1.3 Το μυστήριο του άλσους Λώρινστον (2)
Ο Λεστρέιντ, νευρώδης και με φάτσα νυφίτσας όπως πάντα, στάθηκε πλάι στην πόρτα, και χαιρέτησε τον σύντροφο μου και εμένα.
«Ετούτη η υπόθεση θα προξενήσει σάλο, κύριε», σχολίασα. «Υπερέχει έναντι όλων όσων έχω δει, και δεν είμαι δειλός (chicken).»
«Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο;» είπε ο Γκρέγκσον. «Απολύτως κανένα», αντήχησε αρμονικά ο Λεστρέιντ. Ο Σέρλοκ Χολμς πλησίασε το σώμα, γονατίζοντας κάτω, εξετάζοντας το επισταμένα. «Είστε βέβαιοι πως δεν υπάρχει κανένα τραύμα;» ρώτησε, δείχνοντας τις στάλες και τις κηλίδες του αίματος που απλώνονταν τριγύρω.
«Απολύτως!» αναφώνησαν και οι δυο ντετέκτιβ.
«Τότε, φυσικά, το αίμα αυτό ανήκει σε ένα δεύτερο άτομο—προφανώς του δολοφόνου, αν πρόκειται περί φόνου. Μου θυμίζει τις υφιστάμενες (attendant) περιστάσεις θανάτου του Βαν Γιάνσεν, στην Ουτρέχτη, την χρονιά του '34. Θυμάσαι την υπόθεση, Γκρέγκσον;»
«Όχι, κύριε.»
«Μελέτησε την—όντως θα έπρεπε. Δεν υπάρχει τίποτα νεώτερο υπό το φως του ήλιου. Τα πάντα έχουν συμβεί στο παρελθόν.»
Καθώς μιλούσε, τα αεικίνητα χέρια του πετούσαν εδώ, εκεί, παντού, ψηλαφώντας, πιέζοντας, ξεκουμπώνοντας, εξετάζοντας, ενώ τα μάτια του έφεραν την ίδια απόμακρη έκφραση στην οποία έχω ήδη αναφερθεί. Τόσο γοργή ήταν η πραγματοποιηθείσα εξέταση, ώστε κάποιος ούτε που αντιλαμβανόταν την σχολαστικότητα με την οποία διεξαγόταν. Τελικά, οσμίστηκε τα χείλη του νεκρού, και εν συνεχεία κοίταξε τις σόλες από τις δερμάτινες μπότες του (patent leather boots).
«Δεν έχει μετακινηθεί καθόλου;» ρώτησε.
«Όχι περισσότερο από όσο ήταν αναγκαίο για τους σκοπούς της εξέτασης μας.»
«Μπορείτε πλέον να τον μεταφέρετε στο νεκροτομείο», είπε. «Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να μάθουμε.»
Ο Γκρέγκσον είχε σε αναμονή ένα φορείο και τέσσερις άντρες. Στην κλήση του μπήκαν στο δωμάτιο, και ο άγνωστος σηκώθηκε και μεταφέρθηκε εκτός. Καθώς τον σήκωσαν, ένα δαχτυλίδι κουδούνισε πέφτοντας κάτω και κυλώντας στο πάτωμα. Ο Λεστρέιντ το σήκωσε και το κοίταξε με απορημένα μάτια.
«Μια γυναίκα ήταν εδώ», φώναξε. «Είναι γυναικεία βέρα.»
Την πρότεινε, καθώς μιλούσε, πάνω στην παλάμη του χεριού του. Συγκεντρωθήκαμε όλοι μας γύρω του και την παρατηρήσαμε. Δεν υπήρχε αμφιβολία πως το συγκεκριμένο δαχτυλίδι από χρυσό είχε κάποτε κοσμήσει το δάκτυλο μιας νύφης.
«Το γεγονός περιπλέκει το ζήτημα», είπε ο Γκρέγκσον. «Και ένας Θεός ξέρει, πόσο περιπλεγμένο ήταν προηγουμένως.»
