×

We gebruiken cookies om LingQ beter te maken. Als u de website bezoekt, gaat u akkoord met onze cookiebeleid.

image

Readings - Ο Ανδρέας Διαβάζει, Βιζυηνός, Γ. - Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα

Βιζυηνός, Γ. - Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα

Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα

Αγαθή τύχη, ανεκινήθη εσχάτως το περί νεοελληνικής γλώσσης ζήτημα, το ουσιωδέστερον, κατ' εμέ, των όσα έπρεπε να επασχολούν το ημέτερον έθνος, ουσιωδέστερον ίσως και αυτού ακόμη του ανατολικού ζητήματος. Πλην, αναγνώσται και αναγνώστριαι, όσοι υπολείπεσθε ακόμη της Μεγάλης ημών Ιδέας θιασώται, μη εκπλαγείτε δια την άμεσον ταύτην συσχέτισιν του ζωτικοτέρου των ζητημάτων με την γραμματικήν των σχολαστικών της Ελλάδος. Το γνωρίζω: Οι καλόγηροι φρονούν ότι θα υπάγομεν όλοι εις τον διάβολον, όσοι δεν αποκληρούμεν τους υιούς και τας θυγατέρας ημών, δια ν' αφιερώσομεν τα κτήματά μας εις τα μοναστήρια, προς ψυχικήν σωτηρίαν. Οι συγγραφείς πρεσβεύουν, ως άρθρο πίστεως ιδίας, ότι πρόοδος εθνική δεν είναι δυνατό να γίνει, ενόσω έκαστος των Ελλήνων δεν σπεύδει να εγγραφεί συνδρομητής εις τα βιβλία των, προπληρώνων, εννοείται, την συνδρομήν του. Και εγώ λοιπόν ημπορώ να φανώ υποθέτων ότι η Ελλάς δεν θα λύσει το ανατολικόν ζήτημα υπέρ εαυτής, ειμή δια των απολύτων γενικών και των απαρεμφάτων. Και έρχομαι επομένως ενταύθα να παραστήσω το σύνθημα του μέλλοντος μεγαλείου της πατρίδος ως συνιστάμενον εις ουδέν άλλο, ει μη εις λέξεις, λέξεις, λέξεις! «Όχι! Ο λόγος, δια τον οποίον συνδέω το γλωσσικόν της Ελλάδος ζήτημα με το άλλο, το αποβλέπον τουτ' αυτό την ύπαρξίν της, είναι… Αλλά καλύτερα να τον μαντεύσητε μόνοι σας εν τω μεταξύ αναγινώσκοντες. Το ανάγνωσμα όμως, όπερ σας προσφέρω, δεν είναι παρά μία ιστορία. Μία ιστορία τόσον απλή και συνήθης, ώστε απορώ πως δεν την έχει καμμία εκ των μεγάλων επιφυλλίδων, κανένα από τα ογκώδη βιβλία, όσα εγράφησαν εσχάτως περί του οποία πρέπει να είναι η γλώσσα των σημερινών Ελλήνων! Ιδού η ιστορία.

Όταν ήμουν μαθητής του αλληλοδιδακτικού σχολείου της πατρίδος μου, είχον ιδιαιτέραν αδυναμίαν εις την μηλιά. Δεν εννοώ την Μηλιά την θυγατέρα του γείτονός μου, αλλά την γλυκομηλιά, το δένδρον, το οποίον εστόλιζε τον κήπο μας. Ήτο πολύ περίεργον δένδρον αυτή η μηλιά: Έκαμνεν άνθη και καρπούς, όπως πάσα εξαδέλφη της, κατά το θέρος και πάλιν άνθη και καρπούς κατά το φθινόπωρον. Επειδή δε ήτο η πρώτη μηλιά, την οποίαν εγνώρισα εις την ζωήν μου, και η μόνη, ήτις με ήρεσκε πλέον των άλλων, έμαθον να ονομάζω και όλα τα δένδρα μηλιές, όσα είχον τα αυτά χαρακτηριστικά και έκαμνον μήλα όπως τα της ιδικής μας, αν και δεν εκαρποφόρουν εκείναι, όπως αυτή, δύο φοράς το έτος. Εν τούτοις, με όλην την μεταξύ εμού και της μηλιάς παλαιάν φιλίαν και συμπάθειαν, δεν ημπορώ να είπω ότι εγνώριζε καλά- καλά ο είς τον άλλον. Δεν ηξεύρω αν και η μηλιά προσεπάθησε ποτέ να εννοήσει τι πράγμα ημήν εγώ, όστις έπαιζον τόσον συχνά υπό την σκιάν της ή εκαθήμην ιππαστί επί των κλάδων της. Ενθυμούμαι όμως πολύ καλά ότι εγώ, προ πάντων κατά τον καιρόν της ανθήσεώς της, εσυνήθιζον να ίσταμαι εν τινί απ' αυτής αποστάσει, με τας χείρας εστηριγμένας επί των λαγόνων, τους οφθαλμούς ατενείς προς τον θαυμάσιον, τον ερυρθρόλευκον αυτής στολισμόν, απορών κατ' εμαυτόν επί πολλήν ώραν τι πράγμα να είναι άραγε αυτό το δένδρον! Τι πράγμα να είναι. Αλλ' όσω και αν ηπόρουν, όσο και αν ηρώτων τους περί εμέ, η απόκρισις ήτο πάντοτε η αυτή, ότι δηλαδή το δένδρον εκείνο ήτο μηλιά. Καλά! Αλλά η μηλιά τι πράγμα είναι;…

Όταν έφερον εις το χωρίον μας νέον διδάσκαλον ήλπισα ενδομύχως ότι θα εμάνθανον πλέον τι πράγμα είναι η μηλιά, διότι πριν φτάσει ο φραγκοφορεμένος εκείνος κύριος εις το χωρίον μας διεδόθη μεταξύ των παιδίων ότι ήτο πολύ καλύτερος από τον παλαιόν και τα ήξευρε όλα περιγραμμάτου. Η φήμη δεν διεψεύσθη. Διότι, μόλις ελθών ο καχεκτικός εκείνος νεανίσκος, ανέγνωσε τα ονόματά μας εκ του καταλόγου και αμέσως εύρεν ότι ήσαν όλα εσφαλμένα και ότι ο πρώην ημών διδάσκαλος ήτο χαϊβάνι. Και επήρε λοιπόν το κονδύλι και ήρχισε να μας διορθώνει τα ονόματά μας.

― Πως σε λέγουν εσένα;

― Θεόδωρο Μπεράτογλου.

― Όχι, βρε χαϊβάνι! Θουκυδίδη σε λέγουν. Θουκυδίδη Μπεράτογλου. Εσένα, πως σε λέν;

― Δημήτρη Ντεμιρτζόγλου.

― Όχι, βρε χαϊβάνι! Δημοσθένη Ντεμιρτζόγλου.

Και ούτω καθ' εξής εν μια ημέρα μετέβαλεν, ο αθεόφοβος, όλα τα βαπτιστικά μας ονόματα, αρσενικά και θηλυκά, τοιουτοτρόπως ώστε, αν συνέβαινε να έλθει κατ' εκείνη την εποχήν εις το χωρίον μας ξένος τις εκ των αγαθών φιλελλήνων, θα επίστευεν αναμφιβόλως ότι ανεκάλυψεν αίφνης την αρχαίαν Ελλάδα ολοζώντανον, με όλους αυτής τους θεούς, τας θεάς, τους ημιθέους και τους ήρωας, του ποιητάς και τους σοφούς της φοιτώντας εις το αλληλοδιδακτικόν σχολείον, γυμνούς μεν τους πόδας και ασκεπείς την κεφαλήν, όπως άλλοτε, αλλά βρακοφορούντας και γελεκοφορούντας και αντεροφορούντας!

Όπως δήποτε, όταν ο ασυνείδητος εκείνος άνθρωπος, έπεισε τον κόσμον ότι εγώ δεν είμαι του Γεωργή του χωρίου μου, αλλά ο Γοργίας, το πράγμα δεν μου ήγγισε τόσον δα την καρδία μου· το επήρα δι' αστείον. Άλλωστε εγώ δεν ωνόμαζον ποτέ τον εαυτόν μου και η μεταβολή απέβλεπε τους όσοι έμελλον να με καλώσι με το νέον μου όνομα.

