2.1 Στην μεγάλη κοιλάδα του Αλκάλι (1) 2.1 In the great valley of Alcaly (1)

Στο κεντρικό κομμάτι της μεγάλης Βόρειας Αμερικανικής Ηπείρου απλώνεται μια άνυδρη κι αποτρόπαια έρημος, η οποία για πάρα πολλά χρόνια εξυπηρέτησε ως φράγμα ενάντια στην πρόοδο του πολιτισμού. In the central part of the great North American continent stretches a dry and abominable desert, which for many years served as a barrier against the progress of civilization. Από τη Σιέρα Νεβάδα ως τη Νεμπράσκα, και από τον Ποταμό Γιέλλοουστόουν στο βορρά ως το Κολοράντο στο νότο, εκτείνεται μια περιοχή ερήμωσης και σιωπής. From the Sierra Nevada to Nebraska, and from the Yellowstone River in the north to Colorado in the south, there is an area of desolation and silence. Ούτε καν η Φύση δεν έχει πάντοτε την ίδια διάθεση σ' αυτή την καταθλιπτική περιοχή. Even Nature does not always have the same mood in this depressing area. Αποτελείται από χιονισμένα κι αγέρωχα βουνά, και σκοτεινές και μελαγχολικές κοιλάδες. It consists of snowy and haughty mountains, and dark and melancholy valleys. Υπάρχουν ορμητικά ποτάμια τα οποία ξεχύνονται μέσα από τα τραχιά φαράγγια· αλλά και τεράστιες πεδιάδες, οι οποίες κατά τον χειμώνα είναι λευκές από το χιόνι, και το καλοκαίρι γκρίζες από την αλμυρή αλκαλική άμμο. There are rushing rivers that flow through the rugged gorges; but also vast plains, which in winter are white with snow, and in summer gray with salty alkaline sand. Όλα τους διατηρούν, ωστόσο, τα κοινά στοιχεία της ερήμου, της αφιλόξενης γης, και της δυστυχίας. All of them, however, retain the common elements of desert, inhospitable land, and misery.

Κανείς δεν κατοικεί σε ετούτη τη γη της απελπισίας. No one lives in this land of despair. Κάποια ομάδα από Πόουνυ ή από Μαυροπόδαρους ίσως περιστασιακά να την διασχίσει ώστε να φτάσουν σε άλλους κυνηγότοπους, μα οι πλέον σκληροτράχηλοι από τους γενναίους χαίρονται χάνοντας από τα μάτια τους ετούτες τις φοβερές εκτάσεις, και εβρισκόμενοι για μια ακόμη φορά στις στέπες τους. A group of Pooney or Black-footed men may occasionally cross it to reach other hunting grounds, but the most ruthless of the brave rejoice in losing sight of this awful area, and once again in their steppes. Τα κογιότ παραμονεύουν μέσα στους θάμνους, τα όρνια χτυπούν τα φτερά τους στον αέρα κι η αδέξια αρκούδα γκρίζλη, τριγυρνά μέσα στις σκιερές ρεματιές, και μαζεύει οτιδήποτε υπάρχει ανάμεσα στα βράχια για να τραφεί. The coyotes lurk in the bushes, the vultures flutter their wings in the air, and the clumsy grizzly bear wanders through the shady ravines, picking up anything between the rocks to feed on. Αποτελούν τους αποκλειστικούς κάτοικους της ερημιάς. They are the exclusive inhabitants of the wilderness.

