×

Używamy ciasteczek, aby ulepszyć LingQ. Odwiedzając stronę wyrażasz zgodę na nasze polityka Cookie.


image

Ιστορικός Περιηγητής, Pyrrhus of Epirus: The great enemy of Rome [ENG/GR subtitles]

Pyrrhus of Epirus: The great enemy of Rome [ENG/GR subtitles]

Αναμφίβολα, ο βασιλιάς των Μολοσσών της Ηπείρου, Πύρρος, υπήρξε κορυφαίος στρατηγικός νους

και ένας από τους σημαντικότερους στρατηλάτες της αρχαίας ιστορίας.

Αποτέλεσε μία χαρακτηριστική περίπτωση Έλληνα ηγεμόνα που ανέδειξε ένα ταπεινό βασίλειο,

το κατέστησε μεγάλη δύναμη και προσπάθησε να δημιουργήσει μια μεγάλη αυτοκρατορία.

Ο Πύρρος ο Α΄ γεννήθηκε το 319 ή το 318 π.X. στην Ήπειρο.

Ήταν γιος του βασιλιά των Μολοσσών Αιακίδη και της Φθίας της Β', κόρης ενός ήρωα του Λαμιακού Πολέμου από τη Θεσσαλία.

Υπήρξε δε συγγενικό πρόσωπο του Μ. Αλεξάνδρου, καθώς η γιαγιά του Πύρρου, Τρωάδα Α', ήταν αδερφή της μητέρας του Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδας.

Περί το 316 π.Χ. οργανώθηκε κίνημα κατά του πατέρα του Αιακίδη, ο οποίος οδηγήθηκε στην εξορία, ενώ οι πολιτικοί του σύμμαχοι θανατώθηκαν.

Ωστόσο μια ομάδα υποστηρικτών του, κατάφερε να φυγαδεύσει τον 2χρονο Πύρρο στην αυλή του ηγεμόνα των Ταυλαντίων Ιλλυριών, Γλαυκία.

Ο Γλαυκίας θεώρησε πως έλαβε θεϊκά σημάδια να προστατεύσει τον Πύρρο, κι έτσι η γυναίκα του τον ανέθρεψε μαζί με τα δικά τους παιδιά.

Όταν ο Πύρρος έγινε δώδεκα ετών, ο Γλαυκίας τον αποκατέστησε στην βασιλεία της Ηπείρου,

θεωρώντας ότι θα έχει τη δυνατότητα να τον επηρεάζει προς το συμφέρον του.

Όμως, σε ηλικία 17 ετών όταν ο Πύρρος έλειπε σε ένα ταξίδι στην Ιλλυρία,

οι πολιτικοί του αντίπαλοι οργάνωσαν κίνημα εναντίον του και τοποθέτησαν βασιλιά τον θείο του, Νεοπτόλεμο Γ'.

Τότε ο Πύρρος κατέφυγε στο πλευρό του Δημητρίου του Πολιορκητή.

Το 301 π.Χ. συμμετείχε μαζί του στη Μάχη της Ιψού, μια σφοδρή σύγκρουση ανάμεσα στους διαδόχους του Μ. Αλεξάνδρου.

Ο Δημήτριος ηττήθηκε κι όταν αργότερα έκλεισε συμφωνία με τον βασιλιά της Αιγύπτου Πτολεμαίο

κι έπρεπε να σταλούν όμηροι ως εγγύηση, ο Πύρρος δέχτηκε να πάει ο ίδιος.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αίγυπτο, κέρδισε την εκτίμηση του Πτολεμαίου,

διακρινόμενος για τον χαρακτήρα του και τις καλές επιδόσεις στον αθλητισμό και το κυνήγι.

Κατόπιν, ο Πτολεμαίος τον ενίσχυσε με χρήματα και στρατιώτες για να ανακαταλάβει την κυριαρχία της Ηπείρου.

Η επιστροφή του περί το 297 π.Χ. γέμισε με αισιοδοξία τους Ηπειρώτες υπηκόους του,

οι οποίοι είχαν βρει στο πρόσωπο του Νεοπτόλεμου έναν τυραννικό και ανάξιο βασιλιά.

Αρχικά, οι δύο τους ήρθαν σε συμφωνία, η οποία προέβλεπε τη συμβασιλεία τους στα εδάφη της Ηπείρου.

Ο Νεοπτόλεμος όμως οργάνωσε απόπειρα δολοφονίας κατά του Πύρρου, την οποία ο τελευταίος πληροφορήθηκε και τον θανάτωσε.

Έχοντας πλέον εδραιώσει την βασιλεία του στην Ήπειρο, άρχισε να κάνει φιλόδοξα σχέδια.

Πρώτος του στόχος ήταν η Μακεδονία, όπου μετά το θάνατο του Κασσάνδρου, οι γιοι του,

Αλέξανδρος Ε' και Αντίπατρος Β' μάχονταν μεταξύ τους.

Το 294 π.Χ., ο Αλέξανδρος ο Ε' κάλεσε τον Πύρρο για βοήθεια, δίνοντάς του ως αντάλλαγμα εδάφη της Μακεδονίας,

καθώς και τις περιοχές Αμβρακία, Ακαρνανία και Αμφιλοχία.

Παράλληλα, ο Πύρρος αφοσιώθηκε στον εκπολιτισμό της Ηπείρου.

Έκτισε καινούριες πόλεις, με σύγχρονες οικοδομικές αντιλήψεις, οικοδόμησε ναούς,

το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης, ανήγειρε μνημεία τέχνης, αγάλματα και μεγαλοπρεπή κτίρια.

Ο Πύρρος απέκτησε αρκετούς γιούς, τους οποίους μεγάλωσε με τρόπο ώστε να γίνουν γενναίοι και ικανοί στα όπλα,

καθώς τους έπαιρνε μαζί του στον πόλεμο από μικρή ηλικία.

Κάποτε όταν ένα από τα αγόρια του τον ρώτησε σε ποιον επρόκειτο να αφήσει το βασίλειο εκείνος απάντησε:

«Σε εκείνον από εσάς που διατηρεί το αιχμηρότερο σπαθί».

Στο μεταξύ, επιστρέφοντας στην Ήπειρο έπειτα από κάποια λαμπρή νίκη οι Ηπειρώτες του έδωσαν το προσωνύμιο «Αετός».

