×

Mes naudojame slapukus, kad padėtume pagerinti LingQ. Apsilankę avetainėje Jūs sutinkate su mūsų slapukų politika.


image

Conan Doyle, A. - Το Σημάδι Των Τεσσάρων, 6. Ο Σέρλοκ προβαίνει σε μια επίδειξη (1)

6. Ο Σέρλοκ προβαίνει σε μια επίδειξη (1)

«Λοιπόν, Γουώτσον», είπε ο Χολμς, τρίβοντας τα χέρια του, «έχουμε μισή ώρα στη διάθεση μας. Ας την αξιοποιήσουμε κατάλληλα. Η υπόθεση μου είναι, όπως σου είπα, σχεδόν πλήρης, όμως δεν επιτρέπεται να κάνουμε το λάθος της υπερβολικής σιγουριάς. Όσο απλή κι αν φαίνεται η υπόθεση πλέον, ίσως να κρύβεται κάτι βαθύτερο μέσα της.»

«Απλή!» αναφώνησα.

«Βεβαίως», είπε με κάτι από τον αέρα ενός κλινικού καθηγητή που αναπτύσσει ένα θέμα στην τάξη του. «Κάτσε απλώς στην γωνιά εκεί, έτσι ώστε οι πατημασιές σου να μην περιπλέξουν την κατάσταση. Επί το έργον τώρα! Κατ' αρχάς, πως μπήκαν μέσα και πως έφυγαν; Η πόρτα έχει να ανοιχθεί από χθες το βράδυ. Τι γίνεται με το παράθυρο;» Πήρε την λάμπα πηγαίνοντας εκεί, μουρμουρίζοντας τις παρατηρήσεις του εν τω μεταξύ αλλά απευθύνοντας τις στον ίδιο παρά σε μένα. «Το παράθυρο είναι ασφαλισμένο από μέσα. Το κούφωνα είναι συμπαγές. Δεν υπάρχουν μεντεσέδες στο πλάι. Ας το ανοίξουμε. Ούτε υδρορροή κοντά. Η στέγη είναι εντελώς απρόσιτη. Εντούτοις κάποιος σκαρφάλωσε από το παράθυρο. Έβρεξε λιγάκι χθες τη νύχτα. Να το αποτύπωμα στη λάσπη πάνω στο πρεβάζι. Κι εδώ έχουμε ένα κυκλικό λασπωμένο αποτύπωμα, κι εδώ πάλι στο πάτωμα, κι εδώ κοντά στο τραπέζι. Δες εδώ, Γουώτσον! Πρόκειται περί μιας περίφημης επίδειξης.»

Κοίταξα τους στρογγυλούς, καλά οροθετημένους λασπωμένους κύκλους.

«Δεν είναι αποτύπωμα ποδιού», είπα.

«Αποτελεί για εμάς κάτι πολύ πιο πολύτιμο. Πρόκειται για αποτύπωμα ενός ξύλινου ποδιού. Βλέπεις εδώ πάνω στο πρεβάζι βρίσκεται στο σημάδι της μπότας, βαριάς με πλατύ μεταλλικό τακούνι, και πλάι της είναι το σημάδι του ξυλοπόδαρου.»

«Είναι ο άντρας με το ξύλινο πόδι.»

«Ακριβώς. Όμως υπήρξε και κάποιος άλλος —ένας εξαιρετικά ικανός κι αρτιμελής σύμμαχος. Θα μπορούσες να σκαρφαλώσεις αυτόν τον τοίχο, γιατρέ;»

Κοίταξα έξω από το ανοικτό παράθυρο. Το φεγγάρι έφεγγε ακόμη εντονότερα σε ετούτη την πλευρά του κτιρίου. Βρισκόμασταν κάπου είκοσι γεμάτα μέτρα από το έδαφος, και, όπου κι αν κοίταξα, δεν είδα κάποιο πάτημα, ούτε καν μια εσοχή πάνω στον τοίχο.

«Είναι απολύτως αδύνατον», απάντησα.

