ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 (2) CHAPITRE 3 (2) CAPÍTULO 3 (2)

Έβρεχε με τ' ασκί και η Ντουνιά, ταπεινωμένη και καταντροπιασμένη, αναγκάστηκε να κάνει δεκαεφτά βέρστια δρόμο, μαζί με το χωρικό, μέσα σ' ένα κάρο ξέσκεπο. It was raining with the asci and Dounia, humiliated and ashamed, was forced to make seventeen versts road, together with the villager, in a cart uncovered. Κρίνε τώρα και μόνος σου, αν μπορούσα ν' απαντήσω στο γράμμα σου, που πήρα πριν από δυο μήνες. Judge for yourself now, if I could answer your letter, which I received two months ago. Βρισκόμουνα και γω σε απόγνωση. I was in despair. Δεν τόλμησα να σου πω την αλήθεια, γιατί θα λυπόσουνα πολύ, θα αγανακτούσες και θα πικραινόσουνα. I did not dare to tell you the truth, because you would be very sad, you would be indignant and you would be bitter. Κι ύστερα, τί μπορούσες να κάνεις; Το πολύ-πολύ να χειροτέρευες ακόμα περισσότερο τα πράγματα. And then, what could you do? Too much to make matters worse. Εξ άλλου μου το είχε απαγορεύσει η Ντουνιά. Να καθίσω πάλι και να γεμίσω το γράμμα μου με άχρηστες λεπτομέρειες τη στιγμή που σκιζότανε η καρδιά μου απ' τον πόνο, δεν είχα τη δύναμη να το κάνω. To sit down again and fill my letter with useless details at the moment when my heart was torn by pain, I did not have the strength to do so. Έναν ολόκληρο μήνα ειπώθηκαν για μας στην πόλη ένα σωρό κουτσομπολιά. Προχώρησαν μάλιστα τόσο πολύ, ώστε εγώ και η Ντουνιά δε μπορούσαμε πια να πατήσουμε το πόδι μας στην εκκλησία, απ' τα περιφρονητικά βλέμματα που μας έριχναν κι απ' τα ψιθυρίσματα που έκαναν στο πέρασμα μας. Αλλά ούτε και μεγαλόφωνα δίσταζαν να τα πουν μπροστά μας. But they did not hesitate to say it out loud in front of us. Όλοι μας οι γνωστοί μας γύριζαν την πλάτη, όλοι τους έπαψαν και να μας χαιρετούν ακόμα, και είχα μάθει από σίγουρη πηγή ότι μερικοί ιδιωτικοί και διοικητικοί μικροϋπάλληλοι είχανε αποφασίσει να μας εξευτελίσουν κατά πρόστυχο τρόπο, μουτζουρώνοντας με κατράμι την πόρτα του σπιτιού μας. All of our acquaintances turned their backs on us, all of them stopped and even greeted us, and I had learned from a reliable source that some private and administrative clerks had decided to humiliate us in a lewd way, smearing tar on the door of our house. Ακόμα και οι σπιτονοικοκυραίοι μας, ζήτησαν να τους αδειάσουμε το σπίτι. Even our landlords asked us to vacate their house. "Για όλα αυτά φταίει η Μάρθα Πετρόβνα, που το 'βρίσκε καλό να πηγαίνει παντού, να κατηγορεί και να ρεζιλεύει το όνομα της Ντουνιάς. Τους ξέρει όλους εδώ και ερχότανε στην πόλη κάθε τόσο και λιγάκι. He knows them all here and came to town every now and then. Φλύαρη καθώς είναι, καθώς της αρέσει να διηγείται τις υποθέσεις του σπιτιού της και ιδίως να κάνει τα παράπονα της για τον άντρα της, στον καθένα που θα 'βρίσκε μπροστά της, πράγμα που δεν είναι καθόλου ωραίο, διέδωσε την ιστορία αυτή όχι μονάχα στην πόλη μας, αλλά και σ' ολόκληρη την περιφέρεια. Αρρώστησα απ' το κακό μου. Η Ντουνιά όμως άντεξε περισσότερο από μένα. Να την έβλεπες πώς τα υπέφερε όλα αυτά, πώς μου 'δίνε κουράγιο και με παρηγορούσε! Είναι σωστός άγγελος!

