×

We gebruiken cookies om LingQ beter te maken. Als u de website bezoekt, gaat u akkoord met onze cookiebeleid.


image

TEDx Ελληνικά, The bare essentials | Christos Bokoros | TEDxAcademy - YouTube

The bare essentials | Christos Bokoros | TEDxAcademy - YouTube

Μεταγραφή: Chryssa R. Takahashi Επιμέλεια: Lucas Kaimaras

Χαίρετε.

Πρώτη φορά καλείται ζωγράφος στο βήμα αυτής εδώ της διοργάνωσης.

Αισθάνομαι την τιμή της πρόσκλησης να είμαι εδώ μπροστά σας και να σας μιλώ,

απόηχο κυρίως της τελευταίας μου έκθεσης που είχε τίτλο «Τα στοιχειώδη».

Σ' αυτήν την ενότητα έργων φιλοδόξησα

να αποδώσω ένα αίσθημα πνευματικότητας,

παριστώντας μόνο υλικότητα του απτού κόσμου γύρω μας.

Έτσι ώστε να αναδειχτούν στοιχειώδεις αξίες της ζωής μας.

Τα βλέπετε στην οθόνη, εικόνες απ' τα έργα αυτής της έκθεσης.

Όσο μπορεί να αποδοθεί σε μια ψηφιακή φευγαλέα εικόνα

η υλικότητα την οποία επεδίωξα.

Γιατί όλα αυτά τα έργα ήταν ζωγραφισμένα

πάνω σε χρησιμοποιημένα μακρόστενα ξύλα από ορεινές γέφυρες.

Δύσκολα περάσματα.

Κάθε ένα ξύλο, κάθε ένα έργο, μια γέφυρα.

Κατόρθωμα του ανθρώπου να υπερβεί μια δυσκολία.

Το μήκος και η στενότητα των ξύλων επιλέχθηκαν για να επισημάνουν

το μήκος και τη στενότητα της οδού που διανύουμε

για να φτάσουμε στην άλλη όχθη, απέναντι.

Ζωγραφισμένοι άνθρωποι σαν κι εμάς, εν μέση οδώ, πάνω τους,

κοπιώντες και πεφορτισμένοι.

Στο βάθος, μια πόρτα μισάνοιχτη στο φως.

Μια χαραμάδα φωτός, η οποία μας προσκαλούσε να προχωρήσουμε.

Πίσω της, ένα λιτό γεύμα για συντροφιά, ένα στρωμένο κρεββάτι,

νερό να ευπρεπιστούμε, πετσέτα, σαπούνι,

καθρεφτάκι να δούμε το πρόσωπό μας καθαρό

και η πόρτα μισάνοιχτη.

Εισάγοντας το κοινό στον σκοτεινό διάδρομο πριν απ' το φως,

έλεγα τότε πως παιδευόμουν με το μέτρο στο ζητούμενο του ανθρώπου.

Είχα ένα όραμα.

Ονειρευόμουνα μια μικρή ευημερία.

Να απολαμβάνουμε τα απολύτως αναγκαία στη ζωή μας.

Πώς όταν κουρασμένοι και πεινασμένοι,

καθόμαστε και βάζουμε στο στόμα μας μια μπουκιά ψωμί, μια ρώγα σταφύλι

κι αισθανόμαστε να πλημμυρίζει, να ξεχειλίζει από ευδαιμονία η γεύση;

Κάτι τέτοιο είχα στον νου μου.

Να ορθώσουμε το ανάστημά μας απαλλαγμένοι απ' τα περιττά.

Να ανατρέψουμε την κρίση, κρινόμενοι.

Και κρίνοντας, να προκρίνουμε το στοιχειώδες, το ουσιώδες.

Με αυτή την επιθυμία μου ήτανε η έκθεση αυτή να μην είναι απλώς

ένα αισθητικό θέαμα,

αλλά να στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά των μετεχόντων.

Να ανακουφίζει το βλέμμα στην ύλη των έργων

και στην πειστικότητα της ζωγραφικής

και να διεγείρει την έφεσή μας προς το υψηλό και το κύριο,

γιατί έχουμε βαθιά μέσα μας την τάση του ύψους, της ανάτασης.

Να ανεβούμε λίγο ψηλότερα.

Να κατανοήσουμε ένα υψηλότερο νόημα βίου.

Κατά βάθος είναι η επιθυμία μας,

να ακυρώσουμε τον θάνατο πριν μας καταβάλει εκείνος.

Να τον προλάβουμε αναστημένοι εν ζωή.

Να μην σερνόμαστε.

Ένιωθα την ανάγκη να απελευθερωθούμε,

να απαλλαγούμε από την τυραννία του εφήμερου.

Απ' την τυραννία του εφήμερου, το οποίο συντηρεί τη μετριότητα

και την αφθονία του περιττού.

Αλλά η ποιότητά μας δεν είναι εφήμερη.

Δεν είμαστε ακριβώς ανταλλάξιμοι.

Όσο ζούμε, όλα είναι αθάνατα, και τα ζωντανά και τα πεθαμένα.

Η ψυχή μας ζει σε διευρυμένο τόπο και σε διεσταλμένο χρόνο.

