×

We gebruiken cookies om LingQ beter te maken. Als u de website bezoekt, gaat u akkoord met onze cookiebeleid.

Begin nu met het leren van deze les
image

DE KLEINE ZIELEN [tweede deel], Hoofdstuk 16

Hoofdstuk 16

Constance was op een morgen in hare slaapkamer bezig met allerlei na te zien, toen de meid haar kwam zeggen:

- Mevrouw, daar is mevrouw Van Saetzema...

Constance's wimpers trilden, hare lippen trokken dun. Zij had gaarne een voorwendsel gezocht, niet thuis gegeven, maar zij wilde het niet doen voor de meid.

- Goed, Truitje, laat mevrouw boven...

Adolfine, luidruchtig, vroolijk doende, kwam de trap op.

- Zoo dag, Constance, hoe gaat het toch... We zien je bijna nooit meer. Zeg, ben je ziek geweest.

- Neen.

- Je ziet er slecht uit... Waarom zit je zoo in den donker?

- Donker...

- Ja, IK zoû het benauwd krijgen in zoo een licht... Maar het is waar, het zijn die boomen hierover... die maken het zoo donker... Je hebt toch een somber huis, hoor... Je man en je jongen zijn nog niet terug...

- Neen...

- Zeg, waarom ben je niet met ze meê...

- Om geen bizondere reden...

- Het zijn stijve menschen, geloof ik, die twee ouwe-lui van je man, hè... Wat doe je toch...

- Ik ruim mijn kast op.

- Je moest liever eens gaan wandelen: je ziet zoo bleek.

- Mijn gezondheid is toch heel goed.

- Ik kom je vragen of je overmorgen op een diner bij me komt. Maar je moet je mooi maken. Veertien menschen. Mijn eerste diner. Nog een zomerdiner. We hebben zoo vreeslijk veel kennissen. Ik begin altijd met mijn diners heel vroeg. Zie je, het is bij mij maar gewoon. Maar gezellig. Bertha begint niet vóór Januari. Maar die meet alles zoo af. Ik hoû er van de dingen royaal te doen. Dus dat is afgesproken, niet waar?

- Het spijt mij, Adolfine, maar hoewel ik je invitatie heel lief vind, zal ik niet kunnen komen.

- Waarom niet?

- Ik ken je kennissen niet... En ik heb geen pleizier in uitgaan.

- Zoo, vroeg Adolfine gepiqueerd. Mijn kennissen zijn je zeker niet chic genoeg, hé? Laat mij je anders zeggen, dat ik heb: de Hijdrechts, de Erkenbouts...

- Ik zeg niets van je kennissen, maar ik heb geen pleizier in diners.

- En je geeft ze zelf.

- Ik?

- Ja, en verleden nog heb ik het zelf gezien.

- Ik geef geen diners. Ik heb nu en dan Van Vreeswijck ten eten.

- Ten eten... met roze kaarsjes?

- Met roze kaarsjes.

- Nu goed dan, als je niet komen wilt. Ieder is vrij te doen wat hij wil...

- Gelukkig!

- Je bent uit je humeur, hè? - Volstrekt niet...

- Is dat alles omdat onze jongens hebben gevochten... Sedert dien tijd heb je een anderen toon tegen me. Dat heb ik heel goed gemerkt. Maar dat jongens vechten... kan IK niet helpen.

Constance zweeg, maar hare donkere oogen beefden.

- Om de jongens dus? drong Adolfine.

- Adolfine, laat ons liever niet spreken over dingen, die ons misschien tot woorden kunnen verleiden, waarover we later berouw zouden hebben.

Maar Adolfine was nijdig, omdat Constance bedankt had voor het diner. Hare invitaties waren in de war, en zij had Constance noodig, en tevens vond zij, dat Constance de uitnoodiging niet waardeerde; vond zij Constance pedant... altijd met haar Vreeswijck, die van het Hof...

- Berouw? zeide zij koud. Ik zeg nooit iets waarover ik berouw zoû moeten hebben. Maar ik kan het toch niet helpen, dat ze tegenwoordig in Den Haag zooveel kwaad van ons allen praten...!

En zich opwindende, nerveus en nijdig, wilde zij huilen gaan, om Constance, die zoo onaangenaam was, nu eens goed te doen voelen, dat niet alleen zij, Adolfine, maar dat de heele familie zoo veel verdriet had om Constance... En de tranen kwamen dan ook in haar oogen. Zij perste ze er als uit.

Maar Constance bleef koel.

- Wat voor kwaad? vroeg zij.

- Wat voor kwaad? riep Adolfine, nijdig, woedend, huilende, gekrenkt om de weigering, alle goeds vergetende, dat Constance van Floortje's uitzet gezegd had, hare zuster hatende op dit oogenblik. Wat voor kwaad? Dat jij geen dochter bent van papa...

- Dat ik...

- Dat jij geen dochter bent van papa! gilde Adolfine, zich bij ieder woord opwindende, opschroevende, in hare zich opzettelijk vernijdigende zenuwen. Ze belasteren mama, ze belasteren mama... Ja, ze zeggen, dat jij geen dochter bent van papa...

Constance haalde de schouders op.

- Nu, wat zeg je daarvan?

- Niets...

- Niets, niets? riep Adolfine, buiten zichzelve, dat Constance zoo koel bleef bij zulk een openbaring. Niets? O, maar je bent zeker gewoon, dat de menschen je over de tong halen. Nu, ik niet, hoor. Ik ben altijd in mijn kring, onder mijn kennissen, aan netheid en fatsoenlijkheid gewoon. Vroeger zijn we nooit over de tong gegaan... Van mij hebben ze nooit gezegd, dat ik geen dochter was van papa...

- Wie weet... Misschien komt dat nog... zei Constance, ironisch koel.

- Ja... Het kan jou niet schelen! huilde Adolfine razend. Jij, met je voorname koelte, jij bent zoo pedant, dat je je niets aantrekt. Ik, ik ben zoo niet. Ik ben gevoelig, ik ben heel week... Het doet mij verdriet, dat ze kwaad over ons spreken. Maar ik ben er ook niet aan gewend, zooals jij!

En Adolfine perste al meer en meer de tranen uit de oogen, willende den indruk maken van miskend, niet gewaardeerd, heel gevoelig te zijn, en willende Constance doen voelen, dat het hàre schuld was, en dat nog meer daarenboven hàre schuld was... Constance echter bleef kalm...

Was een enkel ongelukkig woord van haar man voldoende hare zenuwen te doen trillen, haar drift te doen zieden, tegenover haar zuster nu, bleef zij koel en koud, omdat zij na den twist van hare jongens, had afgerekend met Adolfine, haar als verloren, als nooit weêrgevonden beschouwde, en dit gevoel haar een te groote neêrslachtigheid had ingegeven om zich nu op te schroeven tot twist. Overdreef zij...? vroeg zij zichzelve af. En als om een antwoord op die zelfvraag te hebben, lokte zij uit:

- Ik wil wel bekennen, dat ook ik niet zoo aan kwaadspreken gewend was als ik hier word in Den Haag; in Brussel ten minste heeft nog nooit iemand getwijfeld aan de wettige geboorte van mijn kind, maar hier schijnt men - en ook in jouw huis, Adolfine - te meenen, dat hij niet de zoon van mijn man zoû zijn.

- Kan IK helpen... begon Adolfine huilend.