«Δίχως βοήθεια έτσι είναι. Όμως υπέθεσε πως είχες κάποιο φίλο ο οποίος να σου χαμήλωνε εκείνο το καλό ανθεκτικό σχοινί το οποίο βλέπω στην γωνία, δένοντας την μια του άκρη σε εκείνο το μεγάλο γάντζο πάνω στον τοίχο. Τότε, πιστεύω, πως αν ήσουν ένας δραστήριος άνθρωπος, θα μπορούσες να τραβηχτείς πάνω, ξύλινο πόδι και τα συναφή. Θα μπορούσες να αναχωρήσεις, φυσικά, με τον ίδιο τρόπο, κι ο σύμμαχος θα τραβούσε πάνω το σχοινί, θα το έλυνε από τον γάντζο, θα έκλεινε το παράθυρο, θα το ασφάλιζε από μέσα, και θα έφευγε κατά τον τρόπο με τον όποιο αρχικά μπήκε. Ως δευτερεύων στοιχείο, μπορεί να παρατηρηθεί», συνέχισε, ψηλαφώντας το σχοινί, «πως ο ξυλοπόδαρος φίλος μας, μολονότι καλός αναρριχητής, δεν ήταν επαγγελματίας ναυτικός. Τα χέρια δεν ήταν καν ροζιασμένα. Ο φακός μου που αποκαλύπτει ίχνη αίματος σε περισσότερα από ένα σημείο, ιδιαίτερα προς την άκρη του σχοινιού, από το οποίο συμπεραίνω πως γλίστρησε κάτω με τέτοια ταχύτητα που έσκισε τα χέρια του.»

«Πολύ καλά όλα αυτά», είπα, «όμως το πράγμα γίνεται ακόμη πιο ακαταλαβίστικο από ποτέ. Τι έχεις να πεις για το μυστηριώδη σύμμαχο; Πως εισήλθε στο δωμάτιο;»

«Ναι, ο σύμμαχος!» επανέλαβε ο Χολμς συλλογισμένα. «Αυτά είναι τα στοιχεία ενδιαφέροντος σχετικά με το σύμμαχο. Απομακρύνει την υπόθεση από το χώρο του κοινότοπου. Έχω την εντύπωση πως ο συγκεκριμένος σύμμαχος ανοίγει νέους ορίζοντες στα χρονικά του εγκλήματος ετούτης της χώρας —μολονότι παράλληλες υποθέσεις έρχονται στο νου από την Ινδία, κι αν η μνήμη δεν μ' απατά, από την Σενεγκάμπια (Senegambia).

«Πως ήρθε, τότε;» επανέλαβα. «Η πόρτα είναι κλειδωμένη, το παράθυρο είναι απρόσιτο. Μήπως μέσα από την καμινάδα;»

«Το τζάκι είναι πάρα πολύ μικρό», απάντησε. «Είχα ήδη λάβει υπ'όψιν μου την πιθανότητα αυτή.»

«Πως, τότε;» επέμεινα.

«Δεν εφαρμόζεις τους κανόνες μου», είπε, κουνώντας το κεφάλι του. «Πόσες φορές σου έχω πει πως όταν αποκλείσεις το αδύνατο, ότι απομένει, όσο απίθανο κι αν είναι, οφείλει να είναι η αλήθεια; Γνωρίζουμε πως δεν μπήκε από την πόρτα, το παράθυρο, ή την καμινάδα. Ξέρουμε επίσης πως δεν θα μπορούσε να κρυφθεί στο δωμάτιο, καθώς δεν είναι εφικτή η απόκρυψη. Τότε, από πού ήρθε;»

«Μπήκε μέσα από την τρύπα στην οροφή!» φώναξα.

«Φυσικά. Πρέπει να το έκανε.. Αν είχες την καλοσύνη να μου κρατήσεις την λάμπα, θα επεκτείναμε την έρευνα μας στο δωμάτιο από πάνω — το μυστικό δωμάτιο στο οποίο βρέθηκε ο θησαυρός.»

Σκαρφάλωσε τα σκαλοπάτια, και πιάνοντας τα δοκάρια της οροφής, ανασηκώθηκε μέσα στην σοφίτα. Κατόπιν, ξαπλωμένος μπρούμυτα, άπλωσε το χέρι για την λάμπα και την κράτησε καθώς τον ακολούθησα.

Ο θάλαμος στον οποίο βρεθήκαμε είχε μέγεθος τρία μέτρα επί δύο. Το πάτωμα σχηματιζόταν από τα δοκάρια, με λεπτά σανίδια και σοβά μεταξύ τους, έτσι ώστε για να περπατήσει κάποιος έπρεπε να πηγαίνει από δοκάρι σε δοκάρι. Η οροφή κατέληγε σε μια κορυφή κι ήταν προφανές πως αποτελούσε τον εσωτερικό χώρο της πραγματικής οροφής του σπιτιού. Δεν υπήρχαν έπιπλα οιουδήποτε είδους, κι η συσσωρευμένη σκόνη χρόνων κάλυπτε με ένα παχύ στρώμα το πάτωμα.

