ΙΔ'. Ο Μπαρμπαγιάννης κανατάς ID|||jug X'. Barbayannis is a pitcher

Μα όσο και να παραμόνεψε η Αφροδίτη, καμιάν αταξία δεν είδε. |but|||lay in wait|||any|disorder||saw But as much as Aphrodite lingered, she did not see any disorder.

Και σα χαμήλωσε ο ήλιος και δρόσισε, συγκινημένη από τόση φρονιμάδα, πήγε και πρότεινε στα δυο αδέλφια να κάνουν θαλάσσιο λουτρό, αφού δεν έκαναν το πρωί, και ύστερα να μείνουν μαζί της στην αμμουδιά και να μαζέψουν κοχλαδάκια. ||lowered||||cooled|moved|||wisdom|||suggested||||||sea|bath|||||||||||||sandy beach|||gather some clams|little shells And as the sun went down and cooled down, moved by so much wisdom, she went and suggested that the two brothers take a sea bath, since they had not done so in the morning, and then stay with her on the beach and collect snails.

— Φταίγω εγώ τώρα; έλεγε λίγο αργότερα ο Αντώνης, καθισμένος στο σπουδαστήριο με την Πουλουδιά, που είχε πρησμένα τα μάτια από τα πολλά κλάματα. I am to blame|I|||||||sitting||study room||||||swollen||||||crying — Is it my fault now? Antonis said a little later, sitting in the study with Pouloudia, whose eyes were swollen from crying a lot. Είχαμε πει να μην κουνήσομε πια από δω, ώσπου να γυρίσει η θεία... Γιατί το ξέρω πως ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια. we had||||we move||||||||||||||the devil|||little feet We had said not to move from here until the aunt comes back... Because I know that the devil has many legs. Καθόμασταν όμορφα και καλά στο ντόμινο. we sat|||||dominoes We were sitting nice and well at dominoes. Ήταν ανάγκη να μας πάγει στα λουτρά η Αφροδίτη; Και ύστερα να καθίσομε στην άμμο και να πιάσει τόση κουβέντα με τις γειτόνισσες; Και πού να τύχει και ο Μπαρμπαγιάννης ο Κανατάς! ||||take||the baths||||||sit||sand|||have a chat|so much|chat|||neighbors||||happen to meet|||||Kanatas Was it necessary for Aphrodite to freeze us in the baths? And then sit on the sand and have so much conversation with the neighbors? And where does Barbagiannis the Pitcher happen to be!

— Και να 'χει και τόσες στάμνες και τόσα κανάτια, ίσα ίσα σήμερα! |||||jugs|||jugs|just|| — And let there be as many pitchers and jugs, just enough today! αναστέναξε η Πουλουδιά. sighed|| Poulodia sighed.

— Ναι! Και να τις πηγαίνει παραγγελία στο καφενείο! |||takes them|order||café And to order them at the coffee shop! Μα είδες; Είδες τι ωραία που τα είχε δεμένα, αράδες-αράδες γύρω στο γαϊδουράκι του; αναφώνησε ο Αντώνης που ενθουσιάστηκε πάλι με την ενθύμηση. |you saw|||||||tied up|rows|rows|||little donkey||exclaimed||||||||memory But did you see? Did you see how beautifully he had tied them, all around his little ass? exclaimed Antonis, who was again excited by the memory.

— Τι ήθελες να τ' αγγίξεις! |you wanted|||you touch — What did you want to touch! κλαψιάρισε η Πουλουδιά. cried like a baby|| Pouloudia sobbed.

— Ήθελα να δω πώς στέκουνταν. ||||they were standing — I wanted to see how they stood. Πού να ξέρω εγώ πως το σκοινί ήταν περασμένο μονάχα μες στα χερούλια κάθε στάμνας και πως σα λύσεις μια, πέφτουν όλες! ||||||||passed|only|||handles||jug||||solutions||fall| How was I to know that the rope was passed only through the handles of each pitcher and that as soon as you solve one, they all fall! Ήταν κουταμάρα του Μπαρμπαγιάννη! |nonsense|| It was Barbagiannis's scumbag!

— Εγώ σου το έλεγα, μην τις αγγίξεις, Αντώνη! ||||||touch| — I told you, don't touch them, Antonis!

— Το ξέρω κι εγώ τώρα! — I know it now too! Μα φταίει ο Μπαρμπαγιάννης Κανατάς! |is to blame||Barbagian|Kanatas But Barbagiannis Kanatas is to blame! Αντί να μου πει «Φύλαγε το γαϊδουράκι μου, ώσπου να πάγω να πιώ νερό», αν μου έλεγε «Δεν είναι δεμένες κόμπο οι στάμνες, και πρόσεχε», εγώ δε θα τις άγγιζα! |||tell|Watch||little donkey||||I go||I go to drink|||||||tied|a knot||jugs||be careful|||||I would touch Μα πες, δε φαίνουνταν δεμένες; |say||they seemed|tied up But tell me, didn't they look tied?

— Ναι, φαίνουνταν, παραδέχθηκε η Πουλουδιά. ||admitted|| — Yes, it was visible, Pouloudia admitted.

— Κι εγώ έτσι νόμιζα και ήθελα να σου δείξω πώς να κάνεις τον τελικό κόμπο. ||||||||||||||knot — I thought so too and wanted to show you how to tie the final knot. Πού να φανταστώ πως, μόλις λύσω το σκοινί, θα φύγουν όλα, στάμνες και κανάτια! ||I imagine|||||rope||||jugs||jugs Where can I imagine that, as soon as I untie the rope, everything will be gone, pitchers and jugs!

— Και με τέτοιον κρότο!... |||bang — And with such a bang!...

— Χωρατεύεις... joking

— Πόσα να σπάσανε λες, Αντώνη; ||they broke|| — How much do you think they broke, Antonis?

— Ξέρω ‘γω; Όλα θαρρώ. |||I think — Do I know? I dare everything.

— Και περιμένει απέξω να 'ρθει ο θείος, να του πληρώσει, λέει, τη ζημιά! ||outside||come|||||pay|he says||the damage — And he is waiting outside for his uncle to come, to pay him, he says, the damage!

Τα δυο αδέλφια έμειναν συλλογισμένα. ||||thoughtful The two brothers remained pensive. Και ρώτησε ο Αντώνης: And Antonis asked:

— Σαν πόσες δραχμές λες να ζητήσει του θείου; Τέσσερις; Πέντε; like|||||ask|||| — Like how many drachmas do you say he should ask the uncle? Four? Five;

Η Πουλουδιά ξανάρχισε τα κλάματα. ||started again|| Pouloudia started crying again.

— Πολλές! είπε. Η Αφροδίτη λέγει πως θα θέλει πολλές δραχμές. Aphrodite says she will want many drachmas. Αχ! Να είχα κουμπαρά, σαν την Αλίς! If only||piggy bank||| I wish I had a piggy bank, like Alice!

— Κι εγώ! είπε άθυμα ο Αντώνης. |carelessly||

Η Πουλουδιά σφούγγισε τα μάτια της. ||wiped||| Pouloudia wiped her eyes. Σκουτουρεμένη ρώτησε: Disheveled|

— Να ζητήσομε χρήματα της κερα-Ρήνης; Εκείνη έχει πολλά. |we will ask|money||||||many — Should we ask for money from the Rhine? She has a lot. Κάθε βράδυ της δίνει η θεία. |||gives|| Aunt gives her every night.

Ο Αντώνης αργοκούνησε το κεφάλι. ||slowly shook|| Antonis slowly shook his head.

— Ο πατέρας απαγορεύει να ζητούμε χρήματα, είπε. ||forbids||we ask|| — Father forbids us to ask for money, he said.

— Μα δε θα μας τα χαρίσει, θα μας τα δανείσει μόνο. |||||give||||lend| — But he will not give them to us, he will only lend them to us.

— Κι αυτό το απαγορεύει ο πατέρας. |||forbids|| — And the father forbids that. Έπειτα πώς θα της τα πληρώναμε, αφού εμείς δεν έχομε κουμπαρά; Και ούτε τίποτε άλλο έχομε εμείς. Then|||||we would pay|||||piggy bank|||||| Then how would we pay her, since we don't have a piggy bank? And we don't have anything else either.

Η Πουλουδιά αναπήδησε. ||jumped up Της είχε έλθει μια ιδέα. ||come||

— Εγώ ξέρω! αναφώνησε. exclaimed Θα της πουλήσω τα σκουλαρίκια της Αραπίνας μου! ||I will sell|the|earrings||Arabian| I'll sell her my Arabina's earrings! Πολλές φορές μου τα ζήτησε κι εγώ δεν ήθελα να της τα δώσω. ||||asked for||||||her|| Many times she asked me for them and I didn't want to give them to her.

— Να της τα πουλήσεις; έκανε ο Αντώνης βλέποντας ξαφνικά καινούριες ελπίδες να φτερουγίζουν μπροστά του. |||sell||||seeing|||hopes||fluttering|in front of| — Sell them to her? Antonis asked, suddenly seeing new hopes fluttering in front of him. Ναι... αυτό επιτρέπεται... και ο πατέρας πουλά μπαμπάκια στο γραφείο... αυτό είναι εμπόριο... ||is allowed||||sells|cotton balls|||||trade Yes... that's allowed... and father sells daddies in the office... that's trade...