Αλλά τα περιγραμμάτου του διδασκάλου μας δεν περιωρίσθησαν εις τα ονόματά μας μόνον. Δις η τρις της εβδομάδος ηγγάρευέ τινας εξ ημών δια να ξεβοτανίζομεν τον κήπο της μητροπόλεως. Εγώ δεν έβλεπον την ώραν να έλθη η σειρά μου. Εν τω κήπω υπήρχεν έν δένδρον ανθισμένον ως το ιδικόν μας. Χωρίς άλλο θα εμάνθανον τι πράγμα είναι αυτό το δένδρον. Όταν, τέλος, αγγαρευθείς και εγώ, ευρέθην μετά του διδασκάλου ενώπιον της μηλιάς:

― Τι πράγμα εν' αυτό το δένδρον, δάσκαλε, τον ηρώτησα, δείξας προς αυτόν δια του δακτύλου.

― Μηλέα, απεκρίθη εκείνος.

― Όχι! απήντησα εγώ, δεν το ξέρεις! Αυτό ν' μηλιά!

Ήτο η κακή ώρα που το είπα, διότι από τότε ήρχισαν τα βάσανά μου με αυτόν τον διδάσκαλον. Θεούς και ανθρώπους μαρτύρομαι, ότι εγώ ηρώτησα ουχί περί του ονόματος ―το όνομα το ήξευρον ― αλλά περί του πράγματος: τι πράγμα είναι το δένδρον ήθελον να μάθω, τίποτε άλλο. Ο διδάσκαλος μου όμως, δεν ηξεύρω τι παθών, απεφάσισεν απ' εκείνης της στιγμής να με μάθη και καλά ότι η μηλιά δεν είναι μηλιά, αλλά μηλέα!

― Πες πως το λένε μηλέα! εκραύγαζεν έξαλλος ο ισχνός και χλωμός νεανίσκος, κρατών με από το ωτίον και δεικνύων το δένδρον.

― Μπα, π' ανάθεμά τον! εσκεπτόμην εγώ ηγανακτισμένος, πως ημπορεί αυτό ποτέ να γίνει η μηλιά μηλέγα! Αυτό είναι το ίδιο δένδρο που έχουμεν εις τον κήπον μας, κάμνει τα αυτά άνθη, τα αυτά φύλλα, τους αυτούς καρπούς, δεν ημπορεί παρά να είναι και αυτό μηλιά, όπως η εδική μας. Το ξέυρω από μιας αρχής, με το έμαθεν η μητέρα μου. Το λέγει όλος ο κόσμος! Εγώ ποίον να πιστεύσω περισσότερον, την μητέρα μου και τους χωριανούς μου ή αυτόν τον ξένον, που ήλθε να μας αλλάξει τα ονόματά μας!

― Όχι δάσκαλε, δεν το ξέρεις! απεκρινόμην οσάκις με ηρώτα· αυτό ν' μηλιά!

― Μπα; Έτσι θες εσύ, χαϊβάνι; Τώρα να σε δείξω εγώ πώς το λέν.

Και -αυτού σε τρώγει, αυτού σε πονεί- μου έδωκεν ο αθεόφοβος τεσσαράκοντα παρά μίαν, οξύτατα κραυγάζων εν τω μεταξύ να ειπώ ότι η μηλιά δεν είναι μηλιά, αλλά μηλέα!

Τώρα πρέπει να ηξεύρετε ότι εις το χωρίον μου επικρατεί μια φυσική κατά της χασμωδίας αντιπάθεια, συνεπεία δε ταύτης αι πλείσται των λέξεών μας υπόκεινται εις εκθλίψεις πολλάς και συνιζήσεις, ενώ άλλαι τινές λαμβάνουν το γ μεταξύ των φωνηέντων, ως τα θεγός, νέγος, ωραίγα, αντί θεός, νέος, ωραία κτλ. Είχον λοιπόν εγώ ο δυστυχής όχι μόνο να θυσιάσω την μηλιά εις τη μηλέαν, αλλά και να υπερνικήσω την αντιπάθειαν ταύτην, να προφέρω δηλαδή μηλέα αντί μηλέγα. Κατόρθωμα, προς το οποίον δεν με εβοήθουν τότε τα φωνητικά μου όργανα. Φαντάζεσθε λοιπόν τι υπέφερα από τον μονομανή εκείνον διδάσκαλον, έως ότου κατορθώσω και το εν και το άλλον, και να ειπώ επί τέλους ότι η μηλιά είναι μηλέα!

Εν τούτοις, όταν μετ' ολίγον, μεταβάς εις τον οίκον μας, είδον το ωραίον μας δένδρον ανθοβολούν και μυροβόλον εν τω κήπω, κολακευτικώς περιβομβούμενον υπό των επ' αυτού πετομένων μελισσών, ησθάνθην τόσην εντροπήν, τόσην εντροπήν! Ενόμιζον ότι έκαστος των πρασίνων οφθαλμών του με έβλεπε θυμωμένος· έκαστον των ανθέων του ήνοιγε τα χείλη να με είπει ότι τα επρόδωσα… Και μοι εφάνη ότι ο γενικός εκείνος βόμβος ήτο πικρός της ανοησίας μου έλεγχος! Και πώς να μη με ειπούν ανόητον και πώς να μη μ' ελέγξουν, αφού το δένδρον, το οποίο έβλεπα ενώπιόν μου, ήτο όλως διόλου το αυτό με το δένδρον της μητροπόλεως και όμως εγώ το αρνήθηκα και είπα ότι δεν είναι μηλιά, αλλά μηλέα!

Ενθυμούμαι ότι όλην εκείνην την νύκτα έβλεπον εις τον ύπνον μου τα άνθη της μηλιάς ως άπειρον πληθύν μικροσκοπικών ωραίων λευκοφόρων κορασίων, τα οποία με περιεβόμβουν παραπονούμενα, επιπλήττοντα, ελέγχοντά με δια την ανοησίαν μου.

Όταν την επιούσαν εισήλθον εις το σχολείον, έρριψα επί το διδασκάλου περιφρονητικόν, προκλητικόν βλέμμα.

― Πως το λέγουν το δένδρο που σε είπα, βρε χαϊβάνι; με ηρώτησεν εκείνος χαιρεκάκως.

― Μηλιά, δάσκαλε, απάντησα εγώ μετά πείσματος και προέβην εις την θέσιν μου.

Αλλά δεν επρόφθασα να καθήσω και με συνέλαβεν ο σκληρός από του ωτίου και ήρχισεν πάλιν να με βασανίζει. Δεν είναι πολύ τιμητικόν δια το γένος των δασκάλων να σας διηγηθώ ποσάκις ετιμωρήθην δια να ειπώ και καλά ότι η μηλιά είναι μηλέα· διότι εννοείται ότι έπρεπεν επί τέλους να ενδώσω και να το ειπώ, άλλως εκινδύνευεν η ζωή μου. Εν τούτοις -το λέγω προς ικανοποίησιν της ιδικής μας της μηλιάς- αυτήν δεν την επρόδωσα. Και ιδού πώς:

Αφού είδον ότι δεν ηδυνάμην ν' ανθέξω πλέον εις την σκληρότητα του απανθρωπαρίου εκείνου, έκαμα τον εξής λογαριασμόν με την συνείδησίν μου και είπον: αυτή η μηλιά, που είναι μέσα εις το κήπον της μητροπόλεως, ημπορεί να είναι μηλέα· και είναι μηλέα όχι δι' άλλον λόγον, παρά διότι ο διδάσκαλος δέρνει! Η μηλιά όμως, όπου είναι μέσα εις τον κήπο μας, είναι μηλιά, διότι είναι μηλιά! Τοιουτοτρόπως συνεβιβάσθημεν με τον διδάσκαλον.

Αλλά έλα τώρα όπου ήρχισε μια τρομερά διαμάχη μεταξύ της μηλιάς και της μηλέας εντός της κεφαλής μου! Το πράγμα ημπορεί να φαίνεται παράξενον, να φαίνεται αστείον, αλλ' εγώ δεν χωρατεύω.

