×

Mes naudojame slapukus, kad padėtume pagerinti LingQ. Apsilankę avetainėje Jūs sutinkate su mūsų slapukų politika.

image

TEDx Ελληνικά, Walls, luck or lyrics? | Christos Lagnis Panoilias | TEDxAthens - YouTube

Walls, luck or lyrics? | Christos Lagnis Panoilias | TEDxAthens - YouTube

Μεταγραφή: Chryssa R. Takahashi Επιμέλεια: Maria Pericleous

Είμαι εδώ για να υποστηρίξω μια ιδέα,

και η ιδέα αυτή λέει ότι οι στίχοι μπορεί να σώσουν έναν άνθρωπο.

Πάμε να δούμε κάποια παραδείγματα πολύ γρήγορα.

Έλα να πάμε στο νησί, η μάνα σου, εγώ κι εσύ.

(Γέλια)

Μάνα μου τα κλεφτόπουλα δεν τρων, δεν τραγουδάνε, είναι σε κατάθλιψη.

Με 200 στη στροφή και με φωνάζουν μαμά.

Τι κοινό έχουν αυτές οι τρεις στιχουργικές αναφορές στην Ελληνίδα μάνα;

Είμαι εδώ για να υποστηρίξω την ιδέα

ότι οι στίχοι, όσο διαφορετικοί, όσο περίεργοι, όσο άτεχνοι και να είναι,

μπορούν να σώσουν μια ζωή.

Εμένα προσωπικά, οι στίχοι με έσωσαν.

Και η ιστορία ξεκινάει κάπως έτσι:

όταν ήμουν μικρός, δεν ήμουνα καλός στη γυμναστική.

Κουραζόμουν πάρα πάρα πάρα πολύ εύκολα.

Ακόμα και ως και αυτή την ημέρα, δεν μπορώ να τρέξω 100 μέτρα,

δεν μπορώ να ανεβώ περισσότερους από δύο ορόφους χωρίς να κουραστώ.

Δεν μπορούσα με τα άλλα τα παιδάκια όταν πηγαίναμε στο γυμναστήριο

να κάνουμε αυτό τον κύκλο που τρέχαμε γύρω-γύρω και κουραζόμουν,

και είχα πόνους, είχα μυϊκούς σπασμούς, είχα κράμπες,

και οι ταμπέλες όμως πέφτανε βροχή.

«Το παιδί είναι τεμπέλης, το παιδί είναι αγύμναστος,

το παιδί είναι άσχετος, το παιδί δεν μπορεί».

Κι εκεί ήταν και το πρώτο μου παρατσούκλι, ήμουν ο Χρήστος Άχρηστος.

Είναι αλήθεια.

(Χειροκρότημα)

Σας ευχαριστώ.

Αλλά όπως το νερό κυλάει ορμητικά,

αν βρει κάποιο φράγμα, σχηματίζει δύο ή περισσότερους παραποτάμους

και δεν σταματάει να κυλάει.

Έτσι λοιπόν ο παραπόταμος που επέλεξα εγώ, ήταν εκείνος της προσπάθειας.

Οπότε αποφάσισα να γίνω αθλητής.

Αφού λέω, δεν μπορώ, θα γίνω αθλητής.

Εδώ είμαι λοιπόν σε μια φωτογραφία στο σπίτι μου στη Σύρο,

όπου το είχα πιστέψει.

Εγώ πήγαινα τέσσερις φορές τη βδομάδα για μπάσκετ.

Το Σάββατο το πρωί πήγαινα στο ανοιχτό γυμναστήριο,

και ήμουνα έτοιμος για να κατέβω με την Ελλάς Σύρου στο εφηβικό πρωτάθλημα.

Είχαμε κάνει όλη την προετοιμασία όπως με όλα τα παιδιά,

και μπαίνοντας για τον πρώτο αγώνα,

μετά από τέσσερα λεπτά, η εικόνα που θυμάμαι να βλέπω είναι αυτή.

Ήμουν ανάσκελα, έβλεπα φωτάκια, είχα 180 σφυγμούς,

και έλεγα ότι πάει... τον χάνουμε.

