τόσο εύκολα όσο ήλπιζαν.

Οι σκοτεινοί, δαιδαλώδεις διάδρομοι ήταν έρημοι. Προχωρούσαν όλο και πιο βαθιά στα υπόγεια της σχολής, κοιτώντας κάθε τόσο τα ρολόγια τους για να δουν πόσος χρόνος τους έμενε. Μετά από ένα τέταρτο, πάνω που είχαν αρχίσει να απελπίζονται, άκουσαν ξαφνικά ένα θόρυβο μπροστά τους.

"Χα!" είπε χαρούμενος ο Ρον-Κράμπε. "Επιτέλους ένας Σλίθεριν!"

Μια σιλουέτα βγήκε από ένα πλαϊνό δωμάτιο. Όμως, καθώς την πλησίαζαν βιαστικά, οι καρδιές τους βούλιαξαν μέσα στο στήθος τους. Δεν ήταν κάποιος Σλίθεριν ήταν ο Πέρσι!

"Τι γυρεύεις εδώ κάτω;" είπε ξαφνιασμένος ο Ρον-Κράμπε.

Ο Πέρσι έδειξε ενοχλημένος. "Αυτό", είπε ξερά, "δεν είναι δική σου δουλειά. Ο Κράμπε δεν είσαι;"

"Ε... Ναι", είπε ο Ρον-Κράμπε.

"Πηγαίνετε στους κοιτώνες σας", είπε αυστηρά ο Πέρσι. "Είναι επικίνδυνο να περιφέρεστε στους σκοτεινούς διαδρόμους".

"Το ίδιο και για σένα", τόνισε ο Ρον-Κράμπε.

"Εγώ", είπε στυλώνοντας το κορμί ο Πέρσι, "είμαι αριστούχος. Τίποτα δεν μπορεί να με βλάψει".

Ξάφνου άκουσαν μια φωνή πίσω τους. Ήταν ο Ντράκο Μαλφόι. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν η πρώτη φορά που ο Χάρι-Γκόιλ χαιρόταν που τον έβλεπε.

Τους κοίταξε και είπε αργόσυρτα: "Α, εδώ είσαστε; Όλη αυτή την ώρα χλαπακιάζατε στην τραπεζαρία; Σας έψαχνα. Θέλω να σας δείξω κάτι πολύ αστείο".

Ο Μαλφόι κοίταξε περιφρονητικά τον Πέρσι. "Εσύ τι γυρεύεις εδώ, Ουέσλι;" τον ρώτησε καχύποπτα.

Ο Πέρσι εξοργίστηκε, "Θα έπρεπε να δείχνεις περισσότερο σεβασμό σε έναν αριστούχο!" είπε. "Δε μου αρέσει καθόλου η συμπεριφορά σου!"

Ο Μαλφόι χαμογέλασε ειρωνικά και έγνεψε στον Χάρι-Γκόιλ και στον Ρον-Κράμπε να τον ακολουθήσουν. Ο Χάρι-Γκόιλ παραλίγο να ζητήσει συγγνώμη από τον Πέρσι, αλλά ευτυχώς την τελευταία στιγμή συγκρατήθηκε.

Και ακολούθησαν κι οι δύο τον Μαλφόι. Όταν έστριψαν στον επόμενο διάδρομο, ο Μαλφόι σχολίασε: "Αυτός ο Πίτερ Ουέσλι..."

"Πέρσι", τον διόρθωσε μηχανικά ο Χάρι-Γκόιλ.

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

12. Το πολυχυμικό φίλτρο (2) 12. The polyjuice filter (2) 12. le filtre à polyjuice (2)

Με λίγη τύχη, ο Μαλφόι θα έπαιρνε σε λίγο ένα καλό μάθημα. With any luck, Malfoy would soon learn a good lesson.

Μόλις ο Χάρι και ο Ρον έφαγαν την τρίτη μερίδα χριστουγεννιάτικου κέικ, η Ερμιόνη τους πήρε άρον άρον από την τραπεζαρία για να τελειοποιήσουν το σχέδιό τους. |||||||||slice|||||||in a hurry|||||||perfect||plan| As soon as Harry and Ron finished their third helping of Christmas cake, Hermione hurriedly took them from the dining room to perfect their plan.

"Θα χρειαστούμε κάτι από τα άτομα στα οποία θα μεταμορφωθούμε", είπε με φυσικότητα η Ερμιόνη, σαν να τους έστελνε στο σούπερ μάρκετ να αγοράσουν απορρυπαντικό. ||||||||||||naturalness|||||||||supermarket|||detergent "We'll need something from the people we're going to transform into," Hermione said casually, as if she were sending them to the supermarket to buy detergent. "Και φυσικά είναι προτιμότερο να πάρετε κάτι από τον Κράμπε και τον Γκόιλ - είναι οι καλύτεροι φίλοι του Μαλφόι και θα τους τα πει όλα. "And of course it's better to take something from Crabbe and Goyle - they're Draco's best friends and will tell them everything." Πρέπει επίσης να φροντίσουμε να μην εμφανιστούν ξαφνικά οι πραγματικοί Κράμπε και Γκόιλ την ώρα που θα "εξομολογούμε" τον Μαλφόι." |||||||||real||||||||we are confessing|| We must also make sure that the real Kramphe and Goyle don't suddenly appear while we are 'confessing' Malfoy."