Η μηλιά -δηλαδή, καθώς λέγουν οι ψυχολόγοι, η παράστασις της λέξεως μηλιά- εμβήκεν εις την ψυχήν μου συγχρόνως με την παράστασιν του δένδρου και εις έναν καιρόν, κατά τον οποίον όλαι αι αισθήσεις μου είχον αναπεπταμένας τας θύρας και εδέχοντο ευχαρίστως κάθε τι, το οποίον ήρχετο συστημένον ή από την μητέρα μου ή από τους οικείους μου να κατοικήσει εντός της κεφαλής μου. Επειδή δε τότε ήτο πολύς τόπος διαθέσιμος, εκάστη παράστασις, η οποία εισήρχετο, έστηνε τον θρόνον της και εκάθιζεν όσον και όπως της ήρεσκε καλύτερα και ήτο ωσάν οικοκυρά μέσα εις το σπίτι της. Έτσι το έκαμον τόσαι άλλαι, έτσι το έκαμε και η μηλιά. Αλλά αυτή η τελευταία, εκεί όπου εκάθητο τόσα χρόνια εις την ησυχία της και είχε πλέον το σπιτικόν της και τους φίλους της -παραστάσεις, με τας οποίας συνέζησε τόσον καιρόν εις την ψυχήν μου και συνέδεσε τόσας σχέσεις προς αυτάς και συγγενείας- βλέπει μίαν ημέρα την κυρά την μηλέα, που εμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου έξαφνα - έξαφνα, τόσον μονάχη και όμως τόσο ξιππασμένη, να της λέγει της μηλιάς «σήκω συ να κάτσω εγώ!». Μπα! είπεν η μηλιά, και πώς γίνετ' αυτό! Εγώ είμαι εδώ τόσα χρόνια, τον τόπο που κρατώ τον ηύρα αδέσποτο και έκαμα κατοχήν δικαιώματι προτεραιότητος. Και ποια είσαι συ, που έρχεσαι να μου τον πάρεις; Και φώναξε τας σχετικάς της και φίλας της και τας ηρώτησε: Ποιά είναι, παρακαλώ, του λόγου της; Την γνωρίζετε; Όχι, όχι! απάντησαν όλαι ομοφώνως και συνεμάχησαν με την μηλιάν και ήρχισαν να εκδιώκουν την μηλέαν κακήν κακώς έξω! Έξω, ξένη. Δεν ταιριάζεις μαζί μας! Δεν σε γνωρίζομεν! Δεν σε θέλομεν! Τότε η παράστασις της μηλέας ελάμβανεν εις επικουρίαν της την παράστασιν του διδασκάλου, τας παραστάσεις των τιμωριών και εισέρχεται εκ νέου εις την συνείδησίν μου, ως άνθρωπος, όστις θέλει να παρέμβει εις την ιδιοκτησίαν των άλλων διά της αδίκου υποστηρίξεως αστυνομικών οργάνων. Αλλά καταλαμβάνετε ότι ο διδάσκαλος τιμωρεί, όχι όμως και η παράστασίς του· ότι οι ραβδισμοί προξενούν πόνον, όχι όμως και η ανάμνησις των ραβδισμών. Και λοιπόν εξανέστη αφόβως πλέον κατά της τοιαύτης παρεμβάσεως ολόκληρος η ψυχή μου και:

― Έξω! Έξω! έστειλα τους εισβολείς κατά διαβόλου.

Μόνο οσάκις με ηρώτα ο αληθινός διδάσκαλος πώς το λέγουν το δένδρον απεκρινόμην ότι το λέγουν μηλέαν, αφού δα δεν επρόκειτο περί του δένδρου του κήπου μας. Αλλά και τούτο έπαυσε μετ' ολίγον· διότι και ο αληθινός διδάσκαλος εδιώχθη κακήν κακώς όχι μόνον από του περιεχομένου της ψυχής μου, αλλά και από του χωρίου μας. Ότι μετ' αυτού έφυγαν και πάντες εκείνοι οι ονομαστικοί θεοί και ήρωες, δι' ων επλημμύρισε το χωρίον μας, είναι περιττόν να σας το είπω. Εκείνο, το οποίον μας ενδιέφερεν ενταύθα, είναι ότι η μηλιά δεν έγινε μηλέα και ότι εγώ, με όλους εκείνους τους δαρμούς και τα μαλώματα, έμεινα χωρίς να μάθω εν τω σχολείω τι πράγμα είναι η μηλιά!

Όσοι των αναγνωστών της Εβδομάδος ανήκουσιν εις τους αναγινώσκοντας παν οιονδήποτε άρθρον απ' αρχής μέχρι τέλους δύνανται να διακόψουν ενταύθα την ανάγνωσιν, διότι η ιστορία μου ετελείωσεν. Όσοι όμως έχουσι την κακήν συνήθειαν ν' αναγινώσκωσι μόνον τους επιλόγους, ας μάθωσι τουλάχιστον εντεύθεν ότι η μανία των θελόντων να διδάσκωσιν ουχί την φύσιν των πραγμάτων, εισάγοντες τα τελευταία υπό τα γνωστά αυτών ονόματα, αλλά αγνώστους λέξεις, δι' ων απαιτούσι να ονομάζονται άγνωστα πράγματα, καθιστά την ελληνικήν μόρφωσιν σισύφειον μόχθον και καταδικάζει το έθνος εις τον δια πνευματικής ασιτίας χείριστον θάνατον! Δια τούτο το περί ελληνικής γλώσσης είναι, κατ' εμέ, ως είπον, ουσιωδέστερον παρά το ανατολικόν ζήτημα.

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

Βιζυηνός, Γ. - Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα Vizyenios|G|Why|the|apple tree|not|became|apple-bearing Por qué el manzano no se convirtió en manzano - George Viziinos Vizyenos, G. - Why the apple tree did not become an apple

Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα Why|the|apple tree|not|became|apple tree (alternative form) Why the apple tree did not become an apple

Αγαθή τύχη, ανεκινήθη εσχάτως το περί νεοελληνικής γλώσσης ζήτημα, το ουσιωδέστερον, κατ' εμέ, των όσα έπρεπε να επασχολούν το ημέτερον έθνος, ουσιωδέστερον ίσως και αυτού ακόμη του ανατολικού ζητήματος. Good|luck|was raised|recently|the|about|Modern Greek|language|issue|the|most essential|in my opinion|me|of the|whatever|should|to|concern|the|our|nation|more essential|perhaps|even|that|still|the|Eastern|issue Fortunately, the issue of the modern Greek language has recently been raised, which is, in my opinion, the most essential of the matters that should concern our nation, perhaps even more essential than the Eastern question itself. Πλην, αναγνώσται και αναγνώστριαι, όσοι υπολείπεσθε ακόμη της Μεγάλης ημών Ιδέας θιασώται, μη εκπλαγείτε δια την άμεσον ταύτην συσχέτισιν του ζωτικοτέρου των ζητημάτων με την γραμματικήν των σχολαστικών της Ελλάδος. But|readers|and|female readers|all those|lag behind|still|of the|Great|our|Idea|supporters|not|be surprised|by|the|immediate|this|correlation|of the|most vital|of the|issues|with|the|grammar|of the|scholastics|of the|Greece However, readers, both male and female, who still remain supporters of our Great Idea, do not be surprised by this immediate connection of the most vital of issues with the grammar of the scholastics of Greece. Το γνωρίζω: Οι καλόγηροι φρονούν ότι θα υπάγομεν όλοι εις τον διάβολον, όσοι δεν αποκληρούμεν τους υιούς και τας θυγατέρας ημών, δια ν' αφιερώσομεν τα κτήματά μας εις τα μοναστήρια, προς ψυχικήν σωτηρίαν. The|I know|The|monks|think|that|will|go|all|to|the|devil|whoever|not|disown|the|sons|and|the|daughters|our|in order to|to|dedicate|the|properties|our|to|the|monasteries|for|spiritual|salvation I know: The monks believe that we will all go to the devil, those of us who do not disinherit our sons and daughters, in order to dedicate our properties to the monasteries, for the salvation of our souls. Οι συγγραφείς πρεσβεύουν, ως άρθρο πίστεως ιδίας, ότι πρόοδος εθνική δεν είναι δυνατό να γίνει, ενόσω έκαστος των Ελλήνων δεν σπεύδει να εγγραφεί συνδρομητής εις τα βιβλία των, προπληρώνων, εννοείται, την συνδρομήν του. The|authors|advocate|as|article|of faith|their own|that|progress|national|not|is|possible|to|happen|while|each|of the|Greeks|not|hastens|to|register|subscriber||the|books|of the|prepaying|it is understood|the|subscription|his The authors advocate, as an article of their faith, that national progress cannot be achieved as long as each of the Greeks does not rush to register as a subscriber to their books, prepaying, of course, their subscription. Και εγώ λοιπόν ημπορώ να φανώ υποθέτων ότι η Ελλάς δεν θα λύσει το ανατολικόν ζήτημα υπέρ εαυτής, ειμή δια των απολύτων γενικών και των απαρεμφάτων. And|I|therefore|can|to|appear|assuming|that|the|Greece|not|will|solve|the|eastern|issue|in favor of|herself|except|through|the|absolute|generals|and|the|infinitives And I can therefore assume that Greece will not resolve the Eastern question in its favor, except through absolute generals and infinitives. Και έρχομαι επομένως ενταύθα να παραστήσω το σύνθημα του μέλλοντος μεγαλείου της πατρίδος ως συνιστάμενον εις ουδέν άλλο, ει μη εις λέξεις, λέξεις, λέξεις! And|I come|therefore|here|to|present|the|motto|of|future|greatness|of the|homeland|as|consisting||nothing|else|if|not||words|words|words And I come therefore here to present the motto of the future greatness of the homeland as consisting of nothing else but words, words, words! «Όχι! No "No!"},{ Ο λόγος, δια τον οποίον συνδέω το γλωσσικόν της Ελλάδος ζήτημα με το άλλο, το αποβλέπον τουτ' αυτό την ύπαρξίν της, είναι… Αλλά καλύτερα να τον μαντεύσητε μόνοι σας εν τω μεταξύ αναγινώσκοντες. The|reason|for|the|which|I connect|the|linguistic|of|Greece|issue|with|the|other|the|concerning|this|same|the|existence|of|is|But|better|to|it|guess|alone|you|in|the|meantime|reading Το ανάγνωσμα όμως, όπερ σας προσφέρω, δεν είναι παρά μία ιστορία. The|reading|however|which|to you|offer|not|is|but|a|story Μία ιστορία τόσον απλή και συνήθης, ώστε απορώ πως δεν την έχει καμμία εκ των μεγάλων επιφυλλίδων, κανένα από τα ογκώδη βιβλία, όσα εγράφησαν εσχάτως περί του οποία πρέπει να είναι η γλώσσα των σημερινών Ελλήνων! One|story|so|simple|and|ordinary|so that|I wonder|how|not|it|has|no|of|the|great|essays|no|from|the|bulky|books|all that|were written|recently|about|the||should|to|be|the|language|of the|modern|Greeks Ιδού η ιστορία. Here is|the|story Here is the story.