- Neen, je kan niet helpen, ten minste, dat wil ik gelooven. Maar wel had ik gehoopt, dat zoo er van een zuster in je huis gesproken werd op een minder welwillende manier, je voor die zuster partij had gekozen, tegen je kinderen, die misschien niet eens hebben beseft de portée, die hun woorden kunnen hebben... Laat mij uitspreken, Adolfine, ik ben kalm, en kalm wil ik het je zeggen. Je wil spreken; ik liever, had willen zwijgen, maar goed, NU zullen wij spreken... Als Addy zich bij mij vermeten had over jou te spreken, zooals je kinderen wel gedaan moeten hebben over mij, zoû ik hem heel streng hebben behandeld. Ik had de illuzie dat zelfde van jou te kunnen verwachten. Ik dacht, dat er nog tus-schen ons allen was, een familieband, een familiezwak, een familietrots - ik dacht, dat er was tusschen ons een wederzijdsche sympathie, die wel zoo groot was, dat zelfs al was er schijn van waarheid in den laster van de menschen - die sympathie en die trots de belasterde zouden hebben vergoêlijkt, verdedigd, en beschermd... Wat er op mij te zeggen valt, is geen geheim. Het is algemeen bekend, en de straf voor wat ik misdaan heb, draag ik nog altijd met mij rond, en drukt nog altijd op mijn leven. Maar meer dan wat bekend is als een feit, heb ik mij niet te verwijten. Ik tel het niet licht, denk dat niet... Ik zeg alleen: méér dan dat, is er niet. Ik had gedacht, dat je dat ook wist, dat je dat gelooven zoû, ook al had ik het je nooit gezegd. Zoo goed, Adolfine, als ik het kind ben van papa, is Addy de zoon van Van der Welcke. Wat de menschen verder lust hebben te combineeren, gaat mij niet aan. Ik begrijp zelfs niet, waarom ze zooveel uitvinden, daar waar ik ze al zooveel feitelijkheid heb gegeven om te bepraten. Maar dat zulke uitvindingen in je huis, Adolfine, nog het minste geloof kunnen vinden, is mij een groote teleurstelling geweest. Adolfine ziende, dat haar weeke huilbui geen indruk maakte, had gedurende Constance's woorden tijd gehad om rustig te worden, en zeide nu, inwendig razend, maar schijnbaar kalm, nijdig, als op een zusterlijk vermanenden toon: - Dat bij je terugkomst in Den Haag je teleurstellingen wachtten,... was wèl onvermijdelijk.

- Misschien... maar niet deze... als er eenige liefde voor mij geweest was in je.

- Kom, Constance... Het is niet, dat ik niet van je hoû... zie je. Maar het was misschien beter geweest, als je hier niet was terug gekomen.

- Het is nu wel wat laat, Adolfine, om dat te zeggen: ik ben hier nu, en ik blijf. Toen ik nu zes maanden geleden aan mama heb geschreven...

- Mama is moeder.

- Ik dacht, dat jij een zuster was.

- Er zijn nog anderen dan ik.

- Die, hoop ik, meer liefde en toegeeflijkheid voor mij hebben, dan jij.

- Bertha was tegen je komst... Karel ook.

- Ik dank je voor je eerlijkheid... maar nog eens: het is nu te laat. - Gerrit en de anderen tellen niet meê, omdat ze geen menschen zien. Bertha en Karel en ik hebben onze familie, onze kennissen.

- En ik comprometteer jullie in hun oog?

- Je komst heeft dingen opgerakeld, die al lang vergeten waren... Ook weet ik zeker, dat je schoonouders je komst hebben afgekeurd.

- Je weet wel veel... en ik ben zoo blij dat je oprecht bent.

- Ik ben altijd oprecht.

- En onfeilbaar.

- Ik zoû nooit hebben kunnen doen wat jij hebt gedaan, neen.

- Het doet me pleizier, Adolfine, dat je van morgen gekomen bent. En dat we zoo kalm praten.

- Als je in der tijd mij geschreven had, en raad had gevraagd, en niet aan mama alleen, zoû ik je ook kalm mijn opinie hebben gezegd, en je zusterlijk voor je welzijn hebben afgeraden in Den Haag terug te komen, zei Adolfine, met een tint van weemoed. Je bent geheel ongeschikt geworden voor Holland, voor Den Haag, en om terug te komen in onze familie. In je idees, in je huiselijk leven, in de opvoeding van je kind. Alles in je jureert met onze Hollandsche idees, van wat goed, welvoegelijk, fatsoenlijk is. Ik zeg het je niet boos, hoor Constance, ik zeg het je nu ook kalm, heel kalm. Dat is misschien het beste... Zooals je je kleedt... doet geen Hollandsche vrouw van je leeftijd. Zooals je in huis niemand ziet dan een vriend van je man... wordt besproken. De opvoeding, die je je zoon geeft... vindt men al heel liberaal.

- Nog meer?

- Nog meer... Waarom ben je eigenlijk niet in Brussel gebleven? Dat vragen we ons allen af. Wij en al onze kennissen. Verleden sprak Bertha er nog over, dat je haar eenvoudig onmogelijk zoû maken... als je er over dacht, je te pousseeren en je te laten voorstellen, aan het Hof... En ze beweerde beslist, dat ze je nooit zoû vragen op een van haar officieele diners.

- Nog meer?

- Nog meer, nog meer... Wat wil je nog meer? Ik zeg het niet, om je onaangenaam te zijn, Constance: ik zeg het, omdat ik van je hoû, en je verdere teleurstellingen wil besparen. Denk je, dat het voor Bertha en mij pleizierig is, als onze kennissen zóó over onze familie praten, als ze tegenwoordig doen. En dat ze dat doen, is jouw schuld.

Constance's handen trilden, en om ze een houding te geven, vouwde zij de kanten op, die op tafel lagen. - Is dat echte Brusselsche? vroeg Adolfine, als argeloos.

- Ja...

- Waar haal je toch zooveel geld vandaan, Constance, om aan die dingen te verdoen?

- Van mijn amants, zei Constance.

- Wat?? vroeg Adolfine verschrikt.

Constance lachte zenuwachtig.

- Van al mijn amants, zeg ik je.

- Ach kom, zeg toch niet zulke dingen, zelfs niet uit aardigheid. Ik dacht, dat die kant imitatie was.

- Ja maar, je hebt niets geen verstand van kant, heb je wel? antwoordde Constance doodkalm. En van brillanten ook niet? En heelemaal, om je te kleeden... daar heb je geen verstand van, wel? Ik vind soms, dat je er wat burgerlijk uitziet, Adolfine. Misschien is dat Hollandsch degelijk, maar IK vind het burgerlijk... En aan den anderen kant moest je niet zulke prutsige, schijnbaar elegante dingen koopen... En om je huis te arrangeeren, daar heb je ook niet veel idee van, wel?... Als je eenigszins mijn smaak begreep, zoû ik je wel willen helpen om je salon te veranderen. Maar dan moest je eerst die horrible antimacassars en die steenen hondjes en aapjes wegdoen. Toe, doe dat toch eens. En een rustiger tapijt nemen... Met zoo een diner, Adolfine, heb je daar geen moeite meê... Bertha doet die dingen meer als vrouw van de wereld, geloof ik, niet waar? Zoo, komen de Erkenbouts bij je...? Ik dacht, dat je meer in de côterie was van Bruis, de Telefoon. Maar het is waar, je HEBT geen côterie. Je hebt zoo een beetje van alles... Curieus toch, dat onze oude kennissen van vroeger - ons hofkliekje, zal ik maar zeggen - zoo heelemaal niet meer bij je komen. Hoe komt dat toch... Ja, je moet wel je salon wat boeiend maken, om de menschen lang te blijven trekken... Ach, ik geloof, eigenlijk hoû je niet van menschen-zien. Het gaat je zoo lastig af... Je bent meer een goeie moeder voor je kinderen, hoewel ik je meisjes, tenminste Floortje en Caroline, wat schreeuwerig vind, en je jongens, die schijn je maar onmogelijk wat te kunnen ontbolsteren. Nu maar, ALS ik je eens van dienst kan zijn... als je dien salon wilt veranderen, zeg het mij dan maar, en laten we dan een dag afspreken...

Adolfine had ademloos toegehoord, hare ooren niet kunnende gelooven. Was ze gek geworden, Constance?

Zij stond trillende op, terwijl Constance - schijnbaar rustig - voortging de kanten te vouwen.

- Je bent een valsch creatuur! siste zij, razende, zoo gekrenkt in al, wat hare ijdelheid uitmaakte, dat zij zich niet meer beheerschen kon.