Ήρθανε άνθρωποι, με μαζέψανε,

και τελικά καταλάβανε ότι το παιδί κάτι έχει, κάτι δεν πάει καλά.

Ξεκινήσαμε τα τουρ στα νοσοκομεία της Ελλάδος.

Έχω διάφορες αστείες ιστορίες από εκεί.

Και κάποια στιγμή το 1997, όντας 15 χρόνων,

στο πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίο,

ένας γιατρός μπαίνει περιχαρής

και λέει, «Το βρήκα, το βρήκα, αυτό που έχει το παιδί.

Αν είναι αυτό, θα πρέπει να με κεράσετε».

Οπότε λέει ότι το παιδί έχει τη νόσο του McArdle,

και είναι το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα.

Και είναι μια περίεργη μυοπάθεια,

η οποία καταλήγει στο εξής:

κάθε φορά που κουράζομαι, οι μύες μου καταστρέφονται.

Οπότε η εντολή γιατρού ήτανε να μην κουράζομαι εφ' όρου ζωής.

Από τη μία ακούγεται ωραίο,

από την άλλη είναι και λίγο δύσκολο, οπότε...

Οι πληροφορίες ήταν λιγοστές.

Δεν είχαμε ίντερνετ, να σας υπενθυμίσω εκείνη την εποχή,

για να βλέπουμε και να ξέρουμε,

οπότε η πληροφορία που είχαμε και αυτό τελικά που μου είπανε,

ήταν ότι μέχρι τα 30 αν δεν προσέχεις, θα μείνεις παράλυτος,

γιατί οι μύες σου καταστρέφονται.

Και είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο.

Είναι κάτι πάρα πολύ βαρύ για έναν άνθρωπο για να το σηκώσει αυτό.

Κάπου στα 15 λοιπόν λοιπόν σταμάτησα τον αθλητισμό,

δεν ξέρω αν κάποιος από εδώ έχει μια παρόμοια τέτοια εμπειρία.

Υπάρχουν μυϊκοί πόνοι, υπάρχουν κράμπες πάρα πολλές, υπάρχει πάρα πολλή ένταση,

οπότε έπρεπε εγώ κάπως να εκτονώσω όλη αυτή την ενέργεια.

Και όταν το νερό κυλάει σας είπα και όταν βρίσκει κάποιο φράγμα,

δημιουργεί δύο ή περισσότερους παραποτάμους.

Σίγουρα ένας ήταν αυτός της στεναχώριας, της θλίψης, της παραίτησης,

αλλά ο άλλος ήταν αυτός της δημιουργίας.

Oπότε είπα να δημιουργήσω, και είπα να γράψω.

Oπότε έκτοτε και από τότε για το καλό μου είχα αποσυνδέσει το μυαλό μου

από τα χέρια, από τα πόδια και από κάθε τι δικό μου.

Και διάλεξα τη νόηση να με οδηγήσει στη χαρά,

αφήνοντας την ύλη σαν συνώνυμο του πόνου

και άνθισε το εγώ μου έξω από το σώμα μου,

στην Άνοιξη των ιδεών, μακριά από τον χειμώνα μου.

Τη σκέψη μου είπα καθαρή και το σώμα το είπα βρόμικο,

κι έμεινα να φιλονικώ με κάθε θέμα αρμονικό που ήταν θέμα φονικό.

Γιατί ήθελα ένα ωραίο σώμα αλλά ήξερα ότι αυτό σημαίνει και θάνατος,

ήξερα ότι σημαίνει 30 χρόνων παράλυτος.

Κι έτσι μεγάλωσα μισώντας με, λυπώντας με, πονώντας με, φοβώντας με,

πως θα με καταλάβουνε κοιτώντας με,

και όντας με αγύμναστους μύες κάτω από το κεφάλι,

ενίσχυσα πολύ την εσωτερική μου πάλη.

Και πίσω από τα ρούχα μου έκρυβα την ντροπή μου,

κι έκρυβα το κορμί μου, προβάλλοντας τη φωνή μου

κι έκανα μουσική κι έγινα αποδεκτός στη μουσική κοινότητα.

Το σώμα μου αποκρύπτοντας, δείχνοντας την ψυχή μου.

