Αίγινα - Η πρώτη πρωτεύουσα και το καταφύγιο άγριων ζώων | video 2
Πού είχαμε μείνει;
Στην Αίγινα.
Αυτή την φορά θα κάνω μια ωραία βόλτα στην πόλη και θα συναντηθώ με την ιστορία της.
Μετά θα ανηφορίσω στον αρχαιολογικό χώρο της Αφαίας για να δω και την Αθήνα από απέναντι.
Υστερα θα επιβιβαστώ σε μια μικρή επίγεια κιβωτό.
Νοείται πως σε όλα αυτά θα πάμε παρέα.
Οι συνθήκες για περιπλάνηση στην πόλη της Αίγινας
είναι ιδανικές για ποδήλατο.
Εχω να κάνω ποδήλατο από πιτσιρικάς.
Και η αίσθηση αυτή με πάει πίσω στα παιδικά μου χρόνια.
Η πατίνα του χρόνου στα κτίρια χαρίζει μια γλυκιά ομορφιά.
Και το οπτικό ερέθισμα
μου αφαιρεί τους εντατικούς αγχωτικούς ρυθμούς της Αθήνας.
Το βλέμμα μου ξεκουράζεται.
Σαν να μου κάνουν σπα στα μάτια.
Η βόλτα είναι ακόμα πιο ωραία εδώ στην πόλη της Αίγινας,
στα ήσυχα δρομάκια της.
Τριγυρνώντας στα σοκάκια,
εντοπίζω τον περίφημο πύργο του Σπύρου Μάρκελλου.
Πρόκριτου, φιλικού και αγωνιστή Αιγινήτη.
Είναι από τα εντυπωσιακά και ωραία εμβληματικά κτίρια της πόλης της Αίγινας.
Χρονολογείται από το 1802,
είναι ενετικού τύπου
και σήμερα στεγάζει το Κέντρο Κοινωνικού Προβληματισμού Σπύρος Αλεξίου,
φιλοξενώντας πολυποίκιλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Να το 'χα για σπίτι αυτό ε;
Σε κοντινή απόσταση, ένα λιτό διώροφο κτίριο,
στέγασε το κυβερνείο και τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδος,
τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Αλλά και το πρώτο νομισματοκοπείο για ένα διάστημα.
Η διαδρομή μου ορίζεται επίσης αποστάσεις στη Μητρόπολη της Αίγινας,
όπου έγινε η ορκωμοσία του Καποδίστρια τον Ιανουάριο του 1828
και το Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο στις παρυφές της πόλης.
Στέγασε 500 ορφανά εκείνη την εποχή,
ανάμεσά τους και εκείνα από το Μεσολόγγι που εξαγοράστηκαν από σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου.
Αφήνω το τιμόνι του ποδηλάτου και πιάνω το τιμόνι του αυτοκινήτου.
Το αυτοκίνητο που χρησιμοποιώ για τις μετακινήσεις μου
είναι εναρμονισμένο με το περιβάλλον.
Κινείται και με φυσικό αέριο, προϊόν φυσικό μη τοξικό,
καθώς δεν περιέχει το βλαβερό μονοξείδιο του άνθρακα
και για τούτο φιλικό προς το περιβάλλον.
Με το οικολογικό όχημά μου διασχίζω την ενδοχώρα του νησιού,
από μια καταπράσινη και ευχάριστη διαδρομή,
μέσα από χωράφια γεμάτα από φιστικιές και φτάνω στον σημαντικό αρχαιολογικό χώρο της Αφαίας,
στην κορυφή ενός λόφου.
Τον ναό δωρικού ρυθμού λέγεται πως είχαν ως πρότυπο οι αρχιτέκτονες Ικτίνος και Καλλικράτης για τον Παρθενώνα.
Εχει δε διαπιστωθεί πως με τον ναό του Ποσειδώνος στο Σούνιο ως κορυφή
και τον Παρθενώνα, ορίζεται ένα ισοσκελές τρίγωνο.
Εντυπωσιασμένος είναι το λιγότερο που μπορώ να πω πως είμαι.
Και τι θέα, ε;
Με το λεκανοπέδιο της Αττικής στο βάθος, σαν μακέτα.
Αφήνω την Αφαία και συνεχίζω στο εσωτερικό του νησιού, με νοτιοανατολική κατεύθυνση.
Η διαδρομή είναι ευχάριστη.
Θέλω να πάω στο Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων,
που λειτουργεί στο νησί από το 1990 και βρίσκεται στην Παχιά Ράχη.
Δεν χρειάζεται να ανοίξω χάρτη.
Εχω για σημάδι ένα σμήνος από πελαργούς, που κάνουν κυκλικές πτήσεις ακριβώς πάνω από τις εγκαταστάσεις.
Ενας σύγχρονος Νώε ο Γιάννης, αστείρευτη πηγή γνώσεων και πληροφοριών,
μου εξηγεί ότι με εθελοντές από διάφορα μέρη του κόσμου
φροντίζει κάθε είδος του ζωικού βασιλείου, που τους πηγαίνουν αληθινά φιλόζωοι.
Οσα κρίνονται ικανά να επιβιώσουν μόνα μετά την αποθεραπεία τους,
επανεντάσσονται στο φυσικό τους περιβάλλον.
Για εκείνα που δεν είναι απελευθερώσιμα, το Κέντρο Περίθαλψης λειτουργεί ως καταφύγιο.
Ενα από αυτά είναι ένα αγριογούρουνο 250 κιλών, που ο Γιάννης Πουλόπουλος έχει βαπτίσει "Οβελίξ"
Εν τω μεταξύ δεν αποτελούν κίνδυνο για τον περιπατητή του δάσους.