Κάθε μας στιγμή σφύζει η αιωνιότητα άπειρου κόσμου.

Και το άπειρο δεν είναι ποσότητα, δεν είναι πλήθος αριθμών το άπειρο.

Είναι η βαθιά συνείδηση του ενός ου εστί χρεία.

Η συνείδηση της ενότητας σύμπαντος του κόσμου.

Καθένας σας κόσμος ολόκληρος.

Αγγείο πλήρες μυστηρίων.

Με απροσδόκητες δυνατότητες καταστροφής αλλά και ανεξάντλητη τη δύναμη της αγάπης.

Μετέωροι, ανάμεσά τους πορευόμαστε, πατώντας μια από δω, μια από κει.

Μια στο καλό, μια στο κακό.

Ψάχνοντας να βρούμε νήμα, να βρούμε βήμα,

να χαράξουμε τη δικιά μας διαδρομή.

Γεννήθηκα στην επαρχία κι εκεί μεγάλωσα.

Ανάμεσα σε ανθρώπους οι οποίοι ήτανε πρόσφυγες στη Μικρασιατική καταστροφή,

ανθρώπους οι οποίοι ζήσανε τον πόλεμο, την αντίσταση,

την κατοχή, τον εμφύλιο, τις συνέπειές τους,

και σκέφτομαι ότι αν μας άκουγαν σήμερα

να παραπονιόμαστε για τη σημερινή κατάσταση,

αυτό που λέμε κρίση, μάλλον θα γέλαγαν.

Ζήσανε σε πολύ δυσμενέστερες συνθήκες

και τα κατάφεραν όχι απλώς να σταθούν όρθιοι,

αλλά να σπείρουνε μέλλον.

Η μαθητεία μου δίπλα τους ήτανε μαθητεία επιδιόρθωσης και ανόρθωσης.

Τίποτα τότε δεν ήταν για πέταμα.

Επιδιόρθωναν και ανόρθωναν τη ζωή τους.

Είτε αυτή ήταν ένα ρούχο που έπρεπε να το ξαναφτιάξουν,

είτε ήταν ένα εργαλείο, ένα μηχάνημα, ένα έπιπλο, ένα σκεύος,

μια ανθρώπινη σχέση.

Και τώρα ακόμη, σκοντάφτετε σε δυσκολίες.

Κοιτάω καμιά φορά πίσω να πάρω θάρρος

και αναγνωρίζω την περηφάνια στο μεγαλείο της ολιγοσύνης τους.

Βλέπω δηλαδή ένα χαμόγελο και ένα κλείσιμο του ματιού

και να μου γνέφουνε «Μπροστά μικρέ, προχώρα».

Ζωγράφιζα από μικρός, πριν πάω στο σχολείο.

Αλλά έφηβος, αρνήθηκα το χάρισμα, το θεωρούσα δεδομένο

και πίστεψα ότι το χρέος μου ήταν να παλέψω να αλλάξω τον κόσμο.

Έφυγα λοιπόν, από τον τόπο μου, νεοφώτιστος επαναστάτης,

σπούδασα νομικά, λοξοδρόμησα σε αδιέξοδα, αναποφάσιστος,

και εν τέλει κατέληξα στη σχολή καλών τεχνών,

αλλά με ένα αίσθημα ναυαγού κι εκεί.

Δεν έβρισκα άκρη, δεν έβρισκα επαφή.

Είχα το χάρισμα, αλλά δεν αισθανόμουνα

τις βεβαιότητες μιας στέρεης καλλιτεχνικής παιδείας να μου δίνει απαντήσεις.

Και βασανιζόμουνα να καταλάβω το τι και το γιατί της τέχνης.

Ευτυχώς λέω τώρα.

Ένιωθα λοιπόν, ότι η ζωγραφική, εκ φύσεως και εξ ανάγκης,

διαλέγεται με την αλήθεια και την αιωνιότητα.

Σ' αυτές προσδοκά.

Τι νόημα όμως μπορεί να έχει μέσα σε μια κοινωνική συνθήκη σαν τη δική μας,

η οποία μας αναγκάζει να αντικαθιστούμε συνεχώς το νέο με το νεότερο

και να προσδοκούμε το ακόμη πιο νέο;

Πότε παλιώνει το νέο;

Κι ύστερα, τι νόημα μπορεί να έχει η ζωγραφική

σε ένα κοινό το οποίο ως επί το πλείστον δηλώνει αμήχανα ότι δεν ξέρει από τέχνη;

Σε ποιους, λοιπόν, απευθύνεται και τι τους απευθύνει;

Και προς τι αυτός ο καθολικός, ο οικουμενικός σεβασμός και θαυμασμός

στο υψηλό κύρος της τέχνης;

Με τέτοιους κόμπους στο μυαλό μου έμπλεξα τέχνη και ζωή

σε αρχαία μονοπάτια και παλίμψηστα ερωτήματα.

Έγινε η ζωγραφική μου πεδίο αυτογνωσίας.

Ένα φωτεινό παραπέτασμα στο χάος, ο δρόμος που με έφερε ως εδώ.

Είναι άδειο το σκοτάδι, αναρωτιόμουν βλέποντας το χάος.