Γιατί το σώμα μου με εμπόδιζε, δεν το αποδεχόμουν.

(Χειροκρότημα)

Και μετά, και μετά έγινε κάτι, δε θυμάμαι.

Νομίζω ότι ήταν ένας χωρισμός, αλήθεια δεν θυμάμαι, και είδα ένα μοτίβο.

Και είδα ότι άνθρωποι με αδικούσαν,

ότι οι άνθρωποι δεν με εκτιμούσαν και ότι με πρόδιδαν.

Αλλά κατάλαβα ότι εγώ το έχω κάνει στον εαυτό μου.

Εγώ δεν με εκτιμώ, εγώ με προδίδω, εγώ με αδικώ, γιατί είμαι μισός.

Γιατί έχω εγκρίνει το μισό μου μισό, κάποια στιγμή κουράστηκα να με μισώ.

Μισώ.

Γιατί η η οδύνη ήταν μεγάλη και το όφελος μικρό.

Γιατί το μίσος που έτρεφα για το δικό μου εγώ

είδα πως επεκτεινόταν και στον συνάνθρωπο.

Γιατί αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν μπορείς να αγαπήσεις κανένα.

Και αν δεν αγαπήσεις κανένα, η ζωή δεν έχει νόημα.

Για πρώτη φορά στη ζωή κατάλαβα

ότι είχα αποσυνδεθεί από τους ανθρώπους, από τον κόσμο και από τη γη.

Και για να 'χω το τερπνόν μετά του ωφελίμου,

διαχώρισα τον κόσμο μου από την ύπαρξή μου,

και τη φύση από τη φύση μου, και το σώμα από το χώμα μου,

και τη φωνή των πάντων από τη φωνή στο στόμα μου.

Και η φωνή όμως ήταν πάντα εκεί

και μου είπε ότι υπάρχει σύνδεση και η πρώτη σύνδεση γίνεται εσωτερικά

και η δύναμη για αυτή τη σύνδεση λέγεται αποδοχή,

λέγεται συγχώρεση, λέγεται αγάπη.

Οπότε θα ήθελα όλοι να κάνουμε τώρα μια υπέρβαση

και θα ήθελα ο καθένας να πιάσει το χέρι του διπλανού,

δεξιά και αριστερά παρακαλώ.

Ας έρθουμε σε αυτή τη σύνδεση.

Θέλω να αισθανθείτε το άγγιγμα,

θέλω να αισθανθείτε τον παλμό

που χτυπάει στο χέρι σας,

θέλω να κλείσετε τα μάτια.

Είμαστε συνειδητότητες σε υλική μορφή,

και ο καθένας μας έχει τον πόνο, έχει κάποια φωνή που λέει,

«Δεν αξίζεις. Δεν μπορείς. Δεν είσαι αρκετός», έχεις αυτό.

Αλλά είναι αυτός ο πόνος ο οποίος μας ενώνει στην ανθρώπινη φυλή,

είναι το μόνο κοινό που έχουμε, ότι είμαστε όλοι άνθρωποι,

και όλοι πονάμε.

Και αυτός ο πόνος μπορεί να γίνει δύναμη αρκεί να τον αποδεχθούμε.

Επιλέγω τον πόνο μου, αγκαλιάζω τον πόνο μου,

ευχαριστώ τον πόνο μου.

Ένας πλανήτης, επτά δισεκατομμύρια και εγώ.

Και όλα μοιάζουν γνώριμα, μόνιμα, όμορφα, ενωμένα,

χαρά, πόνος και δάκρυα, άυλο και υλικό,

σώματα, ψυχές και κόσμος είναι όλα συνδεδεμένα.

Πάρτε μια βαθιά ανάσα.

Εκπνεύστε,

λέξεις, ιδέες, δυνατότητες.

Όλα ζουν μέσα μας.

Ίσως τελικά να μην ήταν γραφτό να γίνω μπασκετμπολίστας,

ίσως να ήταν ένας δρόμος για τη δημιουργία.

Συγχώρεσε, αποδέξου, αγάπα και προχώρα.

Σπάσε τα τείχη.

Δέξου την τύχη να είσαι άνθρωπος.

