DE KLEINE ZIELEN [tweede deel], Hoofdstuk 18

Hoofdstuk 18

Het was midden November, en Constance herinnerde zich, dat Bertha haar tweede receptie-dag had, den derden Dinsdag van die maand. Het was een paar dagen voor de verschijning van het volgende nummer van Den Dwarskijker, die haar, zonder dat zij er meer over sprak, de geheele week eigenlijk geen rust liet, bang als zij was voor gedrukte woorden, die nijdig deden en kwaad wilden. En als om hare belofte aan Van der Welcke gestand te doen, zeide zij dien middag aan het lunch, dat zij naar Bertha ging, omdat het Bertha's jour was. Hij begreep dadelijk wat hare bedoeling was, en het verwonderde hem eigenlijk, dat zij het plan zich te pousseeren niet opgaf. Hij had eerder gedacht, dat zij in de ontzenuwing van hun gesprek die gedachte wel in zich had voelen opkomen, maar dat ze haar later, na die ontzenuwing, geen ernst zoû zijn. Hij herinnerde zich, dat die recepties bij de Van Naghels voor de familie altijd iets zeer officieels waren gebleven: mama Van Lowe ging er een enkelen keer heen, en oom en tante Ruyvenaer, hoewel er totaal niet in hun element, verschenen ook éen keer in den winter, omdat zij dat bij vergissing begonnen waren, en nu verlegen waren weg te blijven, maar verder kwamen de familieleden er nooit. Voor de familie hadden die ontvangdagen altijd behouden iets van officieele gewichtigheid en aristocratische ontoegankelijkheid, en Cateau, bij voorbeeld, zeide heel ernstig tegen Karel:

- Van dáág... heeft Bèrtha... haar joùr! met iets van eerbied voor dien jour, waarop de upper two and three van Den Haag wel eens verschenen; terwijl Gerrit altijd gekheid maakte, over de ongenaakbare grandeur van die ontvangdagen bij Hare Excellentie, zijn zuster, zooals hij spotte... Van der Welcke had op de lippen, Constance te vragen, of Bertha wist, dat zij komen zoû, of zij over hare visite ten minste gesproken had met mama Van Lowe. Maar hij voelde zich niet in een stemming veel woordenwisseling uit te lokken, en Constance zoû toch doen als zij verkoos. Het regende, en hij hoorde aan hoe zij de meid een coupé liet bestellen, en daar hij thuis bleef, zich zonder Addy vervelende op zijn rookkamertje, rookende de eene cigarette na de andere, zag hij zijn vrouw om vier uur in den coupé stappen, en trof hem de elegance van haar toilet. Hij haalde de schouders op, afkeurende en somber, nijdig deze dagen; hij ook, onveranderlijk ontstemd door dat ellendige pamflet, door dat beroerde schandblad, waaraan hij niets wist te doen, - gooide hij zich weêr op zijn divan en rookte en rookte, zonder dat hij er toe besluiten kon zich te kleeden, en naar de Plaats te gaan, er bijna onbewust dezer dagen zijn vrienden vermijdende.

Constance voelde zich heel kalm, maar een bitterheid, al deze dagen, bleef haar bij. Slechts terloops dacht zij er aan hoe Bertha haar visite zoû opnemen, maar al dacht de familie nu anders over die kwestie, zij wilde Bertha toonen, dat zij het van zelve vond spreken, als zij, Constance, haar op dien receptiedag kwam bezoeken. Toen haar coupé stil hield, zag zij een paar rijtuigen; de deur werd door de meid dadelijk geopend nog vóór zij gebeld had; de knecht, haar herkennende, groette, ging haar voor de trappen op, opende de deur, en aanzeide haar naam:

- Mevrouw Van der Welcke...

Constance trad binnen. In den salon, half donker, bewogen zich enkele menschen, meest dames. Maar zóó donker was het er niet, of het trof haar aanstonds, dat Marianne haar verwonderd aankeek, met zulk een spontane, niet te verbergen verwondering, dat het haar pijnlijk aandeed. Zij groette met een koel handdrukje en lachje Marianne, en begaf zich naar Bertha, en ook deze - zij zag het heel duidelijk - was verwonderd en knipte de oogen terwijl zij opstond... En Bertha, hoe vrouw ook van de wereld, hoe gewoon ook moeilijke salonkwestie-tjes te behandelen, was als verlegen, toen zij hare zuster groette:

- ...Constance... bijna onhoorbaar, en aarzelde een oogenblik, of zij haar zoû voorstellen aan de dame, die naast haar zat. Maar ook een oogenblik slechts; toen zei Bertha met haar gewone stem van altijd een beetje moede gastvrouw, die de wereldsche dingen afdeed omdat het nu anders niet kon:

- Mevrouw Van Eilenburgh... mijn zuster, mevrouw Van der Welcke...