- Waarom? vroeg Constance koel. Ik ben misschien wel maanden lang valsch geweest, met de gedachte om je te winnen - en daarom heb ik me voor je kasten uitgeput in waardeerende bewondering, om Floortjes uitzet mooi te vinden - maar nu ik toch weet, dat je zooveel en zusterlijk van mij houdt, nu wij eens zusterlijk hebben gesproken over en weêr, elkaâr hebben geraden en onze opinie gezegd, vind ik het onnoodig meer valsch te zijn, en uit ik liever mijn zusterlijkheid OOK in de oprechtste oprechtheid.

- Vondt je Floortjes uitzet dan niet mooi? vroeg Adolfine, woedend.

Maar Constance werd hare stil trillende zenuwen meester.

- Adolfine, zeide zij hoog. Laat ons, bid ik je, dit gesprek eindigen. Het moet je totaal niet kunnen schelen, of IK , je verachte zuster, iets in of om je, mooi of leelijk vind. Er zijn wat nijdige, hatelijke woorden tusschen ons gevallen, en wij zien elkaâr in de zielen. Sympathie heb je niet voor mij, toegeeflijkheid, vergevensgezindheid, ook niet - nooit gehad; terwijl ik dacht, dat je ze wèl voor mij had, en terwijl ik heb geprobeerd in je een zuster terug te vinden. Dat heeft niet mogen zijn, en dat is alles. Verder is er niets. Laat ons dit gesprek eindigen, en laat ons, niet waar, als wij elkaâr zien bij mama, of waar ook, doen of er geen woorden tusschen ons zijn gevallen. Dat is het eenige wat ik je vraag.

Zij drukte op de bel; bijna oogenblikkelijk verscheen de meid, terwijl Adolfine Constance aan bleef kijken, haar lippen al zwellende van het venijn der woorden, die zij op ze voelde wellen.

- Ik heb gebeld om mevrouw uit te laten, Truitje, zeide Constance kalm.

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

Hoofdstuk 16 Chapter Bölüm 16 Chapter 16

Constance was op een morgen in hare slaapkamer bezig met allerlei na te zien, toen de meid haar kwam zeggen: Constance|was|on|a|morning|in|her|bedroom|busy|with|all sorts of|to||check|when|the|maid|her|came|to say Constance was busy checking various things in her bedroom one morning when the maid came to tell her:

- Mevrouw, daar is mevrouw Van Saetzema... Madam|there|is|Mrs|Van|Saetzema - Madam, Mrs. Van Saetzema is here...

Constance's wimpers trilden, hare lippen trokken dun. Constance|eyelashes|trembled|her|lips|pulled|thin Constance's eyelashes trembled, her lips thinned. Zij had gaarne een voorwendsel gezocht, niet thuis gegeven, maar zij wilde het niet doen voor de meid. She|had|gladly|a|pretext|sought|not|at home|given|but|she|wanted|it|not|to do|for|the|maid She would have liked to find a pretext, not to be home, but she didn't want to do it for the maid.

- Goed, Truitje, laat mevrouw boven... Good|Truitje|let|lady|upstairs - Alright, Truitje, let the lady upstairs...

Adolfine, luidruchtig, vroolijk doende, kwam de trap op. Adolfine|noisy|cheerfully|doing|came|the|stairs|up Adolfine, making a lot of noise and being cheerful, came up the stairs.

- Zoo dag, Constance, hoe gaat het toch...       We zien je bijna nooit meer. So|day|Constance|how|goes|it|still|We|see|you|almost|never|anymore - So hello, Constance, how are you doing... We hardly see you anymore. Zeg, ben je ziek geweest. Say|are|you|sick|been Say, have you been sick.

- Neen. No - No.

- Je ziet er slecht uit... Waarom zit je zoo in den donker? You|look|there|bad|out|Why|are sitting|you|so|in|the|dark - You look bad... Why are you sitting in the dark like this?

- Donker... Dark - Dark...

- Ja, IK zoû het benauwd krijgen in zoo een licht... Maar het is waar, het zijn die boomen hierover... die maken het zoo donker... Je hebt toch een somber huis, hoor... Je man en je jongen zijn nog niet terug... Yes|I|would|it|suffocated|get|in|such|a|light|But|it|is|true|it|are|those|trees|over here|that|make|it|so|dark|Your|have|still|a|gloomy|house|you know|Your|husband|and|your|boy|are|not yet||back - Yes, I would feel suffocated in such light... But it's true, it's those trees above... that make it so dark... You have quite a gloomy house, you know... Your husband and your boy are not back yet...

- Neen... No - No...

- Zeg, waarom ben je niet met ze meê... Say|why|are|you|not|with|them|along - Say, why aren't you with them...

- Om geen bizondere reden... To|no|special|reason - For no particular reason...

- Het zijn stijve menschen, geloof ik, die twee ouwe-lui van je man, hè... Wat doe je toch... It|are|stiff|people|believe|I|those|two|||of|your|husband|right|What|do|you|anyway - They are stiff people, I believe, those two old folks of your husband, huh... What are you doing...?

- Ik ruim mijn kast op. I|clean|my|closet|up - I'm cleaning out my closet.

- Je moest liever eens gaan wandelen: je ziet zoo bleek. You|should|rather|once|go|walking|you|look|so|pale - You should rather go for a walk: you look so pale.

- Mijn gezondheid is toch heel goed. My|health|is|still|very|good - My health is actually very good.

- Ik kom je vragen of je overmorgen op een diner bij me komt. I|will come|you|to ask|if|you|the day after tomorrow|to|a|dinner|at|me|will come - I'm going to ask you if you can come to a dinner at my place the day after tomorrow. Maar je moet je mooi maken. But|you|must|you|beautiful|make But you need to dress up. Veertien menschen. Fourteen|people Fourteen people. Mijn eerste diner. My|first|dinner My first dinner. Nog een zomerdiner. Another|a|summer dinner Another summer dinner. We hebben zoo vreeslijk veel kennissen. We|have|so|terribly|many|acquaintances We have so many acquaintances. Ik begin altijd met mijn diners heel vroeg. I|start|always|with|my|dinners|very|early I always start my dinners very early. Zie je, het is bij mij maar gewoon. See|you|it|is|at|me|just|ordinary You see, it's just normal for me. Maar gezellig. But|cozy But cozy. Bertha begint niet vóór Januari. Bertha|starts|not|before|January Bertha doesn't start until January. Maar die meet alles zoo af. But|that|measures|everything|so|accurately But she measures everything so precisely. Ik hoû er van de dingen royaal te doen. I|love|it|to|the|things|generously|to|do I love to do things generously. Dus dat is afgesproken, niet waar? So|that|is|agreed|not|true So that's agreed, isn't it?

- Het spijt mij, Adolfine, maar hoewel ik je invitatie heel lief vind, zal ik niet kunnen komen. It|regrets|me|Adolfine|but|although|I|your|invitation|very|sweet|find|will|I|not|be able to|come - I'm sorry, Adolfine, but although I find your invitation very sweet, I won't be able to come.

- Waarom niet? Why|not - Why not?

- Ik ken je kennissen niet... En ik heb geen pleizier in uitgaan. I|know|your|acquaintances|not|And|I|have|no|pleasure|in|going out - I don't know your acquaintances... And I don't enjoy going out.

- Zoo, vroeg Adolfine gepiqueerd. Zoo|asked|Adolfine|piqued - So, Adolfine asked, piqued. Mijn kennissen zijn je zeker niet chic genoeg, hé? My|acquaintances|are|you|certainly|not|stylish|enough|right My acquaintances are certainly not chic enough for you, right? Laat mij je anders zeggen, dat ik heb: de Hijdrechts, de Erkenbouts... Let|me|you|otherwise|say|that|I|have|the|Hijdrechts|the|Erkenbouts Let me tell you otherwise, that I have: the Hijdrechts, the Erkenbouts...