Όταν ήμουν μαθητής του αλληλοδιδακτικού σχολείου της πατρίδος μου, είχον ιδιαιτέραν αδυναμίαν εις την μηλιά. When|I was|student|of the|mutual teaching|school|of the|homeland|my|I had|particular|weakness|in|the|apple tree When I was a student at the mutual teaching school of my homeland, I had a particular fondness for the apple tree. Δεν εννοώ την Μηλιά την θυγατέρα του γείτονός μου, αλλά την γλυκομηλιά, το δένδρον, το οποίον εστόλιζε τον κήπο μας. I do not|mean|the|apple tree|the|daughter|of the|neighbor|my|but|the|sweet apple tree|the|tree|the|which|adorned|the|garden|our I do not mean the Apple, the daughter of my neighbor, but the sweet apple tree, the tree that adorned our garden. Ήτο πολύ περίεργον δένδρον αυτή η μηλιά: Έκαμνεν άνθη και καρπούς, όπως πάσα εξαδέλφη της, κατά το θέρος και πάλιν άνθη και καρπούς κατά το φθινόπωρον. It was|very|peculiar|tree|this|the|apple tree|It bore|flowers|and|fruits|like|every|cousin|of it|in|the|summer|and|again|flowers|and|fruits|in|the|autumn This apple tree was a very peculiar tree: It bore flowers and fruits, like every cousin of hers, in the summer and again flowers and fruits in the autumn. Επειδή δε ήτο η πρώτη μηλιά, την οποίαν εγνώρισα εις την ζωήν μου, και η μόνη, ήτις με ήρεσκε πλέον των άλλων, έμαθον να ονομάζω και όλα τα δένδρα μηλιές, όσα είχον τα αυτά χαρακτηριστικά και έκαμνον μήλα όπως τα της ιδικής μας, αν και δεν εκαρποφόρουν εκείναι, όπως αυτή, δύο φοράς το έτος. Because|not|was|the|first|apple tree|the|which|I recognized|in|the|life|my|and|the|only|which|me|pleased|more|than|other|I learned|to|name|and|all|the|trees|apple trees|as many as|had|the|these|characteristics|and|bore|apples|like|the|of the|own|us|if|and|not|bore fruit|those|like|this|two|times|the|year Since it was the first apple tree that I recognized in my life, and the only one that pleased me more than the others, I learned to call all the trees apple trees, as long as they had the same characteristics and produced apples like those of our own, even though they did not bear fruit like this one, twice a year. Εν τούτοις, με όλην την μεταξύ εμού και της μηλιάς παλαιάν φιλίαν και συμπάθειαν, δεν ημπορώ να είπω ότι εγνώριζε καλά- καλά ο είς τον άλλον. In|this|with|all|the|between|me|and|the|apple tree|old|friendship|and|sympathy|not|I can|to|say|that|knew|||the|one|the|other Nevertheless, with all the old friendship and affection between me and the apple tree, I cannot say that we knew each other very well. Δεν ηξεύρω αν και η μηλιά προσεπάθησε ποτέ να εννοήσει τι πράγμα ημήν εγώ, όστις έπαιζον τόσον συχνά υπό την σκιάν της ή εκαθήμην ιππαστί επί των κλάδων της. I do not|know|if|and|the|apple tree|ever tried||to|understand|what|thing|I|I|who|played|so|often|under|the|shade|of it|or|I sat|riding|on|the|branches|of it I do not know if the apple tree ever tried to understand what I was, who played so often in its shade or sat astride its branches. Ενθυμούμαι όμως πολύ καλά ότι εγώ, προ πάντων κατά τον καιρόν της ανθήσεώς της, εσυνήθιζον να ίσταμαι εν τινί απ' αυτής αποστάσει, με τας χείρας εστηριγμένας επί των λαγόνων, τους οφθαλμούς ατενείς προς τον θαυμάσιον, τον ερυρθρόλευκον αυτής στολισμόν, απορών κατ' εμαυτόν επί πολλήν ώραν τι πράγμα να είναι άραγε αυτό το δένδρον! I remember|but|very|well|that|I||of all|during|the|time|its|blooming|its|I used to be|to|stand|in|a certain|from|it|distance|with|the|hands|resting|on|the|thighs|the|eyes|gazing|towards|the|wonderful|the|reddish-white|its|adornment|wondering|at|myself|for|a long|time|what|thing|to|be|perhaps|this|the|tree However, I remember very well that I, especially during the time of its blooming, used to stand at a certain distance from it, with my hands resting on my hips, my eyes gazing at its wonderful, reddish-white adornment, wondering to myself for a long time what this tree could possibly be! Τι πράγμα να είναι. What|thing|to|be What could it be? Αλλ' όσω και αν ηπόρουν, όσο και αν ηρώτων τους περί εμέ, η απόκρισις ήτο πάντοτε η αυτή, ότι δηλαδή το δένδρον εκείνο ήτο μηλιά. But|however|and|if|I was wondering|as much|and|if|I asked|the|about|me|the|answer|was|always|the|same|that|namely|the|tree|that|was|apple tree But no matter how much I wondered, no matter how much I asked those around me, the answer was always the same, that is, that tree was an apple tree. Καλά! Good Good! Αλλά η μηλιά τι πράγμα είναι;… But|the|apple tree|what|thing|is But what is the apple tree?…

Όταν έφερον εις το χωρίον μας νέον διδάσκαλον ήλπισα ενδομύχως ότι θα εμάνθανον πλέον τι πράγμα είναι η μηλιά, διότι πριν φτάσει ο φραγκοφορεμένος εκείνος κύριος εις το χωρίον μας διεδόθη μεταξύ των παιδίων ότι ήτο πολύ καλύτερος από τον παλαιόν και τα ήξευρε όλα περιγραμμάτου. When|they brought||the|village|our|new|teacher|I hoped|inwardly|that|would|learn|more|what|thing|is|the|apple tree|because|before|he arrived|the|foreign-dressed|that|gentleman||the|village|our|it was spread|among|the|children|that|he was|very|better|than|the|old|and|the|he knew|all|by description When they brought a new teacher to our village, I secretly hoped that I would learn what an apple tree really is, because before that gentleman in foreign clothes arrived in our village, it spread among the children that he was much better than the old one and knew everything by heart. Η φήμη δεν διεψεύσθη. The|rumor|not|was disproven The rumor was not disproven. Διότι, μόλις ελθών ο καχεκτικός εκείνος νεανίσκος, ανέγνωσε τα ονόματά μας εκ του καταλόγου και αμέσως εύρεν ότι ήσαν όλα εσφαλμένα και ότι ο πρώην ημών διδάσκαλος ήτο χαϊβάνι. For|as soon as|having arrived|the|sickly|that|young man|read|the|names|our|from|the|list|and|immediately|found|that|were|all|incorrect|and|that|the|former|our|teacher|was|idiot For, as soon as that frail young man arrived, he read our names from the list and immediately found that they were all incorrect and that our former teacher was a fool. Και επήρε λοιπόν το κονδύλι και ήρχισε να μας διορθώνει τα ονόματά μας. And|he took|then|the|pen|and|he started|to|our|corrects|the|names|our And so he took the pen and began to correct our names.

