×

Mes naudojame slapukus, kad padėtume pagerinti LingQ. Apsilankę avetainėje Jūs sutinkate su mūsų slapukų politika.

image

Youtube - Alpha Omega (History & Mythology), Η Ζωή και το Τραγικό Τέλος της Υπατίας

Η Ζωή και το Τραγικό Τέλος της Υπατίας (Ελλ/Αγγλ. υπότιτλοι) - Αρχαία Ελληνική Ιστορία | Alpha Ωmega

Η Υπατία, η φιλόσοφος και μαθηματικός της Αλεξάνδρειας δεν είναι γνωστή όσο ίσως θα έπρεπε στη χώρα μας.

Μια προσωπικότητα ολοκληρωμένη, γεμάτη ηθικές αρετές θάρρους, δύναμης, δικαιοσύνης,

ειλικρίνειας, σεβασμού και αφοσίωσης στα ιδανικά, τις αξίες και τα πιστεύω της.

Από τις σπάνιες γυναικείες μορφές, που η ενασχόλησή της με τις κατ' εξοχήν για την εποχή, ανδρικές επιστήμες,

έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πνευματική κληρονομιά της ύστερης αρχαιότητας.

Αυτή η πρώτη Ελληνίδα που θέλησε ν' ακολουθήσει το δρόμο της ανεξαρτησίας ενάντια στις προκαταλήψεις,

αρνούμενη υποταγή σε ένα ανδροκρατούμενο κατεστημένο και στο θρησκευτικό φανατισμό,

δέχτηκε την ευτέλεια και το διωγμό.

Μέσα στη θαρραλέα μοναξιά και με όπλο τις γνώσεις της,

αντιστάθηκε επιβάλλοντας τη γυναικεία φωνή ακόμη και μετά τη δολοφονία της.

Ως την τελευταία ημέρα, ως την τελευταία ανάσα της, αντιμετώπισε με θάρρος κι επίγνωση ακόμη και τον ίδιο τον θάνατό της.

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega.

Σε αυτό το βίντεο θα μιλήσουμε για τη ζωή, τη δράση και το έργο της Υπατίας,

της Αλεξανδρινής φιλοσόφου και μαθηματικού η οποία δολοφονήθηκε από φανατισμένο όχλο.

Επίσης θα παρουσιάσουμε τις απόψεις διάφορων ιστορικών, παλαιότερων αλλά και σύγχρονων

σχετικά με το ποιοι ήταν υπεύθυνοι για τη δολοφονία της.

Εάν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε εγγραφή

και να πατήσετε το εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ανεβάζουμε νέο βίντεο.

Τί λέτε, πάμε να ξεκινήσουμε;

Η Υπατία, Αλεξανδρινή νεοπλατωνική φιλόσοφος, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 370 μ.Χ.

Η χρονολογία αυτή, βασίζεται σε πληροφορία του Ησύχιου στο Λεξικόν Σούδα,

ενώ ο Βυζαντινός ιστορικός Ιωάννης Μαλάλας, τοποθετεί την γέννησή της γύρω στο 355 μ.Χ.

Ως κόρη του μαθηματικού, φιλοσόφου και αστρονόμου Θέωνος του Αλεξανδρέα,

γνώρισε τα μαθηματικά και την κλασική φιλοσοφία πρώτα από τον πατέρα της, ενώ στη συνέχεια σπούδασε στην Αθήνα,

στη Ακαδημία Πλάτωνος υπό τον σχολάρχη Πλούταρχο τον Νεότερο και την κόρη του Ασκληπιγένεια.

Θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες γυναίκες μαθηματικούς

και βεβαίως η σπουδαιότερη επιστήμονας-μαθηματικός των αλεξανδρινών χρόνων.

Επίσης, μαθήτευσε και κοντά στον Ιεροκλή της Αλεξάνδρειας, έναν Έλληνα νεοπλατωνικό φιλόσοφο

ο οποίος δίδαξε στην Αλεξάνδρεια από το 420 μέχρι και το 450 μ.Χ.

Η ίδια φαίνεται ότι επηρεάστηκε φιλοσοφικά από τους νεοπλατωνικούς φιλοσόφους Πλωτίνο και Ιάμβλιχο.

Τέλος, στην Αλεξάνδρεια τέθηκε επικεφαλής της εκεί σχολής των Πλατωνιστών.

Διακρίθηκε στα μαθηματικά, την αστρονομία, τη μηχανική και τη φιλοσοφία, ενώ ταξίδεψε και στην Ιταλία για να διευρύνει τους ορίζοντές της.

Η Υπατία ασχολήθηκε με τη γεωμετρία, και για τον λόγο αυτόν αποκλήθηκε Γεωμετρική.

Προικισμένη με σπάνια ομορφιά, ευγλωττία και μετριοφροσύνη,

αναδείχθηκε σε σπουδαία μαθηματικό, αστρονόμο και φιλόσοφο,

δυστυχώς σε μια εποχή κατά την οποία η εθνική θρησκεία έφθινε.

Σύμφωνα με το Λεξικόν Σούδα η Υπατία: «Ντυμένη με έναν μανδύα, συνήθιζε να περιφέρεται στην πόλη της Αλεξάνδρειας

και να ερμηνεύει σε εκείνους που ήθελαν να την ακούσουν, τα έργα του Πλάτωνος, του Αριστοτέλη ή άλλων φιλοσόφων».

Δηλαδή, φορώντας την κλασική χλαμύδα των αρχαίων Ελλήνων φιλόσοφων, δίδασκε δημόσια σε κοινό αποτελούμενο από εθνικούς και χριστιανούς.

Λόγω αυτών των πνευματικών χαρισμάτων της προσείλκυσε μεγάλο πλήθος μαθητών.

Αποδείξεις για τη ζωή και το έργο της Υπατίας μπορούν να βρεθούν σε διάφορα ιστορικά κείμενα,

για παράδειγμα στα έργα του Σωκράτη του Σχολαστικού, του χριστιανού επισκόπου και χρονογράφου του όγδοου αιώνα Ιωάννη Νικίου,

καθώς και του μαθητή της Συνέσιου.

Τα έργα της Υπατίας Σχόλια και Υπομνήματα στην Αριθμητική του Διοφάντου του Αλεξανδρέως,

στα Κωνικά του Απολλώνιου του Περγαίου και στον Αστρονομικό Κανόνα του Κλαύδιου Πτολεμαίου

χάθηκαν κατά τη μεγάλη πυρκαγιά της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης μετά από διαταγή του Μεγάλου Θεοδόσιου το 391 μ.Χ. σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς.

Δυστυχώς, ενώ τα γραπτά των φιλοσόφων διαδόχων της Υπατίας, ιδιαιτέρως οι επιστολές του Συνέσιου,

έρχονται για να ρίξουν φως σχετικά με τις συνεισφορές της στο Νεοπλατωνισμό, δεν υπάρχουν δικά της σωζόμενα μαθηματικά έργα.

