Αττική - Περιήγηση στην Ελευσίνα
Στην καρδιά της άνοιξης, η βόλτα που σκέφτηκα να κάνω μπορεί να σου φανεί απίθανη.
Πού;
Σε μια πόλη αντιστάρ.
Και αυτό είναι ακριβώς που την κάνει ελκυστική.
Προσωπικά δεν το μετάνιωσα και γι' αυτό στην προτείνω.
Εχουμε και λέμε.
Από την Ομόνοια σε περίπου 20 χιλιόμετρα φτάνω άνετα και ξεκούραστα.
Μπαίνω στη λεωφόρο Αθηνών, πιάνω την παλαιά Εθνική Οδό, διασχίζοντας Χαϊδάρι, Δαφνί,
περνώ από τη λίμνη Κουμουνδούρου και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Βέβαια υπάρχει και η εναλλακτική της Αττικής Οδού.
Στην απόδρασή μου πεδίο δράσης και εξερεύνησης είναι η Ελευσίνα.
Η απόσταση καλύπτεται γρήγορα,
κυρίως όμως οικονομικά και οικολογικά.
Χάρις στο φυσικό αέριο που κινείται το αυτοκίνητο με το οποίο ήλθα ως εδώ.
Η άνοιξη είναι η κατάλληλη εποχή για μια βόλτα στην Ελευσίνα για δύο λόγους:
Κατ' αρχήν διότι η λέξη "Ελευσίς" με την ετυμολογία της και τον μύθο της
δηλώνει την έλευση σημαίνοντος γεγονότος,
δηλαδή την έλευση της περιπλανώμενης γης - μητέρας για να φέρει το φως την άνοιξη.
Από την άλλη, παραδοσιακά καταγράφει το καλοκαίρι υψηλές θερμοκρασίες.
Φτάνω νωρίς.
Στο παραθαλάσσιο μέτωπό της,
με θέα τις κορυφογραμμές των βουνών της Σαλαμίνας.
Τον ορίζοντα σημαδεύουν δάση από γερανούς φορτοεκφόρτωσης.
Τα φουγάρα της τσιμεντοβιομηχανίας "Τιτάν"
και των διυλιστηρίων στο βάθος.
Ενα πέρασμα στο μικρό ψαρολίμανο με την παλαιά ψαροταβέρνα επιβάλλεται, και εννοείται, μπαίνει στα υπόψη.
Αν δεν ξυπνήσεις πρωί, φρέσκο ψάρι δεν τρως.
Γλώσσες.
Αυτά εδώ τι είναι;
Α, καλά το κατάλαβα, μπακαλιάροι.
Επόμενες στάσεις στις δύο άλλες μαρίνες που δένουν μεγαλύτερα σκάφη.
Η κίνηση είναι χαλαρή.
Κάνω ένα γρήγορο πάνω κάτω στον παραλιακό δρόμο.
Ακολουθώ νοτιοδυτική πορεία.
Αφήνω το αυτοκίνητο και με τα πόδια φτάνω στο σημείο που καταλήγει η σημαντικότερη οδός της Αρχαίας Αθήνας.
Στο τέρμα της Ιεράς Οδού.
Από τον πεζόδρομο, με τα πιπερόδεντρα και τις λεύκες,
εισέρχομαι στον σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο.
Εδώ κατέληγε η πομπή από την Αθήνα, ανάμεσα από συστοιχίες αγαλμάτων,
για τα περίφημα Ελευσίνια μυστήρια,
τις σημαντικότερες τελετές του τότε γνωστού κόσμου.
Μυστήρια συνδεδεμένα με τη σωτηρία της ψυχής,
τη νίκη απέναντι στον θάνατο,
την αναγέννηση της φύσης.
Απέναντι από το Πλουτώνιο και την Πηγάδα, που κατά τη μυθολογία ήταν η είσοδος για τον κάτω κόσμο,
προεξέχει στη λιθόστρωτη οδό ένας μεγάλος βράχος.
Εικάζεται ότι είναι η περίφημη αγέλαστος πέτρα.
Εδώ λέγεται ότι κάθισε η θεά Δήμητρα και μοιρολόγησε την κόρη της την Περσεφόνη,
την οποία είχε αρπάξει ο Πλούτωνας και την πήγε στο υποχθόνιο βασίλειό του.
Η ιερή πολιτεία σχεδόν ισοπεδώθηκε από τους Γότθους του Αλάριχου.
Ανεβαίνω τον λόφο εντός του αρχαιολογικού χώρου.
Σε ένα μικρό αλλά άνετο πλάτωμα,
η Παναγία η Μεσοσπορίτισσα.
Η θέα από εδώ είναι εντυπωσιακή.
Ολοκληρώνω το ταξίδι στην αρχαιότητα με επίσκεψη στο Μουσείο του αρχαιολογικού χώρου,
με τις ανεκτίμητης αξίας ευρήματα.
Αφήνω τον αρχαιολογικό χώρο των μεγάλων μυστηρίων
και βαδίζω στον σύγχρονο αστικό ιστό της γενέτειρας του σπουδαίου ποιητή Αισχύλου.
Νομίζω πως έχει έλθει η στιγμή για μια ανάπαυλα,
σε ένα από τα όμορφα καφέ της πόλης.
Σπίτια παλιά έχουν μετατραπεί
σε σύγχρονα και με γούστο διαμορφωμένα,
σύγχρονα δοχεία κοινωνικότητας.
Κάθομαι ρουφώντας αρώματα,
ακούγοντας μουσικές
και κάνοντας έναν σύντομο απολογισμό όσων είδα έως τώρα.
Η Ελευσίνα δεν είναι αυτά που είδες μόνο,
άλλωστε πάντα κρατά κάτι κρυφό,
για εκείνους που θα την επισκεφτούν ξανά,
όπως έχει πει ο Ρωμαίος ρήτορας φιλόσοφος και πολιτικός ο Σενέκας.
Η συνέχεια από την Ελευσίνα
είναι εξίσου ενδιαφέρουσα.