"Τα έχω σκεφτεί όλα", συνέχισε ήρεμα, αγνοώντας την ταραγμένη έκφραση στα πρόσωπα του Χάρι και του Ρον. ||||||||disturbed|||||||| "I've thought of everything," she continued calmly, ignoring the troubled expressions on Harry and Ron's faces. Τους παρουσίασε δύο μεγάλα κέικ σοκολάτας. |presented to them|||| He presented them with two large chocolate cakes. "Τους έχω βάλει ένα απλό υπνωτικό φίλτρο. "I've put them on a simple sleeping potion. Εσείς το μόνο που χρειάζεται να κάνετε, είναι να φροντίσετε να πέσουν στα χέρια του Κράμπε και του Γκόιλ. |||||||||ensure||||||||| All you have to do is to make sure that they fall into the hands of Krampe and Goyle. Ξέρετε τι λαίμαργοι που είναι, θα τα καταβροχθίσουν εν ριπή οφθαλμού. ||gluttons|||||devour||a blink| You know what gluttons they are, they'll devour them in the blink of an eye. Μόλις κοιμηθούνε, κόψτε μερικές τρίχες από τα μαλλιά τους και μετά κρύφτε τους στο ντουλάπι με τις σκούπες". |they sleep|cut|||||||||hide||||||brooms Once they are asleep, cut a few hairs from their hair and then hide them in the broom cupboard."

Ο Χάρι και ο Ρον κοιτάχτηκαν δύσπιστα. Harry and Ron looked at each other incredulously.

"Ερμιόνη, δε νομίζω..." είπε ο Χάρι. "Hermione, I don't think..." said Harry.

"Φοβάμαι πως θα..." είπε ο Ρον. "I’m afraid that..." said Ron.

Αλλά στα μάτια της Ερμιόνης υπήρχε μια μεταλλική λάμψη, η οποία θύμιζε πολύ εκείνη που είχε μερικές φορές η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. But in Hermione's eyes, there was a metallic gleam, very reminiscent of the one Professor McGonagall sometimes had.

"Το φίλτρο θα είναι άχρηστο χωρίς τις τρίχες του Κράμπε και του Γκόιλ", τους είπε αυστηρά, "θέλετε να ανακρίνουμε τον Μαλφόι, ναι ή όχι;" ||||useless||||||||||||||interrogate||||| "The potion will be useless without Crabbe and Goyle's hair," he told them sternly, "do you want to interrogate Malfoy, yes or no?"

"Καλά, καλά", είπε ο Χάρι. "Okay, okay," said Harry. "Εσύ, όμως, τίνος τα μαλλιά θα κόψεις;" "But you, whose hair will you cut?"

"Το έχω φροντίσει ήδη!" "I've already taken care of that!" είπε κεφάτα η Ερμιόνη, βγάζοντας ένα μπουκαλάκι από την τσέπη της, μέσα στο οποίο υπήρχε μία και μοναδική τρίχα, "Θυμόσαστε την πάλη μου με τη Μίλισεντ Μπούλστροουντ στο μάθημα της μονομαχίας; Μια τρίχα της κόλλησε στα ρούχα μου όταν προσπαθούσε να με στραγγαλίσει! |cheerfully||||||||||||||||||||fight|||||||||||||||||||||strangle me Hermione said cheerfully, pulling a small bottle from her pocket, in which was a single hair, "Do you remember my fight with Millicent Bulstrode in dueling class? One of her hairs got stuck to my clothes when she tried to strangle me! Κι έχει πάει σπίτι της για τα Χριστούγεννα. And she's gone home for Christmas. Αρκεί λοιπόν να πω στους Σλίθεριν ότι άλλαξα γνώμη και γύρισα πίσω". It suffices|||||||I changed|||| So all I have to do is tell the Slytherins that I've changed my mind and come back."

Όταν η Ερμιόνη πετάχτηκε να ρίξει μια ματιά στο φίλτρο, ο Ρον στράφηκε στον Χάρι με το φόβο αποτυπωμένο στο πρόσωπό του. ||||||||||||||||||etched||| When Hermione popped up to take a look at the potion, Ron turned to Harry with fear imprinted on his face.

"Και να θέλαμε να βγάλουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια, τόσο καλά δε θα τα καταφέρναμε", του είπε. ||||take out|||||||||||||||we would manage|| "If we wanted to gouge our eyes out with our own hands, we couldn't do that well," she told him.

