×

We gebruiken cookies om LingQ beter te maken. Als u de website bezoekt, gaat u akkoord met onze cookiebeleid.

image

Een Coquette Vrouw van Carry van Bruggen, Hoofdstuk 22 - 2

Hoofdstuk 22 - 2

Neen -, ze verlangde ook niet in vijandschap met hem te leven, ze zou eerlijk en grootmoedig met hem handelen ten opzichte van het kind, geen valsche munt slaan uit haar positie van ‘verlaten echtgenoote', uit zijn erkend en bewezen ‘overspel' -, maar wel gaf zij er zich met bitterheid rekenschap van, dat hij nu weer - precies als vóór hun huwelijk - een beroep deed op verlichte begrippen, op moderne opvattingen, nadat hij haar al de jaren van hun trouwen de bekrompenste huwelijks-dogmatiek had trachten op te dwingen, omdat zijn mannelijke gemakzucht en aanmatiging zich daarbij het best bevonden. ‘Dat gedonder met dien jongen moet uit zijn' -, ‘hier in mijn huis' -, ‘ik wensch niet belachelijk te worden gemaakt' -, als uit diepten kwamen de kwetsende,smadelijke woorden in haar op, die haar vrijheid hadden gedeukt, haar hoogheid gekrenkt. Nooit had hij zich in oprechte woorden over zijn opvatting van het huwelijk, van hun huwelijk, uitgesproken, zoo vaak zij erop aangedrongen had, dat hij hun rechten, de zijne en de hare omschrijven zou, altijd had hij zich met achteloozen schimp aan dat ‘idiote, nuttelooze theoretiseeren' onttrokken -, in elk conflict was zijn houding het lukraak resultaat van zelfoverschatting, gemakzucht en kleinburgerlijke beduchtheid om opspraak, nimmer van een beginsel of overtuiging geweest -, daaraan en aan niets anders was zij opgeofferd, soms met vlagen van goedgunstigheid of toegeeflijkheid. En nu -, nu behoorde zij plotseling weer ‘modern', verlicht, onbevooroordeeld tegenover huwelijk en scheiding te staan. De klok sloeg twaalf -. Ina schrok op en verbleekte, de toorn trok plotseling uit haar weg en liet haar kil en leeg -, in het volle besef van haar eenzaamheid. De nacht was aangevangen -, er ging geen voetstap meer in de straten -, een zwakke wind voer ritselend door de besneeuwde boomen. Ze moest naar boven gaan en trachten den slaap te vinden naast het leege bed. Zoo zou het morgen toch ook zijn en alle verdere nachten. Een slapte als van hulpeloosheid kwam over haar. Moest zij nu zelf de klok opwinden -, moest zij nu zelf de deur op het nachtslot doen, zelf de hoofdkraan van het gas afsluiten, het vuur inrakelen voor den nacht -, het zolderraam sluiten, Egbert had gisteren nog gezegd, dat er een timmerman bij moest, maar waar woonde een timmerman en wat moest er gedaan worden, het leek alles zoo vreemd en zoo zwaar en alsof ze door die kleine, onnoozele dingen pas tot het rechte besef van haar onverzorgde en onbewaakte eenzaamheid kwam, liet ze het hoofd op de tafel vallen en schreide zachtklaaglijk. Ze bleef zoo liggen -, zonder kracht en lust het hoofd op te heffen -, ze wilde ook niet slapen gaan, zoo maar stil wat blijven suffen, ze streelde met de lippen het ruige, donkere fluweel van het tafelkleed, rook eraan, drukte haar neus erin, alsof ze in die kleine flauwe afleidingen haar gedachten zocht te ontgaan -, maar het baatte niet lang. Ze werd weer geheel wakker en onrustig meteen, ze richtte zich op -, ze wilde nu kalm en verstandig over haar toekomst denken. Voortaan zou ze dus alleen met het kind zijn -, goede vrienden had ze niet -, haar ‘aanbidder' had ze weggestuurd -, haar huwelijk bestond niet langer. Ze zou wel eenzaam, maar ze zou ook heel vrij en heel rustig leven, met het kind. Niet hier in de stad blijven, waar te veel menschen haar kenden, maar ergens in een dorp gaan wonen -, waar de lucht zuiver was en een goede school voor den jongen. En dan werken, natuurlijk werken -, om het kind. En de geheele zorg, de geheele verantwoordelijkheid op zich nemen voor zijn groei, zijn ontwikkeling, zijn toekomst -, daarin ook vrij zijn, zonder inmenging en tegenwerking van buiten -, dat het kind haar