- Ik zeg niets van je kennissen, maar ik heb geen pleizier in diners. I|say|nothing|about|your||but|I|have|no|pleasure|in|dinners - I'm not saying anything about your acquaintances, but I don't enjoy dinners.

- En je geeft ze zelf. And|you|give|them|yourself - And you give them yourself.

- Ik? I - Me?

- Ja, en verleden nog heb ik het zelf gezien. Yes|and|past|still|I have|I|it|myself|seen - Yes, and just the other day I saw it myself.

- Ik geef geen diners. I|give|no|dinners - I don't host dinners. Ik heb nu en dan Van Vreeswijck ten eten. I|have|now|and|then|Van|Vreeswijck|for|food I have Van Vreeswijck for dinner now and then.

- Ten eten... met roze kaarsjes? Ten|eat|with|pink|candles - For dinner... with pink candles?

- Met roze kaarsjes. With|pink|candles - With pink candles.

- Nu goed dan, als je niet komen wilt. Now|good|then|if|you|not|come|want - Well then, if you don't want to come. Ieder is vrij te doen wat hij wil... Everyone|is|free|to|do|what|he|wants Everyone is free to do what they want...

- Gelukkig! Happy - Luckily!

- Je bent uit je humeur, hè? You|are|out|your|mood|right - You're in a mood, aren't you? - Volstrekt niet... completely|not - Not at all...

- Is dat alles omdat onze jongens hebben gevochten... Sedert dien tijd heb je een anderen toon tegen me. Is|that|everything|because|our|boys|have|fought|Since|that|time|have|you|a|different|tone|against|me - Is that all because our boys fought... Since that time you have had a different tone towards me. Dat heb ik heel goed gemerkt. That|have|I|very|well|noticed I have noticed that very well. Maar dat jongens vechten... kan IK niet helpen. But|that|boys|fight|can|I|not|help But that boys fight... I cannot help.

Constance zweeg, maar hare donkere oogen beefden. Constance|was silent|but|her|dark|eyes|trembled Constance was silent, but her dark eyes trembled.

- Om de jongens dus? To|the|boys|then - So about the boys? drong Adolfine. urged| Adolfine insisted.

- Adolfine, laat ons liever niet spreken over dingen, die ons misschien tot woorden kunnen verleiden, waarover we later berouw zouden hebben. Adolfine|let|us|rather|not|speak|about|things|that|us|perhaps|to|words|might|tempt|about which|we|later|regret|would|have - Adolfine, let's rather not talk about things that might tempt us to say words we would later regret.

Maar Adolfine was nijdig, omdat Constance bedankt had voor het diner. But|Adolfine|was|angry|because|Constance|thanked|had|for|the|dinner But Adolfine was angry because Constance had declined the dinner invitation. Hare invitaties waren in de war, en zij had Constance noodig, en tevens vond zij, dat Constance de uitnoodiging niet waardeerde; vond zij Constance pedant... altijd met haar Vreeswijck, die van het Hof... Her|invitations|were|in|the|disarray|and|she|needed|Constance|necessary|and|at the same time|found|she|that|Constance|the|invitation|not|appreciated|found|she|Constance|pretentious|always|with|her|Vreeswijck|who|from|the|court Her invitations were confused, and she needed Constance, and at the same time, she felt that Constance did not appreciate the invitation; she found Constance pretentious... always with her Vreeswijck, who was from the Court...

- Berouw? Regret - Regret? zeide zij koud. said|she|cold she said coldly. Ik zeg nooit iets waarover ik berouw zoû moeten hebben. I|say|never|anything|about which|I|regret|should|must|have I never say anything that I would have to regret. Maar ik kan het toch niet helpen, dat ze tegenwoordig in Den Haag zooveel kwaad van ons allen praten...! But|I|can|it|anyway|not|help|that|they|nowadays|in||||bad|about|us|all|talk But I can't help it that they talk so much bad about all of us in The Hague these days...!

En zich opwindende, nerveus en nijdig, wilde zij huilen gaan, om Constance, die zoo onaangenaam was, nu eens goed te doen voelen,       dat niet alleen zij, Adolfine, maar dat de heele familie zoo veel verdriet had om Constance... En de tranen kwamen dan ook in haar oogen. And|herself|exciting|nervous|and|angry|wanted|she|to cry|to go|for|Constance|who|so|unpleasant|was|now|once|well|to|make|feel|that|not|only|she|Adolfine|but|that|the|whole|family|so|much|sorrow|had|for|Constance|And|the|tears|came|then|also|in|her|eyes And getting worked up, nervous and angry, she wanted to cry, to make Constance, who was so unpleasant, really feel that not only she, Adolfine, but the whole family was so sad about Constance... And the tears came to her eyes. Zij perste ze er als uit. She|squeezed|them|out|as|if She squeezed them out.

Maar Constance bleef koel. But|Constance|remained|cool But Constance remained cool.

- Wat voor kwaad? What|kind of|evil - What kind of evil? vroeg zij. asked|she she asked.

- Wat voor kwaad? What|kind of|evil - What kind of evil? riep Adolfine, nijdig, woedend, huilende, gekrenkt om de weigering, alle goeds vergetende, dat Constance van Floortje's uitzet gezegd had, hare zuster hatende op dit oogenblik. shouted|Adolfine|annoyed|furious|crying|hurt|about|the|refusal|all|good|forgetting|that|Constance|of|Floortje's|dowry|had said|had|her|sister|hating|at|this|moment Adolfine shouted, angrily, furiously, crying, hurt by the refusal, forgetting all the good that Constance had said about Floortje's dowry, hating her sister at this moment. Wat voor kwaad? What|kind of|evil What kind of evil? Dat jij geen dochter bent van papa... That|you|no|daughter|are|of|dad That you are not daddy's daughter...

- Dat ik... That|I - That I...

- Dat jij geen dochter bent van papa! That|you|no|daughter|are|of|dad - That you are not daddy's daughter! gilde Adolfine, zich bij ieder woord opwindende, opschroevende, in hare zich opzettelijk vernijdigende zenuwen. screamed|Adolfine|herself|at|every|word|exciting|escalating|in|her|herself|intentionally|vengeful|nerves gilded Adolfine, getting excited with every word, escalating, in her deliberately hurt nerves. Ze belasteren mama, ze belasteren mama... Ja, ze zeggen, dat jij geen dochter bent van papa... They|slander|mom|they|||||say|that|you|no|daughter|are|of|dad They slander mom, they slander mom... Yes, they say that you are not dad's daughter...

Constance haalde de schouders op. Constance|shrugged|the|shoulders|up Constance shrugged her shoulders.

- Nu, wat zeg je daarvan? Now|what|do you say|you|about that - Well, what do you say to that?

- Niets... Nothing - Nothing...

- Niets, niets? Nothing|nothing - Nothing, nothing? riep Adolfine, buiten zichzelve, dat Constance zoo koel bleef bij zulk een openbaring. shouted|Adolfine|outside|herself|that|Constance|so|cool|remained|at|such|a|revelation Adolfine exclaimed, beside herself, that Constance remained so calm at such a revelation. Niets? Nothing Nothing? O, maar je bent zeker gewoon, dat de menschen je over de tong halen. Oh|but|you|are|surely|used to|that|the|people|you|over|the|tongue|gossip Oh, but you are certainly used to people gossiping about you. Nu, ik niet, hoor. Now|I|not|you know Well, I'm not, you know. Ik ben altijd in mijn       kring, onder mijn kennissen, aan netheid en fatsoenlijkheid gewoon. I|am|always|in|my|circle|among|my|acquaintances|to|cleanliness|and|decency|used I am always in my circle, among my acquaintances, accustomed to cleanliness and decency. Vroeger zijn we nooit over de tong gegaan... Van mij hebben ze nooit gezegd, dat ik geen dochter was van papa... In the past|were|we|never|about|the|tongue|gone|From|me|have|they|never|said|that|I|no|daughter|was|of|dad In the past, we were never gossiped about... They never said that I wasn't my father's daughter...