Αλλά, προς μεγάλη έκπληξη του Χάρι και του Ρον, η πρώτη φάση του σχεδίου εκτελέστηκε σύμφωνα με τις προβλέψεις της Ερμιόνης. |||||||||||phase|||was executed|||||| But, much to Harry and Ron's surprise, the first phase of the plan was executed according to Hermione's predictions. Μετά το χριστουγεννιάτικο τσάι ο Χάρι και ο Ρον κρύφτηκαν στο έρημο χολ της εισόδου και περίμεναν τον Κράμπε και τον Γκόιλ, οι οποίοι είχαν μείνει μόνοι στο τραπέζι του Σλίθεριν και καταβρόχθιζαν το τέταρτο κομμάτι τούρτας. ||||||||||||||||||||||||||||||||devouring||||cake After Christmas tea Harry and Ron hid in the deserted entrance hallway and waited for Crabbe and Goyle, who were left alone at Slytherin's table devouring their fourth piece of cake. Ο Χάρι ακούμπησε τα κέικ πάνω στην κουπαστή της σκάλας. |||||||railing|| Harry placed the cakes on the railing of the staircase. Όταν είδαν τον Κράμπε και τον Γκόιλ να μπαίνουν στο χολ της εισόδου, ο Χάρι και ο Ρον κρύφτηκαν πίσω από μια πανοπλία, δίπλα στην εξώπορτα. When they saw Crabbe and Goyle entering the entrance hall, Harry and Ron hid behind an armor next to the front door.

"Μα πόσα χωράει το στομάχι τους;" ψιθύρισε έκπληκτος ο Ρον στον Χάρι τη στιγμή που ο Κράμπε έδειχνε χαρούμενος τα κέικ στον Γκόιλ και ορμούσαν πάνω τους. ||holds||||||||||||||||||||||they charged|| "How much can their stomachs hold?" Ron whispered in surprise to Harry as Crabbe happily showed the cakes to Goyle and they charged at them.

Μπουκώθηκαν χαμογελώντας ηλίθια. they choked|| They ducked in smiling stupidly. Έφαγαν για λίγο λαίμαργα, με ύφος θριαμβευτικό. |||gluttonously||| They ate gluttonously for a while, looking triumphant. Κι ύστερα, χωρίς την παραμικρή αλλαγή στην έκφρασή τους, σωριάστηκαν ανάσκελα στο πάτωμα. ||||slightest|||||they collapsed|on their backs|| And then, without the slightest change in their expression, they collapsed on their backs on the floor.

Το πιο δύσκολο ήταν να τους κρύψουν στο ντουλάπι στην άλλη άκρη του χολ. The hardest part was hiding them in the cupboard at the other end of the hall. Μόλις τους στρίμωξαν ανάμεσα στις σφουγγαρίστρες και τους κουβάδες, ο Χάρι έκοψε ένα τσουλούφι από το κεφάλι του Γκόιλ και ο Ρον ξερίζωσε μερικές τρίχες του Κράμπε. ||cornered|||mops|||buckets|||||||||||||||||| Once they were squeezed between the mops and buckets, Harry cut a tuft off Goyle's head and Ron plucked a few hairs from Crabbe's head. Πήραν και τα παπούτσια τους, γιατί τα δικά τους ήταν πολύ πιο μικρό νούμερο από του Γκόιλ και του Κράμπε. They also took their shoes, because theirs were a much smaller size than Goyle's and Krabbe's.

Ύστερα, έκπληκτοι ακόμα για το κατόρθωμά τους έτρεξαν στις τουαλέτες της Μυρτιάς. |||||achievement|||||| Then, still amazed at their feat, they ran to the toilets of Myrtia. Ο πυκνός καπνός που έβγαινε από τον καμπινέ μέσα στον οποίο ήταν κλεισμένη η Ερμιόνη κι ανακάτευε, τους θόλωσε την όραση. ||||||||||||||||stirred||blurred|| The thick smoke coming from the stove in which Hermione was enclosed and stirring blurred their vision. Ανασήκωσαν τους μανδύες για να προστατεύσουν τα πρόσωπά τους και χτύπησαν την πόρτα. |||||protect||||||| They lifted their cloaks to protect their faces and knocked on the door.

"Ερμιόνη;" "Hermione;"

Άκουσαν το συρτή να ανοίγει. ||sliding door|| They heard the sliding door open. Ξεπρόβαλε μια Ερμιόνη ιδρωμένη και αναψοκοκκινισμένη. emerged|||||flushed A sweaty and flushed Hermione popped out. Πίσω της ακουγόταν ο κοχλασμός του παχύρρευστου φίλτρου. ||||boiling||viscous| Behind her, the bubbling of the thick filter was heard. Πάνω στο καπάκι της λεκάνης ήταν τοποθετημένα ήδη τρία ποτήρια. On the lid of the basin, three glasses were already placed.

