Zielenschemering [part 1], Hoofdstuk 1 (2)

Hoofdstuk 1 (2)

- Maar gek... is hij nu heusch wel gek... betwijfelde Gerrit.

- Nu, ga jij hem dan maar eens zien; zei Dorine, met haar blik van ergernis diep in de oogen van Gerrit. Ga JIJ hem dan maar eens zien... en als je hem gezien hebt, als IK hem gezien heb... vraag me dan nòg maar eens of hij gek is...

- Zeker... zei Gerrit. Ik zal dadelijk gaan. Ik moet eerst naar de kazerne, maar dan...

- Ja, je moet eerst naar de kazerne, zei Dorine boos. Natuurlijk, je moet eerst naar de kazerne. En als je daarna nog een oogenblik tijd hebt...

- Ik kan nu wel dadelijk gaan... zei Gerrit, neêrslachtig. En jij?

- Ik? Ik? Ik? krijschte Dorine. Denk je, dat ik weêr meê ga? Neen, hoor, ik dank je wel. Ik heb mama gewaarschuwd, ik heb jou gewaarschuwd en nu... nu ga ik naar bed. Want als ik niet oppas - en maar overal heen draaf, waar jullie me hebben willen... dan werd ik het zelf... gek... Ik? Ik ga naar bed...

Zij stond op, liep de tafel om, zette zich weêr en plotseling met een andere stem, huilende van verteedering, klaagde zij: - Die arme mama... Ze is ziek. Dat lamme mensch dan ook - om dadelijk naar mama te loopen. Waarom haar aan het schrikken te maken... Waarom een van ons niet eerst gewaarschuwd. Ik zal nog maar even naar Constance gaan... en ook naar Adolfine... dan kunnen ze mama wat troosten... Loop jij dan bij Paul aan... dan kan die je misschien wel helpen, als er wat gedaan moet worden... Maar dan... dan ga ik naar bed...

- Ja... zei Gerrit. Ik zal gaan.

Hij was, in eens, vol van weifeling: moest hij niet eerst naar de kazerne? Zoû hij eerst naar Paul gaan... of dadelijk naar Ernst? Hij ging in de gang, gespte zijn sabel om, zette zijn pet op, maar ook Dorine kwam in de gang...

- Dus je gaat naar hem toe? Nu... als je hèm dan gezien hebt... vraag me dan nog maar eens of hij gek is.

Nu stortte zij naar de deur.

- Dorine...

- Neen, ik dank je, zei ze nerveus. Ik ga naar Constance, naar Adolfine... en dan... dan ga ik naar bed.

Zij opende al de deur, was weg in een oogenblik. Gerrit zag Adeline schreien; verschrikt wrong zij de handen - O Gerrit.

- Kom, zoo erg zal het niet zijn. Ernst... is altijd vreemd.

- Ik zal naar mama gaan, Gerrit.

- Ja kindje, maar wind mama niet op. Zeg haar, dat ik naar Ernst ben, en dat ik geloof, dat het wel zóo erg niet zijn zal. Dorine overdrijft altijd, en hoè Ernst is, heeft ze niet gezegd... Nu, dag kindje; kom, huil nu maar niet. Ernst... hij is altijd vreemd geweest.

Hij gooide zich zijn jas om, want het was al koud, November, en het regende.

Op straat sloeg de slagregen hem in zijn gezicht en hij zag, voor zich, Dorine, onder haar parapluie, wegschommelen over de straat, met haar kwaadnijdigen hobbelgang. Zij ging de Bankastraat op, en sloeg links om, de Kerkhoflaan in, naar Constance. Hij nam den tram, bleef, trots den regen, buiten staan, zijn blauwe jas fladderig om zijn zware uniform-figuur heen - omdat hij als stikte, als van een pijnlijke congestie en aan de slapen zich de aderen, overvol van bloed, voelde hameren.

- Die beroerde champagne van gisteren, dacht hij. Ik voel me niet helder... Ik zal maar eerst even naar Paul gaan... Ja, ik zal maar eerst even naar Paul gaan... Of... of zal ik toch dadelijk naar Ernst...

Hij wist niet wat te besluiten en toch moest hij dit doen, toen zijn tram door den Denneweg ging, want Ernst woonde op den Nieuwen Uitleg. Maar omdat hij niet wist, bleef hij, zijn rug krommende onder den kletsregen, op het platform, op zijn tram, en alleen in de Houtstraat sprong hij er af, zijn sabel kletterende tusschen zijn beenen.

Daar woonde Paul, boven een heerenwinkel. Hij vond zijn broêr nog in bed.

- Ernst is gek... zei Gerrit, dadelijk.

- Dat is hij altijd geweest, antwoordde Paul, gapende.

- Wij moeten naar Ernst toe, Paul... om te zien wat er van aan is.

Paul was opmerkzaam geworden.

- Ja... zeide hij, langzaam. Maar ik moet mij eerst kleeden... Zie je, het vreemde in de wereld is, dat, wat er ook gebeurt, we ons eerst moeten kleeden...

- Ik was al gekleed, zei Gerrit goedig. - O! antwoordde Paul goedmoedig. Nu, dat kwam dan wèl goed uit...

Er was een sarcasme in zijn toon, dat aan Gerrit, dof, ontging.

Paul besloot, zich rekkend, op te staan. En een oogenblik bleef hij voor Gerrit, in zijn roze nachthemd en zijn Indischen batikbroek.