Τι βλέπουμε στο φως;

Είναι η αναπαράσταση, παράσταση της τάσης μιας υπόστασης;

Είναι η επιφάνεια, προφάνεια του αφανούς;

Τι είναι προφανές και πώς παρίσταται;

Είναι σήμα ή σώμα το ον;

Μπορεί ο άνθρωπος να παραστήσει και κάτι πέρα του προφανούς;

Να εικονίσει το απόλυτο;

Έχει και πρόσωπο η αρετή, ή μόνο νόημα;

Και τι νόημα έχει η προσωπική έκφραση ενός καλλιτέχνη, ενός δημιουργού

αν δεν αντανακλάται στο έργο του

και η αντίληψη της κοινότητας για το υψηλό και το κύριο;

Ενέχει και πνεύμα ή είναι μόνο διακοσμητική η τέχνη;

Είναι αισθητική ή ηθική κατηγορία το υπέροχον κάλλος,

η ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο;

Ή μήπως ο κόσμος μόνο σώζει την ομορφιά;

Αλλά τότε γιατί να υπάρχει ζωγραφική και να μην υπάρχει τίποτα;

Να διεγείρει συνειδήσεις;

Ή να μας καθησυχάζει;

Να συντηρεί το κατεστημένο ή να αναιρεί την αντίληψη του κόσμου;

Να είναι μοχλός εκπολιτισμού;

Ή μήπως είναι εργαλείο χειραγώγησης;

Να είναι σχεδία διαφυγής;

Αλλά, μπορεί να σωθεί κανένας μόνος;

Ή μήπως κιβωτός της κοινότητας;

Ποια τέχνη κάνει το ένα, ποια το άλλο;

Ποια εξυπηρετεί και ποιο σκοπό; Τίνος;

Αλλά ο κόσμος δεν είναι απέναντί μας για να δίνει απαντήσεις.

Ατυχή μόνο τα ερωτήματά μας και αντανακλά τα σημάδια μας.

Ωστόσο αυτά τα ερωτήματα είναι πολύτιμα για μας.

Από αυτά τα ερωτήματα διαμορφώνουμε την υπόστασή μας.

Αυτά τα ερωτήματα φωτίζουν το πρόσωπό μας, να λάμψει, να φανεί.

Από αυτά τα ερωτήματα επίσης γεννιούνται τα έργα μας.

Πάνω σε αυτά τα ερωτήματα χτίζονται.

Αυτά μας οδηγούν.

Και αυτά μας ανάγουν όπου θέλουμε να αναχθούμε.

Εμείς είμαστε η απάντηση στα ερωτήματά μας.

Με τα έργα μας, με τις πράξεις μας, με τη ζωή μας.

Εμείς τη φτιάχνουμε τη ζωή μας.

Εμείς φτιάχνουμε αυτό το παράδειγμα.

Τι είναι η ζωή μας; Ένα ποίημα είναι.

Ένα μάθημα. Επ' αγαθώ ή όχι, εμείς αποφασίζουμε.

Κι αν είναι γύρω μας ή μέσα μας σκοτάδι,

το στοιχειώδες μας ζητούμενο είναι η ελευθερία στο φως.

Βέβαια, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.

Θέλει επίσης υπομονή.

Να περιμένουμε να έρθει η ώρα της, να ωριμάσει.

Αλλά είναι στο χέρι μας.

Είναι κυρίως στο χέρι μας το να μη χάνουμε από τα μάτια μας το φως.

Γιατί πρέπει από κάπου να κρατηθούμε,

κάπου να πατήσουμε, κάπου να σταθούμε.

Μέχρι να καταφέρουμε να ρίξουμε μια γέφυρα πάνω από τη δυσκολία

και να διαβούμε μπρος.

Άφησα επίτηδες τελευταία εικόνα,

σαν σύνοψη όλων αυτών που σας είπα, μια επίμονη γρατζουνιά στο σκοτάδι.

Μέχρι να το χαράξει, μέχρι να δούμε φως.

Γιατί στο χέρι μας είναι το μέλλον που θα μοιραστούμε.

Ευχαριστώ που με ακούσατε.

(Χειροκρότημα)

The bare essentials | Christos Bokoros | TEDxAcademy - YouTube |The basic essentials|The basics||Christos Bokoros|| The bare essentials | Christos Bokoros | TEDxAcademy - YouTube O essencial | Christos Bokoros | TEDxAcademy - YouTube

Μεταγραφή: Chryssa R. Takahashi Επιμέλεια: Lucas Kaimaras

Χαίρετε. Hello!

Πρώτη φορά καλείται ζωγράφος στο βήμα αυτής εδώ της διοργάνωσης. ||"is invited"|painter||podium|"of this"|||event This is the first time a painter is asked to come to the stage of this event.

Αισθάνομαι την τιμή της πρόσκλησης να είμαι εδώ μπροστά σας και να σας μιλώ, "I feel"||honor||invitation||||||||| I am honored to be invited and to be right here talking to you,

απόηχο κυρίως της τελευταίας μου έκθεσης που είχε τίτλο «Τα στοιχειώδη». "echo"|"mainly"||"my latest"||"my report"|||||"The basics" mostly as an echo of my last exhibition by the title: "The essentials".

