Księga pierwsza, Rozdział VIII Book One, Chapter VIII

Rozdział VIII

O powodzeniu, jakiego doznał rycerz Don Kichot w straszliwej i niesłychanej przygodzie z wiatrakami i o tym, co się później stało. |success||||||||||||||||||| |успіху||зазнав|||||жахливій||незвичайній||||||||||

Kiedy tak rozmawiają, Don Kichot spostrzegł z daleka ze trzydzieści lub czterdzieści wiatraków, i jak je tylko spostrzegł, zawołał: „Fortuna sprzyja nam bardziej, niżbyśmy sami pragnęli. |||||||||||||||||saw|||||||| |||||помітив|||||||вітряків|||||помітив|||супроводжує|||ніж ми||

Przyjacielu Sancho, czy widzisz tę gromadę niezmiernych olbrzymów? ||||||безмежних|величезних велетнів Ja na nich uderzę i wszystkich zgładzę z tego świata — taki mój zamiar. ||||||знищу|||||| Piękny będzie początek, z ich łupu wzbogacimy się, co się nazywa. |||||loot||||| ||||||збагачимося|||| Taka wojna uczciwa, bo na chwałę boską; ród ten olbrzymi trzeba z ziemi wyplenić, tak Bóg każe”. ||чесна|||славу||||велетенський||||викорінити|||так Бог велить — Co za olbrzymy? ||гіганти

gdzie? — pyta Sancho Pansa. — A tam, czyż ich nie widzisz?

— rzecze Don Kichot — z takimi okropnymi rękoma, że u niektórych i na pół mili sięgają. |||||жахливими||||||||| — Ależ przyjrzyjcież się dobrze, wielmożny panie — odpowie Sancho — toć to nie olbrzymy, to są wiatraki, a te ręce, to śmigi, którymi wiatr obraca. |||||||||||||||||||blades||| |подивіться ж|||||||адже||||||вітряки|||||лопаті|||обертає

— Ha, jak to widać zaraz — rzecze Don Kichot — że nie masz doświadczenia w rycerskiej sztuce. ||||||||||||||мистецтві

To olbrzymy, mówię ci, a jeżeli cię strach bierze, to ruszaj sobie gdzie w kąt pacierz mówić. |||||||||||||||prayer| |гіганти|||||||||рушай||||кут|молитва| Ja rzucę się na nich sam, chociaż ich tylu. — I mówiąc to, spiął ostrogami Rosynanta. ||||шпорами| Sancho klął się na duszę i ciało, że to wiatraki, a nie olbrzymy, ale dla naszego rycerza były to takie olbrzymy, że nie tylko nie słyszał krzyków swojego giermka, ale im bardziej się do nich zbliżał, tym więcej wierzył swemu urojeniu. ||||||||||||||||||||||||||||squire|||||||||||| |клявся|||||||||||великани||||||||||||||||дружина||||||||||||мареву „Nie uciekajcie, tchórze! ||труси — wrzeszczał na całe gardło — nie uciekajcie, podły i nikczemny rodzie, jeden tylko rycerz na was idzie”. |||||||||ród|||||| Że właśnie wiatr się zerwał, wiatraki zaczęły się obracać, a Don Kichot jeszcze głośniej wrzeszczał: „Próżne to rzeczy, próżne, żebyście tam tylu rękami machali, co sam Bryjareusz, to nic nie pomoże, zaraz ja się tu z wami sprawię”. ||||піднявся||||обертатися|||||||марні|||марні||||||||Бріяреус|||||||||||розберуся I nie tracąc czasu, poleca się natychmiast z całej duszy pani serca swego, pięknej Dulcynei, błagając ją o pomoc w tak wielkim niebezpieczeństwie. |||||||||||||прекрасній||||||||| Zasłania się tarczą, wyszczerza dzidę i co tylko sił w Rosynancie, pędzi na wiatrak najbliższy, wpada na śmigę, która mu dzidę łamie w kawałki, a samego razem z koniem wyrzuca daleko na pole, w nader biednym stanie. ||the shield|||||||||||||||||||||||||||||||||| Захищає|||виставляє|спис|||||||мчить на||вітряк||||лопатя|||спис|ламає||||||||викидає|||||досить|| Sancho przybiega kłusem na ośle i widzi, że pan jego ani się ruszyć nie może. ||кроком|||||||||||| O, bo ciężki był to upadek! |||||падіння — A co do milionset — woła Sancho — czym nie mówił, że to wiatraki! |||millionset(1)|||||||| |||мільйонна|кличе|||||||

dosyć było mieć oczy! chyba, że w głowie świeciło co innego. — Cicho bądź, Sancho — rzecze Don Kichot — w wojennym rzemiośle los rządzi wszystkim, nic nie ma stałego. ||||||||||керує|||||постійного