- Wie weet... Misschien komt dat nog... zei Constance, ironisch koel. Who|knows|Maybe|comes|that|still|said|Constance|ironically|cool - Who knows... Maybe that will still happen... said Constance, ironically cool.

- Ja... Het kan jou niet schelen! Yes|it|can|you|not|care - Yes... You don't care! huilde Adolfine razend. cried|Adolfine|furious Adolfine cried out furiously. Jij, met je voorname koelte, jij bent zoo pedant, dat je je niets aantrekt. You|with|your|noble|coolness|you|are|so|arrogant|that|you|your|nothing|cares You, with your noble coolness, you are so pretentious that you don't care about anything. Ik, ik ben zoo niet. I|I|am|so|not I, I am not like that. Ik ben gevoelig, ik ben heel week... Het doet mij verdriet, dat ze kwaad over ons spreken. I|am|sensitive|I|am|very|weak|It|causes|me|sadness|that|they|badly|about|us|speak I am sensitive, I am very weak... It makes me sad that they speak badly of us. Maar ik ben er ook niet aan gewend, zooals jij! But|I|am|there|also|not|to|used|as|you But I am not used to it, like you are!

En Adolfine perste al meer en meer de tranen uit de oogen, willende den indruk maken van miskend, niet gewaardeerd, heel gevoelig te zijn, en willende Constance doen voelen, dat het hàre schuld was, en dat nog meer daarenboven hàre schuld was... Constance echter bleef kalm... And|Adolfine|squeezed|already|more|and|more|the|tears|from|the|eyes|wanting|the|impression|to make|of|misunderstood|not|appreciated|very|sensitive|to|be|and|wanting|Constance|to make|feel|that|it|her|fault|was|and|that|even|more|moreover|her|fault|was|Constance|however|remained| And Adolfine was squeezing more and more tears from her eyes, wanting to make the impression of being misunderstood, unappreciated, very sensitive, and wanting Constance to feel that it was her fault, and that even more so it was her fault... Constance, however, remained calm...

Was een enkel ongelukkig woord van haar man voldoende hare zenuwen te doen trillen, haar drift te doen zieden, tegenover haar zuster nu, bleef zij koel en koud, omdat zij na den twist van hare jongens, had afgerekend met Adolfine, haar als verloren, als nooit weêrgevonden beschouwde, en dit gevoel haar een te groote neêrslachtigheid had ingegeven om zich nu op te schroeven tot twist. Was|a|single|unfortunate|word|from|her|husband|sufficient|her|nerves|to|make|tremble|her|anger|to|make|boil|towards|her|sister|now|remained|she|cool|and|cold|because|she|after|the|quarrel|of|her|boys|had|settled|with|Adolfine|her|as|lost|as|never|found again|considered|and|this|feeling|her|a|too|great|dejection|had|given|to|herself|now|up|to|raise|to|quarrel Was a single unfortunate word from her husband enough to make her nerves tremble, her anger boil, in front of her sister now, she remained cool and cold, because after the quarrel with her boys, she had settled with Adolfine, considered her lost, as never to be found again, and this feeling had given her too great a despondency to now escalate into conflict. Overdreef zij...? Did exaggerate|she Did she exaggerate...? vroeg zij zichzelve af. asked|she|herself|to herself she wondered to herself. En als om een antwoord op die zelfvraag te hebben, lokte zij uit: And|if|to|an|answer|to|that|self-question|to|have|provoked|she|out And as if to have an answer to that self-question, she provoked:

- Ik wil wel bekennen, dat ook ik niet zoo aan kwaadspreken gewend was als ik hier word in Den Haag; in Brussel ten minste heeft nog nooit iemand getwijfeld aan de wettige geboorte van mijn kind, maar hier schijnt men - en ook in jouw huis, Adolfine - te meenen, dat hij niet de zoon van mijn man zoû zijn. I|want|indeed|to confess|that|also|I|not|so|to|slander||was|as|I|here|am|in|Den|Haag|in|Brussels|at|least|has|still|never|anyone|doubted|at|the|legitimate|birth|of|my|child|but|here|seems|one|and|also|in|your|house|Adolfine|to|mean|that|he|not|the|son|of|my|husband|would|be - I must admit, that I was not as accustomed to slander as I am here in The Hague; at least in Brussels, no one has ever doubted the legitimate birth of my child, but here it seems - and also in your house, Adolfine - that people believe he cannot be my husband's son.

- Kan IK helpen... begon Adolfine huilend. Can|I|help|began|Adolfine|crying - Can I help... began Adolfine, crying.

- Neen, je kan niet helpen, ten minste, dat wil ik gelooven. No|you|can|not|help|at|least|that|want|I|believe - No, you cannot help, at least, that is what I want to believe. Maar wel had ik gehoopt, dat zoo er van een zuster in je huis gesproken werd op een minder welwillende manier, je voor die zuster partij had gekozen, tegen je kinderen, die misschien niet eens hebben beseft de portée, die hun woorden kunnen hebben... Laat mij uitspreken, Adolfine, ik ben kalm, en kalm wil ik het je zeggen. But|indeed|had|I|hoped|that|so|there|of|a|sister|in|your|house|spoken|was|in|a|less|favorable|manner|you|for|that|sister|party|had|chosen|against|your|children|who|perhaps|not|even|have|realized|the|significance|that|their|words|can|have|Let|me|finish speaking|Adolfine|I|am|calm|and|calm|want|I|it|you|to say But I had hoped that if a sister was being spoken of in your house in a less favorable manner, you would have chosen to side with that sister, against your children, who may not even have realized the impact that their words can have... Let me finish, Adolfine, I am calm, and I want to tell you this calmly. Je wil spreken; ik liever, had willen zwijgen, maar goed, NU zullen wij spreken... Als Addy zich bij mij vermeten had over jou te spreken, zooals je kinderen wel gedaan moeten hebben over mij, zoû ik hem heel streng hebben behandeld. You|want|to speak|I|rather|had|wanted|to be silent|but|well|NOW|shall|we|speak|If|Addy|himself|with|me|to presume|had|about|you|to|speak|as|you|children|well|done|must|have|about|me|would|I|him|very|strictly|would have|treated You want to speak; I would rather have remained silent, but well, NOW we will speak... If Addy had dared to talk about you with me, just as your children must have done about me, I would have treated him very strictly. Ik had de illuzie dat zelfde van jou te kunnen       verwachten. I|had|the|illusion|that|same|from|you|to|be able|expect I had the illusion that I could expect the same from you. Ik dacht, dat er nog tus-schen ons allen was, een familieband, een familiezwak, een familietrots - ik dacht, dat er was tusschen ons een wederzijdsche sympathie, die wel zoo groot was, dat zelfs al was er schijn van waarheid in den laster van de menschen - die sympathie en die trots de belasterde zouden hebben vergoêlijkt, verdedigd, en beschermd... Wat er op mij te zeggen valt, is geen geheim. I|thought|that|there|still|||us|all|was|a|family bond||family weakness||family pride|||that|there||||||sympathy|that|||||||||there||||||slander||||||||||was|||was|defended|||||on|me|to|say|falls|is|no|secret I thought that there was still, between all of us, a family bond, a family weakness, a family pride - I thought that there was between us a mutual sympathy that was so great that even if there was a semblance of truth in the slander of people - that sympathy and that pride would have justified, defended, and protected the slandered... What can be said about me is no secret. Het is algemeen bekend, en de straf voor wat ik misdaan heb, draag ik nog altijd met mij rond, en drukt nog altijd op mijn leven. It|is|generally|known|and|the|punishment|for|what|I|have done|have|carry|I|still|always|with|me|around|and|weighs|still|always|on|my|life It is widely known, and the punishment for what I have done wrong, I still carry with me, and it still weighs on my life. Maar meer dan wat bekend is als een feit, heb ik mij niet te verwijten. But|more|than|what|known|is|as|a|fact|have|I|myself|not|to|blame But more than what is known as a fact, I have nothing to reproach myself for. Ik tel het niet licht, denk dat niet... Ik zeg alleen: méér dan dat, is er niet. I|count|it|not|lightly|think|that|not|I|say|only|more|than|that|is|there|not I do not take it lightly, do not think that... I only say: more than that, there is not. Ik had gedacht, dat je dat ook wist, dat je dat gelooven zoû, ook al had ik het je nooit gezegd. I|had|thought|that|you|that|also|knew|that|you|that|to believe|would|also|although|had|I|it|you|never|said I had thought that you knew that too, that you would believe that, even though I had never told you. Zoo goed, Adolfine, als ik het kind ben van papa, is Addy de zoon van Van der Welcke. So|good|Adolfine|if|I|the|child|am|of|papa|is|Addy|the|son|of|Van|the|Welcke So good, Adolfine, as I am the child of papa, Addy is the son of Van der Welcke. Wat de menschen verder lust hebben te combineeren, gaat mij niet aan. What|the|people|further|desire|have|to|combine|concerns|me|not|about What people further like to combine is none of my business. Ik begrijp zelfs niet, waarom ze zooveel uitvinden, daar waar ik ze al zooveel feitelijkheid heb gegeven om te bepraten. I|understand|even|not|why|they|so much|invent|there|where|I|them|already|so much|factual information|have|given|to|to|discuss I don't even understand why they invent so much, when I have already given them so much reality to discuss. Maar dat zulke uitvindingen in je huis, Adolfine, nog het minste geloof kunnen vinden, is mij een groote teleurstelling geweest. But|that|such|inventions|in|your|house|Adolfine|still|the|least|belief|can|find|is|me|a|great|disappointment|been But that such inventions can still find the least belief in your house, Adolfine, has been a great disappointment to me. Adolfine ziende, dat haar weeke huilbui geen indruk maakte, had gedurende Constance's woorden tijd gehad om rustig te worden, en zeide nu, inwendig razend, maar schijnbaar kalm, nijdig, als op een zusterlijk vermanenden toon: Adolfine|seeing|that|her|weak|crying fit|no|impression|made|had|during|Constance's|words|time|had|to|calm|to|become|and|said|now|inwardly|furious|but|seemingly||annoyed|as|in|a|sisterly|admonishing|tone Seeing that her weekly crying fit made no impression, Adolfine had time to calm down during Constance's words, and now said, inwardly furious but seemingly calm, annoyed, in a sisterly admonishing tone: - Dat bij je terugkomst in Den Haag je teleurstellingen wachtten,... was wèl onvermijdelijk. That|at|your|return|in|Den|Haag|your|disappointments|awaited|was|indeed|unavoidable - That disappointments were waiting for you upon your return to The Hague,... was indeed inevitable.