― Πως σε λέγουν εσένα; How|you|call|you ― What is your name?

― Θεόδωρο Μπεράτογλου. Theodoros|Beratoglou ― Theodoros Beratoglou.

― Όχι, βρε χαϊβάνι! No|you|idiot ― No, you fool! Θουκυδίδη σε λέγουν. Thucydides|you|they call They call you Thucydides. Θουκυδίδη Μπεράτογλου. Thucydides|Beratoglou Thucydides Beratoglou. Εσένα, πως σε λέν; You|how|you|call You, what is your name?

― Δημήτρη Ντεμιρτζόγλου. Dimitris|Demirtzoglou - Dimitris Demirtzoglou.

― Όχι, βρε χαϊβάνι! No|hey|idiot - No, you silly! Δημοσθένη Ντεμιρτζόγλου. Demirtzoglou|Demirtzoglou Demosthenes Demirtzoglou.

Και ούτω καθ' εξής εν μια ημέρα μετέβαλεν, ο αθεόφοβος, όλα τα βαπτιστικά μας ονόματα, αρσενικά και θηλυκά, τοιουτοτρόπως ώστε, αν συνέβαινε να έλθει κατ' εκείνη την εποχήν εις το χωρίον μας ξένος τις εκ των αγαθών φιλελλήνων, θα επίστευεν αναμφιβόλως ότι ανεκάλυψεν αίφνης την αρχαίαν Ελλάδα ολοζώντανον, με όλους αυτής τους θεούς, τας θεάς, τους ημιθέους και τους ήρωας, του ποιητάς και τους σοφούς της φοιτώντας εις το αλληλοδιδακτικόν σχολείον, γυμνούς μεν τους πόδας και ασκεπείς την κεφαλήν, όπως άλλοτε, αλλά βρακοφορούντας και γελεκοφορούντας και αντεροφορούντας! And|thus|according to|following|in|one|day|changed|the|unafraid of God|all|the|baptismal|our|names|male|and|female|in such a way|so that|if|it happened|to|come|at|that|the|time||the|village|our|foreigner|some|from|the|good|philhellenes|will|would believe|undoubtedly|that|he discovered|suddenly|the|ancient|Greece|fully alive|with|all|her|the|gods|the|goddesses|the|demigods|and|the|heroes|the|poets|and|the|wise men|of|studying||the|mutual teaching|school|bare|indeed|the|feet|and|bareheaded|the|head|as|before|but|wearing shorts|and|wearing caps|and|wearing sandals And so on, in one day, the audacious one changed all our baptismal names, both male and female, in such a way that if a foreigner from the good Philhellenes happened to come to our village at that time, he would undoubtedly believe that he had suddenly discovered ancient Greece alive, with all its gods, goddesses, demigods, and heroes, with poets and wise men attending the mutual teaching school, barefoot and bareheaded, as in the past, but wearing trousers and jackets and hats!

Όπως δήποτε, όταν ο ασυνείδητος εκείνος άνθρωπος, έπεισε τον κόσμον ότι εγώ δεν είμαι του Γεωργή του χωρίου μου, αλλά ο Γοργίας, το πράγμα δεν μου ήγγισε τόσον δα την καρδία μου· το επήρα δι' αστείον. as|certainly|when|the|unconscious|that|man|convinced|the|world|that|I|not|am|of|Georgis|of|village|my|but|the|Gorgias|the|thing|not|to me|touched|so much|just|the|heart|my|it|took|for|a joke As it happened, when that unconscious man convinced the world that I am not Georgis from my village, but Gorgias, it did not touch my heart even a little; I took it as a joke. Άλλωστε εγώ δεν ωνόμαζον ποτέ τον εαυτόν μου και η μεταβολή απέβλεπε τους όσοι έμελλον να με καλώσι με το νέον μου όνομα. besides|I|not|called|ever|the|myself|my|and|the|change|aimed at|those|who|would|to|me|call|me|the|new|my|name Besides, I never called myself by any name, and the change was aimed at those who would call me by my new name.

Αλλά τα περιγραμμάτου του διδασκάλου μας δεν περιωρίσθησαν εις τα ονόματά μας μόνον. But|the|outline|of|teacher|our|not|were limited||the|names|our|only But the outlines of our teacher were not limited to just our names. Δις η τρις της εβδομάδος ηγγάρευέ τινας εξ ημών δια να ξεβοτανίζομεν τον κήπο της μητροπόλεως. Twice|the|three|of the|week|had gathered|some|out of|us|in order to||we weeded|the|garden|of the|metropolitan Twice or thrice a week, he assigned some of us to weed the garden of the metropolis. Εγώ δεν έβλεπον την ώραν να έλθη η σειρά μου. I|not|was seeing|the|time|to|come|the|turn|my I could not wait for my turn to come. Εν τω κήπω υπήρχεν έν δένδρον ανθισμένον ως το ιδικόν μας. In|the|garden|there was|one|tree|blooming|like|the|own|our In the garden, there was a flowering tree like our own. Χωρίς άλλο θα εμάνθανον τι πράγμα είναι αυτό το δένδρον. Without|further|I will|learn|what|thing|is|this|the|tree Without further ado, I would learn what this tree is. Όταν, τέλος, αγγαρευθείς και εγώ, ευρέθην μετά του διδασκάλου ενώπιον της μηλιάς: When|finally|conscripted|and|I|was found|with|the|teacher|before|the|apple tree When, finally, I was conscripted as well, I found myself with the teacher in front of the apple tree:

― Τι πράγμα εν' αυτό το δένδρον, δάσκαλε, τον ηρώτησα, δείξας προς αυτόν δια του δακτύλου. What|thing|is|this|the|tree|teacher|him|I asked|pointing|at|it|by|his|finger — What is this tree, teacher, I asked him, pointing at it with my finger.

― Μηλέα, απεκρίθη εκείνος. Milea|he answered|that one — An apple tree, he replied.

― Όχι! No - No! απήντησα εγώ, δεν το ξέρεις! I answered|I|not|it|you know I replied, you don't know it! Αυτό ν' μηλιά! This|is|apple tree This is an apple tree!

Ήτο η κακή ώρα που το είπα, διότι από τότε ήρχισαν τα βάσανά μου με αυτόν τον διδάσκαλον. It was|the|bad|time|when|it|I said|because|from|then|began|the|sufferings|my|with|this|the|teacher It was the wrong time to say it, because from then on my troubles with this teacher began. Θεούς και ανθρώπους μαρτύρομαι, ότι εγώ ηρώτησα ουχί περί του ονόματος ―το όνομα το ήξευρον ― αλλά περί του πράγματος: τι πράγμα είναι το δένδρον ήθελον να μάθω, τίποτε άλλο. Gods|and|men|I testify|that|I|asked|not|about|the|name|the|name|the|I knew|but|about|the|thing|what|thing|is|the|tree|I wanted|to|learn|anything|else I bear witness to gods and men that I did not ask about the name - I knew the name - but about the thing: what is the tree, I wanted to know, nothing else. Ο διδάσκαλος μου όμως, δεν ηξεύρω τι παθών, απεφάσισεν απ' εκείνης της στιγμής να με μάθη και καλά ότι η μηλιά δεν είναι μηλιά, αλλά μηλέα! The|teacher|my|but|not|I know|what|suffering|decided|from|that|the|moment|to|me|teach|and|well|that|the|apple tree|not|is|apple tree|but|apple tree (in a different context) However, my teacher, I do not know what he was feeling, decided from that moment on to teach me well that the apple tree is not an apple tree, but a malus!