- Maar zoû hij wel gek zijn... Ernst? vroeg hij.

- Misschien is het niet zoo erg... meende Gerrit.

- Iedereen is een beetje gek... zei Paul.

- Nou... zei Gerrit, beleedigd.

- Neen, jij niet, zei Paul, goedmoedig. Jij niet, en ik ook niet... Maar iedereen heeft anders een tikje... Ik ga mijn bad nemen...

- Haast je wat.

- Ja...

Paul verdween in zijn badkamertje, en Gerrit, stikkend, gooide open de ramen, zoodat de slaapkamer plotseling vol was van het geruisch van den zomerregen. En Gerrit zag rond. Hij kwam hier bijna nooit, bij Paul, en nu trof hem de keurige netheid van Pauls kamer. Hij had een zitkamer, een slaapkamer, en een kabinet, waar hij zijn bad had geïnstalleerd.

- Wat is de kerel netjes, dacht Gerrit, en zag rond. De slaapkamer, klein, hield niets in dan een koperen bed, een noten spiegelkast, een noten tafel en een paar stoelen. Er slingerde geen enkel voorwerp. De kussens van het bed vertoonden maar even den indruk van Pauls hoofd; de dekens, toen hij opstond, had hij met een breeden slip weggeslagen, voorzichtig, als om ze niet te kreuken.

In het kabinet hoorde Gerrit Paul ruischen met water. Het was of hij de spons uitkneep met een keurige bedachtzaamheid, om geen druppel te storten buiten zijn bad. Het baden duurde heel lang. Daarna bleef alles stil.

- Haast je je wat? riep Gerrit nerveus.

- Ja... riep Paul terug, met een kalmen klank van stem.

- Wat voer je uit... Ik hoor je niet meer.

- Ik verzorg mijn voeten...

- Kerel, kan je niet voortmaken? Of wil ik maar vooruit gaan...

- Neen, neen... ik stel er prijs op met je meê te gaan... Maar ik moet mij toch eerst kleeden, niet waar.

- Maar kan je dat niet wat vlugger doen.

- Ja... goed, ik zal mij haasten.

Er tikten een paar scherpe geluidjes als van scharen, vijltjes, die werden neêrgelegd op het klinkelend marmer. Gerrit herademde. Maar omdat alles daarna weêr stil werd, riep Gerrit na een pooze:

- Paul...

- Ja?

- Ben je nu gauw klaar.

- Ja... ja... maar heb nog een beetje geduld... Ik scheer me... Je wilt toch niet hebben, dat ik me snijd...

- Neen, natuurlijk niet... Maar we moeten voort maken... je weet niet, in wat voor een toestand Ernst misschien kan zijn.

Paul antwoordde niet en Gerrit hoorde niets meer: alleen de regen ruischte. Gerrit zuchtte diep, brieschte ongeduldig, uitstrekkende zijn lange beenen. Na enkele minuten, die uren hem schenen, opende Paul de deur, maar sloot die weêr dadelijk.

- Gerrit, wil je als-je-blief het raam toe doen! riep Paul, verstoord.

Gerrit sloot het raam, de regen ruischte niet de kamer meer in. Nu kwam Paul binnen: hij was in een flanel, de armen bloot; in een zijden tricot onderbroek, en gestreepte sokken sloten goed om zijn enkels; zijn voeten staken in muilen.

- God, kèrel... ben je nog niet verder!! riep Gerrit kwaad. Paul zag hem aan, een beetje hoog.

- Misschien, dat jij je in drie minuten in je uniform gooit... maar IK kan dat niet doen. Als een mensch zich dan kleeden MOET en niet als een vogel, zijn veêren kan schudden... wil IK me ook met zorg kleeden... want anders voel ik me onbehagelijk.

- Maar bedenk toch... als Ernst...

- Ernst zal niet gekker worden dan hij is... omdat ik me met zorg kleed en je een kwartier langer laat wachten... Ik kàn me niet vlugger kleeden.

- Omdat je niet wilt!

- Omdat ik niet wil? antwoordde Paul, bleek, boos. Omdat ik niet wil? Omdat ik niet KAN . Ik kan niet. Wil je hebben, dat ik zoo ga? In mijn onderbroek? Dan is het goed: laat dan maar een rijtuig halen. Dan ga ik zoo... als ik ben. Wil je hebben, dat ik me kleed... dan moet je nog wat geduld oefenen.

- Nu goed... zuchtte Gerrit zwaar. Pff!! Kleed je dan maar aan.

Paul opende een deur van zijn spiegelkast. Zeer netjes geschikt, zag Gerrit liggen zijn hemden, bonte en witte. Paul bleef even staan, zag naar buiten, naar den regen, en nam ein- delijk tusschen uit den stapel een hemd met zwarte streepjes. Hij schikte den stapel weêr recht, zorgvuldig, zocht uit een doosje toen zijn knoopjes.

- Hoe lang heb je nog werk? vroeg Gerrit.

- Tien minuten, jokte Paul, kwaad, en inwendig verrukt Gerrit uit zijn humeur te maken. En rustig, delicaat, schoof hij de niellé-knoopjes, die hij vond, dat goed pasten bij het zwarte-streepjeshemd, in de manchetten, en in het front.

Gerrit, nerveus, stond op, liep de kamer op en neêr. Door de open tusschendeur zag hij de badkamer binnen en verwonderde zich, dat alles geruimd was en er geen spoor van water droop.