Εχεις πρόσβαση στην ενέργεια που δημιουργεί κόσμους.

Ήρθα εδώ, ενώπιόν σας για να υποστηρίξω μια ιδέα, ότι οι στίχοι σώζουν ζωές.

Εμένα με σώσανε. Σας ευχαριστώ

(Χειροκρότημα)

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

Walls, luck or lyrics? | Christos Lagnis Panoilias | TEDxAthens - YouTube |||lyrics||Lagnis Christos|Panoilias|| Walls, luck or lyrics? | Christos Lagnis Panoilias | TEDxAthens - YouTube

Μεταγραφή: Chryssa R. Takahashi Επιμέλεια: Maria Pericleous

Είμαι εδώ για να υποστηρίξω μια ιδέα, ||||support|| I'm here to support an idea,

και η ιδέα αυτή λέει ότι οι στίχοι μπορεί να σώσουν έναν άνθρωπο. |||||||lyrics|||save|| and this idea says that lyrics can save a person.

Πάμε να δούμε κάποια παραδείγματα πολύ γρήγορα. Let's have a quick look at some examples.

Έλα να πάμε στο νησί, η μάνα σου, εγώ κι εσύ. ||||island|||||| Let's go to the island - your mom, you and me.

(Γέλια) (Laughter)

Μάνα μου τα κλεφτόπουλα δεν τρων, δεν τραγουδάνε, είναι σε κατάθλιψη. |||little thieves||eat||they sing|||depression Mom, thieves don't eat, don't sing; they are depressed.

Με 200 στη στροφή και με φωνάζουν μαμά. ||turn|||| Speeding with 200 at the curve, and they call me Mom.

Τι κοινό έχουν αυτές οι τρεις στιχουργικές αναφορές στην Ελληνίδα μάνα; |common|||||lyrical|references|||mother What do these three verses referring to a Greek mother

Είμαι εδώ για να υποστηρίξω την ιδέα I am here to support the idea

ότι οι στίχοι, όσο διαφορετικοί, όσο περίεργοι, όσο άτεχνοι και να είναι, ||||||strange||unartistic||| that lyrics, no matter how different, how strange, how artless,

μπορούν να σώσουν μια ζωή. ||save|| can save a life.

Εμένα προσωπικά, οι στίχοι με έσωσαν. |||||saved I personally was saved by lyrics.

Και η ιστορία ξεκινάει κάπως έτσι: And this is how my story goes:

όταν ήμουν μικρός, δεν ήμουνα καλός στη γυμναστική. |||||||gymnastics When I was young, I wasn't good at sports.

Κουραζόμουν πάρα πάρα πάρα πολύ εύκολα. I was getting tired||||| I got tired very, very, very easily.

Ακόμα και ως και αυτή την ημέρα, δεν μπορώ να τρέξω 100 μέτρα,

δεν μπορώ να ανεβώ περισσότερους από δύο ορόφους χωρίς να κουραστώ. |||climb up||||floors|||get tired I can't walk up two flights of stairs without getting tired.

Δεν μπορούσα με τα άλλα τα παιδάκια όταν πηγαίναμε στο γυμναστήριο ||||||||we were going|| I couldn't keep up with the other kids.

να κάνουμε αυτό τον κύκλο που τρέχαμε γύρω-γύρω και κουραζόμουν, ||||circle||||||I was getting tired When we went to the gym and ran around the track,

και είχα πόνους, είχα μυϊκούς σπασμούς, είχα κράμπες, ||pains||muscle|muscle spasms||cramps I got tired and had muscle spasms, cramps,

και οι ταμπέλες όμως πέφτανε βροχή. ||the labels||were falling|like rain and the name-calling began.

«Το παιδί είναι τεμπέλης, το παιδί είναι αγύμναστος, |||lazy||||unfit "The boy is lazy." "The boy isn't athletic."

το παιδί είναι άσχετος, το παιδί δεν μπορεί». |||incompetent|||| "The boy is useless." "The boy can't."

Κι εκεί ήταν και το πρώτο μου παρατσούκλι, ήμουν ο Χρήστος Άχρηστος. |||||||nickname||||useless And here was my first nickname: "Christos Achristos," useless Christos.

