Conjunction

Podobnie jak w każdym innym języku, w języku hiszpańskim spójniki, czyli conjunciónes, są używane jako słowo łączące słowa, wyrażenia i idee.

Dzięki temu poręcznemu narzędziu podobnie jak w większości innych języków możesz łatwo połączyć dwa (lub więcej) pomysłów w jednym zdaniu, po prostu dodając jedno lub dwa słowa.

Typ spójnika może jednak różnić się między dwoma różnymi typami. Ponieważ istnieje tak wiele sposobów, w jakie dwa aspekty lub idee mogą odnosić się do siebie nawzajem, istnieje również kilka różnych sposobów użycia spójników.

W tym przewodniku omówimy dwie różne klasy spójników używanych w języku hiszpańskim. Są one nazywane współrzędnymi i podrzędnymi.

Spójniki koordynujące:

Używając spójników koordynujących, jest to dość proste do zapamiętania. Słowo „koordynacja” może pomóc Ci pamiętać, że mówimy tutaj o słowach i ideach, które „koordynują” ze sobą, co oznacza, że są stosunkowo podobne.

W takim przypadku zdanie będzie miało dwa elementy w jednej frazie, które są takie same z gramatycznego punktu widzenia. Na przykład, spójniki koordynujące są zwykle używane do łączenia rzeczowników z rzeczownikami i czasowników z czasownikami itp.

W języku hiszpańskim istnieje kilka powszechnie używanych lub wymienianych spójników koordynujących. Mogą być one używane w wielu sytuacjach na co dzień. Chociaż są one często używane i dość proste do dodania do zdania, istnieje kilka zasad, które się z nimi wiążą.

Oto kilka używanych spójników koordynujących:

Dodawanie jednego elementu do drugiego

Kiedy w jednym zdaniu znajdują się dwa podobne elementy, możesz użyć trzech typów spójników koordynujących:

y	i
e	i
ni…ni	ani…ani

To takie proste!

Jednakże, jak wspomniałem wcześniej, istnieje kilka zasad, które być może będziesz musiał wziąć pod uwagę podczas pracy z spójnikami koordynującymi. Na przykład, jeśli jeden z rzeczowników lub słów, których używasz w zdaniu, zaczyna się od „i-” lub „hi-” i jest to drugie słowo w spójniku zamienisz „y” na „e”.

Zamiast używać „y”, co oznacza „i”, będziesz po prostu używać „e”, co oznacza również „i”, jest to po prostu bardziej poprawne gramatycznie.

Na przykład:

Juan y Ian fueron a la escuela.	Juan i Ian poszli do szkoły.
Juan e Ian fueron a la escuela.

Ta jedna zasada jest dość prosta.

Jednak gdy przejdziemy do przeciwnego typu spójników koordynujących, ale nadal będziemy mówić o podobnych typach słów i aspektów, natkniemy się na jedną lub dwie zasady.

Jeśli nasze zdanie jest negatywne – nie niegrzeczne, po prostu negatywne – powinieneś zastąpić „i” słowem „ni”. Możesz użyć tego terminu, aby zanegować dwa lub więcej aspektów w zdaniu. W języku angielskim jest to odpowiednik użycia słów „ani” i „ani”, jednak nie zawsze jest to bezpośrednio tłumaczone jako takie.

Na przykład:

No me gusta ni el jamón ni el pavo

Nie lubię szynki ani indyka. (Nie lubię ani szynki, ani indyka).

Aby skrócić i ułatwić, dla tego samego zdania i znaczenia, możesz również powiedzieć:

No me gusta jamón ni pavo.

Dawanie alternatywy

Jak już wspomniałem, istnieją spójniki pozytywne i negatywne. Istnieją jednak również spójniki, które oferują dwa podobne słowa lub aspekty, które dają ci wybór.

Pomyśl o angielskim słowie „lub”, na przykład „to lub tamto”. Niekoniecznie musi to być pytanie, ale stwierdzenie oferujące po prostu dwie różne możliwości wyboru podobnych części mowy.

Zasadniczo, gdy zamierzasz oferować wybór, na przykład za pomocą angielskiego słowa „lub”, powinieneś użyć hiszpańskiego spójnika „o”. Czasami jednak nie jest to tak proste. Może być konieczna zmiana „o” na inne alternatywy. Zapoznaj się z poniższą tabelą:

o	lub
u	lub
o..o	albo… albo

Podobnie jak poprzednio, gdy „y” zmienia się na „e”, gdy drugie słowo lub aspekt zdania zaczyna się na „i” lub „hi”, tutaj musisz zmienić „o” na „u”, gdy następujące słowo zaczyna się na „o” lub „ho”.

Na przykład:

El perro es desobediente u obediente.

Pies jest albo nieposłuszny, albo posłuszny.

Porównywanie jednego kontrastującego stwierdzenia z innym

Teraz gdy omówiliśmy dodawanie i alternatywy, teraz porozmawiamy o kontrastowaniu jednego tematu z drugim.