Σ' αυτήν την ενότητα έργων φιλοδόξησα |||section|works|"I aspired" In this unit of art I had aspired

να αποδώσω ένα αίσθημα πνευματικότητας, |convey||sense|spirituality to attribute a sentiment of spirituality,

παριστώντας μόνο υλικότητα του απτού κόσμου γύρω μας. depicting only the||materiality||tangible||| representing the plain matter of the tangible world around us.

Έτσι ώστε να αναδειχτούν στοιχειώδεις αξίες της ζωής μας. "So that"|"So that"||"be highlighted"|fundamental|values of life||| Thus, many values of our life will be demonstrated.

Τα βλέπετε στην οθόνη, εικόνες απ' τα έργα αυτής της έκθεσης. "The"||"on the"|screen|images|||artworks|"this"||exhibition You see on screen, pictures of this exhibition's work pieces.

Όσο μπορεί να αποδοθεί σε μια ψηφιακή φευγαλέα εικόνα |"can be"||be attributed to|||digital|fleeting|fleeting image As far as a fleeting digital image can demonstrate us

η υλικότητα την οποία επεδίωξα. |materiality|||"I sought" the materiality I wanted to show.

Γιατί όλα αυτά τα έργα ήταν ζωγραφισμένα ||||"artworks" or "paintings"||painted Because all of this work pieces were drawn

πάνω σε χρησιμοποιημένα μακρόστενα ξύλα από ορεινές γέφυρες. ||used|elongated|wooden beams||mountainous|mountain bridges on used long and narrow pieces of wood, taken from mountain bridges.

Δύσκολα περάσματα. |Difficult passages Difficult crossings.

Κάθε ένα ξύλο, κάθε ένα έργο, μια γέφυρα. |||||work||bridge Every single wood, every single art piece, a bridge.

Κατόρθωμα του ανθρώπου να υπερβεί μια δυσκολία. Achievement|"of the"|||overcome||difficulty Man's achievement to overcome an obstacle.

Το μήκος και η στενότητα των ξύλων επιλέχθηκαν για να επισημάνουν |Length|||narrowness||"of the wood"|were selected|||highlight The length and the narrow size of the pieces were chosen to point out

το μήκος και τη στενότητα της οδού που διανύουμε |Length|||narrowness||road||we traverse the length and the narrow size of the road we travel

για να φτάσουμε στην άλλη όχθη, απέναντι. ||"reach"|||bank|"across" until we reach the other side.

Ζωγραφισμένοι άνθρωποι σαν κι εμάς, εν μέση οδώ, πάνω τους, Painted people like|||||||middle of the road|| People like us are drawn, as exhausted and charged,

κοπιώντες και πεφορτισμένοι. "weary and burdened"||weary and burdened in the middle of the road.

Στο βάθος, μια πόρτα μισάνοιχτη στο φως. |In the distance|||half-open|"to the"|light In the background, a door halfway open in the light.

Μια χαραμάδα φωτός, η οποία μας προσκαλούσε να προχωρήσουμε. |sliver of light|sliver of light||||invited us||move forward A crack of light, which invites us to move forward.

Πίσω της, ένα λιτό γεύμα για συντροφιά, ένα στρωμένο κρεββάτι, |||simple|simple meal||company||made up|made-up bed Behind, a simple meal serves as companion, a made bed,

νερό να ευπρεπιστούμε, πετσέτα, σαπούνι, water||"freshen up"|Towel|soap water for us to be elegant, a towel, a soap,

καθρεφτάκι να δούμε το πρόσωπό μας καθαρό Little mirror||||our face||clear a mirror for us to see our face clean

και η πόρτα μισάνοιχτη. and the door half way open.

Εισάγοντας το κοινό στον σκοτεινό διάδρομο πριν απ' το φως, "Introducing"||the audience||dark corridor|dark corridor|||| Introducing the audience in the dark corridor,

έλεγα τότε πως παιδευόμουν με το μέτρο στο ζητούμενο του ανθρώπου. |||was struggling|||measure||desired outcome|| I said back then that I was challenging myself to seek man's quest.

Είχα ένα όραμα. ||I had a vision. I had a vision.

Ονειρευόμουνα μια μικρή ευημερία. I dreamed of|||prosperity I was dreaming of prosperity.

Να απολαμβάνουμε τα απολύτως αναγκαία στη ζωή μας. |enjoy||absolutely necessary|absolutely necessary things||| Enjoying the essentials things in our life.

Πώς όταν κουρασμένοι και πεινασμένοι, "How"|"When"|"Tired"||hungry Like when we are tired and starving,

καθόμαστε και βάζουμε στο στόμα μας μια μπουκιά ψωμί, μια ρώγα σταφύλι "we sit"||"put"|||||bite|||grape berry|grape we sit and put in our mouth a mouthful of bread, a grape

κι αισθανόμαστε να πλημμυρίζει, να ξεχειλίζει από ευδαιμονία η γεύση; |"we feel"||overflows||overflowing||bliss||taste and we sense the taste of it, the bliss?