«Ορίστε, δες μόνος σου», είπε ο Σέρλοκ Χολμς, ακουμπώντας το χέρι του πάνω στον πλαγιαστό τοίχο. «Εδώ υπάρχει μια καταπακτή που βγάζει έξω στην στέγη. Την πιέζω και να η στέγη καθ' αυτή, κυλώντας σε μια ήπια κλίση. Αυτός, λοιπόν, είναι ο τρόπος κατά τον οποίο εισήλθε ο Υπ' αριθμόν Ένα. Να δούμε αν μπορούμε να βρούμε κάποια άλλα ίχνη της ταυτότητας του;»

Χαμήλωσε την λάμπα στο πάτωμα, και καθώς το έκανε είδα για δεύτερη φορά εκείνο το βράδυ ένα ξαφνιασμένο, έκπληκτο βλέμμα να περνά από το πρόσωπο του. Από μεριάς μου, καθώς ακολούθησα το βλέμμα του, το δέρμα μου πάγωσε κάτω από τα ρούχα μου. Το πάτωμα ήταν πυκνό-καλυμμένο από τα αποτυπώματα ενός γυμνού ποδιού —ευδιάκριτου, σαφώς προσδιορισμένου, τέλεια σχηματισμένου, αλλά μόλις στο μισό μέγεθος ποδιών ενός συνηθισμένου ανθρώπου.

«Χολμς,» είπα με ένα ψίθυρο, «ένα παιδί έκανε αυτό το φρικτό πράγμα.»

Είχε επανακτήσει την αυτοκυριαρχία του στιγμιαία.

«Ταράχτηκα προς στιγμής», είπε, «αλλά το θέμα είναι απολύτως φυσιολογικό. Η μνήμη μου δε λειτούργησε, ειδάλλως θα ήμουν σε θέση να το προβλέψω. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να μάθουμε εδώ. Ας κατέβουμε κάτω.»

«Ποια είναι η θεωρία σου, λοιπόν, σχετικά με εκείνες τις πατημασιές;» Ρώτησα ανυπόμονα όταν είχαμε επανέρθει για άλλη μια φορά στο κάτω δωμάτιο.

«Αγαπητέ μου Γουώτσον, δοκίμασε να κάνεις και μόνος σου μια ανάλυση», είπε με ένα ίχνος ανυπομονησίας. «Γνωρίζεις τις μεθόδους μου. Εφάρμοσε τις, και θα αποβεί ιδιαίτερα διδακτικό να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα μας.»

«Αδυνατώ να συλλογισθώ κάτι το οποίο να καλύπτει τα γεγονότα», απάντησα.

«Θα σου διασαφηνισθούν αρκετά συντόμως», είπε, με κοφτό τρόπο. «Πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτα άλλο σημασίας εδώ, όμως θα ψάξω.»

Τράβηξε τον φακό του και μια ταινία μέτρησης και πέφτοντας στα γόνατα του κινήθηκε βιαστικά μέσα στο δωμάτιο, μετρώντας, συγκρίνοντας, εξετάζοντας, με την μακριά λεπτή του μύτη μόλις λίγα εκατοστά από τις σανίδες με τα παρατηρητικά μάτια του να γυαλίζουν, προσηλωμένα σαν κάποιου πουλιού. Τόσο γοργές, αθόρυβες, κι αδιόρατες υπήρξαν οι κινήσεις του, όπως εκείνες εντός εκπαιδευμένου λαγωνικού που είχε εντοπίζει κάποια οσμή, ώστε δεν μπόρεσα να μη σκεφθώ τι τρομερός εγκληματίας θα είχε γίνει αν είχε στρέψει όλη του την ενεργητικότητα και την σωφροσύνη ενάντια στον νόμο αντί να τις αφιερώνει στην προάσπιση του. Καθώς έψαχνε ολόγυρα, μονολογούσε διαρκώς, και τελικά ξέσπασε σε μια δυνατή κραυγή ικανοποίησης.

«Σίγουρα είμαστε τυχεροί», είπε. «Ελάχιστα προβλήματα θα πρέπει να έχουμε πλέον. Ο Υπ' Αριθμόν Ένα είχε την ατυχία να περπατήσει στο κρεόζωτο. Βλέπεις εδώ το περίγραμμα της άκρης του μικρού ποδιού στο πλάι της δύσοσμης αυτής ουσίας. Η νταμιτζάνα έχει ραγίσει, βλέπεις, και το υλικό έχει διαρρεύσει έξω.»