«Είσαι βέβαιος πως δεν το απλουστεύει;» παρατήρησε ο Χολμς. «Τίποτα δεν θα μάθουμε με το να το κοιτάζουμε. Τι βρήκες στις τσέπες του;»
«Τα έχουμε όλα εδώ», είπε ο Γκρεγκσον, υποδεικνύοντας έναν μικρό σωρό από αντικείμενα πάνω σε ένα από τα χαμηλότερα σκαλοπάτια της σκάλας. «Ένα χρυσό ρολόι, υπ' αριθμόν 97163, από του Μπαρώντ, στο Λονδίνο. Χρυσή αλυσίδα τύπου Αλβέρτου, εξαιρετικά βαριά και συμπαγής. Χρυσό δαχτυλίδι, με τεκτονικό έμβλημα. Χρυσή καρφίτσα—κεφαλή μπουλντόγκ, με ρουμπίνια για μάτια. Θήκη καρτών Ρωσικού δέρματος, με κάρτες του Ένοκ Τ. Ντρέμπερ εκ του Κλήβελαντ, αντιστοιχώντας στα Ε.Τ.Ν. πάνω στα ρούχα. Κανένα πορτοφόλι, αλλά χύμα χρήματα τα οποία ανέρχονται στο ποσό των επτά λιρών και δεκατριών σεληνίων. Έκδοση τσέπης του ‘Δεκαημέρου' του Βοκάκιου, με το όνομα Τζόζεφ Στανγκερσον επί του εσωφύλλου. Δυο επιστολές—μια απευθυνόμενη στον Ε. Τ. Ντρέμπερ και μια προς τον Τζόσεφ Στάνγκερσον.
«Σε ποια διεύθυνση;»
«Αμερικανικό Ανταλλακτήριο, Στράντ—να παραμείνει ωσότου να ζητηθεί. Προέρχονται και τα δυο από την Ατμοπλοϊκή Εταιρεία Γκυγιόν, και αναφέρεται στα δρομολόγια των πλοίων της από το Λίβερπουλ. Είναι σαφές πως ο άτυχος αυτός άντρας επρόκειτο να επιστρέψει στην Νέα Υόρκη.»
«Διενήργησες κάποιες έρευνες σχετικά με εκείνον τον άνθρωπο, τον Στάνγκερσον;»
«Μερίμνησα αμέσως, κύριε», είπε ο Γκρέγκσον. «Έβαλα να σταλούν αγγελίες σε όλες τις εφημερίδες, και ένας από τους ανθρώπους μου πήγε στο Αμερικάνικο Ανταλλακτήριο, όμως δεν έχει επιστρέψει ακόμη.»
«Ενημέρωσες το Κλήβελαντ;» «Τηλεγραφήσαμε το πρωί.» «Πως διατύπωσες τις ερωτήσεις σου;» «Απλά εκθέσαμε λεπτομερώς τις περιστάσεις, και αναφέραμε πως θα ήμασταν ευτυχείς για κάθε πληροφορία που θα ήταν δυνατόν να μας βοηθήσει.»
«Δεν ζήτησες επιμέρους λεπτομέρειες σχετικά με οτιδήποτε σου φάνηκε να είναι υψίστης σημασίας;»
«Ρώτησα σχετικά με τον Στάνγκερσον.»
«Τίποτα άλλο; Δεν υπάρχει κάποια συνθήκη εκ της οποίας να φαίνεται πως εξαρτάται η υπόθεση; Δεν θα τηλεγραφήσεις ξανά;»
«Είπα όλα όσα είχα να πω», είπε ο Γκρέγκσον, με φωνή που έδειχνε πως είχε προσβληθεί.
Ο Σέρλοκ Χολμς γέλασε, και φάνηκε να ετοιμάζεται να προβεί σε κάποιο σχόλιο, όταν ο Λεστρέιντ, ο οποίος βρισκόταν στο μπροστινό δωμάτιο όσο εμείς είχαμε την συγκεκριμένη κουβέντα, επανεμφανίστηκε στη σκηνή, τρίβοντας τα χέρια του με έναν πομπώδη και αυτάρεσκο τρόπο.
«Κε Γκρέγκσον», είπε, «Μόλις έκανα μια ανακάλυψη υψίστης σημασίας, και η οποία θα είχε παραβλεφθεί αν δεν είχα διενεργήσει μια προσεκτική εξέταση των τοίχων.»
Τα μάτια του μικροκαμωμένου ανθρώπου έλαμψαν καθώς μιλούσε, και βρισκόταν φανερά σε μια κατάσταση καταπνιγμένου πανηγυρισμού έχοντας σκοράρει έναν πόντο έναντι του συνάδελφου του.
«Ελάτε εδώ», είπε, επιστρέφοντας φουριόζικα πίσω στο δωμάτιο, η ατμόσφαιρα του οποίου έδειχνε πιο καθαρή κατόπιν της απομάκρυνσης του αποτρόπαιου κατοίκου του. «Τώρα, σταθείτε εκεί!»
Έτριψε ένα σπίρτο στη μπότα του και το κράτησε κοντά στον τοίχο.
«Κοιτάξτε εδώ!» είπε θριαμβευτικά.
Είχα σχολιάσει πως η ταπετσαρία είχε κατά τόπους αποκολληθεί. Σε αυτήν την γωνία του δωματίου ένα μεγάλο κομμάτι είχε ξεφλουδίσει, αφήνοντας ένα κίτρινο τετράγωνο από τραχύ σοβά. Πάνω στον γυμνό χώρο βρισκόταν γραμμένη σε αίμα μια μοναδική λέξη—
RACHE.