Η Πουλουδιά είχε τρέξει στη γωνιά όπου αράδιαζε τα δικά της παιχνίδια, άνοιξε το σεντουκάκι της κούκλας της και το άδειασε ολόκληρο στο πάτωμα. |Pouloudia||run||corner||scattered||||toys|||little chest||doll||||emptied it|entirely|| Pouloudia had run to the corner where she arranged her own toys, opened her doll's chest and emptied it all on the floor. Κάτω κάτω πήρε ένα χάρτινο, αρκετά κακομεταχειρισμένο κουτάκι, το άνοιξε και το έδειξε του Αντώνη. ||||paper||badly used|box|||||showed it|| Down below he took a paper box, rather badly used, opened it and showed it to Antonis.

— Να, είπε, αυτά τα κόκκινα αχλαδωτά σκουλαρίκια, που μοιάζουν, λέει, κοράλι, αυτά θέλει η κερα-Ρήνη. |||||pear-shaped|earrings||look like|she says|coral||||| — Here, he said, these red pear-shaped earrings, which look like, he says, coral, those are what the horn-Rhine wants. Πάμε να της τα δείξομε. ||||we show Let's go show her.

Μα η φόρα της κόπηκε μπρος στην κλειστή πόρτα της κουζίνας. ||momentum||was stopped||||||kitchen But her time was cut short at the closed kitchen door. Είχε ακούσει πως στο εμπόριο αγοράζεις και πουλάς. ||||trade|you buy||you sell He had heard that in trade you buy and sell. Μα με τι τρόπο γίνεται η πράξη δεν το ήξερε. ||||||action||| But in what way the act is done he did not know. Μουδιασμένη πρόσφερε το κουτί της στον αδελφό της. Numbly|nervously offered|||||| Numbly she offered her box to her brother.

— Να, πάρ' τα, Αντώνη! |take||Anthony — Here, take them, Antonis! Πες της το εσύ! Tell||| You tell her!

— Όχι, εσύ. Δικά σου είναι τα σκουλαρίκια. ||||earrings The earrings are yours.

— Μα... μα... εγώ δεν ξέρω πώς να της το πω... |||not||how|||it| — But... but... I don't know how to tell her...

— Να, θα πεις: «Τα θέλεις; Τα πουλώ». ||||||I sell — Yes, you will say: "Do you want them? I'm selling them."

— Ναιαιαι; ρώτησε απρόθυμα η Πουλουδιά. ||reluctantly|| — Yes? Pouloudia asked reluctantly. Και αυτό, βέβαια, δεν είναι κακό; Επιτρέπεται, Αντώνη; ||||||is allowed|Anthony And that, of course, is not bad? Is it allowed, Antony?

Ο Αντώνης δεν ήταν και τόσο βέβαιος. ||||||certain Antonis was not so sure. Και αυτός από εμπόριο δεν ήξερε καλά. |he|||didn't|| And he by trade did not know well. Με το χέρι παραμέρισε το κουτί και τους θησαυρούς της Πουλουδιάς. With|||moved aside|||||treasures||Pouloudia He waved aside the box and the treasures of Pouloudia.

— Άσ' τα, είπε, προτιμώ να φάγω ξύλο... |the||I prefer||eat wood| - Leave them, he said, I prefer to eat wood...

Με ορμή άνοιξε η Πουλουδιά την πόρτα και μπήκε στην κουζίνα. |with force|opened||||||entered||kitchen With a rush, Pouloudia opened the door and entered the kitchen.

— Να, κερα-Ρήνη, σου έφερα τα σκουλαρίκια μου και σου τα πουλώ! ||||||earrings|||||I sell — Here, Kera-Rini, I brought you my earrings and I'm selling them to you! είπε βιαστικά, σε μια πνοή. |hurriedly|||breath he said hastily, in one breath.

Η κερα-Ρήνη τηγάνιζε κεφτέδες. |||frying|meatballs Kera-Rini was frying meatballs. Χωρίς να γυρίσει ρώτησε: Without turning around he asked:

— Τι κάνεις λέει; ||he says — What are you doing, he says?

— Σου πουλώ τα σκουλαρίκια της κούκλας μου, κερα-Ρήνη, τα κόκκινα αχλαδάκια... ||the|||||dear Rini||||little pears — I'm selling you my doll's earrings, ear-Rini, the red pears...

Η φωνή της Πουλουδιάς έτρεμε λίγο· περίμενε περισσότερο ενθουσιασμό. ||||trembled||waited for||enthusiasm Pouloudia's voice trembled a little; she expected more excitement. Η κερα-Ρήνη εξακολουθούσε με το πιρούνι ν' αναποδογυρίζει τους κεφτέδες μες στο τηγάνι. |||continued|||fork||flipping over|||||the frying pan Kera-Rini was still turning the meatballs in the pan with her fork. Χωρίς καν να κοιτάξει το απλωμένο δειλό χέρι με το χάρτινο κουτί, φώναξε: |||||outstretched|timid||||paper|| Without even looking at the cowardly outstretched hand with the paper box, he called out:

— Αφροδίτη, μη χάσεις το κελεπούρι! ||||bargain — Aphrodite, don't lose the kelepuri! Πουλούμε διαμαντικά εδώ μέσα! We sell|diamonds||

Η Αφροδίτη, που κουβέντιαζε με κάποιον στην αυλή, γύρισε και στάθηκε στην ανοιχτή πόρτα. |||was chatting|||||||||| Aphrodite, who had been chatting with someone in the courtyard, turned and stood at the open door.

— Ποιος πουλά; ρώτησε. |sells| — Who sells? asked.

— Να, το κορίτσι μας!

— Τι κάνει λέει;

— Μου πουλά σκουλαρίκια! to me|sells|earrings — He sells me earrings!

Είδε η Αφροδίτη τον Αντώνη, στο βάθος της κουζίνας, που μελετούσε έναν-έναν τους μπακιρένιους τεντζερέδες στα ράφια, είδε και την Πουλουδιά που, με κόκκινα πρησμένα μάτια και το κουτί της στο χέρι, δεν πολυήξερε αν έπρεπε να μείνει ή να το βάλει στα πόδια, και ρώτησε γλυκά: ||||||depth||||was studying||||copper|copper pots||shelves||and||||||swollen|||||||||didn't quite know||||stay||||put||legs||| Aphrodite saw Antonis, in the back of the kitchen, who was studying one by one the copper pots on the shelves, she also saw Pouloudia who, with red swollen eyes and the box in her hand, didn't know whether she should stay or put it in the feet, and asked sweetly:

— Τι θες, Πουλουδιά;

Με χείλια που έτρεμαν είπε η Πουλουδιά: |lips||trembled|||Little bird With trembling lips, Pouloudia said:

— Θέλω να πουλήσω τα σκουλαρίκια της Αραπίνας μου, για να πληρώσομε τον Μπαρμπαγιάννη Κανατά, πριν έλθει ο θείος... είπε και σώπασε πνιγμένη. ||I sell||earrings||||||pay|||||come|||said||she fell silent|choked up — I want to sell my Arabina's earrings, so that we can pay Barbayannis Kanatas, before the uncle comes... she said and choked up. Η Αφροδίτη γέλασε. Γύρισε κατά την αυλή. |toward|| He turned towards the courtyard.

— Μπαρμπαγιάννη! Barbagiani — Barbagianni! φώναξε. Έλα ν' ακούσεις. ||you listen Come and listen.

Ένας άντρας ψηλός, με φαρδιά ξανθά μουστάκια, γέμισε με το μεγάλο μπόι του την πόρτα. ||||wide|blond|mustache|filled||||height||| A tall man with a wide blond mustache filled the door with his big boy. Ήταν φτωχοντυμένος και ξυπόλυτος και στο κεφάλι φορούσε ένα παλιωμένο πλατύγυρο καπέλο. |poorly dressed||barefoot||||||worn-out|wide-brim| He was poorly dressed and barefoot, and on his head he wore an old wide-brimmed hat. Στα μαλλιά και στα μουστάκια πολλές άσπρες τρίχες γυάλιζαν, μα ήταν ήρεμο το πρόσωπο του και είχε αρχοντιά η στάση του, καθώς στηρίζουνταν στη μαγκούρα του. ||||mustache||white|hairs|were shining|||calm||||||nobility||posture|||was leaning||walking stick| Many white hairs glistened in his hair and whiskers, but his face was calm and his posture was noble, as he leaned on his mangura.

— Τι με θέλεις; ρώτησε. What||| — What do you want me for? asked.

— Να, πουλούμε χρυσαφικά της κούκλας μας, για να σε πληρώσομε, είπε η Αφροδίτη κάνοντας του το μάτι. ||jewelry|||||||pay you||||winking||| — Yes, we are selling our doll's jewelry to pay you, said Aphrodite, winking at him.

— Για να δούμε τα τζοβαρικά σου! ||||your clothes| — Let's see your jokes! είπε ο Μπαρμπαγιάννης Κανατάς. said Barbayannis Kanatas.

Πήρε το κουτί από το χέρι της Πουλουδιάς κι έναν-έναν έβγαλε από μέσα τους θησαυρούς της και τους άπλωσε στο τραπέζι. |||||||||||took out||||treasures||||spread out|| He took the box from Pouloudia's hand and one by one took out its treasures and spread them on the table.

Η κερα-Ρήνη είχε πλησιάσει με τα δυο της χέρια στους γοφούς. ||||approached|||||||hips Kera-Rini had approached with both her hands on her hips.

— Να τα σκουλαρίκια που θέλει να μου πουλήσει! ||earrings|||||sell — Here are the earrings he wants to sell me! είπε.

Η Πουλουδιά δε μίλησε. Ανήσυχη κοίταζε τα στολίδια της. worried|||decorations| She looked anxiously at her ornaments.