«Και λοιπόν;» ρώτησα. «Μα, τον τσακώσαμε, αυτό είναι όλο», είπε. «Γνωρίζω πως ένας σκύλος θα ακολουθούσε αυτήν την

μυρωδιά στην άκρη του κόσμου. Αν μια αγέλη μπορεί να ακολουθήσει μια υποψία οσμής μέσα από μια κομητεία, πόσο μακριά μπορεί ένα ειδικά εκπαιδευμένο λαγωνικό να ακολουθήσει μια τόσο έντονη οσμή σα κι αυτή; Ακούγεται σαν το σύνολο του κανόνα των τριών. Η απάντηση θα μας δώσει το — Μα όπ! Να κι οι διαπιστευμένοι εκπρόσωποι του νόμου.»

Βαριά βήματα και η οχλοβοή δυνατών φωνών ακούγονταν από κάτω, και η πόρτα της εισόδου έκλεισε με δυνατό θόρυβο.

«Πριν έρθουν», είπε ο Χολμς, «ακούμπησε απλά το χέρι σου στο μπράτσο ετούτου του κακομοίρη, κι εδώ στο πόδι του. Τι νοιώθεις;»

«Οι μύες είναι σκληροί σα σανίδι», απάντησα.

«Ακριβώς έτσι. Βρίσκονται σε μια κατάσταση ακραίας σύσπασης, υπερβαίνοντας κατά πολύ τη συνήθη νεκρική ακαμψία. Σε συνδυασμό με την παραμόρφωση του προσώπου του, αυτό το Ιπποκρατικό χαμόγελο ή ‘σαρδόνιο σπασμό' (risus sardonicus) όπως το αποκαλούσαν οι παλαιότεροι συγγραφείς, τι συμπέρασμα θα ερχόταν στο μυαλό σου;»

6. Ο Σέρλοκ προβαίνει σε μια επίδειξη (1) 6\. Sherlock puts on a show (1)

«Λοιπόν, Γουώτσον», είπε ο Χολμς, τρίβοντας τα χέρια του, «έχουμε μισή ώρα στη διάθεση μας. “Well, Watson,” said Holmes, rubbing his hands, “we've got half an hour. Ας την αξιοποιήσουμε κατάλληλα. Let's use it properly. Η υπόθεση μου είναι, όπως σου είπα, σχεδόν πλήρης, όμως δεν επιτρέπεται να κάνουμε το λάθος της υπερβολικής σιγουριάς. My case is, as I told you, almost complete; but we must not make the mistake of overconfidence. Όσο απλή κι αν φαίνεται η υπόθεση πλέον, ίσως να κρύβεται κάτι βαθύτερο μέσα της.» As simple as the case may seem now, there may be something deeper hidden in it."

«Απλή!» αναφώνησα. "Simple!" I exclaimed.

«Βεβαίως», είπε με κάτι από τον αέρα ενός κλινικού καθηγητή που αναπτύσσει ένα θέμα στην τάξη του. "Of course," he said with something of the air of a clinical professor developing a topic in his class. «Κάτσε απλώς στην γωνιά εκεί, έτσι ώστε οι πατημασιές σου να μην περιπλέξουν την κατάσταση. “Just sit in the corner over there so your footprints don't complicate matters. Επί το έργον τώρα! On the job now! Κατ' αρχάς, πως μπήκαν μέσα και πως έφυγαν; Η πόρτα έχει να ανοιχθεί από χθες το βράδυ. First of all, how did they get in and how did they leave? The door has been open since last night. Τι γίνεται με το παράθυρο;» Πήρε την λάμπα πηγαίνοντας εκεί, μουρμουρίζοντας τις παρατηρήσεις του εν τω μεταξύ αλλά απευθύνοντας τις στον ίδιο παρά σε μένα. What about the window?' He took the lamp going thither, muttering his remarks all the while but addressing them to himself rather than to me. «Το παράθυρο είναι ασφαλισμένο από μέσα. “The window is secured from the inside. Το κούφωνα είναι συμπαγές. The bell is solid. Δεν υπάρχουν μεντεσέδες στο πλάι. There are no hinges on the side. Ας το ανοίξουμε. Ούτε υδρορροή κοντά. Not even a gutter nearby. Η στέγη είναι εντελώς απρόσιτη. Εντούτοις κάποιος σκαρφάλωσε από το παράθυρο. However someone climbed through the window. Έβρεξε λιγάκι χθες τη νύχτα. It rained a little last night. Να το αποτύπωμα στη λάσπη πάνω στο πρεβάζι. Here's the print in the mud on the windowsill. Κι εδώ έχουμε ένα κυκλικό λασπωμένο αποτύπωμα, κι εδώ πάλι στο πάτωμα, κι εδώ κοντά στο τραπέζι. And here we have a circular muddy footprint, and here again on the floor, and here near the table. Δες εδώ, Γουώτσον! Look here, Watson! Πρόκειται περί μιας περίφημης επίδειξης.» This is a famous show. "

Κοίταξα τους στρογγυλούς, καλά οροθετημένους λασπωμένους κύκλους. I looked at the round, well-defined muddy circles.