― Πες πως το λένε μηλέα! Say|that|it|call|apple tree - Say that it is called malus! εκραύγαζεν έξαλλος ο ισχνός και χλωμός νεανίσκος, κρατών με από το ωτίον και δεικνύων το δένδρον. shouted|frantically|the|thin|and|pale|young man|holding|me|by|the|ear|and|pointing|the|tree the thin and pale young man shouted, holding me by the ear and pointing to the tree.

― Μπα, π' ανάθεμά τον! Nah|by|curse|him - Bah, damn it! εσκεπτόμην εγώ ηγανακτισμένος, πως ημπορεί αυτό ποτέ να γίνει η μηλιά μηλέγα! I was thinking|I|frustrated|how|can|this|ever|to|happen|the|apple tree|apple I was thinking, annoyed, how can this ever be an apple tree! Αυτό είναι το ίδιο δένδρο που έχουμεν εις τον κήπον μας, κάμνει τα αυτά άνθη, τα αυτά φύλλα, τους αυτούς καρπούς, δεν ημπορεί παρά να είναι και αυτό μηλιά, όπως η εδική μας. This|is|the|same|tree|that|we have||the|garden|our|produces|the|same|flowers|the|same|leaves|the|same|fruits|not|can|but|to|be|also|this|apple tree|like|the|our|our This is the same tree that we have in our garden, it has the same flowers, the same leaves, the same fruits, it can only be an apple tree, just like ours. Το ξέυρω από μιας αρχής, με το έμαθεν η μητέρα μου. The|I know|from|one|beginning|by|it|learned|the|mother|my I knew it from the beginning, my mother taught me. Το λέγει όλος ο κόσμος! It|says|all|the|world Everyone says it! Εγώ ποίον να πιστεύσω περισσότερον, την μητέρα μου και τους χωριανούς μου ή αυτόν τον ξένον, που ήλθε να μας αλλάξει τα ονόματά μας! I|whom|to|believe|more|the|mother|my|and|the|villagers|my|or|this|the|stranger|who|came|to|us|change|the|names|our Whom should I believe more, my mother and my villagers or this stranger who came to change our names!

― Όχι δάσκαλε, δεν το ξέρεις! No|teacher|not|it|you know - No, teacher, you don't know! απεκρινόμην οσάκις με ηρώτα· αυτό ν' μηλιά! I answered|whenever|me|asked|that|not|apple tree I would reply whenever he asked me; this is an apple!

― Μπα; Έτσι θες εσύ, χαϊβάνι; Τώρα να σε δείξω εγώ πώς το λέν. Huh|like this|you want|you|idiot|Now|to|you|show|I|how|it|say - Oh? Is that how you want it, you brute? Now let me show you how it's said.

Και -αυτού σε τρώγει, αυτού σε πονεί- μου έδωκεν ο αθεόφοβος τεσσαράκοντα παρά μίαν, οξύτατα κραυγάζων εν τω μεταξύ να ειπώ ότι η μηλιά δεν είναι μηλιά, αλλά μηλέα! And|of him|you|eats|||hurts|to me|gave|the|godless|forty|plus|one|sharply|shouting|in|the|meanwhile|to|say|that|the|apple tree|not|is|apple tree|but|apple tree variety And - it gnaws at you, it pains you - the godless one gave me forty minus one, while shouting loudly in the meantime that the apple tree is not an apple tree, but an apple!

Τώρα πρέπει να ηξεύρετε ότι εις το χωρίον μου επικρατεί μια φυσική κατά της χασμωδίας αντιπάθεια, συνεπεία δε ταύτης αι πλείσται των λέξεών μας υπόκεινται εις εκθλίψεις πολλάς και συνιζήσεις, ενώ άλλαι τινές λαμβάνουν το γ μεταξύ των φωνηέντων, ως τα θεγός, νέγος, ωραίγα, αντί θεός, νέος, ωραία κτλ. Now|must|to|know|that|to|the|||prevails|||||yawning|antipathy|consequence||of it||most|of the|of words||are subject||squeezings|many||contractions||other|some|they take|||||vowels|as|the|theos|neos|oraia|instead of|god|young|beautiful|etc Now you must know that in my village there is a natural aversion to yawning, and as a result, most of our words undergo many contractions and assimilations, while some others take the 'g' between the vowels, like theos, negos, oraiga, instead of theos, neos, oraia, etc. Είχον λοιπόν εγώ ο δυστυχής όχι μόνο να θυσιάσω την μηλιά εις τη μηλέαν, αλλά και να υπερνικήσω την αντιπάθειαν ταύτην, να προφέρω δηλαδή μηλέα αντί μηλέγα. I had|therefore|I|the|unfortunate|not|only|to|sacrifice|the|apple tree|to|the|apple|but|and|to|overcome|the|aversion|this|to|pronounce|that is|apple|instead of|apple tree So I, the unfortunate one, not only had to sacrifice the apple tree to the apple, but also to overcome this aversion, that is, to pronounce apple instead of apple. Κατόρθωμα, προς το οποίον δεν με εβοήθουν τότε τα φωνητικά μου όργανα. Achievement|towards|the|which|not|me|helped|then|the|vocal|my|organs An achievement, for which my vocal instruments did not help me at that time. Φαντάζεσθε λοιπόν τι υπέφερα από τον μονομανή εκείνον διδάσκαλον, έως ότου κατορθώσω και το εν και το άλλον, και να ειπώ επί τέλους ότι η μηλιά είναι  μηλέα! you imagine|therefore|what|I suffered|from|the|obsessive|that|teacher|until|I could|achieve|both|the|one|and|the|other|and|to|say|finally|end|that|the|apple tree|is|apple-bearing Imagine then what I suffered from that monomaniacal teacher, until I managed both this and that, and finally to say that the apple tree is an apple tree!

Εν τούτοις, όταν μετ' ολίγον, μεταβάς εις τον οίκον μας, είδον το ωραίον μας δένδρον ανθοβολούν και μυροβόλον εν τω κήπω, κολακευτικώς περιβομβούμενον υπό των επ' αυτού πετομένων μελισσών, ησθάνθην τόσην εντροπήν, τόσην εντροπήν! In|this|when|after|a little|having gone||the|house|our|I saw|the|beautiful|our|tree|blooming|and|fragrant|in|the|garden|flattering|surrounded|by|the|upon|it|flying|bees|I felt|such|embarrassment|such|embarrassment Nevertheless, when after a while, having returned to our house, I saw our beautiful tree blooming and fragrant in the garden, flattering surrounded by the bees flying around it, I felt such embarrassment, such embarrassment! Ενόμιζον ότι έκαστος των πρασίνων οφθαλμών του με έβλεπε θυμωμένος· έκαστον των ανθέων του ήνοιγε τα χείλη να με είπει ότι τα επρόδωσα… Και μοι εφάνη ότι ο γενικός εκείνος βόμβος ήτο πικρός της ανοησίας μου έλεγχος! I thought|that|each|of|green|eyes|his|me|saw|angry|each|of|flowers|their|opened|the|lips|to|me|tell|that|the|I had betrayed|And|to me|seemed|that|the|general|that|buzz|was|bitter|of|foolishness|my|reproach I thought that each of the green eyes was looking at me angrily; each of the flowers opened its lips to tell me that I had betrayed them… And it seemed to me that that general buzzing was a bitter reproach of my foolishness! Και πώς να μη με ειπούν ανόητον και πώς να μη μ' ελέγξουν, αφού το δένδρον, το οποίο έβλεπα ενώπιόν μου, ήτο όλως διόλου το αυτό με το δένδρον της μητροπόλεως και όμως εγώ το αρνήθηκα και είπα ότι δεν είναι μηλιά, αλλά μηλέα! And|how|to|not|me|call|foolish|and|how|to|not|me|correct|since|the|tree|the|which|I saw|in front of|me|was|completely|at all|the|same|as|the|tree|of the|metropolis|and|yet|I|it|denied|and|said|that|not|is|apple tree|but|pear tree And how could they not call me foolish and how could they not reproach me, since the tree that I saw before me was exactly the same as the tree of the metropolis, and yet I denied it and said that it was not an apple tree, but a pear tree!