Constance boog, koel, zei een paar woorden. Bertha noemde nog een paar namen, en Constance hier, daar, sprak koeltjes, heel even na. Zij was echter wel ontsteld, want de eerste dame aan wie Bertha haar had voorgesteld, was de grootmeesteres van de Koningin, en de nicht van De Staffelaer... Dat zij te schrijven zoû hebben aan mevrouw Van Eilenburgh, een enkel officieel woord, om haar wensch te kennen te geven zich te laten voorstellen ten Hove, had zij al bedacht, en ook had zij bedacht, dat de grootmeesteres een nicht was van De Staffelaer, maar nu, dat de eerste dame aan wie Bertha haar prezenteeren moest, een bloedverwante was van haar gescheiden man, maakte haar bijgeloovig, huiverig. Zij toonde het echter niet en zonder zich heel veel moeite te geven en zonder beminnelijk of spraakzaam te zijn, bleef zij zitten op hare plaats, zoodat Marianne nu naar haar toekwam: - Wat is dat aardig, tante, dat u eens komt op mama's jour. - ...Ze meent er niets van, dacht Constance, maar het was eerder onhandigheid en verwondering van Marianne, dat zoo te zeggen, dan valschheid. Zij had nooit kunnen denken, dat tante Constance op die jours zoû komen, evenmin als de andere ooms en tantes kwamen, omdat hun onderlinge kennissen nu eenmaal verschilden.

Marianne's verwondering steeg. Tante Constance zei dat zoo heel kalm, zoo heel kalm, alsof het heelemaal van zelve sprak... dat zij kwam op een jour. En Marianne kon niet nalaten te zeggen:

- Ja... het is heel aardig, dat u komt... Want, ziet u... de tantes komen nooit... tante Adeline niet, tante Cateau niet... en tante Ruyvenaer heel zelden...

- Ach? vroeg Constance argeloos. Komen ze nooit? - Tante Ruyvenaer een heel enkelen keer, maar de andere tantes nooit.

- O, komen die nooit? vroeg Constance heel erg verwonderd doende, en een beetje spelend met de verbazing van Marianne.

- Wist u dat dan niet?

Marianne wist niet meer wat te zeggen. Zij was niet veel gewend aan hare woorden te denken, of te denken, dat een ander andere woorden sprak dan hij dacht. Zij had, wel nerveus, iets opens, eerlijks, spontaans.

- Nu, maar ik zal ze eens zeggen... dat ze... tegenover een zuster ook wel beleefd mogen zijn, meende Constance en lachte.

- Ach tante, ik geloof niet, dat tante Adeline en tante Cateau en tante Adolfine het prettig zouden vinden te komen, zei Marianne, geen oogenblik twijfelend aan Constance's oprechtheid. - O, niet? zei Constance koeltjes. Ja, tante Adeline heeft het zoo druk altijd met de kinderen... en tante Cateau... Zij voltooide niet haar zin, want een paar heeren lieten zich aan haar voorstellen, wetende, dat zij de zuster was van mevrouw Van Naghel.

Zij wilde maar heel kort blijven. Na een paar minuten stond zij dus op, en naderde Bertha om afscheid te nemen; op het zelfde oogenblik echter nam mevrouw Van Eilenburgh van Bertha afscheid... en Constance wachtte een paar seconden. En in die paar seconden lette zij op, heel duidelijk, dat mevrouw Van Eilenburgh haar opzettelijk den rug toedraaide als om haar niet te zien - afscheid van Bertha nam, en haàr geen gelegenheid gaf te groeten... Het was niets dan een nauw merkbare beweging en het kon in ieder ander geval een heel natuurlijke onoplettendheid zijn geweest, maar, op dit oogenblik, Constance voelde het, was het opzet, en opzet te krenken... Zij glimlachte ironisch, een lach in de oogen, de lippen dun trekkende, en zij dacht:

- Ze is de nicht van De Staffelaer... ik zal wel meer zijn neven of nichten ontmoeten...

Nu kon zij van Bertha afscheid nemen.

- Adieu, Bertha.

- Adieu, Constance, het is lief van je geweest...

Constance, een oogenblik, zag Bertha in de oogen. Zij zeide niets, zij deed niets dan dit: Bertha in de oogen zien, terwijl zij haar hand nog vasthield... En zij zagen elkaâr een oogenblik in de zielen. Een oogenblik - er kwamen geen nieuwe visites; er werd verder op druk gesproken - had Bertha gelegenheid, iets te zeggen, dat zij onweêrstaanbaar voelde komen op haar lippen.

- Constance... dat artikel...

- Ja...?

- Van Naghel is er erg ontstemd over.

Constance haalde hare schouders op.

- Je weet er van? vroeg Bertha.

- Ja, ik kreeg ook... in mijn brievenbus... zoo een pamflet.

- Het is verschrikkelijk...

- Het is beneden ons, ons er iets van aan te trekken.

- Ja maar... voor Van Naghel... is het heel onaangenaam.

- Aangenaam is het voor mij... ook niet bepaald... maar...

En zij haalde hare schouders op, niet willende zeggen, hoezeer zij er onder leed, beefde in al haar zenuwen: voor dat gedrukte woord van schandtaal. Maar zij begreep, dat ook Bertha er al die dagen onder geleden had, onder dat gooien met vuil, dat heel waardig was, om te doen, of men niet achtte, maar dat bezoedelde desniettemin... En Bertha vond nog een oogenblik om te zeggen:

- Constance...

- Wat is er?

- Mevrouw Van Eilenburgh... is de nicht...