— Σκουλαρίκια, ε; είπε ο Μπαρμπαγιάννης εξετάζοντας τα κόκκινα αχλαδάκια. Earrings|||||examining|||little pears — Earrings, huh? said Barbayannis, examining the red pears. Και τούτο; Τι είναι; Δαχτυλίδι; |this|||ring And this? What is; Ring;

— Όχι, είναι το χρυσό βραχιόλι της κούκλας μου, αποκρίθηκε πνιχτά η Πουλουδιά. |||gold|bracelet|||||in a muffled voice|| — No, it's my doll's gold bracelet, Poulodia replied choked.

— Και τούτο;

— Το διαμαντένιο της χτένι. |diamond||comb — Her diamond comb.

— Πωπώ, ομορφιά! |beauty — Popo, beauty! Και αμέ τούτες οι κίτρινες φούσκες με το λάστιχο; And|then|these||yellow|bubbles|||the hose And what about those yellow bubbles with the rubber band?

— Είναι το άλλο χρυσό βραχιόλι της κούκλας μου. ||||bracelet||| — It is my doll's other gold bracelet.

— Πωπώ, πλούτη! |wealthy Και τούτη η αλυσίδα με τ' ωρολόγι; Πόσα τα δίνεις όλα μαζί, Πουλουδιά; Ένα φόρτωμα κανάτια; Ε; |this||chain|||watch||||||||a load of|jugs| And this chain with the watch? How much do you give all together, Birds? A load of jugs? Huh?

Μα η Πουλουδιά δεν ήξερε. But Pouloudia didn't know. Χαμένη γύρισε στον Αντώνη για βοήθεια. lost||||| Hameni turned to Antonis for help. Μα ο Αντώνης είχε εξαφανιστεί. ||||disappeared But Antonis had disappeared. Με τα χέρια στις τσέπες, είχε βγει απαρατήρητος από την πόρτα της κουζίνας, στα νύχια πέρασε από το διάδρομο, την τραπεζαρία, βγήκε στη βεράντα και κατέβηκε, στο δρόμο. ||||||he went out|unnoticed|||||||on tiptoes||||hallway||dining room|||veranda||went down|| With his hands in his pockets, he had slipped out of the kitchen door unnoticed, tiptoed through the hallway, the dining room, out onto the porch and down into the street.

Δεν ήξερε γιατί, μα ντρέπουνταν. ||||they were ashamed He didn't know why, but he was ashamed. Ντρέπουνταν την κερα-Ρήνη, την Αφροδίτη, τον Μπαρμπαγιάννη Κανατά, που ήξεραν τώρα όλοι πως η Πουλουδιά, για να μη φάγει αυτός ξύλο, παρέδιδε όλους τους θησαυρούς της. ||||||||||||||||||||||was delivering|||treasures| They were ashamed of the horn-Rhine, Aphrodite, Barbayanni Kanatas, who now all knew that Pouloudia, so that he would not eat wood, was handing over all her treasures. Και όσο περισσότερο ντρέπουνταν, τόσο πιο πετούσε πίσω το κεφάλι του. |||they were ashamed|||he threw|||| And the more embarrassed he was, the more he threw back his head. Και όλη τη μέρα δεν της είχε πει ούτε ένα ευχαριστώ της Πουλουδιάς που είχε βρει τρόπο να φάγει και αυτή τιμωρία και να μην πάγει στην Κηφισιά... Ουφ! ||||not|||||||||||found|||eat|||punishment||||||| And the whole day he hadn't said a single thank you to Pouloudia for finding a way to get her punished and not go to Kifissia... Ugh! Ήταν πνιγερό όμως το σπίτι. |suffocating||| But the house was stuffy. Έξω στο δρόμο ανάσαινε τουλάχιστον κανείς καλύτερα. |||breathe|at least|| Out on the street, at least no one was breathing better. Κατέβηκε σε κάτι βράχους και κοίταξε μακριά τη θάλασσα την ανοιχτή. |||the rocks|||||||open sea He went down to some rocks and looked far away at the open sea.

Είχε βασιλέψει ο ήλιος, κατέβαινε το μούχρωμα και ήταν μοναξιά. |ruled|||was descending||twilight|||loneliness The sun had reigned, it was getting dark and it was lonely.

Κι εκεί, παρακάτω, στους βρεμένους από τη θάλασσα βράχους, σαν κοίταζες καλά στους νερόλακκους, έβρισκες κάποτε καβούρια. ||||wet||||||you looked|||water puddles|you found|sometimes|crabs And there, below, on the rocks found by the sea, if you looked closely at the waterholes, you used to find crabs. Του ήλθε μια φωτεινή ιδέα. |||bright| A bright idea came to him. Η Πουλουδιά όλο γύρευε καβούρια και δεν τα έβρισκε ποτέ. |||was looking for|||||found them| Pouloudia kept chasing crabs and never found them. Αν της έφερνε εκείνος κανένα;... Και από τα σκουλαρίκια της θα τον προτιμούσε τον κάβουρα. ||brought||any||||||||preferred||crab If he brought her any?... And of her earrings she would prefer the crab.

Πήδηξε ο Αντώνης στους κάτω βράχους, μα γλίστρησε στο βρεμένο μούσκουλο και, ξαφνικά, βρέθηκε ξαπλωμένος μες στα νερά. jumped||||lower|||slipped||wet|muscle|||found himself|lying down||| Antonis jumped to the lower rocks, but slipped on the found moss and, suddenly, found himself lying in the water. Την πρώτη στιγμή ζαλίστηκε. |||she got dizzy At first he was dizzy. Μα η κρύα θάλασσα τον συνέφερε γρήγορα και σηκώθηκε και τινάχθηκε. |||||revived him|||||shook But the cold sea brought him quickly and he stood up and shook himself. Πωπώ! Ώς τις πλάτες ήταν μούσκεμα! as||shoulders||wet Up to the backs were soaked! Καινούρια ζημιά! |damage New damage! Και μη χειρότερα, αν δε σχίστηκε κιόλα! |||||tore|and worse And no worse, if it didn't even tear! Ανέβηκε στους βράχους και από κει στο δρόμο. He climbed the rocks and from there to the road. Πονούσε λίγο κάτω εκεί που τελειώνει η ράχη και πονούσε λίγο και στο κεφάλι. hurt|||||||spine||hurt|||| It hurt a little down where the spine ends and it hurt a little in the head as well. Μα ο Αντώνης δε συνήθιζε να παραπονιέται για πόνο. ||||used to||complain||pain But Antonis didn't usually complain about pain. Κοίταξε απάνω, κάτω, μην περνά κανένας γνωστός στο δρόμο και, βλέποντας μοναξιά, ανέβηκε κούτσα-κούτσα στη βεράντα και μπήκε στην τραπεζαρία, αφήνοντας λιμνούλες όπου πατούσε. ||||passes||||||seeing loneliness|loneliness||hunched|||veranda||||dining room||little puddles||he stepped He looked up, down, no one he knew passed on the street, and, seeing loneliness, limped up the porch and into the dining-room, leaving puddles where he stepped. «Μην ήλθε η θεία;» Μα όχι. "Didn't aunt come?" But no. Όλα ήταν σιωπηλά και σκοτεινά. ||silent||dark All was silent and dark.

Σιωπηλά τρύπωσε κι αυτός στο διάδρομο και από κει γύρισε κατά τη σκάλα. |sneaked in||||hallway|||||||the stairs Silently he also made his way down the corridor and from there turned towards the stairs. Μα, την ίδια ώρα, η πόρτα της κουζίνας άνοιξε και η Αφροδίτη βγήκε μ' ένα αναμμένο κερί και τον είδε. ||||||||||||came out|||lit candle|candle||| But, at the same time, the kitchen door opened and Aphrodite came out with a lighted candle and saw him. Ήταν και η Πουλουδιά μαζί της . Pouloudia was also with her.

— Τι κάνεις εδώ, μόνος, Αντώνη; ρώτησε η Αφροδίτη. — What are you doing here, alone, Antonis? Aphrodite asked.

— Τίποτα. Πάω στην κάμαρα μου, της αποκρίθηκε κάνοντας για τη σκάλα. ||||||pointing to||| I'm going to my room, he answered her, making for the stairs.

— Κάτσε μια στιγμή, έλα, γεια σου, άναψε μου τα κεριά στη τραπεζαρία, ν' ανάψω εγώ τη λάμπα της σκάλας και είναι αργά. ||||||light|||candles||||to light|||the lamp||staircase||| — Sit a moment, come, hello, light the candles for me in the dining room, let me light the lamp on the stairs and it's late. Με τη μωρολογιά του Μπαρμπαγιάννη νύχτωσε πριν το καταλάβω και δεν έβαλα τραπέζι ακόμα... ||baby talk|||it got dark||||||set the table|the table| With Barbagianni's childishness, it was night before I knew it and I hadn't set the table yet...

— Αντώνη! διέκοψε τρομαγμένη η Πουλουδιά. |terrified|| Pouloudia interrupted, startled. Τι έπαθες; |happened to you What happened to you;

— Τίποτα. Βράχηκα λίγο στη θάλασσα, αποκρίθηκε ο Αντώνης γυρεύοντας να ξεφύγει από το φως. I got wet|||||||seeking||escape||| I got a little wet in the sea, replied Antonis, turning to escape the light.