Σε ολόκληρο τον κόσμο δεν μπορεί να υπάρξει τόσο τρομερή θέα από εκείνη της βόρειας πλαγιάς της Σιέρα Μπλάνκο. All over the world there can be no more terrifying view than that of the northern slope of the Sierra Blanco. Για όσο μπορεί να δει το μάτι απλώνεται ένας μεγάλος επίπεδος κάμπος, με αμμώδη μπαλώματα αλκαλίου, τεμνόμενος από συστάδες κοντών θάμνων. As far as the eye can see, there is a large flat plain, with alkaline sandy patches, intersected by clusters of short bushes. Στην άλλη άκρη του ορίζοντα απλώνεται μια μακριά οροσειρά από βουνοκορφές, με τις τραχιές τους κορυφές διάστικτες από χιόνι. At the other end of the horizon stretches a long mountain range of mountain peaks, with their rough peaks dotted with snow. Σε ετούτη τη μεγάλη έκταση γης δεν υπάρχει ίχνος ζωής, ούτε οτιδήποτε άλλο το οποίο να σχετίζεται με την ζωή. In this vast area of land there is no trace of life, nor anything else that is related to life. Δεν πετά πουλί στον ανοιχτογάλανο ουρανό, ούτε μια κίνηση δεν φαίνεται πάνω στη μουντή, γκρίζα γη —πάνω από όλα, επικρατεί απόλυτη σιωπή. No bird flies in the light blue sky, not a single movement is seen on the hazy, gray earth — above all, there is absolute silence. Αν αφουγκραστείς όπως θα έκανε καθένας, δεν υπάρχει ούτε μια υποψία ήχου σε όλη αυτήν την τεράστια ερημιά· τίποτα άλλο παρά σιωπή —απόλυτη και αποκαρδιωτική σιωπή. If you listen as everyone would, there is not a sound of suspicion in all this vast wilderness; nothing but silence — absolute and heartbreaking silence.

Έχει ειπωθεί πως δεν υπάρχει τίποτα που να ανήκει την ζωή στον πλατύ κάμπο. It has been said that there is nothing that belongs to life in the wide plain. Όμως δεν αποτελεί και την πλήρη αλήθεια. But it is not the complete truth. Κοιτώντας κάτω από την Σιέρα Μπλάνκο, κάποιος θα διακρίνει ένα μονοπάτι να ξεχωρίζει διασχίζοντας την έρημο, το οποίο ξετυλίγεται και χάνεται σε μεγάλη απόσταση. Looking down the Sierra Blanco, one will see a path that stands out across the desert, which unfolds and disappears at a great distance. Είναι αυλακωμένο από ρόδες και περπατημένο από τα πόδια αναρίθμητων εξερευνητών. It is grooved by wheels and walked at the feet of countless explorers. Κατά τόπους βρίσκονται διάσπαρτα λευκά αντικείμενα τα οποία γυαλίζουν κάτω από τον ήλιο, και ξεχωρίζουν μέσα από τις μουντόχρωμες συγκεντρώσεις αλκαλίου. In places there are scattered white objects that shine under the sun, and stand out through the hazy concentrations of alkali. Πλησιάστε, και εξετάστε τα! Come on in, take a look! Είναι κοκάλα: κάποια μεγάλα και τραχιά, άλλα μικρότερα και πιο λεπτά. They are bone: some large and rough, others smaller and thinner. Τα πρώτα άνηκαν σε υποζύγια, και τα τελευταία σε ανθρώπους. The former belonged to snails, and the latter to humans. Για χίλια-πεντακόσια μίλια θα μπορούσε κάποιος να ακολουθήσει αυτόν τον αποτρόπαιο δρόμο καραβανιών από αυτά τα σκόρπια λείψανα εκείνων που κάποτε έπεσαν στο πλάι του δρόμου. For one thousand five hundred miles one could follow this abominable caravan route from these scattered relics of those who once fell on the side of the road.