Ο Πύρρος όμως τους απάντησε ότι οι φτερούγες του είναι τα όπλα τους.

Το 288 π.Χ., ο Δημήτριος ο Πολιορκητής έχοντας προετοιμάσει μια τεραστίων διαστάσεων εκστρατεία για την Ασία,

είδε τους διαδόχους του Μ. Αλεξάνδρου, Σέλευκο, Πτολεμαίο και Λυσίμαχο να συνασπίζονται εναντίον του.

Όταν ο Δημήτριος κινήθηκε ανατολικά για να αντιμετωπίσει τον Λυσίμαχο, ο Πύρρος βρήκε την ευκαιρία να προελάσει εναντίον του.

Αφού κατέλαβε με επιτυχία την Βέροια, άρχισε να προσαρτά στην επικράτειά του ολοένα και περισσότερες περιοχές.

Ο Δημήτριος επέστρεψε για να τον αντιμετωπίσει, αλλά όταν έφτασε κοντά στο στρατόπεδο των Ηπειρωτών, μεγάλο μέρος του στρατού του,

παρασυρμένο από τις φήμες για τις αρετές του Πύρρου, πέρασε με ενθουσιασμό στο πλευρό του Ηπειρώτη βασιλιά.

Εκείνη την εποχή, οι Ρωμαίοι βρίσκονταν σε πόλεμο με τους κατοίκους του Τάραντα,

οι οποίοι αναγνωρίζοντας τις στρατιωτικές ικανότητες του Πύρρου, του ζήτησαν να έρθει στην Ιταλία να ηγηθεί των στρατευμάτων τους.

Χωρίς δισταγμό ο φιλόδοξος Πύρρος ξεκίνησε τις στρατιωτικές προετοιμασίες

συγκεντρώνοντας 20 ελέφαντες, 3.000 ιππείς, 20.000 πεζικάριους, 2.000 τοξότες και 500 σφενδονιστές.

Λίγο μετά την άφιξή του στον Τάραντα, έλαβε νέα ότι οι Ρωμαίοι κινούνταν εναντίον του.

Ο Πύρρος σκεπτόμενος στρατηγικά επέλεξε μια παραλιακή πεδιάδα κοντά στην περιοχή της Ηράκλειας,

όπου θα μπορούσε να κινήσει εύκολα το ιππικό και τους ελέφαντές του.

Η μάχη ήταν αμφίρροπη για πολλή ώρα και τελικά, ήταν η θέα των ελεφάντων,

εντελώς πρωτόγνωρη για τους Ρωμαίους, που έκρινε τη μάχη και τους έτρεψε σε φυγή.

Στη συνέχεια, το ιππικό των Μολοσσών τους καταδίωξε, χαρίζοντας στον Πύρρο την πρώτη του νίκη επί ιταλικού εδάφους.

Ο ιστορικός Ιερώνυμος αναφέρει σχεδόν 7.000 νεκρούς Ρωμαίους και περίπου 4.000 νεκρούς από την πλευρά του Πύρρου.

Ακολούθως πολλές ιταλικές πόλεις, παρακινούμενες από το αποτέλεσμα της μάχης, παραδόθηκαν στους Ηπειρώτες.

Στη συνέχεια, ο Πύρρος έφτασε σε απόσταση αναπνοής από την Ρώμη.

Έκρινε όμως πως η κατάληψή της δεν ήταν ρεαλιστική βάσει των δυνάμεων που διέθετε και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις.

Οι Ρωμαίοι όμως απαίτησαν να εγκαταλείψει την Ιταλία, διαφορετικά θα συνέχιζαν τον πόλεμο με κάθε δυνατό μέσο.

Στη συνέχεια, ο Πύρρος προέλασε προς το Άσκλο, όπου συγκρούστηκε με τον ρωμαϊκό στρατό το 279 π.Χ.

Η μάχη την πρώτη μέρα ήταν ιδιαίτερα σκληρή και χωρίς ξεκάθαρο νικητή.

Το έδαφος ήταν ακατάλληλο για την χρήση των ελεφάντων.

Έτσι, την αυγή της επόμενης μέρας ο ευφυής Ηπειρώτης στρατηγός έστειλε το ιππικό του να καταλάβει το δύσκολο έδαφος,

αναγκάζοντας τους Ρωμαίους να πολεμήσουν σε ανοικτή περιοχή.

Αρχικά, έγινε σύγκρουση ανάμεσα στη φάλαγγα και τη λεγεώνα, μέχρι τη στιγμή που οι ελέφαντες,

υποστηριζόμενοι από το ελαφρύ πεζικό, διέσπασαν τις ρωμαϊκές γραμμές.

Ταυτόχρονα ο Πύρρος διέταξε τη Βασιλική Φρουρά να εφορμήσει, σφραγίζοντας τη νίκη του.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Ιερώνυμο, οι Ρωμαίοι έχασαν στη μάχη 6.000 άνδρες, ενώ ο Πύρρος έχασε 3.500 πολεμιστές.

Παρά τις δύο νίκες σε Ηράκλεια και Άσκλο, ο Πύρρος είχε πλέον χάσει μεγάλο μέρος των δυνάμεών του, μεταξύ των οποίων πολλούς αξιωματικούς και φίλους.

Έτσι, προέκυψε η έκφραση «Πύρρειος νίκη», που περιγράφει μια επιτυχία με αβάσταχτα μεγάλο κόστος.

Χαρακτηριστικό είναι πως μετά την μάχη όταν ο Ηπειρώτης βασιλιάς λάμβανε συγχαρητήρια για τη νίκη απαντούσε:

«Σε άλλη μια μάχη να νικήσουμε τους Ρωμαίους, και θα καταστραφούμε εντελώς».

Μετά τις επιτυχίες του κατά των Ρωμαίων, ελληνικές πόλεις της Σικελίας τον κάλεσαν για να τους απαλλάξει από την απειλή της Καρχηδόνας.

Οι Καρχηδόνιοι πολιορκούσαν εκείνη την περίοδο τις Συρακούσες από στεριά και θάλασσα.

Ο Πύρρος έπλευσε στην Κατάνη, όπου αποβίβασε τους άνδρες του και προέλασε προς τις Συρακούσες.