"Τους κανονίσατε;" ρώτησε ξέπνοη η Ερμιόνη. |you arranged||out of breath|| "Did you arrange them?" Hermione asked breathlessly.

Ο Χάρι της έδειξε τις τρίχες του Γκόιλ. Harry showed her Goyle's hair.

"Ωραία. Κι εγώ βούτηξα μερικούς μανδύες από τα άπλυτα", είπε η Ερμιόνη δείχνοντας ένα μικρό σάκο. ||I dove|||||dirty laundry||||||| And I swiped some of the laundry cloaks," Hermione said, pointing to a small sack. "Θα χρειαστείτε μεγαλύτερο νούμερο όταν μεταμορφωθείτε σε Κράμπε και Γκόιλ". |you will need||||transform|||| "You're going to need a bigger number when you turn into Crabbe and Goyle."

Έσκυψαν κι οι τρεις πάνω από τη χύτρα. All three of them bent over the kettle. Το φίλτρο έμοιαζε από κοντά με πηχτή, σκούρα λάσπη που σιγοβράζει. ||||||thick||||simmering Up close, the potion looked like thick, dark, simmering mud.

"Είμαι σίγουρη πως τα έκανα όλα σωστά", είπε η Ερμιόνη και ξαναδιάβασε τη λεκιασμένη σελίδα των ισχυρότερων φίλτρων. |||||||||||||stained|||| "I'm sure I did everything right," Hermione said and reread the stained page of the stronger potions. "Είναι όπως λέει το βιβλίο ότι πρέπει να είναι... Μόλις το πιούμε... Θα έχουμε μια ώρα ακριβώς στη διάθεσή μας πριν ξαναπάρουμε την κανονική μορφή μας". ||||||||||||||||||disposal|||return to|||| "It's like the book says it should be... Once we drink it... We'll have exactly one hour to ourselves before we regain our normal form."

"Και τώρα;" ψιθύρισε ο Ρον. "And now?" Ron whispered.

"Θα το μοιράσουμε σε τρία ποτήρια και θα ρίξουμε τις τρίχες". ||we will divide|||||||| "We will divide it into three glasses and pour in the hairs."

Η Ερμιόνη γέμισε με την κουτάλα τα τρία ποτήρια. |||||ladle||| Hermione filled the three glasses with the ladle. Ύστερα, με χέρι που έτρεμε, έριξε την τρίχα της Μίλισεντ Μπούλστροουντ από το μπουκαλάκι στο ποτήρι. Then, with a trembling hand, she poured Millicent Bulstrode's hair from the vial into the glass. Το φίλτρο άρχισε να τσιρίζει σαν βραστήρας και να αφρίζει. ||||||kettle|||froth The filter began to squeak like a kettle and foam. Λίγες στιγμές αργότερα πήρε ένα αηδιαστικό κιτρινωπό χρώμα. |||||disgusting|| A few moments later it turned a disgusting yellowish color.

"Μπλιαχ! "Yuck!" Άρωμα Μίλισεντ Μπούλστροουντ", είπε ο Ρον κοιτάζοντάς το με αηδία. "Scent of Millicent Bullstrode," Ron said, looking at it with disgust. "Στοιχηματίζω ότι έχει απαίσια γεύση". I bet|||| "I bet it tastes awful."

"Σειρά σας", είπε η Ερμιόνη.

Ο Χάρι έριξε τις τρίχες του Γκόιλ στο μεσαίο ποτήρι και ο Ρον του Κράμπε στο τελευταίο. ||||||||middle|||||||| Harry dropped Goyle's hairs into the middle glass and Ron's into the last one. Και τα δύο ποτήρια τσίριξαν και άφρισαν. ||both||squeaked||froth Both glasses squealed and foamed. Του Γκόιλ πήρε λαδί χρώμα και του Κράμπε ένα σκούρο, μουντό καφέ. |||olive|||||||dull| Goyle's turned an oily color and Crabbe's a dark, murky brown.

"Περιμένετε", είπε ο Χάρι όταν ο Ρον και η Ερμιόνη ετοιμάστηκαν να πιούν από τα ποτήρια τους. "Wait," Harry said as Ron and Hermione prepared to drink from their glasses. "Καλύτερα να μην το πιούμε όλοι εδώ: Όταν μεταμορφωθούμε σε Κράμπε και Γκόιλ, δε θα χωράμε. |||||||||||||||fit "We'd better not all drink it here: When we turn into Krabbe and Goyle, we won't fit. Και η Μίλισεντ Μπούλστροουντ δεν είναι δα συλφίδα". |||||||sylph And Millicent Bulstrode is no sylph."