liefhebben en vereeren en zich aan haar hechten zou. Dan zou ze misschien de liefde, de vereering, de gehechtheid van anderen -, waaruit zij alleen teleurstelling had geoogst, beter kunnen missen. En als de menschen zagen, dat ze hen missen kon, dan kwamen ze wellicht vanzelf naar haar toe -, zóó ging het altijd, zoo had ze het ervaren, het vanavond nog van Rudolf gezien. En als Egbert bemerkte, dat ze ook nu nog edel en grootmoedig wilde zijn, dat zij voor het eigen onderhoud en voor het kind wilde werken, om hem niet te bezwaren, dat zij hem den jongen zou gunnen, dat zij zonder vijandschap tegenover Nesje zou staan -, ertoe meewerken dat zij spoedig scheiden konden en hij met Nesje trouwen -, dan zou hij toch eindelijk wel erkennen dat er iets beters in haar stak, dan hij had gezien. Ze wilde ook geen vrienden meer. Geen mannen, die haar het hof maakten, haar omstrikten met vleierij. Ze zou zich wapenen tegen de bekoring van het avontuurlijke, van het meeslepend-onverwachte -, tegen elke bekoring zou ze zich wapenen. Dan zou ze ook Charley en Hugo wellicht weer terugwinnen. Ze zou vrij en sterk en onbewogen met haar kind aan de hand tusschen de menschen gaan, al haar verheven en edele voornemens zou ze verwezenlijken. Ze had zich opgericht en keek met wijde oogen in de suizende lamp, een nieuwe hoop, die ze uit alle kracht in zichzelf aanblies, deed haar het oogenblik vergeten. Toen werd in de nachtelijke stilte, in het huis van den simpelen muzikant, een zacht gestommel en gekraak door den muur heen hoorbaar -, en Ina begreep dat de oude man was opgestaan en zich in donker op den tast naar de piano begaf. Nog een oogenblik van gespannen wachten, en het spel ving aan, onzeker en zwak, zoo zonder eenige samenhang en vastheid van bedoeling -, als hij die speelde van het heele leven met alle orde en wet en regel afstand gedaan -, en in die tastende, zwakke verwarring zoo eindeloos droefgeestig...., als ze het nooit had vernomen voor nu in dit vreemde uur van middernacht. Werelden van smachtend vragen, zeeën van weemoed braken ineens als naar alle kanten open...., het leven wierp zijn dagelijksche gedaante af en toonde zich in een trillenden, somberen, geheimvollen gloed als van koper -, het landschap van haar eigen toekomst, zooals ze het even te voren had gezien, klaar en koel, met de uren en de jaren als in rij en gelid, alle dingen nuchter en duidelijk als onder kleurloos middaglicht - leek plotseling verwijd, vol duisternissen en geheimen. Alle zekerheid verdween, alle kracht en zelfvertrouwen slonken uit haar weg, haar heele wezen gaf trillend een weerklank als een zware galm, op de muziek, waarin vleermuisvleugels sidderend schenen om te ruischen. Het was zoo zoet en bang, het leek de veege nood en de weeke angst, de eindelooze klaagzang van hemel en aarde tezamen om het dolen in nacht en duistere verlatenheid - in zich te omvatten. Vertwijfeling greep haar beet...., ze voelde het ijdele en waardelooze van voornemen en besluit -, ze beschikte niet over zichzelf en haar eigen toekomst - leven en toekomst had ze uit handen te geven aan datzelfde Onbekende, dat ook in haar werkte en waaraan ze in de bitterste afhankelijkheid overgeleverd was.... Carry van Bruggen, Een coquette vrou

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

Hoofdstuk 22 - 2 Chapter Bölüm 22 - 2 Chapter 22 - 2