— Τι έπαθες; Έπεσες; επανέλαβε όλο και πιο τρομαγμένη η Πουλουδιά. ||you fell|repeat|||||| - What happened to you; Did you fall? repeated Pouloudia, more and more frightened. Είσαι όλος αίματα! |all|blood You're covered in blood!

— Αίματα; Πού; — Blood? Where;

— Στάσου! — Stop! Καλέ, αλήθεια! Well| Well, really! Παναγιά μου! my Virgin Mary| Πού πήγες; αναφώνησε η Αφροδίτη. |did you go|exclaimed|| Where did you go; Aphrodite exclaimed.

Ακούμπησε το κερί της σε μια καρέγλα και γύρισε τον Αντώνη με την πλάτη στο φως. She placed||candle||||chair|||||||back|| She rested her candle on a plank and turned Antonis with his back to the light.

— Χτύπησες; Πού χτύπησες; Πωπώ, αίματα! you hit||||blood — Did you hit? Where did you hit; Popo, blood!

— Πού; ρώτησε πάλι ο Αντώνης που γύρευε να δει την πλάτη του πάνω από τον ώμο του. ||||||||||back|||||shoulder| - Where; Antonis asked again, turning to see his back over his shoulder.

Λαφριά, γοργά σήκωσε η Αφροδίτη τα κοντοκομμένα του μαλλιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Lightly|quickly|||||shortened|||||||of the head| Swiftly, Aphrodite lifted his close-cropped hair to the back of his head.

— Μα βέβαια! Έσπασες το κεφάλι σου! you broke||| You broke your head! Τα μαλλιά σου είναι ποτισμένα αίματα! ||||soaked with| Your hair is drenched in blood! Αχ! Παναγίτσα μου, θα με τρελάνεις εσύ, παιδί μου! little Panagia||||drive me crazy|||

Τον άρπαξε από τους ώμους και, σχεδόν σηκωτό, τον ανέβασε απάνω. |grabbed|||||almost|lifted||lifted him up| He grabbed him by the shoulders and, almost standing, lifted him up. Φοβισμένη ακολουθούσε η Πουλουδιά. scared|followed|| Frightened, Pouloudia followed.

— Γρήγορα, άρνικα, πανιά, ξαντό! |arnica|sails|quickly — Quick, lamb, sail, blond! πρόσταξε η Αφροδίτη. commanded|| Πουλουδιά, τρέξε! |run Στο σερτάρι μου έχω ένα μπογαλάκι με το καθαρό ξαντό της κυρίας. |drawer||||small bag|||clean|blonde||lady In my drawer I have a bottle of the lady's pure blonde. Έχει και παστρικά μαντίλια εκεί. There are||clean|handkerchiefs| He also has pastoral handkerchiefs there. Φέρε τα με την άρνικα, ώσπου να τον πλύνω εγώ! ||||arnica|until|||wash him| Bring them with the lamb, until I wash him!

Παθητικά, λίγο ζαλισμένος ακόμα, αφέθηκε ο Αντώνης στα χέρια της τα επιδέξια, που σε λίγα λεπτά τον είχαν πλύνει, επιδέσει, αλλάξει. passively||dizzy||was left|||||||skillful hands|||||||washed|dressed| Passively, still a little dazed, Antonis was left in her skillful hands, who in a few minutes had washed, bandaged and changed him. Στεγνός και παστρικός, με το κεφάλι μαντιλοδεμένο και τα μαλλιά ανακατωμένα, μισοβρεμένα ακόμα, κοίταζε τώρα υπερήφανα από κάτω από τον άσπρο κόμπο, δεμένο στο μέτωπο του, την Πουλουδιά και περίμενε να φύγει η Αφροδίτη, για να τη ρωτήσει τι απέκανε με τα σκουλαρίκια της κούκλας και τα κανάτια του Μπαρμπαγιάννη. Dry||clean||||tied with a scarf||||messy|half wet||||proudly|||||white|knot|tied||forehead|||||||||||||ask her||did with||||||||jugs|| Dry and pasty, with his head wrapped in a scarf and his hair tousled, still half undone, he now looked proudly from under the white knot tied on his forehead at Pouloudia and waited for Aphrodite to leave, to ask her what she had done with her earrings doll and Barbagiannis' jugs. Μα έξαφνα ανατρίχιασε. ||shivered But suddenly he shuddered. Από κάτω ανέβαινε η φωνή της θείας. The aunt's voice was coming from below.

— Τι είναι αυτό το σκοτάδι; Γιατί δεν είναι βαλμένο το τραπέζι; ||||darkness||||set up|| — What is this darkness? Why isn't the table set?

Ανήσυχα κοιτάχθηκαν τα δυο αδέλφια. anxiously|||| The two brothers looked at each other anxiously. Και ξαφνικά, πάλι, θυμωμένη ανέβηκε η φωνή της θείας: |||angrily||||| And suddenly, again, the voice of the aunt rose angrily:

— Καλέ, τι είναι αυτά; Ποιος έχυσε εδώ νερά; Ειρήνη! |||||spilled||| — Well, what are these? Who poured water here? Irene! Αφροδίτη! Πού είστε και οι δυο;

Τρεχάτη κατέβαινε κιόλα η Αφροδίτη τη σκάλα και κατάφθανε βιαστική η κερα-Ρήνη, μαζί με μια μπούφα τηγανίλας που την ακολούθησε από την ανοιγμένη πόρτα της κουζίνας, κι έξι φωνές ακούστηκαν μαζί, που ρωτούσαν, εξηγούσαν, μάλωναν και αναφωνούσαν. running|was coming down|too||||||arrived|in a hurry|||||||frying pan|fried fish||||||open|||||||were heard||||explained|were arguing||exclaimed Aphrodite was already running down the stairs and the candle-Rhine arrived hurriedly, together with a buffet of pancakes that followed her from the open kitchen door, and six voices were heard together, asking, explaining, arguing and exclaiming. Και μέσα σ' όλες ξεχώρισε ήσυχη η φωνή του Αλέξανδρου: ||||stood out|calm|||| And among all of them, the quiet voice of Alexander stood out:

— Έχει και αίματα εδώ, θεία!

Στις μύτες των ποδαριών είχαν βγει τα δυο αδέλφια στη σκάλα και κοίταζαν, από πάνω από την κουπαστή, τη σκοτεινή είσοδο που φωτίζουνταν μόλις από την τραπεζαρία. |||feet||come out||||||||||||||dark|entrance||was being lit||||dining room The two brothers had tiptoed up the stairs and were looking over the banister at the dark entrance that was barely lit by the dining room. Γύρευαν να ξεχωρίσουν φωνές και λόγια. They sought||distinguish|voices|| They turned to distinguish voices and words. Μα τόση φασαρία γίνουνταν, που μόνο μια βοή ανέβαινε στ' αυτιά των δυο τιμωρημένων. ||commotion|||||shout|was rising||ears|||punished ones But there was so much commotion that only a shout rose to the ears of the two punished. Κι έξαφνα, από μέσα από το σκοτάδι, βαρυπατώντας ανέβηκε η κοντοφάρδουλη σκιά του θείου. ||||||darkness|heavy-footed|||short and stout|shadow|| And suddenly, out of the darkness, the stubby shadow of the uncle came stumbling up. Βιαστικά υποχώρησαν τ' αδέλφια και μπήκαν στην κάμαρα τους, όπου έκαιε ένα κερί. hastily|retreated|||||||||was burning||candle Hastily the brothers retreated and entered their chamber, where a candle was burning. Μπήκε και ο θείος πίσω τους, χαμογελώντας σαν πάντα, με τα πυκνά του φρύδια σηκωμένα σαν περισπωμένη ανήσυχη. entered||||||smiling as always|||||thick||eyebrows|raised|like|wavy accent|anxious The uncle came in behind them, smiling as always, his thick eyebrows raised as if distractedly worried.

— Πάλι, Αντώνη, αταξίες και αβαρίες; ρώτησε. ||mischief and troubles||mishaps| — Again, Antonis, mischief and accidents? asked. Μα δε θα περάσει μια μέρα χωρίς να μας θυμώσεις; |||||||||you get angry But won't a day go by without you making us angry?

Ένα βήμα πλησίαζε, το πηδηχτό βήμα της θείας, και όλοι μαζεύθηκαν, ακόμα και ο θείος τράβηξε το χαδιάρικο χέρι του από τα ορτσωμένα μαλλιά του Αντώνη. ||approached||hopping step||||||gathered together|||||pulled||playful|hand||||curly||| A step approached, the aunt's leaping step, and everyone gathered, even the uncle pulled his caressing hand from Antonis' tousled hair.

— Ώστε την ξανάκανες την κουτσουκέλα σου! So||you did again||messy situation| — So you made her your gossip again! είπε μπαίνοντας στην κάμαρα η θεία και γυρίζοντας στον ένοχο τα μαύρα της μάτια. |entering||||||turning||guilty|||| said the aunt entering the chamber and turning her black eyes on the culprit. Έλα στο φως, να δω τι έκανες πάλι το κεφάλι σου... Come into the light, let me see what you've done to your head again...

Γοργά έλυσε τον επίδεσμο και ντελικάτα, τρυφερή ξαφνικά, σήκωσε το ξαντό κι εξέτασε τη μαυριδερή τρυπίτσα στο κεφάλι πίσω του Αντώνη και σήκωσε προσεκτικά λίγα μαλλιά που είχαν μείνει κολλημένα στην πληγή. |she untied||bandage||delicately|tenderly|suddenly|||bandage||examined||dark-colored|little hole||||||||carefully||||||stuck to||wound Gorga quickly untied the bandage and delicately, suddenly tender, lifted the blonde and examined the black hole in the back of Antonis's head and carefully lifted a few hairs that had remained stuck to the wound. Ύστερα, επίσης γοργά, ξανάδεσε το μαντίλι και τα φρύδια της ξανασουρώθηκαν, όμοια με του πατέρα σαν ήταν θυμωμένος. ||quickly|tied again|the|headscarf|||eyebrows||wrinkled again|similar to||||||angry Then, also quickly, she retied the scarf and her brows furrowed again, similar to her father's as if he were angry.