«Τι συμπεραίνετε εξ' αυτού;» φώναξε ο ντετέκτιβ, με τον αέρα ενός θεατρίνου που παρουσιάζει την παράσταση του. «Το συγκεκριμένο είχε παραβλεφθεί επειδή βρισκόταν στην σκοτεινότερη γωνία του δωματίου, και κανένας δεν σκέφτηκε να κοιτάξει εκεί. Ο δολοφόνος το έγραψε με το αίμα του ή το αίμα της. Δείτε αυτήν την κηλίδα που έχει σταλάξει στον τοίχο! Το γεγονός απορρίπτει την ιδέα της αυτοκτονίας ούτως ή άλλως. Γιατί επιλέχθηκε η προκειμένη γωνία για να γραφθεί; Θα σας πω. Δείτε το κερί πάνω στο γείσο. Ήταν αναμμένο εκείνη την ώρα, και αν έφεγγε η συγκεκριμένη γωνία θα ήταν η φωτεινότερη έναντι της σκοτεινής πλευράς του τοίχου.
«Και τι σημαίνει τώρα που εσύ το ανακάλυψες;» ρώτησε ο Γκρέγκσον υποτιμητικά.
«Σημαίνει; Μα, σημαίνει πως ο γράφων επρόκειτο να καταγράψει το γυναικείο όνομα Ρέιτσελ, μα κάτι τον ή την αναστάτωσε πριν προλάβει να το ολοκληρώσει. Δώσε βάση στα λόγια μου, όταν φτάσει η ώρα να εξιχνιαστεί η υπόθεση θα ανακαλύψεις πως μια γυναίκα ονόματι Ρέιτσελ έχει κάτι να κάνει με αυτήν. Γελά όσο θέλεις, Κε Σέρλοκ Χολμς. Ίσως να είσαι πολύ έξυπνος και ευφυής, μα το γέρικο λαγωνικό είναι το καλύτερο, όταν θα τελειώσουν τα λόγια και οι πράξεις.»
«Ειλικρινά να με συμπαθάτε!» είπε ο σύντροφος μου, ο οποίος είχε αναστατώσει την διάθεση του μικροκαμωμένου άνδρα ξεσπώντας σε μια έκρηξη γέλιου. «Έχεις βέβαια την τιμή να είσαι ο πρώτος από μας που το ανακάλυψε, και, όπως λες, φέρει κάθε ένδειξη να έχει γραφτεί από τον δεύτερο συμμετέχοντα στο μυστήριο της περασμένης νύχτας. Δεν είχα προλάβει ακόμη να εξετάσω το δωμάτιο, όμως με την άδεια σας θα το κάνω τώρα.»
Καθώς μίλησε, τράβηξε απότομα μια κορδέλα μετρήσεων και έναν μεγάλο μεγεθυντικό φακό από την τσέπη του. Με τα δυο αυτά όργανα κινήθηκε αθόρυβα γύρω από το δωμάτιο, σταματώντας κάποια στιγμή, γονατίζοντας περιστασιακά, και σε μια περίπτωση ξαπλώνοντας στο πάτωμα. Τόσο απορροφημένος ήταν στην απασχόληση του που φάνηκε να έχει ξεχάσει την παρουσία μας, γιατί μονολογούσε ψιθυριστά όλη την ώρα, συνεχίζοντας με αδιάκοπο ρυθμό μια συνεχή ροή επιφωνημάτων, αναστεναγμών, και μικρών κραυγών υπαινικτικών ενθάρρυνσης και ελπίδας. Καθώς τον παρακολουθούσα δεν μπόρεσα να μην συλλογιστώ ένα καθαρόαιμο καλά εκπαιδευμένο λαγωνικό καθώς ορμά μπρος και πίσω μέσα στην λόχμη που κρύβεται το θήραμα, κλαυθμυρίζοντας από την ανυπομονησία του, μέχρι να ξαναπιάσει την χαμένη οσμή. Για είκοσι λεπτά ή και περισσότερο εξακολούθησε τις έρευνες του, μετρώντας με την πλέον αμέριστη φροντίδα την απόσταση μεταξύ ενδείξεων οι οποίες μου ήταν παντελώς αόρατες, και κατά καιρούς εφαρμόζοντας την κορδέλα του πάνω στους τοίχους με έναν εξίσου ακατάληπτο τρόπο. Σε ένα σημείο συγκέντρωσε πολύ προσεκτικά ένα μικρό σωρό γκρίζας σκόνης από το πάτωμα, και την πακετάρισε μέσα σε έναν φάκελο. Τελικά, εξέτασε με τον φακό του την λέξη επί του τοίχου, εξετάζοντας κάθε γράμμα της με άκρως λεπτομερειακή ακρίβεια. Ολοκληρώνοντάς το, φάνηκε να είναι ικανοποιημένος, γιατί επέστρεψε την κορδέλα και τον φακό στην τσέπη του.