Αλλά, με την ευσπλαχνία του θεού, τα βάσανα μας τέλειωσαν: Ο κ. Σβιντριγκάιλωφ μεταμελήθηκε και, επειδή ασφαλώς λυπήθηκε την Ντουνιά, έδωσε στη Μάρθα Πετρόβνα πολλές και ολοφάνερες αποδείξεις για την αθωότητα της αδελφής σου: Κυρίως ένα γράμμα που η Ντουνιά αναγκάστηκε να γράψει και να στείλει στον Σβιντριγκάιλωφ πολύ πριν η Μάρθα Πετρόβνα τους πιάσει στον κήπο. But, with the mercy of God, our sufferings are over: Mr. Svindrigailov regretted and, of course, because he felt sorry for Dunia, gave Martha Petrovna many and obvious proofs of your sister's innocence: Mainly a letter that Dunia had to write and send them to Svindrigailov long before Martha Petrovna catches them in the garden. Το γράμμα αυτό, όπου η Ντουνιά αρνιότανε να πάει στο ραντεβού που της όριζε, είχε μείνει στα χέρια του Σβιντριγκάιλωφ, όταν έφυγε η Ντουνιά.

Εκεί μέσα η Ντουνιά τον κατηγορούσε ζωηρά και με αγανάχτηση, για την ανάξια συμπεριφορά του προς τη Μάρθα Πετρόβνα, του θύμιζε πως ήτανε παντρεμένος και οικογενειάρχης και του 'λέγε τί ποταπό που ήτανε εκ μέρους του να βασανίζει και να κάνει δυστυχισμένη μια φτωχή κοπέλλα, που, και δίχως αυτό, ήτανε αρκετά δυστυχισμένη και ανυπεράσπιστη. Μ' ένα λόγο, αγαπημένε μου Ρόντια, το γράμμα αυτό ήτανε τόσο ευγενικό και τόσο συγκινητικό, ώστε έκλαψα διαβάζοντας το. Και σήμερα ακόμα δε μπορώ να το ξαναδιαβάσω, χωρίς να μου έρθουν δάκρυα στα μάτια.

Εξ άλλου, τη δικαιολογία της Ντουνιάς την ενίσχυσαν και οι μαρτυρίες του υπηρετικού προσωπικού, που ήξερε πολύ περισσότερα απ' όσα νόμιζε κι ο ίδιος ο Σβιντριγκάιλωφ, όπως συμβαίνει πάντοτε σ' αυτές τις περιπτώσεις.