— Δεν είναι τίποτα, είπε, και θα έπρεπε να σε δείρω που ξαναπήγες στη θάλασσα χωρίς άδεια. |||||||||beat||went back||||permission — It is nothing, said he, and I should scold you for going to sea again without permission. Μα να που τιμωρήθηκες μόνος σου και με απάλλαξες από τον κόπο να σου τις βρέξω βραδιάτικα, πρόσθεσε όλο και πιο μαλωσιάρικα. |to||you were punished|||||you freed|||trouble||||wet|at night|added||||argumentatively But you punished yourself and spared me the trouble of wetting them for you in the evenings, he added more and more coyly.

Και γυρνώντας στην Πουλουδιά, χωρίς να γλυκάνει: ||||||sweeten And returning to Pouloudia, without sweetening:

— Εσύ δεν ήξερες να τον εμποδίσεις; Μόλις μείνετε μόνοι, μόνο αταξίες ξέρετε να κάνετε! ||||him|stop|as soon as|you stay||only|mischief||| — You didn't know how to stop him? Once you're alone, you only know how to do mischief! Άιντε, κατεβείτε τώρα. Come on|come down| Come on, get off now. Ώσπου να ξεντυθούμε, να σας βρούμε όλους καθισμένους στο τραπέζι. until||undress|||find||sitting|| Until we undress to find you all seated at the table. Έλα, Ζωρζή. Come on, George.

Σιωπηλά έσβησε ο Αντώνης το κερί και προφθαίνοντας την Πουλουδιά στη σκάλα, πέρασε το χέρι του γύρω στο λαιμό της και κατέβηκε μαζί της. Silently|extinguished||||candle||reaching|||||||||||||||| Silently, Antonis extinguished the candle and reaching Poulodia on the stairs, put his hand around her neck and went down with her. Δεν ήταν στις συνήθειες του Αντώνη τα χάδια και σάστισε και λιγώθηκε η Πουλουδιά, και τον ακολούθησε υποταγμένη, σκλάβα του, έτοιμη να κάνει ό,τι της προστάξει. |||habits||||caresses||was astonished||fainted|||||followed him|submissive, obedient|slave of|||||||commands Antonis was not in the habit of caresses and Pouloudia was bewildered and weak, and she followed him submissively, his slave, ready to do whatever he ordered. Μα ο Αντώνης δεν ήταν στη συνηθισμένη του προστατευτική διάθεση. ||||||usual||protective|mood But Antonis was not in his usual protective mood. Στάθηκε στο πρώτο πλατύσκαλο και χαμηλόφωνα ρώτησε: |||wide step||in a low voice| He stood on the first landing and asked in a low voice:

— Πούλησες τα σκουλαρίκια σου; Did you sell||earrings| — Did you sell your earrings?

— Όχι! αποκρίθηκε η Πουλουδιά. Poulodia replied.

Και, βιαστική, πρόθυμη, πολυλογού, του διηγήθηκε πως δεν μπορούσε ο Μπαρμπαγιάννης Κανατάς ν' αγοράσει τα διαμαντικά της κούκλας της, γιατί μόνος ο βασιλέας μπορούσε, λέει, να πληρώσει τέτοιο θησαυρό. |hasty|eager|talkative||told||||||||||diamond|||||||||||pay for||treasure And, hurried, eager, talkative, she told him that Barbagiannis Kanatas could not buy the diamonds of her doll, because only the king, she says, could pay for such a treasure. Και αν κι επέμεινε η Πουλουδιά να πάρει ο Μπαρμπαγιάννης τουλάχιστον τ' ωρολόγι, να ξεπληρωθούν οι σπασμένες κανάτες, πάλι δε θέλησε ο Μπαρμπαγιάννης. |||insisted||||take||Barbagiannis|at least||watch||be paid||broken|pitchers|||did not want|| And although Pouloudia insisted that Barbagiannis take at least the watch, to pay for the broken jugs, Barbagiannis still did not want to.

— Και μου είπε, εξακολούθησε η Πουλουδιά: «Δεν έπαθαν τίποτα οι κανάτες μου. |||continued||||they suffered|||| — And he told me, Poulodia continued: "My jugs were not harmed." Τρεις μόνο σπάσανε και σας τις χαρίζω, μια για την κούκλα σου, μια για σένα και μια για τον Αντώνη!» Και μου είπε: «Πες του Αντώνη πως ο Μπαρμπαγιάννης Κανατάς ξέρει από παιχνίδια και σαν ήταν μικρός, ήταν και αυτός ζημιάρης». ||they broke||||I gift||||||||||||||||||||||||||games||||||||damaged Only three were broken and I'm giving them to you, one for your doll, one for you and one for Antonis!" And he said to me: "Tell Antonis that Barbagiannis Kanatas knows about games and as he was young, he was also a loser." Και καβαλίκεψε το γαϊδούρι του κι έφυγε. |mounted||donkey||| And he mounted his donkey and rode away.

Περίμενε η Πουλουδιά πως θα χαρεί πολύ ο Αντώνης με τα λόγια της. |||||will be happy||||||| Pouloudia expected that Antonis would be very happy with her words. Μα δε χάρηκε καθόλου. ||wasn't happy| But he wasn't happy at all. Απεναντίας κατσούφιασε και τράβηξε το χέρι του από το λαιμό της. on the contrary|pouted||pulled||||||neck| Instead he scowled and pulled his hand from around her neck.

— Ο Μπαρμπαγιάννης είπε ψέματα! — Barbayannis lied! Και τα κανάτια του σπάσανε όλα! ||bottles|possessive particle|they broke| And all his jugs broke! είπε. Τα είδα!

— Μα... πώς... άρχισε η Πουλουδιά. — But... how... Pouloudia began. Τη διέκοψε με φούρια ο Αντώνης: |||hurry, rush|| Antonis interrupted her furiously:

— Σου λέγω πως έσπασαν όλα! |||they broke| — I'm telling you everything broke! Και είπε ψέματα για να με γλιτώσει! ||||||save me And he lied to save me! Σου λέγω πως είπε ψέματα! I tell you he lied!

— Μα, Αντώνη... έκανε μουδιασμένη η Πουλουδιά, αν το είπε για να σε γλιτώσει... δεν είναι ψέματα... είπε καλά λόγια... |||numb||||||||||||||| — But, Antonis... Pouloudia said numbly, if she said that to spare you... it's not a lie... she said good words...

— Το ίδιο κάνει! Πάλι ψέματα είναι! It's a lie again! Κι εγώ το ξέρω! Ουφ! Προτιμώ χίλιες φορές να φάγω ξύλο! |a thousand|||| I prefer a thousand times to eat wood! Νευριασμένος πρόσθεσε: Angrily added|he added Annoyed he added:

Όλα πήγαν στραβά σήμερα! ||wrong| Everything went wrong today! Πρώτα η γάτα, ύστερα η μηχανή, ύστερα τα κανάτια, ύστερα οι βράχοι, που ήθελα να σου φέρω έναν κάβουρα... ||||||||jugs|||rocks|||||bring you||crab First the cat, then the engine, then the jugs, then the rocks, I wanted to bring you a crab...

— Αλήθεια, Αντώνη; διέκοψε βουρκωμένη από τη συγκίνηση η Πουλουδιά. |||tearful|||emotion|| — Really, Antonis? interrupted Pouloudia, drenched in emotion.

— Ε, και τι, μεγάλο πράμα! ||||thing — Well, what, a big deal! έκανε ο Αντώνης. Νομίζεις πως δεν ξέρω γιατί δεν πήγες εσύ στην Κηφισιά; ||||||you went||| Do you think I don't know why you didn't go to Kifissia?

Μα η κουβέντα γύριζε στην αισθηματολογία. ||conversation|turned||aesthetics But the conversation turned to sentimentality. Και ο Αντώνης δεν αγαπούσε τις αισθηματολογίες, ούτε τις στενοχώριες ούτε τις τύψεις και τις λύπες. ||||||sensibilities|||sorrows|||guilt and regrets|||sorrows And Antonis did not love sentimentality, nor sorrows, nor regrets and sorrows. Χωρίς να περιμένει απάντηση από την ξελιγωμένη Πουλουδιά, κατέβηκε τρεις-τρεις τις σκάλες και μπήκε στην τραπεζαρία, όπου περίμενε η Αλεξάνδρα, καθισμένη στο τραπέζι με τον Αλέξανδρο, που φορούσε κιόλα την πετσέτα του γύρω στο λαιμό. ||||||starved||||||||||dining room|||||||||||||around his neck||towel|||| Without waiting for an answer from the exhausted Pouloudia, he went down the stairs three by three and entered the dining room, where Alexandra was waiting, sitting at the table with Alexander, who was already wearing his towel around his neck.

Κοίταξαν και οι δυο τον Αντώνη με κάποιο σεβασμό για το μαντιλοδεμένο του κεφάλι και τα μαλλιά του, σκουλιά-σκουλιά, ορτσωμένα πάνω από τον κόμπο του μαντιλιού. ||||||||respect|||head wrapped in a scarf||||||||snakes|tied up||||knot||headscarf They both looked at Antonis with some respect for his scarf-bound head and his hair, dogs-dogs, curled above the knot of the scarf.