- Misschien... maar niet deze... als er eenige liefde voor mij geweest was in je. Maybe|but|not|this|if|there|any|love|for|me|been|had|in|you - Maybe... but not this one... if there had been any love for me in you.

- Kom, Constance... Het is niet, dat ik niet van je hoû... zie je. Come|Constance|It|is|not|that|I|not|of|you|love|see|you - Come, Constance... It's not that I don't love you... you see. Maar het was misschien beter geweest, als je hier niet was terug gekomen. But|it|was|maybe|better|had been|if|you|here|not|had|back|come But it might have been better if you hadn't come back here.

- Het is nu wel wat laat, Adolfine, om dat te zeggen: ik ben hier nu, en ik blijf. It|is|now|indeed|a little|late|Adolfine|to|that|to|say|I|am|here|now|and|I|stay - It is a bit late now, Adolfine, to say that: I am here now, and I will stay. Toen ik nu zes maanden geleden aan mama heb geschreven... When|I|now|six|months|ago|to|mom|have|written When I wrote to mom six months ago...

- Mama is moeder. Mama|is|mother - Mom is mother.

- Ik dacht, dat jij een zuster was. I|thought|that|you|a|sister|were - I thought you were a sister.

- Er zijn nog anderen dan ik. There|are|still|others|than|I - There are others besides me.

- Die, hoop ik, meer liefde en toegeeflijkheid voor mij hebben, dan jij. Those|hope|I|more|love|and|indulgence|towards|me|have|than|you - Who, I hope, have more love and indulgence for me than you do.

- Bertha was tegen je komst... Karel ook. Bertha|was|against|your|arrival|Karel|also - Bertha was against your coming... Karel too.

- Ik dank je voor je eerlijkheid... maar nog eens: het is nu te laat. I|thank|you|for|your|honesty|but|again|once|it|is|now|too|late - I thank you for your honesty... but once again: it is too late now. - Gerrit en de anderen tellen niet meê, omdat ze geen menschen zien. Gerrit|and|the|others|count|not|along|because|they|no||see - Gerrit and the others do not count, because they see no people. Bertha en Karel en ik hebben onze familie, onze kennissen. Bertha|and|Karel|and|I|have|our|family|our|acquaintances Bertha and Karel and I have our family, our acquaintances.

- En ik comprometteer jullie in hun oog? And|I|compromise|you (plural)|in|their|eye - And I compromise you in their eyes?

- Je komst heeft dingen opgerakeld, die al lang vergeten waren... Ook weet ik zeker, dat je schoonouders je komst hebben afgekeurd. Your|arrival|has|things|stirred up|that|already|long|forgotten|were|Also|know|I|for sure|that|your|in-laws|your|arrival|have|disapproved - Your arrival has stirred up things that had long been forgotten... I also know for sure that your in-laws disapproved of your arrival.

- Je weet wel veel... en ik ben zoo blij dat je oprecht bent. You|know|really|a lot|and|I|am|so|happy|that|you|sincere|are - You know a lot... and I am so glad that you are sincere.

- Ik ben altijd oprecht. I|am|always|sincere - I am always sincere.

- En onfeilbaar. And|infallible - And infallible.

- Ik zoû nooit hebben kunnen doen wat jij hebt gedaan, neen. I|would|never|have|been able to|do|what|you|have|done|no - I could never have done what you have done, no.

- Het doet me pleizier, Adolfine, dat je van morgen gekomen bent. It|does|me|pleasure|Adolfine|that|you|from|tomorrow|arrived|are - It pleases me, Adolfine, that you have come this morning. En dat we zoo kalm praten. And|that|we|so|calmly|talk And that we are talking so calmly.

- Als je in der tijd mij geschreven had, en raad had gevraagd, en niet aan mama alleen, zoû ik je ook kalm mijn opinie hebben gezegd, en je zusterlijk voor je welzijn hebben afgeraden in Den Haag terug te komen, zei Adolfine, met een tint van weemoed. If|you|in|the|time|me|had written|had|and|advice|had|asked|and|not|to|mom|only|would|I|you|also||my|opinion|have|said|and|you|sisterly|for|your|well-being|have|advised against|in|Den|Hague|back|to|come|said|Adolfine|with|a|hint|of|melancholy - If you had written to me back then, and asked for advice, and not just to mama, I would have calmly given you my opinion, and advised you sisterly against returning to The Hague, said Adolfine, with a hint of melancholy. Je bent geheel ongeschikt geworden voor Holland, voor Den Haag, en om terug te komen in onze familie. You|are|completely|unsuitable|become|for|Holland|for|The|Hague|and|to|return|to|come|in|our|family You have become completely unsuitable for Holland, for The Hague, and to return to our family. In je idees, in je huiselijk leven, in de opvoeding van je kind. In|your|ideas|in|your|domestic|life|in|the|upbringing|of|your|child In your ideas, in your domestic life, in the upbringing of your child. Alles in je jureert met onze Hollandsche idees, van wat goed, welvoegelijk,       fatsoenlijk is. Everything|in|you|judges|with|our|Dutch|ideas|of|what|good|appropriate|decent|is Everything in you judges with our Dutch ideas of what is good, proper, and decent. Ik zeg het je niet boos, hoor Constance, ik zeg het je nu ook kalm, heel kalm. I|say|it|you|not|angry|you know|Constance|I|say|it|you|now|also|calmly|very|calmly I'm not saying this to you angrily, you know Constance, I'm telling you this now calmly, very calmly. Dat is misschien het beste... Zooals je je kleedt... doet geen Hollandsche vrouw van je leeftijd. That|is|maybe|the|best|As|you|your|dresses|does|no|Dutch|woman|of|your|age That might be the best... The way you dress... no Dutch woman of your age does that. Zooals je in huis niemand ziet dan een vriend van je man... wordt besproken. As|you|in|house|nobody|sees|than|a|friend|of|your|husband|is|discussed As you see no one in the house except a friend of your husband... is being discussed. De opvoeding, die je je zoon geeft... vindt men al heel liberaal. The|upbringing|that|you|your|son|gives|finds|one|already|very|liberal The upbringing you give your son... is considered very liberal.