Αντικρίζοντας την ίδια εικόνα, εκεί στεκόταν, την τέταρτη του Μαΐου, του χίλια οχτακόσια σαράντα επτά, ένας μοναχικός ταξιδιώτης. Facing the same image, there stood on the fourth of May, one thousand eight hundred and forty-seven, a lone traveler. Η εμφάνιση του ήταν τέτοια ώστε θα μπορούσε να πρόκειται για το ίδιο το πνεύμα ή το δαίμονα της περιοχής. His appearance was such that he could be the spirit or demon of the area. Ένας παρατηρητής θα δυσκολευόταν να πει αν ήταν πλησιέστερα στα σαράντα ή στα εξήντα. An observer would find it difficult to say whether he was closer to forty or sixty. Το πρόσωπο του ήταν λιπόσαρκο και καταβεβλημένο, και το καφετί σαν περγαμηνή δέρμα του ήταν τραβηγμένο πάνω από τα προτεταμένα οστά· τα μακριά, καστανά μαλλιά κι η γενειάδα του ήταν διάστικτα και πιτσιλισμένα από λευκό· τα μάτια του ήταν βυθισμένα στο κεφάλι του, και έκαιγαν με μια αφύσικη λάμψη· ενώ το χέρι το οποίο έσφιγγε το τουφέκι του είχε ελάχιστα περισσότερη σάρκα από ενός σκελετού. His face was fat and emaciated, and his parchment-brown skin was pulled over his outstretched bones; his long, brown hair and beard were dotted and splashed with white; his eyes were sunken on his head, and he was burning. with an unnatural glow; while the hand gripping his rifle had little more flesh than a skeleton. Καθώς στεκόταν, ακουμπούσε πάνω στο όπλο για υποστήριξη, αλλά και πάλι η ψηλή του φιγούρα και ο ογκώδής σκελετός του υποδείκνυαν μια νευρώδης και ρωμαλέα κράση. As he stood, he leaned on the gun for support, but again his tall figure and massive skeleton indicated a nervous and robust wine. Το λιπόσαρκο πρόσωπο του, ωστόσο, και τα ρούχα του τα οποία κρέμονταν τόσο χαλαρά πάνω από τα συρρικνωμένα του μέλη, άφηναν καθαρά να φανεί τι ήταν εκείνο που του προσέδιδε αυτήν την γεροντική και εξασθενημένη όψη. His fat face, however, and his clothes hanging so loosely over his shrunken limbs, made it clear what gave him that aging and weakened look. Ο άντρας πέθαινε — πέθαινε από πείνα κι από δίψα. The man was dying - he was dying of hunger and thirst.

Είχε ανηφορήσει με κόπο την ρεματιά, έχοντας φτάσει σε ετούτο το μικρό ύψωμα, με τη μάταιη ελπίδα να βρει κάποια ίχνη νερού. He had struggled up the ravine, having reached this small hill, with the vain hope of finding some traces of water. Τώρα ο μεγάλος αλμυρός κάμπος απλωνόταν εμπρός στα μάτια του, όπως κι η μακρινή ζώνη από τραχιά βουνά, δίχως δείγμα φυτού ή δέντρου πουθενά, το οποίο ίσως να επισήμαινε την παρουσία υγρασίας. Σε ολόκληρη εκείνη την ανοικτή έκταση δεν υπήρχε το παραμικρός ίχνος ελπίδας. Βόρεια, και ανατολικά, και δυτικά κοίταξε με απεγνωσμένη μάτια, και τότε συνειδητοποίησε πως οι περιπλανήσεις του είχαν φτάσει σε ένα τέρμα, και πως εκεί, σε εκείνο τον γυμνό γκρεμό, επρόκειτο να πεθάνει. He looked north, and east, and west with desperate eyes, and then he realized that his wanderings had reached an end, and that there, on that bare cliff, he was about to die. «Γιατί όχι εδώ, αντί για ένα πουπουλένιο στρώμα, είκοσι χρόνια αργότερα», μουρμούρισε, καθώς κάθισε στο καταφύγιο του βράχου.

Πριν καθίσει κάτω, είχε αποθέσει κάτω το άχρηστο τουφέκι του, κι ως επίσης ένα μεγάλο δέμα δεμένο σε ένα γκρίζο σάλι, το οποίο κουβαλούσε κάτω από την δεξιά του μασχάλη. Έδειχνε να είναι κάτι πολύ βαρύ για την δύναμη του, γιατί χαμηλώνοντας το, έπεσε στο έδαφος με κάπως περισσότερη ορμή. It seemed to be something very heavy for his strength, because lowering it, he fell to the ground with a little more momentum. Στην στιγμή από το δέμα ήρθε ένα μικρό βογκητό, κι από μέσα ξεπρόβαλε ένα μικρό, τρομαγμένο πρόσωπο, με πολύ λαμπερά καστανά μάτια, και δυο μικρές πιτσιλωτές, ζαρωμένες γροθιές. At that moment a small groan came from the package, and from inside a small, frightened face emerged, with very bright brown eyes, and two small splattered, wrinkled fists.