Είναι αλήθεια. It's true.

(Χειροκρότημα) (Applause)

Σας ευχαριστώ. Thank you.

Αλλά όπως το νερό κυλάει ορμητικά, ||||flows|rushing But just like a running stream,

αν βρει κάποιο φράγμα, σχηματίζει δύο ή περισσότερους παραποτάμους |||dam|forms||||tributaries if it finds an obstacle, it splits into two or more streams

και δεν σταματάει να κυλάει. ||||rolls and doesn't stop flowing.

Έτσι λοιπόν ο παραπόταμος που επέλεξα εγώ, ήταν εκείνος της προσπάθειας. |||tributary||I chose|||||effort The stream that I chose was that of effort.

Οπότε αποφάσισα να γίνω αθλητής. So I decided to become an athlete, just because I couldn't.

Αφού λέω, δεν μπορώ, θα γίνω αθλητής.

Εδώ είμαι λοιπόν σε μια φωτογραφία στο σπίτι μου στη Σύρο, Here I am in a picture at my home in Syros,

όπου το είχα πιστέψει. |||I had believed and I had believed in it.

Εγώ πήγαινα τέσσερις φορές τη βδομάδα για μπάσκετ. I was going four times a week to basketball practice.

Το Σάββατο το πρωί πήγαινα στο ανοιχτό γυμναστήριο, On Saturday morning, I'd go to the open court,

και ήμουνα έτοιμος για να κατέβω με την Ελλάς Σύρου στο εφηβικό πρωτάθλημα. |||||go down|||team of Syros|of Syros||youth|youth championship and I was ready to participate with Hellas Syros for the junior championship.

Είχαμε κάνει όλη την προετοιμασία όπως με όλα τα παιδιά, ||||preparation||||| I had completed the warm up with all my teammates,

και μπαίνοντας για τον πρώτο αγώνα, |entering||||match

μετά από τέσσερα λεπτά, η εικόνα που θυμάμαι να βλέπω είναι αυτή. |||||image (1)|||||| four minutes later, the picture I remember seeing was this:

Ήμουν ανάσκελα, έβλεπα φωτάκια, είχα 180 σφυγμούς, |on my back||little lights||heart rate I was laying on my back; I was seeing lights;

και έλεγα ότι πάει... τον χάνουμε. |||||we're losing him and I thought, that's it, we're losing him.

Ήρθανε άνθρωποι, με μαζέψανε, |||they gathered People came and picked me up,

και τελικά καταλάβανε ότι το παιδί κάτι έχει, κάτι δεν πάει καλά. ||they realized||||||||| and finally, they realized that the boy has something, something isn't right.

Ξεκινήσαμε τα τουρ στα νοσοκομεία της Ελλάδος. We started||tours||hospitals||of Greece We started touring the Greek hospitals.

Έχω διάφορες αστείες ιστορίες από εκεί. ||funny||| I have many funny stories to share about that.

Και κάποια στιγμή το 1997, όντας 15 χρόνων, ||||being| And at some point in 1997, at 15 years old,

στο πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίο, at the University Hospital at Rio,

ένας γιατρός μπαίνει περιχαρής |||joyfully a doctor came in, full of joy,

και λέει, «Το βρήκα, το βρήκα, αυτό που έχει το παιδί. and said, "I found it. I found what's wrong with the boy.

Αν είναι αυτό, θα πρέπει να με κεράσετε». |||||||treat me And if I'm right, you have to take me out for a treat."

Οπότε λέει ότι το παιδί έχει τη νόσο του McArdle, |||||||disease||McArdle disease He says that the boy has McArdle's disease

και είναι το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα. ||||case|| and it's the first case in Greece.

Και είναι μια περίεργη μυοπάθεια, |||strange|myopathy It's a strange muscular disease

η οποία καταλήγει στο εξής: ||concludes the following|| that goes like this:

κάθε φορά που κουράζομαι, οι μύες μου καταστρέφονται. |||I get tired||muscles||get destroyed every time I get tired, my muscles get destroyed.

Οπότε η εντολή γιατρού ήτανε να μην κουράζομαι εφ' όρου ζωής. ||order|doctor's||||I get tired|for the rest|of my life| So the doctor's orders were not to get tired for the rest of my life.