Επομένως, περαιτέρω συμπεράσματα για τα μαθηματικά έργα της Υπατίας παραμένουν στη σφαίρα της εικασίας.

Η αχλύ του μύθου της μας την παρουσιάζει σαν μια εξαίρετη δασκάλα, μαθηματικό, αστρονόμο και νεοπλατωνική φιλόσοφο.

Ωστόσο μια πλήρης αξιολόγηση της επιστημονικής συνεισφοράς της παραμένει πέρα από κάθε ιστορικό προσδιορισμό.

Πάντως, από τις επιστολές του μαθητή της Συνέσιου του Κυρηναίου, του μετέπειτα επισκόπου Πτολεμαΐδος,

μαθαίνουμε ότι γνώριζε τα τεχνικά και μαθηματικά στοιχεία για την κατασκευή αστρολάβου και είχε ιδιαίτερη έφεση προς την αστρονομία και τα μαθηματικά.

Το πλήθος των μαθητών της, η φήμη που είχε αποκτήσει και οι παγανιστικές της πεποιθήσεις

δεν ήταν όμως ανεκτές σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς όπως θα δούμε παρακάτω, από τους Αλεξανδρινούς χριστιανούς.

Φαίνεται λοιπόν πως η οξυδερκής μαθηματική σκέψη της Υπατίας πρέπει να θεωρήθηκε στην εποχή της

επικίνδυνη για το υπό διαμόρφωση «κυρίαρχο» θρησκευτικό δόγμα.

Μοναδική περίπτωση γυναίκας φιλοσόφου-μαθηματικού στην Αλεξάνδρεια του 4ου μ.Χ. αιώνα,

η Υπατία πιθανότατα να ήταν αποδεκτή από το χριστιανικό κατεστημένο, εάν αρκείτο στην αναγνώρισή της ως ηγέτιδας της Αλεξανδρινής Νεοπλατωνικής Σχολής και μόνον,

και όχι να «απολαμβάνει» την εξουδετέρωση των φιλοσοφικών θέσεων των αντιπάλων της.

Σύμφωνα με τους ίδιους ιστορικούς, σε εκείνη την πρώιμη εποχή οι περισσότεροι χριστιανοί

θεωρούσαν την ενασχόληση με τις επιστήμες και τη φιλοσοφία ταυτόσημη με την εθνική θρησκεία και τον παγανισμό.

Άρα απαράδεκτη και απορριπτέα.

Αυτό υπήρξε το επίκεντρο της έντασης και της αναταραχής μεταξύ χριστιανών και εθνικών, που οδηγούσε πολλές φορές σε συγκρούσεις τους στην Αλεξάνδρεια.

Το 412 μ.Χ. μετά την άνοδο του Κύριλλου Α΄ στον πατριαρχικό θρόνο της Αλεξάνδρειας,

ο οποίος ήταν ανηψιός του προκατόχου του και γνωστού για τη δράση του εναντίον του παγανισμού στην Αλεξάνδρεια Θεόφιλου,

η έλλειψη ανοχής θα οδηγήσει τελικά στην πρωτοφανούς αγριότητας δολοφονία της Υπατίας από πλήθος φανατικών, με επικεφαλής τον αναγνώστη Πέτρο,

κάποια ημέρα, ίσως τη 15η Μαρτίου του 415 μ.Χ, η οποία περιγράφεται από τον χριστιανό εκκλησιαστικό ιστορικό του πέμπτου αιώνα Σωκράτη τον Σχολαστικό.

Σύμφωνα με τον Σωκράτη λοιπόν: «Υπήρχε μια γυναίκα στην Αλεξάνδρεια, η Υπατία, κόρη του φιλοσόφου Θέωνος,

η οποία είχε εντρυφήσει μέσω του Πλωτίνου στην Πλατωνική Φιλοσοφία…

Όλοι οι άνθρωποι τη σέβονταν και τη θαύμαζαν για την απλή ταπεινοφροσύνη του μυαλού της.

Ωστόσο, πολλοί με πείσμα τη ζήλευαν και επειδή συχνά συναντούσε και είχε μεγάλη οικειότητα με τον έπαρχο Ορέστη,

ο λαός την κατηγόρησε ότι αυτή ήταν η αιτία που ο επίσκοπος και ο έπαρχος δεν γίνονταν φίλοι.

Με λίγα λόγια, ορισμένοι πεισματάρηδες και απερίσκεπτοι κοκορόμυαλοι με υποκινητή και αρχηγό τους τον Πέτρο, έναν οπαδό αυτής της Εκκλησίας,

παρακολουθούσαν αυτή τη γυναίκα να επιστρέφει σπίτι της γυρνώντας από κάπου».

Και με αποτροπιασμό συνεχίζει:

«Την κατέβασαν με τη βία από την άμαξά της, τη μετέφεραν στην εκκλησία που ονομαζόταν Καισάριον (Caesarium),

τη γύμνωσαν εντελώς, της έσκισαν το δέρμα και έκοψαν τις σάρκες του σώματός της με κοφτερά κοχύλια μέχρι που ξεψύχησε.

Διαμέλισαν το σώμα της, έφεραν τα μέλη της σε ένα μέρος που ονομαζόταν Κίναρον και τα έκαψαν».

Η Υπατία αποτελούσε το πνευματικό σύμβολο της μάθησης και της επιστήμης,

οι οποίες εκείνη τη χρονική περίοδο στην Αλεξάνδρεια ταυτίζονταν απολύτως με την εθνική θρησκεία.

Για τον λόγο αυτόν λοιπόν για κάποιους ιστορικούς, ο αμαθής χριστιανικός όχλος

υποκινούμενος από μισαλλόδοξους φανατικούς μοναχούς απέβλεπε στην πλήρη πνευματική και σωματική εξόντωσή της.

Επίσης υποστηρίζουν ότι η δολοφονία της Υπατίας οφειλόταν στις έντονες ανακατατάξεις

που συνέβησαν στο μεταβατικό εκείνο στάδιο κατά το οποίο η Αλεξάνδρεια περνούσε από την εθνική στη χριστιανική θρησκεία.

Ούτως ή άλλως, η δολοφονία της φιλοσόφου γυναικός τρομοκράτησε τους Εθνικούς φιλοσόφους,

ενώ είχε ως συνέπεια τη φυγή πολλών εξ αυτών και τον προσωρινό πνευματικό μαρασμό της Σχολής της Αλεξάνδρειας.

Μετά από αυτόν τον μαρασμό, η Σχολή αλώθηκε και διοικήθηκε από αριστοτελικές χριστιανικές τάσεις.

Ας δούμε λοιπόν σε αυτό το σημείο ποιες είναι οι απόψεις διάφορων ιστορικών σχετικά με τη δολοφονία της Υπατίας.