Φτάνοντας στην πόλη, διαπίστωσε πως τριάντα καρχηδονιακά πλοία έλειπαν σε αποστολές και τα υπόλοιπα απέφυγαν τη μάχη.

Έτσι έγινε αναίμακτα κύριος της πόλης.

Ακολούθως άρχισαν να καταφθάνουν πρεσβείες από πολλές πόλεις του νησιού, που του προσέφεραν την υποστήριξή τους.

Αφού έγινε κύριος μεγάλου μέρους της Σικελίας, στράφηκε εναντίον μιας πόλης στα δυτικά του νησιού, που ονομαζόταν Έρυξ.

Εκεί έδρευε σημαντική δύναμη Καρχηδονίων.

Ο Πύρρος πολιόρκησε με πείσμα την πόλη, η οποία τελικά έπεσε στα χέρια του.

Σύμφωνα με τον Ρωμαίο ιστορικό Ιουστίνο, χάρις στις επιτυχίες του στο νησί, έλαβε τον τίτλο «Βασιλιάς της Σικελίας».

Στη συνέχεια, έκανε σχέδια για επίθεση στην Καρχηδόνα και για τον σκοπό αυτό άρχισε να στρατολογεί άνδρες και να μαζεύει πόρους,

με τρόπο όμως που δυσαρέστησε τους Έλληνες της περιοχής, οι οποίοι άρχισαν να τον βλέπουν ως τύραννο και δημιούργησαν ισχυρή αντιπολίτευση εναντίον του.

Έτσι, ο Πύρρος αποχώρησε από την Σικελία με προορισμό τον Τάραντα, που του ζήτησε ξανά βοήθεια για να αντιμετωπίσει τους Ρωμαίους.

Κοντά στο σημερινό Μπενεβέντο είχε στρατοπεδεύσει με τους άνδρες του ο Ρωμαίος Ύπατος Μάνιος Κούριος.

Ο Πύρρος προσπάθησε να αιφνιδιάσει τον εχθρό βαδίζοντας νύχτα, ωστόσο η πυκνή βλάστηση της περιοχής καθυστέρησε τους άνδρες του,

οι οποίοι τελικά έφτασαν με το φως της ημέρας και ηττήθηκαν στη μάχη που ακολούθησε.

Αυτή η ήττα σε συνδυασμό με την έλλειψη συμμάχων, οδήγησε τον βασιλιά της Ηπείρου

στη δύσκολη απόφαση να επιστρέψει στην πατρίδα του, έπειτα από έξι χρόνια σκληρών μαχών στην Ιταλία.

Όταν επέστρεψε στην Ήπειρο, ο Πύρρος αναδιοργάνωσε τον στρατό του προσθέτοντας Γαλάτες μισθοφόρους

και εισέβαλε στη Μακεδονία, την οποία κυβερνούσε ο Αντίγονος Γονατάς.

Μέσα σε λίγες εβδομάδες κατόρθωσε να κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας όχι μόνο με νίκες,

αλλά και χάρη στην εκτίμηση που έτρεφαν στο πρόσωπό του αρκετοί εξέχοντες Μακεδόνες, οι οποίοι συντάχθηκαν με το μέρος του.

Το 272 π.Χ., ο βασιλιάς της Ηπείρου άρχισε να κάνει σχέδια κατάκτησης της Πελοποννήσου.

Αφού συγκέντρωσε μεγάλο στράτευμα πέρασε τον Ισθμό.

Καθώς ο βασιλιάς των Σπαρτιατών Αρεύς Α' απουσίαζε στην Κρήτη με μεγάλο μέρος του στρατού του, ο Πύρρος αποφάσισε να επιτεθεί στην Σπάρτη.

Οι υπερασπιστές της πόλης, μεταξύ των οποίων πολλές γυναίκες και ηλικιωμένοι έσκαψαν ένα μεγάλο χαντάκι, για να προστατέψουν την ατείχιστη Σπάρτη.

Στη μάχη που ακολούθησε οι αμυνόμενοι Λακεδαιμόνιοι προέβαλαν λυσσαλέα αντίσταση αποκρούοντας τις επιθέσεις του Πύρρου.

Λίγο μετά, ο βασιλιάς Αρεύς επέστρεψε από την Κρήτη, και αντικαθιστώντας τους αμάχους που πολεμούσαν

με εκπαιδευμένους στρατιώτες, αντιμετώπισε επιτυχώς τον Ηπειρώτη βασιλιά.

Τότε εμφανίστηκε στον Πύρρο μια νέα πρόσκληση από την αντιμακεδονική μερίδα του Άργους, η οποία ζητούσε βοήθεια ενάντια στον Μακεδόνα Αντίγονο Γονατά.

Ως συνήθως ο Πύρρος ανταποκρίθηκε.

Στη σκληρή μάχη που ακολούθησε στους δρόμους της πόλης του Άργους,

ο Ηπειρώτης βασιλιάς δέχτηκε χτύπημα από ένα ακόντιο που τρύπησε την πανοπλία του.

Το τραύμα αποδείχτηκε αμελητέο και τότε στράφηκε εναντίον του στρατιώτη που του είχε επιτεθεί.

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, η μητέρα του στρατιώτη είχε καταφύγει στη στέγη ενός οικήματος.

Όταν είδε τον κίνδυνο που διέτρεχε ο γιος της, σήκωσε έντρομη ένα κεραμίδι και το εκσφενδόνισε κατά του βασιλιά.

Ο Πύρρος δέχτηκε το χτύπημα λίγο κάτω από το κράνος, με αποτέλεσμα να σπάσουν οι σπόνδυλοι του αυχένα του.

Αφού έχασε τις αισθήσεις του και βρέθηκε στο έδαφος, ένας στρατιώτης του Αντίγονου τον αποκεφάλισε.

Κατόπιν, ο Αντίγονος τίμησε τον εχθρό του Πύρρο και σύμφωνα με τον ιστορικό Ιουστίνο,

παρέδωσε στον γιό του Ηπειρώτη βασιλιά Έλενο τα λείψανα του πατέρα του για να τα μεταφέρει με ασφάλεια στην πατρίδα τους.

Η παρακαταθήκη του Πύρρου στην παγκόσμια Ιστορία είναι τεράστια.