- Nog meer? More|more - More?

- Nog meer... Waarom ben je eigenlijk niet in Brussel gebleven? More|more|Why|are|you|actually|not|in|Brussels|stayed - More... Why didn't you actually stay in Brussels? Dat vragen we ons allen af. That|ask|we|ourselves|all|off We all wonder about that. Wij en al onze kennissen. We|and|all|our|acquaintances We and all our acquaintances. Verleden sprak Bertha er nog over, dat je haar eenvoudig onmogelijk zoû maken... als je er over dacht, je te pousseeren en je te laten voorstellen, aan het Hof... En ze beweerde beslist, dat ze je nooit zoû vragen op een van haar officieele diners. Last|spoke|Bertha|about it|still|about|that|you|her|simply|impossible|would|make|if|you|it|about|thought|you|to|push|and|you|to|let|introduce|to|the|Court|And|she|claimed|definitely|that|she|you|never|would|ask|at|one|of|her|official|dinners In the past, Bertha even mentioned that you simply couldn't make her do that... if you thought about pushing her and having her introduce you at the Court... And she firmly claimed that she would never ask you to one of her official dinners.

- Nog meer? More|more - More?

- Nog meer, nog meer... Wat wil je nog meer? More|more|more|more||||| - More, more... What do you want more? Ik zeg het niet, om je onaangenaam te zijn, Constance: ik zeg het, omdat ik van je hoû, en je verdere teleurstellingen wil besparen. I|say|it|not|to|you|unpleasant|to|be|Constance|I|say|it|because|I|of|you|love|and|you|further|disappointments|want|spare I'm not saying it to be unpleasant to you, Constance: I'm saying it because I love you, and I want to spare you further disappointments. Denk je, dat het voor Bertha en mij pleizierig is, als onze kennissen zóó over onze familie praten, als ze tegenwoordig doen. Do|you|that|it|for|Bertha|and|me|pleasant|is|when|our|acquaintances|so|about|our|family|talk|when|they|nowadays|do Do you think it's pleasant for Bertha and me when our acquaintances talk about our family like that, as they do nowadays? En dat ze dat doen, is jouw schuld. And|that|they|that|do|is|your|fault And the fact that they do is your fault.

Constance's       handen trilden, en om ze een houding te geven, vouwde zij de kanten op, die op tafel lagen. Constance's|hands|trembled|and|to|them|a|posture|to|give|folded|she|the|corners|on|||table|were lying Constance's hands trembled, and to give them a position, she folded the edges that were on the table. - Is dat echte Brusselsche? Is|that|real|Brussels dialect - Is that real Brussels? vroeg Adolfine, als argeloos. asked|Adolfine|as|unsuspectingly asked Adolfine, as innocently.

- Ja... Yes - Yes...

- Waar haal je toch zooveel geld vandaan, Constance, om aan die dingen te verdoen? Where|get|you|really||money|from|Constance|to|on|those|things|to|waste - Where do you get so much money from, Constance, to waste on those things?

- Van mijn amants, zei Constance. Of|my|lovers|said|Constance - From my lovers, said Constance.

- Wat?? What - What?? vroeg Adolfine verschrikt. asked|Adolfine|startled asked Adolfine, shocked.

Constance lachte zenuwachtig. Constance|laughed|nervously Constance laughed nervously.

- Van al mijn amants, zeg ik je. Of|all|my|lovers|I say|I|you - Of all my lovers, I tell you.

- Ach kom, zeg toch niet zulke dingen, zelfs niet uit aardigheid. oh|come|say|already|not|such|things|even|not|out|meanness - Oh come on, don't say such things, not even out of kindness. Ik dacht, dat die kant imitatie was. I|thought|that|that|side|imitation|was I thought that side was imitation.

- Ja maar, je hebt niets geen verstand van kant, heb je wel? Yes|but|you|have|nothing|no|understanding|of|sewing|have|you|at all - Yes, but you have no understanding of lace, do you? antwoordde Constance doodkalm. answered|Constance|dead calm answered Constance very calmly. En van brillanten ook niet? And|of|diamonds|also|not And you don't understand diamonds either? En heelemaal, om je te kleeden... daar heb je geen verstand van, wel? And|completely|to|you|to|dress|there|have|you|no|understanding|of|right And completely, when it comes to dressing... you have no understanding of that, do you? Ik vind soms, dat je er wat burgerlijk uitziet, Adolfine. I|find|sometimes|that|you|there|a bit|bourgeois|look|Adolfine I sometimes think that you look a bit bourgeois, Adolfine. Misschien is dat Hollandsch degelijk, maar IK vind het burgerlijk... En aan den anderen kant moest je niet zulke prutsige, schijnbaar elegante dingen koopen... En om je huis te arrangeeren, daar heb je ook niet veel idee van, wel?... Maybe|is|that|Dutch||but|I|find|it|bourgeois|And|on|the|other|side|should|you|not|such|shabby|seemingly|elegant|things|buy|And|to|your|house|to|arrange|there|have|you|also|not|much|idea|of|well Maybe that's Dutch solid, but I find it bourgeois... And on the other hand, you shouldn't buy such tacky, seemingly elegant things... And you don't have much idea about arranging your house, do you?... Als je eenigszins mijn smaak begreep, zoû ik je wel       willen helpen om je salon te veranderen. If|you|somewhat|my|taste|understood|would|I|you|certainly|want to|help|to|your|salon|to|change If you somewhat understood my taste, I would like to help you change your salon. Maar dan moest je eerst die horrible antimacassars en die steenen hondjes en aapjes wegdoen. But|then|had to|you|first|those|horrible|antimacassars|and|those|stone|dogs|and|monkeys|remove But first, you would have to get rid of those horrible antimacassars and those stone dogs and monkeys. Toe, doe dat toch eens. Come on|do|that|after all|once Come on, just do it. En een rustiger tapijt nemen... Met zoo een diner, Adolfine, heb je daar geen moeite meê... Bertha doet die dingen meer als vrouw van de wereld, geloof ik, niet waar? And|a|quieter|carpet|to take|With|such|a|dinner|Adolfine|have|you|there|no|trouble|with|Bertha|does|those|things|more|as|woman|of|the|world|believe|I|not|true And take a calmer carpet... With such a dinner, Adolfine, you have no trouble with that... Bertha does those things more as a woman of the world, I believe, right? Zoo, komen de Erkenbouts bij je...? So|are coming|the|Erkenbouts|to|you So, are the Erkenbouts coming to you...? Ik dacht, dat je meer in de côterie was van Bruis, de Telefoon. I|thought|that|you|more|in|the|coterie|were|of|Bruis|the|Telephone I thought you were more in the circle of Bruis, the Telephone. Maar het is waar, je HEBT geen côterie. But|it|is|true|you|have|no|coterie But it's true, you DON'T have a coterie. Je hebt zoo een beetje van alles... Curieus toch, dat onze oude kennissen van vroeger - ons hofkliekje, zal ik maar zeggen - zoo heelemaal niet meer bij je komen. You|have|so|a|little|of|everything|Curious|though|that|our|old|acquaintances|from|the past|our|little circle of friends|shall|I|just|say|so|completely|not|anymore|to|you|come You have a little bit of everything... Curious though, that our old acquaintances from the past - our court clique, I should say - don't come to see you at all anymore. Hoe komt dat toch... Ja, je moet wel je salon wat boeiend maken, om de menschen lang te blijven trekken... Ach, ik geloof, eigenlijk hoû je niet van menschen-zien. How|comes|that|still|Yes|you|must|really|your|salon|somewhat|interesting|make|to|the|people|long|to|remain|attracted|Oh|I|believe|actually|love|you|not|from|| How come that is... Yes, you really need to make your salon a bit more interesting to keep people coming for a long time... Oh, I believe, you actually don't like seeing people. Het gaat je zoo lastig af... Je bent meer een goeie moeder voor je kinderen, hoewel ik je meisjes, tenminste Floortje en Caroline, wat schreeuwerig vind, en je jongens, die schijn je maar onmogelijk wat te kunnen ontbolsteren. It|goes|you|so|difficult|off|You|are|more|a|good|mother|for|your|children|although|I|your|girls|at least|Floortje|and|Caroline|somewhat|loud|find|and|your|boys|who|seem|you|but|impossible|anything|to|be able|develop It seems so difficult for you... You are more of a good mother to your children, although I find your girls, at least Floortje and Caroline, a bit loud, and your boys, it seems you just can't manage to let them blossom. Nu maar, ALS ik je eens van dienst kan zijn... als je dien salon wilt veranderen, zeg het mij dan maar, en laten we dan een dag afspreken... Now|but|IF|I|you|ever|of|service|can|be|if|you|that|salon|want|to change|say|it|me|then|but||let|us|then|a|day|meet Well then, IF I can be of service to you... if you want to change that salon, just let me know, and let's set a day to meet...