Όλοι οι ιστορικοί που έχουν μελετήσει το θέμα της Υπατίας, συμφωνούν ότι ο Κύριλλος είχε κάποια ενοχή (μικρή ή μεγάλη) για τον θάνατό της.

Εξαίρεση αποτελεί ο F. Schaefer, ο οποίος απαλλάσσει πλήρως τον Κύριλλο και ρίχνει τις ευθύνες στον Ορέστη.

Ο Σωκράτης, ο Ησύχιος και ο Δαμάσκιος, θεωρούν τη ζηλοφθονία του Κύριλλου αιτία του θανάτου της Υπατίας και ότι την πραγματοποίησε με τη βοήθεια των ανθρώπων του.

Ο Ησύχιος αναφέρει ότι ο όχλος της Αλεξάνδρειας διέπραξε δύο ακόμα εγκλήματα, με θύματα επισκόπους.

Το 361 μ.Χ., σκότωσαν τον Γεώργιο, αρειανό επίσκοπο της πόλης και το 457 μ.Χ. τον επίσκοπο Προτέριο.

Και οι δύο ήταν διορισμένοι από τους αυτοκράτορες.

Αφού δολοφονήθηκαν τα άψυχα σώματά τους, σύρθηκαν μέσα στην πόλη και στη συνέχεια κάηκαν όπως κι η Υπατία.

Υπάρχει μια άποψη σε πολλούς μελετητές, σύμφωνα με την οποία ο φόνος της Υπατίας διαπράχθηκε από μοναχούς.

Όμως ο Σωκράτης αναφέρει ότι οι τελευταίοι, τρομοκρατημένοι μετά τη λαϊκή αντίδραση για την επιθετικότητά τους εναντίον του Ορέστη

επέστρεψαν στα καταφύγιά τους στην έρημο.

Ο Ρουζέ, ισχυρίζεται ότι ορισμένοι μοναχοί επέστρεψαν στην Αλεξάνδρεια μετά από εντολή του Κύριλλου

και ενώθηκαν με άλλους φανατικούς για να δολοφονήσουν την Υπατία.

Ο Ιωάννης Νικίου, κατηγορεί για τον φόνο Αλεξανδρινούς που διακρίνονταν για τη «βαθιά τους θρησκευτικότητα».

Ο Ησύχιος γράφει: «Την έκαναν κομμάτια οι Αλεξανδρινοί».

Ο Θεοφάνης (8ος μ.Χ. αιώνας), γράφει ότι η αποτρόπαια πράξη έγινε από μια ομάδα από το πλήθος της πόλης, χωρίς να αναφέρεται σε μοναχούς.

Ο Φιλοστόργιος, επιρρίπτει το έγκλημα στους Ορθόδοξους Χριστιανούς

και συγκεκριμένα σε μια ομάδα τους που είχε σχέση με την αλεξανδρινή Εκκλησία και τον Κύριλλο.

Ο Nain de Tillemont, ήταν ο πρώτος που θεωρεί υπεύθυνους για τον θάνατο της Υπατίας τους «παραβολάνους».

Ποιοι ήταν όμως οι παραβολάνοι;

Παραβολάνοι, ονομάζονταν δυνατοί νέοι άνθρωποι της αλεξανδρινής εκκλησίας,

έργο των οποίων ήταν να συγκεντρώνουν τους ασθενείς, τους ανάπηρους και τους άστεγους της πόλης

και να τους βάζουν σε νοσοκομεία ή εκκλησιαστικά πτωχοκομεία.

Σύντομα όμως εξελίχθηκαν σε ένα είδος στρατιωτικού σώματος του Πατριάρχη Αλεξανδρείας που αναλάμβανε δράση εναντίον των εχθρών του.

Αυτοί διέδιδαν τα ψέματα ότι η Υπατία επιδιδόταν σε μαγικές πρακτικές, αυτοί δημιούργησαν τα επεισόδια με τους Εβραίους,

επηρέασαν τον αλεξανδρινό όχλο και άρχισαν την εκστρατεία εναντίον της.

Τέλος ο Gr. De Nevval γράφει ότι «Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και το Σεραπείον κάηκαν και καταστράφηκαν τον 4ο αιώνα από τους χριστιανούς,

οι οποίοι σφαγίασαν κι έσυραν στους δρόμους την περίφημη Υπατία, την πυθαγόρεια φιλόσοφο».

Σίγουρα, τη χρονική περίοδο που ζούσε η Υπατία στην Αλεξάνδρεια, ο Χριστιανισμός δεν είχε καμιά σχέση με το δόγμα και τη διδασκαλία του Χριστού.

Απλώς αποτελούσε μια απάνθρωπη κοινωνική δομή εναρμονισμένη πλήρως με ένα απάνθρωπο κοσμικό κράτος.

Αυτό ακριβώς πρέσβευε και δίδασκε η φιλόσοφος, δηλαδή τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος,

πράγμα που δεν το αποδεχόταν το χριστιανικό κατεστημένο της εποχής που την κατηγορούσε

«ότι αυτή ήταν η αιτία που ο επίσκοπος Κύριλλος Α΄ και ο έπαρχος Ορέστης δεν γίνονταν φίλοι».

Πράγματι, η Υπατία, φίλη του Ορέστη από την αρχή της θητείας του στην πόλη,

κατηγορήθηκε ότι ήταν το εμπόδιο στον συμβιβασμό, ανάμεσα στον πατριάρχη και τον έπαρχο.

Ακολούθησε λοιπόν την προδιαγεγραμμένη μοίρα των μαρτύρων, των πιστών στο κοσμοείδωλό τους

και στα πιστεύω της θρησκείας ή της φιλοσοφίας τους.

Αρχικά, η πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, το 391 μΧ., που κατά πολλούς ιστορικούς εκτελέστηκε από τους χριστιανούς

μετά από διαταγή του Μεγάλου Θεοδοσίου, με περισσότερους από 500.000 τόμους χειρογράφων,

αποτελούμενους από παπύρους περγαμηνές, χάρτες κλπ. και στη συνέχεια η δολοφονία της Υπατίας, το 415 μ.Χ.,

είναι δεδομένο ότι αποτελούν δύο έντονα «στίγματα» για τον Χριστιανισμό της εποχής.

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

Η Ζωή και το Τραγικό Τέλος της Υπατίας (Ελλ/Αγγλ. The Life and Tragic End of Hypatia (Greek/English Vida y trágico final de Hipatia υπότιτλοι) - Αρχαία Ελληνική Ιστορία | Alpha Ωmega

Η Υπατία, η φιλόσοφος και μαθηματικός της Αλεξάνδρειας δεν είναι γνωστή όσο ίσως θα έπρεπε στη χώρα μας. Hypatia, the philosopher and mathematician of Alexandria is not as well known as it should be in our country.