Από τη μία ακούγεται ωραίο, On the one hand, this may sound great,

από την άλλη είναι και λίγο δύσκολο, οπότε... but on the other hand, it's a bit difficult, so -

Οι πληροφορίες ήταν λιγοστές. |information||few Information was scarce.

Δεν είχαμε ίντερνετ, να σας υπενθυμίσω εκείνη την εποχή, |||||remind||| Let me remind you

για να βλέπουμε και να ξέρουμε, to check out and find out,

οπότε η πληροφορία που είχαμε και αυτό τελικά που μου είπανε, ||information||||||||they told so the knowledge we had and what I was finally told

ήταν ότι μέχρι τα 30 αν δεν προσέχεις, θα μείνεις παράλυτος, ||||||you pay attention|||paralyzed was that if I wasn't careful, by the age of 30, I'd be paralyzed

γιατί οι μύες σου καταστρέφονται. ||||are destroyed because my muscles would have been destroyed.

Και είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο. And this is very difficult.

Είναι κάτι πάρα πολύ βαρύ για έναν άνθρωπο για να το σηκώσει αυτό. |||||||||||lift| It is a very heavy load to bear.

Κάπου στα 15 λοιπόν λοιπόν σταμάτησα τον αθλητισμό, So at the age of 15, I stopped sports.

δεν ξέρω αν κάποιος από εδώ έχει μια παρόμοια τέτοια εμπειρία. ||||||||similar|| I don't know if someone here has a similar experience.

Υπάρχουν μυϊκοί πόνοι, υπάρχουν κράμπες πάρα πολλές, υπάρχει πάρα πολλή ένταση, |muscle|pains||||||||tension There is muscle pain, a lot of cramps, a lot of strain,

οπότε έπρεπε εγώ κάπως να εκτονώσω όλη αυτή την ενέργεια. |||||release|||| so I had to vent all this energy somehow.

Και όταν το νερό κυλάει σας είπα και όταν βρίσκει κάποιο φράγμα, ||||flows|||||it finds||dam Just like the stream that flows and finds an obstacle,

δημιουργεί δύο ή περισσότερους παραποτάμους. creates|||| it creates a couple of smaller streams.

Σίγουρα ένας ήταν αυτός της στεναχώριας, της θλίψης, της παραίτησης, |||||sorrow||sorrow||resignation For sure, one of these is that of sadness, grief, resignation,

αλλά ο άλλος ήταν αυτός της δημιουργίας. ||||||creation but the other one is that of creation.

Oπότε είπα να δημιουργήσω, και είπα να γράψω. So|||I create|||| So I said, "I will create. I will write."

Oπότε έκτοτε και από τότε για το καλό μου είχα αποσυνδέσει το μυαλό μου |since then|||||||||disconnect||| Since then, for my own good, I detached my mind

από τα χέρια, από τα πόδια και από κάθε τι δικό μου.

Και διάλεξα τη νόηση να με οδηγήσει στη χαρά, |I chose||reason|||lead me|| And I chose perception to lead me to joy,

αφήνοντας την ύλη σαν συνώνυμο του πόνου leaving||||synonym||pain leaving behind matter as a synonym to pain.

και άνθισε το εγώ μου έξω από το σώμα μου, |blossomed|||||||| And my self blossomed, outside of my body,

στην Άνοιξη των ιδεών, μακριά από τον χειμώνα μου. |Spring||of ideas||||| in the spring of ideas, away from my winter.

Τη σκέψη μου είπα καθαρή και το σώμα το είπα βρόμικο, ||||clear||||||dirty My thoughts I dubbed clean, my body dirty,

κι έμεινα να φιλονικώ με κάθε θέμα αρμονικό που ήταν θέμα φονικό. |||argue||||harmonious||||murderous topic and I was left to fight with every hormonal issue,

Γιατί ήθελα ένα ωραίο σώμα αλλά ήξερα ότι αυτό σημαίνει και θάνατος, Because I wanted a nice body, but I knew that meant death.

ήξερα ότι σημαίνει 30 χρόνων παράλυτος. I knew it meant I'd be paralyzed at 30.