Adolfine had ademloos toegehoord,       hare ooren niet kunnende gelooven. Adolfine|had|breathlessly|listened|her|ears|not|able to|believe Adolfine listened breathlessly, unable to believe her ears. Was ze gek geworden, Constance? Was|she|crazy|become|Constance Had she gone mad, Constance?

Zij stond trillende op, terwijl Constance - schijnbaar rustig - voortging de kanten te vouwen. She|stood|trembling|up|while|Constance|seemingly|calm|continued|the|edges|to|fold She stood up trembling, while Constance - seemingly calm - continued folding the lace.

- Je bent een valsch creatuur! You|are|a|deceitful|creature - You are a false creature! siste zij, razende, zoo gekrenkt in al, wat hare ijdelheid uitmaakte, dat zij zich niet meer beheerschen kon. she said|she|raging|so|hurt|in|all|what|her|vanity|mattered|that|she|herself|not|anymore|control|could she hissed, raging, so hurt in everything that made up her vanity, that she could no longer control herself.

- Waarom? Why - Why? vroeg Constance koel. asked|Constance|cool Constance asked coolly. Ik ben misschien wel maanden lang valsch geweest, met de gedachte om je te winnen - en daarom heb ik me voor je kasten uitgeput in waardeerende bewondering, om Floortjes uitzet mooi te vinden - maar nu ik toch weet, dat je zooveel en zusterlijk van mij houdt, nu wij eens zusterlijk hebben gesproken over en weêr, elkaâr hebben geraden en onze opinie gezegd, vind ik het onnoodig meer valsch te zijn, en uit ik liever mijn zusterlijkheid OOK in de oprechtste oprechtheid. I|am|perhaps|for sure|months|long|deceitful|have been|with|the|thought|to|you|to|win|and|therefore|have|I|myself|for|you|cabinets|exhausted|in|appreciative|admiration|to|Floortje's|trousseau|beautiful|to|find|but|now|I|still|know|that|you||and|sisterly|of|me|loves|now|we|once|sisterly|have|spoken|about|and|again|each other|have|guessed|and|our|opinions|said|find|I||unnecessary||||||||rather|my|sisterliness|also|in|the|most sincere|sincerity I may have been false for months, with the thought of winning you - and that is why I have exhausted myself in appreciative admiration for Floortje's trousseau - but now that I know that you love me so much and sisterly, now that we have spoken sisterly about and again, guessed each other and expressed our opinions, I find it unnecessary to be false anymore, and I would rather express my sisterhood ALSO in the most sincere sincerity.

- Vondt je Floortjes uitzet dan niet mooi? thought|you|Floortje's|furniture|then|not|pretty - Did you not find Floortje's trousseau beautiful? vroeg Adolfine, woedend. asked|Adolfine|angrily asked Adolfine, angrily.

Maar Constance werd hare stil trillende zenuwen meester. But|Constance|became|her|quiet|trembling|nerves|master But Constance mastered her quietly trembling nerves.

- Adolfine, zeide zij hoog. Adolfine|said|she|loudly - Adolfine, she said loudly. Laat ons, bid ik je, dit gesprek eindigen. Let|us|I beg|I|you|this|conversation|end Let us, I beg you, end this conversation. Het moet je totaal       niet kunnen schelen, of IK , je verachte zuster, iets in of om je, mooi of leelijk vind. It|must|you|totally|not|be able to|care|whether|I|your|despised|sister|anything|in|or|around|you|beautiful|or|ugly|find You should not care at all whether I, your despised sister, find anything about you, beautiful or ugly. Er zijn wat nijdige, hatelijke woorden tusschen ons gevallen, en wij zien elkaâr in de zielen. There|are|some|spiteful|hateful|words|between|us|fallen|and|we|see|each other|in|the|souls Some spiteful, hateful words have passed between us, and we see each other in the souls. Sympathie heb je niet voor mij, toegeeflijkheid, vergevensgezindheid, ook niet - nooit gehad; terwijl ik dacht, dat je ze wèl voor mij had, en terwijl ik heb geprobeerd in je een zuster terug te vinden. Sympathy|have|you|not|for|me|leniency|forgivingness|also|not|never|had|while|I|thought|that|you|them|indeed|for|me|had|and|while|I|have|tried|in|you|a|sister|back|to|find You do not have sympathy for me, nor leniency, nor forgiveness - you never had any; while I thought you did have them for me, and while I tried to find a sister in you. Dat heeft niet mogen zijn, en dat is alles. That|has|not|to be allowed|to be|and|that|is|everything That was not meant to be, and that is all. Verder is er niets. Furthermore|is|there|nothing There is nothing more. Laat ons dit gesprek eindigen, en laat ons, niet waar, als wij elkaâr zien bij mama, of waar ook, doen of er geen woorden tusschen ons zijn gevallen. Let|us|this|conversation|end|and|let|us|not|true|when|we|each other|see|at|mom|or|where|also|act|as|there|no|words|between|us|are|fallen Let us end this conversation, and let us, shall we, when we see each other at mom's, or wherever, act as if no words have passed between us. Dat is het eenige wat ik je vraag. That|is|the|only|what|I|you|ask That is the only thing I ask of you.

Zij drukte op de bel; bijna oogenblikkelijk verscheen de meid, terwijl Adolfine Constance aan bleef kijken, haar lippen al zwellende van het venijn der woorden, die zij op ze voelde wellen. She|pressed|on|the|bell|almost|immediately|appeared|the|maid|while|Adolfine|Constance|at|remained|looking|her|lips|already|swelling|from|the|poison|of the|words|that|she|at|them|felt|welling up She pressed the bell; almost immediately the maid appeared, while Adolfine Constance kept looking, her lips already swelling from the venom of the words that she felt welling up.

- Ik heb gebeld om mevrouw uit te laten, Truitje, zeide Constance kalm. I|have|called|to|lady|out|to|let|Truitje|said|Constance|calmly - I rang to let the lady out, Truitje, Constance said calmly.

SENT_CWT:AFkKFwvL=6.56 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=5.83 en:AFkKFwvL openai.2025-02-07 ai_request(all=259 err=0.00%) translation(all=207 err=0.00%) cwt(all=2607 err=3.18%)