- Doe jij zelf je waschtafel?? vroeg Gerrit verwonderd.

- Natuurlijk, zei Paul kalm, zich nu aanschietende het hemd. Dacht je, dat ik dat aan de meid overliet? Nooit. Ze heeft niets anders te doen dan mijn emmer uit te gooien. Mijn tub, mijn kom, mijn bakjes... ik doe alles zelf... Ik heb voor alles aparte doeken, die hangen over een rek. De wereld is al smerig genoeg, ook al is men nog zoo netjes.

- Dan heb je waarachtig alles nog al vlug gedaan! zei Gerrit, verbaasd. - Methode, antwoordde Paul koeltjes, maar inwendig zeer gevleid door Gerrits woord. Als men methode heeft, gaat alles vlug.

En warm gestreeld, door Gerrits lof, belde hij, terwijl hij een broek aantrok en bestelde aan de meid zijn ontbijt.

- Ik zal gauw wat eten, zei hij vriendelijk, en boog de puntjes van zijn hoogen-boord om met een heel klein tikje... Toen zocht hij naar een das, in een groote Japansche doos.

- Mijn God, wat heb jij een dassen.

- Ja, ik heb er een massa, zei Paul trotsch. Ze zijn mijn eenige luxe...

- Ik hoû dol van mooie dingen, zei Paul; even goed als gekke Ernst. Maar ik kan ze niet koopen: ik heb er het geld niet voor...

- Maar je hebt toch evenveel als hij.

- Ja, maar hij kleedt zich niet. Je goed kleeden is duur...

Paul nu was klaar en hij had heel hoog zijn broek van onderen opgeslagen, zoodat zijn correcte knooplaarzen goed uitkwamen. Hij dronk alleen een kop thee, at een stukje droog brood.

- Boter... zeide hij. Dat is zoo vet, als je pas je tanden hebt gepoetst.

En hij ging terug in zijn badkamer om zijn mond nog na te spoelen.

Nu was hij klaar, nam zijn parapluie, en ging achter Gerrit de trap af. Gerrit opende de deur.

- Gemeen weêr! bromde Paul razend, nog in de gang.

Voorzichtig haalde hij uit de hoes zijn parapluie, terwijl Gerrit al buiten was, de blauwe uniformjas fladderend om zijn schouders, omdat hij de mouwen niet aanschoot.

- Smerige boel! raasde Paul. Die lamme, verdòmde modder! vloekte hij, bleek van kwaadheid.

Hij had de hoes van zijn parapluie opgevouwen en in zijn zak gegleden, en nu stak hij zijn scherm op: het was als vreesde hij, dat het nat zoû worden.

- Kom aan! besloot hij, inwendig ziedend.

En als met een wanhoopsbesluit, trad hij buiten, trok woest de deur dicht en zette zijn voeten voorzichtig op straat... - Wij zullen op den tram wachten...

Hij keek, onder zijn parapluie, razend naar den regenhemel.

- Die vuile lucht! bromde hij, terwijl Gerrit, nerveus, heen en weêr liep, maar half luisterend naar wat hij zeide. Die verdomde vuile lucht. Vuìle regen... vièze straten... Modder, niets dan modder... De heele wereld is modder. Eigenlijk is alles modder... O God, wanneer toch is de wereld eens schoon, en zijn de menschen eens schoon... schoon van straten de steden... schoon van lichaam de menschen... Nu zijn ze modder, niets dan modder: hun straten, hun lijven en hun smerige zielen...

De tram kwam aan, en zij moesten instappen, hetgeen Paul eigenlijk betreurde, want, al mopperende onder zijn parapluie, voelde hij zich toch geïnspireerd om door te blijven razen, ook al luisterde Gerrit niet. In den Dennenweg stapten zij uit... maar nu was hij den draad van zijn redeneering kwijt en daarbij moest hij oppassen niet in de plassen te trappen.

- Loop toch niet zoo gauw! zeide hij nijdig tegen Gerrit. En zie waar je loopt... het spat om me heen...

- Zoû hij heusch gek zijn...? vroeg Gerrit angstig, terwijl zij belden.

Paul haalde de schouders op en keek naar zijn bottines en pantalon. Hij was tevreden hij had heel netjes geloopen: hij had ternauwernood eén enkel spatje. Een dikke juffrouw deed hen open.

- Zoo... Ik ben blij, dat u daar is, heeren... Meneer is nu wel weêr kalm... En is u naar een dokter geweest?

- Een dokter? zei Gerrit verschrikt.

- Een dokter, dacht Paul. Ja juist... We zijn weêr praktisch geweest...

Maar hij zeide het niet.

Zij gingen boven. In zijn zitkamer vonden zij Ernst: hij zat stil aan het raam, in een chamber-cloak; de zwarte haren, die hij lang droeg, verward over zijn voorhoofd. Hij stond niet op, zag zijn beide broêrs aan met een diep weemoedigen blik. Hij was nu een man van drie-en-veertig, maar hij leek ouder, grijzend, verwaarloosd van uiterlijk, als ineen-gezakt in zijn schouders, of er iets gebroken ware in zijn beenderenstelsel. Hij scheen niet al te zeer verwonderd hen beiden te zien;

Hoofdstuk 1 (2) Chapter Capítulo 1 (2) Chapter 1 (2)

- Nu, ga jij hem dan maar eens zien; zei Dorine, met haar blik van ergernis diep in de oogen van Gerrit. Now|go|you|him|then|just|once|see|said|Dorine|with|her|gaze|of|annoyance|deep|in|the|eyes|of|Gerrit - Well, you go see him then; said Dorine, with her look of annoyance deep in Gerrit's eyes. Ga JIJ hem dan maar eens zien... en als je hem gezien hebt, als IK hem gezien heb... vraag me dan nòg maar eens of hij gek is... Go|you|him|then|just|once|see|and|if|you|him|seen|have|if|I|him|seen|have|ask|me|then|again|just|once|if|he|crazy|is You go see him... and when you have seen him, when I have seen him... then ask me again if he is crazy...