Μια προσωπικότητα ολοκληρωμένη, γεμάτη ηθικές αρετές θάρρους, δύναμης, δικαιοσύνης, A complete personality, full of moral virtues of courage, strength, justice,

ειλικρίνειας, σεβασμού και αφοσίωσης στα ιδανικά, τις αξίες και τα πιστεύω της. honesty, respect and devotion to her ideals, values ​​and beliefs. honnêteté, respect et dévotion à ses idéaux, valeurs et croyances.

Από τις σπάνιες γυναικείες μορφές, που η ενασχόλησή της με τις κατ' εξοχήν για την εποχή, ανδρικές επιστήμες, Of the rare female figures, whose preoccupation with the male sciences predominantly for the time,

έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πνευματική κληρονομιά της ύστερης αρχαιότητας. played an important role in the intellectual heritage of late antiquity.

Αυτή η πρώτη Ελληνίδα που θέλησε ν' ακολουθήσει το δρόμο της ανεξαρτησίας ενάντια στις προκαταλήψεις, This first Greek woman who wanted to follow the path of independence against prejudice,

αρνούμενη υποταγή σε ένα ανδροκρατούμενο κατεστημένο και στο θρησκευτικό φανατισμό, refusing to submit to a male-dominated establishment and religious fanaticism,

δέχτηκε την ευτέλεια και το διωγμό. accepted bribery and persecution.

Μέσα στη θαρραλέα μοναξιά και με όπλο τις γνώσεις της, In the midst of courageous loneliness and armed with her knowledge, she Dans une courageuse solitude et armée de son savoir,

αντιστάθηκε επιβάλλοντας τη γυναικεία φωνή ακόμη και μετά τη δολοφονία της. resisted by imposing the female voice even after her murder. elle a résisté à imposer la voix féminine même après avoir été tuée.

Ως την τελευταία ημέρα, ως την τελευταία ανάσα της, αντιμετώπισε με θάρρος κι επίγνωση ακόμη και τον ίδιο τον θάνατό της. Until the last day, until her last breath, she faced with courage and awareness even her own death.

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega. Welcome to Alpha Omega channel.

Σε αυτό το βίντεο θα μιλήσουμε για τη ζωή, τη δράση και το έργο της Υπατίας, In this video we will talk about the life and death of Hypatia,

της Αλεξανδρινής φιλοσόφου και μαθηματικού η οποία δολοφονήθηκε από φανατισμένο όχλο. the Alexandrian philosopher and mathematician who was murdered by a fanatical mob.

Επίσης θα παρουσιάσουμε τις απόψεις διάφορων ιστορικών, παλαιότερων αλλά και σύγχρονων We will also present the views of various historians, both ancient and modern,

σχετικά με το ποιοι ήταν υπεύθυνοι για τη δολοφονία της. as to who was responsible for her murder.

Εάν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε εγγραφή If you are visiting our channel for the first time do not forget to subscribe

και να πατήσετε το εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ανεβάζουμε νέο βίντεο. and press the bell icon to be notified every time we upload a new video.

Τί λέτε, πάμε να ξεκινήσουμε; Shall we begin?

Η Υπατία, Αλεξανδρινή νεοπλατωνική φιλόσοφος, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 370 μ.Χ. Hypatia, a Neoplatonic philosopher from Alexandria, was born in Alexandria, Egypt in 370 AD.

Η χρονολογία αυτή, βασίζεται σε πληροφορία του Ησύχιου στο Λεξικόν Σούδα, This chronology is based on information from Isihius in the Souda Dictionary,

ενώ ο Βυζαντινός ιστορικός Ιωάννης Μαλάλας, τοποθετεί την γέννησή της γύρω στο 355 μ.Χ. while the Byzantine historian Ioannis Malalas places its birth around 355 AD.

Ως κόρη του μαθηματικού, φιλοσόφου και αστρονόμου Θέωνος του Αλεξανδρέα, As the daughter of the mathematician, philosopher and astronomer Theon the Alexandrian,

γνώρισε τα μαθηματικά και την κλασική φιλοσοφία πρώτα από τον πατέρα της, ενώ στη συνέχεια σπούδασε στην Αθήνα, she learned mathematics and classical philosophy first from her father, while later she studied in Athens,

στη Ακαδημία Πλάτωνος υπό τον σχολάρχη Πλούταρχο τον Νεότερο και την κόρη του Ασκληπιγένεια. at the Plato Academy under the schoolmaster Plutarch the Younger and his daughter Asklipigenia.

Θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες γυναίκες μαθηματικούς She is considered one of the greatest women mathematicians

και βεβαίως η σπουδαιότερη επιστήμονας-μαθηματικός των αλεξανδρινών χρόνων. and certainly the most important scientist-mathematician of the Alexandrian times.

Επίσης, μαθήτευσε και κοντά στον Ιεροκλή της Αλεξάνδρειας, έναν Έλληνα νεοπλατωνικό φιλόσοφο She also studied with Hierocles of Alexandria, a Greek Neoplatonic philosopher

ο οποίος δίδαξε στην Αλεξάνδρεια από το 420 μέχρι και το 450 μ.Χ. who taught in Alexandria from 420 to 450 AD.

Η ίδια φαίνεται ότι επηρεάστηκε φιλοσοφικά από τους νεοπλατωνικούς φιλοσόφους Πλωτίνο και Ιάμβλιχο. She seems to have been philosophically influenced by the Neoplatonic philosophers Plotinus and Iamblichus.

Τέλος, στην Αλεξάνδρεια τέθηκε επικεφαλής της εκεί σχολής των Πλατωνιστών. Finally, in Alexandria he became head of the Platonic school there.

Διακρίθηκε στα μαθηματικά, την αστρονομία, τη μηχανική και τη φιλοσοφία, ενώ ταξίδεψε και στην Ιταλία για να διευρύνει τους ορίζοντές της. She excelled in mathematics, astronomy, engineering and philosophy, and traveled to Italy to broaden her horizons.

Η Υπατία ασχολήθηκε με τη γεωμετρία, και για τον λόγο αυτόν αποκλήθηκε Γεωμετρική. Hypatia dealt with geometry, and for this reason she was called Geometric.

Προικισμένη με σπάνια ομορφιά, ευγλωττία και μετριοφροσύνη, Begabt mit seltener Schönheit, Eloquenz und Bescheidenheit, Gifted with rare beauty, eloquence and modesty, she

αναδείχθηκε σε σπουδαία μαθηματικό, αστρονόμο και φιλόσοφο, wurde ein großer Mathematiker, Astronom und Philosoph, became a great mathematician, astronomer and philosopher,

δυστυχώς σε μια εποχή κατά την οποία η εθνική θρησκεία έφθινε. leider zu einer Zeit, als die nationale Religion im Niedergang begriffen war. unfortunately at a time when the national religion was declining.