Wiesz, co ja myślę! to niezawodna prawda, to ten czarnoksiężnik Fresto; co mi porwał książki wszystkie razem z biblioteką, poprzemieniał teraz tych olbrzymów w wiatraki, żeby mi odjąć chwałę zwycięstwa, taki na mnie zawzięty i wściekły. |||||||||||||||||||||||||||||||furious |непохитна|||||Фрестo|||викрав||||||перетворив|||великанів|||||забрати||перемоги||||||розлючений Ale obaczymy, obaczymy, sztuka jego przed mieczem moim musi ustąpić. |||мистец|||||| — Daj to Boże!

wielmożny panie — rzecze Sancho, a podniósłszy go, wsadził jak mógł na Rosynanta, który miał jedną nogę zwichniętą. |||||||посадив|||||||||вивихнутою Gawędząc dalej o tej przygodzie, skierowali drogę ku wąwozowi Lapise, gdzie Don Kichot powiadał, że musi ich spotkać jaka przygoda, bo tam pełno ludzi przejeżdża. Говоря далі||||||||ущелині|Лапіс||||||||||||||| Strasznie mu żal było spisy, którą stracił, i wynurzając się z tym do giermka, mówił mu: — Czytałem kiedyś, pamiętam, że rycerz pewien hiszpański, imieniem Diego Peres de Vargas złamawszy dzidę w boju, wyrwał grubą gałąź dębową i tylu nią Maurów pozabijał, że mu na zawsze przydomek Tłuczyłba nadano, a potomkowie jego odtąd nazywali się Vargas-Maczuga. ||||книги|||||||||слуги|||||||||||Дієго|Перес||Варгас||спис||||||дубова гілка||||маврів|||||||Тлумачка|||нащадки||||||Мачуга Mówię ci to, Sancho, bo zamiarem moim jest z pierwszego dębu, co napotkam, ułamać sobie gałąź taką jak tamta i takich nią cudów waleczności dokazywać, że za szczęśliwego poczytywać się będziesz, iżeś je własnymi oglądał oczami i był świadkiem czynów tak wielkich, że nikt im wierzyć nie zechce. |||||наміром|||||дуба||я зустріну|||гілка|||така|||||хоробрості||||щасливого|вважати себе|||що ти|||||||||||||||| — Co daj Boże, amen!

— rzekł Sancho — wierzę temu, bo mi tak mówicie, ale poprawcie się no trochę, wielmożny panie, na siodle, bo już całkiem na bakier siedzicie; musiał was tam diablo ten wiatrak poturbować. |||||||||поправтеся||||||||||||боком|||||чорт|||потурбувати — Prawdę mówisz, ani słowa — odpowiedział Don Kichot — a że ja się nie skarżę, to dlatego, że rycerzom błędnym nie wolno ani sarknąć z bólu, choćby im kiszki z brzucha wyłaziły. |||||||||||||||||errant|||||||||||| ||||||||||||скаржусь|||||блукаючим||можна||захрипіти|||||||живота|виходили

— A kiedy tak, to ja nic przeciw temu nie mam — rzecze Sancho — ale Bóg widzi, że rad bym był z serca, gdyby wielmożny pan użalił się trochę przede mną, kiedy go boli. ||||||||||||||||||||||||пожалів|||||||

Bo co ja, to bym się tego nie trzymał, i aby mnie co drasło, wrzeszczałbym zaraz jak oparzony, i zawsze dawałbym sobie wolę, jeżeli tylko to przykre prawo nie rozciąga się na panów i na giermków. |||||||||||||||||||||||||||||||||||squires |||||||||||||дратувало||||опечений|||давав би|||||||||поширюється||||||слуг Uśmiechnął się Don Kichot na tę prostoduszność luzaka i pozwolił mu skarżyć się i lamentować, ile zechce, czy będzie miał o co, czy nie, bo nic sprzeciwiającego się temu w księgach rycerskich nie wyczytał. ||||||простодушність|простодушного хлопця||||скаржитися|||скаржитися||||||||||||протилежного|||||||

— Wielmożny panie — odezwał się tedy Sancho — ale to podobno czas by już zjeść co, a pan jakoś o tym nic nie myśli. ||||||||мовляв|||||||||||||

— Nie będę jadł teraz — odpowiedział Don Kichot — ty możesz sobie jeść, kiedy ci się chce.