- Ik? I - Me? Ik? I Me? Ik? I Me? krijschte Dorine. screamed|Dorine screamed Dorine. Denk je, dat ik weêr meê ga? Think|you|that|I|again|along|go Do you think I'm going to join again? Neen, hoor, ik dank je wel. No|you know|I|thank|you|very much No, thank you. Ik heb mama gewaarschuwd, ik heb jou gewaarschuwd en nu... nu ga ik naar bed. I|have|mom|warned|I|have|you|warned|and|now|now|go|I|to|bed I warned mom, I warned you, and now... now I'm going to bed. Want als ik niet oppas - en maar overal heen draaf, waar jullie me hebben willen... dan werd ik het zelf... gek... Ik? Because|if|I|not|careful|and|only|everywhere|to|run|where|you (plural)|me|have|wanted|then|became|I|it|myself|crazy|I Because if I'm not careful - and just run everywhere, where you wanted me to go... then I would become... crazy... Me? Ik ga naar bed... I|go|to|bed I'm going to bed...

Zij stond op, liep de tafel om, zette zich weêr en plotseling met een andere stem, huilende van verteedering, klaagde zij: - Die arme mama... Ze is ziek. She|stood|up|walked|the|table|around|sat|herself|again|and|suddenly|with|a|different|voice|crying|from|tenderness|complained|she|That|poor|mama|She|is|sick She stood up, walked around the table, sat down again and suddenly in a different voice, crying from tenderness, she complained: - That poor mama... She's sick. Dat lamme mensch dan ook - om dadelijk naar mama te loopen. That|lame|person|then|also|to|immediately|to|mom|to|run That lame person too - to immediately run to mama. Waarom haar aan het schrikken te maken... Waarom een van ons niet eerst gewaarschuwd. Why|her|at|it|frightening|to|make|Why|one|of|us|not|first|warned Why scare her... Why didn't one of us warn her first. Ik zal nog maar even naar Constance gaan... en ook naar Adolfine... dan kunnen ze mama wat troosten... Loop jij dan bij Paul aan... dan kan die je misschien wel helpen, als er wat gedaan moet worden... Maar dan... dan ga ik naar bed... I|will|again|just|for a moment|to|Constance|go|and|also|to|||||||||||||||||||||||||||||||||bed I'll just go to Constance for a moment... and also to Adolfine... then they can comfort mama a bit... You go to Paul... maybe he can help you if something needs to be done... But then... then I'm going to bed...

- Ja... zei Gerrit. Yes|said|Gerrit - Yes... said Gerrit. Ik zal gaan. I|will|go I will go.

Hij was, in eens, vol van weifeling: moest hij niet eerst naar de kazerne? He|was|in|once|full|of|doubt|should|he|not|first|to|the|barracks He was suddenly full of doubt: should he not first go to the barracks? Zoû hij eerst naar Paul gaan... of dadelijk naar Ernst? Would|he|first|to|Paul|go|or|immediately|to|Ernst Should he first go to Paul... or directly to Ernst? Hij ging in de gang, gespte zijn sabel om, zette zijn pet op, maar ook Dorine kwam in de gang... He|went|in|the|hallway|strapped|his|saber|on|put||cap|on|but|also|Dorine|came|in|the|hallway He went into the hallway, buckled on his saber, put on his cap, but Dorine also came into the hallway...

- Dus je gaat naar hem toe? So|you|go|to|him|towards - So you're going to him? Nu... als je hèm dan gezien hebt... vraag me dan nog maar eens of hij gek is. Now|if|you|him|then|seen|have|ask|me|then|again|but|once|if|he|crazy|is Now... if you've seen him... then ask me again if he's crazy.

Nu stortte zij naar de deur. Now|rushed|she|to|the|door Now she rushed to the door.

- Dorine... Dorine - Dorine...

- Neen, ik dank je, zei ze nerveus. No|I|thank|you|said|she|nervously - No, thank you, she said nervously. Ik ga naar Constance, naar Adolfine... en dan... dan ga ik naar bed. I|go|to|Constance|to|Adolfine|and|then||go|I|to|bed I am going to Constance, to Adolfine... and then... then I am going to bed.

- Kom, zoo erg zal het niet zijn. Come|so|bad|will|it|not|be - Come on, it can't be that bad. Ernst... is altijd vreemd. Ernst|is|always|strange Ernst... is always strange.

- Ik zal naar mama gaan, Gerrit. I|will|to|mom|go|Gerrit - I will go to mom, Gerrit.