- Ik weet het...

- Het speet me... dat je haar juist ontmoette.

Weêr haalde Constance de schouders op.

- Waarom...?

En zij keek Bertha strak aan.

- Waarom? herhaalde zij hoog. Er zijn dingen, Bertha, die IK ga beschouwen als het verleden. Ik weet niet of anderen ze altijd zullen beschouwen... als het heden. Als je een zuster voor mij wilt zijn, in werkelijkheid en niet in naam, help mij daar dan in... Begrijp je? Ik WIL ... wat jaren geleden gebeurd is... beschouwen als het verleden... ik wil dat zoo, niettegenstaande onze kennissen er, geloof ik, pleizier in hebben het nog altijd als het heden te beschouwen... Het is wel een compliment aan mij, maar ik kan het, helaas, niet aannemen: ik ben wel degelijk vijftien jaar ouder, en die vijftien jaar WIL ik laten gelden... Begrijp je me... - Ik geloof, dat ik je begrijp, Constance.

- En je keurt het niet goed in me... Je verlangt ook, dat ik nooit ouder word, en nooit mijn vijftien jaren in rekening breng.

- Constance... stil... de deur gaat open...

- Wees niet bang: ik zal niets meer zeggen... adieu, Bertha... en als het kan, help me...

Zij drukte hare hand, Bertha was zeer zenuwachtig. Terwijl Constance wegging, hoorde zij den knecht aanzeggen:

- Meneer en mevrouw Van den Heuvel Steyn.

Zij passeerde ze, en zij zag ze oud, heel oud geworden, die kennissen van De Staffelaer, twee heele oude menschen. Zij ook zagen haar aan, en in hun beider blikken was als een woede, alsof zij zich beiden verwonderden, die oude heer, die oude dame, aan te treffen in een salon, waar ZIJ binnenkwamen... Mevrouw Van der Welcke... al was zij dan ook honderd maal de zuster van de vrouw van den minister van koloniën. De blikken kruisten elkaâr als degens, even, en Constance, heel hoog, ziende over hunne hoofden heen, en doende of zij ze niet herkende, ging voorbij... In de gang trilde zij... Het stortregende. De knecht deed haar rijtuig voorkomen.

- Het... zal moeilijk zijn... dacht zij doodmoê van dit enkele kwartier. Maar het is voor mijn zoon... het moet... het moet...

Hoofdstuk 18 Chapter Chapter 18

Het was midden November, en Constance herinnerde zich, dat Bertha haar tweede receptie-dag had, den derden Dinsdag van die maand. It|was|mid|November|and|Constance|remembered|herself|that|Bertha|her|second|||had|the|third|Tuesday|of|that|month It was mid-November, and Constance remembered that Bertha had her second reception day, the third Tuesday of that month. Het was een paar dagen voor de verschijning van het volgende nummer van Den Dwarskijker, die haar, zonder dat zij er meer over sprak, de geheele week eigenlijk geen rust liet, bang als zij was voor gedrukte woorden, die nijdig deden en kwaad wilden. It|was|a|few|days|before|the||of|the|next|issue|of|The|Dwarskijker|which|her|without|that|she|it|more|about|spoke|the|whole|week|actually|no|rest|gave|afraid|as|she|was|for|printed|words|which|spiteful|did|and|evil|wanted It was a few days before the appearance of the next issue of Den Dwarskijker, which, without her speaking more about it, actually left her no rest the entire week, as she was afraid of printed words that were spiteful and meant harm. En als om hare belofte aan Van der Welcke gestand te doen, zeide zij dien middag aan het lunch, dat zij naar Bertha ging, omdat het Bertha's jour was. And|if|to|her|promise|to|Van|the|Welcke|fulfilled|to|do|she said|she|that|afternoon|at|the|lunch|that|she|to|Bertha|went|because|it|Bertha's|day|was And in order to keep her promise to Van der Welcke, she said that afternoon at lunch that she was going to Bertha because it was Bertha's day. Hij begreep dadelijk wat hare bedoeling was, en het verwonderde hem eigenlijk, dat zij het plan zich te pousseeren niet opgaf. He|understood|immediately|what|her|intention|was|and|it|surprised|him|actually|that|she|the|plan|herself|to|push|not|gave up He immediately understood what her intention was, and he was actually surprised that she did not give up the plan to push herself forward. Hij had eerder gedacht, dat zij in de ontzenuwing van hun gesprek die gedachte wel in zich had voelen opkomen, maar dat ze haar later, na die ontzenuwing, geen ernst zoû zijn. He|had|earlier|thought|that|she|in|the|discrediting|of|their|conversation|that|thought|indeed|in|herself|had|feel|arise|but|that|she|her|later|after|that|discrediting|no|seriousness|would|be He had thought earlier that she might have felt that thought arise during the disarming of their conversation, but that later, after that disarming, it would not be taken seriously. Hij herinnerde zich, dat die recepties bij de Van Naghels voor de familie altijd iets zeer officieels waren gebleven: mama Van Lowe ging er een enkelen keer heen, en oom en tante Ruyvenaer, hoewel er totaal niet in hun element, verschenen ook éen keer in den winter, omdat zij dat bij vergissing begonnen waren, en nu verlegen waren weg te blijven, maar verder kwamen de familieleden er nooit. He|remembered|himself|that|those|receptions|at|the|Van|Naghels|for|the|family|always|something|very|official|had|remained|mom|Van|Lowe|went|there|one|few|time|there|and|uncle|and|aunt|Ruyvenaer|although|there|totally|not|in|their|element|appeared|also||time|in|the|winter|because|they|that|by|mistake|had started|were||now|embarrassed|were|away|to|stay|but|further|came|the|family members|there|never He remembered that those receptions at the Van Naghels had always remained something very official for the family: Mama Van Lowe went there a few times, and Uncle and Aunt Ruyvenaer, although completely out of their element, also appeared once in the winter, because they had mistakenly started going, and now were too embarrassed to stay away, but otherwise the family members never went. Voor de familie hadden die ontvangdagen altijd behouden iets van officieele gewichtigheid en aristocratische ontoegankelijkheid, en Cateau, bij voorbeeld, zeide heel ernstig tegen Karel: For|the|family|had|those|reception days|always|retained|something|of|official|importance|and|aristocratic|inaccessibility|and|Cateau|by|example|said|very|seriously|to|Karel For the family, those reception days always retained something of official weightiness and aristocratic inaccessibility, and Cateau, for example, said very seriously to Karel:

- Van dáág... heeft Bèrtha... haar joùr! From|day|has|Bèrtha|her|birthday - From t-o-d-a-y... Bèrtha... has her day! met iets van eerbied voor dien jour, waarop de upper two and three van Den Haag wel eens verschenen; terwijl Gerrit altijd gekheid maakte, over de ongenaakbare grandeur van die ontvangdagen bij Hare Excellentie, zijn zuster, zooals hij spotte... Van der Welcke had op de lippen, Constance te vragen, of Bertha wist, dat zij komen zoû, of zij over hare visite ten minste gesproken had met mama Van Lowe. with|something|of|reverence|for|that|day|on which|the|upper|two|and|three|from|Den||well|ever|appeared|while|Gerrit|always|joking|made|about|the|unapproachable|grandeur|of|those|reception days|at|Her|Excellency|his|sister|as|he|mocked|Van|der|Welcke|had|on|the|lips|Constance|to|ask|if|Bertha|knew|that|she|come|would|or|she|about|her|visit|at||spoken|had|with|mama|Van|Lowe with a certain reverence for that day, on which the upper two and three of The Hague sometimes appeared; while Gerrit always joked about the unapproachable grandeur of those reception days at Her Excellency, his sister, as he mocked... Van der Welcke had on his lips the question to Constance, whether Bertha knew that she would come, or whether she had at least spoken about her visit with mama Van Lowe. Maar hij voelde zich niet in een stemming veel woordenwisseling uit te lokken, en Constance zoû toch doen als zij verkoos. But|he|felt|himself|not|in|a|mood|much|exchange of words|to|to|provoke|and|Constance|would|anyway|do|as|she|preferred But he did not feel in the mood to provoke much conversation, and Constance would do as she pleased. Het regende, en hij hoorde aan hoe zij de meid een coupé liet bestellen, en daar hij thuis bleef, zich zonder Addy vervelende op zijn rookkamertje, rookende de eene cigarette na de andere, zag hij zijn vrouw om vier uur in den coupé stappen, en trof hem de elegance van haar toilet. It|rained|and|he|heard|how|how|she|the|maid|a|carriage|had|ordered|and|since|he|home|stayed|himself|without|Addy|bored|in|his|smoking room|smoking|the||cigarette|after|the|other|saw|he|his|wife|at|four|o'clock|in|the|carriage|step|and|struck|him|the|elegance|of|her|outfit It was raining, and he heard how she had the maid order a carriage, and since he stayed home, getting bored in his smoking room without Addy, smoking one cigarette after another, he saw his wife step into the carriage at four o'clock, and he was struck by the elegance of her outfit. Hij haalde de schouders op, afkeurende en somber, nijdig deze dagen; hij ook, onveranderlijk ontstemd door dat ellendige pamflet, door dat beroerde schandblad, waaraan hij niets wist te doen, - gooide hij zich weêr op zijn divan en rookte en rookte, zonder dat hij er toe besluiten kon zich te kleeden, en naar de Plaats te gaan, er bijna onbewust dezer dagen zijn vrienden vermijdende. He|shrugged|the|shoulders|up|disapproving|and|gloomy|irritable|these|days|he|also|unchangeably|upset|by|that|miserable|pamphlet|by|that|wretched|scandal sheet|to which|he|nothing|knew|to|do|threw|he|himself|again|on|his|sofa|and|smoked|and|smoked|without|that|he|it|to|decide|could|himself|to|dress|and|to|the|Place|to|go|there|almost|unconsciously|of these|days|his|friends|avoiding He shrugged his shoulders, disapproving and gloomy, irritated these days; he too, invariably upset by that miserable pamphlet, by that wretched scandal sheet, which he could do nothing about, - threw himself back on his divan and smoked and smoked, unable to decide to get dressed and go to the Place, almost unconsciously avoiding his friends these days.