Είχε συγγράψει μάλιστα ένα στρατιωτικό εγχειρίδιο, το οποίο δυστυχώς δεν σώζεται, αλλά το επαινούν αρκετοί αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Κικέρων.

Αυτό το έργο είχε επηρεάσει και τον σπουδαίο Καρχηδόνιο στρατηγό Αννίβα, ο οποίος θαύμαζε ιδιαίτερα τον Πύρρο.

Χαρακτηριστική είναι η συζήτησή του με τον Σκιπίωνα τον Αφρικανό,

στην οποία ο Αννίβας τοποθετεί τον Πύρρο ως δεύτερο μεγαλύτερο στρατηγό όλων τον εποχών μετά τον Μ. Αλέξανδρο.

Η βασιλεία του Πύρρου υπήρξε η σημαντικότερη περίοδος στην ιστορία της αρχαίας Ηπείρου,

καθώς το κράτος του όχι μόνον απέκτησε την μεγαλύτερή του έκταση, αλλά έγινε μια από τις κυριότερες δυνάμεις του ελληνιστικού κόσμου.

Η Ήπειρος αναδύθηκε με τον Πύρρο, δοξάστηκε μαζί του και έσβησε με το θάνατό του.

Εάν σας άρεσε αυτό το ταξίδι στην Ιστορία, μην ξεχάσετε να κάνετε like στο video, εγγραφή στο κανάλι

και να κοινοποιήσετε το περιεχόμενό μας βοηθώντας στην διάδοση της προσπάθειάς μας!

Μέχρι την επόμενη ιστορική μας περιήγηση, σας εύχομαι ολόψυχα να είστε καλά!

Pyrrhus of Epirus: The great enemy of Rome [ENG/GR subtitles] Pyrrhus of Epirus: The great enemy of Rome [ENG/GR subtitles] Pirro de Epiro: El gran enemigo de Roma [Subtítulos ENG/GR] Pyrrhus d'Épire : le grand ennemi de Rome [sous-titres en anglais et en français].

Αναμφίβολα, ο βασιλιάς των Μολοσσών της Ηπείρου, Πύρρος, υπήρξε κορυφαίος στρατηγικός νους Undoubtedly, the king of the Molossians of Epirus, Pyrrhus, was a strategic mind

και ένας από τους σημαντικότερους στρατηλάτες της αρχαίας ιστορίας. and one of the most important commanders of ancient history.

Αποτέλεσε μία χαρακτηριστική περίπτωση Έλληνα ηγεμόνα που ανέδειξε ένα ταπεινό βασίλειο, It was a typical case of a Greek ruler who raised a humble kingdom,

το κατέστησε μεγάλη δύναμη και προσπάθησε να δημιουργήσει μια μεγάλη αυτοκρατορία. made it a great power and tried to create a great empire.

Ο Πύρρος ο Α΄ γεννήθηκε το 319 ή το 318 π.X. στην Ήπειρο. Pyrrhus was born in 319 or 318 BC. in Epirus.

Ήταν γιος του βασιλιά των Μολοσσών Αιακίδη και της Φθίας της Β', κόρης ενός ήρωα του Λαμιακού Πολέμου από τη Θεσσαλία. He was the son of the king of the Molossians Aeacides and Phthia, the daughter of a hero of the Lamian War from Thessaly.

Υπήρξε δε συγγενικό πρόσωπο του Μ. Αλεξάνδρου, καθώς η γιαγιά του Πύρρου, Τρωάδα Α', ήταν αδερφή της μητέρας του Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδας. Pyrrhus was a relative of Alexander the Great, as Pyrrhus' grandmother, Troias, was the sister of Alexander's mother, Olympias.

Περί το 316 π.Χ. οργανώθηκε κίνημα κατά του πατέρα του Αιακίδη, ο οποίος οδηγήθηκε στην εξορία, ενώ οι πολιτικοί του σύμμαχοι θανατώθηκαν. Around 316 BC, a movement was organized against Aeacides (Pyrrhus' father), who was led into exile, while his political allies were killed.

Ωστόσο μια ομάδα υποστηρικτών του, κατάφερε να φυγαδεύσει τον 2χρονο Πύρρο στην αυλή του ηγεμόνα των Ταυλαντίων Ιλλυριών, Γλαυκία. However, a group of his supporters managed to rescue the 2-year-old Pyrrhus and take him in the court of the ruler of the Taulantians Illyrians, Glaukias.

Ο Γλαυκίας θεώρησε πως έλαβε θεϊκά σημάδια να προστατεύσει τον Πύρρο, κι έτσι η γυναίκα του τον ανέθρεψε μαζί με τα δικά τους παιδιά. Glaukias thought that he had received divine signs to protect Pyrrhus, so his wife raised him with their own children.

Όταν ο Πύρρος έγινε δώδεκα ετών, ο Γλαυκίας τον αποκατέστησε στην βασιλεία της Ηπείρου, When Pyrrhus was twelve years old, Glaukias restored him to the throne of the kingdom of Epirus,

θεωρώντας ότι θα έχει τη δυνατότητα να τον επηρεάζει προς το συμφέρον του. considering that he would be able to influence him.

Όμως, σε ηλικία 17 ετών όταν ο Πύρρος έλειπε σε ένα ταξίδι στην Ιλλυρία, However, at the age of 17 when Pyrrhus was absent on a trip to Illyria,

οι πολιτικοί του αντίπαλοι οργάνωσαν κίνημα εναντίον του και τοποθέτησαν βασιλιά τον θείο του, Νεοπτόλεμο Γ'. his political opponents organized a movement against him and declared his uncle, Neoptolemus III, as king.

Τότε ο Πύρρος κατέφυγε στο πλευρό του Δημητρίου του Πολιορκητή. Then Pyrrhus took refuge on the side of Demetrius Poliorcetes.

Το 301 π.Χ. συμμετείχε μαζί του στη Μάχη της Ιψού, μια σφοδρή σύγκρουση ανάμεσα στους διαδόχους του Μ. Αλεξάνδρου. In 301 BC. Pyrrhus participated with him in the Battle of Ipsos, a fierce battle between the successors of Alexander the Great.