- Ja kindje, maar wind mama niet op. Yes|baby|but|tease|mommy|not|up - Yes, child, but don't upset mom. Zeg haar, dat ik naar Ernst ben, en dat ik geloof, dat het wel zóo erg niet zijn zal. Tell|her|that|I|to|Ernst|am|and|that|I|believe|that|it|probably|so|bad|not|be|will Tell her that I am with Ernst, and that I believe it won't be that bad. Dorine overdrijft altijd, en hoè Ernst is, heeft ze niet gezegd... Nu, dag kindje; kom, huil nu maar niet. Dorine|exaggerates|always|and|how|Ernst|is|has|she|not|said|Now|goodbye|little child|come|cry|now|but|not Dorine always exaggerates, and how Ernst is, she hasn't said... Well, goodbye child; come on, don't cry now. Ernst... hij is altijd vreemd geweest. Ernst|he|is|always|strange|been Ernst... he has always been strange.

Op straat sloeg de slagregen hem in zijn gezicht en hij zag, voor zich, Dorine, onder haar parapluie, wegschommelen over de straat, met haar kwaadnijdigen hobbelgang. On|street|hit|the|hail|him|in|his|face|and|he|saw|in front of|himself|Dorine|under|her|umbrella|swaying away|across|the|street|with|her|spiteful|bumpy walk On the street, the driving rain hit him in the face and he saw, ahead of him, Dorine, swaying over the street under her umbrella, with her spiteful bumpy walk. Zij ging de Bankastraat op, en sloeg links om, de Kerkhoflaan in, naar Constance. She|went|the|Bankastraat|onto||turned|left|around|the|Kerkhoflaan|into|towards|Constance She went up Bankastraat, and turned left into Kerkhoflaan, towards Constance. Hij nam den tram, bleef, trots den regen, buiten staan, zijn blauwe jas fladderig om zijn zware uniform-figuur heen - omdat hij als stikte, als van een pijnlijke congestie en aan de slapen zich de aderen, overvol van bloed, voelde hameren. He|took|the|tram|remained|despite|the|rain|outside|standing|his|blue|coat|fluttering|around|his|heavy|||around|because|he|as|suffocated|as|from|a|painful|congestion|and|at|the|temples|himself|the|veins|overfull|with|blood|felt|hammering He took the tram, stood outside despite the rain, his blue coat fluttering around his heavy uniform figure - because he felt as if he was suffocating, as if from a painful congestion, and he felt the veins at his temples, overfilled with blood, pounding.

Hij wist niet wat te besluiten en toch moest hij dit doen, toen zijn tram door den Denneweg ging, want Ernst woonde op den Nieuwen Uitleg. He|knew|not|what|to|decide|and|yet|had to|he|this|do|when|his|tram|through|the|Denneweg|went|because|Ernst|lived|on|the|New|Uitleg He didn't know what to decide and yet he had to do this, when his tram went through the Denneweg, because Ernst lived on the Nieuwen Uitleg. Maar omdat hij niet wist, bleef hij, zijn rug krommende onder den kletsregen, op het platform, op zijn tram, en alleen in de Houtstraat sprong hij er af, zijn sabel kletterende tusschen zijn beenen. But|because|he|not|knew|stayed|he|his|back|bending|under|the|pouring rain|on|the|platform|on|his|tram|and|only|in|the|Houtstraat|jumped|he|off|off|his|saber|clattering|between|his| But because he didn't know, he stayed, his back bending under the pouring rain, on the platform, on his tram, and only in the Houtstraat did he jump off, his saber clattering between his legs.

Paul was opmerkzaam geworden. Paul|was|attentive|become Paul had become observant.

Er was een sarcasme in zijn toon, dat aan Gerrit, dof, ontging. There|was|a|sarcasm|in|his|tone|which|to|Gerrit|dull|escaped There was a sarcasm in his tone that went over Gerrit's head, dull as he was.

- Misschien is het niet zoo erg... meende Gerrit. Maybe|is|it|not|so|bad|thought|Gerrit - Maybe it's not that bad... Gerrit thought.

- Nou... zei Gerrit, beleedigd. Well|said|Gerrit|offended - Well... said Gerrit, offended.

- Neen, jij niet, zei Paul, goedmoedig. No|you|not|said|Paul|good-naturedly - No, not you, said Paul, good-naturedly. Jij niet, en ik ook niet... Maar iedereen heeft anders een tikje... Ik ga mijn bad nemen... You|not|and|I|also|not|But|everyone|has|otherwise|a|little|I|go|my|bath|take Not you, and not me either... But everyone has a little quirk... I'm going to take my bath...

- Haast je wat. Hurry|you|a little - Hurry up a bit.

- Ja... Yes - Yes...

Paul verdween in zijn badkamertje, en Gerrit, stikkend, gooide open de ramen, zoodat de slaapkamer plotseling vol was van het geruisch van den zomerregen. Paul|disappeared|in|his|little bathroom|and|Gerrit|choking|threw|open|the|windows|so that|the|bedroom|suddenly|full|was|of|the|sound|of|the|summer rain Paul disappeared into his little bathroom, and Gerrit, choking, threw open the windows, so that the bedroom was suddenly filled with the sound of the summer rain. En Gerrit zag rond. And|Gerrit|saw|around And Gerrit looked around. Hij kwam hier bijna nooit, bij Paul, en nu trof hem de keurige netheid van Pauls kamer. He|came|here|||at|Paul|and|now|struck|him|the|neat|cleanliness|of|Paul's|room He hardly ever came here, to Paul, and now he was struck by the neatness of Paul's room. Hij had een zitkamer, een slaapkamer, en een kabinet, waar hij zijn bad had geïnstalleerd. He|had|a|living room|a||||study|where|he|his|bath|had|installed He had a living room, a bedroom, and a study, where he had installed his bath.