- Mevrouw Van der Welcke... Mrs|of|the|Welcke - Mrs. Van der Welcke...

Constance trad binnen. Constance|entered|inside Constance entered. In den salon, half donker, bewogen zich enkele menschen, meest dames. In|the|salon|half|dark|moved|themselves|some||mostly|ladies In the salon, half dark, a few people were moving, mostly ladies. Maar zóó donker was het er niet, of het trof haar aanstonds, dat Marianne haar verwonderd aankeek, met zulk een spontane, niet te verbergen verwondering, dat het haar pijnlijk aandeed. But|so|dark|was|it|there|not|or|it|struck|her|immediately|that|Marianne|her|surprised|looked at|with|such|a|spontaneous|not|to|hide|wonder|that|it|her|painfully|affected But it wasn't that dark, or it immediately struck her that Marianne was looking at her in surprise, with such spontaneous, unhidden astonishment that it pained her. Zij groette met een koel handdrukje en lachje Marianne, en begaf zich naar Bertha, en ook deze - zij zag het heel duidelijk - was verwonderd en knipte de oogen terwijl zij opstond... En Bertha, hoe vrouw ook van de wereld, hoe gewoon ook moeilijke salonkwestie-tjes te behandelen, was als verlegen, toen zij hare zuster groette: She|greeted|with|a|cool|handshake|and|smile|Marianne|and|made|herself|towards|Bertha|and|also|her|she|saw|it|very|clearly|was|surprised|and|blinked|the|eyes|while|she|stood up|And|Bertha|how|woman|also|of|the|world|how|used to|also|difficult|||to|handle|was|as|shy|when|she|her|sister|greeted She greeted Marianne with a cool handshake and smile, and made her way to Bertha, who - she saw it very clearly - was also surprised and blinked her eyes as she stood up... And Bertha, as worldly as she was, as accustomed as she was to dealing with difficult salon issues, was almost shy when she greeted her sister:

Constance boog, koel, zei een paar woorden. Constance|bowed|coolly|said|a|few|words Constance bowed, coolly, and said a few words. Bertha noemde nog een paar namen, en Constance hier, daar, sprak koeltjes, heel even na. Bertha|mentioned|another|a|few|names|and|Constance|here|there|spoke|coolly|very|briefly|after Bertha mentioned a few more names, and Constance here, there, spoke coolly, just a moment later. Zij was echter wel ontsteld, want de eerste dame aan wie Bertha haar had voorgesteld, was de grootmeesteres van de Koningin, en de nicht van De Staffelaer... Dat zij te schrijven zoû hebben aan mevrouw Van Eilenburgh, een enkel officieel woord, om haar wensch te kennen te geven zich te laten voorstellen ten Hove, had zij al bedacht, en ook had zij bedacht, dat de grootmeesteres een nicht was van De Staffelaer, maar nu, dat de eerste dame aan wie Bertha haar prezenteeren moest, een bloedverwante was van haar gescheiden man, maakte haar bijgeloovig, huiverig. She|was|however|indeed|upset|for|the|first|lady|to|whom|Bertha|her|had|introduced|was|the|chief mistress|of|the|Queen|and|the|cousin|of|De|Staffelaer|That|she|to|write|would|have|to|Mrs|Van|Eilenburgh|a|single|official|word|to|her|wish|to|know|to|give|herself|to|let|introduce|at|court|had|she|already|thought|and|also|had|she|thought|that|the|chief mistress|a|cousin|was|of|De|Staffelaer|but|now|that|the|first|lady|to|whom|Bertha|her|present|had to|a|blood relative|was|of|her|separated|husband|made|her|superstitious|apprehensive However, she was indeed upset, for the first lady Bertha had introduced her to was the mistress of the Queen, and the cousin of De Staffelaer... She had already thought that she should write to Mrs. Van Eilenburgh, a single official word, to express her wish to be introduced at Court, and she had also thought that the mistress was a cousin of De Staffelaer, but now, that the first lady Bertha was to present her to was a blood relative of her estranged husband, made her superstitious, shivery. Zij toonde het echter niet en zonder zich heel veel moeite te geven en zonder beminnelijk of spraakzaam te zijn, bleef zij zitten op hare plaats, zoodat Marianne nu naar haar toekwam: - Wat is dat aardig, tante, dat u eens komt op mama's jour. She|showed|it|however|not|and|without|herself|very|much|effort|to|give|and|without|amiable|or|talkative|to|be|remained|she|sitting|in|her|place|so that|Marianne|now|to|her|approached|What|is|that|nice|aunt|that|you|once|comes|on|mama's|day However, she did not show it and without making much effort and without being amiable or talkative, she remained seated in her place, so that Marianne now came over to her: - How nice, aunt, that you come to mama's day. - ...Ze meent er niets van, dacht Constance, maar het was eerder onhandigheid en verwondering van Marianne, dat zoo te zeggen, dan valschheid. She|means|it|nothing|of|thought|Constance|but|it|was|rather|clumsiness|and|wonder|of|Marianne|that|so|to|say|than|deceit - ...She doesn't mean any of it, thought Constance, but it was more clumsiness and wonder from Marianne, so to speak, than deceit. Zij had nooit kunnen denken, dat tante Constance op die jours zoû komen, evenmin als de andere ooms en tantes kwamen, omdat hun onderlinge kennissen nu eenmaal verschilden. She|had|never|to be able to|to think|that|aunt|Constance|on|that|days|would|come|just as little|as|the|other|uncles|and|aunts|came|because|their|mutual||now|once|differed She could never have thought that aunt Constance would come on those days, just as the other uncles and aunts did not come, because their mutual acquaintances simply differed.