"Καλά που το σκέφτηκες", είπε ο Ρον ξεκλειδώνοντας την πόρτα, "Θα πάμε ο καθένας σε ξεχωριστό καμπινέ". |||||||unlocking||||||||separate|bathroom "Good thing you thought of that," Ron said, unlocking the door, "We'll each go to a separate cabin."

Ο Χάρι πήγε στον μεσαίο, προσέχοντας να μη χυθεί ούτε μια σταγόνα από το μαγικό φίλτρο. ||||||||spill||||||| Harry went to the middle one, careful not to spill a single drop of the magic potion.

"Έτοιμοι;" φώναξε. "Ready?" he called out.

"Έτοιμοι", απάντησαν ο Ρον και η Ερμιόνη.

"Ένα... Δύο... Τρία..."

Ο Χάρι έπιασε τη μύτη του και ήπιε το φίλτρο μονοκοπανιά. ||||||||||in one gulp Harry pinched his nose and gulped down the potion in one go. Είχε μια γεύση σαν παραβρασμένο κουνουπίδι. ||||overcooked|cauliflower It had a taste like overcooked cauliflower. Τα σωθικά του άρχισαν αμέσως ν' ανακατεύονται σαν να 'χε καταπιεί ζωντανά φίδια. |guts|||||churning|||||| His insides immediately began to churn as if he had swallowed live snakes. Διπλώθηκε στα δύο κι αναρωτήθηκε αν θα έκανε εμετό. He split in two and wondered if he was going to vomit.

Μετά από λίγο ένα κάψιμο άρχισε ν' απλώνεται από το στομάχι του ως τ' ακροδάχτυλά του. ||||burning sensation|||spreading|||||||| After a while a burn began to spread from his stomach to his fingertips. Στη συνέχεια τον κυρίευσε η φοβερή αίσθηση ότι λιώνει. |||overwhelmed him|||||melting away Then he was overcome by the terrible feeling of melting. Έπεσε στα τέσσερα, καθώς η επιδερμίδα του άρχισε να είναι ρευστή σαν καυτό κερί, τα χέρια του να μεγαλώνουν μπρος στα ίδια του τα μάτια, τα δάχτυλά του να χοντραίνουν, τα νύχια του να φαρδαίνουν και οι κλειδώσεις του να φουσκώνουν σαν καρούμπαλα. ||||||||||liquid||||||||||||||||||||||||widen|||joints|||swell||lumps He dropped to all fours as his skin began to be as fluid as hot wax, his hands growing in front of his own eyes, his fingers thickening, his fingernails widening and his locks bulging like bumps. Στη συνέχεια ήταν η σειρά των ώμων του. ||||||shoulders| Then it was the turn of his shoulders. Άρχισαν να πλαταίνουν προκαλώντας του αβάσταχτο πόνο. ||widening|||unbearable| They began to wander, causing him unbearable pain. Ένα μυρμήγκιασμα στο κούτελό του έδωσε να καταλάβει ότι οι ρίζες των μαλλιών του κατέβαιναν προς τα φρύδια του. |tingling||forehead||||||||||||||eyebrows| A tingle on his forehead let him know that the roots of his hair were descending towards his eyebrows. Ο μανδύας του σκίστηκε, όταν το στήθος του φούσκωσε σαν βαρέλι που σπάει τα τσέρκια. |||tore|||||||barrel||||hoops His cloak was torn when his chest swelled up like a barrel breaking chests. Τα πόδια του υπέφεραν στα παπούτσια που φορούσε, γιατί είχαν μεγαλώσει κατά τέσσερα νούμερα... |||suffered|||||||||| His feet suffered in the shoes he wore, because they had grown four sizes too big...

Όλα τελείωσαν ξαφνικά όπως είχαν αρχίσει. |ended|suddenly||| It all ended suddenly as it had begun. Ο Χάρι κειτόταν μπρούμυτα στο παγωμένο πέτρινο δάπεδο κι άκουγε τη Μυρτιά να μουρμουρίζει σκυθρωπά στον τελευταίο καμπινέ. ||was lying|on his stomach|||||||||||sullenly|||toilet Harry lay face down on the cold stone floor and listened to Myrtle muttering sullenly in the last stall. Έβγαλε με δυσκολία τα παπούτσια του και σηκώθηκε. ||||his shoes||| He barely took off his shoes and stood up. Ώστε έτσι ήταν να είσαι ο Γκόιλ. So this is what it was like to be Goyle. Με χέρια που έτρεμαν, έβγαλε τον παλιό μανδύα, ο οποίος τώρα του ερχόταν ως το γόνατο, φόρεσε τον άλλον και έδεσε τα κορδόνια των παπουτσιών του Γκόιλ, που ήταν μεγάλα σαν βάρκες. ||||||||||||||||||||tied||shoelaces||||||||| With trembling hands, he took off the old cloak, which now came to his knee, put on the other, and tied the laces of Goyle's shoes, which were as big as boats. Έκανε να διώξει τα μαλλιά από τα μάτια του, αλλά τα δάχτυλά του άγγιξαν τις κοντές, σκληρές τρίχες του Γκόιλ, και το ανύπαρκτο σχεδόν μέτωπό του. ||sweep away||||||||||||||||||||nonexistent||| He made to push the hair out of his eyes, but his fingers touched Goyle's short, stiff hair, and his almost non-existent forehead. Τότε συνειδητοποίησε ότι τα γυαλιά θόλωναν την όρασή του, διότι ο Γκόιλ προφανώς δεν τα χρειαζόταν. |he realized||||||vision|||||||| Then he realized that the glasses were blurring his vision, because Goyle obviously didn't need them. Τα έβγαλε και φώναξε: He took them off and shouted:

"Είσαστε καλά, παιδιά;" από τα χείλη του βγήκε η πνιχτή, τραχιά φωνή του Γκόιλ. ||||||||||rough||| "Are you guys okay?" from his lips came Goyle's muffled, raspy voice.

"Ναι", ακούστηκε το βαθύ γρύλισμα του Ρον-Κράμπε από τα δεξιά του. ||||growl||||||| "Yes," came the deep growl of Ron-Crump from his right.

Ο Χάρι ξεκλείδωσε την πόρτα και πήγε στο ραγισμένο καθρέφτη. ||||||||cracked| Harry unlocked the door and went to the cracked mirror. Και τότε, για πρώτη φορά, αντίκρισε τον καινούριο του εαυτό. |||||he faced|||| And then, for the first time, he saw his new self. Ήταν φτυστός ο Γκόιλ! |spitting image|| He was the spitting image of Goyle!

Πάνω στην ώρα, άνοιξε η πόρτα του Ρον. Just in time, Ron's door opened. Κοιτάχτηκαν. They looked at each other. Εκτός από την ταραχή και τη χλομάδα, ο Ρον ήταν φτυστός ο Κράμπε, από τα μαλλιά ως τα μακριά, κρεμαστά σαν του γορίλα χέρια του. |||agitation|||paleness|||||||||||||hanging down||||| Aside from the agitation and pallor, Ron was the spitting image of Krampa, from his hair to his long, gorilla-like hanging arms.

"Απίστευτο", είπε ο Ρον-Κράμπε πλησιάζοντας στον καθρέφτη και ψηλαφώντας την πλακουτσωτή μύτη του Κράμπε. |||||||||feeling||flat||| "Unbelievable," said Ron-Krabe, stepping up to the mirror and fumbling at Krabbe's flattened nose. "Απίστευτο".

"Ώρα να πηγαίνουμε", είπε ο Χάρι-Γκόιλ χαλαρώνοντας το λουρί του ρολογιού του, γιατί του πλήγωνε το δέρμα. |||||||||strap||watch||||was hurting|| "Time to go," Harry-Goyle said, loosening the strap of his watch, for it was hurting his skin. "Πρέπει να μάθουμε πού είναι η αίθουσα αναψυχής του Σλίθεριν. "We need to find out where Slytherin's recreation hall is. Ελπίζω να βρούμε κάποιον να τον πάρουμε από πίσω..." I hope we find someone to take him from behind..."

Ο Ρον-Κράμπε, ο οποίος δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια του από τον Χάρι-Γκόιλ, είπε: "Δε φαντάζεσαι πόσο παράξενο είναι να βλέπω τον Γκόιλ να σκέφτεται". ||||||||detach||||||||||||||||||| Ron-Drake, who couldn't take his eyes off Harry-Goyle, said: "You can't imagine how strange it is to see Goyle thinking". Χτύπησε την πόρτα της Ερμιόνης. He knocked on Hermione's door. "Έλα, πρέπει να φύγουμε..." "Come on, we have to go..."

Του απάντησε μια διαπεραστική φωνή. A penetrating voice answered him. "Ε... Δε νομίσω πως θα μπορέσω να έρθω. "Ε... I don't think I'll be able to make it. Πηγαίνετε χωρίς εμένα". Go without me."

"Ερμιόνη, το ξέρουμε πως η Μίλισεντ Μπούλστροουντ είναι άσχημη, αλλά κανείς δε θα καταλάβει πως είσαι εσύ". "Hermione, we know Millicent Bulstrode is ugly, but no one will know it's you."

"Ε... Δες... Δεν μπορώ να έρθω. "Ε... See... I can't come. Βιαστείτε, μη χασομεράτε". ||waste time Hurry up, don't waste time".

Ο Χάρι-Γκόιλ κοίταξε απορημένος τον Ρον-Κράμπε. ||||puzzled||| Harry-Goyle looked at Ron-Krabe, puzzled.

