Pronouns

Zaimki - Αντωνυμίες

Zaimki (antoni'my) służą do zastąpienia rzeczowników lub wyrażeń rzeczownikowych. W języku greckim zmieniają formę w zależności od osoby (rodzaju), przypadku i liczby rzeczownika, któremu towarzyszą. Zaimki dzielą się na następujące kategorie: osobowy (προσωπικές, prosopi'kes), dzierżawczy (κτητικές, ktiti'kes), wskazujący (δεικτικές, δikti'kes), względny (αναφορικές, anafori' kes), nieokreślony (αόριστες, a'oristes) zwrotny (αυτοπαθείς, aftopa'this), pytający (ερωτηματικές, erotimati'kes) i określony (οριστικές, oristi'kes). Ich użycie różni się nieznacznie w stosunku do ich angielskich odpowiedników.

Zaimki - Αντωνυμίες

Służą do zastąpienia osób lub rzeczy w zdaniu i majątrzy osoby: pierwszą, drugą i trzecią. Istnieją również dwa typy: silne (używane do podkreślania) i słabe (występują w dwóch formach przypadków, dopełniaczu i bierniku, i są używane jako dopełnienie czasownika lub wraz z przymiotnikami, przysłówkami, rzeczownikami i innymi zaimkami). Przykładami słabego dopełniacza są w liczbie pojedynczej: μου σου του / της / του i mnogiej: μας σας τους. Przykładami biernika są: liczba pojedyncza: με σε τον / τη (ν) / το i liczba mnoga: μας σας τους / τις ή τες / τα.

Silny	Słaby dopełniacz	Słaby biernik
Αυτός το έκανε, αυτή το έκανε, αυτό το έκανε.	Μου είπε, σου είπε, του, της, του είπε.	Με φώναξε, σεφώναξε, τον, την, το φώναξε.
On to zrobił, ona to zrobiła, to to zrobiło.	(ktoś) powiedział mnie, powiedział tobie, powiedział jemu, jej, temu.	(ktoś) zadzwonił do mnie, do ciebie, do niego, niej, tego.

W języku angielskim obie słabe formy byłyby takie same, ale w języku greckim istnieje rozróżnienie, które zależy od oryginalnego pełnego wyrażenia. W tym przypadku oryginalne zdanie w dopełniaczu brzmiałoby „Η δασκάλα είπε του Γιώργου τι να κάνει” (nauczyciel powiedział George'owi, co ma robić), a biernik „ Η δασκάλα φώναξε την Άννα” (nauczycielka o imieniu Anna).
Należy również zauważyć, że w języku greckim określenie, kto wykonał czynność, nie jest obowiązkowe. To jest powód, dla którego „ktoś” jest umieszczony w nawiasie.

Zaimki dzierżawcze - Κτητικές

Te zaimki są używane, aby pokazać, gdzie ktoś lub coś należy i wyrazić własność. Znowu są dwa typy, a forma zmienia się w zależności od osoby i liczby. Silna forma jest używana dla podkreślenia i zawiera słowo “δικός” lub jego odmianę przed zaimkiem dzierżawczym. Silne formy mogą być używane samodzielnie i przekazują wystarczające znaczenie, podczas gdy słabym formom muszą towarzyszyć inne słowa, aby uzyskać sensowne wypowiedzi. Słabe formy w dopełniaczu są umieszczane po rzeczowniku, ale jeśli przed rzeczownikiem występuje przymiotnik, zaimek można umieścić między nimi.

Silny	Słaby dopełniacz
Liczba pojedyncza	Liczba mnoga	Liczba pojedyncza	Liczba mnoga
δικός μου, δική μου, δικό μου.	δικοί μου, δικές μου, δικά μου.	μου, σου, του, της, του.	τους
Mój (męski, żeński, nijaki).	Mój (męski, żeński, nijaki).	Mój, twój, jego, jej, tego.	ich

W przykładzie użyto tylko „mój” (μου) dla formy mocnej, ale wszystkie inne formy słabe mogą być użyte wraz z odpowiednią formą „δικος”.

Przykłady:

Το αυτοκίνητο είναι δικό μου (The car is mine).
Ποιό είναι το χρώμα του δικού σου αυτοκινήτου; (Jaki jest kolor twojego samochodu?).