- Van het voorjaar, zei Constance heel kalm; was het zoo druk met onze installatie; herinner je... de meubels die uit Brussel kwamen... Maar nu van het najaar wilde ik mama toch eene verschuldigde beleefdheid doen... Ik kan mama toch niet alleen visites maken, als ze hoofdpijn heeft en op haar slaapkamer is... From|the|spring|said|Constance|very||was|it|so|busy|with|our|installation|remember|you|the|furniture|that|from|Brussels|came|But|now|from|the|autumn|wanted|I|mom|still|a|owed|courtesy|to do|I|can|mom|still|not|alone|visits|make|if|she|headache|has|and|in|her|bedroom|is - In the spring, Constance said very calmly; it was so busy with our installation; remember... the furniture that came from Brussels... But now in the autumn I still wanted to pay mama a due courtesy... I can't just visit mama alone when she has a headache and is in her bedroom...

Marianne's verwondering steeg. Marianne's|wonder|rose Marianne's wonder increased. Tante Constance zei dat zoo heel kalm, zoo heel kalm, alsof het heelemaal van zelve sprak... dat zij kwam op een jour. Aunt|Constance|said|that|so|very|calmly||||as if|it|completely|by|itself|spoke|that|she|came|on|a|day Aunt Constance said that so very calmly, so very calmly, as if it spoke entirely by itself... that she was coming on a journey. En Marianne kon niet nalaten te zeggen: And|Marianne|could|not|help|to|say And Marianne could not help but say:

- Wist u dat dan niet? Knew|you|that|then|not - Didn't you know that?

- Neen, dat wist ik niet... Maar dat is toch niet heel beleefd van de tantes... de ooms laat ik nu daar... heeren hoeven zooveel visites niet te maken... maar van de twee tantes verwondert het me, Marianne... No|that|knew|I|not|But|that|is|still|not|very|polite|of|the|aunts|the|uncles|leave|I|now|there|gentlemen|need||visits|not|to|make|but|of|the|two|aunts|surprises|it|me|Marianne - No, I didn't know that... But that's not very polite of the aunts... I won't mention the uncles now... gentlemen don't need to make so many visits... but I'm surprised by the two aunts, Marianne...

Zij wilde maar heel kort blijven. She|wanted|but|very|short|to stay She only wanted to stay for a very short time. Na een paar minuten stond zij dus op, en naderde Bertha om afscheid te nemen; op het zelfde oogenblik echter nam mevrouw Van Eilenburgh van Bertha afscheid... en Constance wachtte een paar seconden. After|a|few|minutes|stood|she|so|up|and|approached|Bertha|to|say goodbye|to|take|at|the|same|moment|however|took|Mrs|Van|Eilenburgh|from|Bertha|goodbye|and|Constance|waited|a|few|seconds After a few minutes, she stood up and approached Bertha to say goodbye; at the same moment, however, Mrs. Van Eilenburgh said goodbye to Bertha... and Constance waited a few seconds. En in die paar seconden lette zij op, heel duidelijk, dat mevrouw Van Eilenburgh haar opzettelijk den rug toedraaide als om haar niet te zien - afscheid van Bertha nam, en haàr geen gelegenheid gaf te groeten... Het was niets dan een nauw merkbare beweging en het kon in ieder ander geval een heel natuurlijke onoplettendheid zijn geweest, maar, op dit oogenblik, Constance voelde het, was het opzet, en opzet te krenken... Zij glimlachte ironisch, een lach in de oogen, de lippen dun trekkende, en zij dacht: And|in|that|few|seconds|noticed|she|up|very|clearly|that|Mrs|Van|Eilenburgh|her|intentionally|the|back|turned away|as|in order to|her|not|to|see|farewell|from|Bertha|took|and|her|no|opportunity|gave|to|greet|It|was|nothing|but|a|closely|noticeable|movement|and|it|could|in|every|other|case|a|very|natural|inattention|have been|been|but|at|this|moment|Constance|felt|it|was||intent|and|intent|to|offend|She|smiled|ironically|a|laugh|in|the|eyes|the|lips|thin|pulling|and|she|thought And in those few seconds, she noticed very clearly that Mrs. Van Eilenburgh deliberately turned her back on her as if to not see her - said goodbye to Bertha, and gave her no opportunity to greet... It was nothing but a barely noticeable movement and in any other case it could have been a very natural inattention, but, at that moment, Constance felt it was intentional, and intended to offend... She smiled ironically, a laugh in her eyes, pulling her lips thin, and she thought:

- Ze is de nicht van De Staffelaer... ik zal wel meer zijn neven of nichten ontmoeten... She|is|the|cousin|of|The|Staffelaer|I|will|probably|more|his|male cousins|or|female cousins|meet - She is the cousin of De Staffelaer... I will probably meet more of his cousins...