Ο Δημήτριος ηττήθηκε κι όταν αργότερα έκλεισε συμφωνία με τον βασιλιά της Αιγύπτου Πτολεμαίο Demetrius was defeated and when an agreement was later reached with the king of Egypt Ptolemy

κι έπρεπε να σταλούν όμηροι ως εγγύηση, ο Πύρρος δέχτηκε να πάει ο ίδιος. and hostages had to be sent as a guarantee, Pyrrhus agreed to go himself.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αίγυπτο, κέρδισε την εκτίμηση του Πτολεμαίου, During his stay in Egypt, he won the appreciation of Ptolemy,

διακρινόμενος για τον χαρακτήρα του και τις καλές επιδόσεις στον αθλητισμό και το κυνήγι. distinguished for his character and good performance in sports and hunting.

Κατόπιν, ο Πτολεμαίος τον ενίσχυσε με χρήματα και στρατιώτες για να ανακαταλάβει την κυριαρχία της Ηπείρου. Then, Ptolemy gave him money and soldiers in order to regain control of Epirus.

Η επιστροφή του περί το 297 π.Χ. γέμισε με αισιοδοξία τους Ηπειρώτες υπηκόους του, His return around 297 BC. filled with optimism the citizens of Epirus,

οι οποίοι είχαν βρει στο πρόσωπο του Νεοπτόλεμου έναν τυραννικό και ανάξιο βασιλιά. who suffered from Neoptolemus' tyrannical and unreliable reign.

Αρχικά, οι δύο τους ήρθαν σε συμφωνία, η οποία προέβλεπε τη συμβασιλεία τους στα εδάφη της Ηπείρου. Initially, the two of them reigned together Epirus.

Ο Νεοπτόλεμος όμως οργάνωσε απόπειρα δολοφονίας κατά του Πύρρου, την οποία ο τελευταίος πληροφορήθηκε και τον θανάτωσε. Neoptolemus, however, organized an assassination attempt against Pyrrhus, which the latter was informed of and killed Neoptolemus.

Έχοντας πλέον εδραιώσει την βασιλεία του στην Ήπειρο, άρχισε να κάνει φιλόδοξα σχέδια. When declared king of Epirus, Pyrrhus began to make ambitious plans.

Πρώτος του στόχος ήταν η Μακεδονία, όπου μετά το θάνατο του Κασσάνδρου, οι γιοι του, His first goal was Macedonia, where after the death of Cassander, his sons,

Αλέξανδρος Ε' και Αντίπατρος Β' μάχονταν μεταξύ τους. Alexander V and Antipater II, fought for the throne.

Το 294 π.Χ., ο Αλέξανδρος ο Ε' κάλεσε τον Πύρρο για βοήθεια, δίνοντάς του ως αντάλλαγμα εδάφη της Μακεδονίας, In 294 BC, Alexander V called on Pyrrhus for help, giving him in return some territories of Macedonia,

καθώς και τις περιοχές Αμβρακία, Ακαρνανία και Αμφιλοχία. as well as the regions of Amvrakia, Acarnania and Amfilochia.

Παράλληλα, ο Πύρρος αφοσιώθηκε στον εκπολιτισμό της Ηπείρου. At the same time, Pyrrhus devoted himself to the beautifying of Epirus.

Έκτισε καινούριες πόλεις, με σύγχρονες οικοδομικές αντιλήψεις, οικοδόμησε ναούς, He built new cities, with modern building concepts, he built temples,

το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης, ανήγειρε μνημεία τέχνης, αγάλματα και μεγαλοπρεπή κτίρια. the ancient theater of Dodoni, he erected art monuments, statues and majestic buildings.

Ο Πύρρος απέκτησε αρκετούς γιούς, τους οποίους μεγάλωσε με τρόπο ώστε να γίνουν γενναίοι και ικανοί στα όπλα, Pyrrhus had several sons, whom he raised to become brave and capable of weapons,

καθώς τους έπαιρνε μαζί του στον πόλεμο από μικρή ηλικία. as he took them to war from an early age.

Κάποτε όταν ένα από τα αγόρια του τον ρώτησε σε ποιον επρόκειτο να αφήσει το βασίλειο εκείνος απάντησε: Once when one of his boys asked him to whom he was going to leave the kingdom he replied:

«Σε εκείνον από εσάς που διατηρεί το αιχμηρότερο σπαθί». "To the one of you who holds the sharpest sword".

Στο μεταξύ, επιστρέφοντας στην Ήπειρο έπειτα από κάποια λαμπρή νίκη οι Ηπειρώτες του έδωσαν το προσωνύμιο «Αετός». In the meantime, returning to Epirus after a glorious victory, the people of Epirus gave him the nickname "Eagle".

Ο Πύρρος όμως τους απάντησε ότι οι φτερούγες του είναι τα όπλα τους. But Pyrrhus replied that his wings were their weapons.

Το 288 π.Χ., ο Δημήτριος ο Πολιορκητής έχοντας προετοιμάσει μια τεραστίων διαστάσεων εκστρατεία για την Ασία, In 288 BC, Demetrius Poliorcetes, having prepared a huge campaign to Asia.

είδε τους διαδόχους του Μ. Αλεξάνδρου, Σέλευκο, Πτολεμαίο και Λυσίμαχο να συνασπίζονται εναντίον του. The successors of Alexander the Great, Seleucus, Ptolemy and Lysimachus unite their forces against him.

Όταν ο Δημήτριος κινήθηκε ανατολικά για να αντιμετωπίσει τον Λυσίμαχο, ο Πύρρος βρήκε την ευκαιρία να προελάσει εναντίον του. When Demetrius moved east to face Lysimachus, Pyrrhus found the opportunity to advance against him.

Αφού κατέλαβε με επιτυχία την Βέροια, άρχισε να προσαρτά στην επικράτειά του ολοένα και περισσότερες περιοχές. After successfully conquering Veria, he began to annex more and more areas to his territory.

Ο Δημήτριος επέστρεψε για να τον αντιμετωπίσει, αλλά όταν έφτασε κοντά στο στρατόπεδο των Ηπειρωτών, μεγάλο μέρος του στρατού του, Demetrius returned to face him, but when he reached the camp of Pyrrhus, the majority of his soldiers,

παρασυρμένο από τις φήμες για τις αρετές του Πύρρου, πέρασε με ενθουσιασμό στο πλευρό του Ηπειρώτη βασιλιά. carried away by the rumors of the virtues of Pyrrhus, enthusiastically sided with the king of Epirus.