- Wat is de kerel netjes, dacht Gerrit, en zag rond. What|is|the|guy|neat|thought|Gerrit|and|saw|around - What a tidy guy, thought Gerrit, and looked around. De slaapkamer, klein, hield niets in dan een koperen bed, een noten spiegelkast, een noten tafel en een paar stoelen. The|bedroom|small|held|nothing|in|than|a|brass|bed|a|walnut|mirror cabinet|a|walnut|table|and|a|few|chairs The bedroom, small, contained nothing but a brass bed, a walnut mirror cabinet, a walnut table, and a couple of chairs. Er slingerde geen enkel voorwerp. There|was lying around|no|single|object No object was lying around. De kussens van het bed vertoonden maar even den indruk van Pauls hoofd; de dekens, toen hij opstond, had hij met een breeden slip weggeslagen, voorzichtig, als om ze niet te kreuken. The|pillows|of|the|bed|showed|only|briefly|the|impression|of|Paul's|head|the|blankets|when|he|got up|had|he|with|a|wide|sweep|swept away|carefully|as|to|them|not|to|wrinkle The cushions of the bed only briefly showed the impression of Paul's head; the blankets, when he got up, he had pushed away with a wide slip, carefully, as if to avoid wrinkling them.

- Wat voer je uit... Ik hoor je niet meer. What|execute|you|out|I|hear|you|not|anymore - What are you doing... I can't hear you anymore.

- Ik verzorg mijn voeten... I|care for|my|feet - I take care of my feet...

- Kerel, kan je niet voortmaken? Dude|can|you|not|hurry up - Dude, can't you hurry up? Of wil ik maar vooruit gaan... Or|want|I|but|forward|go Or do I just want to move ahead...

- Neen, neen... ik stel er prijs op met je meê te gaan... Maar ik moet mij toch eerst kleeden, niet waar. No|no|I|mind|it|value|on|with|you|along|to|go|But|I|must|myself|still|first|dress|not|true - No, no... I do appreciate going with you... But I do need to get dressed first, right?

- Paul... Paul - Paul...

- Ja? Yes - Yes?

- Ben je nu gauw klaar. Are|you|now|quickly|finished - Are you almost done?

- Ja... ja... maar heb nog een beetje geduld... Ik scheer me... Je wilt toch niet hebben, dat ik me snijd... Yes||but|have|still|a|little|patience|I|shave|myself|You|want|really|not|have|that|I|myself|cut - Yes... yes... but have a little patience... I'm shaving... You don't want me to cut myself...

- Neen, natuurlijk niet... Maar we moeten voort maken... je weet niet, in wat voor een toestand Ernst misschien kan zijn. No|of course|not|But|we|must|forward|hurry|you|know|not|in|what|for|a|condition|Ernst|maybe|can|be - No, of course not... But we need to hurry... you don't know what condition Ernst might be in.

- Gerrit, wil je als-je-blief het raam toe doen! Gerrit|will|you||||the|window|shut|do - Gerrit, could you please close the window! riep Paul, verstoord. shouted|Paul|disturbed Paul shouted, disturbed.

Gerrit sloot het raam, de regen ruischte niet de kamer meer in. Gerrit|closed|the|window|the|rain|rustled|no longer|the|room|more|in Gerrit closed the window, the rain no longer rustled into the room. Nu kwam Paul binnen: hij was in een flanel, de armen bloot; in een zijden tricot onderbroek, en gestreepte sokken sloten goed om zijn enkels; zijn voeten staken in muilen. Now|came|Paul|inside|he|was|in|a|flannel|the|arms|bare|in|a|silk|knit|underpants|and|striped|socks||well|around|his|ankles|his|feet|were|in|slippers Now Paul came in: he was wearing flannel, with his arms bare; in a silk tricot underpants, and striped socks fitting snugly around his ankles; his feet were in clogs.

- God, kèrel... ben je nog niet verder!! God|dude|are|you|still|not|further - God, man... are you not ready yet!! riep Gerrit kwaad. shouted|Gerrit|angrily Gerrit shouted angrily. Paul zag hem aan, een beetje hoog. Paul|saw|him|at|a|little|high Paul looked at him, a bit haughtily.

- Maar bedenk toch... als Ernst... But|think|still|if|Ernst - But just think... if Ernst...

- Ernst zal niet gekker worden dan hij is... omdat ik me met zorg kleed en je een kwartier langer laat wachten... Ik kàn me niet vlugger kleeden. Ernst|will|not|crazier|become|than|he|is|because|I|myself|with|care|dress|and|you|a|quarter|longer|let|wait|I|can|myself|not|faster|dress - Ernst will not become crazier than he is... just because I dress with care and keep you waiting a quarter longer... I cannot dress any faster.

- Omdat je niet wilt! Because|you|not|want - Because you don't want to!