"Η Μάρθα Πετρόβνα τα 'χασέ, δέχτηκε "για δεύτερη φορά ένα χτύπημα", όπως τ' ομολόγησε κι η ίδια. Τώρα όμως, αντίθετα, δεν της έμεινε η παραμικρή αμφιβολία για την αθωότητα της Ντουνιάς. Έτσι, την άλλη μέρα, που ήτανε Κυριακή, πήγε κατ' ευθείαν στην εκκλησία, για να παρακαλέσει την Παναγία Παρθένα να της δώσει δύναμη ν' αντιμετωπίσει τούτη τη δοκιμασία και να κάνει το καθήκον της. Ύστερα, αμέσως μόλις βγήκε απ' την εκκλησία, ήρθε στο σπίτι μας, χωρίς να σταματήσει πουθενά και, σε μια έκρηξη αληθινής μετάνοιας, αγκάλιασε τη Ντουνιά, παρακαλώντας την να τη συχωρέσει. Then, as soon as she left the church, she came to our house, without stopping anywhere and, in an outburst of true repentance, hugged Dounia, begging her to forgive her. Όλο εκείνο το πρωινό, φεύγοντας απ' το σπίτι μας, πήρε μπάλα ολόκληρη την πόλη κι έτρεξε σ' όλους τους γνωστούς της, λέγοντας τα καλύτερα λόγια για τη Ντουνιά, κι έχυσε ποτάμια δάκρυα, εξυμνώντας την αγνότητα των αισθημάτων και της διαγωγής της αδελφής σου. All that morning, leaving our house, she took a ball all over the city and ran to all her acquaintances, saying the best words about Dounia, and shed tears, praising the purity of your sister's feelings and conduct. . Κι όχι μονάχα αυτό, αλλά καθότανε κι έδειχνε και διάβαζε σ' όλο τον κόσμο το ίδιο το γράμμα της Ντουνιάς, προς τον Σβιντριγκάιλωφ, επέτρεψε μάλιστα να πάρουν και αντίγραφο του (πράγμα που κατά την αντίληψη μου ήτανε άστοχο). And not only that, but he sat and showed and read to the whole world the very letter of Dunia, to Svindrigailov, he even allowed them to get a copy of it (which in my opinion was inappropriate). Αναγκάστηκε να κάνει επισκέψεις σ' όλους τους γνωστούς της στην πόλη, γυρίζοντας σ' όλα τα σπίτια, γιατί μερικοί το θεωρούσαν προσβολή που προτιμούσε άλλους. Καθόρισε λοιπόν κάτι σαν πρόγραμμα: So define something like a program:

Την περίμεναν στο κάθε σπίτι απ' τα πριν, κι ήξεραν όλοι ότι την τάδε ημέρα, στο τάδε μέρος, θα διαβάσει η Μάρθα Πετρόβνα το γράμμα. Και στην κάθε ανάγνωση μαζεύονταν ακόμα κι εκείνοι που το είχανε ακούσει αρκετές φορές στα σπίτια τους ή σε τίποτα συγγενείς τους. Η γνώμη μου είναι ότι έγιναν όλα αυτά με υπερβολή, αλλά έτσι είναι ο χαρακτήρας της Μάρθας Πετρόβνα. Ωστόσο, αποκατέστησε ολότελα την τιμή της Ντουνιάς και η ντροπή όλης αυτής της ιστορίας έπεσε σαν ανεξάλειπτη κηλίδα στον άντρα της, τον κυριότερο ένοχο, τόσο πολύ, που κοντεύω ν αρχίσω να τον λυπάμαι, έτσι σκληρά που του φέρθηκαν του θεότρελλου. However, she completely restored Dunia's honor and the shame of this whole story fell like an indelible stain on her husband, the main culprit, so much so that I almost started to feel sorry for him, so harshly that they treated the madman so harshly. Αμέσως, διάφορα σπίτια πρότειναν στη Ντουνιά να την πάρουν για μαθήματα, αλλά αρνήθηκε. Γενικά, όλοι άρχισαν να της δείχνουν ξαφνικά ιδιαίτερη εκτίμηση. Έτσι αυτό συνετέλεσε πολύ στο να γίνει το αναπάντεχο που, μπορούμε να πούμε, θα αλλάξει τη μοίρα μας. Μάθε, αγαπημένε μου Ρόντια, ότι παρουσιάστηκε ένας γαμπρός για τη Ντουνιά μας κι εκείνη έδωσε τη συγκατάθεση της, πράγμα που βιάζομαι να σου ανακοινώσω. Find out, my dear Rodia, that a groom appeared for our Dunia and she gave her consent, which I hasten to announce to you. Αν και έγινε δίχως τη δική σου συγκατάθεση, δε θα θυμώσεις γι' αυτό ούτε με μένα, ούτε με τη Ντουνιά, όταν θα μάθεις ότι μας ήτανε αδύνατο να τ' αναβάλουμε. Άλλωστε, αφού δεν ήσουνα εδώ, δε θα μπορούσες να εκτιμήσεις την κατάσταση σωστά Να πώς έγιναν τα πράγματα:

"Ο Πιότρ Πετρόβιτς Λούζιν, ο μέλλων γαμπρός, αυλικός σύμβουλος τώρα, είναι μακρινός συγγενής της Μάρθας Πετρόβνα, που έπαιξε σπουδαίο ρόλο σ' αυτή την υπόθεση. "Peter Petrovich Luzin, the future groom, now a court consultant, is a distant relative of Martha Petrovna, who played a major role in this case. Μας διαβίβασε με τη Μάρθα ΙΊετρόβνα την επιθυμία του να μας γνωρίσει.