Σύμφωνα με το Λεξικόν Σούδα η Υπατία: «Ντυμένη με έναν μανδύα, συνήθιζε να περιφέρεται στην πόλη της Αλεξάνδρειας According to the Souda Dictionary, Hypatia: "Dressed in a cloak, she used to walk around the city of Alexandria

και να ερμηνεύει σε εκείνους που ήθελαν να την ακούσουν, τα έργα του Πλάτωνος, του Αριστοτέλη ή άλλων φιλοσόφων». and interpret to those who wanted to hear it, the works of Plato, Aristotle or other philosophers."

Δηλαδή, φορώντας την κλασική χλαμύδα των αρχαίων Ελλήνων φιλόσοφων, δίδασκε δημόσια σε κοινό αποτελούμενο από εθνικούς και χριστιανούς. Das heißt, er trug den klassischen Mantel der antiken griechischen Philosophen und lehrte öffentlich vor einem Publikum, das aus Nationalisten und Christen bestand. That is, wearing the classic cloak of the ancient Greek philosophers, she taught publicly to an audience of nationalists and Christians.

Λόγω αυτών των πνευματικών χαρισμάτων της προσείλκυσε μεγάλο πλήθος μαθητών. Aufgrund dieser spirituellen Gaben zog sie eine große Anzahl von Studenten an. Because of these spiritual gifts, she attracted a large number of students.

Αποδείξεις για τη ζωή και το έργο της Υπατίας μπορούν να βρεθούν σε διάφορα ιστορικά κείμενα, Evidence for the life and work of Hypatia can be found in various historical texts,

για παράδειγμα στα έργα του Σωκράτη του Σχολαστικού, του χριστιανού επισκόπου και χρονογράφου του όγδοου αιώνα Ιωάννη Νικίου, for example in the works of Socrates the Scholastic, the eighth-century Christian bishop and chronographer John Nikios,

καθώς και του μαθητή της Συνέσιου. and her student Synesius'.

Τα έργα της Υπατίας Σχόλια και Υπομνήματα στην Αριθμητική του Διοφάντου του Αλεξανδρέως, The works of Hypatia Comments and Memoirs on the Arithmetic of Diophantus of Alexander,

στα Κωνικά του Απολλώνιου του Περγαίου και στον Αστρονομικό Κανόνα του Κλαύδιου Πτολεμαίου on the Cones of Apollonius of Pergaeus and on the Astronomical Canon of Claudius Ptolemy

χάθηκαν κατά τη μεγάλη πυρκαγιά της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης μετά από διαταγή του Μεγάλου Θεοδόσιου το 391 μ.Χ. σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς. were lost during the great fire of the Library of Alexandria by order of Theodosius the Great. according to some historians.

Δυστυχώς, ενώ τα γραπτά των φιλοσόφων διαδόχων της Υπατίας, ιδιαιτέρως οι επιστολές του Συνέσιου, Unfortunately, while the writings of the successor philosophers of Hypatia, especially the letters of Synesius, Malheureusement, alors que les écrits des successeurs philosophiques d'Hypatie, en particulier les lettres de Synésius,

έρχονται για να ρίξουν φως σχετικά με τις συνεισφορές της στο Νεοπλατωνισμό, δεν υπάρχουν δικά της σωζόμενα μαθηματικά έργα. come to shed light on her contributions to Neoplatonism, there are no surviving mathematical works of her own. venir faire la lumière sur ses contributions au néoplatonisme, il n'y a pas d'œuvres mathématiques qui lui soient propres.

Επομένως, περαιτέρω συμπεράσματα για τα μαθηματικά έργα της Υπατίας παραμένουν στη σφαίρα της εικασίας. Therefore, further conclusions about the mathematical works of Hypatia remain in the realm of conjecture. Par conséquent, d'autres conclusions sur les travaux mathématiques d'Hypatie restent du domaine de la spéculation.

Η αχλύ του μύθου της μας την παρουσιάζει σαν μια εξαίρετη δασκάλα, μαθηματικό, αστρονόμο και νεοπλατωνική φιλόσοφο. Der Nebel ihres Mythos präsentiert sie als ausgezeichnete Lehrerin, Mathematikerin, Astronomin und neuplatonische Philosophin. The fog of her myth presents her as an excellent teacher, mathematician, astronomer and Neoplatonic philosopher. Le brouillard de sa légende la présente comme une excellente enseignante, mathématicienne, astronome et philosophe néoplatonicienne.

Ωστόσο μια πλήρης αξιολόγηση της επιστημονικής συνεισφοράς της παραμένει πέρα από κάθε ιστορικό προσδιορισμό. However a full evaluation of its scientific contribution remains beyond any historical determination. Cependant, une évaluation complète de sa contribution scientifique reste au-delà de toute détermination historique.

Πάντως, από τις επιστολές του μαθητή της Συνέσιου του Κυρηναίου, του μετέπειτα επισκόπου Πτολεμαΐδος, However, from the letters of the student of Synesius of Cyrene, the later bishop of Ptolemais,

μαθαίνουμε ότι γνώριζε τα τεχνικά και μαθηματικά στοιχεία για την κατασκευή αστρολάβου και είχε ιδιαίτερη έφεση προς την αστρονομία και τα μαθηματικά. we learn that she knew the technical and mathematical elements for the construction of an astrolabe and had a special appeal to astronomy and mathematics. nous apprenons qu'il connaissait les détails techniques et mathématiques de la construction des astrolabes et qu'il avait un attrait particulier pour l'astronomie et les mathématiques.

Το πλήθος των μαθητών της, η φήμη που είχε αποκτήσει και οι παγανιστικές της πεποιθήσεις The number of her students, the fame she had acquired and her pagan beliefs,

δεν ήταν όμως ανεκτές σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς όπως θα δούμε παρακάτω, από τους Αλεξανδρινούς χριστιανούς. however, were not tolerated according to some historians as we will see below, by the Alexandrian Christians.

Φαίνεται λοιπόν πως η οξυδερκής μαθηματική σκέψη της Υπατίας πρέπει να θεωρήθηκε στην εποχή της It seems, then, that the perceptive mathematical thought of Hypatia must have been considered in its day

επικίνδυνη για το υπό διαμόρφωση «κυρίαρχο» θρησκευτικό δόγμα. dangerous for the emerging "dominant" religious dogma.

Μοναδική περίπτωση γυναίκας φιλοσόφου-μαθηματικού στην Αλεξάνδρεια του 4ου μ.Χ. αιώνα, A unique case of a female philosopher-mathematician in Alexandria of the 4th AD. century,

η Υπατία πιθανότατα να ήταν αποδεκτή από το χριστιανικό κατεστημένο, εάν αρκείτο στην αναγνώρισή της ως ηγέτιδας της Αλεξανδρινής Νεοπλατωνικής Σχολής και μόνον, Hypatia wäre wahrscheinlich vom christlichen Establishment akzeptiert worden, wenn es genügt hätte, sie allein als Anführerin der alexandrinisch-neuplatonischen Schule anzuerkennen, Hypatia would probably have been accepted by the Christian establishment, if it were enough to recognize it as the leader of the Alexandrian Neoplatonic School alone,

και όχι να «απολαμβάνει» την εξουδετέρωση των φιλοσοφικών θέσεων των αντιπάλων της. und die Neutralisierung der philosophischen Positionen seiner Gegner nicht zu "genießen". and not to "enjoy" the neutralization of the philosophical positions of its opponents.