Zaimki wskazujące - Δεικτικές

Służą zwróceniu uwagi na kogoś lub coś, czyli zademonstrowaniu, przedstawieniu i pokazaniu. Ich forma różni się w zależności od osoby i liczby. Takimi zaimkami są:

αυτός, αυτή, αυτό, αυτοί, αυτές αυτά (aby pokazać bliskość).	εκείνος, εκείνη, εκείνο, εκείνοι, εκείνες, εκείνα (aby pokazać odległość).	τέτοιος, τέτοια, τέτοιο, τέτοιοι, τέτοιες, τέτοια.	τόσος, τόση, τόσο, τόσοι, τόσες, τόσα.
Jego, ją, to, ich. (tu)	Jego, ją, to, ich. (tam)	Tego rodzaju.	Tak dużo.

Jeśli αυτός i εκείνος są użyte przed rzeczownikiem, rodzajnik umieszcza się również po nich. Jeśli są używane dla rzeczownika już wymienionego, umieszcza się je po nim bez przedimka. Znaczenie jest takie samo.

Αυτό το σπίτι (ten dom).
Do σπίτι αυτό (tego domu).

Zaimki względne - Αναφορικές

Te zaimki wprowadzają wyrażenia, które zastępują lub określają rzeczownik. Niektóre z nich pozostają takie same (gdzie, cokolwiek, cokolwiek), a inne zmieniają formę w zależności od osoby i liczby.

που.	ο οποίος, η οποία, το οποίο, οι οποίοι, οι οποίες, τα οποία.	όποιος, όποια, όποιο, όποιοι, όποιες, όποια.	Ό,τι (skrót od) οτιδήποτε.	όσος, όση, όσο, όσοι, όσες, όσα.
Gdzie, to.	Kto, komu.	Ktokolwiek, komukolwiek.	Cokolwiek, coś.	Tak wiele.

Nieokreślone - Αόριστες

Są używane do opisania kogoś lub czegoś, czego nie znamy zbyt dobrze lub nie jesteśmy zainteresowani określaniem. Ich sufiks zmienia się w zależności od osoby i liczby. Greka ma podwójne przeczenie, więc mówiąc, że „nikt tego nie robi”, użylibyśmy „κανείς δεν το κάνει αυτό”.

κάποιος, κάποια, κάποιο, κάποιοι, κάποιες, κάποια.	ένας, μία, ένα (tylko liczba pojedyncza).	καθένας, καθεμία / καθεμιά, καθένα.	κανείς / κανένας, καμία / καμιά, κανένα.	κανείς / κανένας, καμία / καμιά, κανένα.	άλλος, άλλη, άλλο, άλλοι, άλλες, άλλα.
ktoś.	ktoś.	Każdy.	Nikt.	kilka.	Inny, ktoś inny

Zaimki zwrotne - Αυτοπαθείς

Zaimek ten służy do zastąpienia podmiotu zdania. Jego forma zależy od osoby, liczby i przypadku.

Przypadek	Osoba i liczba
Ο εαυτός μου, του εαυτού μου, τον εαυτό μου, εαυτέ μου.	Ο εαυτός μου, σου, του, της, του, τους.
Siebie, sobie, sobie, o sobie!	Ja siebie, ty siebie, on siebie, ona siebie, to siebie, oni siebie.

Ten przykład pokazuje tylko przypadki „ο εαυτός μου”, ale słowo „εαυτός” zmieni się w odpowiednim przypadku, gdy towarzyszą mu wszystkie inne zaimki σου, του, της, τους. Pod tym względem jest traktowany jako rzeczownik rodzaju męskiego zakończony na -ός.

Przykład:

Ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του (Interesuje się tylko sobą).

Zaimki pytające — Ερωτηματικές

Służą do pytania o informacje i proszenia o wyjaśnienia. Mogą przekazywać znaczenie, nawet jeśli są używane samodzielnie.

Τι (nie zmienia formy)	πόσος, πόση, πόσο, πόσοι, πόσες, πόσα.	ποιος, ποια, ποιο, ποιοι, ποιες, ποια (bez akcentu, ale wymawiane z akcentem na ostatnią sylabę).
co?	Ile?	kto?

Określone — Οριστικές

Służą do podkreślenia, że ktoś wykonał jakąś czynność lub zrobił coś samodzielnie.

{ο ίδιος, η ίδια, το ίδιο, οι ίδιοι, οι ίδιες, τα ίδια.	μόνος μου, μόνη μου, μόνο μου, μόνοι μας, μόνοι σας, μόνοι τους, μόνες τους, μόνα τους.
On sam, ona sama, to samo, oni sami.	Ja sam(rodzaj męski, żeński, nijaki), my sami, wy sami, oni sami (rodzaj męski, żeński, nijaki).