«Δεν είναι αποτύπωμα ποδιού», είπα. "It's not a footprint," I said.

«Αποτελεί για εμάς κάτι πολύ πιο πολύτιμο. "It's a lot more valuable to us. Πρόκειται για αποτύπωμα ενός ξύλινου ποδιού. It is an imprint of a wooden leg. Βλέπεις εδώ πάνω στο πρεβάζι βρίσκεται στο σημάδι της μπότας, βαριάς με πλατύ μεταλλικό τακούνι, και πλάι της είναι το σημάδι του ξυλοπόδαρου.» You see here on the window sill is the mark of the boot, heavy with a wide metal heel, and next to it is the mark of the stilt.”

«Είναι ο άντρας με το ξύλινο πόδι.» "It's the man with the wooden leg."

«Ακριβώς. "Exactly. Όμως υπήρξε και κάποιος άλλος —ένας εξαιρετικά ικανός κι αρτιμελής σύμμαχος. But there was someone else—an extremely capable and capable ally. Θα μπορούσες να σκαρφαλώσεις αυτόν τον τοίχο, γιατρέ;» Could you climb that wall, doctor?'

Κοίταξα έξω από το ανοικτό παράθυρο. Το φεγγάρι έφεγγε ακόμη εντονότερα σε ετούτη την πλευρά του κτιρίου. The moon shone even brighter on this side of the building. Βρισκόμασταν κάπου είκοσι γεμάτα μέτρα από το έδαφος, και, όπου κι αν κοίταξα, δεν είδα κάποιο πάτημα, ούτε καν μια εσοχή πάνω στον τοίχο. We were about twenty feet from the ground, and wherever I looked, I did not see any footprints, not even a recess in the wall.

«Είναι απολύτως αδύνατον», απάντησα. "It is absolutely impossible," I replied.

«Δίχως βοήθεια έτσι είναι. "Without help, that's how it is. Όμως υπέθεσε πως είχες κάποιο φίλο ο οποίος να σου χαμήλωνε εκείνο το καλό ανθεκτικό σχοινί το οποίο βλέπω στην γωνία, δένοντας την μια του άκρη σε εκείνο το μεγάλο γάντζο πάνω στον τοίχο. But suppose you had a friend who was lowering that good sturdy rope I see in the corner, tying one end to that big hook on the wall. Τότε, πιστεύω, πως αν ήσουν ένας δραστήριος άνθρωπος, θα μπορούσες να τραβηχτείς πάνω, ξύλινο πόδι και τα συναφή. Then, I think, if you were an active person, you could pull on a wooden leg and the like. Θα μπορούσες να αναχωρήσεις, φυσικά, με τον ίδιο τρόπο, κι ο σύμμαχος θα τραβούσε πάνω το σχοινί, θα το έλυνε από τον γάντζο, θα έκλεινε το παράθυρο, θα το ασφάλιζε από μέσα, και θα έφευγε κατά τον τρόπο με τον όποιο αρχικά μπήκε. You could depart, of course, in the same way, and the ally would pull up the rope, unhook it, close the window, secure it from the inside, and leave the way he originally came in. . Ως δευτερεύων στοιχείο, μπορεί να παρατηρηθεί», συνέχισε, ψηλαφώντας το σχοινί, «πως ο ξυλοπόδαρος φίλος μας, μολονότι καλός αναρριχητής, δεν ήταν επαγγελματίας ναυτικός. "As a secondary element, it can be observed," he continued, palpating the rope, "that our stilt-footed friend, though a good climber, was not a professional sailor. Τα χέρια δεν ήταν καν ροζιασμένα. The hands weren't even pink. Ο φακός μου που αποκαλύπτει ίχνη αίματος σε περισσότερα από ένα σημείο, ιδιαίτερα προς την άκρη του σχοινιού, από το οποίο συμπεραίνω πως γλίστρησε κάτω με τέτοια ταχύτητα που έσκισε τα χέρια του.» My lens revealing traces of blood in more than one place, particularly towards the end of the rope, from which I infer that he slid down with such speed that it tore off his hands."