Neen -, ze verlangde ook niet in vijandschap met hem te leven, ze zou eerlijk en grootmoedig met hem handelen ten opzichte van het kind, geen valsche munt slaan uit haar positie van ‘verlaten echtgenoote', uit zijn erkend en bewezen ‘overspel' -, maar wel gaf zij er zich met bitterheid rekenschap van, dat hij nu weer - precies als vóór hun huwelijk - een beroep deed op verlichte begrippen, op moderne opvattingen, nadat hij haar al de jaren van hun trouwen de bekrompenste huwelijks-dogmatiek had trachten op te dwingen, omdat zijn mannelijke gemakzucht en aanmatiging zich daarbij het best bevonden. No|she|desired|also|not|in|enmity|with|him|to|live|she|would|honestly|and|generously|with|him|act|with|regard|of|the|child|no|false|coin|striking|from|her|position|of|'abandoned|wife|from|his|acknowledged|and|proven|'adultery|but|indeed|gave|she|herself|herself|with|bitterness|account|of|that|he|now|again|exactly|as|before|their|marriage|a|appeal|made|on|enlightened|concepts|on|modern|views|after|he|her|all|the|years|of|their|marriage|the|narrowest||dogmatics|had|tried|on|to|force|because|his|male|complacency|and|arrogance|himself|in that regard|it|best|found No, she did not wish to live in enmity with him either; she would act honestly and generously towards him regarding the child, not exploiting her position as a 'abandoned spouse', nor his acknowledged and proven 'adultery' - but she bitterly realized that he was now again - just like before their marriage - appealing to enlightened concepts, to modern views, after he had tried to impose the most narrow-minded marital dogma on her all the years of their marriage, because his male laziness and arrogance found that most convenient. ‘Dat gedonder met dien jongen moet uit zijn' -, ‘hier in mijn huis' -, ‘ik wensch niet belachelijk te worden gemaakt' -, als uit diepten kwamen de kwetsende,smadelijke woorden in haar op, die haar vrijheid hadden gedeukt, haar hoogheid gekrenkt. That|nonsense|with|that|boy|must|out|be|here|in|my|house|I|wish|not|ridiculous|to|be|made|as|from|depths|came|the|hurtful|humiliating|words|in|her|upon|that|her|freedom|had|dented|her|dignity|hurt ‘That nonsense with that boy must stop' - ‘here in my house' - ‘I do not wish to be made ridiculous' - from the depths came the hurtful, humiliating words in her, which had dented her freedom, wounded her dignity. Nooit had hij zich in oprechte woorden over zijn opvatting van het huwelijk, van hun huwelijk, uitgesproken, zoo vaak zij erop aangedrongen had, dat hij hun rechten, de zijne en de hare omschrijven zou, altijd had hij zich met achteloozen schimp aan dat ‘idiote, nuttelooze theoretiseeren' onttrokken -, in elk conflict was zijn houding het lukraak resultaat van zelfoverschatting, gemakzucht en kleinburgerlijke beduchtheid om opspraak, nimmer van een beginsel of overtuiging geweest -, daaraan en aan niets anders was zij opgeofferd, soms met vlagen van goedgunstigheid of toegeeflijkheid. Never|had|he|himself|in|sincere|words|about|his|conception|of|the|marriage|of|their|marriage|expressed|so|often|she|on it|had insisted|had|that|he|their|rights|the|his|and|the|hers|would define|would|always|had|he|himself|with|contemptuous|ridicule|to|that|idiotic|useless|theorizing|withdrawn|in|every|conflict|was|his|attitude|the|random|result|of|self-overestimation|laziness|and|petty|fear|of|scandal|never|of|a|principle|or|conviction|been|to that|and|to|nothing|else|was|she|sacrificed|sometimes|with|bursts|of|benevolence|or|indulgence He had never expressed in sincere words his view of marriage, of their marriage, no matter how often she had insisted that he should define their rights, his and hers; he had always evaded that 'idiotic, useless theorizing' with disdainful mockery - in every conflict, his attitude was the random result of self-overestimation, laziness, and petty-bourgeois fear of scandal, never from a principle or conviction - to that and nothing else had she been sacrificed, sometimes with flashes of benevolence or concession. En nu -, nu behoorde zij plotseling weer ‘modern', verlicht, onbevooroordeeld tegenover huwelijk en scheiding te staan. And|now|now|should|she|suddenly|again|'modern'|enlightened|unbiased|towards|marriage|and|divorce|to|stand And now - now she was suddenly expected to be 'modern', enlightened, and unbiased towards marriage and divorce. De klok sloeg twaalf -. The|clock|struck|twelve The clock struck twelve -. Ina schrok op en verbleekte, de toorn trok