Εκείνη την εποχή, οι Ρωμαίοι βρίσκονταν σε πόλεμο με τους κατοίκους του Τάραντα, At that time, the Romans were at war with the inhabitants of Taranto,

οι οποίοι αναγνωρίζοντας τις στρατιωτικές ικανότητες του Πύρρου, του ζήτησαν να έρθει στην Ιταλία να ηγηθεί των στρατευμάτων τους. who, recognizing Pyrrhus' military abilities, asked him to come to Italy to lead their troops.

Χωρίς δισταγμό ο φιλόδοξος Πύρρος ξεκίνησε τις στρατιωτικές προετοιμασίες Without hesitation, the ambitious Pyrrhus began his military preparations,

συγκεντρώνοντας 20 ελέφαντες, 3.000 ιππείς, 20.000 πεζικάριους, 2.000 τοξότες και 500 σφενδονιστές. gathering 20 war elephants, 3,000 cavalry, 20,000 infantry, 2,000 archers and 500 slingers.

Λίγο μετά την άφιξή του στον Τάραντα, έλαβε νέα ότι οι Ρωμαίοι κινούνταν εναντίον του. Shortly after his arrival in Taranto, he received news that the Romans were moving against him.

Ο Πύρρος σκεπτόμενος στρατηγικά επέλεξε μια παραλιακή πεδιάδα κοντά στην περιοχή της Ηράκλειας, Pyrrhus, strategically thinking, chose a coastal plain near the area of ​​Heraclea,

όπου θα μπορούσε να κινήσει εύκολα το ιππικό και τους ελέφαντές του. where he could easily move his cavalry and elephants.

Η μάχη ήταν αμφίρροπη για πολλή ώρα και τελικά, ήταν η θέα των ελεφάντων, The battle was ambiguous for a long time and finally, it was the view of the elephants,

εντελώς πρωτόγνωρη για τους Ρωμαίους, που έκρινε τη μάχη και τους έτρεψε σε φυγή. completely unprecedented for the Romans, that judged the battle and made them flee.

Στη συνέχεια, το ιππικό των Μολοσσών τους καταδίωξε, χαρίζοντας στον Πύρρο την πρώτη του νίκη επί ιταλικού εδάφους. The Molossian cavalry then chased them, giving Pyrrhus his first victory on Italy.

Ο ιστορικός Ιερώνυμος αναφέρει σχεδόν 7.000 νεκρούς Ρωμαίους και περίπου 4.000 νεκρούς από την πλευρά του Πύρρου. The historian Hieronymus mentions almost 7,000 dead Romans and about 4,000 dead on the side of Pyrrhus.

Ακολούθως πολλές ιταλικές πόλεις, παρακινούμενες από το αποτέλεσμα της μάχης, παραδόθηκαν στους Ηπειρώτες. Subsequently, many Italian cities, motivated by the outcome of the battle, surrendered to Pyrrhus.

Στη συνέχεια, ο Πύρρος έφτασε σε απόσταση αναπνοής από την Ρώμη. Pyrrhus then reached Rome.

Έκρινε όμως πως η κατάληψή της δεν ήταν ρεαλιστική βάσει των δυνάμεων που διέθετε και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις. However, he considered that its occupation was not realistic, because of the number of his forces and he began negotiations.

Οι Ρωμαίοι όμως απαίτησαν να εγκαταλείψει την Ιταλία, διαφορετικά θα συνέχιζαν τον πόλεμο με κάθε δυνατό μέσο. But the Romans demanded that he leave Italy, otherwise they would continue the war by any means possible.

Στη συνέχεια, ο Πύρρος προέλασε προς το Άσκλο, όπου συγκρούστηκε με τον ρωμαϊκό στρατό το 279 π.Χ. Then Pyrrhus advanced towards Asculum, where he clashed with the Roman army in 279 BC.

Η μάχη την πρώτη μέρα ήταν ιδιαίτερα σκληρή και χωρίς ξεκάθαρο νικητή. The battle on the first day was very hard and without a clear winner.

Το έδαφος ήταν ακατάλληλο για την χρήση των ελεφάντων. The ground was unsuitable for the use of elephants.

Έτσι, την αυγή της επόμενης μέρας ο ευφυής Ηπειρώτης στρατηγός έστειλε το ιππικό του να καταλάβει το δύσκολο έδαφος, So, at dawn the next day, the intelligent general of Epirus sent his cavalry to occupy the unuitable ground,

αναγκάζοντας τους Ρωμαίους να πολεμήσουν σε ανοικτή περιοχή. forcing the Romans to fight in open field.

Αρχικά, έγινε σύγκρουση ανάμεσα στη φάλαγγα και τη λεγεώνα, μέχρι τη στιγμή που οι ελέφαντες, Initially, there was a clash between the phalanx and the legion, until the elephants,

υποστηριζόμενοι από το ελαφρύ πεζικό, διέσπασαν τις ρωμαϊκές γραμμές. supported by the light infantry, broke the Roman lines.

Ταυτόχρονα ο Πύρρος διέταξε τη Βασιλική Φρουρά να εφορμήσει, σφραγίζοντας τη νίκη του. At the same time, Pyrrhus ordered the Royal cavalry to attack, sealing his victory.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Ιερώνυμο, οι Ρωμαίοι έχασαν στη μάχη 6.000 άνδρες, ενώ ο Πύρρος έχασε 3.500 πολεμιστές. According to the historian Hieronymus, the Romans lost 6,000 men in battle, while Pyrrhus lost 3,500 warriors.

Παρά τις δύο νίκες σε Ηράκλεια και Άσκλο, ο Πύρρος είχε πλέον χάσει μεγάλο μέρος των δυνάμεών του, μεταξύ των οποίων πολλούς αξιωματικούς και φίλους. Despite the two victories in Heraclea and Asculum, Pyrrhus had now lost much of his forces, including many officers and friends.

Έτσι, προέκυψε η έκφραση «Πύρρειος νίκη», που περιγράφει μια επιτυχία με αβάσταχτα μεγάλο κόστος. Thus arose the expression "Pyrrhic victory", which describes a success at an unbearably high cost.