Κάτι τέτοιο είχα στον νου μου. |such a thing|||| I had in mind something like that.

Να ορθώσουμε το ανάστημά μας απαλλαγμένοι απ' τα περιττά. |stand tall||stature||freed from|||superfluous things Standing up relieved of all the unnecessary things.

Να ανατρέψουμε την κρίση, κρινόμενοι. |"overcome"|||being judged Overthrow the crisis, while being criticized.

Και κρίνοντας, να προκρίνουμε το στοιχειώδες, το ουσιώδες. |"judging"||prioritize||essential||essential And criticized, to evaluate the essential, to substance.

Με αυτή την επιθυμία μου ήτανε η έκθεση αυτή να μην είναι απλώς |||desire||||report||||| My desire was this display to not just be

ένα αισθητικό θέαμα, |aesthetic|aesthetic spectacle an aesthetic exhibition,

αλλά να στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά των μετεχόντων. ||aims directly|directly||||participants' but to aim directly to the participants' heart.

Να ανακουφίζει το βλέμμα στην ύλη των έργων |"Relieves"||gaze|"in the"|material of works||works Relieve the stare on the matter of the pieces

και στην πειστικότητα της ζωγραφικής ||persuasiveness||painting's realism and on the painting's convincement

και να διεγείρει την έφεσή μας προς το υψηλό και το κύριο, ||"stimulate"||our inclination||||noble|||the main thing and irritate our tendency towards the high and the principle,

γιατί έχουμε βαθιά μέσα μας την τάση του ύψους, της ανάτασης. ||deep within us||||inclination||height||elevation because deep inside us, we have the tendency of the high, the exaltation.

Να ανεβούμε λίγο ψηλότερα. |go up||a little higher Climb higher.

Να κατανοήσουμε ένα υψηλότερο νόημα βίου. |"understand"||higher|meaning|of life Comprehend a higher sense of being.

Κατά βάθος είναι η επιθυμία μας, "Deep down"|deep down|||desire| It's our innermost desire,

να ακυρώσουμε τον θάνατο πριν μας καταβάλει εκείνος. |"cancel"||death|||overcomes|"it" or "he" to defeat death before he defeats us.

Να τον προλάβουμε αναστημένοι εν ζωή. ||catch up with|risen from the dead|"in"| Overtake him and come back to life.

Να μην σερνόμαστε. ||Let's not crawl. Not to crawl.

Ένιωθα την ανάγκη να απελευθερωθούμε, ||Need||be set free I felt the need for us to be free,

να απαλλαγούμε από την τυραννία του εφήμερου. |get rid of|||||the ephemeral to get rid of this ephemeral tyranny.

Απ' την τυραννία του εφήμερου, το οποίο συντηρεί τη μετριότητα ||tyranny|||||sustains||mediocrity From the tyranny of the ephemeral which preserves the mediocrity

και την αφθονία του περιττού. ||"abundance"||the superfluous and the frills' bountifulness.

Αλλά η ποιότητά μας δεν είναι εφήμερη. ||our quality||||fleeting But our quality is not ephemeral.

Δεν είμαστε ακριβώς ανταλλάξιμοι. |||interchangeable We can't be returned exactly.

Όσο ζούμε, όλα είναι αθάνατα, και τα ζωντανά και τα πεθαμένα. "As long as"|we live|||immortal|||alive|||dead things While we live, everything is immortal, everything that's alive and dead.

Η ψυχή μας ζει σε διευρυμένο τόπο και σε διεσταλμένο χρόνο. |soul||||expanded|place|||expanded| Our soul lives in a broaden place and in a dilated time.

Κάθε μας στιγμή σφύζει η αιωνιότητα άπειρου κόσμου. ||moment|pulsates with||eternity|infinite|world's Each moment is filled with the world's infinite eternity.

Και το άπειρο δεν είναι ποσότητα, δεν είναι πλήθος αριθμών το άπειρο. ||"infinity"|||quantity|||multitude|numbers||"infinity" This infinity is not a measure, it's not a variety of numbers.

Είναι η βαθιά συνείδηση του ενός ου εστί χρεία. ||deep|Deep awareness||||"is needed"|need It is the conscience of the one of no use.

Η συνείδηση της ενότητας σύμπαντος του κόσμου. |consciousness||unity|of the universe|| The world's universal unity conscience.

Καθένας σας κόσμος ολόκληρος. ||whole world|whole Each of you, an entire world.

Αγγείο πλήρες μυστηρίων. Vessel|full of|of mysteries A vase full of mysteries.

Με απροσδόκητες δυνατότητες καταστροφής αλλά και ανεξάντλητη τη δύναμη της αγάπης. |unexpected|possibilities|destruction|||inexhaustible||strength||love With unexpected and destructive potential but also with an endless power of love.

Μετέωροι, ανάμεσά τους πορευόμαστε, πατώντας μια από δω, μια από κει. Suspended|"among"||we walk|stepping|||||| Hovering, we fare, stepping here and there.

Μια στο καλό, μια στο κακό.

Ψάχνοντας να βρούμε νήμα, να βρούμε βήμα, "Searching"|||thread|||step Searching for the thread, to find next step,

να χαράξουμε τη δικιά μας διαδρομή. |carve out||||own path to shape our own path.