plotseling uit haar weg en liet haar kil en leeg -, in het volle besef van haar eenzaamheid. Ina|startled|up|and|paled|the|anger|withdrew|suddenly|from|her|path|and|left|her|cold|and|empty|in|the|full|realization|of|her|loneliness Ina startled and turned pale, the anger suddenly left her and left her cold and empty - in full awareness of her loneliness. De nacht was aangevangen -, er ging geen voetstap meer in de straten -, een zwakke wind voer ritselend door de besneeuwde boomen. The|night|was|begun|there|went|no|footsteps|more|in|the|streets|a|weak|wind|blew|rustling|through|the|snow-covered|trees The night had begun - there were no more footsteps in the streets - a weak wind rustled through the snow-covered trees. Ze moest naar boven gaan en trachten den slaap te vinden naast het leege bed. She|had to|up|upstairs|go|and|try|the|sleep|to|find|next to|the|empty|bed She had to go upstairs and try to find sleep next to the empty bed. Zoo zou het morgen toch ook zijn en alle verdere nachten. So|would|it|tomorrow|anyway|also|be|and|all|further|nights So it would be tomorrow and all the following nights. Een slapte als van hulpeloosheid kwam over haar. A|slap|as|of|helplessness|came|over|her A slackness of helplessness came over her. Moest zij nu zelf de klok opwinden -, moest zij nu zelf de deur op het nachtslot doen, zelf de hoofdkraan van het gas afsluiten, het vuur inrakelen voor den nacht -, het zolderraam sluiten, Egbert had gisteren nog gezegd, dat er een timmerman bij moest, maar waar woonde een timmerman en wat moest er gedaan worden, het leek alles zoo vreemd en zoo zwaar en alsof ze door die kleine, onnoozele dingen pas tot het rechte besef van haar onverzorgde en onbewaakte eenzaamheid kwam, liet ze het hoofd op de tafel vallen en schreide zachtklaaglijk. Should|she|now|herself|the|clock|wind|should|she|now|herself|the|door|on|the|night lock|do|herself|the|main valve|of|the|gas|turn off|the|fire|banked|for|the|night|the|attic window|close|Egbert|had|yesterday|still|said|that|there|a|carpenter|by|needed|but|where|lived|a|carpenter|and|what|needed|there|done|be|it|seemed|everything|so|strange|and|so|heavy|and|as if|she|through|those|small|innocent|things|just|to|the|right|realization|of|her|unkempt|and|unguarded|loneliness|came|let|she|her|head|on|the|table|fall|and|cried|softly lamenting Did she now have to wind the clock herself -, did she now have to lock the door herself, turn off the main gas valve herself, stoke the fire for the night -, close the attic window, Egbert had said yesterday that a carpenter needed to come, but where did a carpenter live and what needed to be done, everything seemed so strange and so heavy and as if through those small, innocent things she only just came to the right realization of her unkempt and unguarded loneliness, she let her head fall on the table and wept softly. Ze bleef zoo liggen -, zonder kracht en lust het hoofd op te heffen -, ze wilde ook niet slapen gaan, zoo maar stil wat blijven suffen, ze streelde met de lippen het ruige, donkere fluweel van het tafelkleed, rook eraan, drukte haar neus erin, alsof ze in die kleine flauwe afleidingen haar gedachten zocht te ontgaan -, maar het baatte niet lang. She|remained|so|lying|without|strength|and|desire|her|head|up|to|lift|She|wanted|also|not|sleep|go|so|just|quietly|a little|remain|dozing|She|stroked|with|the|lips|the|coarse|dark|velvet|of|the|tablecloth|smelled|at it|pressed|her|nose|in it|as if|she|in|those|little|silly|distractions|her|thoughts|sought|to|escape|but|it|helped|not|long She lay there like that -, without strength and desire to lift her head -, she also did not want to go to sleep, just staying quietly in a daze, she stroked the rough, dark velvet of the tablecloth with her lips, smelled it, pressed her nose into it, as if she sought to escape her thoughts in those little trivial distractions -, but it did not help for long. Ze