Φυσικά, τον δεχτήκαμε καθώς πρέπει, του προσφέραμε καφέ και την άλλη μέρα κιόλας έστειλε ένα γράμμα, όπου με μεγάλη ευγένεια ζητούσε τη Ντουνιά και γύρευε απάντηση κατηγορηματική και γρήγορη. Of course, we accepted him as he should, we offered him coffee, and the very next day he sent a letter, in which he very politely asked for Dounia and received a categorical and quick answer. Είναι άνθρωπος πολυάσχολος και πρέπει να φύγει σε λίγο για την Πετρούπολη, γιατί το κάθε λεπτό του είναι πολύτιμο. Όπως είναι αυτονόητο, τα χάσαμε στην αρχή: Μας ήρθε τόσο απότομα και δεν το περιμέναμε. Of course, we lost it at first: It came so suddenly and we didn't expect it. Καθίσαμε όλη την ημέρα οι δυο μας για να το σκεφτούμε και να το κουβεντιάσουμε. We both sat all day thinking about it and chatting about it. Είναι άνθρωπος πολύ ευκατάστατος, έχει δυο θέσεις ταυτοχρόνως και αρκετή περιουσία κιόλας. Βέβαια, είναι σαρανταπεντάρης, έχει όμως παρουσιαστικό αρκετά καλό και μπορεί ν' αρέσει ακόμα στις γυναίκες. Of course, he is forty-five, but he has a pretty good presentation and women can still like him.

Κατά τα άλλα, είναι άνθρωπος σοβαρός και αξιοπρεπέστατος, μόνο που θα μπορούσε να τον πάρει κανείς για στριμμένο και ακατάδεχτο. Otherwise, he is a serious and dignified man, only one could take him for a twisted and unacceptable. Ίσως όμως να είναι έτσι φαινομενικά, μια εντύπωση που σχηματίζει κανείς με την πρώτη ματιά, θέλω να σε προειδοποιήσω, αγαπημένε μου Ρόντια, να μην τον κρίνεις απότομα και βιαστικά, όπως το συνηθίζεις, αν τύχει και του βρείς κάτι που δε θα σου αρέσει με την πρώτη ματιά, όταν θα τον ιδείς στην Πετρούπολη - πράγμα που δε θ' αργήσει να γίνει.

"Στό λέω αυτό για κάθε ενδεχόμενο, παρ' όλο που είμαι σίγουρη πως θα σου κάνει καλή εντύπωση. 'Άλλωστε, για να γνωρίσει κανείς έναν οποιονδήποτε άνθρωπο, πρέπει να τον προσέξει πολύ και να 'ναι επιφυλαχτικός για να μην πέσει έξω, παρασυρμένος από κάποια προκατάληψη που δύσκολα επανορθώνεται και εξαλείφεται ύστερα. After all, in order to meet any person, one must pay close attention to him and be cautious so as not to fall out, seduced by a prejudice that is difficult to correct and then eliminate. Πολλές ενδείξεις με κάνουν να πιστεύω ότι, ο Πιότρ Πετρόβιτς, είναι ένας άνθρωπος από τους πιο αξιοσέβαστους. Στην πρώτη του κιόλας επίσκεψη μας είπε πως είναι άνθρωπος θετικός, αλλά σε πολλά σημεία είπε ότι συμφωνεί με τις "πεποιθήσεις της καινούργιας γενιάς", κατά την έκφραση του, και ότι εχθρεύεται τις προλήψεις... Είπε κι άλλα ακόμα, πολλά, γιατί περιαυτολογεί ως ένα βαθμό και του αρέσει να τον ακούν οι άλλοι, αλλά δε νομίζω πως αυτό είναι μεγάλο ελάττωμα.