- Adieu, Bertha. Goodbye|Bertha - Farewell, Bertha.

- Adieu, Constance, het is lief van je geweest... Goodbye|Constance|it|is|kind|of|you|been - Farewell, Constance, it has been kind of you...

Constance, een oogenblik, zag Bertha in de oogen. Constance|a|moment|saw|Bertha|in|the|eyes Constance, for a moment, looked Bertha in the eyes. Zij zeide niets, zij deed niets dan dit: Bertha in de oogen zien, terwijl zij haar hand nog vasthield... En zij zagen elkaâr een oogenblik in de zielen. She|said|nothing|she|did|nothing|but|this|Bertha|in|the|eyes|to see|while|she|her|hand|still|held|And|they|saw|each other|a|moment|in|the|souls She said nothing, she did nothing but this: look into Bertha's eyes, while still holding her hand... And for a moment, they saw into each other's souls. Een oogenblik - er kwamen geen nieuwe visites; er werd verder op druk gesproken - had Bertha gelegenheid, iets te zeggen, dat zij onweêrstaanbaar voelde komen op haar lippen. A|moment|there|came|no|new|visitors|there|was|further|in|loud|spoken|had|Bertha|opportunity|something|to|say|that|she|irresistible|felt|coming|on|her|lips For a moment - there were no new visitors; there was further animated conversation - Bertha had the opportunity to say something that she felt was irresistibly coming to her lips.

- Constance... dat artikel... Constance|that|article - Constance... that article...

- Ja...? Yes - Yes...?

Constance haalde hare schouders op. Constance|shrugged|her|shoulders|up Constance shrugged her shoulders.

- Je weet er van? You|know|it|of - You know about it? vroeg Bertha. |Bertha asked Bertha.

- Het is verschrikkelijk... It|is|terrible - It is terrible...

- Het is beneden ons, ons er iets van aan te trekken. It|is|beneath|us|us|from it|anything|of|to|to|concern - It is beneath us to care about it.

- Ja maar... voor Van Naghel... is het heel onaangenaam. Yes|but|for|Van|Naghel|is|it|very|unpleasant - Yes, but... for Van Naghel... it is very unpleasant.

- Aangenaam is het voor mij... ook niet bepaald... maar... Nice|is|it|for|me|also|not|particularly|but - It is not exactly pleasant for me either... but...

En zij haalde hare schouders op, niet willende zeggen, hoezeer zij er onder leed, beefde in al haar zenuwen: voor dat gedrukte woord van schandtaal. And|she|raised|her|shoulders|up|not|wanting|to say|how much|she|there|under|suffered|trembled|in|all|her|nerves|for|that|printed|word|of|foul language And she shrugged her shoulders, not wanting to say how much she suffered, trembling in all her nerves: for that printed word of scandal. Maar zij begreep, dat ook Bertha er al die dagen onder geleden had, onder dat gooien met vuil, dat heel waardig was, om te doen, of men niet achtte, maar dat bezoedelde desniettemin... En Bertha vond nog een oogenblik om te zeggen: But|she|understood|that|also|Bertha|there|already|those|days|under||had|under|that|throwing|with|dirt|that|very|dignified|was|to|to|act|as if|one|not|paid attention|but|that|sullied|nevertheless|And|Bertha|found|still|a|moment|to|to|say But she understood that Bertha had also suffered all those days, under that throwing of dirt, which was very dignified, to pretend not to care, but which nevertheless tarnished... And Bertha found a moment to say:

- Constance... Constance - Constance...

- Wat is er? What|is|there - What is it?

- Mevrouw Van Eilenburgh... is de nicht... Mrs|of|Eilenburgh|is|the|cousin - Mrs. Van Eilenburgh... is the niece...

- Ik weet het... I|know|it - I know...

- Waarom...? Why - Why...?

- Waarom? Why - Why? herhaalde zij hoog. she repeated|she|loudly she repeated loudly. Er zijn dingen, Bertha, die IK ga beschouwen als het verleden. There|are|things|Bertha|that|I|will|consider|as|the|past There are things, Bertha, that I will consider as the past. Ik weet niet of anderen ze altijd zullen beschouwen... als het heden. I|know|not|if|others|them|always|will|consider|as|the|present I don't know if others will always consider them... as the present. Als je een zuster voor mij wilt zijn, in werkelijkheid en niet in naam, help mij daar dan in... Begrijp je? If|you|a|sister|for|me|want|to be|in|reality|and|not|in|name|help|me|that|then|in|Understand|you If you want to be a sister to me, in reality and not just in name, then help me with that... Do you understand? Ik WIL ... wat jaren geleden gebeurd is... beschouwen als het verleden... ik wil dat zoo, niettegenstaande onze kennissen er, geloof ik, pleizier in hebben het nog altijd als het heden te beschouwen... Het is wel een compliment aan mij, maar ik kan het, helaas, niet aannemen: ik ben wel degelijk vijftien jaar ouder, en die vijftien jaar WIL ik laten gelden... Begrijp je me... - Ik geloof, dat ik je begrijp, Constance. I|WANT|what|years|ago|happened|is|to consider|as|it|past|I|want|that|so|notwithstanding|our|acquaintances|there|believe|I|pleasure|in|have|it|still|always|as|it|present|to|consider|It|is|indeed|a|compliment|to|me|but|I|can|it|unfortunately|not|accept|I|am|indeed|decent|fifteen|years|older|and|those|fifteen|years|WANT|I|let|count|Understand|you|me|I|believe|that|I|you|understand|Constance I WANT ... to consider what happened years ago... as the past... I want it that way, despite the fact that our acquaintances, I believe, enjoy still considering it as the present... It is indeed a compliment to me, but unfortunately, I cannot accept it: I am indeed fifteen years older, and I want to acknowledge those fifteen years... Do you understand me... - I believe I understand you, Constance.