werd weer geheel wakker en onrustig meteen, ze richtte zich op -, ze wilde nu kalm en verstandig over haar toekomst denken. She|became|again|completely|awake|and|restless|immediately|she|directed|herself|up|she|wanted|now|calmly|and|wisely|about|her|future|to think She became completely awake and restless immediately, she sat up -, she wanted to think calmly and sensibly about her future. Voortaan zou ze dus alleen met het kind zijn -, goede vrienden had ze niet -, haar ‘aanbidder' had ze weggestuurd -, haar huwelijk bestond niet langer. From now on|would|she|thus|alone|with|the|child|be|good|friends|had|she|not|her|admirer|had|she|sent away|her|marriage|existed|not|longer From now on she would be alone with the child -, she had no good friends -, she had sent away her 'admirer' -, her marriage no longer existed. Ze zou wel eenzaam, maar ze zou ook heel vrij en heel rustig leven, met het kind. She|would|indeed|lonely|but|she|would|also|very|free|and|very|peacefully|live|with|the|child She would live lonely, but she would also live very free and very peacefully, with the child. Niet hier in de stad blijven, waar te veel menschen haar kenden, maar ergens in een dorp gaan wonen -, waar de lucht zuiver was en een goede school voor den jongen. Not|here|in|the|city|to stay|where|too|many|people|her|knew|but|somewhere|in|a|village|to go|to live|where|the|air|clean|was|and|a|good|school|for|the|boy Not staying here in the city, where too many people knew her, but moving to a village - where the air was clean and there was a good school for the boy. En dan werken, natuurlijk werken -, om het kind. And|then|work|of course|work|for|the|child And then work, of course work - for the child. En de geheele zorg, de geheele verantwoordelijkheid op zich nemen voor zijn groei, zijn ontwikkeling, zijn toekomst -, daarin ook vrij zijn, zonder inmenging en tegenwerking van buiten -, dat het kind haar liefhebben en vereeren en zich aan haar hechten zou. And|the|entire|care|the|entire|responsibility|upon|itself|to take|for|its|growth|its|development|its|future|in that|also|free|to be|without|interference|and|opposition|from|outside|that|the|child|her|to love|and|to revere|and|itself|to|her|to attach|would And take on all the care, all the responsibility for his growth, his development, his future - to be free in that as well, without interference and opposition from the outside - so that the child would love her and adore her and become attached to her. Dan zou ze misschien de liefde, de vereering, de gehechtheid van anderen -, waaruit zij alleen teleurstelling had geoogst, beter kunnen missen. Then|would|she|perhaps|the|love|the|admiration|the|attachment|of|others|from which|she|only|disappointment|had|harvested|better|could|miss Then she might be able to miss the love, the adoration, the attachment of others - from which she had only reaped disappointment. En als de menschen zagen, dat ze hen missen kon, dan kwamen ze wellicht vanzelf naar haar toe -, zóó ging het altijd, zoo had ze het ervaren, het vanavond nog van Rudolf gezien. And|if|the|people|saw|that|they|them|could miss|could|then|came|they|perhaps|by themselves|to|her|towards|so|went|it|always|so|had|she|it|experienced|it|tonight|still|from|Rudolf|seen And when people saw that they could miss her, they would perhaps come to her on their own - that was always how it went, she had experienced it, just that evening with Rudolf. En als Egbert bemerkte, dat ze ook nu nog edel en grootmoedig wilde zijn, dat zij voor het eigen onderhoud en voor het kind wilde werken, om hem niet te bezwaren, dat zij hem den jongen zou gunnen, dat zij zonder vijandschap tegenover Nesje zou staan -, ertoe meewerken dat zij spoedig scheiden konden en hij met Nesje trouwen -, dan zou hij toch eindelijk wel erkennen dat er iets beters in haar stak, dan hij had gezien. And|if|Egbert|noticed|that|she|also|now|still|noble|and|magnanimous|wanted|to