Σύμφωνα με τους ίδιους ιστορικούς, σε εκείνη την πρώιμη εποχή οι περισσότεροι χριστιανοί According to the same historians, in those early days most Christians

θεωρούσαν την ενασχόληση με τις επιστήμες και τη φιλοσοφία ταυτόσημη με την εθνική θρησκεία και τον παγανισμό. considered the pursuit of science and philosophy to be identical with the national religion and paganism.

Άρα απαράδεκτη και απορριπτέα. So unacceptable and rejected. Donc inacceptable et rejetable.

Αυτό υπήρξε το επίκεντρο της έντασης και της αναταραχής μεταξύ χριστιανών και εθνικών, που οδηγούσε πολλές φορές σε συγκρούσεις τους στην Αλεξάνδρεια. This was the focus of tension and arguement between Christians and Nationalists, which often led to their conflicts in Alexandria.

Το 412 μ.Χ. μετά την άνοδο του Κύριλλου Α΄ στον πατριαρχικό θρόνο της Αλεξάνδρειας, 412 n. Chr nach dem Aufstieg von Kyrill I. auf den patriarchalen Thron von Alexandria, In 412 AD After the rise of Cyril I to the patriarchal throne of Alexandria,

ο οποίος ήταν ανηψιός του προκατόχου του και γνωστού για τη δράση του εναντίον του παγανισμού στην Αλεξάνδρεια Θεόφιλου, der ein Neffe seines Vorgängers war und für sein Vorgehen gegen das Heidentum in Alexandria Theofilos bekannt war, who was a nephew of his predecessor and known for his action against paganism in Alexandria Theophilos, qui était le neveu de son prédécesseur et connu pour son action contre le paganisme à Alexandrie Théophile,

η έλλειψη ανοχής θα οδηγήσει τελικά στην πρωτοφανούς αγριότητας δολοφονία της Υπατίας από πλήθος φανατικών, με επικεφαλής τον αναγνώστη Πέτρο, der Mangel an Toleranz wird schließlich zu der beispiellosen Brutalität der Ermordung von Hypatia durch eine Menge Fanatiker führen, angeführt von dem Leser Petros, the lack of tolerance will eventually lead to the unprecedented savagery of the murder of Hypatia, led by a priest named Peter,

κάποια ημέρα, ίσως τη 15η Μαρτίου του 415 μ.Χ, η οποία περιγράφεται από τον χριστιανό εκκλησιαστικό ιστορικό του πέμπτου αιώνα Σωκράτη τον Σχολαστικό. one day, perhaps on March 15, 415 AD, which is described by the Christian ecclesiastical historian of the fifth century Socrates the Scholastic.

Σύμφωνα με τον Σωκράτη λοιπόν: «Υπήρχε μια γυναίκα στην Αλεξάνδρεια, η Υπατία, κόρη του φιλοσόφου Θέωνος, According to Socrates: "There was a woman in Alexandria, Hypatia, the daughter of the philosopher Theonos,

η οποία είχε εντρυφήσει μέσω του Πλωτίνου στην Πλατωνική Φιλοσοφία… who had immersed herself in the Platonic Philosophy through Plotinus…

Όλοι οι άνθρωποι τη σέβονταν και τη θαύμαζαν για την απλή ταπεινοφροσύνη του μυαλού της. All people respected and admired her for the simple humility of her mind.

Ωστόσο, πολλοί με πείσμα τη ζήλευαν και επειδή συχνά συναντούσε και είχε μεγάλη οικειότητα με τον έπαρχο Ορέστη, However, many stubbornly envied her and because she often met and was very close to the prefect Orestes,

ο λαός την κατηγόρησε ότι αυτή ήταν η αιτία που ο επίσκοπος και ο έπαρχος δεν γίνονταν φίλοι. the people accused her that this was the reason why the bishop and the prefect did not become friends.

Με λίγα λόγια, ορισμένοι πεισματάρηδες και απερίσκεπτοι κοκορόμυαλοι με υποκινητή και αρχηγό τους τον Πέτρο, έναν οπαδό αυτής της Εκκλησίας, In short, some stubborn and reckless cockroaches with their instigator and leader Peter, a follower of this Church, were

παρακολουθούσαν αυτή τη γυναίκα να επιστρέφει σπίτι της γυρνώντας από κάπου». watching this woman return home returning from somewhere.

Και με αποτροπιασμό συνεχίζει: He continues in disgust:

«Την κατέβασαν με τη βία από την άμαξά της, τη μετέφεραν στην εκκλησία που ονομαζόταν Καισάριον (Caesarium), "They forcibly removed her from her carriage, took her to a church called Caesarium,

τη γύμνωσαν εντελώς, της έσκισαν το δέρμα και έκοψαν τις σάρκες του σώματός της με κοφτερά κοχύλια μέχρι που ξεψύχησε. stripped her completely, tore her skin and cut off her flesh with sharp shells until she died."

Διαμέλισαν το σώμα της, έφεραν τα μέλη της σε ένα μέρος που ονομαζόταν Κίναρον και τα έκαψαν». "They dismembered her body, brought her limbs to a place called Kinaron and burned them."

Η Υπατία αποτελούσε το πνευματικό σύμβολο της μάθησης και της επιστήμης, Hypatia was the spiritual symbol of learning and science,

οι οποίες εκείνη τη χρονική περίοδο στην Αλεξάνδρεια ταυτίζονταν απολύτως με την εθνική θρησκεία. which at that time in Alexandria were completely identified with the national religion.

Για τον λόγο αυτόν λοιπόν για κάποιους ιστορικούς, ο αμαθής χριστιανικός όχλος Aus diesem Grund ist für einige Historiker der unwissende christliche Mob For this reason, for some historians, the ignorant Christian mob,

υποκινούμενος από μισαλλόδοξους φανατικούς μοναχούς απέβλεπε στην πλήρη πνευματική και σωματική εξόντωσή της. angestiftet von intoleranten fanatischen Mönchen, zielte er auf ihre vollständige geistige und körperliche Ausrottung. instigated by intolerant fanatical monks, aimed at its complete spiritual and physical extermination. sous l'impulsion de moines fanatiques intolérants, il envisagea son extermination spirituelle et physique complète.