Αυτά την ημέρα κοιμούνται στα πυκνά, το βράδυ βγαίνουν να βοσκήσουν.
Γι αυτό και οι κυνηγοί όταν θέλουν να τα σκοτώσουν,
αλλά να τα ξετρυπώσουν από τον ύπνο τους,
κάνουν σαματά, σαρώνουν όλο το βουνό.
Οι άλλοι έχουν μελετήσει τα πιθανά περάσματα διαφυγής,
και έχουν στήσει καρτέρι πάνω από τα δένδρα και ό,τι περνάει από κάτω πυροβολούν και μετά κοιτάν τι σκότωσαν;
Αρκούδα είναι.
Αααα του μπατζανάκη μου ο σκύλος, ααα.. ο μπατζανάκης ο ίδιος..
Από το κυνήγι αγριογούρουνου στη νότια Γαλλία εξαφάνισαν τις αρκούδες.
Οι οποίες δεν διαβάζουν τις πινακίδες.
Εθνικό πάρκο, αλλά η αρκούδα θα πάει και πιο πέρα.
Γιατί η αρκούδα κάνει αποστάσεις.
Εμείς θα προσαρμοστούμε στη φύση, δεν μπορεί να προσαρμοστεί στα δικά μας στενά πλαίσια.
Στο δικό μας στενό πλαίσιο σκέψης και δράσης.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι οι πελαργοί ,
παρ' ότι είναι μεταναστευτικά πουλιά,
έχουν φτιάξει φωλιές πάνω από τις περιφράξεις του Κέντρου Περίθαλψης.
Αφού όμως βρίσκουν τροφή και αγάπη εδώ, γιατί να φύγουν.
Μια μικρή κιβωτός καταφύγιο το ΕΚΠΑΖ προσφέρει φροντίδα σε 4.500 άγρια ζώα ετησίως
και στηρίζεται οικονομικά από δωρεές.
Γίνομαι μάρτυρας ενός περιστατικού.
Το πόδι είναι σπασμένο, βλέπεις πώς πάει;
Κάτσε να σε δω...
Πιάνει πάρα πολλά ποντίκια αυτό.
Οπως όλα τα νυκτόβια αρπακτικά.
Και επειδή τα χρησιμοποιούν πάρα πολύ.
Τα φτερά του είναι εντάξει Γιάννη;
Είσαι και δαγκωνιάρης.
Είσαι και μαρτυριάρης, κερατούκλη.
Εδώ έχει κάταγμα.
Εχει κάταγμα λοιπόν στη βάση του μετακαρπίου.
Πάνω από τη φτέρνα είναι στην κνήμη ακριβώς, δίπλα σε άρθρωση.
Και τα δύο δίπλα σε άρθρωση.
Είναι σπασμένα και το φτερό και το πόδι.
Θα το βάλω σε νάρθηκα, το θέμα είναι αν μπορούμε να αποφύγουμε την αγκύλωση.
Το επάγγελμά τους είναι να τρώνε ποντικάκια και τέτοια.
Οι επαγγελματίες της φύσης.
Από εδώ αναπνέουν.
Βάζουμε πολύ βαθιά μέσα το φαΐ και το νερό για να αποφύγουμε να πνιγεί.
Αναπνέουν από εκεί και τα ερπετά και τα πουλιά.
Να 'σαι καλά, σε ευχαριστώ για μια ακόμη φορά.
Εκ μέρους του, μια και δεν μπορεί να μιλήσει μόνο να δαγκώσει μπορεί.
Η γλώσσα του σώματος.
Για την προσφορά του ο Γιάννης Πουλόπουλος έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών.
Τον αποχαιρετώ με την υπόσχεση να ξανάρθω.
Και γυρίζω στην πόλη της Αίγινας.
Θέλω να κάνω μια τελευταία βόλτα και να τσιμπήσω κάτι πριν πάρω το πλοίο της επιστροφής.
Πρώτα όμως μια στάση σε έναν από τους ναούς του φιστικιού για τα απαραίτητα ψώνια.
Πάω να κολυμπήσω στα φιστίκια.
Αυτό δεν είναι shopping, είναι φιστίκιν.
Τρυπώνω στην ψαραγορά που έχει ακόμα κίνηση.
Επικρατεί ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής.
Οι ψαράδες διαλαλούν την πραμάτεια τους με διάθεση και χιούμορ.
Και με ευγένεια εξυπηρετούν τους πελάτες τους.
Κάτι οι βόλτες, κάτι τα ψάρια στους πάγκους, η όρεξη μου άνοιξε.
Επιλέγω ένα από τα ταβερνάκια δίπλα στην ψαραγορά.
Μετά από μια γεμάτη μέρα, πάει ένα γεμάτο τραπέζι.
Τα ωραία δεν κρατούν πολύ σ' αυτή τη ζωή.
Το πλοίο όπου να 'ναι σαλπάρει για Πειραιά.
Το προλαβαίνω λίγο πριν λύσει τους κάβους.
Μου φαίνεται ότι η Αίγινα την άνοιξη είναι στα καλύτερά της.
Αλλά και το καλοκαίρι της πάει.
Θα επιστρέψω για μια βουτιά σε κάποια από τις παραλίες της.
Στην επόμενη εκπομπή όμως, έλα να εξερευνήσουμε μια περιοχή
για την οποία κάποτε η Αθήνα και ο Πειραιάς έπιναν νερό στο όνομά της.
Δεν είναι μακριά, μισή ωρίτσα από την πόλη.