be|that|she||||maintenance|and|||||||||||that||||||to allow|||||||||||||||||he||||||||||||||||||||had|seen And when Egbert noticed that she still wanted to be noble and generous, that she wanted to work for her own maintenance and for the child, so as not to burden him, that she would allow him to have the young one, that she would stand without hostility towards Nesje - to cooperate so that they could soon separate and he could marry Nesje - then he would finally recognize that there was something better in her than he had seen. Ze wilde ook geen vrienden meer. She|wanted|also|no|friends|anymore She also did not want any friends anymore. Geen mannen, die haar het hof maakten, haar omstrikten met vleierij. No|men|who|her|the|court|made|her|surrounded|with|flattery No men who courted her, who ensnared her with flattery. Ze zou zich wapenen tegen de bekoring van het avontuurlijke, van het meeslepend-onverwachte -, tegen elke bekoring zou ze zich wapenen. She|would|herself|arm|against|the|temptation|of|the|adventurous|of|the|captivating||against|every|temptation|would|she|herself|arm She would arm herself against the temptation of the adventurous, of the captivating-unexpected - she would arm herself against every temptation. Dan zou ze ook Charley en Hugo wellicht weer terugwinnen. Then|would|she|also|Charley|and|Hugo|perhaps|again|win back Then she might also win back Charley and Hugo. Ze zou vrij en sterk en onbewogen met haar kind aan de hand tusschen de menschen gaan, al haar verheven en edele voornemens zou ze verwezenlijken. She|would|freely|and|strongly|and|unperturbed|with|her|child|at|the|hand|among|the|people|walk|all|her|elevated|and|noble|intentions|would|she|realize She would walk freely and strong and unperturbed with her child in hand among the people, realizing all her elevated and noble intentions. Ze had zich opgericht en keek met wijde oogen in de suizende lamp, een nieuwe hoop, die ze uit alle kracht in zichzelf aanblies, deed haar het oogenblik vergeten. She|had|herself|straightened up|and|looked|with|wide|eyes|into|the|buzzing|lamp|a|new|hope|that|she|from|all|strength|in|herself|breathed into|made|her|the|moment|forget She had straightened up and looked with wide eyes into the buzzing lamp, a new hope, which she breathed into herself with all her strength, made her forget the moment. Toen werd in de nachtelijke stilte, in het huis van den simpelen muzikant, een zacht gestommel en gekraak door den muur heen hoorbaar -, en Ina begreep dat de oude man was opgestaan en zich in donker op den tast naar de piano begaf. Then|was|in|the|nocturnal|silence|in|the|house|of|the|simple|musician|a|soft|shuffling|and|creaking|through|the|wall|through|audible|and|Ina|understood|that|the|old|man|had|gotten up|and|himself|in|darkness|by|the|feel|towards|the|piano|made his way Then, in the night silence, in the house of the simple musician, a soft rustling and cracking was audible through the wall - and Ina understood that the old man had gotten up and was feeling his way in the dark to the piano. Nog een oogenblik van gespannen wachten, en het spel ving aan, onzeker en zwak, zoo zonder eenige samenhang en vastheid van bedoeling -, als hij die speelde van het heele leven met alle orde en wet en regel afstand gedaan -, en in die tastende, zwakke verwarring zoo eindeloos droefgeestig...., als ze het nooit had vernomen voor nu in dit vreemde uur van middernacht. Just|a|moment|of|tense|waiting|and|the|game|began|on|uncertain|and|weak|so|without||coherence|and|firmness|of|intention|as|he|who|played|of|the|whole|life|with|all|order|and|law|and|rule|distance|done|and|in|that|groping|weak|confusion|so|endlessly|melancholy|as|she|it|never|had|heard|before|now|in|this|strange|hour|of|midnight Another moment of tense waiting, and the playing began, uncertain and weak, without any coherence and firmness of intention - as if he who played