Otrzymawszy takie pozwolenie, Sancho rozsiadł się jak najwygodniej na swoim ośle i wyciągnąwszy z sakiew prowiant, jaki miał, jechał za panem przegryzając, a flaszy coraz nachylał z taką rozkoszną miną, że każdego Niemca zazdrość by wzięła. ||||влаштувався||||||||вийнявши||сумці|провіант||||||перекусуючи||||нахилявся|||||||німця|||

Popijając tak co chwila, zapomniał już o rodzinie i obietnicach pana; przypadło mu jakoś do smaku nowe to rzemiosło i marzył tylko ciągle o wielkich przygodach, choćby jak najniebezpieczniejszych. |||||||||обіцянках пана||випало|||||||||мріяв|||||||| Koniec końców, noc tę spędzili pod gołym niebem, a raczej pod drzewami, gdzie Don Kichot ułamał sobie suchą gałąź, zastąpić mogącą w ostatnim razie utraconą spisę, z której żeleźce na tę gałąź zasadził. |||||||||||||||зламав собі||||яка могла|можливою||||втрачену спису||||залізце|||гілка|висіла

Dzielny rycerz noc całą ani oka nie zmrużył, rozmyślając ciągle o pani serca swego, Dulcynei, bo chciał zachować ściśle to, co czytał w książkach, że rycerze błędni spędzają często noce bezsenne śród puszczy, lasów, bawiąc się myślą o damach swoich. Сміливий|||||||прикрив око|||||||||||точно||||||||||||||лісах||розважаючи||||дамам| Sancho Pansa wcale inaczej sobie postąpił. Mając brzuch dobrze naładowany, a nie wodą ani wiatrem, jak chrapnął, wyciągnąwszy się na ziemi, tak ani drgnął do samego rana; ani promienie słońca, padające mu prosto na twarz, ani hałaśliwy świergot tysiąca ptasząt, witających radośnie dzień nowy, rozbudzić go nie były w stanie; potężny głos pana dopiero tego dokonał. |||наповнений||||||||||||||||||||||||||||щебетання пташок|||що вітають|||||||||||||||зробив це Zerwawszy się, czujny giermek zaledwie przetarł oczy, zaraz się umizgnął do buteleczki, a widząc, że bardzo zelżała od wczorajszego wieczora, zmartwił się serdecznie, bo przeczuwał, że w drodze niełatwo jej będzie wyleczyć się z tej chudzizny. порвавшись|||слуга||протер очі||||помчався||пляшечки|||||зменшилася||||засмутився|||||||||||вилікуватися||||худоби Don Kichot ani pomyślał o śniadaniu, jemu wystarczały smaczne i pożywne myśli o kochance. |||||||достатньо було|||поживні|||коханці Dosiadłszy wierzchowców, ruszyli w drogę ku wąwozowi Lapise, u którego stanęli około godziny trzeciej po południu. осідлавши||||||ущелині||||||||| — Tutaj to, miły bracie mój, Sancho — zawoła Don Kichot — tutaj możemy się spodziewać przygód po same uszy!

Ale, słuchaj, zapowiadam ci z góry, żebyś mi się ani ważył brać do oręża, choćbyś mnie widział w największym niebezpieczeństwie, chyba, że mnie napadną ciury i chamy takie jak ty, wtedy możesz mi iść na pomoc, ale przeciw rycerzom wara; tego ci zabraniają najsurowiej prawa rycerskie, dopóki pasowanym nie będziesz. |||||||||||||arms||||||||||||||||||||||||||beware|||||||||| ||попереджаю||||||||наважився||||хоч би ти|||||||||нападуть|підлі люди||хами|||||||||||||заборона|||забороняють тобі|найсуворіше||||лицарем|| — O!