Επίσης υποστηρίζουν ότι η δολοφονία της Υπατίας οφειλόταν στις έντονες ανακατατάξεις They also claim that the assassination of Hypatia was due to the intense reorganizations

που συνέβησαν στο μεταβατικό εκείνο στάδιο κατά το οποίο η Αλεξάνδρεια περνούσε από την εθνική στη χριστιανική θρησκεία. that took place at that transitional stage during which Alexandria was moving from the national to the Christian religion.

Ούτως ή άλλως, η δολοφονία της φιλοσόφου γυναικός τρομοκράτησε τους Εθνικούς φιλοσόφους, In any case, the assassination of the female philosopher terrified the National Philosophers,

ενώ είχε ως συνέπεια τη φυγή πολλών εξ αυτών και τον προσωρινό πνευματικό μαρασμό της Σχολής της Αλεξάνδρειας. while the consequence of the flight of many of them and the temporary spiritual withering of the School of Alexandria. tandis que cela a entraîné la fuite de beaucoup d'entre eux et le dépérissement spirituel temporaire de l'école d'Alexandrie.

Μετά από αυτόν τον μαρασμό, η Σχολή αλώθηκε και διοικήθηκε από αριστοτελικές χριστιανικές τάσεις. Nach diesem Niedergang wurde die Schule von aristotelischen christlichen Tendenzen erobert und regiert. After this decline, the School was conquered and ruled by Aristotelian Christian tendencies. Après ce flétrissement, l'École a été influencée et gouvernée par les tendances chrétiennes aristotéliciennes.

Ας δούμε λοιπόν σε αυτό το σημείο ποιες είναι οι απόψεις διάφορων ιστορικών σχετικά με τη δολοφονία της Υπατίας. Let's see at this point what are the views of various historians on the murder of Hypatia.

Όλοι οι ιστορικοί που έχουν μελετήσει το θέμα της Υπατίας, συμφωνούν ότι ο Κύριλλος είχε κάποια ενοχή (μικρή ή μεγάλη) για τον θάνατό της. All historians who have studied the subject of Hypatia, agree that Cyril had some guilt (small or large) for her death.

Εξαίρεση αποτελεί ο F. Schaefer, ο οποίος απαλλάσσει πλήρως τον Κύριλλο και ρίχνει τις ευθύνες στον Ορέστη. An exception is F. Schaefer, who completely acquits Cyril and blames Orestes. Une exception est F. Schaefer, qui disculpe complètement Cyril et blâme Oreste.

Ο Σωκράτης, ο Ησύχιος και ο Δαμάσκιος, θεωρούν τη ζηλοφθονία του Κύριλλου αιτία του θανάτου της Υπατίας και ότι την πραγματοποίησε με τη βοήθεια των ανθρώπων του. Socrates, Isihius and Damascus, consider Cyril's jealousy to be the cause of Hypatia's death and that he carried it out with the help of his men. Socrate, Hésychius et Damascius considèrent la jalousie de Cyrille comme la cause de la mort d'Hypatie et qu'il l'a réalisée avec l'aide de ses hommes.

Ο Ησύχιος αναφέρει ότι ο όχλος της Αλεξάνδρειας διέπραξε δύο ακόμα εγκλήματα, με θύματα επισκόπους. Isihius reports that the mob of Alexandria committed two more crimes, with the victims being bishops.

Το 361 μ.Χ., σκότωσαν τον Γεώργιο, αρειανό επίσκοπο της πόλης και το 457 μ.Χ. τον επίσκοπο Προτέριο. In 361 AD, they killed George, the Arian bishop of the city and in 457 AD. the bishop Proterius.

Και οι δύο ήταν διορισμένοι από τους αυτοκράτορες. Both were appointed by the emperors. Tous deux ont été nommés par les empereurs.

Αφού δολοφονήθηκαν τα άψυχα σώματά τους, σύρθηκαν μέσα στην πόλη και στη συνέχεια κάηκαν όπως κι η Υπατία. After their lifeless bodies were killed, they were dragged into the city and then burned like Hypatia.

Υπάρχει μια άποψη σε πολλούς μελετητές, σύμφωνα με την οποία ο φόνος της Υπατίας διαπράχθηκε από μοναχούς. There is an opinion in many scholars, according to which the murder of Hypatia was committed by monks.

Όμως ο Σωκράτης αναφέρει ότι οι τελευταίοι, τρομοκρατημένοι μετά τη λαϊκή αντίδραση για την επιθετικότητά τους εναντίον του Ορέστη Aber Sokrates sagt, dass letztere nach der Reaktion der Bevölkerung wegen ihrer Aggression gegen Orest erschrocken sind But Socrates reports that the latter, terrified after the popular reaction for their aggression against Orestes,

επέστρεψαν στα καταφύγιά τους στην έρημο. in ihre Unterschlupf in der Wüste zurückgekehrt. returned to their shelters in the desert.

Ο Ρουζέ, ισχυρίζεται ότι ορισμένοι μοναχοί επέστρεψαν στην Αλεξάνδρεια μετά από εντολή του Κύριλλου Rouge claims that some monks returned to Alexandria on the orders of Cyril

και ενώθηκαν με άλλους φανατικούς για να δολοφονήσουν την Υπατία. and joined other fanatics to assassinate Hypatia.

Ο Ιωάννης Νικίου, κατηγορεί για τον φόνο Αλεξανδρινούς που διακρίνονταν για τη «βαθιά τους θρησκευτικότητα». Ioannis Nikiou macht für die Ermordung der Alexandriner verantwortlich, die sich für ihre „tiefe Religiosität“ auszeichneten. Ioannis Nikiou, blames for the murder Alexandrians who were distinguished for their "deep religiosity".

Ο Ησύχιος γράφει: «Την έκαναν κομμάτια οι Αλεξανδρινοί». Isihius writes: "She was ripped into pieces by the Alexandrians". Hésychius écrit : "Les Alexandrins l'ont mise en pièces."

Ο Θεοφάνης (8ος μ.Χ. αιώνας), γράφει ότι η αποτρόπαια πράξη έγινε από μια ομάδα από το πλήθος της πόλης, χωρίς να αναφέρεται σε μοναχούς. Theophanes (8th century AD), writes that the heinous act was done by a group from the crowd of the city, without referring to monks.

Ο Φιλοστόργιος, επιρρίπτει το έγκλημα στους Ορθόδοξους Χριστιανούς Philostorgios blames the crime on the Orthodox Christians Philostorgios impute le crime aux chrétiens orthodoxes

και συγκεκριμένα σε μια ομάδα τους που είχε σχέση με την αλεξανδρινή Εκκλησία και τον Κύριλλο. and specifically on a group of them that had a connection with the Alexandrian Church and Cyril.

Ο Nain de Tillemont, ήταν ο πρώτος που θεωρεί υπεύθυνους για τον θάνατο της Υπατίας τους «παραβολάνους». Nain de Tillemont was the first to hold the "paravolans" responsible for Hypatia's death.