- Omdat ik niet wil? Because|I|not|want - Because I don't want to? antwoordde Paul, bleek, boos. answered|Paul|pale|angry Paul replied, pale, angry. Omdat ik niet wil? Because|I|not|want Because I don't want to? Omdat ik niet KAN . Because|I|not|can Because I can't. Ik kan niet. I|can|not I can't. Wil je hebben, dat ik zoo ga? Do|you|want|that|I|so|go Do you want me to go like this? In mijn onderbroek? In|my|underwear In my underwear? Dan is het goed: laat dan maar een rijtuig halen. Then|is|it|good|let|then|just|a|carriage|fetch Then it's fine: just have a carriage brought. Dan ga ik zoo... als ik ben. Then|go|I|soon|when|I|am Then I'll go... as I am. Wil je hebben, dat ik me kleed... dan moet je nog wat geduld oefenen. (you) want|you|to have|that|I|myself|get dressed|then|must|you|still|a little|patience|practice If you want me to get dressed... then you'll have to be a little patient.

Paul opende een deur van zijn spiegelkast. Paul|opened|a|door|of|his|mirror cabinet Paul opened a door of his mirror cabinet. Zeer netjes geschikt, zag Gerrit liggen zijn hemden, bonte en witte. Very|neatly|arranged|saw|Gerrit|lying|his|shirts|colored|and|white Very neatly arranged, Gerrit saw his shirts, colorful and white. Paul bleef even staan, zag naar buiten, naar den regen, en nam ein- delijk tusschen uit den stapel een hemd met zwarte streepjes. Paul|stayed|for a moment|standing|saw|outside|outside|at|the|rain|and|took|||from|out|the|pile|a|shirt|with|black|stripes Paul paused for a moment, looked outside at the rain, and finally took a shirt with black stripes from the pile. Hij schikte den stapel weêr recht, zorgvuldig, zocht uit een doosje toen zijn knoopjes. He|straightened|the|pile|again|upright|carefully|searched|from|a|small box|then|his|buttons He straightened the pile again, carefully, then searched in a box for his buttons.

- Tien minuten, jokte Paul, kwaad, en inwendig verrukt Gerrit uit zijn humeur te maken. Ten|minutes|joked|Paul|angry|and|inwardly|delighted|Gerrit|out|his|mood|to|make - Ten minutes, Paul lied, angry, and inwardly delighted to get Gerrit out of his mood. En rustig, delicaat, schoof hij de niellé-knoopjes, die hij vond, dat goed pasten bij het zwarte-streepjeshemd, in de manchetten, en in het front. And|calmly|delicately|he slid|he|the|||that|he|found|that|well||with|the|||in|the|cuffs|and|in|the|front And calmly, delicately, he slid the niellé buttons, which he found matched well with the black striped shirt, into the cuffs and into the front.

Gerrit, nerveus, stond op, liep de kamer op en neêr. Gerrit|nervous|stood|up|walked|the|room|up|and|down Gerrit, nervous, stood up, walked back and forth in the room. Door de open tusschendeur zag hij de badkamer binnen en verwonderde zich, dat alles geruimd was en er geen spoor van water droop. Through|the|open|connecting door|saw|he|the|bathroom|inside|and|wondered|himself|that|everything|tidied up|was|and|there|no|trace|of|water|dripped Through the open connecting door, he saw into the bathroom and was surprised that everything was tidy and there was no trace of water dripping.

- Natuurlijk, zei Paul kalm, zich nu aanschietende het hemd. Of course|said|Paul|calmly|himself|now|putting on|the|shirt - Of course, Paul said calmly, now putting on his shirt. Dacht je, dat ik dat aan de meid overliet? Thought|you|that|I|that|to|the|girl|left to Did you think I would leave that to the girl? Nooit. Never Never. Ze heeft niets anders te doen dan mijn emmer uit te gooien. She|has|nothing|else|to|do|than|my|bucket|out|to|throw She has nothing else to do but to throw out my bucket. Mijn tub, mijn kom, mijn bakjes... ik doe alles zelf... Ik heb voor alles aparte doeken, die hangen over een rek. My|tub||bowl||containers|I|do|everything|myself|I|have|for|everything|separate|cloths|those|hang|over|a|rack My tub, my bowl, my containers... I do everything myself... I have separate cloths for everything, they hang over a rack. De wereld is al smerig genoeg, ook al is men nog zoo netjes. The|world|is|already|dirty|enough|also|although|is|people|still|so|neat The world is already dirty enough, even if people are still so neat.

- Ik zal gauw wat eten, zei hij vriendelijk, en boog de puntjes van zijn hoogen-boord om met een heel klein tikje... Toen zocht hij naar een das, in een groote Japansche doos. I|will|soon|something|eat|said|he|kindly|and|bent|the|points|of|his|||around|with|a|very|small|tap|Then|searched|he|for|a|tie|in|a|large|Japanese|box - I will eat something soon, he said kindly, and bent the points of his high collar with a tiny flick... Then he searched for a tie in a large Japanese box.

- Mijn God, wat heb jij een dassen. My|God|what|have|you|a|badger - My God, how many ties do you have.

En inderdaad, toen de meid de porte-brisée openschoof, en zichtbaar de zitkamer werd, die Paul als zijn beide andere vertrekken zelve had gemeubeleerd - vies van meubels van anderen - trof Gerrit de soberheid in die kamer: comfortabel, maar zeer eenvoudig. And|indeed|when|the|maid|the|||pushed open|and|visibly|the|living room|became|that|Paul|as|his|both|other|rooms|himself|had|furnished|dirty|of|furniture|of|others|struck|Gerrit|the|simplicity|in|that|room|comfortable|but|very|simple And indeed, when the maid pushed open the double doors, revealing the living room, which Paul had furnished just like his other two rooms - dirty with furniture from others - Gerrit was struck by the simplicity in that room: comfortable, but very plain.