Κι έτσι μεγάλωσα μισώντας με, λυπώντας με, πονώντας με, φοβώντας με, |||hating||feeling sorry for||sorrowing||fearing me| So I grew up hating me, pitying me,

πως θα με καταλάβουνε κοιτώντας με, |||they will understand|looking at|

και όντας με αγύμναστους μύες κάτω από το κεφάλι, |||untrained|muscles|||| having untrained muscles below the head.

ενίσχυσα πολύ την εσωτερική μου πάλη. I strengthened|||||struggle I strengthened my inner battle.

Και πίσω από τα ρούχα μου έκρυβα την ντροπή μου, ||||||I hid||shame| And under my clothes, I hid my shame, I hid my body.

κι έκρυβα το κορμί μου, προβάλλοντας τη φωνή μου |||body||projecting|||

κι έκανα μουσική κι έγινα αποδεκτός στη μουσική κοινότητα. |||||accepted|||

Το σώμα μου αποκρύπτοντας, δείχνοντας την ψυχή μου. |||hiding|showing||| Concealing my body, revealing my soul.

Γιατί το σώμα μου με εμπόδιζε, δεν το αποδεχόμουν. |||||was hindering|||I accepted it Because my body hindered me, I couldn't accept it.

(Χειροκρότημα) (Applause)

Και μετά, και μετά έγινε κάτι, δε θυμάμαι. And then something happened. I can't remember what.

Νομίζω ότι ήταν ένας χωρισμός, αλήθεια δεν θυμάμαι, και είδα ένα μοτίβο. ||||breakup|||||||pattern I think it was a break up. I can't remember.

Και είδα ότι άνθρωποι με αδικούσαν, |||||were wronging

ότι οι άνθρωποι δεν με εκτιμούσαν και ότι με πρόδιδαν. |||||valued||||betrayed that people didn't appreciate me, that they betrayed me.

Αλλά κατάλαβα ότι εγώ το έχω κάνει στον εαυτό μου. But I realized that I had done this to myself.

Εγώ δεν με εκτιμώ, εγώ με προδίδω, εγώ με αδικώ, γιατί είμαι μισός. |||value|||betray myself|||I wrong|||half a person I don't appreciate me, I betray me, I am unfair to me,

Γιατί έχω εγκρίνει το μισό μου μισό, κάποια στιγμή κουράστηκα να με μισώ. ||approve|||||||I got tired||| Because I approve only half of me,

Μισώ. Hating.

Γιατί η η οδύνη ήταν μεγάλη και το όφελος μικρό. |||pain|||||benefit| Because the pain was great and the gain was small.

Γιατί το μίσος που έτρεφα για το δικό μου εγώ ||||I held||||| For the hatred I nourished for myself

είδα πως επεκτεινόταν και στον συνάνθρωπο. ||was extending|||fellow human expanded to include my fellow man.

Γιατί αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν μπορείς να αγαπήσεις κανένα. ||||||||||love| Because if you don't love yourself, you can't love anyone.

Και αν δεν αγαπήσεις κανένα, η ζωή δεν έχει νόημα. And if you don't love anyone, life has no meaning.

Για πρώτη φορά στη ζωή κατάλαβα For the first time I realized

ότι είχα αποσυνδεθεί από τους ανθρώπους, από τον κόσμο και από τη γη. ||disconnected|||||||||| that I was disconnected from people, from the world, and from the earth.

Και για να 'χω το τερπνόν μετά του ωφελίμου, |||||pleasurable|||useful So to achieve the best of both worlds,

διαχώρισα τον κόσμο μου από την ύπαρξή μου, I separated||||||existence|

και τη φύση από τη φύση μου, και το σώμα από το χώμα μου, ||nature||||||||||soil| nature from my essence, my body from the earth,

και τη φωνή των πάντων από τη φωνή στο στόμα μου. ||||all|||||| and the universal voice from the voice in my mouth.

Και η φωνή όμως ήταν πάντα εκεί And the voice was always there,

και μου είπε ότι υπάρχει σύνδεση και η πρώτη σύνδεση γίνεται εσωτερικά |||||connection|||||| and it told me that there's a connection,

και η δύναμη για αυτή τη σύνδεση λέγεται αποδοχή, ||||||||acceptance

λέγεται συγχώρεση, λέγεται αγάπη. |forgiveness|| It's called forgiveness.