co o to, możesz pan być spokojnym — odpowiedział Sancho — rozkazy pańskie spełnione będą co do joty, tym bardziej, że z natury już nie lubię zawadiactwa. |||||||||||виконані||||co do краплі|||||||||втручання Ale jeżeli będzie szło o własną skórę, jeżeli mnie napadną, to nie będę zważał na te tam wasze prawa, bo każdy musi się bronić, kiedy na niego dybią, sam Pan Bóg tak przykazał. |||||||||||||||||||||||||||нападуть||||| — Na to zgoda — odpowie Don Kichot — ale jak ja będę się potykał z rycerzami, to ty możesz sobie pacierz mówić, a męstwo swoje przyrodzone pamiętaj zawsze powściągać. ||||||||||||||||||||||||||restrain |||||||||||спотикатися||рицарями|||||молитву|||||природне мужність|||стримувати

— No, niechaj was o to głowa nie boli, wielmożny panie, przysięgam wam, że tak pilnować będę tego przykazania, jak niedzieli, którą święcić trzeba. |||||||||||||||||заповіді||||святкувати|

Kiedy tak rozmawiają, podjeżdża do nich dwóch mnichów benedyktynów na dromaderach, to jest na mułach ogromnych, z parasolami i okularami podróżnymi na nosach. |||||||монахів|бенедиктинців||дромадерах||||мулів|||||окулярах|||носках

Za nimi szła karoca, otoczona przez pięciu jezdnych, a w tyle dwóch mulników pieszo. |||carriage|||||||||| |||карета|||||||||мулівників| W karocy, jak się potem pokazało, siedziała dama z Bizkai, jadąca do Sewilli, skąd mąż jej wybierał się na znaczny urząd do Indii. |колесниці||||||||Баскія|||||||||||посаду|| Mnichy jechali tą samą drogą, ale nie należeli do jej towarzystwa. ||that|||||||| Мничи|||||||||| Jak tylko ich spostrzegł Don Kichot, zaraz odezwał się do giermka: |||помітив|||||||слуги — Głowę daję, że będziemy mieli śliczną awanturę! |||||a lovely| |||||чудову|суперечку

Widzisz te dwa widma czarne? Nie ma wątpliwości, że to są czarnoksiężnicy, co porwali jakąś księżniczkę i uwożą ją gwałtem w karocy. ||||||||||||||||a carriage ||||||||||принцесу||вивозять||силою||кареті Muszę skarcić ten gwałt, choćby przyszło głową nałożyć! |покарати||зґвалтування||||наказати — Oj będzie to coś gorsza historia niż z wiatrakami, widzi mi się — rzekł Sancho, potrząsając głową. ||||||||||||||похитуючи|

— Przypatrzcież im się lepiej, wielmożny panie, toć to są benedyktyni, a karoca musi należeć do tych podróżnych. погляньте ж||||||адже|||бенедиктинці||карета||||| Nie róbże pan głupstwa i nie daj się kusić szatanowi na żadne wybryki. ||||||||||||antics |proszę||||||||сатані|||вибрики — Już ci raz powiedziałem, bratku, że tyle się znasz na rycerskich awanturach, co koza na pieprzu; powiadam ci, że widzę, co się święci, i obaczysz zaraz, że miałem słuszność. |||||||||||||||pepper||||||||||||| |||||||||||пригодах лицарів||||перці|кажу||||||світить||||||правота

Mówiąc to, wyjeżdża na środek drogi i zagradza przejazd mnichom, a gdy ci się zbliżyli tak, że głos jego słyszeć mogli, woła do nich imponująco: ||виходить|||||||||||||||||||кличе|||вражаюче

— Wy potępieńcy, z szatanem trzymający, zaraz mi wypuśćcie na wolność dostojne księżniczki, które w karocy tej wieziecie, bo jak nie, to was czeka śmierć niezawodna za karę niecnych sztuk waszych. |потопленці||сатаною|що тримається|||випустіть|||гідні||||||везете||||||||непохитна|||непристойних|вчинків|

Księża zatrzymali się, i niemniej zadziwieni cudacką twarzą Don Kichota, jak jego przemową: Священики|||||вражені|||||||

— Mości rycerzu — odpowiedzieli mu — my nie jesteśmy ani potępieńcami, ani z szatanami nie trzymamy, jesteśmy zakonnicy z klasztoru św. пане||||||||потопленцями|||сатанами||||монахи||монастиря|

Benedykta i jedziemy sobie w swoją drogę, a czy tam są w karocy jakie księżniczki porwane, czy nie, o tym nic nie wiemy. Бенедикта|||||||||||||||викрадені||||||| — To nie dla mnie te piękne słówka — zawołał Don Kichot — znam ja was dobrze, nikczemne nędzniki! |||||||||||||||wretched scoundrels |||||||||||||||підлі негідники