"Τώρα μοιάζεις πιο πολύ στον Γκόιλ", του είπε ο Ρον-Κράμπε. "Now you look more like Goyle," Ron-Krabe told him. "Αυτό το ύφος παίρνει όταν ο καθηγητής του κάνει μια ερώτηση". "That's the look he gets when the professor asks him a question."

"Ερμιόνη, είσαι καλά;" της φώναξε ο Χάρι-Γκόιλ πίσω από την κλειστή πόρτα. "Hermione, are you all right?" called Harry-Goyle from behind the closed door.

"Καλά... Μια χαρά. "Well... Fine. Πηγαίνετε..." Go..."

Ο Χάρι-Γκόιλ κοίταξε το ρολόι του. Harry-Goyle looked at his watch. Είχαν ήδη χάσει πέντε από τα πολύτιμα εξήντα λεπτά. They had already lost five of the precious sixty minutes.

"Θα ξανάρθουμε εδώ, εντάξει;" της είπε. |we will come back|||| "We'll come back here, okay?" he told her.

Τα δυο παιδιά άνοιξαν προσεκτικά την πόρτα, βεβαιώθηκαν πως ο διάδρομος ήταν άδειος και βγήκαν. The two children carefully opened the door, made sure the hallway was empty and exited.

"Μην κουνάς τα χέρια σου", μουρμούρισε ο Χάρι-Γκόιλ στον Ρον-Κράμπε. "Don't move your hands," Harry-Goyle muttered to Ron-Krabe.

"Ε;" "Eh;"

"Ο Κράμπε τα κρατά σαν κοκαλωμένα". "Crabbe holds them stiff like a board."

"Έτσι;" "Really?"

"Τώρα είναι καλύτερα". "Now it's better."

Κατέβηκαν τη μαρμάρινη σκάλα. They went down the marble staircase. Έπρεπε να βρούνε κάποιον και να τον πάρουν από πίσω, για να τους πάει στην αίθουσα αναψυχής του Σλίθεριν. They had to find someone and pick him up from behind to take them to Slytherin's recreation hall. Παρ' όλ' αυτά δεν έβρισκαν κανέναν. However, they couldn't find anyone.

"Καμιά ιδέα;" μουρμούρισε ο Χάρι-Γκόιλ. "Any ideas?" Harry-Goyle muttered.

"Οι Σλίθεριν έρχονται για πρωινό πάντα από δω", είπε ο Ρον-Κράμπε δείχνοντας την είσοδο των υπογείων. ||||||||||||||||the dungeons "The Slytherins always come for breakfast this way," said Ron-Crambe, pointing to the entrance to the basement.

Πριν προλάβει να αποσώσει τη φράση του, ένα κορίτσι με μακριά, σγουρά μαλλιά βγήκε από την είσοδο. |||finish||||||||||||| Before he could get his sentence out, a girl with long, curly hair came out of the entrance.

"Συγγνώμη", είπε ο Ρον-Κράμπε πλησιάζοντάς τη βιαστικά, "ξεχάσαμε το δρόμο για την αίθουσα αναψυχής". "Sorry," said Ron-Crump, approaching her hurriedly, "we forgot the way to the recreation room."

"Ορίστε;" είπε ξερά το κορίτσι. "What?" the girl said dryly. "Για τη δική μας αίθουσα αναψυχής; Εγώ είμαι του Ράβενκλοου!" "For our recreation hall? I am Ravenclaw's!"

Και πριν απομακρυνθεί, τους έριξε ένα καχύποπτο βλέμμα. ||||||suspicious| And before he turned away, he gave them a suspicious look.

Ο Χάρι-Γκόιλ και ο Ρον-Κράμπε κατέβηκαν βιαστικά τα πέτρινα σκαλοπάτια, με τα βήματά τους ν' αντηχούν ασυνήθιστα βαριά καθώς περπατούσαν. |||||||||||||||||echo|unusually||| Harry-Goyle and Ron-Crambe hurried down the stone steps, their footsteps sounding unusually heavy as they walked. Κάτι τους έλεγε ότι τα πράγματα δε θα ήταν τόσο εύκολα όσο ήλπιζαν. ||||||||||||they hoped Something told them that things would not be as easy as they had hoped.

Οι σκοτεινοί, δαιδαλώδεις διάδρομοι ήταν έρημοι. ||labyrinthine|||deserted The dark, labyrinthine corridors were deserted. Προχωρούσαν όλο και πιο βαθιά στα υπόγεια της σχολής, κοιτώντας κάθε τόσο τα ρολόγια τους για να δουν πόσος χρόνος τους έμενε. |||||||||||||watches|||||how much||| They moved deeper into the school's basement, glancing at their watches from time to time to see how much time they had left. Μετά από ένα τέταρτο, πάνω που είχαν αρχίσει να απελπίζονται, άκουσαν ξαφνικά ένα θόρυβο μπροστά τους. |||||||||lose hope|||||| After a quarter of an hour, just as they were beginning to lose hope, they suddenly heard a noise in front of them.