— Σε μάλωσε η θεία; ρώτησε χαμηλόφωνα η Αλεξάνδρα. |scolded||||quietly|| — Did your aunt scold you? Alexandra asked softly.

— Όχι πολύ, αποκρίθηκε ο Αντώνης και κάθισε στην καρέγλα του. ||||Antonis||||his chair| — Not much, answered Antonis and sat down in his chair.

Το μάτι της Αλεξάνδρας πήρε ευθύς την τσουγκρανιά του χεριού του. |eye|||caught|immediately||the fork||| Alexandra's eye immediately caught the rake of his hand.

— Πώς το 'κανες; ρώτησε σκύβοντας για να δει καλύτερα. ||||leaning down|||| — How did you do it? he asked leaning down to get a better look.

Ο Αντώνης τράβηξε το χέρι του. ||pulled||| Antonis withdrew his hand.

— Δεν είναι τίποτα, είπε, μου το 'κανε η γάτα της Ρωσίδας κυρίας της Τιμής. — It's nothing, he said, the Russian lady's cat did it to me.

— Πώς; Για πες; ||tell me — How? Tell me;

— Έτσι. Τσουγκράνισε και την Πουλουδιά στο λαιμό... scratched||||| He raked Poulodia in the neck too...

— Για να δω, έκανε η Αλεξάνδρα. — To see, Alexandra did.

Μα η Πουλουδιά, που κατάφθανε την ίδια ώρα, σήκωσε τους ώμους της ως τ' αυτιά της και το φρίλι στο λαιμό του φουστανιού της σκέπασε το γδαρμένο της σβέρκο. ||||was arriving||||||||||ears||||frill||||dress||covered||scratched||nape But Pouloudia, who arrived at the same time, raised her shoulders to her ears and the frill on the neck of her dress covered her scratched neck. Και ο Αντώνης, που δεν ήθελε ρωτήματα και συζητήσεις γύρω σ' αυτό το επεισόδιο, άλλαξε κουβέντα. ||||||questions||discussions|||||episode||the subject And Antonis, who did not want questions and discussions about this episode, changed the subject.

— Ήταν η θεία πολύ θυμωμένη σαν είδε τα νερά; ρώτησε. ||||angry||||| — Was the aunt very angry when she saw the waters? asked.

— Ναι, μα φταίγει η μέλισσα! ||is to blame||the bee — Yes, but it's the bee's fault! πέταξε ο Αλέξανδρος. flew|| Alexander flew.

— Ποια μέλισσα! — What a bee! ρώτησε η Πουλουδιά που κάθισε βιαστικά στο τραπέζι και ξέχασε τσουγκρανιές και προφυλάξεις στην ανυπομονησία της ν' ακούσει τα κηφισιώτικα. |||||hastily||||forgot about|clinking glasses||precautions||impatience|||||Kifisia dialect asked Pouloudia who hastily sat down at the table and forgot rakes and precautions in her impatience to hear the Kifisiotians.

— Μια μέλισσα αγκύλωσε τη θεία... άρχισε η Αλεξάνδρα, μα τη διέκοψε ο Αλέξανδρος. |bee|hooked|||||||||| — A bee stung the aunt... began Alexandra, but was interrupted by Alexander.

— Και τρέχαμε όλοι για λεμόνι, και πρήστηκε το χέρι της θείας και τρέχανε οι καλόγεροι, κι έγινε μια φασαρίαααα! |we were running|||lemon||swelled||||||were running||the monks||became||commotion — And we all ran for lemons, and the aunt's hand swelled and the monks ran, and there was a ruckus! είπε σε μιαν ανάσα. |||breath he said in one breath.

— Ήταν καλόγεροι στης Αλίς; Εβραίοι καλόγεροι; ρώτησε ο Αντώνης. |monks|of Alice||Jewish||||

— Ναι... όχι... δηλαδή πήγαμε ‘μείς στους καλόγερους... ||||we||the monks — Yes... no... that is, we went to the monks...

— Τι λες, Αλέξανδρε; Τα κάνεις σαλάτα! |||||a mess — What do you say, Alexander? You make them a salad! διόρθωσε η Αλεξάνδρα. corrected|| Πώς μπορεί να είναι Εβραίοι καλόγεροι; How can they be Jewish monks?

— Μα πού ήταν οι καλόγεροι; διέκοψε ανυπόμονα ο Αντώνης. ||||||impatiently|| — But where were the monks? interrupted Antonis impatiently.

— Στο σπίτι τους, απάνω στο βουνό, και ήταν πεύκα εκεί και νερό... πρόφθασε να πει ο Αλέξανδρος. ||||||||pine trees||||managed to|||| — In their house, up on the mountain, and there were pine trees there and water... Alexander managed to say.

Μα με το χέρι τού σκέπασε η Αλεξάνδρα το στόμα. |||||covered|||| But Alexandra covered his mouth with her hand.

— Ου ου ου! Όλα στραβά τα λες! |wrong|| You're saying it all wrong! Σώπα λιγάκι εσύ, θα τα πω εγώ! be quiet|a little||||| Shut up, I'll tell you! Πήγαμε στης θείας της Αλίς πρώτα και φάγαμε κει, στο περιβόλι, και είχε αρνί αλά Κλέφτα. ||||||||||the garden||||like|Kleftiko We went to Alice's aunt's first and ate there in the orchard, and she had lamb ala Klefta. Και ύστερα μας πήραν όλους με τη σούστα... |||they took||||with a rush And then they took us all away...

— Με τι; διέκοψε πάλι ο Αντώνης. - With what; interrupted Antonis again.

— Με τη σούστα. — With the susta. Είναι ένα αμάξι σαν κάρο με δυο ρόδες και κάγκελα... ||||cart|||wheels||rails It's a cart-like car with two wheels and bars...

— Και διεύθυνε η Αλίς, και είχε ένα άλογο... κι έτρεχε... και μας πετούσε απάνω... και ξαναπέφταμε στους μπάγκους... και ήταν έκτακτα! |directed||||||horse||was running|||was flying|||fell again||benches|||extraordinary — And Alice directed, and she had a horse... and she ran... and she threw us over... and we fell back into the buggies... and it was extraordinary! Μόνο η θεία δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένη... είπε βιαστικά ο Αλέξανδρος. ||||||satisfied|||| Only the aunt was not at all pleased... said Alexander hastily.

Μα πάλι τον διέκοψε η Αλεξάνδρα: But Alexandra interrupted him again:

— Σώπα, Αλέξανδρε, είπα πως εγώ θα τα πω... be quiet||||||| — Shut up, Alexander, I said I'll tell them...

— Και διεύθυνε η Αλίς; ρώτησε μαγεμένος ο Αντώνης. |directed||||enchanted|| — And did Alice direct? Antonis asked, enchanted.

— Ναι. Μα δεν ήταν σπουδαίο πράμα να διευθύνεις. |||great|||direct But it was no big deal to lead. Ήταν γέρικο το άλογο της. |old||horse| Her horse was old. Κι εγώ μπορούσα να το διευθύνω, το είπε η ίδια η Αλίς. |||||conduct|||||| I could run it too, Alice said so herself.

— Και λοιπόν; έκανε με λαχτάρα η Πουλουδιά. ||||longing|| - So what; Pouloudia said longingly.

— Λοιπόν μας πήρε η Αλίς στην Πεντέλη. ||||||Penteli — Well, Alice took us to Penteli.

Διακόπηκε η Αλεξάνδρα και είπε, σαστισμένη ακόμα για την ανακάλυψη της: interrupted|||||still stunned||||discovery of| Alexandra interrupted and said, still bewildered by her discovery:

— Και φαντάσου, Αντώνη, που η Πεντέλη είναι το Πεντελικόν, εκείνο το βουνό που δεν έβρισκες ποτέ στο χάρτη, στην Αλεξάνδρεια, ώσπου θύμωσε η κυρία Σοφία στο μάθημα και σου τράβηξε το αυτί! |imagine|||||||Pentelic mountain||||||you found|||map||||got angry||||||||||ear — And imagine, Antonis, that Penteli is Pendelikon, that mountain that you never found on the map, in Alexandria, until Mrs. Sophia got angry in class and pulled your ear! Και δεν είναι καθόλου άσχημο, όπως είναι στο χάρτη, μια μπάλα με τρίχες, αλλά είναι γεμάτο πεύκα και σκίνους και κουμαριές! ||||ugly||||||||hair|||full of|||junipers||strawberry trees And it's not bad at all, as it is on the map, a ball of hair, but it's full of pines and furs and gorse! Μα δεν είχε πια κούμαρα. ||||cucumbers But he no longer had kumara. Τελείωσαν, και δεν τα γευθήκαμε. they finished||||tasted Και μας πήγε η Αλίς σ' ένα μοναστήρι στην Πεντέλη... ||took us||||||| And Alice took us to a monastery in Penteli...

— Και ήταν μεγάααλα δέντρα! ||large|trees — And they were big trees! Και ήταν πολλοίοιοι καλόγεροι εκεί, έβαλε πάλι το λόγο του ο Αλέξανδρος. ||many|monks|||||||| And there were many monks there, Alexander spoke again.

— Ναι, και τους φοβήθηκε ο Αλέξανδρος, είπε η Αλεξάνδρα. |||was afraid of||||| — Yes, and Alexander was afraid of them, said Alexandra.