«Με πόνεσες!» είπε μια παιδική φωνή επικριτικά.

«Το έκανα, όμως», ο άντρας απάντησε μεταμελημένα, «άθελα μου.» Καθώς μίλησε ξετύλιξε το γκρίζο σάλι και ξέμπλεξε από μέσα ένα όμορφο κοριτσάκι περίπου πέντε χρονών, του οποίου τα μικροκαμωμένα παπούτσια και το όμορφο ροζ φόρεμα με τη μικρή λινή ποδιά όλα τους μαρτυρούσαν τη μητρική φροντίδα. "I did, though," the man replied remorsefully, "against my will." As he spoke, he unwrapped the gray shawl and untangled inside a beautiful little girl of about five years old, whose petite shoes and the beautiful pink dress with the small linen apron all testified to their motherly care. Το παιδί ήταν χλωμό και αδύνατο, όμως τα υγιή χέρια και πόδια της έδειχναν πως είχε υποφέρει λιγότερα από όσο ο σύντροφος της.

«Πως είναι τώρα;» ρώτησε εκείνος ανήσυχα, γιατί εκείνη έτριβε τις μακριές χρυσαφένιες μπούκλες που σκέπαζαν το πίσω μέρος του κεφαλιού της.

«Φίλησε το και κάντο να περάσει», είπε εκείνη, με απόλυτη σοβαρότητα, χώνοντας το τραυματισμένο μέρος προς το μέρος του. «Αυτό έκανε η μητέρα. "It simply came to our notice then. Που είναι η μητέρα;»

«Η μητέρα έφυγε. Φαντάζομαι πως θα την δεις πολύ σύντομα.»

«Έφυγε, ε!» είπε το μικρό κορίτσι. «Παράξενο, δεν είπε αντίο· το ‘κανε σχεδόν πάντα όταν πήγαινε στην Θεία για τσάι, και τώρα λείπει για τρεις μέρες. "Strange, he did not say goodbye; he almost always did it when he went to Auntie for tea, and now he is missing for three days. Δεν είναι φοβερά στεγνά, έτσι δεν είναι; Δεν υπάρχει καθόλου νερό, ή τίποτα για φαγητό;»

«Όχι, δεν υπάρχει τίποτα, αγαπούλα. Θα πρέπει να κάνεις υπομονή για λίγο ακόμη, και έπειτα θα είσαι εντάξει. Ακούμπησε το κεφάλι σου πάνω μου έτσι, και ύστερα θα νοιώσεις καλύτερα. Δεν είναι εύκολο να μιλάς όταν τα χείλη σου είναι σαν πετσί, όμως θαρρώ πως είναι καλύτερα να σου πω πως έχει η κατάσταση. It is not easy to talk when your lips are like skin, but I dare say it is better to tell you how it is. Τι έχεις εκεί;»

«Όμορφα πράγματα! Φίνα πράγματα!» φώναξε το μικρό κορίτσι με ενθουσιασμό, κρατώντας δυο γυαλιστερά κομμάτια μίκας. «Όταν πάμε πίσω στο σπίτι θα τα δώσω στον αδελφό Μπομπ.»

«Θα δεις ομορφότερα πράγματα από αυτά πολύ σύντομα», είπε ο άντρας με σιγουριά. "You will see more beautiful things than these very soon," the man said confidently. «Απλά περίμενε λιγάκι. Θα σου το έλεγα όμως—θυμάσαι πότε αφήσαμε το ποτάμι;» But I would tell you — do you remember when we left the river? ”

«Ω, ναι.»

«Λοιπόν, φανταζόμασταν πως θα πέσουμε πάνω σε ένα άλλο ποτάμι σύντομα, βλέπεις. Όμως κάτι πήγε στραβά· πυξίδες, χάρτης, ή κάτι, και δεν το βρήκαμε. Το νερό τελείωσε. Εκτός από λιγουλάκι για εσένα και —και—»

«Και δεν μπορούσες να πλυθείς», διέκοψε η σύντροφος του, ανασηκώνοντας τα μάτια της στη σκονισμένη του όψη. "And you could not wash," interrupted his partner, raising her eyes to his dusty face.