"Χα!" είπε χαρούμενος ο Ρον-Κράμπε. said Ron-Krampe happily. "Επιτέλους ένας Σλίθεριν!" "Finally a Slytherin!"

Μια σιλουέτα βγήκε από ένα πλαϊνό δωμάτιο. |||||side| A silhouette emerged from a side room. Όμως, καθώς την πλησίαζαν βιαστικά, οι καρδιές τους βούλιαξαν μέσα στο στήθος τους. ||||||||sank|||| But as they rushed towards her, their hearts sank into their chests. Δεν ήταν κάποιος Σλίθεριν ήταν ο Πέρσι! It wasn't a man named Slytherin, it was Percy!

"Τι γυρεύεις εδώ κάτω;" είπε ξαφνιασμένος ο Ρον-Κράμπε. |||||surprised||| "What are you doing down here?" said a startled Ron-Krabe.

Ο Πέρσι έδειξε ενοχλημένος. |||annoyed Percy looked annoyed. "Αυτό", είπε ξερά, "δεν είναι δική σου δουλειά. "That," he said dryly, "is none of your business. Ο Κράμπε δεν είσαι;" You're Krabbe, aren't you?"

"Ε... Ναι", είπε ο Ρον-Κράμπε. "Y... Yes," said Ron-Crambe.

"Πηγαίνετε στους κοιτώνες σας", είπε αυστηρά ο Πέρσι. "Go to your dormitories," said Percy sternly. "Είναι επικίνδυνο να περιφέρεστε στους σκοτεινούς διαδρόμους". |||wander around||| "It's dangerous to wander in the dark corridors."

"Το ίδιο και για σένα", τόνισε ο Ρον-Κράμπε. |||||emphasized||| "The same for you," Ron-Kramme pointed out.

"Εγώ", είπε στυλώνοντας το κορμί ο Πέρσι, "είμαι αριστούχος. ||stiffening|||||| "I," said Percy, writhing, "am a master. Τίποτα δεν μπορεί να με βλάψει". Nothing can hurt me."

Ξάφνου άκουσαν μια φωνή πίσω τους. Suddenly they heard a voice behind them. Ήταν ο Ντράκο Μαλφόι. It was Draco Malfoy. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν η πρώτη φορά που ο Χάρι-Γκόιλ χαιρόταν που τον έβλεπε. One might say it was the first time that Harry-Goyle was happy to see him.

Τους κοίταξε και είπε αργόσυρτα: "Α, εδώ είσαστε; Όλη αυτή την ώρα χλαπακιάζατε στην τραπεζαρία; Σας έψαχνα. ||||||||||||you were chattering|||| He looked at them and said slowly, "Ah, there you are? Have you been gorging yourselves in the dining hall all this time? I was looking for you." Θέλω να σας δείξω κάτι πολύ αστείο". I want to show you something very funny."

Ο Μαλφόι κοίταξε περιφρονητικά τον Πέρσι. Malfoy looked disdainfully at Percy. "Εσύ τι γυρεύεις εδώ, Ουέσλι;" τον ρώτησε καχύποπτα. |||||||suspiciously "What are you doing here, Wesley?" she asked him suspiciously.

Ο Πέρσι εξοργίστηκε, "Θα έπρεπε να δείχνεις περισσότερο σεβασμό σε έναν αριστούχο!" ||got angry||||||||| Percy was outraged, "You should show more respect to an honors student!" είπε. he said. "Δε μου αρέσει καθόλου η συμπεριφορά σου!" |||||behavior| "I don't like your behavior at all!"

Ο Μαλφόι χαμογέλασε ειρωνικά και έγνεψε στον Χάρι-Γκόιλ και στον Ρον-Κράμπε να τον ακολουθήσουν. |||||gestured|||||||||| Malfoy smiled sarcastically and gestured to Harry-Goyle and Ron-Crabbe to follow him. Ο Χάρι-Γκόιλ παραλίγο να ζητήσει συγγνώμη από τον Πέρσι, αλλά ευτυχώς την τελευταία στιγμή συγκρατήθηκε. |||||||||||||||held back Harry-Goyle almost apologized to Percy, but fortunately he held back at the last moment.

Και ακολούθησαν κι οι δύο τον Μαλφόι. And they both followed Malfoy. Όταν έστριψαν στον επόμενο διάδρομο, ο Μαλφόι σχολίασε: "Αυτός ο Πίτερ Ουέσλι..." ||||corridor||||||| When they turned into the next aisle, Malfoy commented: "That Peter Wesley..."

"Πέρσι", τον διόρθωσε μηχανικά ο Χάρι-Γκόιλ. "Last year," Harry-Goyle corrected him mechanically.