Ποιοι ήταν όμως οι παραβολάνοι; But who were the paravolans?

Παραβολάνοι, ονομάζονταν δυνατοί νέοι άνθρωποι της αλεξανδρινής εκκλησίας, Paravolans were called strong young people of the Alexandrian church, Parabolans, les jeunes forts de l'église d'Alexandrie ont été appelés,

έργο των οποίων ήταν να συγκεντρώνουν τους ασθενείς, τους ανάπηρους και τους άστεγους της πόλης whose task was to gather the sick, the disabled and the homeless of the city

και να τους βάζουν σε νοσοκομεία ή εκκλησιαστικά πτωχοκομεία. and put them in hospitals or ecclesiastical orphanages.

Σύντομα όμως εξελίχθηκαν σε ένα είδος στρατιωτικού σώματος του Πατριάρχη Αλεξανδρείας που αναλάμβανε δράση εναντίον των εχθρών του. But they soon evolved into a kind of military corps of the Patriarch of Alexandria who took action against his enemies. Mais ils évoluèrent bientôt en une sorte de corps militaire du patriarche d'Alexandrie qui agit contre ses ennemis.

Αυτοί διέδιδαν τα ψέματα ότι η Υπατία επιδιδόταν σε μαγικές πρακτικές, αυτοί δημιούργησαν τα επεισόδια με τους Εβραίους, Sie verbreiteten die Lügen, dass Hypatia magische Praktiken ausübte, sie schufen die Episoden mit den Juden, They spread the lies that Hypatia was engaging in magical practices, they created episodes with the Jews, Ils répandirent les mensonges qu'Hypatie se livrait à des pratiques magiques, ils créèrent les incidents avec les Juifs,

επηρέασαν τον αλεξανδρινό όχλο και άρχισαν την εκστρατεία εναντίον της. influenced the Alexandrian mob and started the campaign against it. ils ont influencé la foule alexandrine et ont commencé la campagne contre elle.

Τέλος ο Gr. De Nevval γράφει ότι «Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και το Σεραπείον κάηκαν και καταστράφηκαν τον 4ο αιώνα από τους χριστιανούς, Finally Gr. De Nevval writes that "The Library of Alexandria and the Serapion were burned and destroyed in the 4th century by the Christians,

οι οποίοι σφαγίασαν κι έσυραν στους δρόμους την περίφημη Υπατία, την πυθαγόρεια φιλόσοφο». who slaughtered and dragged into the streets the famous Hypatia, the Pythagorean philosopher."

Σίγουρα, τη χρονική περίοδο που ζούσε η Υπατία στην Αλεξάνδρεια, ο Χριστιανισμός δεν είχε καμιά σχέση με το δόγμα και τη διδασκαλία του Χριστού. Certainly, during the time that Hypatia lived in Alexandria, Christianity had nothing to do with the doctrine and teaching of Christ.

Απλώς αποτελούσε μια απάνθρωπη κοινωνική δομή εναρμονισμένη πλήρως με ένα απάνθρωπο κοσμικό κράτος. Es war einfach eine unmenschliche soziale Struktur, die einem unmenschlichen säkularen Staat voll und ganz entsprach. It was simply an inhuman social structure fully in tune with an inhuman secular state. C'était simplement une structure sociale inhumaine entièrement alignée sur un État laïc inhumain.

Αυτό ακριβώς πρέσβευε και δίδασκε η φιλόσοφος, δηλαδή τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος, Genau das hat der Philosoph befürwortet und gelehrt, nämlich die Trennung der Kirche vom Staat, This is exactly what the philosopher advocated and taught, that is, the separation of the Church from the state,

πράγμα που δεν το αποδεχόταν το χριστιανικό κατεστημένο της εποχής που την κατηγορούσε was vom christlichen Establishment der Zeit, das sie beschuldigte, nicht akzeptiert wurde which was not accepted by the Christian establishment of the time which accused it

«ότι αυτή ήταν η αιτία που ο επίσκοπος Κύριλλος Α΄ και ο έπαρχος Ορέστης δεν γίνονταν φίλοι». "Das war der Grund, warum Bischof Cyril I. und der Präfekt Orestes keine Freunde wurden." "that this was the reason why Bishop Cyril I and the prefect Orestes did not become friends." .

Πράγματι, η Υπατία, φίλη του Ορέστη από την αρχή της θητείας του στην πόλη, Hypatia, eine Freundin des Orestes seit Beginn seiner Amtszeit in der Stadt, Indeed, Hypatia, a friend of Orestes from the beginning of his tenure in the city, En effet, Hypatie, amie d'Oreste depuis le début de son mandat dans la cité,

κατηγορήθηκε ότι ήταν το εμπόδιο στον συμβιβασμό, ανάμεσα στον πατριάρχη και τον έπαρχο. wurde beschuldigt, das Hindernis für einen Kompromiss zwischen dem Patriarchen und dem Präfekten zu sein. was accused of being the obstacle to the compromise between the patriarch and the prefect. on l'accuse d'être l'obstacle au compromis, entre le patriarche et le préfet.

Ακολούθησε λοιπόν την προδιαγεγραμμένη μοίρα των μαρτύρων, των πιστών στο κοσμοείδωλό τους Folge also dem vorgeschriebenen Schicksal der Märtyrer, der Gläubigen in ihrer Weltoffenheit So she followed the prescribed fate of the martyrs, of the believers in their worldview Alors il a suivi le sort prescrit des martyrs, les croyants en leur cosmo-idole

και στα πιστεύω της θρησκείας ή της φιλοσοφίας τους. und im Glauben ihrer Religion oder Philosophie. and in the beliefs of their religion or philosophy.

Αρχικά, η πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, το 391 μΧ., που κατά πολλούς ιστορικούς εκτελέστηκε από τους χριστιανούς Initially, the burning of the Library of Alexandria, in 391 AD, which according to many historians was executed by Christians

μετά από διαταγή του Μεγάλου Θεοδοσίου, με περισσότερους από 500.000 τόμους χειρογράφων, at the behest of Theodosius the Great, with more than 500,000 volumes of manuscripts,

αποτελούμενους από παπύρους περγαμηνές, χάρτες κλπ. και στη συνέχεια η δολοφονία της Υπατίας, το 415 μ.Χ., bestehend aus Papyruspergamenten, Karten usw. und dann die Ermordung von Hypatia 415 n. Chr., consisting of papyrus parchments, maps, etc. and Hypatia's murder later, in 415 AD, it

είναι δεδομένο ότι αποτελούν δύο έντονα «στίγματα» για τον Χριστιανισμό της εποχής. Es ist selbstverständlich, dass sie zwei starke "Punkte" für das Christentum der Zeit sind. is a fact that they are "stigma" for the Christianity of the time. il est certain que ce sont deux fortes "taches" pour le christianisme de l'époque.