XI. Η Πτώση του Νάργκοθροντ (1)
Πέρασαν πέντε χρόνια αφότου έφτασε ο Τούριν στο Νάργκοθροντ και την άνοιξη εκείνης της χρονιάς ήρθαν δυο Ξωτικά από το λαό του Φινάρφιν, που είπαν πως ονομάζονται Γκέλμιρ και Άρμινας. Και είπαν ότι είχαν ένα μήνυμα για τον Κύριο του Νάργκοθροντ. Ο Τούριν διοικούσε τώρα όλες τις δυνάμεις του Νάργκοθροντ και ήταν επικεφαλής σ' όλα τα ζητήματα του πολέμου. Πραγματικά, είχε γίνει αυστηρός και περήφανος και διέτασσε τα πάντα όπως ήθελε ή θεωρούσε καλό. Οδήγησαν τα Ξωτικά στον Τούριν, αλλά ο Γκέλμιρ είπε:
«Στον Ορόντρεθ, γιο του Φινάρφιν, θέλουμε να μιλήσουμε».
Και όταν ήρθε ο Ορόντρεθ, ο Γκέλμιρ του είπε:
«Άρχοντα, ανήκαμε στο λαό του Άνγκροντ και έχουμε περιπλανηθεί πολύ μετά τη Νίρναεθ. Τελευταία όμως ζούμε ανάμεσα στους ακόλουθους του Κίρνταν στις Εκβολές του Σίριον. Και μια μέρα μας κάλεσε και μας ζήτησε να έρθουμε σ' εσένα. Γιατί του εμφανίστηκε ο ίδιος ο Ούλμο, ο Κύριος των Υδάτων, και τον προειδοποίησε για μεγάλο κίνδυνο που πλησιάζει στο Νάργκοθροντ» .
Όμως ο Ορόντρεθ τον άκουσε επιφυλακτικά και απάντησε:
«Γιατί τότε φτάσατε εδώ από το Βορρά; Ή είχατε κι άλλες αποστολές;».
Τότε ο Άρμινας είπε:
«Μάλιστα, Κύριε. Μετά τη Νίρναεθ αναζητώ το κρυφό βασίλειο του Τούργκον και δεν το βρίσκω. Και φοβούμαι τώρα ότι καθυστέρησα την αποστολή μας εδώ περισσότερο απ' όσο έπρεπε. Γιατί ο Κίρνταν μας έστειλε κατά μήκος της ακτής με πλοίο, για μυστικότητα και ταχύτητα, και αποβιβαστήκαμε στο Ντρένγκιστ. Όμως ανάμεσα στους κατοίκους των παραλίων υπήρχαν μερικοί που ήρθαν νότια τα τελευταία χρόνια σαν αγγελιαφόροι από τον Τούργκον, και μου φάνηκε από την επιφυλακτική ομιλία τους ότι ίσως ο Τούργκον βρίσκεται ακόμη στο Βορρά και όχι στο Νότο όπως πιστεύουν οι πιο πολλοί. Όμως δεν βρήκαμε ούτε σημάδι ούτε φήμη από αυτό που αναζητούσαμε» .
«Γιατί αναζητάς τον Τούργκον;» είπε ο Ορόντρεθ.
«Γιατί λένε ότι το δικό του βασίλειο θα αντισταθεί πιο πολύν καιρό στον Μόργκοθ», απάντησε ο Άρμινας. Και αυτά τα λόγια φάνηκαν στον Ορόντρεθ δυσοίωνα και τον δυσαρέστησαν.
«Τότε μην καθυστερείτε στο Νάργκοθροντ», είπε. «Γιατί εδώ δεν θα βρείτε νέα του Τούργκον. Και δεν χρειάζομαι κανέναν για να μου μάθει ότι το Νάργκοθροντ κινδυνεύει».
«Μη θυμώνεις, Κύριε», είπε ο Γκέλμιρ, «αν απαντάμε στις ερωτήσεις σου με αλήθεια. Και οι παρεκκλίσεις μας από την ευθεία οδό ως εδώ δεν ήταν άκαρπες, γιατί φτάσαμε πιο πέρα και από τους πιο μακρινούς ανιχνευτές σου. Διασχίσαμε το Ντορ-λόμιν και όλες τις περιοχές κάτω από τις κορυφές των Έρεντ Γουέθριν και εξερευνήσαμε το Πέρασμα του Σίριον, κατασκοπεύοντας τους δρόμους του Εχθρού. Υπάρχει μια μεγάλη σύναξη Ορκ και μοχθηρών πλασμάτων σ' αυτές τις περιοχές, και μια στρατιά συγκεντρώνεται γύρω από το Νησί του Σάουρον».