Ενθυμούμαι ότι όλην εκείνην την νύκτα έβλεπον εις τον ύπνον μου τα άνθη της μηλιάς ως άπειρον πληθύν μικροσκοπικών ωραίων λευκοφόρων κορασίων, τα οποία με περιεβόμβουν παραπονούμενα, επιπλήττοντα, ελέγχοντά με δια την ανοησίαν μου. I remember|that|all|that|the|night|I saw|in|the|sleep|my|the|flowers|of the|apple tree|as|infinite|multitude|tiny|beautiful|white-clad|girls|the|which|me|surrounded|complaining|scolding|reproaching|me|for|the|foolishness|my I remember that all that night I saw in my sleep the flowers of the apple tree as an infinite multitude of tiny beautiful white-clad girls, who surrounded me complaining, scolding, reproaching me for my foolishness.

Όταν την επιούσαν εισήλθον εις το σχολείον, έρριψα επί το διδασκάλου περιφρονητικόν, προκλητικόν βλέμμα. When|her|they were eating|I entered|into|the|school|I cast|at|the|teacher|contemptuous|provocative|glance When the next day I entered the school, I threw a contemptuous, provocative glance at the teacher.

― Πως το λέγουν το δένδρο που σε είπα, βρε χαϊβάνι; με ηρώτησεν εκείνος χαιρεκάκως. How|the|do they call|the|tree|that|to you|I told|you|fool|me|asked|he|maliciously - What do they call the tree I told you about, you fool? he asked me maliciously.

― Μηλιά, δάσκαλε, απάντησα εγώ μετά πείσματος και προέβην εις την θέσιν μου. Apple tree|teacher|I answered|I|with|determination|and|I proceeded||the|position|my - Apple tree, teacher, I replied with determination and took my place.

Αλλά δεν επρόφθασα να καθήσω και με συνέλαβεν ο σκληρός από του ωτίου και ήρχισεν πάλιν να με βασανίζει. But|not|I managed|to|sit|and|me|caught|the|cruel|by|the|ear|and|began|again|to|me|tortures But I had not even sat down when the harsh one grabbed me by the ear and began to torment me again. Δεν είναι πολύ τιμητικόν δια το γένος των δασκάλων να σας διηγηθώ ποσάκις ετιμωρήθην δια να ειπώ και καλά ότι η μηλιά είναι μηλέα· διότι εννοείται ότι έπρεπεν επί τέλους να ενδώσω και να το ειπώ, άλλως εκινδύνευεν η ζωή μου. It is not|is|very|honorable|for|the|race|of the|teachers|to|you|tell|how many times|was punished|for|to|say|and|well|that|the|apple tree|is|apple-bearing|because|it is understood|that|ought|at|last|to|yield|and|to|it|say|otherwise|was endangered|the|life|my It is not very honorable for the profession of teachers to tell you how many times I was punished just to say that the apple tree is an apple tree; because it is understood that I had to finally yield and say it, otherwise my life was in danger. Εν τούτοις -το λέγω προς ικανοποίησιν της ιδικής μας της μηλιάς- αυτήν δεν την επρόδωσα. in|this||I say|for|satisfaction|of the|own|our|of the|apple tree|her|not|the|I betrayed Nevertheless - I say this to satisfy our own apple tree - I did not betray her. Και ιδού πώς: And|behold|how And behold how:

Αφού είδον ότι δεν ηδυνάμην ν' ανθέξω πλέον εις την σκληρότητα του απανθρωπαρίου εκείνου, έκαμα τον εξής λογαριασμόν με την συνείδησίν μου και είπον: αυτή η μηλιά, που είναι μέσα εις το κήπον της μητροπόλεως, ημπορεί να είναι μηλέα· και είναι μηλέα όχι δι' άλλον λόγον, παρά διότι ο διδάσκαλος δέρνει! After|I saw|that|not|I could|to|endure|any longer|to|the|cruelty|of|inhuman being|that|I made|the|following|account|with|the|conscience|my|and|I said|this|is|apple tree|that|is|inside|in|the|garden|of|metropolis|can|to|be|apple-bearing|and|is|apple-bearing|not|for|another|reason|but|because|the|teacher|beats After I saw that I could no longer endure the cruelty of that inhumanity, I made the following account with my conscience and said: this apple tree, which is in the garden of the metropolitan, may be an apple tree; and it is an apple tree not for any other reason, but because the teacher beats! Η μηλιά όμως, όπου είναι μέσα εις τον κήπο μας, είναι μηλιά, διότι είναι μηλιά! The|apple tree|but|where|is|inside||the|garden|our|is|apple tree|because|is|apple tree However, the apple tree that is in our garden is an apple tree, because it is an apple tree! Τοιουτοτρόπως συνεβιβάσθημεν με τον διδάσκαλον. in such a way|we compromised|with|the|teacher In this way, we reconciled with the teacher.

Αλλά έλα τώρα όπου ήρχισε μια τρομερά διαμάχη μεταξύ της μηλιάς και της μηλέας εντός της κεφαλής μου! But|come|now|where|began|a|terribly|dispute|between|the|apple tree|and|the|apple|within|the|head|my But come now where a terrible dispute began between the apple tree and the apple within my head! Το πράγμα ημπορεί να φαίνεται παράξενον, να φαίνεται αστείον, αλλ' εγώ δεν χωρατεύω. The|thing|may|to|seem|strange|to|seem|funny|but|I|not|joking The thing may seem strange, it may seem funny, but I am not joking.