Γεννήθηκα στην επαρχία κι εκεί μεγάλωσα. ||countryside||| I was born and raised in the country.

Ανάμεσα σε ανθρώπους οι οποίοι ήτανε πρόσφυγες στη Μικρασιατική καταστροφή, "Among"||||||"refugees"||Asia Minor|Asia Minor Catastrophe Among people who were refuges coming from Asia Minor in 1922,

ανθρώπους οι οποίοι ζήσανε τον πόλεμο, την αντίσταση, |||lived through||war||resistance people who lived through the war, the resistance,

την κατοχή, τον εμφύλιο, τις συνέπειές τους, |occupation||civil war's||their consequences| the occupation, the Civil War, their consequences,

και σκέφτομαι ότι αν μας άκουγαν σήμερα and I feel that if they were listening to us today

να παραπονιόμαστε για τη σημερινή κατάσταση, |"we complain"|||| complaining about life today,

αυτό που λέμε κρίση, μάλλον θα γέλαγαν. ||||"probably"||would laugh what we have named crisis, they'd probably laugh.

Ζήσανε σε πολύ δυσμενέστερες συνθήκες |||harsher|conditions They lived in far worse conditions than us

και τα κατάφεραν όχι απλώς να σταθούν όρθιοι, ||managed to||"simply"||stand tall|stand tall and they managed not only to stand on their feet

αλλά να σπείρουνε μέλλον. ||"to sow"|future but to build a future.

Η μαθητεία μου δίπλα τους ήτανε μαθητεία επιδιόρθωσης και ανόρθωσης. |apprenticeship||||||repair and restoration||restoration Me studying by their side was a study on fixing and lifting.

Τίποτα τότε δεν ήταν για πέταμα. |||||throwing away Back then nothing was seen as garbage.

Επιδιόρθωναν και ανόρθωναν τη ζωή τους. They repaired||were rebuilding||| They fixed and their life, made it better.

Είτε αυτή ήταν ένα ρούχο που έπρεπε να το ξαναφτιάξουν, |||||||||remake Whether it was a cloth they had to repair,

είτε ήταν ένα εργαλείο, ένα μηχάνημα, ένα έπιπλο, ένα σκεύος, |||tool||||furniture||utensil or a tool, a machine, a furniture, a kitchen item

μια ανθρώπινη σχέση. |human|human relationship a relationship.

Και τώρα ακόμη, σκοντάφτετε σε δυσκολίες. |||stumble upon|| Even still, you stumble on difficulties.

Κοιτάω καμιά φορά πίσω να πάρω θάρρος I look|||||take|courage Sometimes I look back to encourage myself

και αναγνωρίζω την περηφάνια στο μεγαλείο της ολιγοσύνης τους. |"recognize"||pride||grandeur||smallness| and acknowledge the pride of their few possessions.

Βλέπω δηλαδή ένα χαμόγελο και ένα κλείσιμο του ματιού |||smile|||wink||"of the eye" I see a smile, a wink,

και να μου γνέφουνε «Μπροστά μικρέ, προχώρα». |||nod to me|"Forward"|"little one"|move forward a nod: "Go ahead kid, move ahead".

Ζωγράφιζα από μικρός, πριν πάω στο σχολείο. I was drawing|||||| I paint since I was a kid, before I started going to school.

Αλλά έφηβος, αρνήθηκα το χάρισμα, το θεωρούσα δεδομένο |teenager|I rejected||||considered it|taken for granted But as a teenager, I turned away from my gift, I took it for granted

και πίστεψα ότι το χρέος μου ήταν να παλέψω να αλλάξω τον κόσμο. |"I believed"|||duty||||fight|||| and I believed my duty was to fight and change the world.

Έφυγα λοιπόν, από τον τόπο μου, νεοφώτιστος επαναστάτης, ||||place||newly initiated|"revolutionary" So I left, my hometown, a rebel,

σπούδασα νομικά, λοξοδρόμησα σε αδιέξοδα, αναποφάσιστος, "I studied law"|law studies|went astray||dead ends|indecisive I studied in law school, came up on dead ends, I was indecisive,

και εν τέλει κατέληξα στη σχολή καλών τεχνών, |||ended up||art school|fine arts school|fine arts and at last I ended up in the School of Fine Arts,

αλλά με ένα αίσθημα ναυαγού κι εκεί. |||feeling of a castaway|"castaway"|| but feeling like a castaway there as well.

Δεν έβρισκα άκρη, δεν έβρισκα επαφή. |I could not find|way out|||connection I couldn't find a a purpose, a contact.

Είχα το χάρισμα, αλλά δεν αισθανόμουνα |||||I felt I was gifted, but I couldn't feel

τις βεβαιότητες μιας στέρεης καλλιτεχνικής παιδείας να μου δίνει απαντήσεις. |certainties||solid|artistic|artistic education|||"gives"|answers the certainties of a stable artistic education giving me answers.

Και βασανιζόμουνα να καταλάβω το τι και το γιατί της τέχνης. |"I was struggling"|||||||||art I was struggling to comprehend the whats and the whys of art.