Χαρακτηριστικό είναι πως μετά την μάχη όταν ο Ηπειρώτης βασιλιάς λάμβανε συγχαρητήρια για τη νίκη απαντούσε: It is characteristic that after the battle when the king of Epirus received congratulations for the victory he replied:

«Σε άλλη μια μάχη να νικήσουμε τους Ρωμαίους, και θα καταστραφούμε εντελώς». "In another battle like this to defeat the Romans, and we will be completely destroyed".

Μετά τις επιτυχίες του κατά των Ρωμαίων, ελληνικές πόλεις της Σικελίας τον κάλεσαν για να τους απαλλάξει από την απειλή της Καρχηδόνας. After his successes against the Romans, Greek cities in Sicily called on him to rid them of the threat of Carthage.

Οι Καρχηδόνιοι πολιορκούσαν εκείνη την περίοδο τις Συρακούσες από στεριά και θάλασσα. The Carthaginians at that time besieged Syracuse by land and sea.

Ο Πύρρος έπλευσε στην Κατάνη, όπου αποβίβασε τους άνδρες του και προέλασε προς τις Συρακούσες. Pyrrhus sailed to Catania, where he disembarked his men and advanced towards Syracuse.

Φτάνοντας στην πόλη, διαπίστωσε πως τριάντα καρχηδονιακά πλοία έλειπαν σε αποστολές και τα υπόλοιπα απέφυγαν τη μάχη. Arriving in the city, he found that thirty Carthaginian have left and the rest avoided the battle.

Έτσι έγινε αναίμακτα κύριος της πόλης. Thus he became lord of the city, without a battle.

Ακολούθως άρχισαν να καταφθάνουν πρεσβείες από πολλές πόλεις του νησιού, που του προσέφεραν την υποστήριξή τους. Then embassies began to arrive from many cities of the island, which offered their support.

Αφού έγινε κύριος μεγάλου μέρους της Σικελίας, στράφηκε εναντίον μιας πόλης στα δυτικά του νησιού, που ονομαζόταν Έρυξ. After taking control of the biggest part of Sicily, he turned against a city in the west of the island called Eryx.

Εκεί έδρευε σημαντική δύναμη Καρχηδονίων. An important Carthaginian force was based there.

Ο Πύρρος πολιόρκησε με πείσμα την πόλη, η οποία τελικά έπεσε στα χέρια του. Pyrrhus stubbornly besieged the city, which eventually fell into his hands.

Σύμφωνα με τον Ρωμαίο ιστορικό Ιουστίνο, χάρις στις επιτυχίες του στο νησί, έλαβε τον τίτλο «Βασιλιάς της Σικελίας». According to the Roman historian Justin, thanks to his success on the island, he received the title "King of Sicily".

Στη συνέχεια, έκανε σχέδια για επίθεση στην Καρχηδόνα και για τον σκοπό αυτό άρχισε να στρατολογεί άνδρες και να μαζεύει πόρους, He then made plans to attack Carthage, and for this purpose he began to recruit men and raise funds,

με τρόπο όμως που δυσαρέστησε τους Έλληνες της περιοχής, οι οποίοι άρχισαν να τον βλέπουν ως τύραννο και δημιούργησαν ισχυρή αντιπολίτευση εναντίον του. but this annoyed the Greeks in the area, who began to see him as a tyrant and formed a strong opposition against him.

Έτσι, ο Πύρρος αποχώρησε από την Σικελία με προορισμό τον Τάραντα, που του ζήτησε ξανά βοήθεια για να αντιμετωπίσει τους Ρωμαίους. Thus, Pyrrhus left Sicily for Taranto, who again asked him for help to face the Romans.

Κοντά στο σημερινό Μπενεβέντο είχε στρατοπεδεύσει με τους άνδρες του ο Ρωμαίος Ύπατος Μάνιος Κούριος. Near Beneventum, the Roman consul Manius Curius Dentatus had encamped with his men.

Ο Πύρρος προσπάθησε να αιφνιδιάσει τον εχθρό βαδίζοντας νύχτα, ωστόσο η πυκνή βλάστηση της περιοχής καθυστέρησε τους άνδρες του, Pyrrhus tried to took by surprise the enemy by marching at night, but the dense vegetation of the area delayed his men,

οι οποίοι τελικά έφτασαν με το φως της ημέρας και ηττήθηκαν στη μάχη που ακολούθησε. who finally arrived in broad daylight and were defeated in the ensuing battle.

Αυτή η ήττα σε συνδυασμό με την έλλειψη συμμάχων, οδήγησε τον βασιλιά της Ηπείρου This defeat, combined with the lack of allies, led the king of Epirus

στη δύσκολη απόφαση να επιστρέψει στην πατρίδα του, έπειτα από έξι χρόνια σκληρών μαχών στην Ιταλία. to the difficult decision to return to his homeland, after six years of fierce fighting in Italy.

Όταν επέστρεψε στην Ήπειρο, ο Πύρρος αναδιοργάνωσε τον στρατό του προσθέτοντας Γαλάτες μισθοφόρους When he returned to Epirus, Pyrrhus reorganized his army by adding Galatian mercenaries

και εισέβαλε στη Μακεδονία, την οποία κυβερνούσε ο Αντίγονος Γονατάς. and invaded Macedonia, which was ruled by Antigonus Gonatas.

Μέσα σε λίγες εβδομάδες κατόρθωσε να κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας όχι μόνο με νίκες, Within a few weeks he managed to conquer most of Thessaly and Macedonia not only with victories,

αλλά και χάρη στην εκτίμηση που έτρεφαν στο πρόσωπό του αρκετοί εξέχοντες Μακεδόνες, οι οποίοι συντάχθηκαν με το μέρος του. but also thanks to the appreciation that he had in the face of several prominent Macedonians, who sided with him.

Το 272 π.Χ., ο βασιλιάς της Ηπείρου άρχισε να κάνει σχέδια κατάκτησης της Πελοποννήσου. In 272 BC, the king of Epirus began to make plans to conquer the Peloponnese.

Αφού συγκέντρωσε μεγάλο στράτευμα πέρασε τον Ισθμό. After gathering a large army he crossed the Isthmus.