Οπότε θα ήθελα όλοι να κάνουμε τώρα μια υπέρβαση ||||||||transcendence So I'd like us all to exceed ourselves.

και θα ήθελα ο καθένας να πιάσει το χέρι του διπλανού, ||||everyone||hold||||next to him I'd like each of us to hold our neighbor's hand,

δεξιά και αριστερά παρακαλώ. right and left, please.

Ας έρθουμε σε αυτή τη σύνδεση. Let us come to this connection.

Θέλω να αισθανθείτε το άγγιγμα, ||you feel||touch I want you to feel the touch.

θέλω να αισθανθείτε τον παλμό ||||pulse I want you to feel the pulse

που χτυπάει στο χέρι σας, |hits||| beating in your hand.

θέλω να κλείσετε τα μάτια. I want you to close your eyes.

Είμαστε συνειδητότητες σε υλική μορφή, |consciousnesses||material|form We are conscious beings in material form,

και ο καθένας μας έχει τον πόνο, έχει κάποια φωνή που λέει,

«Δεν αξίζεις. Δεν μπορείς. Δεν είσαι αρκετός», έχεις αυτό. |you deserve|||||||

Αλλά είναι αυτός ο πόνος ο οποίος μας ενώνει στην ανθρώπινη φυλή, ||||||||unites|||race But it is this pain that unites us in the human race.

είναι το μόνο κοινό που έχουμε, ότι είμαστε όλοι άνθρωποι, |||thing|||||| It's the only thing we have in common:

και όλοι πονάμε. ||we hurt and we all feel pain.

Και αυτός ο πόνος μπορεί να γίνει δύναμη αρκεί να τον αποδεχθούμε. |||||||||||accept This pain can become strength as long as we accept it.

Επιλέγω τον πόνο μου, αγκαλιάζω τον πόνο μου, I choose||||embrace||| I choose my pain.

ευχαριστώ τον πόνο μου. I thank my pain.

Ένας πλανήτης, επτά δισεκατομμύρια και εγώ. |planet|seven|billion|| One planet, seven billion and I.

Και όλα μοιάζουν γνώριμα, μόνιμα, όμορφα, ενωμένα, ||seem|familiar|permanently||united And everything seems familiar, stable, beautiful, connected,

χαρά, πόνος και δάκρυα, άυλο και υλικό, |||tears|immaterial and material||material joy, pain and tears, intangible and material,

σώματα, ψυχές και κόσμος είναι όλα συνδεδεμένα. |souls|||||connected bodies, souls, and the world -

Πάρτε μια βαθιά ανάσα. Take a|||breath Take a deep breath.

Εκπνεύστε, Exhale Exhale.

λέξεις, ιδέες, δυνατότητες. ||possibilities Words, ideas, possibilities -

Όλα ζουν μέσα μας. everything resides within us.

Ίσως τελικά να μην ήταν γραφτό να γίνω μπασκετμπολίστας, |||||destined|||basketball player Perhaps it wasn't my destiny to become a basketball player.

ίσως να ήταν ένας δρόμος για τη δημιουργία. |||||||creation Perhaps it was a path to creation.

Συγχώρεσε, αποδέξου, αγάπα και προχώρα. forgive|accept yourself|love||move on Forgive, accept, love and continue.

Σπάσε τα τείχη. Break (imperative)||walls Break down the walls.

Δέξου την τύχη να είσαι άνθρωπος. Accept your||fortune||| Accept the advantage of being human.

Εχεις πρόσβαση στην ενέργεια που δημιουργεί κόσμους. You have|access||||creates|worlds You have access to the energy that creates worlds.

Ήρθα εδώ, ενώπιόν σας για να υποστηρίξω μια ιδέα, ότι οι στίχοι σώζουν ζωές. ||in your presence||||||||||| I came here before you

Εμένα με σώσανε. Σας ευχαριστώ ||they saved|| Lyrics saved my life. Thank you.

(Χειροκρότημα) (Applause)