Paul nu was klaar en hij had heel hoog zijn broek van onderen opgeslagen, zoodat zijn correcte knooplaarzen goed uitkwamen. Paul|now|was|ready|and|he|had|very|high|his|trousers|from|below|rolled up|so that|his|correct|lace-up boots|well|fit Paul was now ready and he had rolled up his trousers very high, so that his proper lace-up boots showed off well. Hij dronk alleen een kop thee, at een stukje droog brood. He|drank|only|a|cup|tea|ate|a|piece|dry|bread He only drank a cup of tea, ate a piece of dry bread.

En hij ging terug in zijn badkamer om zijn mond nog na te spoelen. And|he|went|back|in|his|bathroom|to|his|mouth|still|after|to|rinse And he went back into his bathroom to rinse his mouth again.

Hij had de hoes van zijn parapluie opgevouwen en in zijn zak gegleden, en nu stak hij zijn scherm op: het was als vreesde hij, dat het nat zoû worden. He|had|the|cover|of|his|umbrella|folded|and|in|his|pocket||and|now|raised|he|his|screen|up|it|was|as|feared|he|that|it|wet|would|become He had folded the cover of his umbrella and slipped it into his pocket, and now he raised his screen: it was as if he feared it would get wet.

- Kom aan! Come|on - Come on! besloot hij, inwendig ziedend. decided|he|inwardly|seething he decided, seething inside.

- Loop toch niet zoo gauw! Don't walk|after all|not|so|soon - Don't walk so fast! zeide hij nijdig tegen Gerrit. said|he|angrily|to|Gerrit he said angrily to Gerrit. En zie waar je loopt... het spat om me heen... And|see|where|you|walk|it|splashes|around|me|around And watch where you're walking... it's splashing around me...

Nu waren ze op den Nieuwen-Uitleg, geheel somber, verdropen, de antieke buurt, in den eeuwige n regen, die daar tusschen de boomen viel als met rechte violette gordijnen van kralen, neêr-kletterende in de gracht. Now|were|they|at|the|||completely|gloomy|drenched|the|antique|neighborhood|in|the|eternal|the|rain|which|there|between|the|trees|fell|like|with|straight|violet|curtains|made of|beads|||in|the|canal Now they were on the Nieuwen-Uitleg, completely gloomy, drenched, the antique neighborhood, in the eternal rain, which fell there between the trees like straight violet curtains of beads, clattering down into the canal.

Paul haalde de schouders op en keek naar zijn bottines en pantalon. Paul|shrugged|the|shoulders|up|and|looked|at|his|ankle boots|and|trousers Paul shrugged and looked at his boots and trousers. Hij was tevreden hij had heel netjes geloopen: hij had ternauwernood eén enkel spatje. He|was|satisfied|he|had|very|neatly|walked|he|had|barely||single|spot He was satisfied; he had walked very neatly: he had barely a single splash. Een dikke juffrouw deed hen open. A|fat|teacher|opened|them|up A plump lady opened the door for them.

- Zoo... Ik ben blij, dat u daar is, heeren... Meneer is nu wel weêr kalm... En is u naar een dokter geweest? So|I|am|happy|that|you|there|are|gentlemen|Sir|is|now|indeed|again|calm|And|is|you|to|a|doctor|been - So... I'm glad you're here, gentlemen... The gentleman is calm again now... And have you been to a doctor?

- Een dokter? A|doctor - A doctor? zei Gerrit verschrikt. said|Gerrit|startled Gerrit said, startled.

Maar hij zeide het niet. But|he|said|it|not But he did not say it.

Zij gingen boven. They|went|upstairs They went upstairs. In zijn zitkamer vonden zij Ernst: hij zat stil aan het raam, in een chamber-cloak; de zwarte haren, die hij lang droeg, verward over zijn voorhoofd. In|his|sitting room|they found|him|Ernst|he|sat|quietly|at|the|window|in|a|||the|black|hair|that|he|long|wore|tangled|over|his|forehead In his sitting room, they found Ernst: he was sitting quietly by the window, in a chamber cloak; the black hair, which he wore long, was tangled over his forehead. Hij stond niet op, zag zijn beide broêrs aan met een diep weemoedigen blik. He|stood|not|up|saw|his|both|brothers|at|with|a|deep|wistful|glance He did not get up, looked at his two brothers with a deep melancholic gaze. Hij was nu een man van drie-en-veertig, maar hij leek ouder, grijzend, verwaarloosd van uiterlijk, als ineen-gezakt in zijn schouders, of er iets gebroken ware in zijn beenderenstelsel. He|was|now|a|man|of||||but|he|looked|older|graying|neglected|in|appearance|as|||in|his|shoulders|as if|there|something|broken|were|in|his|skeletal system He was now a man of forty-three, but he looked older, graying, neglected in appearance, as if slumped in his shoulders, as if something were broken in his skeletal system. Hij scheen niet al te zeer verwonderd hen beiden te zien; He|seemed|not|too|to|very|surprised|them|both|to|see He did not seem too surprised to see them both;

SENT_CWT:AFkKFwvL=5.17 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=3.99 en:AFkKFwvL openai.2025-01-22 ai_request(all=260 err=0.00%) translation(all=216 err=0.00%) cwt(all=2406 err=3.24%)