Δεν κατάλαβα βέβαια πολλά πράγματα, η Ντουνιά όμως εξήγησε ότι είναι έξυπνος και φαίνεται καλός άνθρωπος, παρ' όλο που δε μπορεί κανείς να πει ότι έχει μεγάλη μόρφωση. Ξέρεις καλά το χαρακτήρα της αδελφής σου, Ρόντια. Είναι μια κοπέλα θετική, υπομονετική και μεγαλόψυχη, όσο κι αν η καρδιά της φλογίζεται από αισθήματα - την ξέρω εγώ πολύ καλά. She is a positive, patient and generous girl, no matter how much her heart is burning with feelings - I know her very well. Φυσικά, δεν υπάρχει αίσθημα, ούτε από μέρους του, ούτε από μέρους της Ντουνιάς, δεν πρόκειται για κανέναν μεγάλο έρωτα. Αλλά η Ντουνιά, εκτός του ότι είναι έξυπνη, έχει και μια ψυχή ευγενικιά, είναι άγγελος σωστός και πιστεύει πως έχει καθήκον να κάνει τον άντρα της ευτυχισμένο. Αλλά κι αυτός θα φροντίζει για την ευτυχία της, δεν έχουμε κανένα λόγο ν' αμφιβάλλουμε γι' αυτό, αν και πρέπει να ομολογήσω πως έγιναν πολύ βιαστικά τα πράγματα. Έπειτα, είναι άνθρωπος αρκετά έξυπνος και υπολογιστής και ασφαλώς θα το καταλαβαίνει ότι η συζυγική του ευτυχία θα είναι τόσο πιο σίγουρη, όσο πιο ευτυχισμένη θα είναι η Ντουνιά. Then he is a man quite smart and computer and he will surely understand that his marital happiness will be more certain, the happier Dunia will be.

"Μπορεί να υπάρχουν βέβαια δυσαρμονίες στους χαρακτήρες, μερικές παλιές συνήθειες ή και διαφωνίες στις ιδέες (πράγματα που παρατηρούνται και στα πιο ευτυχισμένα αντρόγυνα), αλλά για το ζήτημα αυτό, η Ντουνιά μου είπε ότι στηρίζεται στον εαυτό της - δεν υπάρχει, λέει, λόγος ν' ανησυχούμε καθόλου, όλα θα τ' αντέξει, αν πρόκειται οι παρά πέρα σχέσεις τους να είναι ειλικρινείς και τίμιες. "There may, of course, be disharmonies in character, some old habits, or even disagreements in ideas (things which are observed even in the happiest couples), but on this point Dunya told me she relies on herself - there is, she says, no reason not to worry at all, everything will endure, if their relationships are to be sincere and honest. Μην κρίνουμε έναν άνθρωπο από την εξωτερική του εμφάνιση. Και μένα, λόγου χάρη, μου φάνηκε κάπως απότομος στην αρχή, μπορεί όμως να μου φάνηκε έτσι γιατί είναι ντόμπρος - σίγουρα αυτό θα είναι. Στη δεύτερη επίσκεψη του, όταν πια του είχαμε πει το ναι, πάνω στην κουβέντα, μας είπε ότι και πριν να γνωρίσει τη Ντουνιά, είχε πάρει την απόφαση να διαλέξει για γυναίκα του μια νέα, δίχως προίκα, που να έχει όμως περάσει από μεγάλη φτώχεια, γιατί, λέει, ο άντρας δεν πρέπει να χρωστάει τίποτα στη γυναίκα του και είναι πολύ καλύτερα να τον βλέπει σαν ευεργέτη της. Πρέπει να προσθέσω ακόμα ότι όλα αυτά δεν τα 'πε ακριβώς, όπως σου τα γράφω εγώ, αλλά με τρόπο πιο ευγενικό και όχι τόσο απότομο, έχω ξεχάσει όμως τα λόγια που μεταχειρίστηκε. Έπειτα δεν τα είχε καλοσκεφτεί - ήτανε φανερό ότι του ξέφυγαν με τη ζωηρή συζήτηση και προσπάθησε να τα μπαλώσει ύστερα και να διασκεδάσει την εντύπωση που έκαναν. Then he did not think well of them - it was obvious that they escaped him with the lively conversation and he tried to patch them up afterwards and to amuse the impression they made. Εμένα ωστόσο μου φάνηκαν κάπως χοντροκομμένα και το είπα αργότερα στη Ντουνιά, εκείνη όμως μου απάντησε, θυμωμένα μάλιστα, πως δεν έχουνε σημασία τα λόγια, αλλά οι πράξεις και έχει δίκιο, βέβαια. Αλλά προτού να πάρει την απόφαση της, έμεινε άγρυπνη όλη τη νύχτα και, νομίζοντας πως εγώ είχα αποκοιμηθεί, σηκώθηκε κι έφερνε βόλτες πέρα-δώθε όλη τη νύχτα. Τέλος, γονάτισε και προσευχήθηκε πολλή ώρα μπροστά στα εικονίσματα και το πρωί μου είπε ότι αποφάσισε να παντρευτεί.