W tej części gramatycznej zamiast używać spójników do porównywania podobnych aspektów, można użyć spójników do porównywania stwierdzeń, które są całkowicie przeciwne.

Oto kilka przykładów kontrastujących, koordynujących spójników:

pero	ale
mas	ale
aunque	chociaż, nawet jeśli
sin embargo	jednak
no obstante	jednak, mimo wszystko
por lo demás	w przeciwnym razie, poza tym
excepto	oprócz

Podobnie jak w języku angielskim, możesz wstawić te słowa niemal w dowolnym miejscu w zdaniu (choć musi to być zrobione poprawnie), aby pokazać, że chcesz przeciwstawić jeden obiekt lub aspekt drugiemu. Można go również użyć, jeśli idziesz w jednym kierunku ze zdaniem, a następnie szybko przełączasz się na przeciwny kierunek.

Oto kilka przykładów użycia tych słów jako spójników kontrastujących i koordynujących:

Su hijo es ambicioso, pero también es cauteloso.	Jego syn jest ambitny, ale i ostrożny.
He visitado todos los países sudamericanos, excepto Argentina.	Odwiedziłem wszystkie kraje Ameryki Południowej z wyjątkiem Argentyny.
Sin embargo, hay algo que falta en la historia.	Jednak w tej historii czegoś brakuje.

Udzielanie wyjaśnień

Wreszcie, możesz także używać spójników w języku hiszpańskim, gdy udzielasz wyjaśnień lub próbujesz wyjaśnić pewne, niejednoznaczne stwierdzenie.

Oto kilka przykładów:

es decir	to znaczy
esto es	to jest

Pomyśl o tym, kiedy rozmawiasz ze znajomymi i musisz im wyjaśnić, dlaczego nie możesz iść do kina w ten weekend. Nie możesz po prostu powiedzieć, że nie możesz iść, kropka. Najprawdopodobniej będziesz musiał zaoferować wyjaśnienie swojej nieobecności (zwłaszcza, że naprawdę chcesz iść).

Na przykład:

Estoy muy ocupada y tengo que lavar mi ropa, cortar el césped y limpiar el baño, es decir, no podré salir este fin de semana.

Jestem bardzo zajęty i muszę wyprać ubrania, skosić trawnik i posprzątać łazienkę, czyli nie będę mógł wyjść w ten weekend.

Spójniki podrzędne

Istnieją spójniki podrzędne, czyli conjunciones de subordinación, które nie należą do tego samego typu słów lub aspektu języka hiszpańskiego.

Dzieje się tak, ponieważ spójniki podrzędne to słowa w zdaniu, które łączą jedno zdanie niezależne z zdaniem zależnym.

Zdanie niezależne to część zdania, idea, która może występować samodzielnie w poprawnym zdaniu gramatycznym.

Zdanie zależne to część zdania, idea, która NIE może istnieć samodzielnie. Do uzupełnienia pełnego zdania potrzebne jest zdanie główne, kolejne zdanie zależne lub zdanie niezależne.

Oto przykład zdania zawierającego spójnik podrzędny „że” lub w języku hiszpańskim „que”:

Dije que estoy en casa.

Powiedziałem, że jestem w domu.

W tym przykładzie widać, że „Dije” lub „powiedziałem” jest zdaniem zależnym, ponieważ bez drugiej części nie mogłoby występować samodzielnie w jednym zdaniu. Zdanie zależne nie zawsze jest pierwsze, dlatego nie jest to dobry sposób na rozróżnienie, która część zdania jest która.

Wracając do przykładowego zdania, „Estoy en casa” lub „Jestem w domu” może z łatwością stanowić samodzielne zdanie, co czyni go zdaniem niezależnym.

Aby jednak połączyć te dwie części w zdaniu, potrzebny będzie spójnik podrzędny.

Istnieje kilka słów, które tworzą spójniki podrzędne w języku hiszpańskim.
Są to:

que	że
cuando	podczas gdy
cuando	kiedy
donde	gdzie
sin que	bez
desde que	od
mientras que	podczas gdy
tan pronto como	jak tylko
si	jeśli
como	od
porque	ponieważ
apenas	jak tylko
a menos que	chyba że
antes (de) que	przed
aunque	nawet jeśli
con tal (de) que, siempre que	o ile
en caso de que	w razie
hasta que	dopóki
pues	ponieważ
para que	aby

To tylko kilka przykładów, jednakże istnieje wiele innych, które możesz zobaczyć w dowolnych zdaniach, które wymagają połączenia zdania niezależnego i zależnego.

Oto kilka przykładów niektórych zdań występujących w spójnikach podrzędnych:

Quería un helado, pero no tenía dinero.	Chciałem lody, ale nie miałem wystarczająco dużo pieniędzy.
Díle que no me gusta.	Powiedz mu, że mi się to nie podoba.
¿Quieres dinero? ¡Pues trabaja!.	Chcesz pieniędzy? Więc pracuj!