- En je keurt het niet goed in me... Je verlangt ook, dat ik nooit ouder word, en nooit mijn vijftien jaren in rekening breng. And|you|approve|it|not|well|in|me|You|desire|also|that|I|never|older|become|and|never|my|fifteen|years|in|account|bring - And you do not approve of it in me... You also desire that I never grow older, and never account for my fifteen years.

- Wees niet bang: ik zal niets meer zeggen... adieu, Bertha... en als het kan, help me... Be|not|afraid|I|will|nothing|more|say|goodbye|Bertha|and|if|it|can|help|me - Do not be afraid: I will not say anything more... farewell, Bertha... and if possible, help me...

- Meneer en mevrouw Van den Heuvel Steyn. Mr|and|Mrs|of|the|Heuvel|Steyn - Mr. and Mrs. Van den Heuvel Steyn.

Zij schrikte; zij kende dien naam: vrienden van De Staffelaer, Van den Heuvel Steyn aan het Hof een charge bekleedende... Plotseling, nu jaren geleden, zag zij zichzelve, een jong meisje, aan de zijde van De Staffelaer, haar verloofde, een visite maken bij die menschen... In jaren had zij ze niet gezien, in jaren niet van ze gehoord. She|startled|she|knew|that|name|friends|of|The|Staffelaer|Van|the|Heuvel|Steyn|at|the|Court|a|charge|holding|Suddenly|now|years|ago|saw|she|herself|a|young|girl|at|the|side|of|De|Staffelaer|her|fiancé|a|visit|making|at|those||In|years|had|she|them|not|seen|in|years|not|from|them|heard She was startled; she recognized that name: friends of De Staffelaer, Van den Heuvel Steyn holding a position at the court... Suddenly, years ago, she saw herself, a young girl, at the side of De Staffelaer, her fiancé, paying a visit to those people... She hadn't seen them in years, hadn't heard from them in years.

Zij passeerde ze, en zij zag ze oud, heel oud geworden, die kennissen van De Staffelaer, twee heele oude menschen. She|passed|them|and|she|saw|them|old|very|old|become|those|acquaintances|of|The|Staffelaer|two|very|old|people She passed them by, and she saw them old, very old, those acquaintances of De Staffelaer, two very old people. Zij ook zagen haar aan, en in hun beider blikken was als een woede, alsof zij zich beiden verwonderden, die oude heer, die oude dame, aan te treffen in een salon, waar ZIJ binnenkwamen... Mevrouw Van der Welcke... al was zij dan ook honderd maal de zuster van de vrouw van den minister van koloniën. They|also|saw|her|at|and|in|their|both|glances|was|like|a|anger|as if|they|themselves|both|were surprised|that|old|gentleman|||lady|at|||in|a|salon|where|THEY|entered|Mrs|of|the|Welcke|even|was|she|then|also|hundred|times|the|sister|of|the|wife|of|the|minister|of|colonies They also looked at her, and in both their gazes was a kind of anger, as if they both wondered to find that old gentleman, that old lady, in a salon where THEY entered... Mrs. Van der Welcke... even if she was a hundred times the sister of the wife of the Minister of Colonies. De blikken kruisten elkaâr als degens, even, en Constance, heel hoog, ziende over hunne hoofden heen, en doende of zij ze niet herkende, ging voorbij... In de gang trilde zij... Het stortregende. The|glances|crossed|each other|like|swords|briefly|and|Constance|very|high|seeing|over|their|heads|past|and|pretending|as if|she|they|not|recognized|went|past|In|the|hallway|trembled|she|It|poured down The glances crossed each other like swords, briefly, and Constance, very high, looking over their heads, and pretending not to recognize them, walked past... In the hallway, she trembled... It was pouring rain. De knecht deed haar rijtuig voorkomen. The|servant|made|her|carriage|appear The servant brought her carriage.

- Het... zal moeilijk zijn... dacht zij doodmoê van dit enkele kwartier. It|will|difficult|be|thought|she|utterly exhausted|from|this|single|quarter - It... will be difficult... she thought, dead tired from this mere quarter of an hour. Maar het is voor mijn zoon... het moet... het moet... But|it|is|for|my|son|it|must||must But it is for my son... it has to... it has to...

SENT_CWT:AFkKFwvL=9.44 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=8.51 en:AFkKFwvL openai.2025-02-07 ai_request(all=127 err=0.00%) translation(all=101 err=0.00%) cwt(all=2003 err=1.45%)