Η μηλιά -δηλαδή, καθώς λέγουν οι ψυχολόγοι, η παράστασις της λέξεως μηλιά- εμβήκεν εις την ψυχήν μου συγχρόνως με την παράστασιν του δένδρου και εις έναν καιρόν, κατά τον οποίον όλαι αι αισθήσεις μου είχον αναπεπταμένας τας θύρας και εδέχοντο ευχαρίστως κάθε τι, το οποίον ήρχετο συστημένον ή από την μητέρα μου ή από τους οικείους μου να κατοικήσει εντός της κεφαλής μου. The|apple tree|that is|as|say|the|psychologists|the|representation|of the|word|apple tree|entered||the|soul|my|at the same time|with|the|representation|of the|tree|and||one|time|during|the|which|all|the|senses|my|had|opened|the|doors|and|accepted|gladly|every|thing|the|which|came|introduced|or|by|the|mother|my|or|by|the|relatives|my|to|reside|within|of the|head|my The apple tree - that is, as psychologists say, the representation of the word apple - entered my soul simultaneously with the representation of the tree and at a time when all my senses had their doors wide open and were gladly accepting everything that came recommended either by my mother or by my relatives to dwell within my head. Επειδή δε τότε ήτο πολύς τόπος διαθέσιμος, εκάστη παράστασις, η οποία εισήρχετο, έστηνε τον θρόνον της και εκάθιζεν όσον και όπως της ήρεσκε καλύτερα και ήτο ωσάν οικοκυρά μέσα εις το σπίτι της. Because|but|then|was|much|space|available|each|performance|which|who|entered|set up|her|throne|her|and|sat|as much|and|however|her|pleased|better|and|was|like|housewife|inside|in|the|house|her And since there was a lot of space available at that time, each representation that entered set up its throne and sat as it pleased best, as if it were a housekeeper in her own home. Έτσι το έκαμον τόσαι άλλαι, έτσι το έκαμε και η μηλιά. Thus|it|did|so many|others|thus|it|did|and|the|apple tree So many others did it, and so did the apple tree. Αλλά αυτή η τελευταία, εκεί όπου εκάθητο τόσα χρόνια εις την ησυχία της και είχε πλέον το σπιτικόν της και τους φίλους της -παραστάσεις, με τας οποίας συνέζησε τόσον καιρόν εις την ψυχήν μου και συνέδεσε τόσας σχέσεις προς αυτάς και συγγενείας- βλέπει μίαν ημέρα την κυρά την μηλέα, που εμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου έξαφνα - έξαφνα, τόσον μονάχη και όμως τόσο ξιππασμένη, να της λέγει της μηλιάς «σήκω συ να κάτσω εγώ!». But|she|the|last|there|where|had sat|so many|years|in|her|peace|her|and|had|already|the|home|her|and|her|friends|her|memories|with|the|which|coexisted|so|long|in|the|soul|my|and|connected|so many|relationships|towards|them|and|kinship|sees|one|day|the|lady|the|apple tree|who|enters|into|in the|head|my|suddenly|suddenly|so|alone|and|yet|so|arrogant|to|her|says|to her|apple tree|get up|you|to|sit|I But this last one, where she had sat for so many years in her peace and had now her home and her friends - representations, with which she lived for so long in my soul and connected so many relationships to them and kinship - one day sees the lady apple, who suddenly enters my mind - suddenly, so alone and yet so arrogant, telling the apple tree, 'You get up so I can sit!' Μπα! Oh Bah! είπεν η μηλιά, και πώς γίνετ' αυτό! said|the|apple tree|and|how|becomes|this said the apple tree, and how can that be! Εγώ είμαι εδώ τόσα χρόνια, τον τόπο που κρατώ τον ηύρα αδέσποτο και έκαμα κατοχήν δικαιώματι προτεραιότητος. I|am|here|so many|years|the|place|that|I hold|the|I found|stray|and|I made|possession|by right|of priority I have been here for so many years, I found the place I hold abandoned and I took possession by right of priority. Και ποια είσαι συ, που έρχεσαι να μου τον πάρεις; Και φώναξε τας σχετικάς της και φίλας της και τας ηρώτησε: Ποιά είναι, παρακαλώ, του λόγου της; Την γνωρίζετε; Όχι, όχι! And|who|are|you|who|come|to|me|him|take|And|called|the|relatives|her|and|friends|her|and|the|asked|Who|is|please|of|reason|her|her|do you know|No|no And who are you, coming to take it from me? And she called her relatives and friends and asked them: Who is she, please? Do you know her? No, no! απάντησαν όλαι ομοφώνως και συνεμάχησαν με την μηλιάν και ήρχισαν να εκδιώκουν την μηλέαν κακήν κακώς έξω! they answered|all|unanimously|and|they allied|with|the|Milia|and|they began|to|drive out|the|Melea|badly|unjustly|outside they all answered unanimously and allied with the apple tree and began to drive the apple tree out badly! Έξω, ξένη. Outside|foreigner Out, foreigner. Δεν ταιριάζεις μαζί μας! Not|fit|with|us You don't fit in with us! Δεν σε γνωρίζομεν! We do not|you|know We don't know you! Δεν σε θέλομεν! Not|you|we want We don't want you! Τότε η παράστασις της μηλέας ελάμβανεν εις επικουρίαν της την παράστασιν του διδασκάλου, τας παραστάσεις των τιμωριών και εισέρχεται εκ νέου εις την συνείδησίν μου, ως άνθρωπος, όστις θέλει να παρέμβει εις την ιδιοκτησίαν των άλλων διά της αδίκου υποστηρίξεως αστυνομικών οργάνων. Then|the|performance|of the|apple|received|in|assistance|the||the presence||||||punishments||enters|||||conscience||||who|||intervene|||property|||||unjust|support|police|officers Then the performance of the apple was receiving in support of it the performance of the teacher, the performances of the punishments and it re-enters my consciousness, as a person who wants to intervene in the property of others through the unjust support of police forces. Αλλά καταλαμβάνετε ότι ο διδάσκαλος τιμωρεί, όχι όμως και η παράστασίς του· ότι οι ραβδισμοί προξενούν πόνον, όχι όμως και η ανάμνησις των ραβδισμών. But|you understand|that|the|teacher|punishes|not|however|and|the|presence|his|that|the|beatings|cause|pain|not|however|and|the|memory|of the|beatings But you realize that the teacher punishes, but not his presence; that the beatings cause pain, but not the memory of the beatings. Και λοιπόν εξανέστη αφόβως πλέον κατά της τοιαύτης παρεμβάσεως ολόκληρος η ψυχή μου και: And|therefore|rose up|fearlessly|no longer|against|such|such|intervention|whole|the|soul|my|and And therefore my whole soul rose fearlessly against such an intervention and:

― Έξω! Out - Out! Έξω! Out Out! έστειλα τους εισβολείς κατά διαβόλου. I sent|the|invaders|against|devil I sent the invaders to hell.

Μόνο οσάκις με ηρώτα ο αληθινός διδάσκαλος πώς το λέγουν το δένδρον απεκρινόμην ότι το λέγουν μηλέαν, αφού δα δεν επρόκειτο περί του δένδρου του κήπου μας. Only|whenever|me|asked|the|true|teacher|how|it|call|the|tree|I answered|that|it|call|apple tree|since|there|not|was|about|the|tree|the|garden|our Only whenever the true teacher asked me what the tree is called, I would answer that it is called an apple tree, since it was not about the tree in our garden. Αλλά και τούτο έπαυσε μετ' ολίγον· διότι και ο αληθινός διδάσκαλος εδιώχθη κακήν κακώς όχι μόνον από του περιεχομένου της ψυχής μου, αλλά και από του χωρίου μας. But|and|this|ceased|after|a little while|because|and|the|true|teacher|was driven away|badly|in a bad way|not|only|from|the|content|of the|soul|my|but|and|from|the|village|our But this also ceased after a while; for the true teacher was driven away badly not only from the content of my soul but also from our village. Ότι μετ' αυτού έφυγαν και πάντες εκείνοι οι ονομαστικοί θεοί και ήρωες, δι' ων επλημμύρισε το χωρίον μας, είναι περιττόν να σας το είπω. That|after|him|left|and|all|those|the|nominal|gods|and|heroes|through|whom|flooded|the|village|our|it is|unnecessary|to|you|it|tell That with him all those named gods and heroes, by whom our village was flooded, left is unnecessary for me to tell you. Εκείνο, το οποίον μας ενδιέφερεν ενταύθα, είναι ότι η μηλιά δεν έγινε μηλέα και ότι εγώ, με όλους εκείνους τους δαρμούς και τα μαλώματα, έμεινα χωρίς να μάθω εν τω σχολείω τι πράγμα είναι η μηλιά! That|the|which|us|interested|here|is|that|the|apple tree|not|became|apple-bearing|and|that|I|with|all|those|the|beatings|and|the|scoldings|remained|without|to|learn|in|the|school|what|thing|is|the|apple tree What interests us here is that the apple tree did not become an apple tree and that I, with all those beatings and scoldings, remained without learning in school what an apple tree is!

Όσοι των αναγνωστών της Εβδομάδος ανήκουσιν εις τους αναγινώσκοντας παν οιονδήποτε άρθρον απ' αρχής μέχρι τέλους δύνανται να διακόψουν ενταύθα την ανάγνωσιν, διότι η ιστορία μου ετελείωσεν. Those who|of the|readers|of the|Week|belong||the|reading|any|article|article|from|beginning|until|end|they can|to|interrupt|here|the|reading|because|my|story|me|has finished Those readers of the Week who read any article from beginning to end can stop reading here, because my story has ended. Όσοι όμως έχουσι την κακήν συνήθειαν ν' αναγινώσκωσι μόνον τους επιλόγους, ας μάθωσι τουλάχιστον εντεύθεν ότι η μανία των θελόντων να διδάσκωσιν ουχί την φύσιν των πραγμάτων, εισάγοντες τα τελευταία υπό τα γνωστά αυτών ονόματα, αλλά αγνώστους λέξεις, δι' ων απαιτούσι να ονομάζονται άγνωστα πράγματα, καθιστά την ελληνικήν μόρφωσιν σισύφειον μόχθον και καταδικάζει το έθνος εις τον δια πνευματικής ασιτίας χείριστον θάνατον! Those who|however|have|the|bad|habit|to|read|only|the|epilogues|let them|learn|at least|from here|that|the|mania|of the|wanting|to|teach|not|the|nature|of the|things|introducing|the|last|under|the|known|their|names|but|unknown|words|through|which|require|to|be named|unknown|things|makes|the|Greek|education|Sisyphean|toil|and|condemns|the|nation||the|through|spiritual|starvation|worst|death However, those who have the bad habit of only reading the conclusions should at least learn from here that the mania of those wanting to teach not the nature of things, introducing the latter under their known names, but unknown words, for which they demand to name unknown things, makes Greek education a Sisyphean toil and condemns the nation to the worst death of spiritual starvation! Δια τούτο το περί ελληνικής γλώσσης είναι, κατ' εμέ, ως είπον, ουσιωδέστερον παρά το ανατολικόν ζήτημα. For|this|the|about|Greek|language|is|according to|me|as|I said|more essential|than|the|eastern|issue For this reason, the matter of the Greek language is, in my opinion, as I said, more essential than the Eastern question.

SENT_CWT:AFkKFwvL=7.16 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=182.77 en:AFkKFwvL openai.2025-02-07 ai_request(all=140 err=0.00%) translation(all=112 err=2.68%) cwt(all=2188 err=4.16%)