— Μόνο στην αρχή... διαμαρτυρήθηκε ο Αλέξανδρος, ύστερα δε φοβόμουν πια. |||protested|||||I was afraid| — Only at first... protested Alexander, then I wasn't afraid anymore.

— Τι πήγατε να κάνετε στο μοναστήρι; ρώτησε ο Αντώνης. |you went||||||| — What did you go to do in the monastery? Antonis asked.

— Μας πήγε κει η Αλίς για να πιούμε, γιατί διψούσαμε. |||||||drink||were thirsty — Alice took us here to drink, because we were thirsty. Κι έτρεχε νερό πολύ κρύο από μια πηγή, όπου βάλανε μια βρύση. |||||||spring||they put||faucet And very cold water flowed from a spring, where they put a tap. Και είναι ανάμεσα στα πεύκα το μοναστήρι, και από κει πάνω βλέπεις μακριά, μακριά! And the monastery is among the pines, and from up there you can see far, far away! Και μας πήραν μέσα οι καλόγεροι κι εκεί που καθόμασταν, πέφτει, παφ! |||||the monks||||we were sitting|it falls| And the monks took us inside and where we were sitting, it falls, poof! ολόκληρο ένα μελίσσι στα γόνατα της θείας! ||hive||knees|| a whole bee on aunt's knees!

— Από πού έπεσε; ρώτησε ο Αντώνης. ||fell||| — Where did it fall from? Antonis asked.

— Από τη στέγη. ||the roof — From the roof. Δεν το ήξεραν, λέει, οι καλόγεροι πως είχαν φωλιάσει εκεί οι μέλισσες. ||knew||||||to nest|||the bees The monks did not know, he says, that the bees had nested there. Κι ένας καλόγερος, μ' ένα καλάθι, παφ! |||||basket| And a monk, with a basket, poof! σκέπασε το μελίσσι στα γόνατα της θείας, και ύστερα το γύρισαν ανάποδα, αφού το σκέπασαν πρώτα μ' ένα τηγάνι, και πήραν τις μέλισσες. covered||||the aunt's knees|||||||upside down|||they covered it||||pan||they took||the bees covered the bee on the aunt's knees, and then they turned it upside down, after first covering it with a pan, and took the bees.

— Μα μια μέλισσα... μια μέλισσα... είπε φουριαστά ο Αλέξανδρος, κρύφθηκε μες στις δίπλες του φουστανιού της θείας και δεν το ήξερε η θεία... ||||||in a hurry|||hid|||||dress|||||||| — But a bee... a bee... said Alexander furiously, it hid in the folds of the aunt's dress and the aunt didn't know it...

— Ναι, δεν την είδαν εκείνη την ώρα, τον ξαναδιέκοψε η Αλεξάνδρα, μα έξαφνα, αφού ξαναβγήκαμε έξω και μας έδωσαν οι καλόγεροι μέλι... ||||||||interrupted again||||suddenly||we went out again||||gave us||| — Yes, they didn't see her at that time, Alexandra interrupted him again, but suddenly, after we went out again and the monks gave us honey...

— Στην κηρήθρα! |hive — In the honeycomb! φώναξε ο Αλέξανδρος.

— Ναι, στην κηρήθρα, εξακολούθησε η Αλεξάνδρα, και μας έδωσαν ψωμί ζεστό, ακόμα και βούτυρο άσπρο σαν κρέμα. |||continued||||||||||butter|white||cream — Yes, in the honeycomb, continued Alexandra, and they gave us warm bread, and even butter as white as cream. Κι εκεί που τρώγαμε, βγάζει μια φωνή η θεία: «Μια μέλισσα... με τσίμπησε μια μέλισσα!...» και όλοι πετάχθηκαν απάνω, ο θείος, οι καλόγεροι... |||we were eating|she lets out||||||||stung|||||jumped up||||| And where we were eating, the aunt uttered a voice: "A bee... I was stung by a bee!..." and everyone jumped up, the uncle, the monks...

— Και φώναζε η θεία «λεμόνι... λεμόνι...» και τίναζε το χέρι της έτσι. |||||||shook|||| — And the aunt was shouting "lemon... lemon..." and shaking her hand like that. «Λεμόνι... λεμόνι...» πρόφθασε και είπε πάλι ο Αλέξανδρος, τινάζοντας κι εκείνος το χέρι του στον αέρα. ||interjected||||||shaking||||||| "Lemon... lemon..." Alexander reached and said again, also waving his hand in the air. Και τρέχαμε όλοι, και φωνάζαμε και ‘μείς «λεμόνι, λεμόνι», κι έτρεξε ένας καλόγερος και πήδηξε από πάνω από έναν μπάγκο, κι έπεσε ο μπάγκος, κι έπεσε και ο καλόγερος, και σηκώθηκε το ράσο του και, φαντάσου, φορούσε πανταλόνι σαν το θείο! |we were running|||we shouted||we||||ran||monk||jumped|||||bench||fell||bench|||||monk||||his robe|||imagine||pants like uncle||| And we were all running, and we were also shouting "lemon, lemon", and a monk ran and jumped over a bag, and the bag fell, and the monk fell too, and his cassock stood up and, imagine, he was wearing trousers like the divine! Και τα παπούτσια του, αντί κορδόνια, ήταν δεμένα με σπάγκο! |||||shoelaces||tied||twine And his shoes, instead of laces, were tied with string! Και τρέξαν οι άλλοι καλόγεροι να τον σηκώσουν, και φωνάζαμε ‘μείς «λεμόνι, λεμόνι», κι έγινε μια φασαρίααα... |ran||||||||we shouted|||||||commotion And the other monks ran to pick him up, and we were shouting "lemon, lemon", and there was a ruckus...

Και γύρω στο τραπέζι έγινε φασαρία. And there was a commotion around the table. Όλα μαζί τ' αδέλφια γελούσαν, ρωτούσαν, εξηγούσαν, τόσο που δεν άκουσαν τα βήματα στη σκάλα. ||||||were explaining|||||||| All together the brothers were laughing, asking, explaining, so much so that they didn't hear the footsteps on the stairs. Κι έξαφνα ακούστηκε η φωνή της θείας: And suddenly the voice of the aunt was heard:

— Σερβίρισε, Αφροδίτη! Served| — Serve, Aphrodite!

Μεμιάς κόπηκαν γέλια και φασαρίες. all at once|laughter stopped|||noises All of a sudden the laughter and commotion stopped. Τα τέσσερα αδέλφια ξαναγύρισαν στην πραγματικότητα, φρόνιμα και σωπασμένα, ο Αντώνης με το γδαρμένο χέρι στην τσέπη, η Πουλουδιά καμπουριασμένη, σηκώνοντας όσο μπορούσε τους ώμους, μη φανεί η τσουγκρανιά της γάτας. |||returned|||wisely||quietly|||||scraped||||||hunched|||||||be seen||cat scratch|| The four brothers returned to reality, wise and silent, Antonis with his scratched hand in his pocket, Poulodia hunched over, raising her shoulders as much as she could, so as not to show the cat's scratch. Στο τραπέζι διηγήθηκε ο θείος την εκδρομή τους στην Κηφισιά, μαζί και το τσίμπημα της μέλισσας. ||narrated||||trip|||||||bee sting||bee At the table, the uncle narrated their trip to Kifissia, together with the bee sting. Μα οι μεγάλοι δεν ξέρουν ποτέ να διηγηθούν καλά, γιατί λένε πάντα μόνο τα βαρετά, την ώρα, τον ανήφορο, την κούραση, τη σκόνη, την ωραία θέα, το κρύο νερό, πόσα χρόνια είναι χτισμένο το μοναστήρι, πόσοι καλόγεροι είναι μέσα, και ξεχνούν όλα τα λαχταριστά, σαν την τούμπα του καλόγερου, το πανταλόνι κάτω από το ράσο, τους σπάγκους στα παπούτσια. |||||||narrate|||||||boring||||uphill climb||the fatigue||the dust||||||||||built||||||||forget|||delicious|||the monk's belly||monk||pants||||robe||strings|| But the adults never know how to tell a good story, because they always only tell the boring things, the time, the hill, the fatigue, the dust, the nice view, the cold water, how many years the monastery has been built, how many monks are inside, and they forget all the delicious things, like the monk's turban, the trousers under the cassock, the shoelaces.

Και σαν τελείωσε ο θείος, ρώτησε, τραβώντας λαφριά το αυτί του Αντώνη που κάθουνταν πλάγι του: ||||||pulling lightly|lightly||ear|||||next to| And when the uncle had finished, he asked, gently pulling the ear of Antonis who was sitting next to him:

— Και σεις οι δυο, τι κάνατε όλη μέρα; |||||did|| — And you two, what have you been doing all day?

Ο Αντώνης έχωσε προφυλακτικά τα δυο πληγωμένα του χέρια στις τσέπες. ||stuffed|condoms|||wounded|||| Antonis put his two wounded hands in his pockets with condoms.

— Σκάψαμε τον κήπο και καθαρίσαμε τα ξερά φύλλα, είπε. We dug||the garden||cleaned||dry|leaves| — We dug the garden and cleaned the dry leaves, he said.

— Ε, μπράβο σας! |Bravo| — Well done! αναφώνησε ο θείος. exclaimed|| Για μια φορά κάνατε καλή δουλειά! For once you did a good job!

— Και... καμιάν αταξία; Καμιάν άλλη αταξία από το σπασμένο κεφάλι του Αντώνη δεν κάματε; ρώτησε υποψιάρικα η θεία. |any|||||||broken|||||did||suspiciously|| — And... any mischief? Did you do any other mischief than the broken head of Antonis? asked the aunt suspiciously.