«Πολύ καλά όλα αυτά», είπα, «όμως το πράγμα γίνεται ακόμη πιο ακαταλαβίστικο από ποτέ. “All this is very well,” said I; “but the thing is becoming still more incomprehensible than ever. Τι έχεις να πεις για το μυστηριώδη σύμμαχο; Πως εισήλθε στο δωμάτιο;» How about the mysterious ally? How did he get into the room?'

«Ναι, ο σύμμαχος!» επανέλαβε ο Χολμς συλλογισμένα. "Yes, the ally!" repeated Holmes thoughtfully. «Αυτά είναι τα στοιχεία ενδιαφέροντος σχετικά με το σύμμαχο. "These are the elements of interest about the ally. Απομακρύνει την υπόθεση από το χώρο του κοινότοπου. It removes the case from the commonplace space. Έχω την εντύπωση πως ο συγκεκριμένος σύμμαχος ανοίγει νέους ορίζοντες στα χρονικά του εγκλήματος ετούτης της χώρας —μολονότι παράλληλες υποθέσεις έρχονται στο νου από την Ινδία, κι αν η μνήμη δεν μ' απατά, από την Σενεγκάμπια (Senegambia). I have the impression that this particular ally opens new horizons in the chronicles of this country's crime — although parallel cases come to mind from India, and if memory serves me correctly, from Senegambia.

«Πως ήρθε, τότε;» επανέλαβα. "How come, then?" I repeated. «Η πόρτα είναι κλειδωμένη, το παράθυρο είναι απρόσιτο. "The door is locked; the window is inaccessible. Μήπως μέσα από την καμινάδα;» Is it through the chimney?'

«Το τζάκι είναι πάρα πολύ μικρό», απάντησε. "The fireplace is too small," he answered. «Είχα ήδη λάβει υπ'όψιν μου την πιθανότητα αυτή.» "I had already considered this possibility."

«Πως, τότε;» επέμεινα. "How then?" I insisted.

«Δεν εφαρμόζεις τους κανόνες μου», είπε, κουνώντας το κεφάλι του. "You do not follow my rules," he said, shaking his head. «Πόσες φορές σου έχω πει πως όταν αποκλείσεις το αδύνατο, ότι απομένει, όσο απίθανο κι αν είναι, οφείλει να είναι η αλήθεια; Γνωρίζουμε πως δεν μπήκε από την πόρτα, το παράθυρο, ή την καμινάδα. "How many times have I told you that when you rule out the impossible, what remains, however improbable, must be the truth? We know he didn't get in through the door, window, or chimney. Ξέρουμε επίσης πως δεν θα μπορούσε να κρυφθεί στο δωμάτιο, καθώς δεν είναι εφικτή η απόκρυψη. We also know that he couldn't hide in the room, since concealment is not possible. Τότε, από πού ήρθε;» Then where did it come from?'

«Μπήκε μέσα από την τρύπα στην οροφή!» φώναξα. "He came through the hole in the roof!" I shouted.

«Φυσικά. "Of course. Πρέπει να το έκανε.. Αν είχες την καλοσύνη να μου κρατήσεις την λάμπα, θα επεκτείναμε την έρευνα μας στο δωμάτιο από πάνω — το μυστικό δωμάτιο στο οποίο βρέθηκε ο θησαυρός.» He must have.. If you would be so kind as to keep the lamp for me, we would extend our search to the room above—the secret room in which the treasure was found.”

Σκαρφάλωσε τα σκαλοπάτια, και πιάνοντας τα δοκάρια της οροφής, ανασηκώθηκε μέσα στην σοφίτα. He climbed the stairs, and grabbing the roof beams, he rose into the attic. Κατόπιν, ξαπλωμένος μπρούμυτα, άπλωσε το χέρι για την λάμπα και την κράτησε καθώς τον ακολούθησα. Then, lying face down, he reached for the lamp and held it as I followed him.

Ο θάλαμος στον οποίο βρεθήκαμε είχε μέγεθος τρία μέτρα επί δύο. The chamber we were in was three meters by two. Το πάτωμα σχηματιζόταν από τα δοκάρια, με λεπτά σανίδια και σοβά μεταξύ τους, έτσι ώστε για να περπατήσει κάποιος έπρεπε να πηγαίνει από δοκάρι σε δοκάρι. The floor was formed by beams, with thin planks and plaster between them, so that to walk one had to go from beam to beam. Η οροφή κατέληγε σε μια κορυφή κι ήταν προφανές πως αποτελούσε τον εσωτερικό χώρο της πραγματικής οροφής του σπιτιού. The roof ended at a top and it was obvious that it was the interior of the real roof of the house. Δεν υπήρχαν έπιπλα οιουδήποτε είδους, κι η συσσωρευμένη σκόνη χρόνων κάλυπτε με ένα παχύ στρώμα το πάτωμα. There was no furniture of any kind, and the accumulated dust of years covered the floor with a thick layer.