«Όχι, ούτε να πιω. Κι ο Κος Μπέντερ, ήταν ο πρώτος που έφυγε, κι έπειτα ο Ινδιάνος Πήτ, κι ύστερα η Κα ΜκΓκρέγκορ, και μετά ο Τζώνυ Χοουνς, και μετά, αγαπούλα, η μητέρα σου.»

«Τότε είναι πεθαμένη κι η μητέρα», φώναξε το κοριτσάκι βυθίζοντας το πρόσωπο στο φορεματάκι της και κλαίγοντας με λυγμούς.

«Ναι, έφυγαν όλοι εκτός από μένα και σένα. Μετά σκέφτηκα πως ίσως να υπήρχε νερό προς αυτή την μεριά, έτσι σε φόρτωσα στη μασχάλη μου και βαδίσαμε παρέα. Then I thought that maybe there was water in this direction, so I loaded you in my armpit and we walked together. Δεν φαίνεται όμως να βελτιώθηκε τίποτα. But nothing seems to have improved. Οι πιθανότητες είναι ελάχιστες για μας πλέον!» The chances are minimal for us now! "

«Θέλεις να πεις πως θα πεθάνουμε και εμείς;» ρώτησε το παιδί, ελέγχοντας τους λυγμούς, και σηκώνοντας το δακρύβρεχτο πρόσωπο της.

«Θαρρώ πως έτσι έχει.» "I dare say so."

«Γιατί δεν το είπες πριν;» είπε εκείνη, γελώντας με ευχαρίστηση. «Μου έδωσες μια τρομάρα. Μα, φυσικά, τώρα μόλις πεθάνουμε θα βρεθούμε με τη μητέρα ξανά.»

«Ναι, θα την συναντήσεις, αγαπούλα.»

«Και εσύ επίσης. Θα της πω πόσο φοβερά καλός ήσουν. I will tell her how terribly good you were. Στοιχηματίζω πως θα μας συναντήσει στην πόρτα του Ουρανού με μια μεγάλη καράφα νερό, και πολλά γλυκά, ζεστά, και ψημένα και από τις δυο πλευρές, όπως άρεσαν στον Μπομπ και σε εμένα. Πόσο ακόμη;»

«Δεν ξέρω —όχι πολύ.» Τα μάτια του άντρα ήταν καρφωμένα στον βόρειο ορίζοντα. "I do not know — not much." The man's eyes were fixed on the northern horizon. Στην γαλάζια οροφή του On its blue roof

ουρανού είχαν φανεί τρία μικρά στίγματα που αυξάνονταν σε μέγεθος στιγμή τη στιγμή, τόσο γρήγορα πλησίαζαν. Σύντομα διάκρινε πως επρόκειτο για τρία μεγάλα καφετιά πουλιά, τα οποία περιφέρθηκαν πάνω από τα κεφάλια των δυο περιπλανώμενων, και έπειτα κούρνιασαν σε κάποια βράχια που βρίσκονταν από πάνω τους. Ήταν γύπες, τα όρνια της δύσης, των οποίων ο ερχομός ήταν ο προπομπός του θανάτου.

«Κόκορες και κότες», φώναξε το κοριτσάκι χαρούμενα, δείχνοντας τις δυσοίωνες μορφές, και χτυπώντας τα χέρια της για να τα κάνει να σηκωθούν. «Δεν μου λες, ο Θεός δεν έφτιαξε αυτήν την χώρα;» "Don't you tell me, God did not build this country?"

«Στην πορεία την έφτιαξε», είπε ο σύντροφος της, μάλλον ξαφνιασμένος από αυτή την απρόσμενη ερώτηση.

«Έφτιαξε την γη κάτω στο Ιλλινόϊς, και δημιούργησε το Μισούρι», συνέχισε το μικρό κορίτσι. «Θαρρώ πως κάποιος άλλος έφτιαξε την γη σε ετούτα τα μέρη. "I dare say that someone else made the earth in these places. Καθόλου καλά δεν είναι φτιαγμένη. It is not well made at all. Ξέχασαν το νερό και τα δέντρα.»