«Το ξέρω», είπε ο Τούριν. «Τα νέα σας είναι μπαγιάτικα. Το μήνυμα του Κίρνταν έπρεπε να έρθει νωρίτερα για να 'ναι χρήσιμο» .
«Τουλάχιστον, Κύριε. θα ακούσεις το μήνυμα τώρα», είπε ο Γκέλμιρ στον Ορόντρεθ. «Άκου, λοιπόν, τα λόγια του Κυρίου των Υδάτων! Έτσι μίλησε στον Κίρνταν: "Το Κακό του Βορρά μίανε τις πηγές του Σίριον και η δύναμή μου αποτραβιέται από τα δάχτυλα των κινούμενων υδάτων. Όμως κάτι χειρότερο ακόμη θα συμβεί. Γι' αυτό πείτε στον Κύριο του Νάργκοθροντ: Κλείστε τις πόρτες του οχυρού και μη βγαίνετε έξω. Ρίξτε τις πέτρες της περηφάνιας σας μέσα στο βροντερό ποτάμι για να μην μπορέσει το κακό που έρπει να βρει την πύλη"» .
Αυτά τα λόγια φάνηκαν σκοτεινά και ακατανόητα στον Ορόντρεθ και στράφηκε όπως συνήθιζε στον Τούριν να τον συμβουλευτεί. Αλλά ο Τούριν δεν είχε εμπιστοσύνη στους αγγελιαφόρους και είπε περιφρονητικά:
«Τι ξέρει ο Κίρνταν για τους δικούς μας πολέμους, αυτός που διάγει τον βίο του πλησίον του Εχθρού; Ας φροντίζει ο ναυτικός τα πλοία του! Αλλά αν στ' αλήθεια επιθυμεί ο Κύριος των Υδάτων να μας στείλει συμβουλές, ας μιλήσει πιο καθαρά. Αλλιώς για κάποιον που είναι εκπαιδευμένος στον πόλεμο θα φανεί και πάλι καλύτερο να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας και να πάμε να συναντήσουμε με τόλμη τους εχθρούς μας για να μην τους αφήσουμε να πλησιάσουν πολύ».
Τότε ο Γκέλμιρ υποκλίθηκε στον Ορόντρεθ και είπε:
«Είπα ό,τι μου ζητήθηκε, κύριε», και γύρισε να φύγει. Αλλά ο Άρμινας είπε στον Τούριν:
«Είσαι όντως από τον Οίκο του Χάντορ, όπως άκουσα να λένε;»
«Εδώ ονομάζομαι Αγκάργαεν, το Μαύρο Σπαθί του Νάργκοθροντ » , απάντησε ο Τούριν, «Μιλάς πάντα τόσο συγκρατημένα, φίλε Άρμινας; Ευτυχώς που το μυστικό του Τούργκον είναι κρυμμένο από σένα, αλλιώς γρήγορα θα μαθευόταν στην Άνγκμπαντ. Το όνομα κάποιου είναι μόνο δικό του, και αν ο γιος του Χούριν μάθει ότι τον πρόδωσες ενώ θα προτιμούσε να παραμείνει κρυμμένος, τότε είθε να σε πάρει ο Μόργκοθ και να σου κάψει τη γλώσσα!»
Ο Άρμινας ταράχτηκε από τη μαύρη οργή του Τούριν. Αλλά ο Γκέλμιρ είπε:
«Δεν θα προδοθεί από μας, Αγκάργαεν. Βρισκόμαστε σε συμβούλιο πίσω από κλειστές πόρτες όπου μπορούμε να μιλάμε ξεκάθαρα. Και ο Άρμινας, πιστεύω, σε ρώτησε, γιατί είναι γνωστό σε όλους όσοι ζουν κοντά στη Θάλασσα ότι ο Ούλμο έχει μεγάλη αγάπη για τον Οίκο του Χάντορ και μερικοί λένε ότι ο Χούριν και ο Χούορ ο αδελφός του μπήκαν κάποτε στο Κρυμμένο Βασίλειο».