had renounced all order and law and rule of the whole life - and in that groping, weak confusion so endlessly mournful...., as if she had never heard it before now in this strange hour of midnight. Werelden van smachtend vragen, zeeën van weemoed braken ineens als naar alle kanten open...., het leven wierp zijn dagelijksche gedaante af en toonde zich in een trillenden, somberen, geheimvollen gloed als van koper -, het landschap van haar eigen toekomst, zooals ze het even te voren had gezien, klaar en koel, met de uren en de jaren als in rij en gelid, alle dingen nuchter en duidelijk als onder kleurloos middaglicht - leek plotseling verwijd, vol duisternissen en geheimen. Worlds|of|yearning|questions|seas|of|melancholy|broke|suddenly|as|in|all|directions|open|the|life|cast|its|daily|form|off|and|revealed|itself|in|a|trembling|somber|mysterious|glow|like|of|copper|the|landscape|of|her|own|future|as|she|it|just|too|before|had|seen|clear|and|cool|with|the|hours|and|the|years|as|in|row|and|file|all|things|sober|and|clear|as|under|colorless|midday light|seemed|suddenly|distant|full|darkness|and|secrets Worlds of yearning questions, seas of melancholy suddenly broke open in all directions...., life shed its daily form and revealed itself in a trembling, somber, mysterious glow like copper - the landscape of her own future, as she had seen it just before, clear and cool, with the hours and the years lined up in rows, all things sober and clear as under colorless midday light - suddenly seemed to widen, full of darkness and secrets. Alle zekerheid verdween, alle kracht en zelfvertrouwen slonken uit haar weg, haar heele wezen gaf trillend een weerklank als een zware galm, op de muziek, waarin vleermuisvleugels sidderend schenen om te ruischen. All|certainty|disappeared|all|strength|and|self-confidence|dwindled|from|her|||whole|being|gave|trembling|a|resonance|like|a|heavy|echo|to|the|music|in which|bat wings|trembling|seemed|to||rustle All certainty disappeared, all strength and self-confidence faded away from her, her whole being trembled in resonance like a heavy echo, to the music, in which bat wings seemed to quiver and rustle. Het was zoo zoet en bang, het leek de veege nood en de weeke angst, de eindelooze klaagzang van hemel en aarde tezamen om het dolen in nacht en duistere verlatenheid - in zich te omvatten. It|was|so|sweet|and|fearful|it|seemed|the|empty|need|and|the|weak|fear|the|endless|lamentation|of|heaven|and|earth|together|for|the|wandering|in|night|and|dark|desolation|in|itself|to|encompass It was so sweet and fearful, it seemed the sweeping need and the tender fear, the endless lament of heaven and earth together to encompass the wandering in night and dark desolation. Vertwijfeling greep haar beet...., ze voelde het ijdele en waardelooze van voornemen en besluit -, ze beschikte niet over zichzelf en haar eigen toekomst - leven en toekomst had ze uit handen te geven aan datzelfde Onbekende, dat ook in haar werkte en waaraan ze in de bitterste afhankelijkheid overgeleverd was.... Carry van Bruggen, Een coquette vrou despair|seized|her|caught|she|felt|the|vain|and|worthless|of|intention|and|decision|she|had control|not|over|herself|and|her|own|future|life|and|future|had|she|from|hands|to|give|to|that same|Unknown|that|also|in|her|worked|and|to which|she|in|the|bitterest|dependency|surrendered|was|||Bridges|||woman Despair seized her...., she felt the vain and worthless nature of intention and decision - she did not have control over herself and her own future - life and future she had to surrender to that same Unknown, which also worked within her and to which she was delivered in the bitterest dependency.... Carry van Bruggen, A coquette woman.

SENT_CWT:AFkKFwvL=8.3 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=5.34 en:AFkKFwvL openai.2025-01-22 ai_request(all=41 err=0.00%) translation(all=34 err=0.00%) cwt(all=1155 err=5.97%)