«Τι θα έλεγες να κάναμε μια προσευχή;» ρώτησε ο άντρας άτολμα.

«Δεν νύχτωσε ακόμη», απάντησε εκείνη.

«Δεν πειράζει. Δεν είναι ακριβώς κανονικό, αλλά δεν θα Τον πειράξει, βάζω στοίχημα. It's not exactly normal, but it will not hurt Him, I bet. Πες όσα έλεγες κάθε νύχτα στην άμαξα όταν βρισκόμασταν στις Πεδιάδες.» Say what you said every night in the carriage when we were in the Plains. "

«Γιατί δεν λες και εσύ μερικά;» ρώτησε το κορίτσι, με απορημένα μάτια. "Why don't you say a few?" the girl asked, with puzzled eyes.

«Τα θυμάμαι λάθος», απάντησε εκείνος. «Έχω να τα πω από τότε που είχα το μισό ύψος του όπλου αυτού. "I have been saying this since I was half the height of this weapon. Θαρρώ πως ποτέ δεν είναι τόσο αργά. I dare say it is never so late. Πες τα δυνατά, και θα σταθώ πλάι σου και θα τα λέω στις επαναλήψεις.» Say it out loud, and I will stand by you and say it in the repetitions. "

«Τότε θα πρέπει να γονατίσεις, κι εγώ μαζί», είπε εκείνη, απλώνοντας το σάλι της για αυτό τον σκοπό. "Then you should kneel, and so should I," she said, spreading her shawl for this purpose. «Πρέπει να σηκώσεις τα χέρια σου έτσι. Σε κάνει να νοιώθεις καλύτερα.»

Αποτελούσαν παράδοξο θέαμα, αν υπήρχε κάποιος άλλος εκτός από τους γύπες να το δει. Πλάι-πλάι στο στενό σάλι γονάτιζαν οι δυο οδοιπόροι, το μικρό φλύαρο κορίτσι κι ο παράτολμος, σκληραγωγημένος εξερευνητής. Το παχουλό πρόσωπο της, κι η τσακισμένη, οστεώδης μορφή του ήταν στραμμένα και τα δυο στον ασυννέφιαστο ουρανό σε ειλικρινή ικεσία προς εκείνη την τρομερή οντότητα με την οποία βρίσκονταν πρόσωπο με πρόσωπο, ενώ οι δυο φωνές—η μια λεπτή και καθαρή, η άλλη βαθιά και τραχιά—ενώθηκαν σε μια ικεσία ελέους και μετάνοιας. |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||merged||||of mercy||repentance Her plump face and crumpled, bony figure were both facing the cloudless sky in sincere supplication to that formidable entity with whom she was face to face, while the two voices — one thin and clear, the other deep and rough — united in a plea of mercy and repentance. Η προσευχή τελείωσε, και ξανακάθισαν στην σκιά του βράχου μέχρι που το παιδί αποκοιμήθηκε, κουρνιασμένο πάνω στο φαρδύ στέρνο του προστάτη της. ||||sat down again||||||||||||||||| Εκείνος την παρακολούθησε να κοιμάται γαλήνια για λίγη ώρα, μα η Φύση αποδείχθηκε κατά πολύ δυνατότερη από εκείνον. He watched her sleep peacefully for a while, but Nature proved to be much stronger than him. Για τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν είχε επιτρέψει στον εαυτό του ούτε να κοιμηθεί ούτε να ξαποστάσει. For three days and three nights he had not allowed himself to sleep or rest. Αργά τα ματόκλαδα του έπεσαν πάνω από τα κουρασμένα του μάτια, και το κεφάλι του βυθίστηκε όλο και χαμηλότερα πάνω στο στήθος του, μέχρι που η ψαρή γενειάδα του μπλέχτηκε με τις χρυσές μπούκλες της συντρόφου του, και οι δυο κοιμήθηκαν τον ίδιο βαθύ δίχως όνειρα ύπνο. Slowly his eyebrows fell over his tired eyes, and his head sank deeper and lower into his chest, until his fishy beard became entangled with his companion's golden curls, and they both slept the same deep dreamless sleep. .