Ευτυχώς λέω τώρα. "Fortunately"|| Thank God, that's what I'm saying now.

Ένιωθα λοιπόν, ότι η ζωγραφική, εκ φύσεως και εξ ανάγκης, ||||painting|"by"|"by nature"||"out of"|"of necessity" So I felt that painting, by nature and need,

διαλέγεται με την αλήθεια και την αιωνιότητα. engages with||||||eternity belongs with truth and eternity.

Σ' αυτές προσδοκά. ||"expects" It turns to these two.

Τι νόημα όμως μπορεί να έχει μέσα σε μια κοινωνική συνθήκη σαν τη δική μας, |meaning||||||||social|social condition|||| What's the point though in a social convention like our own,

η οποία μας αναγκάζει να αντικαθιστούμε συνεχώς το νέο με το νεότερο |||forces||replace continuously|||new|||newer which is constantly making us replace new with newest

και να προσδοκούμε το ακόμη πιο νέο; ||"anticipate"|||| and looking forward to the even more new?

Πότε παλιώνει το νέο; "When"|gets old|| When does new get old?

Κι ύστερα, τι νόημα μπορεί να έχει η ζωγραφική |"and then"|||||||painting And what is the meaning of painting

σε ένα κοινό το οποίο ως επί το πλείστον δηλώνει αμήχανα ότι δεν ξέρει από τέχνη; ||audience|||||||"claims"|awkwardly|||||art to an audience which states awkwardly that it knows nothing of art?

Σε ποιους, λοιπόν, απευθύνεται και τι τους απευθύνει; |"whom"||is addressed to|||"to them"|addresses To whom, then, is it meant for and what does it tells them?

Και προς τι αυτός ο καθολικός, ο οικουμενικός σεβασμός και θαυμασμός "And"|"towards"|"what"|||universal||universal|Respect and admiration||admiration What is it about all this universal, worldwide respect and admiration

στο υψηλό κύρος της τέχνης; |high|high prestige||art's prestige in the high credibility of art?

Με τέτοιους κόμπους στο μυαλό μου έμπλεξα τέχνη και ζωή |such|knots||||got tangled||| With such thoughts in my head I tangled art and life

σε αρχαία μονοπάτια και παλίμψηστα ερωτήματα. |ancient|ancient paths||palimpsest questions| in old paths and questions.

Έγινε η ζωγραφική μου πεδίο αυτογνωσίας. "Became"||painting||field of exploration|self-awareness My painting became a place of self awareness.

Ένα φωτεινό παραπέτασμα στο χάος, ο δρόμος που με έφερε ως εδώ. |bright|veil||chaos|||||"brought"|| A bright curtain in the chaos, a road which brought me up till here.

Είναι άδειο το σκοτάδι, αναρωτιόμουν βλέποντας το χάος. |empty||darkness|I wondered|seeing|| Is the darkness empty? I was wondering while I looked upon the chaos.

Τι βλέπουμε στο φως; What do we see in the light?

Είναι η αναπαράσταση, παράσταση της τάσης μιας υπόστασης; ||representation|representation||tendency||substance Is it the representation, the show of a tendency of an exhibition?

Είναι η επιφάνεια, προφάνεια του αφανούς; ||surface|apparentness||"unseen" Is it the surface, the distinction of the invisible?

Τι είναι προφανές και πώς παρίσταται; ||obvious|||"is presented" What is obvious and how does it represent itself?

Είναι σήμα ή σώμα το ον; "Is"|sign||body||being Is this being a signal or is it corporeal?

Μπορεί ο άνθρωπος να παραστήσει και κάτι πέρα του προφανούς; ||||portray|||||obvious

Να εικονίσει το απόλυτο; |depict|| Depict the absolute?

Έχει και πρόσωπο η αρετή, ή μόνο νόημα; Does virtue has a face, or just sense?

Και τι νόημα έχει η προσωπική έκφραση ενός καλλιτέχνη, ενός δημιουργού ||meaning|||personal|expression||artist||creator What's the point of the self-expression of an artist, a creator

αν δεν αντανακλάται στο έργο του ||is reflected||work| if it's not reflected in his work

και η αντίληψη της κοινότητας για το υψηλό και το κύριο; ||perception||community's perception|||"high"|||main thing and the community's perception for the high and prime?

Ενέχει και πνεύμα ή είναι μόνο διακοσμητική η τέχνη; "Does it contain"||spirit||||decorative||art The art has spirit or is it only meant for decoration?

Είναι αισθητική ή ηθική κατηγορία το υπέροχον κάλλος, |aesthetic||moral|||sublime beauty|"beauty" Is it an aesthetic or a moral category the great beauty,

η ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο; ||||save|| the beauty that will save the world?

Ή μήπως ο κόσμος μόνο σώζει την ομορφιά; |||||saves||beauty Or is it just the world which saves beauty?

Αλλά τότε γιατί να υπάρχει ζωγραφική και να μην υπάρχει τίποτα; ||||"exist"|painting||||| But then why does the paint exists? Why nothing in its place?

Να διεγείρει συνειδήσεις; |"To awaken"|raise awareness To raise consciences?