«Αν είναι έτσι, τότε δεν θα μιλούσε γι' αυτό σε κανέναν, ούτε σε μεγάλους ούτε σε μικρούς, και λιγότερο απ' όλους στο γιο του που ήταν παιδί», απάντησε ο Τούριν. « Επομένως δεν πιστεύω ότι ο Άρμινας το ρώτησε αυτό για να μάθει κάτι για τον Τούργκον. Δεν έχω εμπιστοσύνη σε τέτοιους αγγελιαφόρους της διχόνοιας».
«Κράτα την καχυποψία σου!» είπε οργισμένος ο Άρμινας. «ο Γκέλμιρ κάνει λάθος. Ρώτησα γιατί αμφέβαλα γι' αυτό που φαίνεται να πιστεύουν εδώ. Γιατί ελάχιστα μοιάζεις με τα μέλη του Οίκου του Χάντορ, όποιο κι αν είναι το όνομά σου».
«Και τι ξέρεις εσύ γι' αυτούς;», είπε ο Τούριν.
«Τον Χούριν τον έχω δει», απάντησε ο Άρμινας, «και τους προγόνους του πριν απ' αυτόν. Και στις ερημιές του Ντορ-λόμιν συνάντησα τον Τούορ, γιο του Χούορ, αδελφό του Χούριν. Και αυτός μοιάζει με τους προγόνους του, ενώ εσύ όχι».
«Μπορεί να είναι έτσι», είπε ο Τούριν. «αν και δεν έχω είδηση ως τώρα από τον Τούορ. Αλλά αν το κεφάλι μου είναι σκούρο και όχι ξανθό, δεν ντρέπομαι γι' αυτό, γιατί δεν είμαι ο πρώτος γιος που μοιάζει στη μητέρα του. Και κατάγομαι από τη Μόργουεν Έλεδγουεν του Οίκου του Μπέορ και συγγένισσα του Μπέρεν Κάμλοστ» .
«Δεν μιλώ για τη διαφορά ανάμεσα σε μαύρο και ξανθό», είπε ο Άρμινας. «Όμως άλλοι από τον Οίκο του Χάντορ φέρονται διαφορετικά, ανάμεσά τους και ο Τούορ. Γιατί είναι ευγενικοί και ακούνε τις καλές συμβουλές και έχουν δέος για τους Κυρίους της Δύσης. Εσύ όμως, φαίνεται, συμβουλεύεσαι τη δική σου σοφία ή μόνο το σπαθί σου. Και μιλάς αγέρωχα. Και σου λέω, Αγκάργαεν Μόρμεγκιλ, ότι αν πράττεις έτσι, άλλη θα είναι η μοίρα σου απ' αυτήν που μπορεί να περίμενε κάποιος από τους Οίκους του Χάντορ και του Μπέορ».
«Πάντα άλλη ήταν», απάντησε ο Τούριν. «Και αν, όπως φαίνεται, πρέπει να υποστώ το μίσος του Μόργκοθ λόγω της ανδρείας του πατέρα μου, πρέπει να υποστώ και τη χλεύη και τα κακά προμηνύματα ενός φυγάδα από τον πόλεμο, έστω και αν ισχυρίζεται συγγένεια με βασιλιάδες; Γύρνα πίσω στις σίγουρες ακτές της Θάλασσας!».
Τότε ο Γκέλμιρ και ο Άρμινας έφυγαν και γύρισαν πίσω στο Νότο. Όμως παρά τους χλευασμούς του Τούριν, θα είχαν μείνει για να πολεμήσουν δίπλα στους δικούς τους και έφυγαν μόνο επειδή ο Κίρνταν με εντολή του Ούλμο τους είχε ζητήσει να του φέρουν ειδήσεις από το Νάργκοθροντ και την τύχη της αποστολής τους εκεί. Και ο Ορόντρεθ είχε προβληματιστεί πολύ από τα λόγια των αγγελιαφόρων. Μα η διάθεση του Τούριν έγινε ακόμη πιο τρομερή και δεν άκουγε με κανένα τρόπο τις συμβουλές τους, και κυρίως δεν άφηνε να γκρεμίσουν τη μεγάλη γέφυρα. Γιατί αυτά τουλάχιστον τα λόγια του Ούλμο τα είχαν ερμηνεύσει σωστά.