"Όπως σου ανέφερα, ο Πιότρ Πετρόβιτς, θα έφευγε για την Πετρούπολη. Έχει κάτι σπουδαίες υποθέσεις, που επιβάλλουν την παρουσία του εκεί πέρα και θέλει ν' ανοίξει στην Πετρούπολη δικηγορικό γραφείο. Ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου από πολύν καιρό και τώρα τελευταία κέρδισε μια μεγάλη δίκη. Είναι απόλυτη ανάγκη να 'ρθει στην Πετρούπολη - έχει μια σημαντική υπόθεση στον Άρειο Πάγο. Έτσι, αγαπημένε μου Ρόντια, θα μπορέσει οπωσδήποτε να σου φανεί πολύ χρήσιμος. So, my dear Rodia, you will definitely be able to find it very useful. Και η Ντουνιά κι εγώ έχουμε τη γνώμη ότι θα μπορούσες από τώρα κιόλας ν' αρχίσεις την καριέρα σου και να θεωρείς το μέλλον σου απόλυτα εξασφαλισμένο. Αχ! Να γινότανε τουλάχιστον αυτό! Θα 'τανε μια επιτυχία, που θα 'πρεπε να τη βλέπουμε σα δώρο του θεού. Η Ντουνιά μόνο αυτό έχει στο νου της. Είπαμε κιόλας σχετικά μ' αυτό το ζήτημα δυο λόγια στον Πιότρ Πετρόβιτς. Φάνηκε πολύ επιφυλακτικός και είπε ότι, φυσικά, του χρειαζότανε ένας γραμματέας. Σίγουρα, θα προτιμούσε, λέει, πιο πολύ να δίνει το μισθό σ' έναν δικό του άνθρωπο παρά σ' έναν ξένο, φτάνει μονάχα να είναι ικανός γι' αυτή τη δουλειά (λες και δεν είσαι συ ικανός). Certainly, he would rather, he says, give the salary to one of his own people than to a stranger, as long as he is capable of this work (as if you are not capable). Πάνω σ' αυτό όμως διατύπωσε μερικές επιφυλάξεις, σχετικά με τις πανεπιστημιακές σου σπουδές που, κατά τη γνώμη του, δε θα σου αφήνουν τον καιρό να δουλέψεις στο γραφείο του. Η υπόθεση έχει σταματήσει εδώ για την ώρα, αλλά η Ντουνιά δεν έχει στο νου της τίποτ' άλλο.

Πριν από μερικές ημέρες κατάστρωσε, με πυρετώδη βιασύνη, ένα σχέδιο για το μέλλον σου.