Ή να μας καθησυχάζει; |||calm us down Or to make us feel more at ease?

Να συντηρεί το κατεστημένο ή να αναιρεί την αντίληψη του κόσμου; |maintain||establishment|||"to challenge"||perception of the world|| Maintain the establishment or countermand the world's perception?

Να είναι μοχλός εκπολιτισμού; ||lever of civilization|cultural advancement lever To be an agent of civilizing?

Ή μήπως είναι εργαλείο χειραγώγησης; |||tool|manipulation Or is it a tool of manipulation?

Να είναι σχεδία διαφυγής; ||escape raft|escape route Is it an escape raft?

Αλλά, μπορεί να σωθεί κανένας μόνος; But is it possible for anyone to save himself?

Ή μήπως κιβωτός της κοινότητας; ||ark||community's Or does the ark belong to the community?

Ποια τέχνη κάνει το ένα, ποια το άλλο; Which art pertains to one, and which to the other?

Ποια εξυπηρετεί και ποιο σκοπό; Τίνος; "Which one"|"serves"||which|purpose|Whose purpose? Which serves which purpose? Whose?

Αλλά ο κόσμος δεν είναι απέναντί μας για να δίνει απαντήσεις. But people don't stand before us to give answers.

Ατυχή μόνο τα ερωτήματά μας και αντανακλά τα σημάδια μας. Unfortunate|||our questions|||reflects||our scars| It echoes only our questions and reflects our scars.

Ωστόσο αυτά τα ερωτήματα είναι πολύτιμα για μας. However|||||valuable|| But still those questions are precious to us.

Από αυτά τα ερωτήματα διαμορφώνουμε την υπόστασή μας. ||||shape||our essence| Through these questions we shape our substance.

Αυτά τα ερωτήματα φωτίζουν το πρόσωπό μας, να λάμψει, να φανεί. |||illuminate||our face|||shine||become apparent These questions illuminate our faces, make it sparkle.

Από αυτά τα ερωτήματα επίσης γεννιούνται τα έργα μας. ||||"also"|are born||works| These questions are also give birth to our work.

Πάνω σε αυτά τα ερωτήματα χτίζονται. |||||are built They are built over them.

Αυτά μας οδηγούν. ||lead us They lead us.

Και αυτά μας ανάγουν όπου θέλουμε να αναχθούμε. |||"lead us"||||"ascend" They are redacting us where we wish to be redacted.

Εμείς είμαστε η απάντηση στα ερωτήματά μας. |||||questions| We are the answer to our questions.

Με τα έργα μας, με τις πράξεις μας, με τη ζωή μας. ||deeds||||actions||||| Through our work, our actions, our life.

Εμείς τη φτιάχνουμε τη ζωή μας. We make our life.

Εμείς φτιάχνουμε αυτό το παράδειγμα. We set the example.

Τι είναι η ζωή μας; Ένα ποίημα είναι. ||||||poem| What is our life? A poem is what it is.

Ένα μάθημα. Επ' αγαθώ ή όχι, εμείς αποφασίζουμε. ||for|for good||||we decide A lesson. Good or bad, we make the call.

Κι αν είναι γύρω μας ή μέσα μας σκοτάδι, ||||||||darkness If darkness is around us or inside us,

το στοιχειώδες μας ζητούμενο είναι η ελευθερία στο φως. |elementary||goal|||freedom||light what we really want is freedom in the light.

Βέβαια, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. |wants|virtue||courage||freedom Of course, freedom needs virtue and boldness.

Θέλει επίσης υπομονή. ||patience Patience is also required.

Να περιμένουμε να έρθει η ώρα της, να ωριμάσει. ||||||||to mature To wait until the right time has come, until it's ripe.

Αλλά είναι στο χέρι μας. |||our hands| But it's in our hands.

Είναι κυρίως στο χέρι μας το να μη χάνουμε από τα μάτια μας το φως. |"mainly"|||||||lose sight of|||||| It's in our hands not to lose the light.

Γιατί πρέπει από κάπου να κρατηθούμε, |||||hold on Because we have something to hold on,

κάπου να πατήσουμε, κάπου να σταθούμε. ||"to step"|||stand still to stand on.

Μέχρι να καταφέρουμε να ρίξουμε μια γέφυρα πάνω από τη δυσκολία "Until"||"we manage"||build||bridge|||| Till we manage to build a bridge above the difficulties

και να διαβούμε μπρος. ||cross|"ahead" and move forward.

Άφησα επίτηδες τελευταία εικόνα, "I left"|on purpose||"image" I left on purpose this image for last,

σαν σύνοψη όλων αυτών που σας είπα, μια επίμονη γρατζουνιά στο σκοτάδι. |summary|||||||persistent|scratch||darkness as a summary of all things I said, a persistent scratch in the darkness.

Μέχρι να το χαράξει, μέχρι να δούμε φως. |||carve out|||| Until it is scratched, until we see the light.

Γιατί στο χέρι μας είναι το μέλλον που θα μοιραστούμε. |||||||||"we will share" Because it's in our hands, the future we will share.

Ευχαριστώ που με ακούσατε. Thanks for listening.

(Χειροκρότημα)