Οι δυο ένοχοι κοιτάχθηκαν χωρίς ν' απαντήσουν. ||guilty ones|looked at each other||| The two culprits looked at each other without answering. Μα βιαστικά πρόλαβε και αποκρίθηκε η Αφροδίτη: |hastily|managed to|||| But Aphrodite quickly caught up and answered:

— Όχι, κυρία... ήταν πολύ φρόνιμα. ||was||well-behaved — No, madam... they were very wise. Όλο τ' απόγεμα έπαιζαν ντόμινο. ||||dominoes They played dominoes all afternoon.

— Δεύτερη ψευτιά σήμερα, από καλοσύνη, είπε ο Αντώνης της Πουλουδιάς, σαν ανέβηκαν στην κάμαρα τους. |lie|||kindness|||||||||| — Second lie today, out of kindness, said Antonis of Pouloudia, as they went up to their chamber.

— Τι ψευτιά; ρώτησε η Αλεξάνδρα. ||||Alexandra Ποιος είπε ψέματα;

Με τα χέρια πίσω στη ράχη και τα πόδια ανοιχτά, κοίταζε ο Αντώνης την ήσυχη θάλασσα, πέρα από την ανοιχτή πόρτα του μπαλκονιού. |||||back||||open|||||calm||||||||balcony With his hands behind his back and his legs apart, Antonis was looking at the quiet sea, beyond the open balcony door.

— Ποιος είπε ψέματα; ξαναρώτησε η Αλεξάνδρα την Πουλουδιά. |||asked again|||| — Who lied? Alexandra asked Pouloudia again.

Μα η Πουλουδιά δεν αποκρίθηκε. But Pouloudia did not answer. Και είπε ο Αντώνης:

— Η Αφροδίτη είπε ψέματα. Έσπασα όλες τις στάμνες του Μπαρμπαγιάννη Κανατά! I broke|||jugs||| I broke all the pitchers of Barbagiannis Kanatas!

Μεγάλη συγκίνηση στο ακροατήριο. |emotion||audience Great emotion in the audience. Και η Πουλουδιά, που με την ομολογία του Αντώνη ξεδένουνταν από τη σιωπή της, έδωσε δρόμο στη γλώσσα της και διηγήθηκε, με τη συνηθισμένη της πολυλογία, την περιέργεια του Αντώνη, το λύσιμο του σκοινιού, το κατρακύλισμα, τον κρότο σα σπάζανε τα κανάτια, και κατέληξε στην άρνηση του Μπαρμπαγιάννη Κανατά να πάρει τ' ωρολόγι της Αραπίνας της. ||||||confession|||were untying|||silence||gave||||||narrated|||usual||verbosity||curiosity||||the untying||of the rope||falling||the crash||were breaking||jars||concluded||refusal|||||||watch||| And Pouloudia, who was relieved of her silence by Antonis's confession, gave way to her tongue and narrated, with her usual verbosity, Antonis's curiosity, the untying of the rope, the fall, the clatter of the jugs breaking, and it ended in the refusal of Barbagiannis Kanatas to take her Arapina's watch.

Ο Αντώνης, που την άκουγε σκυθρωπός, ξαφνικά ανησύχησε. |||||sullen||became worried Antonis, who was listening to her sullenly, suddenly became worried. Γύρισε και τη φώναξε: He turned and called her:

— Άκου δω, Πουλουδιά! Listen|here| — Listen here, Bird!

Πρόθυμη έτρεξε κείνη κοντά του και, αγκαλιάζοντας την για δεύτερη φορά από το λαιμό, την τράβηξε προς το μπαλκόνι. Willingly|ran|she||||hugging|||||||neck||||| Eagerly he ran to him and, hugging her a second time by the neck, pulled her towards the balcony.

— Μην πεις για τη μηχανή, και μην πεις για τη γάτα και τον Ντον! ||||machine||||||||| — Don't tell about the machine, and don't tell about the cat and Don! ψιθύρισε. whispered Μην τα πεις ούτε της Αλεξάνδρας! Don't tell Alexandra either!

Με το κεφάλι τού έκανε κείνη νόημα πως κατάλαβε και ξαναμπήκε μαζί του στην κάμαρα, φουσκωμένη από υπερηφάνεια για το μυστικό που είχε μαζί του απέναντι και της Αλεξάνδρας ακόμα, που ήταν πάντα κόμμα του, και κάνοντας την αδιάφορη, μην καταλάβει τίποτα η μεγάλη αδελφή. ||||||gesture||||re-entered|||||puffed up||pride|||secret|||||against||||||||party|||acting||indifferent|||||| With her head she gave him the sign that she understood and re-entered the chamber with him, puffed up with pride for the secret she had with him in front of Alexandra too, who had always been his party, and by making her indifferent, the older sister would not understand anything.

Μα η Αλεξάνδρα είχε άλλες έννοιες. |||||meanings But Alexandra had other ideas. Δεν τους πρόσεχε. ||he didn't pay attention He didn't notice them. Είχε καθίσει στο κρεβάτι της, με τα πόδια κρεμαστά και τα χέρια σταυρωμένα στα γόνατα της, και είπε συλλογισμένη: ||||||||hanging down||||crossed on her knees||her knees||||thoughtfully She had sat on her bed, legs dangling and hands folded on her knees, and said thoughtfully:

— Δεν πρέπει να κάνεις πια αταξίες, Αντώνη, και να είσαι πάντα τιμωρημένος. |||||mischiefs||||||punished — You must do no more mischief, Antonis, and be always punished. Μας χάλασες ολονών τη μέρα μας σήμερα και δεν άξιζε τίποτα η εκδρομή μας! |ruined|||day||today|||was worth|||trip|our You totally ruined our day today and our trip was not worth anything!

— Εγώ το ήξερα! φώναξε η Πουλουδιά. called out||

— Τι ήξερες; |you knew

— Πως θα 'ναι άσχημη η εκδρομή σας. |||ugly||| — How bad will your excursion be? Γι' αυτό δεν πήγα! That's why I didn't go!

Η Αλεξάνδρα κατέβηκε αργά από το κρεβάτι της και, συλλογισμένη, κάθισε σ' ένα σκαμνί και άρχισε να βγάζει τα παπούτσια της. |||||||||thoughtful||||stool||||take off||| Alexandra slowly got off her bed and, thoughtfully, sat on a stool and began to take off her shoes.

— Όχι, δεν ήταν άσχημη η εκδρομή μας, είπε, μα δε διασκεδάσαμε καθόλου, ούτε ο Αλέξανδρος ούτε ‘γω, γιατί λείπατε οι δυο σας και δε γίνουνταν παιχνίδι σωστό. ||||||||||had fun|||||||because|you were missing||||||||proper — No, our trip wasn't bad, he said, but we didn't have any fun, neither Alexander nor I, because you two were missing and it wasn't a proper game. Ήταν πολύ βαρετό. ||boring It was very boring. Δεν είναι αλήθεια, Αλέξανδρε; Isn't it true, Alexander?

Ο Αλέξανδρος δεν το είχε αντιληφθεί ως τώρα. |||||realized it|| Alexander hadn't realized it until now. Μα τα λόγια της αδελφής του του έδειξαν ξαφνικά το χάος της ημέρας. |||||||showed|||||of the day But his sister's words suddenly showed him the chaos of the day.

— Ναι, είπε σταυρώνοντας κι εκείνος τα χέρια του στα γόνατα, ήταν πολύ βαρετό... και ήταν πολύ άσχημο. ||crossing|||||||knees|||||||ugly — Yes, he said, crossing his hands on his knees, it was very boring... and it was very ugly.

— Εγώ το ήξερα, είπε πάλι η Πουλουδιά τινάζοντας το κεφάλι της με ύφος σπουδαίο, και γι' αυτό δεν άφησα να μου σγουράνουν τα μαλλιά χθες βράδυ. |||||||shaking|||||important demeanor|important|||||let|||curl|||| — I knew it, Poulodia said again, shaking her head in a grand manner, and that's why I didn't let my hair curl last night.

— Μα δεν πρέπει ούτε συ να το ξανακάνεις, είπε η μεγάλη αδελφή. |||||||do it again|||| — But you shouldn't do it again either, said the older sister.

— Εγώ θα το ξανακάνω, αποκρίθηκε με απόφαση η Πουλουδιά. |||do it again|||determination|| — I will do it again, Pouloudia answered decisively. Εμείς παίξαμε ωραία. |played| Δεν είναι αλήθεια, Αντώνη;

— Ουφ, πάμε να κοιμηθούμε! |||sleep — Ugh, let's go to sleep! αναφώνησε ο Αντώνης. exclaimed Antonis. Καθόλου δεν παίξαμε ωραία, και όλο αναποδιές και ψευτιές ήταν η μέρα! ||||||mishaps||lies||| We didn't play well at all, and the day was full of setbacks and lies!

Η Πουλουδιά ξαναμαζεύθηκε στο καυκί της, μουδιασμένη και ψυχρολουσμένη. ||gathered again||nest||numb and chilled||cold-showered Pouloudia gathered herself back into her shell, numb and cold. Και μελαγχολικά γδύθηκαν τ' αδέλφια και μπήκαν στα κρεβάτια τους, κάτω από τις κουνουπιέρες τους. |melancholically|undressed||||||beds|||||mosquito nets| And the brothers sadly undressed and got into their beds, under their mosquito nets.