Καθώς ο βασιλιάς των Σπαρτιατών Αρεύς Α' απουσίαζε στην Κρήτη με μεγάλο μέρος του στρατού του, ο Πύρρος αποφάσισε να επιτεθεί στην Σπάρτη. As the Spartan king Areus I was absent in Crete with much of his army, Pyrrhus decided to attack Sparta.

Οι υπερασπιστές της πόλης, μεταξύ των οποίων πολλές γυναίκες και ηλικιωμένοι έσκαψαν ένα μεγάλο χαντάκι, για να προστατέψουν την ατείχιστη Σπάρτη. The defenders of the city, including many women and the elderly, dug a large ditch to protect the wall of Sparta.

Στη μάχη που ακολούθησε οι αμυνόμενοι Λακεδαιμόνιοι προέβαλαν λυσσαλέα αντίσταση αποκρούοντας τις επιθέσεις του Πύρρου. In the battle that followed, the defending Lacedaemonians put up fierce resistance, repelling Pyrrhus' attacks.

Λίγο μετά, ο βασιλιάς Αρεύς επέστρεψε από την Κρήτη, και αντικαθιστώντας τους αμάχους που πολεμούσαν Shortly afterwards, King Areus returned from Crete, and, replacing the civilians fighting

με εκπαιδευμένους στρατιώτες, αντιμετώπισε επιτυχώς τον Ηπειρώτη βασιλιά. with trained soldiers, successfully confronted the King of Epirus.

Τότε εμφανίστηκε στον Πύρρο μια νέα πρόσκληση από την αντιμακεδονική μερίδα του Άργους, η οποία ζητούσε βοήθεια ενάντια στον Μακεδόνα Αντίγονο Γονατά. Then a new invitation appeared to Pyrrhus from the anti-Macedonian wing of Argos, asking for help against the Macedonian Antigonus Gonatas.

Ως συνήθως ο Πύρρος ανταποκρίθηκε. As usual, Pyrrhus accepted.

Στη σκληρή μάχη που ακολούθησε στους δρόμους της πόλης του Άργους, In the fierce battle that followed in the streets of the city of Argos,

ο Ηπειρώτης βασιλιάς δέχτηκε χτύπημα από ένα ακόντιο που τρύπησε την πανοπλία του. the king of Epirus was hit by a spear that pierced his armor.

Το τραύμα αποδείχτηκε αμελητέο και τότε στράφηκε εναντίον του στρατιώτη που του είχε επιτεθεί. The wound turned out to be negligible and then he turned against the soldier who had attacked him.

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, η μητέρα του στρατιώτη είχε καταφύγει στη στέγη ενός οικήματος. According to Plutarch, the soldier's mother had taken refuge on the roof of a house.

Όταν είδε τον κίνδυνο που διέτρεχε ο γιος της, σήκωσε έντρομη ένα κεραμίδι και το εκσφενδόνισε κατά του βασιλιά. When she saw that his son was in danger, she picked up a tile and throw it at the king.

Ο Πύρρος δέχτηκε το χτύπημα λίγο κάτω από το κράνος, με αποτέλεσμα να σπάσουν οι σπόνδυλοι του αυχένα του. Pyrrhus received the blow just below the helmet, as a result of part of his spine broke.

Αφού έχασε τις αισθήσεις του και βρέθηκε στο έδαφος, ένας στρατιώτης του Αντίγονου τον αποκεφάλισε. Then, he lost consciousness, fell on the ground and a soldier of Antigonus beheaded him.

Κατόπιν, ο Αντίγονος τίμησε τον εχθρό του Πύρρο και σύμφωνα με τον ιστορικό Ιουστίνο, Then, Antigonus honored his enemy Pyrrhus and according to the historian Justin,

παρέδωσε στον γιό του Ηπειρώτη βασιλιά Έλενο τα λείψανα του πατέρα του για να τα μεταφέρει με ασφάλεια στην πατρίδα τους. he gave to his son Helenus the remains of his father to transport them safely to their homeland.

Η παρακαταθήκη του Πύρρου στην παγκόσμια Ιστορία είναι τεράστια. Pyrrhus' legacy in world history is enormous.

Είχε συγγράψει μάλιστα ένα στρατιωτικό εγχειρίδιο, το οποίο δυστυχώς δεν σώζεται, αλλά το επαινούν αρκετοί αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Κικέρων. He had also written a military textbook, which unfortunately does not survive, but is praised by many ancient writers such as Cicero.

Αυτό το έργο είχε επηρεάσει και τον σπουδαίο Καρχηδόνιο στρατηγό Αννίβα, ο οποίος θαύμαζε ιδιαίτερα τον Πύρρο. This work had also influenced the great Carthaginian general Hannibal, who admired Pyrrhus.

Χαρακτηριστική είναι η συζήτησή του με τον Σκιπίωνα τον Αφρικανό, Characteristic is his conversation with Scipio Africanus,

στην οποία ο Αννίβας τοποθετεί τον Πύρρο ως δεύτερο μεγαλύτερο στρατηγό όλων τον εποχών μετά τον Μ. Αλέξανδρο. in which Hannibal places Pyrrhus as the second greatest general of all time after Alexander the Great.

Η βασιλεία του Πύρρου υπήρξε η σημαντικότερη περίοδος στην ιστορία της αρχαίας Ηπείρου, The reign of Pyrrhus was the most important period in the history of ancient Epirus,

καθώς το κράτος του όχι μόνον απέκτησε την μεγαλύτερή του έκταση, αλλά έγινε μια από τις κυριότερες δυνάμεις του ελληνιστικού κόσμου. as his state not only reached its largest expansion, but became one of the main forces of the Hellenistic world.

Η Ήπειρος αναδύθηκε με τον Πύρρο, δοξάστηκε μαζί του και έσβησε με το θάνατό του. Epirus emerged with Pyrrhus, glorified with him and disappeared with his death.

Εάν σας άρεσε αυτό το ταξίδι στην Ιστορία, μην ξεχάσετε να κάνετε like στο video, εγγραφή στο κανάλι If you liked our video, do not forget to press the like button, subscribe to the channel

και να κοινοποιήσετε το περιεχόμενό μας βοηθώντας στην διάδοση της προσπάθειάς μας! and share our content, helping us to spread our effort!

Μέχρι την επόμενη ιστορική μας περιήγηση, σας εύχομαι ολόψυχα να είστε καλά! Until our next history video, I wholeheartedly wish you all the best!