I nie czekając odpowiedzi, wypuszcza konia, wpada na jednego z zakonników z takim impetem, że gdyby biedny księżyna nie był się zawczasu rzucił na ziemię, to byłby go pewnie o nią powalił, a może ciężko zranił, a może nawet i zabił. ||||||||||монахів|||запалом||||князь||||заздалегідь||||||||||||||поранив|||||

Drugi, widząc, co się dzieje z jego towarzyszem, zakasał nogi aż na kark mułowi i drapnął w pole, co siły. ||||||||заскочив|||||на мула||вперед|||| Sancho Pansa jak tylko zobaczył, że zakonnik leży na ziemi, zeskoczył co tchu z osła i rzuciwszy się na niego, zaczął go już na piękne obdzierać, kiedy dwaj ludzie z orszaku, jadącego za mnichami, przypadli i zapytali go, dlaczego zdejmuje odzież z ich pana? ||||||монах||||||з усієї сили||||||||||||гарні|здирати з|||||похідної групи|||монахами|прибігли|||||знімає|||| — A dlatego — odpowiedział Sancho — bo ona do mnie z prawa należy, jako łup wojenny zwycięstwa odniesionego przez mego pana. |||||||||||||||завойованої|||

Draby, nie wiele myśląc i biorąc za drwiny owo gadanie o łupach, a przy tym widząc, że Don Kichot daleko, rzucili się na Sancha, przewrócili go na ziemię i zbili tak niemiłosiernie, że leżał biedak na wpół martwy, ani jednego włosa w brodzie nie zbawiwszy. Драби||||||||то|балаканина||долях||||||||||||Санчо|повалили|||||побили||безжально|||||півмертвий||||||||зберігши

Mnich tymczasem, nie poniósłszy żadnego szwanku, a strachu wiele zażywszy, zerwał się co żywo z ziemi, wskoczył na muła i cały drżący podążył za towarzyszem, który nań czekał z daleka, patrząc, jaki też koniec awantura weźmie. |||||harm|||||||||||||||||||||||||||||| монах|||не зазнавши||шкоди||||зазнавши страху|вскочив||||||||||||попрямував|||||||||||||візьме

Pojechali razem, żegnając się bez ustanku, jakby ich złe goniło. ||прощаючись|||||||переслідувало Don Kichot stał przy drzwiczkach karocy, rozmawiając z damą biskajską, do której zaczął w te słowa: ||||дверцятах|||||біскайською|||||| — Piękna pani, możesz teraz czynić, co ci się podoba, jesteś teraz wolną, to ramię skarciło zuchwałość twoich gnębicieli. |||||||||||||that arm|||| ||||||||||||||покарало|||гнобителів

Ażebyś pani się nie trudziła o nazwisko swego oswobodziciela, powiem więc pani, że się nazywam Don Kichot z Manchy, jestem rycerzem błędnym i niewolnikiem pięknej a nieporównanej Dulcynei z Toboso. ||||||||||||||||||||knight|errant|||||||| щоб ви||||||||визволителя|||||||||||||божевільним||рабом|||непорівнянної||| Za przysługę, którą wyświadczyłem pani, żądam tylko, abyś wróciła do Toboso, przedstawiła się tej damie i opowiedziała jej, jakem ja ci wolność wrócił. |послугу||я надав||вимагаю||||||представилася|||||||як я|||| Jeden z rycerzy biskajskich, towarzyszący karocy, przysłuchiwał się pilnie mowie Don Kichota, a widząc, że nie chce puścić karocy i upiera się koniecznie, aby wróciła do Toboso, przystąpił do niego, pociągnął go za dzidę i zepsutą hiszpańszczyzną przemówił: |||біскайських||||||||||||||відпустити|||наполягає||обов'язково||||||||потягнув|||||зіпсованою|іспанською мовою|

— Idźże sobie, rycerzu, precz, bo jak mnie stworzył Bóg, tak ty będziesz miał śmierć, jeżeli karocy nie puścisz, jakem Biskajczyk, tak to prawda. |||прочь|||||||||||||||я|Баск (1)|||

Don Kichot zrozumiał to bardzo dobrze i odpowiedział mu z zadziwiającą powagą: ||||||||||вражаючою|