«Λένε πως ιδιοφυΐα είναι η απεριόριστη ικανότητα να υπομένεις», σχολίασε με ένα χαμόγελο. «Είναι ένας ιδιαίτερα κακός εννοιολογικός προσδιορισμός, εντούτοις αρμόζει στο έργο του Ντετέκτιβ.»
Ο Γκρέγκσον και ο Λεστρέιντ είχαν παρακολουθήσει τους ελιγμούς του ερασιτέχνη συντρόφου τους με εξαιρετική περιέργεια και κάποια περιφρόνηση. Εμφανώς αποτύγχαναν να εκτιμήσουν το γεγονός, το οποίο είχα αρχίσει να συνειδητοποιώ, πως κάθε απειροελάχιστη ενέργεια του Σέρλοκ Χολμς κατευθυνόταν προς κάποιον συγκεκριμένο και πρακτικό στόχο.
«Τι συμπεραίνετε εξ' αυτού, κύριε;» ρώτησαν και οι δυο.
«Θα αποτελούσε κλοπή της αναγνώρισης σας επί της υπόθεσης αν αποτολμούσα να βοηθήσω», σχολίασε ο φίλος μου. «Τα πάτε τόσο καλά τώρα ώστε θα ήταν κρίμα να αναμιχθεί ο οποιοσδήποτε.» Υπήρχε αφάνταστος σαρκασμός στην φωνή του καθώς μίλησε. «Όποτε θελήσετε να με ενημερώσετε σχετικά με την εξέλιξη των ερευνών σας», συνέχισε, «θα χαρώ να σας προσφέρω κάθε δυνατή βοήθεια. Εν τω μεταξύ θα θεωρούσα πρέπων να μιλήσω με τον αστυνομικό που ανακάλυψε το σώμα. Μου δίνετε το όνομα και την διεύθυνση του;»
«Ο Λεστρέιντ έριξε μια ματιά στο σημειωματάριο του, «Τζων Ράνς», είπε. «Είναι εκτός υπηρεσίας τώρα. Θα τον βρεις στο νούμερο 46, του Ωντλεϋ Κόρτ, στην Πύλη του Πάρκου Κεννινγκτον.»
Ο Χολμς σημείωσε την διεύθυνση.
«Πάμε, γιατρέ», είπε· «θα πάμε να τον βρούμε. Θα σας πω κάτι το οποίο είναι δυνατόν να σας βοηθήσει στην υπόθεση», συνέχισε, στρεφόμενος προς τους δυο ντετέκτιβ. «Πρόκειται περί φόνου, και ο δολοφόνος ήταν άντρας. Ήταν ψηλότερος από δυο μέτρα, μέσης ηλικίας, είχε μικρά πόδια για το ύψος του, φορούσε τραχιές, φαρδιάς μύτης μπότες, και κάπνισε ένα πούρο Τριτσινόπολι. Ήρθε εδώ μαζί με το θύμα του με μια τετράτροχη άμαξα, η οποία σερνόταν από ένα άλογο με τρία παλιωμένα πέταλα και ένα καινούργιο στο δεξιό εμπρόσθιο πόδι του. Κατά πάσα πιθανότητα ο δολοφόνος είχε κοκκινωπό πρόσωπο, και τα νύχια του δεξιού του χεριού ήταν εξαιρετικά μακριά. Αποτελούν μονάχα ορισμένες επισημάνσεις, μα ίσως να βοηθήσουν.»
Ο Λεστρέιντ και ο Γκρέγκσον κοιτάχθηκαν μεταξύ τους με ένα δύσπιστο χαμόγελο.
«Αν αυτός ο άντρας δολοφονήθηκε, τότε πως διεπράχθη ο φόνος;» ρώτησε ο πρώτος.
«Δηλητήριο», είπε ο Σέρλοκ Χολμς κοφτά, και άρχισε να περπατά. «Ένα ακόμη πράγμα, Λεστρέιντ», πρόσθεσε, στρεφόμενος από την πόρτα: «'Rache,' είναι στα Γερμανικά ή ‘εκδίκηση', οπότε μην χάνετε τον χρόνο σας ψάχνοντας για κάποια Δεσποινίδα Ρέιτσελ.»
Στην οποία Πάρθια βολή αποχώρησε, αφήνοντας τους δυο ανταγωνιστές με ανοικτά τα στόματα πίσω του.