«Ορίστε, δες μόνος σου», είπε ο Σέρλοκ Χολμς, ακουμπώντας το χέρι του πάνω στον πλαγιαστό τοίχο. "Look, see for yourself," said Sherlock Holmes, resting his hand on the sloping wall. «Εδώ υπάρχει μια καταπακτή που βγάζει έξω στην στέγη. "There is a hatch here that goes out on the roof. Την πιέζω και να η στέγη καθ' αυτή, κυλώντας σε μια ήπια κλίση. I push it and the roof itself, rolling on a gentle slope. Αυτός, λοιπόν, είναι ο τρόπος κατά τον οποίο εισήλθε ο Υπ' αριθμόν Ένα. This, then, is the way in which the Number One entered. Να δούμε αν μπορούμε να βρούμε κάποια άλλα ίχνη της ταυτότητας του;» Let's see if we can find any other clues to his identity?'

Χαμήλωσε την λάμπα στο πάτωμα, και καθώς το έκανε είδα για δεύτερη φορά εκείνο το βράδυ ένα ξαφνιασμένο, έκπληκτο βλέμμα να περνά από το πρόσωπο του. He lowered the lamp to the floor, and as he did so I saw for the second time that night a startled, surprised look passing through his face. Από μεριάς μου, καθώς ακολούθησα το βλέμμα του, το δέρμα μου πάγωσε κάτω από τα ρούχα μου. For my part, as I followed his gaze, my skin froze beneath my clothes. Το πάτωμα ήταν πυκνό-καλυμμένο από τα αποτυπώματα ενός γυμνού ποδιού —ευδιάκριτου, σαφώς προσδιορισμένου, τέλεια σχηματισμένου, αλλά μόλις στο μισό μέγεθος ποδιών ενός συνηθισμένου ανθρώπου. The floor was densely covered with the footprints of a bare foot — a distinct, well-defined, perfectly shaped, but only half the size of an ordinary human foot.

«Χολμς,» είπα με ένα ψίθυρο, «ένα παιδί έκανε αυτό το φρικτό πράγμα.» "Holmes," I said in a whisper, "a child has done this horrible thing."

Είχε επανακτήσει την αυτοκυριαρχία του στιγμιαία. He had regained his composure in an instant.

«Ταράχτηκα προς στιγμής», είπε, «αλλά το θέμα είναι απολύτως φυσιολογικό. "I was upset for a moment," he said, "but the matter is perfectly normal. Η μνήμη μου δε λειτούργησε, ειδάλλως θα ήμουν σε θέση να το προβλέψω. My memory did not work, otherwise I would have been able to predict it. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να μάθουμε εδώ. There is nothing more to learn here. Ας κατέβουμε κάτω.» Let's go downstairs.”

«Ποια είναι η θεωρία σου, λοιπόν, σχετικά με εκείνες τις πατημασιές;» Ρώτησα ανυπόμονα όταν είχαμε επανέρθει για άλλη μια φορά στο κάτω δωμάτιο. "So what is your theory about those footprints?" I asked impatiently when we had returned once more to the downstairs room.

«Αγαπητέ μου Γουώτσον, δοκίμασε να κάνεις και μόνος σου μια ανάλυση», είπε με ένα ίχνος ανυπομονησίας. "My dear Watson, try to do an analysis yourself," he said with a trace of impatience. «Γνωρίζεις τις μεθόδους μου. “You know my methods. Εφάρμοσε τις, και θα αποβεί ιδιαίτερα διδακτικό να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα μας.» Apply them, and it will be very instructive to compare our results."

«Αδυνατώ να συλλογισθώ κάτι το οποίο να καλύπτει τα γεγονότα», απάντησα. "I cannot think of anything that covers the facts," I replied.

«Θα σου διασαφηνισθούν αρκετά συντόμως», είπε, με κοφτό τρόπο. "They will make themselves clear to you soon enough," he said, curtly. «Πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτα άλλο σημασίας εδώ, όμως θα ψάξω.» "I don't think there's anything else of importance here, but I'll look."