— Gdybyś był rycerzem, tak jak nim nie jesteś, nikczemniku, dawno bym już skarcił twoją zuchwałość. ||||||||||||покарав||

— Ja nie rycerz — oburknął się Biskajczyk — kłamiesz jak poganin, rzuć mi tylko tę pałkę na ziemię, a weź się do oręża, to ja ci zaraz pokażę, coś wart razem ze swoją szkapą. |||||||||||||||||||||||||||||||nag horse ||||||брешеш||язичник||||||||||||зброї|||||||варт||||конем

Ja Biskajczyk na lądzie, szlachcic na morzu, szlachcic do stu diabłów, a ty łżesz swoim językiem. ||||шляхтич|||шляхтич до ста дияволів|||до ста дияволів|||брехня|| — Zaraz my to zobaczymy — odpowie Don Kichot.

I rzuciwszy dzidę, dobywa miecza i zasłania się tarczą, i naciera na Biskajczyka z niezachwianym zamiarem zabicia go. ||спис|виймає|||захищає||||наступає||Баскця||||вбити|

Biskajczyk, widząc, na co się zanosi, chętnie byłby zsiadł z muła, któremu ufać nie mógł, jako najętemu; ale nie starczyło mu czasu i zaledwie mógł miecza dobyć. |||||збирається|||злізти||||довіряти||||найнятого|||не вистачило||||||| Posłużyło mu to, że stał blisko karocy, bo porwał z niej poduszkę i za tarczę jej użył. послужило йому||||||||взяв|||подушку||||| Zażarci przeciwnicy rzucili się na siebie, jakby byli śmiertelnymi wrogami. запеклі|запеклі противники|||||||смертельними| Wszyscy obecni starali się pogodzić ich, ale ani myśleć o tym, zaciekły Biskajczyk klął łamanym językiem, że jak mu nie dadzą bić się, to zabije i panią swoją, i wszystkich, co mu przeszkadzać będą. |присутні|||помирити||||||||||ламаною||||||дадуть||||||||||||| Pani widząc, że nie ma żadnej rady, kazała woźnicy odjechać na bok, i z daleka przypatrywała się walczącym, Biskajczyk zadał od razu cios tak okrutny przeciwnikowi w ramię, że byłby go do samego pasa rozpłatał, gdyby się tamten tarczą nie zasłonił. ||||||||возничому|від'їхати||||||спостерігала||бійцям|||||удар||жорстокий||||||||||розпоров||||щит||захистив Don Kichotowi zdało się, że ogromna góra spadła mu na barki. ||здавалося||||||||плечі — Pani duszy mojej — zawołał — Dulcyneo!

kwiecie piękności, ratuj swego rycerza, który walcząc za ciebie, w tak straszne popadł nieszczęście. квітка||рятуй||||||||||попав| Po tej oracji, potrząsnął mieczem, zakrył się tarczą i znów skoczył na Biskajczyka, chcąc rzecz od razu zakończyć. ||oration||||||||||||||| ||промові|потрусив||||щит||||||||||

Biskajczyk, odgadłszy z miny zamiar przeciwnika, zasłonił się poduszką i śmiało czekał, tym bardziej, że muł, strasznie zmęczony i takich harców niezwyczajny, ani krokiem z miejsca ruszyć się nie chciał. |вгадавши|||||захистив|||||||||мул|||||вибриків|незвичайний|||||||| Wszyscy widzowie z niezmiernym strachem wyglądali, jaki będzie koniec tej groźnej walki, a dama w karocy z kobietami swymi modliła się gorąco do wszystkich świętych hiszpańskich, błagając Boga o ocalenie swego obrońcy i własnej osoby. |глядачі||безмежним|||||||небезпечної|||||||||молилася||||||||||порятунок||захисника||| Autor historii niniejszej ze smutkiem wyznać musi, że w tym miejscu wiadomości jego daleko nie sięgają i że już nic nie wie o czynach późniejszych Don Kichota. ||цієї історії|||||||||||||||||||||вчинках|пізніших||

Inny autor, przekonanym będąc że historia tak ciekawa kończyć się tu nie może i że pamiętniki miejscowe musiały ślad jej zachować, usilnie starał się wyszukać je, w czym widać, iż mu się poszczęściło, jak to w drugiej części zabawnego dzieła tego zobaczymy. ||переконаним||||||закінчуватися|||||||щоденники|місцеві щоденники|||||наполегливо||||||||||||||||||||