Τράβηξε τον φακό του και μια ταινία μέτρησης και πέφτοντας στα γόνατα του κινήθηκε βιαστικά μέσα στο δωμάτιο, μετρώντας, συγκρίνοντας, εξετάζοντας, με την μακριά λεπτή του μύτη μόλις λίγα εκατοστά από τις σανίδες με τα παρατηρητικά μάτια του να γυαλίζουν, προσηλωμένα σαν κάποιου πουλιού. He took out his flashlight and a measuring tape and dropping to his knees he hurried about the room, measuring, comparing, examining, his long thin nose just inches from the boards, his observant eyes shining, fixed like a bird's. Τόσο γοργές, αθόρυβες, κι αδιόρατες υπήρξαν οι κινήσεις του, όπως εκείνες εντός εκπαιδευμένου λαγωνικού που είχε εντοπίζει κάποια οσμή, ώστε δεν μπόρεσα να μη σκεφθώ τι τρομερός εγκληματίας θα είχε γίνει αν είχε στρέψει όλη του την ενεργητικότητα και την σωφροσύνη ενάντια στον νόμο αντί να τις αφιερώνει στην προάσπιση του. His movements were so rapid, silent, and invisible, like those inside a trained hound that had detected an odor, that I could not help but think what a terrible criminal he would have become if he had turned all his energy and wisdom against the law instead of he dedicates them to his defense. Καθώς έψαχνε ολόγυρα, μονολογούσε διαρκώς, και τελικά ξέσπασε σε μια δυνατή κραυγή ικανοποίησης. As he searched around, he monologued continuously, and finally broke out into a loud cry of satisfaction.

«Σίγουρα είμαστε τυχεροί», είπε. "We're definitely lucky," he said. «Ελάχιστα προβλήματα θα πρέπει να έχουμε πλέον. "It simply came to our notice then. Ο Υπ' Αριθμόν Ένα είχε την ατυχία να περπατήσει στο κρεόζωτο. Number One had the misfortune of walking on creosote. Βλέπεις εδώ το περίγραμμα της άκρης του μικρού ποδιού στο πλάι της δύσοσμης αυτής ουσίας. You see here the outline of the tip of the little foot on the side of this smelly substance. Η νταμιτζάνα έχει ραγίσει, βλέπεις, και το υλικό έχει διαρρεύσει έξω.» The damizana has cracked, you see, and the material has leaked out. "

«Και λοιπόν;» ρώτησα. "So what;" I asked. «Μα, τον τσακώσαμε, αυτό είναι όλο», είπε. "But we fought him, that's all," he said. «Γνωρίζω πως ένας σκύλος θα ακολουθούσε αυτήν την “I know a dog would follow her

μυρωδιά στην άκρη του κόσμου. smell at the edge of the world. Αν μια αγέλη μπορεί να ακολουθήσει μια υποψία οσμής μέσα από μια κομητεία, πόσο μακριά μπορεί ένα ειδικά εκπαιδευμένο λαγωνικό να ακολουθήσει μια τόσο έντονη οσμή σα κι αυτή; Ακούγεται σαν το σύνολο του κανόνα των τριών. If a herd can follow a suspected odor through a county, how far can a specially trained beagle follow such a strong odor as this? Sounds like the whole rule of three. Η απάντηση θα μας δώσει το — Μα όπ! The answer will give us — But oops! Να κι οι διαπιστευμένοι εκπρόσωποι του νόμου.» Here are the accredited representatives of the law. "

Βαριά βήματα και η οχλοβοή δυνατών φωνών ακούγονταν από κάτω, και η πόρτα της εισόδου έκλεισε με δυνατό θόρυβο. Heavy footsteps and the clamor of loud voices could be heard below, and the front door slammed shut.

«Πριν έρθουν», είπε ο Χολμς, «ακούμπησε απλά το χέρι σου στο μπράτσο ετούτου του κακομοίρη, κι εδώ στο πόδι του. "Before they come," said Holmes, "just put your hand on the arm of this unfortunate man, and here on his leg." Τι νοιώθεις;» What do you feel?'

«Οι μύες είναι σκληροί σα σανίδι», απάντησα. "Muscles are hard as a board," I replied.

«Ακριβώς έτσι. Βρίσκονται σε μια κατάσταση ακραίας σύσπασης, υπερβαίνοντας κατά πολύ τη συνήθη νεκρική ακαμψία. They are in a state of extreme contraction, far exceeding the usual mortuary stiffness. Σε συνδυασμό με την παραμόρφωση του προσώπου του, αυτό το Ιπποκρατικό χαμόγελο ή ‘σαρδόνιο σπασμό' (risus sardonicus) όπως το αποκαλούσαν οι παλαιότεροι συγγραφείς, τι συμπέρασμα θα ερχόταν στο μυαλό σου;» Combined with the deformity of his face, that Hippocratic smile, or 'risus sardonicus' as the older writers called it, what conclusion would come to your mind?'